|
Het lopen stond deze week niet echt centraal. Maandagavond bij de reumatoloog doorgebracht; de hele avond en een stuk van de nacht voor mijn pc gezeten, ik kon niet in mijn bed... Dinsdagavond dokter voor bloedafname. Madam de reumatoloog wil regelmatig mijn bloed laten controleren om de eventuele vorderingen van de behandeling te zien én om de kwalijke neveneffecten ervan goed op te volgen. Dinsdag dus ook niet meer gelopen.
Woensdag vertrokken voor een 10 km aan marathontempo (5.40). Ik bleek sneller te gaan en ben dan maar weer eens wat gas gaan bijgeven en zat uiteindelijk aan gemiddeld 5.21 met rond km 8 een dipje. Geen of weinig hinder van mijn 'kwetsuren'.
Donderdagavond incentive van het werk : een minicruise op de Schelde met alles op en aan : het begon met aperitief en dan direct Nicole en Hugo verdomme, niet te geloven. Daarna verder aperitieven en dan een standupper. De kerel wist niet wat hem overkwam ; na vijf minuten was hij de weg in zijn eigen programma kwijt door de vele reacties in de zaal, de boot werd zowat afgebroken. 'En ik dacht dat ik een bende saaie bankiers ging treffen....' Daarna lekker en zeer veel eten. Dan 'Domino', live muziek , had die groep al eens gezien op een havenfeest, ambiance ! En dan, weer niet te geloven, vuurwerk op de dijk, speciaal voor ons ! En ik heb me goed laten gaan, de drank en de ambiance..
Een avond om niet te vergeten, nog nooit meegemaakt op de nu toch al bijna 30 jaar dat ik voor de groep werk... En eigenlijk moet het hier over lopen gaan. Ik wil niet overkomen als een doemdenker en het alleen hebben over de miserie die mij nu overkomt, neen, er is nog leven daarnaast én zelfs (een beetje) naast het lopen. En dat feestje van donderdag beinvloedt het lopen, de kater was erg !
En vrijdag dus die dikke kater, zaterdagmorgen met veel schrik begonnen aan een lange duurloop van 3 uur, het kon niet dat al die alcohol al uit mijn lijf was. Maar ik wil nog zoveel mogelijk wedstrijden lopen, er moest dus getraind voor de 50 km van Assen volgende maand. En ik begon met enkel hinder in de rechtervoet, erger dan vroeger, nog nooit zo gehinderd. Mijn knieen voelde ik maar ik had er nauwelijks last van. De loop ging eigenlijk uitstekend :op de zware finse piste raakte ik redelijk makkelijk aan een gemiddelde van 6.10 /km, met rond km 22 toch 4 km's onder de 6.00. De hartslag ging enkel de laatste km's nipt boven de 150 en het was pas in de laatste km's dat het echt harken werd. Ik was blij met de 29.24 km op exact 3 uur. Nog twee keer iets verder lopen en dan moet die 50 km lukken.
Over gisteren, zondag , ben ik dan weer iets minder optimistisch : normaal loop ik zondag na een lange duurloop zaterdag toch altijd 10 km; dat ging nu niet . Knieen en voeten - allebei, het gewricht aan de kleine teen - deden te veel pijn. Een fietstocht van ongeveer 25 km dan, goed doorgereden. Hartslag kwam niet boven de 120, dat is dus dik 40 slagen onder doortrekken bij het lopen. Desondanks zat er geen jus meer in de benen op het einde , het zijn dus duidelijk andere spieren dan bij het lopen. Op het einde kwam ik niet meer vooruit. Dit was een echte tegenvaller, de eerste zondag na een lange duurloop zaterdag dat ik niet kon lopen van de pijn....
De pijn is anders en raar maar waar erger nu ik weet wat de oorzaak is.... De pijn in de pezen naar de schouder weet ik vroeger aan een verrekking of te hard werken (ik ?) in de tuin. De wrevel in de vingers was nooit erg genoeg om mij zorgen over te maken. De pijn in de knieen was overbelasting - daar was ik wel ongerust in -. En de pijn in de voeten , ja , dat was te wijten aan de schoenen zeker, nooit zorgen over gemaakt. En nu ik weet wat de oorzaak is die pijn helemaal anders, dat is moeilijk te beschrijven. Het mag hier trouwens geen medische blog worden, alleen , ja , het beinvloedt wel mijn lopen dus is het normaal dat ik het erover heb zeker....
Vandaag maandag was weer een bijzondere dag. Vandaag begon mijn leven als reumapatient : de eerste keer de medicatie , Ledertrexate, 6 pillekes, vanaf nu wellicht tot ik deze aardbol verlaat - gewoon niet voor te stellen - mijn wekelijkse dosis. Eén pilleke cortisone, lage dosis, ik vermoed dat ik daar mee zal mogen stoppen als het eerste medicijn na 6 tot 12 weken begint te werken. En morgen nog iets wat ik ook wekelijks moet nemen om de neveneffecten van de Lederextrate te verzachten. En die neveneffecten waarvoor ik echt bang voor was én nog ben, wel die vielen eigenlijk nog mee : iets meer wind in maag en darmen, een licht diarreegevoel én zeer lichte hoofdpijn zijn voorlopig de symptomen. En zonet toen ik met de fiets naar het ziekenhuis reed om RX te laten nemen van handen en voeten , toen voelde ik zowaar kracht in de benen én verdomme goesting om te gaan lopen... Ook bemoedigend was de commentaar van de vrouwelijke arts die een echo nam van mijn schouder : niets erg te zien, wel een putje ergens maar dat was volgens haar van een oude kwetsuur of verrekking. Ik heb tijdens mijn bijna 35 jaar volleybalcarriere én niet te vergeten 15 jaar krachtbal mijn schouders dan ook zeer intensief gebruikt. En het was nog eens tof om nog eens geconfronteerd te worden met een begripvolle arts.
Maar we gaan door . Deze week nog 1 keer een snelle en 1 keer een trage 10 km, zaterdag 3 uur en een half en zondag (als het lukt )
uitlopen, de week nadien hetzelfde maar dan zaterdag 4 uur . Daarna afbouwen om 14 dagen later te proberen onder de 5 uur te blijven op mijn eerste 50km. We gaan door.
En bedankt Dirk voor de reactie. ..
Deze week 40 kg / 84 kg -maar mijn nieuwe weegschaal is niet betrouwbaar / 2012 1.370 km
11-06-2012, 17:15
Geschreven door vierurenman 
|
