Paniek, ja , dat moogt ge wel zeggen.  Verleden week stond er 'ik weet het echt niet meer' ; wel gisteren heb ik er aan gedacht om al mijn loopschoenen (ik heb 4 paar ) te verbranden, ik was radeloos, zelfs een beetje triest : zou ik ooit nog een marathon, een zesurenloop , kunnen lopen ... man man.  Vandaag gaat het gelukkig al iets - een beetje - beter. 

Na het weekend verleden week bewust weer wat kalmer aan gedaan.  Woensdag ongeveer 10 km , vrij gemakkelijk gelopen tegen 5.50 zonder al te veel moeite - dus vrij gemakkelijk ja ik val in herhaling - .  Content van.  Donderdag niet gelopen, ik zou immers zaterdag nog eens een 3 u 30 gaan lopen.

En inderdaad zaterdag, vertrokken voor hetzelfde traject waarop ik verleden week zo was afgegaan... We zouden eens komaf maken met die slechte prestatie én alle twijfel wegnemen.  Ditmaal marcheerde de Garmin wel en dat was toch al een beter begin dan verleden week.  Ik wilde ook niet te snel gaan, volgende week is het marathon en het heeft dan geen zin om het weekend daarvoor nog eens volle gas te gaan.  Het ging sneller dan verleden week, dat voelde ik.  Het was wel weer warm, laf weer.  Ik zweette als een rund - vanwaar die uitdrukking komt weet ik niet , ik heb  nog nooit een koe zien zweten- en mijn hartslag ging al na 5 km richting 145 en dat ondanks het rustige tempo 6.10 .  Al vrij snel, na 10 km, begon het zwaar aan te voelen en werd het meer harken dan lopen en dat met nog meer dan 20 km te gaan.  Ik dacht dat het wel zou over gaan maar nee, het bleef zwaar aanvoelen.  Ik arriveerde in Temse 7.30 minuten sneller dan verleden  week.  Amai, dan had ik verleden week echt wel heel traag gelopen.  Ik zat nog steeds rond de 6.10 en was redelijk content en hoopte op het psychologisch effect van over de helft gaan; het wordt dan aftellen en dat is altijd wat makkelijker...  Maar nee, het werd moeilijker.  De viaduct na ongeveer 21 km werd wel nog opgelopen maar daarna was het schaap de preut af - weer zo'n uitdrukking die nergens op slaat -.  Stappen, al na 21 km, nog nooit meegemaakt, het was nog erger dan verleden week. En nog meer dan 10 km van huis ! Ik wilde niet forceren, die marathon volgende week .... Ik stapte nu wat langer dan ik gewoonlijk doe, en zo slaagde ik erin van de hartslag toch wel te doen zakken van 155 naar 135, nog altijd hoog , maar toch.  Ik zag nu ook dat als ik doorstap ik zo rond de 6 km per uur ga... En zo ben ik dan thuis geraakt : een 5 tal keer een flink eind gestapt.  Uiteindelijk eindigde ik voor mijn deur na 3 u 29 minuten, 4 minuten sneller dan verleden week.  Maar weer 
totaal uitgeput.  In mijn camelbag zat anderhalve liter sportdrank, die was op na 3 uur.  Bij het thuiskomen nog eens een anderhalve liter gedronken  , de helft sportdrank en de andere helft heerlijk fris water.  En op de weegschaal weeg ik 2 kg minder dan voor deze trip; bijna niet mogelijk... 

Ik heb in de namiddag naar mij schoenen staan kijken : deze brave jongen liep in het voorjaar 2 zesurenlopen en 3 marathons , op uitzondering van één allemaal goed gelopen .  En nu moet diezelfde nog altijd even brave jongen 2 weken na mekaar afhaken als hij dik 20 km zeer traag heeft gelopen... Dit kan toch gewoonweg niet ?  Ik heb even al mijn schoenen in mijn handen gehad.  Ook omdat mijn nieuwe Mizuno's een bloeduitstorting aan mijn middelste teen haden veroorzaakt verleden week, een ander paar Mizuno's zorgde dan weer voor een blaar op de kleine teen, hindert allemaal slechts een beetje... Ik heb even , heel even , met de gedachte gespeeld ze allemaal in de vuilbak te smijten. 

Vandaag dan vertrokken voor een intervaltraining, allez de bedoeling was dat ik een uur zou lopen en gemiddeld aan marathontempo zou uitkomen.  Het was 10 graden frisser en dat gaf vleugels, net als verleden week overigens... 
Vier maal achthonderd meter  snel (5.00 ) - 500 meter uitlopen, en daarna dikke 5 km marathontempo.  Op een uur zat ik aan 11 km en een klets , doel bereikt dus .  Al bij al was het niet zo moeilijk geweest, ik had nog verder gekunnen.  Zelfde fenomeen als verleden week : zaterdag in puin , de dag nadien in vorm....  

De marathon van Brussel, nog 3 weken, wordt nu een doel : daar wil ik terug onder de 4 uur duiken.  Ik smacht naar het gevoel om nog eens te kunnen genieten van een aankomst met wat glamour...  Maar het ziet er voorlopig niet goed uit.  Ik ben inderdaad wat in paniek ; die 2 slechte zaterdagen na elkaar,  dat is absoluut niet normaal.  Ik heb misschien te weinig getraind in plaats van te veel, wie zal het zeggen.  En me ondertussen kapot gelopen op kortere afstanden, die 'intervaltrainingen' en dat lopen in de hitte op verlof, dat geklim daar ... In alle geval , lange duurlopen zijn er inderdaad niet zoveel meer geweest de laatste maanden.  Eind juli en begin augustus 2 maal 32 km aan ongeveer 5.45 en dan nu verleden week en deze week weer 2 maal ongeveer 32 km maar niet goed gelopen.   Ik kan dus nog wat training gebruiken. 

Ondanks de twijfel en de paniek, vandaag ingeschreven voor de Beekse marathon van volgende week.  We zien wel hoe dat loopt.  Het zal maximum 21 graden zijn en de wind zou niet te fel waaien. In de warmte (op verlof en de laatste 2 zaterdagen ) presteer ik niet goed, die 21 graden dat zal dus wel gaan.   En ik vertrek wellicht om onder de 4 uur te blijven.
 Maar van zodra ik zie dat dit niet haalbaar meer is op redelijke wijze wordt het uitlopen als training, desnoods in 4 uur 15... En als dat dan zou lukken, wel dan moet een vierurenprestatie in Brussel mogelijk zijn ! 


Deze week 50 km / 2011 2.305 km / na het lopen deze morgen 81 kg (gisteren na het lopen 80 kg ! )

11-09-2011, 14:27 Geschreven door vierurenman