loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
De week na Troisdorf rustig aan gedaan, de eerste dagen niet gelopen, echt om uit te rusten. Echt veel last had ik niet, de benen voelden wat stram aan maar meer dan dat was er niet...
Zaterdag een zeer rustige twee uur gedaan : in en rond mijn gemeente wat rondgelummeld en ik vergaarde op die twee uur 18 km 350 , tenminste volgens de Garmin... Echt makkelijk ging het niet, ik had wat pijn in de rechterkuit én vooral, ik kreeg er geen 'snelheid' in. Hartslag zat ook wat te hoog voor zoiets : zo rond de 140 , dat had in principe 10 tellen lager gemoeten. Over mijn hartslag gesproken :ook die heeft te lijden onder de cortisone ; ik zit in rust makkelijk 10 slagen hoger (in mijn geval toch 20%) dan vroeger. Door het minderen van de cortisone verbetert dit ook wat, ik zit nu nog 5 tellen van mijn vroegere waarden. In de namiddag had ik opvallend stramme benen, van zodra ik ze wat gebruikte ging het weg maar toch...
Zondag vertrokken voor 10 km. Zaterdagavond naar de voetbal geweest en toch een pint of 6 gedronken, daar voelde ik echter niks van . Ik was vertrokken voor een tempo van 6.00 maar bleef zo rond mijn (oude) marathontempo van 5.40 zitten. Weliswaar met wat moeite volgemaakt maar bijlange niet volledig tot op de bodem gegaan én dus een vrij goed gevoel over deze training.
Ik sta nu binnen de eerste 25 in het klassement van de marathon en ultracup. Als ik nog één marathon loop en zo de bonuspunten voor 12 wedstrijden meepik kan ik mijns inziens niet meer uit die top 25 vliegen, ik heb al eens rap gekeken naar iedereen die achter mij staat. Er zijn nog 3 wedstrijden . Volgende week Kasterlee, kan niet omwille van verjaardag van madam. Dan de week daarna ''tis voor niks', de marathon die ik eigenlijk het liefste zou lopen ; wel daar is de deelnemerslimiet bereikt en ik sta op een wachtlijst met 23 anderen voor mij, dat wordt dus niks. De laatste marathon is Spijkenisse, midden december . Ambetant is dat die gelopen wordt de dag na het grote en pompeuze 'nieuwjaarsfeest' van mijn 'werkgever', dat wordt dus de hele avond verwonderde blikken trotseren en 100 keer antwoorden op de vraag 'was da jong, water, zijde ziek ?' Maar als ik aan Spijkenisse mee doe kan ik zien hoe mijn zus haar persoonlijk record breekt en onder de 3 u30 duikt, een uur voor mijn aankomst...
En ondertussen blijft mijn gewicht maar toenemen. Voor ik vertrok naar Troisdorf woog ik 85 kg, 2 dagen later 87 kg, ongelooflijk. Dat is nu toch dik 5 kg meer dan mijn gemiddelde gewicht van de laatste jaren en zelfs 10 kg meer tov mijn scherpste toestand. Volgens mij maakt dat ook een aantal seconden per km verschil.... Oorzaken voor die gewichtstoename zijn wellicht ook de cortisone én het minder lopen . Als ik een week niet loop ben ik 2 kg zwaarder. Wat gaat dat worden als ik stop ? In alle geval , nu moet ik er ook iets aan doen , ik ben veel te dik. En omdat ik niet graag verander aan mijn eten en drinken zit er niet anders op dan meer bewegen : vanaf volgende week ga ik terug wat meer - rustig - lopen en hopen dat er zo tegen eind dit jaar nog een paar kg wegsmelten...
deze week 30 km / 2012 2.515 / deze morgen na het lopen 86 kg
1. het voorspel Om 5 u 30 word ik wakker van de wekker. De pasta smaakt. Om 6 u 20 stap ik in mijn Galaxy. Op de snelweg zet ik mijn cruise control op 125 km/uur en tuf rustig over de Nederlandse en de Duitse grens. Mijn ingebouwde GPS geeft alleen details in de Benelux en dus heb ik ook - voor het eerst in meer dan een jaar - mijn oude Tom Tom op het dashbord staan. Deze pikt slechts na zomaar eventjes 100 minuten de sateliet op en raakt ze daarna na 10 minuten weer kwijt. Ongeveer 20 km voor de eindbestemming heb ik terug signaal en vind makkelijk de bestemming : het Agger stadion. Aan het onthaal zie ik een tafel met Belgen, ik ga goeiedag zeggen. Ik hoor dat men mijn inschrijvingsgeld niet heeft ontvangen, ze geloven mij en noteren nog eens mijn gegevens , knap van de organisatie. Daarna trek ik richting kleedruimte en installeer mijn bak met drinken, gellekes, reservekledij en iets warmer voor de laatste ronde. Dan verzamelen aan de start, ik zie nog wat bekenden, oa ook dubbele identiteitsmans en een aantal cuplopers. Om 10 uur wordt de start gegeven.
2. L Al bij het onthaal voeg ik mij bij L, ik zal zowat de hele dag in zijn buurt vertoeven. L is van mijn geboortedorp en een 'loopvriend' van mijn zus. Ik leerde hem verleden jaar iets beter kennen in Etten Leur samen met Blok Beton, een vriend van hem en een échte (alleen loop ? ) vriend van mijn zus . L zal mijn twee keer voorbij lopen maar zal het moeilijk krijgen na vier uur; ik loop hem dan zelfs voorbij aan de bevoorrading. L is aan mijn huidig tempo normaal een uur sneller dan ik op de marathon, hier loopt hij ongeveer 6 km verder dan mij. Net als ik is hij na een paar uur de tel kwijt geraakt. Na de wedstrijd - in een zes uur eindigt iedereen samen, één van de charmes van zo'n wedstrijd - douchen we samen en zullen we samen nog wat koffies drinken , we gaan ook samen terug naar de auto.
3. het parcours De start wordt gegeven zo'n 600 meter voor de 'eindmeet' die getrokken is in een atletiekstadion. Een toer is 2.742 meter. Het gaat eerst zeer licht vals plat 'omhoog' richting een dijk. Daar geen asfalt maar een verhard pad van ongeveer 750 meter, dat pad is op sommige plaatsen volledig onder water gelopen en uitwijken naar de graskant is nodig om niet tot aan de enkels nat te worden. Zwaar. Dan op de baan door een woonwijk , een stuk op een rechte baan (voorbij de startplaats) naar het atletiekstadion , een bocht het stadion binnen, bevoorrading en een toer op de atletiekpiste.
4. het weer Voor de start regent het relatief hard en er is een venijnige wind die het koud maakt. Ik heb mijn vuilzak over mijn shirt getrokken. Ondanks de barre omstandigheden heb ik geopteerd voor enkel een Tshirt , het singletje dat ik bij heb was misschien wat teveel van het goede geweest.... Dadelijk na de start begint het feller te regenen, dat zal zo ongeveer 3 uur duren. Ik hoor deelnemers klagen over de koude. Frituurmans stapt zelfs uit na 9 ronden, hij zegt als ik hem de eerste honderden meters even kon voorbijlopen dat het voor hem minstens 25 graden moet zijn. L vraagt als hij mij na 6 ronden voorbijliep of ik geen spijt had van mijn shirt zonder mouwen. Zelf liep hij goed ingeduffeld met een regenvest . Dubbele identiteitsmens wisselt onderweg van kledij . Ik krijg na ongeveer twee uur koude handen en net als ik begin te denken aan het aantrekken van de handschoenen mildert de wind en stopt het met regenen en komt de zon piepen. Geen handschoenen meer nodig. In de modder op de dijk is het onmogelijk om de voeten volledig droog te houden maar ook daar geen last van de regen en of kou. Ik ben een echte koudweerman én een regenloper.
5. kwetsuren en hinder Ik had , zoals voor bijna alle wedstrijden de laatste tijd, de dag voordien 2 ontstekingsremmers genomen en ook de dag van de wedstrijd nog één naar binnen gespeeld. Er is wat hinder aan de rechtervoet maar die verdwijnt na een tijdje. Ik voel nergens pijn, ook niet van blaren en of de tenen. Als ik na de wedstrijd mijn sokken uitdoe zie ik enkel een kleine blaar op een teen van mijn rechtervoet, dat valt dus enorm mee.
6. Garmin is klote Ik loop de hele wedstrijd met als richtpunt de informatie op mijn Garmin. Ik check één keer of zijn afstand overeenkomt met die van de organisatie en stel vast dat het in orde zit, hij onderschat de afstand volgens mij. Op het 50 km punt is er een afwijking van dik 600 meter in mijn voordeel, denk ik. Ik hou de hele loop mijn gemiddelde snelheid in het oog, de meting mag niet boven de 6.20 komen. Want ja, volgens meneer Garmin is dat haalbaar , makkelijk zelfs. En daardoor loop ik als op een wolk, de 57 km is weer binnen ... 20 ronden is dik 54 km, 21 ronden is dik 57 km, zo had ik thuis voorgerekend. Dat er een aanloopstuk zou zijn, dat wist ik niet op voorhand. Halfweg heb ik ongeveer 11 ronden afgelegd, dus nog 10 te gaan en dat moet kunnen zeker....Ik raak echter snel de tel kwijt na 3 uur . Lopen en rekenen tegelijk, dat kan ik niet. Ook L sukkelt met hetzelfde probleem en betrouwt op mijn info, die van mijn Garmin. De laatste km's zijn zwaar maar ik ben licht euforisch , ik hoef niet echt meer volle bak te geven , ik kom volgens die verdomde klote Garmin makkelijk boven de 57 km, ik ga er zelfs ruim boven zitten. Het laatste halfuur komt er een boodschap op het scherm : batterijen bijna leeg, ik kan daardoor niet zo goed meer lezen wat er op het scherm staat. Alleen rechts onder de gemiddelde snelheid is nog relevant én goed leesbaar. Die gemiddelde snelheid zit op 15 minuten voor het einde nog op 6.17 , die laatste 3 seconden zal ik niet kwijtspelen, de 9.5km per uur is dus binnen. Ik eindig in euforie een paar honderd meter op de dijk. De oudste Belg staat net achter mij en is mij - denk ik - vier keer voorbijgelopen, als zijn afstand klopt dan heb ik minder gelopen dan mijn Garmin zegt. Dan zie ik créme van een vent, ook daar weer hetzelfde verhaal, hij is mijn 2 keer voorbijgelopen en als dat waar is dan klopt ook mijn afstand niet. L weet het zelf niet , dat is geen referentie. En dan de uitslag op het venster : iets meer dan 56 km ! Ik kijk naar L, dit klopt niet , nee dit klopt niet. Dubbele identiteitsmans is mij voorbijgelopen en nipt boven de 57 km geeindigd. Godverdomme het klopt wel , die klote Garmin heeft mij om de tuin geleid. Stilaan groeit het besef dat ik verkeerd geredeneerd heb : op de eerste meting en op het 50 km punt heb ik de info verkeerd geinterpreteerd, als de Garmin meer afstand geeft dan de werkelijke overschat hij ... en niet omgekeerd. Dom van mij. Uiteindelijk blijk ik volgens de Garmin 'slechts' 57.02 km gelopen te hebben, een overschatting van bijna 900 meter , ongeveer 6 seconden per km. Klote.... echt klote. De hele 6 uur gelopen met het idee dat die 57 km van het prereumatijdperk haalbaar is en dan een half uur na de wedstrijd de koude douche : 'slechts' 56 km. Bedankt Garmin, echt bedankt !
7. de wedstrijd (alle tijden van de Garmin, gecorrigeerd met 6 seconden per km) eerste 10 km 58.53 tweede 10 km 60.21, 20 km 1.59.14 derde 10 km 61.53, 30 km 3.01.07 vierde 10 km 65.28 40 km 4.06.35 vijfde 10 km 68.30 50 km 5.16.05 (volgens de organisatie 5.16.17) dan nog 6 km 114 meter. Tot km 34 loopt alles redelijk, ik ben dan nog niet boven de 6.15 gegaan. De eerste stappauze wordt gebruikt om uitgebreid te drinken. Op km 40 stap ik terug even om mijn Ipod op te zetten. Dit geeft weer een kick , een boost maar niet zoals de andere keren dat ik deze truuk gebruikt.. Op de marathon kom ik door in ongeveer 4 u 22, dik 3 minuten sneller dan in Brussel een paar weken geleden ! Daarna gaat het trager met zeer regelmatig een stappauze, meestal zeer kort , ik hou de Garmin in het oog en wil per 2 km niet boven de 7 minuten uitkomen. Ik ga niet 100 % voluit omdat ik denk die 57 km zo te halen. Zeggen dat ik zonder Garmin wel 57 km haal is wellicht overdreven. Ik zou misschien wat langer blijven lopen zijn en op het eind misschien meer hebben aangedrongen, het zou anderzijds ook kunnen dat ik door het besef dat de 57 km knokken zou worden zou hebben 'afgehaakt' en nog trager gelopen hebben...
8. het naspel Douchen met L , bak opruimen (ik heb 8 halve liters sportdrank opgedronken ! ) en naar de kantine. Daar paar koffies gedronken aan de Belgische tafel. Ik ben toch niet 100% tevreden over mijn prestatie en blijf niet lang hangen. Ik heb een hotelleke geboekt in Troisdorf en net als mijn Tom Tom aanslaat heb ik de locatie zelf al gevonden. Ik douche nog eens , drink een halve liter witte wijn die ik meeheb en laat mij daarna bij een Italiaan eens goed gaan met veel eten en weer veel drinken. In twee cafés een koffie met een amaretto en om dik 22 uur in mijn bed, ik moet de dag nadien vroeg op om op tegen 11 u thuis te zijn. Ik sta op rond 6 u30 , ontbijt (er is omelet maar géén chocoladebroodje ! ), moet nog afpingelen om de juiste prijs te krijgen voor de nacht én vat de tocht naar huis aan. Aan de Belgische grens roep ik weer 'Baby I'm back' . En ja, het voelt zo ook een beetje als er terug zijn... De conditie is terug wat beter en er is terug een goed gevoel. En ja , ook thuis ben ik er terug, ook dat geeft een goed gevoel. En zo , als ik er nu op terug kijk , was dit toch weer eens een prachtige loopervaring.
