|
Om 6 u 35, ook mijn normale opstauur tijdens een werkweek, spring ik uit mijn bed - ja, ik ben van het type dat niet moet wakker worden. Na de spaghetti met de pistolekes van buurman- bakker zo rond 7 u 30 de auto in, het is nog een beetje donker. In de buurt van Eindhoven wil de GPS me de verkeerde kant opsturen maar ik ben - de ervaring van twee jaar geleden én het gezever op blogs daarover indachtig - voorbereid en kies toch de juiste route. Een auto met 3 Belgische lopers volgt mij ondanks hun eigen GPS ... Er is nog meer dan voldoende plaats op de parking, daar had ik wat voor gevreesd. Ik drink nog een koffie met mijn Nederlandse loopvriend , hij begroet me zoals steeds enthousiast. Voor de start zie ik nog tal van bekenden, het weerzien met de Wase lopers is eveneens hartelijk. Ook dubbele identitieitsmans is van de partij, hij wil net als ik binnen de eerste 25 van de cup eindigen. Hij loopt nu beter dan ik maar ik kan beter rekenen, ik weet zeker dat hij mij nog voorbijsteekt in het klassement, hij beweert dat dit niet meer kan.
Ik ben wat bang voor deze marathon. Het was weer maandag en donderdag op de laatste 'trainingen' voor deze marathon verschrikkelijk zwaar, ik raakte gewoon niet vooruit. Het gevoel de eerste km's is echter goed. Ik voel nergens pijn en de eerste 4 km gaan tegen ongeveer 5.40 zonder op de adem te trappen. De vrees voor een complete offday ebt weg. En de fantastische tocht door de heide en de bossen kan beginnen...
Voor ik lyrisch word de cijfers : de eerste 10 km gaan in ongeveer 58 minuten, zonder al te veel moeite. De tweede 10 km - daar zit nog een straf stuk meewind in én de eerste 20 km van het parcours worden hoofdzakelijk gelopen over goed beloopbare verharde paden - gaan tegen 1u 00.30 , op 20 km zit ik dus aan 1 u 58.38. Ik zie aan de kmborden (om de 5 km, alleen dat van de 35 km heb ik én nog andere lopers niet gezien) dat meneer Garmin de boel hier onderschat , dat is dus plezanter dan omgekeerd. Het parcours is volgens de organisatie 42.500 km, volgens mijn Garmin 450 meter minder, 4 seconden per km verschil dus.... De derde 10 km valt het verval serieus mee ; ik doe ze in 1 u 02. Zo kom ik de 30 km door in nauwelijks een halve minuut boven de 3 uur. Ik ben tot dan nog geen enkele km boven de 6.20 gegaan. Vanaf km 30 wordt het parcours loodzwaar en zakt het tempo , deze 10 km gaan in 1 u 06.20. Op het einde zie ik dat een tijd van 4 u20 er niet meer in zit en ik neem nog wat gas terug. In de laatste rechte lijn zie ik aan de klok dat ik nog onder de 4 u 24 kan raken en versnel nog licht en eindig zo toch net iets boven mijn doeltijd.. Ik ben wel tevreden !
En ja, ik gaf de cijfers voor ik lyrisch zou worden .... Dit was inderdaad een fantastische tocht. Over verharde paden door de prachtige heide of tussen de bossen . We lopen op bospaden, kronkelend tussen de bomen - zonder bomen geen bos - en we moeten af en toe over een boomstam die over het pad ligt. Ik heb meer tijd dan verleden jaar en kijk af en toe eens rond : ik zie vennen, alleenstaande oude verweerde bomen in de heide, prachtige vergezichten zowel in de heide als op de duinen. Eén of twee keer zie ik de autostrade, voor de rest alleen maar natuur. We passeren langs metershoog gras op singletracks, we dokkeren over lange houten bruggen over moerasachtige toestanden en we lopen voorzichtig over wildroosters. Soms gaat het vals plat omhoog en daarna - uiteraard- omlaag. De wind blaast met stormkracht. Soms tegenwind en - uiteraard- ook meewind. De eerste 20 km lijkt het meer meewind en zijn de wegen nog goed beloopbaar. Vanaf km 20 overwegen de bosstukken en wordt het wat zwaarder lopen. Vanaf km 30 krijgt de tocht extra pit : het parcours leidt ons nu langs singletracks over duinen, pal tegen de wind in . We lopen door afgebrand bos , hier en daar is de grond nog zwartgeblakerd en is het geheel - net als twee jaar geleden - spookachtig. Daarna volgt een stuk op verharde weg, de wind blaast ons hier gewoon achteruit. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Daarna een stuk weg en een viaduct over en dan de laatste zware km's in de duinen. Ondanks het zand - zonder zand geen duinen - redelijk goed beloopbare ondergrond maar golvend en dus zwaar. De laatste km is weer op het asfalt. Ik denk dat er op heel deze tocht 4 km asfalt ligt. Gewoon F A N T A S T I S C H !
Ik heb enorm genoten van deze tocht. Twee jaar geleden liep ik hier bijna een half uur sneller, dat is eigenlijk niet te geloven. Ik had toen de laatste 20 km niemand gezien , noch voor mij, noch achter mij. Daarom heb ik nu mijn Ipod opgezet, eigenlijk een vergissing want zo mis ik toch wat van de sfeer van de natuur en babbelen met de anderen wordt wat moeilijker . Want er loopt nu meer volk mee, ik heb altijd mikpunten. Rond km 10 komt dubbele identiteitsmans me voorbijgesneld op een stuk meewind, ik denk hem nog terug te zien maar hij eindigt een dikke 7 minuten voor mij. Op km 30 kom ik 'lopen of de kroeg ' tegen, hij doet de 30 km samen met 3 vrouwen, ik blijf een 5 tal minuten aan hun lage tempo meelopen. Op het einde word ik voorbijgelopen door een paar man , zelf haal ik ook nog wat mensen in waaronder BB, de Nederlander die het nodig vond om me in de laatste meters van de 50 km van Assen voorbij te lopen, content dat ik die nu lik op stuk geef. De laatste km loop ik achter een Nederlander die ik makkelijk kan inhalen maar ik doe het niet, ik wil zeker alleen aankomen. Als ik even naast hem kom lopen in de laatste honderden meters om de emotie van de laatste meters te delen versnelt hij om mij voor te blijven - hij heeft misschien hetzelfde idee als ik - en daardoor kom ik inderdaad alleen over de meet.
De aftermarathon is van het kaliber van de marathon zelf : zwaar . Bijna alle 'cupbelgen' zitten aan een zelfde tafel en er wordt Westmalle van het vat gedronken alsof het water is. Het is plezant, het is tof, ik heb mijn plaats in dat selecte gezelschap... Zelfs mijn Surinaamse vriend komt in het naar huis gaan nog uitbundig goeiedag zeggen.
Als ik naar mijn auto stap op de parking wordt het me even te machtig.... Dit zou mijn laatste marathon kunnen geweest zijn, de reuma en de medicatie daartegen hebben mijn conditie immers nu al serieus aangetast, hoe evolueert dat en wie weet vind ik niet meer de moed om terug op te starten volgende jaar. En dit was een geweldig mooie marathon , het alleen lopen in die prachtige natuur laat een overweldigende indruk na. Als ik ooit moet stoppen, dan zou ik het hier willen doen. En als God een marathonloper zou zijn dan zou hij met deze beginnen. Ook die echte kameraadschap en samenhorigheid onder de marathon en ultralopers, ook dat zou ik serieus missen.
Alstublief , alstublief , ja, Gij daar, pak me dat niet af ....
01-12-2012, 12:44
Geschreven door vierurenman 
|
