Ik ga beginnen met de samenvatting van gisterenavond ; u kan dan rustig verder surfen als u mijn hele verhaal niet wil lezen... Een marathon die niet aan de ribben zal blijven kleven : de eerste 15 km uit schrik voor de wind een te snelle groep gevolgd (gemiddeld 5.25), daarna tot km 24 blijven lopen aan vierurentempo (5.40) en vanaf km 30 zonder benzine gevallen en afwisselend stappend en lopend (gemiddeld iets trager dan 6.40) de finish bereikt waar den André me proficiat wenstte. Geen emotie op het eind, enkel een snelle laatste 500 meter om binnen de 4.12 (tienperuurman... ) binnen te zijn.
Rond 16 u30 stap ik in mijne Galaxy. Metallica in de CD speler, niet direct mijn genre maar hunne zwarte gaat er wel in tijdens het lopen. Ik kan niet op mijn gebruikelijke plaats staan en moet een 100 meter verder te voet. Pas een half uur voor de start zie ik bekend volk : de OCMW directeur, de man met de twee identiteiten , de veelloper van verleden jaar en Brussel en Lier , mijne maat uit mijn geboortedorp, de Antwerpenaar van verleden jaar en 'tis voor niks, de ultracuppers die zich wagen aan de 100 km, de Reus... Ik ken hier verdomme al meer volk dan in mijn eigen gemeente. Ik stel vast dat er wel heel veel oude mannen bij zijn, ik loop zelf ruim in de categorie van de vijftigers...
Ik ben bang voor de wind en wil niet alleen vallen. Ik concentreer me op de OCMWdirecteur want weet dat die normaal vijf minuten na mij aankomt maar in het begin minstens mijn tempo, zelfs iets sneller , loopt. Hij pikt aan bij een vrij ruime groep die duidelijk 'gehaast' wordt door een makkelijk lopende en ervaren (doch nog vrij jonge ) adonis. Ik nestel me dan ook maar in die groep. De eerste bevoorrading sla ik over om te kunnen volgen. Af en toe verlies ik contact en moet ik een tandje bijsteken om terug te komen. De wind waait hard. In het begin kronkelt het parcours en is er afwisselend mee en tegenwind. Ik slaag er wel in om uit de wind te blijven maar moet daarvoor al licht in het rood gaan. Ik weet dat ik te snel ga, mijn Garmin zegt dat ik 5.22 loop, net als andere jaren overschat hij hier de afstand, de marathon is volgens meneer Garmin 42.68 km... Op 10 km komen we door aan iets onder de 54 minuten. Ik blijf daarna de groep volgen . De lus door Lichtervelde is weer tof. Daarna gaat het 'bergaf' en meewind terug naar Torhout, ik laat daar de groep gaan, zo rond km 17km.
Vanaf dan loop ik moederziel alleen. Op km 20 kom ik door rond 1u 50.00, de 2de 10 km ging dus in ongeveer 56.00. De doortocht door Torhout is plezant, 2 jonge gasten zijn zo zat dat ze in de weg lopen. Den André , den ultraloopbaas van Belgie, kent mij écht : hij doet een high five met mijn voornaam er bovenop... En dan begint het wroeten tegen de wind. Eerst heb ik de indruk dat die - zoals voorspeld - wat is gaan liggen maar niets is minder waar. Ik mis mijn eigen drank op km 25 - die op km 15 heb ik makkelijk gevonden - en moet dus opletten om genoeg te drinken. Ik loop de OCMWdirecteur voorbij, diarree... Ik heb ondertussen ook nog niets gegeten, mijn eerste en enige gelleke zal ik pas op km 35 consumeren. En het tempo is nu fors gezakt. Op km 30 kom ik door op 2u49.15 of zoiets, deze 10 km dus in ongeveer 59.15, nog altijd niet boven de 6.00...
Maar dan breekt de veer. Mijn rechtervoet - het gewricht aan de kleine teen - doet al een tijd redelijk pijn en mijn rechterkuit hindert ook. Het vierurenplan, eigenlijk nooit in geloofd zelfs niet met de snelle start, wordt helemaal opgeborgen. En het lukt niet meer , het gaat niet meer. Ik stap meer dan ik ooit gestapt heb in een marathon, misschien in de Beekse bergen nog meer. Ik wordt nu constant voorbijgesneld en ook dat is een domper op de feestvreugde : dikzakken, vrouwen , oude kerels, 100 km lopers, allemaal lopen ze deze sukkel voorbij. Het is nu ondertussen ook zo donker dat ik nog nauwelijks iets op mijn Garmin zie. De laatste km' s begint het besef te groeien dat de 'tienperuur' ook nog niet echt binnen is. En dat kan niet, trager dan 6.00....
Ik jojo met een jonge kerel die traag loopt maar wel blijft lopen. Op 1.5 km van het einde is er nog een drankenpost. Na een afdaling , bocht naar links, kleine helling en dan het centrum in. Ik steek een tandje bij en zie dat ik nog 2 minuten heb om onder de 4.12 binnen te zijn. Een groepje loopt me nog voorbij, ook die geven dus de laatste km gas. 'Lafaards' roep ik nog. De emoties - dit zou mijn laatste marathon kunnen zijn , misschien ook de laatste keer 'de nacht' - komen niet, ik moet lopen voor die tienperuur. Dus niet genieten, geen tijd daarvoor. Den André wenst mij, zoals gezegd in het begin , proficiat en vraagt of het gaat, ik ben dan ook vrij diep gegaan maar kan er eigenlijk niet tevreden over zijn. Het is nu ondertussen 5 marathons geleden dat ik nog eens onder de vier uur dook. De laatste 3 marathons heb ik vanaf km 30 meer gestapt dan dat ge van een 'marathonloper-ultraloper' zou kunnen verwachten. En dit jaar was er enkel de 6 uur van Stein met een degelijk prestatie. Dus ja, een beetje bescheidenheid en relativering is hier op zijn plaats...
Ik stretch tegen de kerkmuur en vat de weg aan naar de sporthal. Mijn rechtervoet doet pijn , erg , en ik voel een blaar op mijn rechterdikke teen. Ook mijn rechterkuit hindert, ik mank zelfs een beetje. In de douches heb ik het moeilijk om mij aan te kleden. Zelden me zo slecht gevoeld na een wedstrijd. Ik ga nog eens in de grote zaal, zeg alleen nog iets tegen OCMWmans en ga naar mijn auto. Het laat mij allemaal koud, ik had anders verwacht. Thuis kijk ik nog naar een herhaling van het nieuws en zap nog wat tot rond een uur of drie en ga dan slapen, moe en niet echt ontevreden maar ook niet dolenthousiast...
23-06-2012, 17:13
Geschreven door vierurenman 
|
