We kunnen weer met gemengde gevoelens terugblikken op een 'rare' loopweek.  Drie keer gelopen, 2 keer 10 km en één lange trage -zeer trage- duurloop van 27 km.   Dinsdag op de 'klassieke' 10 km op de finse piste ging het van geen meter.  6.16/km aan een gemiddelde hartslag van 148, man daar wint ge geen prijzen mee.  En bovendien trapte ik fantastisch op mijn adem.  Dit was weer zo'n trainingske waarin ik eraan dacht om de plannen voor een laatste marathon op te bergen. 

Donderdag hetzelfde traject, nu in 6.04 aan gemiddelde hartslag van 144.  En met wat intervalactiviteit, licht, zeer licht : de helling van ongeveer 50 meter versneld opgelopen en dan telkens nog licht doorgetrokken tot 200 meter.  Raar dat het nu weer beter ging.  Of had ik dinsdagmorgen nog last gehad van mijn medicatiedag maandag : maandag neem ik immers mijn wekelijke dosis van 8 pillekes ledertrexate, de medicatie die mijn reuma moet onder controle houden. 

Zaterdag lange duurloop.  Ik zou voor het eerst sinds lang, zeer lang, nog eens de camelbag aangorden en een oud recept proberen : tegenwind vertrekken en na 90 minuten omdraaien.  De wind waaide uit het Zuiden dus de bestemming was snel gekozen.  En ik startte traag, zeer traag .  Nu wilde ik de hartslag absoluut onder de 140 houden .  En dat lukte godverdomme, dat alleen al was een prestatie.  Met de vingers in de neus - mijn hele hand had er bij gekunnen - liep ik aan een tempo tussen 6.40 - 6.50.  De viaduct in mijn geboortestraat liep ik iets sneller op en dat was absoluut geen probleem.  Vijf minuten later weer diezelfde viaduct, ik was net erna op km 13.35 gedraaid na anderhalf uur ,  weer geen probleem ondanks de iets hogere snelheid.  Op de terugweg versnelde ik licht.  Ik loop graag op zo'n trainingen mijn tweede helft even snel of sneller dan de eerste.  En ik zag dat de 6.40 op het hele traject haalbaar was (ik was gedraaid op 6.44 ) en kon met de hartslag constant onder de 140 licht versnellen.  En het ging eigenlijk voortreffelijk, dat tempo van rond de 6.40 blijkt mij toe te laten om lang en comfortabel te lopen.  Vroeger, veel vroeger ondertussen, kon ik dit aan 6.00.... De laatste km's gingen wat moeilijker en moest ik wat inhouden om toch onder de 140 hartslag te blijven.  Toch liep ik die dan nog aan 6.36.  Uiteindelijk kwam ik vier volle minuten voor de 3 uur aan thuis, ik liep dan nog een paar 100 m verder en finishte mijn 3 uur loop met 27.19 km.  Mijn rechtervoet had wel veel pijn gedaan.  En vandaag, zondagmorgen , ben ik uit voorzichtigheid niet gaan lopen, die rechtervoet mag niet geforceerd worden.  Maar ik was tevreden over die zaterdagloop, dit geeft hoop.  Mijn plannen om voor de marathon van Antwerpen nog de zes uur van Stein te lopen (50 km is dan het doel)  lijken realistisch...

Deze week zijn ook de steunzolen van de podoloog van het universitair ziekenhuis toegekomen, ik heb er al wat mee rondgestapt.  Die heffen inderdaad mijn rechterbeen wat omhoog.  Het is absoluut wennen om die te dragen.  Nog een paar dagen gewoon mee rondlopen en dan stoppen we die in onze Mizuno's .  Enkel die verdomde rechtervoet doet mij nog twijfelen, voor de rest is er hoop.

En die steunkousen : ik loop nog steeds met die uit de Decathlon maar ga mij zeker een 'professioneel' paar laten aanmeten bij de 'Runners' , als mijn nieuwe zolen zijn ingelopen.  Bedankt voor de commentaar !

05-01-2014, 11:23 Geschreven door vierurenman