loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
De week na de marathon van Brussel was een rustige loopweek. Maandag en dinsdag nog niet gelopen maar woensdag was het al teug business as usual : lopen dus... Rustige 10 km gemiddeld aan 6.24. Rustig was het eigenlijk niet, daarvoor voelde het te zwaar aan, het kostte moeite. En mijn rechterenkel deed pijn . Donderdag en vrijdag niet gelopen, er mocht wat gerust worden na de marathon...
Zaterdag twijfelde ik , zou ik gaan voor 20 km of korter ? Het werden er 16.5 km tegen gemiddeld 5.55 met een paar kleine en lichte versnellinkskes erin , oa een 2 km aan 5.30 Het ging goed en voor de eerste keer sinds lang had ik het gevoel , ik kan het nog ... Liep ik op wolkjes, neen, verre van, maar het gevoel zat verdomme goed ! Alleen mijn rechterenkel wrong tegen, deed echt pijn. Tegen 's avonds deed hij echt pijn en kostte het moeite om te stappen, na een paar meter ging het beter maar het beloofde in alle geval niet veel goeds...
Zondagmorgen , deze morgen, 10 km. En de enkel die voelde wat beter aan bij het stappen. Maar lopen was moeilijk, ik leek wel door dié enkel te zakken. Traag lopen - ja, nog trager dan het sowieso al trage tempo van mij - verzachtte de pijn. Ik zat rond de 6.30 met stukken rond de 6.45. Halfweg dacht ik eraan op te geven maar ik beet - wellicht niet verstandig -door . Het hele rechterbeen onderaan deed pijn, wellicht doordat ik anders begon te lopen om die rechterenkel te sparen.
Heb deze week inderdaad wat naar die enkel zitten kijken. Hij leek in het begin van de week dikker dan de andere, er zat water rond , het leek een beetje op 'het pootje' . En op het worldwideweb was er weer veel te vinden , ik botste oa op 'oedeem' : water op de gewrichten - vooral de enkel - en bvb ook de longen en vroeg me af of dat laatste niet de oorzaak zou kunnen zijn van mijn mindere conditie, cortisone zorgt er immers voor dat water opgehouden wordt ? En 'oedeem' zou ook mijn al bij al vrij plotse gewichtstoename van een paar kg verklaren. Anderzijds is de conditie wat beter en is er de laatste tijd weer wat meer beweging in de waterhuishouding, een man voelt dat ... In alle geval , ik wil dit jaar nog 2 marathons of ultras lopen. De 6 uur van Troisdorf binnen 3 weken bvb. Ik moet dan volgende week zien dat ik van mijn enkelkwetsuur af raak...
Rechts is dus niet noodzakelijk mijn politiek keuze vandaag, nee rechts slaat op de enkel...
deze week 35 kg / 2012 2.330 km / 84 kg na het lopen
Om 6 u 15 komt Mark met zijn fietske aangereden, na een korte begroeting stappen we in mijne Galaxy om een half uur later de trein te pakken in Mechelen. Het is nog stil in het station, een paar man ligt te slapen op de banken. In de trein zien we al wat lopers. Een Zuid Afrikaan die ons vriendelijk toelacht blijkt een toploper : verleden jaar 7de en nu zal hij 4de eindigen, sympathieke kerel. Een 60er heeft 100 marathons gelopen maar is te opdringerig en praat te wijds om sympathie te wekken.
Rond 7 u 45 komen we op het plein aan de triomfboog. Ik zeg van ver goedendag tegen een 6 tal bekende cuplopers die samentroepen. We zien ook 2 dorpsgenoten , één daarvan loopt zijn eerste marathon en gaat voor 3 u30. Dank zij onze goede raad finisht hij verdikke in 3 u15 , jawadde. Mark is zoals altijd goed geluimd maar zenuwachtig , hij heeft de laatste twee weken niet goed kunnen trainen vanwege lichte kwetsuur. En ik , ik ben ook bijzonder goed gezind ondanks de slechte conditie. Het is fris maar de zon schijnt en dat maakt veel goed. Ik ga nog even kijken naar de fonteinen , en ja die spuiten weer miljoenen diamanten de lucht in , de magie van twee jaar geleden hangt weer in de lucht.
Mark gaat voor de 3 u30 en wil net achter die ballon gaan staan, ik wens hem succes. Ik ga achter de ballon van 4 u 15 staan , kijk even achter mij naar die van 4 u 30 en hoop stillekes van die niet meer te zien vandaag. Eén van de pacers - klein en dik - ken ik van zicht, de andere - een slanke Nederlander - niet. Ik zal het wellicht nog een paar keer zeggen in dit 'verslag' , ik heb een goed gevoel . De eerste 2 tot km lopen bergaf met een korte klim van 350 meter daarin, een ideaal begin om in het ritme te komen. Ik volg nauwgezet de 4 u 15 ballon, er net achter is er plaats omdat niemand wil gehinderd worden door de ballon die achter de pacer hangt. Soms loop ik een paar meter voor de ballon om het ideale traject te kunnen volgen. In de tunnels loop ik iets sneller bergaf om me dan bergop weer te laten inlopen. De klimmen zijn zwaar , voelen zwaar aan maar de afdalingen en het vlakke gaan makkelijk. Raar, twee jaar geleden vond ik dit een vlakke koers met vooral naar beneden lopen, nu zie ik alleen maar hellingen én (in het hoofd... ) meestal bergop. Het 4 u 15 tempo lijkt me nu al iets te snel om het de hele marathon vol te houden maar ik loop desondanks redelijk makkelijk. Op km 10 komen we trouwens door in 58.40, dus toch al wat voorsprong op het schema.
Op het punt waar ik verleden jaar werd ingehaald door de 4 u ballon - ongeveer na 15 km - heb ik het even moeilijk om de 4 u 15 ballon te volgen. Ik zie nog eens dat het bergop wat te snel gaat maar kan dat dan corrigeren, zonder moeite, in de afdaling. Tot aan de helling naar Tervuren (17 km ) volg ik mijn ballon, op de helling laat ik hem lopen, ik dribbel op eigen tempo naar boven. Net voor de top - het is echt wel lang en relatief steil - staat een drankenpost en daar doe ik het even een 50 tal meter stappend om uit te blazen. Halfweg - in de bossen - passeer ik in ongeveer 2 u 05 en met nog energie in de tank, dat voel ik. De 4 u 15 ballon is weg die zie ik niet meer terug. Ik zie aan de overkant Mark, hij roept mijn naam en ik terug 'En hoe gaget ?' ' Nau nog goed' , dat klinkt zeer opgewekt, ik ben blij voor hem. .
Dan verder in de flauwe afdaling naar beneden (zoals de meeste afdalingen trouwens ... ) en een toer rond het park van Tervuren met aan het eind een steil kort klimmetje . Daar las ik mijn tweede stappauze in, al een paar km verder dan verleden jaar... En dan volgt het lange vals plat terug uit de put naar omhoog. Op km 30 kom ik door in 3u 04. Tijdens dat stuk vals plat stap ik regelmatig even kort. De 4 u 30 , mijn doel voor vandaag , lijkt geen probleem en dat zorgt voor een vorm van blijdschap. Na wat langer dan ingeschat vals plat omlaag volgt dan de steile afdaling (weer een afdaling naar beneden.... ) en daar haal ik nog eens gedurende 2 km 6.00/km. De helling richting triomfboog wordt weer genomen stappend - lopend en eens boven loop ik tot net voor de triomfboog . Ik zie nu dat ik makkelijk onder de 4 u 30 blijf en besluit om te genieten .
Genieten, ja , echt waar. Ik heb nog wat overschot en dat helpt. Het weer is de hele marathon prachtig geweest , perfecte temperatuur. En de sfeer zit - mede door de zon zeker - goed. De laatste km's is er verbondenheid tussen de lopers. Ik laat me gewillig meeslepen door het enthousiasme van de andere trage lopers die euforisch worden nu de meet in zicht is. De zachte 350 m klim van het begin wordt nu een venijnige kuitenbijter. Daarna is het gewoon laten uitbollen. En dat doe ik . Net als twee jaar geleden heb ik spijt dat het gedaan is. Ik zoek nog naar iets om te 'zingen' tijdens de laatste minuten maar kan geen enkele songtekst debiteren, het geheugen werkt niet . Ik loop nu over de kasseien richting markt en wordt nog voorbijgelopen door een dwaze euforische Spanjaard die het nodig vindt om de laatste 100 meters te spurten. Op 50 meter van de meet moet het er even uit , 'kust allemaal mijn kl... ' , ik heb weer een marathon gelopen,verdomme , ja verdomme. Nog eens verdomme. Gewonnen tegen de reuma, gewonnen tegen de ledertrexate en gewonnen tegen de cortisone in verdomme, nog eens verdomme 4 u 25. Euforie !
Ik kom Mark tegen nabij de douches . 3 u 29 en zeer tevreden. Beiden tevreden. Mark versiert een stoel voor mij in de sporthal en ik kan dus rustig gaan douchen. We vragen daarna de weg aan een verpleegster en die verwondert zich over het feit dat we na een marathon te voet naar het station (1 km) gaan. We zijn we geen jeanetten hé madam. In Mechelen drink ik een koffie en Mark een pint. Een half uur later staan we voor mijn deur . Mijn madam wil dat ik nog mee ga naar de open deur op de werf van het zwembad, onze zoon geeft daar rondleidingen. Het lijkt of ik slechts 10 km heb gelopen, het voelt verdikke goed....
Ja man, ik ben content . 10 minuten sneller dan de vorige marathon en van de tijd in Brussel mag toch 5 tot 10 minuten afgetrokken worden als de vergelijking met een volledig vlakke marathon wordt gemaakt . En niet volledig kapot op het eind, ik smeedde met Mark al plannen voor de 6 uur van Troisdorf. Dat ik hier twee jaar geleden bijna een half uur sneller liep lijkt ongelooflijk. En lopen tegen 9.5 km /uur , ja daar wordt ge ook geen sportman van het jaar mee. Maar ik loop - jog - nog verdomme en dat , ja dat is het belangrijkste...
