loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Maandag 8 km op het gemak gaan uitlopen. In principe doe ik mijn schoenen niet aan voor minder dan 10 km maar 2 km langer, mijn eten zou in de vuilbak beland zijn denk ik, ik moest dus wel wat inkorten. Het ging makkelijk, 6.04/km ,hartslag rond de 140
Woensdag 10 km weer tegen 6.04 , hartslag iets hoger 144. Ik liep in een roes , dit had ik nog nooit zo meegemaakt, het verbaasde me trouwens dat dit zo gemakkelijk ging... Ik was namelijk 's middags een pizza gaan eten met een klient die ik wat beter ken. Half fleske wijn erbij, 3 limoncellos bij de koffies, en dan nog een bolleke Koninck of drie. Awel, deze mens vraagt zich af of hij niet beter voor elke wedstrijd goed wat alcohol zou inslaan...
Vrijdag speciaal verlof genomen om nog een laatste keer een lange duurloop te doen als voorbereiding voor Etten Leur volgende week zondag. Die lange duurloop vrijdag in plaats van zaterdag betekent toch één dag extra recuperatie. Het parcours gedaan waarop ik in de warmte 2 keer was afgegaan : richting Haasdonk, Velle en dan tot aan de Schelde in Temse en uiteraard terug... De hartslagmeter sloeg weert tilt. Het kan ook mijn hart geweest zijn maar ik ga ervan uit dat mijn Garmin (weer eens ) de mist inging. Op hartslag lopen was er dus deze keer niet bij. De eerste km's waren niet echt makkelijk, dat beloofde niet veel goeds. Gaandeweg ging het echter beter, een fenomeen wat vroeger wees op goede conditie. Ik bleef lopen tussen de 6.10 - 6.20 / km. In Temse kwam ik aan in dezelfde tijd als de vorige keer (1 u 37.30) toen had ik op de terugweg echter een petat van meer dan 15 minuten gekregen. Nu bleef het vlot gaan, meer nog, ik versnelde zonder het te voelen. Ik kwam terug voor mijn deur aan na 3 u 12.30 , 17 volledige minuten sneller dan de vorige keer en een negatieve split gelopen van 2 minuten 30 . Ik liep nog een paar km verder om de geplande 3 u30 vol te maken en kwam zo aan exact 34 km 280 meter, gemiddeld 6.08, dus langer en sneller dan verleden week. Al bij al was ik hier content over, het was niet zonder moeite geweest maar het ging redelijk.
Zaterdag een dikke 18 km. De eerste 11 km stevig tempo (5.17) , met enige moeite kunnen aanhouden . Een kleine 500 meter meelopen met een voor mij veel te snelle jongen (3 u05 in Eindhoven) sneed me even de adem af maar ik kon mij herpakken. Na die 11 km thuis gedronken en dan 7 km gaan uitlopen (toch nog tussen de 6.00 - 6.06 ) en zo nog boven marathontempo uitgekomen voor de totale 18 km, 5.35. Ik had makkelijk een halve marathon kunnen lopen aan marathontempo en dat stemde mij, na de lange duurloop van gisteren, positief... Alleen weer mijn hartslag(meter ?) : gemiddeld 170 en mijn maximum is 175; dit klopt niet...
Zondag , vandaag dus, 9 km en een beetje op een uur , recuperatieloopje, hartslag proper onder de 130, gemiddeld 125. Zonder moeite, plezant, genieten zelfs, in de zon.
En deze week bericht van mijn compagnon van de laatste km's in de Beekse marathon : 'Kees' blijkt verdomme inderdaad Kees te heten. Ik stelde sarcastisch dat alle Nederlanders Kees heten en wat blijkt , in het geval van 'Kees' is het nog waar ook... Ik had aan de organisatie zijn mailadres gevraagd en dat hebben ze daar proper opgelost, Kees mailde mij zelf . Tof. Het lijkt goed te gaan met hem.
En na de voorbije weken heb ik terug moed gevat ; het loopt goed. De trage duurtrainingen lijken er voor te zorgen dat ik sneller loop , raar maar waar. Ik ben dan ook hoopvol voor de marathon van Etten Leur volgende week, daar wil ik terug onder de vier uur. Het zou echt een ontgoocheling zijn moest dat daar niet lukken. Zeker in de eerste marathon samen met (allez, aan de start toch... ) mijn zus.
Deze week 80 km / 2011 2.655 km / 80 kg na het lopen
Een weekske van 65 km in 4 keer. Maandag (na toch 2 dagen redelijk zwaar - zaterdag 23 km, zondag 15 km ) toen ik de eerste meters een goed gevoel had beslist om eens goed door te trekken op 10 km. En content , gemiddeld 5.16 met nog een (klein) beetje overschot. Dinsdag en woensdag niet gelopen. Donderdag weer dezelfde 10 km iets trager maar nog altijd iets sneller dan marathontempo . Ik haalde de 5.34 redelijk makkelijk en dat gaf een goed gevoel.
Zaterdag vertrokken voor lang en traag . Ik had al lang de Aardbeienroute niet meer gelopen. Het was fris maar zonnig, ideaal loopweer. Mijn hartslag hield ik nauwgezet in het oog, ik wilde niet boven de 130. En daar slaagde ik in tot ongeveer km 22. Ik liep makkelijk. De 2 hellingen die ik mij herinnerde op het parcours bleken 2 onnozele molshoopjes die niet eens mijn hartslag deden bewegen. En mijn tempo zat in het begin iets lager dan verleden week maar stabiliseerde zeer snel rond de 6.20 tegen verleden week 6.30. Ik liep met de vingers in de neus. Ik kwam thuis aan na 2u 33. Ik herinnerde mij dat ik die tijd vroeger ook nog had gelopen zonder de hartslag in het oog te houden. Anderzijds deed ik dit traject ooit op 2 u 11... Ik breidde nog een dikke 4 km aan de Aardbeienroute om de 3 uur volledig vol te maken. Zo kwam ik aan 28 km 40 aan exact 6.20 , volgens mijn marathontrainingsboek de ideale trainingssnelheid voor lange afstand... En de hartslag gemiddeld 131, de laatste km's schurkte ik wel tegen de 140 aan.
Zondag - vandaag - zou ik ongeveer 16.5 km gaan lopen, ik zou dan aan 65 km komen voor de week. Dat is nog zo'n onnozel objectief van mij, gemiddeld 60 km per week lopen, zinloos zo'n doel maar ja... Het leek goed te gaan en ik besloot om er een klein beetje een intervaltraining van te maken : snelle stukken aan marathontempo (5.40 ) en de trage stukken aan zesurentempo (6.20) . Maar het ging makkelijk. De eerste 2 km snel ging aan 5.30, de 1.5 km traag aan ongeveer 6.00, daarna ging de vijf keer snel 1.3 km aan 5.00 - 5.10 en de trage 1.3 km aan 5.40 - 5.50, dus allemaal sneller dan voorzien en dat zonder echt helemaal voluit te gaan, wel op de tanden bijten maar niet tot op het tandvlees. Ik zat aan 5.30 gemiddeld , niet slecht voor 16.5 km na een lange duurloop de dag voordien.
Raar maar na een paar slecht aanvoelende weken, zelfs maanden , lijkt het nu beter te gaan. Misschien komt het omdat ik toch al een tijdje niet meer echt tot op het bot ben gegaan . Mijn twee laatste marathons heb ik de laatste 10 km veel gewandeld en eindigde ik nooit echt perte totale - erg eigenlijk, geen karakter ! -. En op mijn 2 laatste lange duurlopen deed ik het rustiger aan, trager dus ook niet echt tot op de bodem. Ik denk dat het daardoor is dat ik op de kortere trainingen dan ook makkelijker wat sneller kan. Het wordt ook weer een beetje mijn weer : ik loop graag in de regen (als het niet té erg is) en in de kou . En ik voel me gewoon ook wat 'gezonder'.
Dus begint het weer te kriebelen. Mijn loopzus liep in Eindhoven 3 u 30.05. Toen ik dat zag heb ik heel hard zitten vloeken. Ik ken mijn zus, die 6 seconden : drama, drama. Maar ze reageerde ook positief : in Etten Leur zou ze nog een poging wagen, daar had ze verleden jaar 3 u 33 gelopen en dat was toen 6 minuten sneller dan Eindhoven . En allez broer , loopt ge niet mee, dat zou ik tof vinden... 'Mee lopen', drie kwartier achter haar aankomen... En toch, zoals gezegd, het kriebelt. Etten Leur is niet ver. Op de marathon loopt ongeveer 200 man, de tweede ronde komen daar zo'n 1.000 halve marathonners bij , dus volk genoeg om uit de wind te lopen. En het wordt meewind de laatste 10 km. Dus nog eens kans om onder de vier uur te raken...
deze week 65 km / 2011 2.575 / 79.5 kg na het lopen deze morgen
De week na de marathon van Brussel. Donderdag heel veel goesting om te lopen en dus de schoenen aangetrokken voor een 10 km, zeer rustig , gemiddeld 6.17 , hartslag onder de 130. De eerste km's gingen geweldig, ik leek met de rem op te lopen en het ging toch snel, later werd het wat moeilijker maar de marathon, die leek reeds verteerd.
Zaterdag nog eens mijn gordel aangegord en met een dikke halve liter vertrokken richting Nieuwkerken voor een zeer trage lange duurloop van 2 u30. Vertrokken aan 6.10, teruggevallen naar 6.35 en gaandeweg gestabiliseerd naar 6.30, ik heb af en toe eens ietspietsie versneld om te zien of mijn Garmin nog wel werkte want die bleef maar exact 6.30 aangeven. Hartslag enkel in de laatste 3 km boven de 130. Via Vrasene en de polder en door het slijk - op verschillende plaatsen wegwerkzaamheden - terug naar huis. Zeer makkelijk gelopen - zelfs na 2 uur zong ik af en toe nog eens met mijn Ipod mee -Het was dan ook mijn weer : regen , soms fel , en niet te warm; ik had zelfs koude handen !
Zondag zou ik hetzelfde doen maar dan op de finse piste én iets korter. Na 2 km kwam ik Mark tegen en dan hebben we samen nog 8 km lopen lullen over lopen (Brussel , volgend jaar Eindhoven , onze test bij Energy Lab - 4november -) en over vrouwen, Mark is een mooie succesvolle man ! Daardoor veel sneller gelopen dan voorzien . Na Mark nog 5 km uitgelopen en zo op exact 1 u30 net iets meer dan 15 km, hartslag nu gemiddeld 139. Mister Spartathlon een paar keer gekruist, niet gesproken, ik liep toen met Mark. Heeft ongeveer even lang gelopen als ik. Pittig tempo. In zijn ogen zat nog niet de felheid van weleer maar hij liep, hij liep, en dat deed mij plezier...
Terug thuis gekomen gekeken naar de livebeelden van de marathon van Eindhoven op mijn pc : een Keniaan verpulverde het parcoursrecord. Het parcours is blijkbaar veranderd, de 2 rondes lijken niet meer volledig dezelfde te zijn en men is een uur vroeger gestart. We zien wel, misschien inderdaad al volgend jaar... En straks duimen voor zus , wil onder de 3 u30 lopen , ze heeft alvast de weersomstandigheden mee, de wind mocht wel iets milder.
En ja, ik blijf wat ontgoocheld over mijn marathonlopen van dit jaar : slechts 2 keer onder de 4 uur gebleven en 3 keer er fors boven . Vooral in Brussel had ik - achteraf gezien tegen beter weten in - op sneller gehoopt. Ik ben er van overtuigd dat ik te weinig lange (trage) duurlopen heb gedaan de laatste tijd . Ik denk zelfs mezelf kapot gelopen te hebben met de 'snelheidstraining' in de zomer én het hard labeur op dat stomme bergje in de warmte op vakantie. We zien wel, ik ga nu voor één lange zeer trage duurloop per week , elke week 2 km bij . Deze week waren het er 23, volgende week dus 25. En ik ga mijn hartslag niet boven de 130 laten gaan, 130 is ongeveer 75 % van mijn maximum. En we zien begin november wel wat die trezebezen van Energylab zeggen. Ik ga in elk geval langer en trager ...
deze week 50 km/ 2010 2.510 (dus nog altijd meer dan 60 km/week ) / 80 kg na het lopen
Om exact 6 u 15 stapt Mark in mijn auto. We rijden naar Mechelen, nemen daar de trein richting Brussel Centraal en via de metro komen we ruimschoots op tijd aan de inschrijvingsplaats. Borstnummer op het truitje bevestigen, altijd een gesukkel bij mij, en aankleden. Nog een halve kilo kwijt spelen en richting startzone. Het is nu al warm, een trui zoals verleden jaar is niet nodig. En ja , de zon schijnt ook net als verleden jaar op de fontein , een prachtig zicht. En toch voel ik dat er minder magie in de lucht hangt dan een jaar geleden jaar....
We stellen ons , net als verleden jaar op, tussen de ballon van 3 u30 (ja, hij was er ....) en deze van 3 u45. En die ballon van 3 u45 loopt me al op het stijgend stuk van de Wetstraat voorbij. Dit jaar lopen we langs het koninklijk paleis over ambetante kasseien. Dan de 3 tunnels in - de eerste is een zware - en dan wat verder in de koelte van de bossen. Meneer Garmin doet raar : een eerste 2 km aan 5.01 , dan weer 2 km aan 5.53 , de volgende 2 aan 5.02. Ik zie dat hij heel wat meters te veel telt ; ik loop dus trager dan hij aangeeft, dat wordt weer opletten. Op een keerpunt rond km 8 zie ik dat ik nauwelijks 100 meter voorsprong heb op de ballon van 4 uur. Ik zie Mark niet, verleden jaar nog wel, een teken dat ik nu trager ga dan toen. En ik dacht te snel gestart te zijn. Op 10 km kom ik door volgens mijn Garmin op 54 minuten, zeer goed dus, en in werkelijkheid blijkt het 55.45, nog altijd niet slecht maar toch bijna 2 minuten verschil... Op km 12 loopt de ballon van 4 uur mij voorbij. Dan besef ik dat vier uur onmogelijk wordt, ondanks het feit dat ik nog niet echt achter zit op schema.
Het is verschrikkelijk warm aan het worden. Gelukkig kan er dikwijls in de schaduw gelopen. Ik verlies niet veel op de vier uur ballon en op de helling richting Tervuren win ik zonder veel inspanning wat terrein. Ik vat hier terug wat moed. Volgens mij Garmin loop ik de tweede 10 km trouwens weer redelijk goed , op 55.20. De helling zou ik aan 6.00/km genomen hebben, niet slecht. In de afdaling kom ik aan 5.07. Halfweg kom ik door aan 1u 58.30. Net voor we het park indraaien zie ik Mark een paar meter achter de ballon van 3 u30 , hij ziet er niet goed uit. De lus rond een vijver kan weer grotendeels in de schaduw gelopen. Op km 27 stap ik even een paar meter, ik weet nu al dat ik dus ver boven de vier uur ga eindigen.
Een korte nijdige helling net na een drankenpost stap ik naar boven . Verleden jaar zat ik hiet nog fris . Ik wissel mijn eerste woorden van de marathon met een kerel die ik ken van de Nacht van West Vlaanderen, hij wil aankomen binnen de 4 u12 , 10 km per uur, dat lijkt mij een realistische uitdaging. Op km 30 kom ik door aan 2u 52.12 , dik 6 minuten trager dan vorig jaar denk ik én ook al 4 minuten trager dan 2 weken geleden. Het vals plat terug richting Brussel is minder plat dan verleden jaar en het wordt afwisselend stappen - lopen naar boven. Voor het eerst begin ik toch wat mensen voorbij te lopen. Ik zie later in de uitslag dat ik de laatste 10 km ongeveer 30 plaatsen win. In de afzink laat ik mij gaan , ik wil hier de minuten winnen die ik straks terug zal verliezen op de klim richting triomfboog. En die klim pak ik weer afwisselend stappend - lopend . Er loopt hier een massa volk, we zitten hier weer tussen de halfmarathonners. Ik zie aan de km borden dat mijn doel van 4 u 12 haalbaar moet zijn maar dat ik dan wel nog moet gas geven. Ik kijk uit naar de triomfboog, ik heb daar deze morgen het bord van de 39 km gezien. En de speaker roept 'only two miles, downhill' . Dat is natuurlijk gerekend buiten dat onnozel stuk bergop van ongeveer 500 meter. Maar daarna gaat het wel heel stijl bergaf. De 4 uur en 12 is binnen, dat weet ik . En heel even komen de emoties boven. In de straten van het oude centrum zie ik dat ik redelijk alleen loop. Ik zie voor mij 2 dames die al een km of 10 in mijn buurt lopen, ik wil samen met hen op het aankomstfilmke staan. Ik loop nog een andere dame voorbij maar die vindt dat blijkbaar niet plezant want spurt mij ook weer voorbij, ik klok af op 4u 10.02 , in de uitslag ben ik een seconde trager. De aankomst over en de schaduw opzoeken. Verplicht 2 flesjes water opdrinken. Hoeveel zou ik niet gedronken hebben , op het laatste alleen nog water, die sportdrank komt er ondertussen langs mijn oren uit.
Mark zit aan de douches te wachten , 3 u 33 en dik tevreden. Ik zie dat ik een enorme bloedblaar heb op een teen waar ik vroeger ook als eens last aan had. Iets van gevoeld onderweg maar meer ook niet. Als we terug buiten komen verbazen we ons over de hitte ; hebben wij daarin gelopen ? In Mechelen drinken we nog iets en dan naar huis. Mijne baas zegt dat ik net op tijd ben om niets meer te moeten doen aan de voorbereiding van de barbeque. In wijn zitten heel veel koolhydraten en de koolhydraten moeten aangevuld worden. Geen probleem in het gezelschap van broer en zus...
Mijn 16 de marathon was geen hoogvlieger. Brussel is en blijft een mooi parcours, de marathon is er uitstekend georganiseerd (proficiat !!) en de sfeer is plezant , ik kom hier zeker terug. Maar er is niets speciaals gebeurd , ik had geen echt goeie dag , ik was niet super voorbereid en het was enorm warm . En vierurenman is tienperuurman geworden.
Morgen marathon van Brussel . Ik heb hier verschrikkelijk naar uitgekeken, zeker de laatste weken. Brussel is een zeer mooie marathon, het lopen door onze hoofdstad, door het Zonienwoud, de weg naar én de weg terug van Tervuren, de triomfboog, nog eens de Wetstraat en dan de Markt - eigenlijk nog mooier dan die van Antwerpen - ... En het is een zware marathon maar de twee zwaardere hellingen liggen op de juiste plaats : voor halfweg en bijna op het einde. En ik liep er twee keer zeer goed : in 2008 in zeer zwaar weer en verleden jaar mijn naar mijn gevoel beste marathon ooit. En ik schreef mijn mooiste 'blogzin' tot nu toe in het verslag verleden jaar : De stralen van de fel opkomende zon toverden de waterstralen van de fonteinen om tot immens uiteenspattende diamanten , kippevel, kippevel ...
Hopelijk wordt het morgen ook kippe(n)vel. Mijn voorbereiding was verre van ideaal, ik zit al bij al toch met twijfels. De weersomstandigheden zijn ook niet echt goed : het zal veel te warm worden, gelukkig is de luchtvochtigheid goed. We zien wel ....
En eigenlijk, welk belang heeft het allemaal ? Dave wees mij op mijn ervaring in mijn vorige marathon, die laatste 12 km waren de traagste uit mijn leven maar blijven onvergetelijk, wat telt nu het meest ? En dan dat bericht deze week...
Deze morgen zag Mister Spartathlon er akelig oud uit, klein en gebogen, bijna gebroken... En Mister Spartathlon Junior was nu stof en as, een foto en een paar loopschoenen mét chip (!). Om na de zelf getrokken eindmeet verder te lopen - mooi gezegd van zijn broer. En terwijl in de echte Spartathlon de lopers over de aankomst druppelden scheen de zon fel door de loodglasramen op de Adidassen van Mister Spartathlon junior.... Er waren wat ultralopers om steun te geven, mooi van die mannen én de vrouw die ik hier ooit contesteerde... En ik zal morgen voor de start eens dag gaan zeggen tegen de ballon van 3 u30, Mister Spartathlon junior zou er mee lopen, nee , correctie, hij loopt zeker mee , met zijn goeie vriend die hem zal vervangen...
En ja, dan wordt alles natuurlijk veel eenvoudiger : die vier uur , er zijn belangrijker dingen in het leven dan lopen en vierurenman spelen...
De Beekse marathon van verleden week was mijn 15de marathon. Ik liep alleen in Ijsselstein slechter maar toch komt die Beekse marathon ruim in mijn top 5 : zeer gezellige marathon, plezant concept, mijn eindtijd was dan wel slecht, de eerste helft, zelfs de eerste 30 km , eigenlijk goed gelopen. Bijna heel die marathon in gezelschap gelopen, hier en daar wat gebabbeld, de laatste 12 km met Keesie - alle Nederlanders heten toch Kees ? - en die man , mijn aankomst én zijn aankomst zal ik niet licht vergeten. En de eerste keer dat ik een marathon liep in functie van een andere. Had ik voluit gegaan had ik wellicht ook niet onder de vier uur geraakt, ik had te veel geforceerd de eerste 20 km , maar ik had wel dicht in de buurt gezeten...
Deze week 50 km gedaan in 3 keer. Woensdag 10 km tegen gemiddeld 5.50. Dat was een zeer bemoedigend tochtje, ik liep zeer makkelijk, van de marathon van 3 dagen geleden, geen spoor... Ik was licht euforisch. Had die trainingsmarathon dan toch gewerkt ?
Zaterdag wilde ik 2 uur 30 minuten lopen tegen lage hartslag. Ik raak er meer en meer van overtuigd dat ik niet overtrained ben , neen ik denk dat ik gewoon te weinig lange trage duurlopen heb gedaan de laatste tijd... Dus nog eens traag en middellang, echt veel langer zou te gek zijn. Ik kan er kort over zijn : het ging niet zoals ik had gehoopt. Ondanks de al bij al matige snelheid (6.10 ) toch hartslag die boven de 140 kwam te zitten én moeilijk lopen : ik hield het voor bekeken na 2 uur en 15 minuten, iets sneller dan verwacht. Ik wilde (weer eens... ) niet forceren. Slechte, zeer slecht generale repetitie !
Zondag - deze morgen - hetzelfde maar wat minder lang : ik zou gaan voor ongeveer 18 km - zo kwam ik dan weer aan 50 km in een week -. Deze keer veel rustiger gestart en het liep makkelijk. De hartslag bleef nu het eerste uur rond de 135 hangen, het tweede uur iets boven de 140. Ik liep Mark , mijn compagnon voor volgende week, tegen het lijf . We overlegden over de logistiek : volgende week zondag vertrekken we samen om 6 u 15. Ik liep op het eind nog een snellere 2 km (5.27 - ongelooflijk dat ik dat verleden week bijna 20 km deed.... ) en kwam zo gemiddeld voor mijn uiteindelijk iets minder dan 18 km aan 6.18 km. Van deze laatste serieuze training voor Brussel heb ik dan weer een iets beter gevoel.
Ja en ik zal zaterdag nog wel even achter mij laptop kruipen om een voorbeschouwingske te typen maar ik kan het nu al niet laten : deze marathon moet terug onder de vier uur. En eigenlijk zou dat moeten kunnen. En als dat zou lukken dan weet ik nu al dat mijn zestiende marathon mijn meest memorabele zal worden !
deze week 50 km / 2011 2.405 km / 79 km na het lopen - het 'dieet' werkt -
Gisteren de Beekse marathon gelopen, 4 u 12.21. Gedeeltelijk gerustgesteld. Redelijk tevreden met de prestatie . En mijn gezel van de laatste ronde zal ik nooit vergeten.
Rond 8 uur opgestaan en het klassieke ochtendritueel uitgevoerd : bakker, spaghetti opwarmen, wat zenuwachtig heen en weer lopen , een paar keer naar toilet en dan de auto in , weer eens naar Nederland. In Hilvarenbeek aangekomen blijken de vrienden van mijn zus nu ook al 'vrienden' van mij. En ja, zelfs de Einzelganger in mij vind het plezant dat hij wat volk begint te kennen. Hilvarenbeek is een klein gemeenteke met een plezant grasplein in het centrum . Daar starten tegelijk een 10 km, een halve marathon , een 30 km en de marathon. Het parkoers bestaat uit 4 lussen : een eerste van 5 km, een tweede van 16 km (lus 1 en lus 2 = halve marathon), een derde van 9 km (die erbij en ge komt inderdaad aan 30 km - voor de Limburgers hier nagerekend... ) en een laatste van 12 km (marathon... ), een plezant concept . We lopen over kleine baantjes in een soort van polderlandschap , door bossen en 4 keer door het centrum. Het weer is goed, niet te warm ondanks de zon, aangenaam ! Er waait wel een vrij strakke wind. Ik start in het eerste derde van het pak.
De eerste kilometers voel ik dat het goed zit, de eerste 6 km kom ik niet boven de 5.20. Veel te snel, maar ik loop makkelijk. Ik zit in een groepje met veellopers en blijf daarbij om beschutting te zoeken voor de wind. Ik babbel wat met één van de ultracupmonumenten, allez het voelt perfect. De 10 km - meneer Garmin zit gelijk met de km borden ! - kom ik door in net geen 54 minuten. Het veellopersgroepje heb ik achtergelaten en ik loop nu in het gezelschap van een begrafenisondernemer - echt waar - en twee senioren, een Nederlander en een West Vlaamse veelloper en ik zorg ervoor uit de wind te blijven. Er wordt nog steeds gebabbeld. Mijn hartslag zit met 155 echter veel te hoog. De tweede 10 km is het tempo licht gezakt , gemiddeld nog 5.32 . Half marathon kom ik door aan 1 u 55. Veel sneller ben ik nog niet doorgekomen halfweg... En ja, dan begint ne mens natuurlijk te denken aan die vier uur.
Ik loop nu nog alleen met de begrafenisondernemer, een 30 km loper. Blijkt nog een ex-collega te zijn ook. Rond km 25 laat ik hem gaan, ik laat mijn tempo zakken, deels bewust maar ook omdat ik voel dat het beste eraf is... Ik evolueer nu van 5.45 naar 5.50 - 5.55. Nu ik alleen loop heb ik ook tijd om na te denken : bij elk km punt zie ik dat ik moet verder lopen aan 6.00 / km om binnen de 4 uur te eindigen; ik besef dat ik daar heel diep voor zal moeten gaan en besluit om mezelf niet helemaal zoek te lopen... Op km 30 kom ik door op 2 u 47.40 (derde 10 km dus aan 58.20 ), er is er weer een doortocht langs de start door het centrum ; ik denk een nanoseconde aan stoppen maar besluit wijselijk om door te gaan. Ik pak een flesje dat ik aan de kant apart had gezet op iemands tafeltje en stap om het rustig op te drinken. Ik besluit nu definitief om niet te forceren en afwisselend stappend en lopend deze marathon uit te doen, training voor Brussel binnen 14 dagen.
De Nederlander die behoorde tot het groepje van vier waarin ik een tijdje liep haalt me in, tikt op mijn schouder, houdt in en stapt mee. Hij besluit bij mij te blijven en we lopen telkens ongeveer iets meer dan een km om dan een flink eind te stappen. Als we lopen is dat toch nog tegen 5.50 , het gemiddeld tempo zakt naar rond de 7.00/km. Ik raak goed aan de praat met die man; hij is 67 (ik had hem een pak jonger ingeschat ) en al snel vertelt hij dat dit wellicht zijn laatste marathon is , binnen 14 dagen wordt hij geopereerd aan kanker... Hij lijkt blij zijn verhaal te kunnen doen, ik ben blijkbaar een goed klankbord... En ook de stiltes tussen ons beiden zeggen veel. Dit raakt me en ik blijf bij de man. Ondertussen rapen we nog een Sintniklazenaar op die in onze buurt blijft lopen. De West Vlaming van het groepje van vier komt ons nu ook vervoegen en we lopen nu afwisselend met twee, drie of vier, af en toe stapt er iemand wat langer dan de andere maar we blijven in mekaars buurt. Een fotograaf die ons stappend vastlegt bedreigen we : alleen foto's waarop we lopen op de website !. Tegen het einde lopen ons nog 3 vrouwen en één man voorbij.
Ik raak de laatste 2 km terug afgezonderd met mijn Nederlandse compagnon. 'Man, dit is nu echt mijn laatste, je moet positief denken maar realist zijn, ik mag al blij zijn dat ik overleef ... ' Hij wordt nu echt emotioneel en ik ook... De laatste km vraag ik hem of hij die niet liever helemaal alleen loopt ; we geven mekaar een hand en hij klapt nog eens goed op mijn arm , ik zie de tranen op zijn wangen verschijnen. Ik loop nog bijna een minuut weg van hem, wellicht wilde hij die misschein allerlaatste marathonkilometer langzaam absorberen. Eigenlijk loop ik nog goed die laatste km, ik kom aan in 4 u 12 en een beetje. De emoties overvallen mij nu - ik zit met mijn compagnon in mijn hoofd -. Een medewerker van de organisatie komt poolshoogte nemen. Als ik de Nederlander snikkend de aankomst zie naderen wordt het me echt te veel ; ook bij mij vloeien nu de tranen.... Als het lijf leeg is na een marathon dan wordt het in het hoofd ijler en worden emoties versterkt. Ik ga de man goeiedag zeggen , hij zit zachtjes te wenen op een stoel met het hoofd in de handen. Hij reageert niet direct. Even later komt hij naar mij toe en we vallen in mekaars armen. Hij bedankt me, ik zeg snotterend en licht vemanend 'tot ziens' en hij grijnst.. ' zeker' . Onvergetelijk !
In de douches wordt er weer nog wat gebabbeld, ik lijk er bij te horen en dat doet me plezier... Ik ga aan de startplaats nog iets drinken met de vrienden van, neen met ondertussen mijn 'vrienden' . Zij zitten daar al bijna een uur... Er wordt gelachen . Onderweg naar huis zit ik in de file. Ik denk terug aan die man. En ik denk over mijn marathon, content al bij al , ik schrijf me in voor Brussel. En 'vierurenman', ja we zien wel of we dat pseudoniem niet moeten wijzigen. In Brussel mag het niet mislukken : iets trager starten, tempo volhouden en tot aan de laatste helling (6km van het einde zeker... ) zonder stappen. En met wat meer karakter , een nog iets betere conditie dan vandaag en de afdaling naar de markt moet vierurenman weer toeslaan...
In Antwerpen twijfel ik , ga ik nog eens de stad in of rij ik naar huis... De duivel in mij wendt de steven van mijn Galaxy richting centrum en ik duik het donkere deel van de stad in tot diep in de nacht...
Nog nooit zo bang geweest van een marathon als voor die van morgen . Ik loop de Beekse marathon, een kleine marathon in Hilvarenbeek, wellicht slechts een 50 tal deelnemers , veelal Ultracuplopers. En ik ben bang omdat alle voortekenen verschrikkelijk slecht zijn.
Ik heb wellicht te weinig lange duurlopen in de benen én de laatste twee waren de twee slechtste die ik ooit gelopen heb. Ik voel me ook niet echt kiplekker tijdens het lopen de laatste tijd. Deze week woensdag nog 7 km gedaan, meneer Garmin haperde weer dus mijn snelheid kan ik enkel ramen omdat ik de afstanden op de finse pinste ken : ongeveer 5.35. Niet echt een goed gevoel maar ook niet echt slecht. Deze morgen 3 km, ik heb de gewoonte de dag voor de marathon even te 'aperitieven' : de eerst meters in mijn Fusions (mijn 'wedstrijdschoenen'...) voelden echt zeer goed aan, ik stak spontaan mijn armen in de lucht... Maar na een 10 tal minuten kreeg ik het gevoel niet makkelijk te lopen. Ik kwam Mark tegen, liep even met hem mee en dat is dan altijd wat te snel... Allez, dus ook niet echt een goeie aperitief... En de marathon begint om 11 uur; ik heb nog nooit goed gelopen om 11 uur : in Eindhoven en Ijsselstein liep ik slecht op de marathon... En er zal wind zijn... En mijn Garmin hapert, ik pak mijn tweede ook mee...
Het mag morgen niet mislukken... Vier uur moet niet maar ik als ik de kans heb om 'vierurenman' te spelen dan zal ik het doen. Lukt dat niet dan zal ik toch tevreden zijn als ik de hele marathon kan uitlopen in bvb 4 u 15 , uitlopen, dus niet stappen. Als dat lukt , wel dan ben ik content. Maar ik ben bang, echt bang !
Paniek, ja , dat moogt ge wel zeggen. Verleden week stond er 'ik weet het echt niet meer' ; wel gisteren heb ik er aan gedacht om al mijn loopschoenen (ik heb 4 paar ) te verbranden, ik was radeloos, zelfs een beetje triest : zou ik ooit nog een marathon, een zesurenloop , kunnen lopen ... man man. Vandaag gaat het gelukkig al iets - een beetje - beter.
Na het weekend verleden week bewust weer wat kalmer aan gedaan. Woensdag ongeveer 10 km , vrij gemakkelijk gelopen tegen 5.50 zonder al te veel moeite - dus vrij gemakkelijk ja ik val in herhaling - . Content van. Donderdag niet gelopen, ik zou immers zaterdag nog eens een 3 u 30 gaan lopen.
En inderdaad zaterdag, vertrokken voor hetzelfde traject waarop ik verleden week zo was afgegaan... We zouden eens komaf maken met die slechte prestatie én alle twijfel wegnemen. Ditmaal marcheerde de Garmin wel en dat was toch al een beter begin dan verleden week. Ik wilde ook niet te snel gaan, volgende week is het marathon en het heeft dan geen zin om het weekend daarvoor nog eens volle gas te gaan. Het ging sneller dan verleden week, dat voelde ik. Het was wel weer warm, laf weer. Ik zweette als een rund - vanwaar die uitdrukking komt weet ik niet , ik heb nog nooit een koe zien zweten- en mijn hartslag ging al na 5 km richting 145 en dat ondanks het rustige tempo 6.10 . Al vrij snel, na 10 km, begon het zwaar aan te voelen en werd het meer harken dan lopen en dat met nog meer dan 20 km te gaan. Ik dacht dat het wel zou over gaan maar nee, het bleef zwaar aanvoelen. Ik arriveerde in Temse 7.30 minuten sneller dan verleden week. Amai, dan had ik verleden week echt wel heel traag gelopen. Ik zat nog steeds rond de 6.10 en was redelijk content en hoopte op het psychologisch effect van over de helft gaan; het wordt dan aftellen en dat is altijd wat makkelijker... Maar nee, het werd moeilijker. De viaduct na ongeveer 21 km werd wel nog opgelopen maar daarna was het schaap de preut af - weer zo'n uitdrukking die nergens op slaat -. Stappen, al na 21 km, nog nooit meegemaakt, het was nog erger dan verleden week. En nog meer dan 10 km van huis ! Ik wilde niet forceren, die marathon volgende week .... Ik stapte nu wat langer dan ik gewoonlijk doe, en zo slaagde ik erin van de hartslag toch wel te doen zakken van 155 naar 135, nog altijd hoog , maar toch. Ik zag nu ook dat als ik doorstap ik zo rond de 6 km per uur ga... En zo ben ik dan thuis geraakt : een 5 tal keer een flink eind gestapt. Uiteindelijk eindigde ik voor mijn deur na 3 u 29 minuten, 4 minuten sneller dan verleden week. Maar weer totaal uitgeput. In mijn camelbag zat anderhalve liter sportdrank, die was op na 3 uur. Bij het thuiskomen nog eens een anderhalve liter gedronken , de helft sportdrank en de andere helft heerlijk fris water. En op de weegschaal weeg ik 2 kg minder dan voor deze trip; bijna niet mogelijk...
Ik heb in de namiddag naar mij schoenen staan kijken : deze brave jongen liep in het voorjaar 2 zesurenlopen en 3 marathons , op uitzondering van één allemaal goed gelopen . En nu moet diezelfde nog altijd even brave jongen 2 weken na mekaar afhaken als hij dik 20 km zeer traag heeft gelopen... Dit kan toch gewoonweg niet ? Ik heb even al mijn schoenen in mijn handen gehad. Ook omdat mijn nieuwe Mizuno's een bloeduitstorting aan mijn middelste teen haden veroorzaakt verleden week, een ander paar Mizuno's zorgde dan weer voor een blaar op de kleine teen, hindert allemaal slechts een beetje... Ik heb even , heel even , met de gedachte gespeeld ze allemaal in de vuilbak te smijten.
Vandaag dan vertrokken voor een intervaltraining, allez de bedoeling was dat ik een uur zou lopen en gemiddeld aan marathontempo zou uitkomen. Het was 10 graden frisser en dat gaf vleugels, net als verleden week overigens... Vier maal achthonderd meter snel (5.00 ) - 500 meter uitlopen, en daarna dikke 5 km marathontempo. Op een uur zat ik aan 11 km en een klets , doel bereikt dus . Al bij al was het niet zo moeilijk geweest, ik had nog verder gekunnen. Zelfde fenomeen als verleden week : zaterdag in puin , de dag nadien in vorm....
De marathon van Brussel, nog 3 weken, wordt nu een doel : daar wil ik terug onder de 4 uur duiken. Ik smacht naar het gevoel om nog eens te kunnen genieten van een aankomst met wat glamour... Maar het ziet er voorlopig niet goed uit. Ik ben inderdaad wat in paniek ; die 2 slechte zaterdagen na elkaar, dat is absoluut niet normaal. Ik heb misschien te weinig getraind in plaats van te veel, wie zal het zeggen. En me ondertussen kapot gelopen op kortere afstanden, die 'intervaltrainingen' en dat lopen in de hitte op verlof, dat geklim daar ... In alle geval , lange duurlopen zijn er inderdaad niet zoveel meer geweest de laatste maanden. Eind juli en begin augustus 2 maal 32 km aan ongeveer 5.45 en dan nu verleden week en deze week weer 2 maal ongeveer 32 km maar niet goed gelopen. Ik kan dus nog wat training gebruiken.
Ondanks de twijfel en de paniek, vandaag ingeschreven voor de Beekse marathon van volgende week. We zien wel hoe dat loopt. Het zal maximum 21 graden zijn en de wind zou niet te fel waaien. In de warmte (op verlof en de laatste 2 zaterdagen ) presteer ik niet goed, die 21 graden dat zal dus wel gaan. En ik vertrek wellicht om onder de 4 uur te blijven. Maar van zodra ik zie dat dit niet haalbaar meer is op redelijke wijze wordt het uitlopen als training, desnoods in 4 uur 15... En als dat dan zou lukken, wel dan moet een vierurenprestatie in Brussel mogelijk zijn !
Deze week 50 km / 2011 2.305 km / na het lopen deze morgen 81 kg (gisteren na het lopen 80 kg ! )
Deze week 65 km gelopen, eigenlijk net iets minder maar ik rond af naar het dichtste 5 tal. Omdat ik nog altijd wat schrik heb voor overtraining maandag en dinsdag niet gelopen. Ik was van plan om ook woensdag nog niet te lopen maar ik voelde me pafferig en ik wilde vermijden om gewicht bij te kweken en dus woensdagavond was ik al niet meer te houden. Vertrokken voor een zeer rustige 10 km maar al na 100 meter stelde ik tot mijn grote tevredenheid vast dat het geweldig vlot ging. Wat voor mij als 'uitlopen' aanvoelde ging aan 5.46 / km, dus bijna marathontempo. Het was bovendien lang geleden dat ik nog zo'n plezant gevoel gehad had tijdens het lopen. Content.
Donderdag en vrijdag weer niet gelopen, ik wilde deze week niet overdrijven. Zaterdag dan nog eens met de Camelbag vertrokken richting tegenwind, na 1 u 45 minuten zou ik draaien en terugkomen en de 2de helft even snel af proberen leggen als de eerste, ik ging 3 u 30 lopen. Mijn Garmin bleek niet opgeladen en dus vertrokken met alleen een hartslagmeter, ik zou dus onderweg mijn snelheid niet kunnen aflezen. Ik vond dat niet eens zo'n slecht idee, ik kon me dan concentreren op het onder controle houden van mijn hartslag. De heenweg - ik liep via Haasdonk, Velle, voorbij mijn geboortehuis tot aan de Schelde in Temse - liep eigenlijk zeer vlot. De hartslag zat tussen de 135 en de 140 , ik liep makkelijk en ik had het gevoel dit tempo nog wel een tijdje aan te kunnen houden; ik vermoedde echter wel dat ik traag liep. De terugweg aangevat en ik zag onderweg dat ik wat aan het versnellen was. Het was drukkend warm en ik begon serieus last te krijgen zo rond 2 u 30 lopen. Mijn hartslag, en dat verontruste me wel wat , zat nu boven de 150 en ging zelfs boven de 160; ik kon die dan wel wat doen zakken door te vertragen maar toch, het zat niet goed... Rond 3 uur zag ik dat ik nog altijd sneller liep dan op de heenweg. Het ging echter niet meer , ik trapte op mijn adem, mijn hartslag zat nu echt boven de 160 , mijn benen leken wel platgekookte spaghettislierten , gedaan , over en out ... Dik 2 minuten stappen deed mijn hartslag slechts dalen naar 140, niet normaal dus. Met de moed de wanhoop verder gelopen maar dat laatste halfuur toch nog een paar keer kort gewandeld. Volslagen leeggelopen kwam ik thuis aan na 3 uur 33 minuten, dus 3 minuten verloren het laatste halfuur. Ik was niet dood, ik was 7 keer dood, dit had ik nog nooit meegemaakt op training, zelfs niet na een wedstrijd. En met een bang hart ging ik dan even op Map My Run mijn afstand checken : net geen 32 km !!! Ik heb nog nooit zo traag gelopen op zo'n training, dit was nog eens pakken onder mijn zesurentempo... Ik was echt kapot ; kreeg nauwelijks mijn eten binnen en viel voor TV als een blok in slaap, zelfs de finale van de 200 meter met Bolt kon mij niet wakker houden. En pijn in de kuiten, de spieren in mijn kuiten tintelden, ik zag de kleine contracties erin, leek wel een strand met golven... Niet goed...
Zondag, vandaag, regende het . Ik zou vandaag zeer rustig 20 km lopen, een minidubbeldekker. En zeer bang van start gegaan maar na 300 meter vastgesteld : het zit goed. Hoe kan dat nu ? Op de finse piste kwam ik Mark tegen, die was aan het uitlopen van een snelle 10 km (45 minuten....) en zijn uitlooptempo lag me wel voor een paar km.. Ik wijzigde mijn plan ; ik zou het eerste uur een beetje gas geven, marathontempo. Het lukte wonderwel, in mijn eerste uur legde ik 10.80 km af. Na een zeer korte drinkpauze vertrokken voor 10 km uitlopen op straat . Onderweg nog even 2 km aan marathontempo, nog een viaduct opgespurt en zo deze 2 uur in totaal 20.86 km gedaan. En dat terwijl ik mij de dag voordien gesloopt had !
Ik begrijp er niks meer van ... Was dat nu gisteren een slechte dag , was het de warmte of is er echt iets mis ? Anderzijds loop ik dan vandaag toch uitzonderlijk goed na zo'n slechte dag, er kan dan toch niks fundamenteels aan de hand zijn ? Volgend weekend nog eens een 32 km en dan de week nadien marathon Beekse Bergen als voorbereiding van de marathon van Brussel. Hopelijk lukt dat allemaal wat ....
Deze week 65 km / 2011 2.255 km / deze morgen na het lopen 81 kg
Lullen over lopen én muziek hoort niet op één blog. Ik heb dan ook het gezever over muziek verwijderd hier op deze blog en ben gestart met een bijkomende blog : www.bloggen.be/ipodman, zie ook de link hiernaast. Voortaan gaat het hier dus enkel nog over lopen... min of meer toch...
Deze week nog een weekje verlof en desondanks niet zo verschrikkelijk veel gelopen, in een verlofweek kom ik normaal toch in de buurt van de 100 km. Maandag niet gelopen, heel de dag in de auto gezeten op terugweg van vankantie. Dinsdag dan naar de finse piste , eigenlijk zonder doel vertrokken. Een uur en een half gelopen, gemiddeld tegen 5.40 , marathontempo dus. Eigenlijk gemakkelijk begonnen maar gaandeweg snelheid moeten minderen wegens ja, wegens niet voldoende jus in de benen en/of het lijf, ik lijk wel geen conditie meer te hebben.
Woensdag een goeie vijf uur in de tuin gewerkt, niet eens echt hard labeur. En ik trapte verdikke af en toe op mijn adem ! 's Avonds was er een 5 mijlwedstrijd in het centrum van onze gemeente, verleden jaar was ik gaan kijken en nu zou ik zelf meedoen. Eigenlijk loop ik nauwelijks wedstrijden korter dan de marathon : ik heb al 2 keer meegedaan aan een 10 mijl , één keer aan een halve marathon én nu aan die 5 mijl. En ja, omdat dat dan een korte wedstrijd is wilt ge dan eens volle gas gaan , eens kijken waar ge uitkomt. Doelstelling was proberen in de buurt van 12 km/ uur , 5.00 te lopen. Ik zette me helemaal achteraan de bende . De eerste 500 meter dus enkel volk inhalen, oa mister Spartathlon senior - met junior gaat het niet zo goed verdikke...- De eerste ronde wat te snel gelopen, 4.50 gemiddeld. Een ronde bleek ook meer dan een mijl , meneer Garmin kwam op 1.850 meter uit, dus die 5 mijl waren meer dan 9 km ! De vier volgende ronden was het afzien , afzien harder dan in een marathon, om tempo te houden. De vierde ronde vond ik dat ik wat had ingehouden en de laatste ronde twijfelde ik of ik de man voor mij nog zou durven voorbijlopen of niet. Mijn rondetijden vanaf ronde twee 5.02 - 5.02 - 5.08 en laatste ronde 5.01 bleven echter redelijk vlak en ik eindigde volledig perte totale aan gemiddeld 5.00, doel bereikt dus. Een aantal bekenden bekeken me wat meewarig ; ja ik kan dus echt niet snel lopen en ik was nu zeer diep gegaan en stond dus toch wat uit te hijgen... dat hadden ze niet verwacht van een marathonloper ! Voor mij is dit echter een nieuw wereldrecord : ik liep nog nooit zo lang aan een snelheid van 5.00 ! Had ik het geweten, ik had misschien doorgegaan om eens te kijken waar ik uitkwam op de 10 km, wellicht in de buurt - net onder - de 'magische' 50 minuten.... Magisch voor mij beste lezers, ik ben dan ook een echte schildpad !
Donderdag echt geen zin om te lopen, de benen voelden aan als vodden. Dan maar even naar het werk gefietst, mijn kop laten zien en terug , samen ongeveer 35 km. Vrijdag nog steeds zwaren benen en wat gaan uitlopen op de finse piste. Ongeveer 11 km aan gemiddeld 6.10 en hartslag 134, traag en toch volledig kapot ... Had wellicht ook wat te maken met de avond voordien -donderdagavond - en de vijf of zes pinten die ik gedronken had tijdens de optredens van Mike Dreamer - een plaatselijke schlagerzanger en vedette - en Les Truttes. Slechte avond voor de verzekeringssector trouwens : de Mike zette het kot in brand en Les Truttes lieten het dak er af gaan...
Zaterdag vertrokken voor een zeer rustige 20 km op de finse piste. Eigenlijk ging het al wat beter. Zeer rustig gestart aan ongeveer 6.00 /km. Mark tegengekomen en wat lopen babbelen en daardoor buiten adem, letterlijk. Toen Mark wegliep ging het weer wat beter. Uiteindelijk niet echt tevreden maar ook niet ontevreden met de 20,17 km op exact twee uur. Zondag, vanmorgen , vertrokken voor weer 20 km maar zo na een uur plan veranderd : ik zou slechts 15 km lopen . Dinsdag had ik voor de eerste keer sinds zeer lang weer zwaar last gehad van de tepels, mijn rechtertepel bloedde ondanks de slechts 15 km. En deze morgen was ik vergeten in te zalven dus een beetje paniek daarover en het lopen wat ingekort. Ik was richting Schelde gelopen, viaductje over en teruggekomen. Terugweg was meewind dus het ging vanzelf al sneller in het tweede deel. Weer een trainingske waarover niet te stoefen valt , nog altijd geen supergevoel !
Op mijn marathonlijstje staan volgende data : 04.09 Maas en Waal, 11.09 In Flanders Fields, 18.09 Beekse marathon, 25.09 Leie marathon en 02.10 Brussel. Momenteel voel ik me echt niet in staat om een marathon te lopen, ik voel me als een vod tijdens het lopen. Ik zou dus waarschijnlijk het best even rusten... Brussel zou haalbaar kunnen , moeten zijn. En misschien, heel misschien, de Beekse marathon als training lopen... Nog nooit gedaan, een marathon als training gelopen. Ik zou dan het vierurenconcept moeten opgeven.... Allez, het lopen zit niet goed, het voelt niet goed...Hopelijk betert het de volgende weken.
Deze week 70 km / 2011 2.190 km / 81 kg na het lopen deze morgen
Mijn laatste loopbericht is ondertussen meer dan 14 dagen oud, ik ben dan ook met mijn madam er een verlengde week tussen uit geweest. De dagen voor de vakantie nog wat rustig gelopen, ik was eigenlijk niet zo content van de week daarvoor, de 'lange training' van bijna 33 km was niet echt goed meegevallen. Maandag mijn auto naar mijn favoriete garagist gebracht. Mijn wagen doet maar ongeveer 10.000 km per jaar en ik zou er nu 3.000 km ineens mee doen, wel dan moet die nagekeken worden en zeker als het een Ford is... De weg terug naar huis gelopen , met stevige meewind aan gemiddeld 5.17 / km , snel maar ik was niet echt content, de wind was echt wel fel... Woensdag 10 km mijn nieuwe schoenen gaan inlopen . Ik had mij maandag in de nieuwe runnerswinkel in Zwijndrecht nieuwe Mizuno's aangeschaft, zelfde type - maar nieuwere versie - van mijn eerste Mizunopaar , ondertussen mijn 5de paar van dit merk. Ik heb zelfs geen andere schoenen gepast , het 'klikte' weer direct . En toegegeven, ze liepen makkelijk; fantastische demping; Ik had wel lichte pijn aan de kuitspieren achteraf, dat moet ik wat opvolgen. Vrijdag vroeg opgestaan om voor de lange autorit toch rap nog 7 km te doen, zonder apparatuur , gewoon om fris in de auto te kunnen stappen....
En dan vertrokken op vakantie. Twee jaar geleden in april al eens in dezelfde streek geweest en dan fantastisch kunnen lopen op de wegen langs het strand. Uitstekende voorbereiding gehad op de marathon van Antwerpen dat jaar. Mijn madam was toen wel niet echt content, ik had mij dan nu ook voorgenomen om deze vakantie niet te overdrijven met het lopen. De eerste dag tot op 200 km van bestemming gereden en de tweede dag - zoals te verwachten - uren in de file gestaan voor laatste 200 km.. Onze verblijfplaats lag op 800 meter van het strand en 2 km van het centrum van de stad, voor één keer klopten alle afstanden uit de brochures. Die 800 meter was echter wel een helling met stijgingspercentages tot (denk ik... ) 10% - 11% , dus zwaar labeur op de terugweg. Zondag de eerste keer lopen : de helling af en dan richting stad, La Croissette op en na een half uur waren we op het einde daarvan en draaiden we dus terug , een uurke de eerste dag zou volstaan... Tot km 7 - 8 had ik gelopen aan een tempo van ongeveer 5.35 , niet eens zo hard en toch zat ik op mijn tandvlees. Ik moest vaart minderen en die verdomde helling raakte ik niets eens meer op ! Gemiddeld gelopen - veel tijd verloren op die helling - aan 5.56 / km , hartslag 144 en totaal uitgeput. Het zweet droop bovendien van mijn lijf tot een kwartier na het douchen. Was het de warmte (ja , het was echt warm in de zon !) , de wijn van de dag voordien (ik dronk wel elke dag bijna een flesje bij het eten.... ) , het krachtenverslindende zwemmen in de zee - in mijn geval eigenlijk gewoon proberen boven water blijven -, de verhoogde aandacht voor madam .... ik weet het niet maar ik was kapot van 10 km met op het eind een helling, man man man ....was ik een marathonloper ???
De dag nadien iets anders geprobeerd : in plaats van naar beneden te lopen omhoog gelopen. Ik kende het daar niet maar ik had me voorgenomen de berg op te lopen en op de top terug te keren. Bleek vanaf onze verblijfplaats zo'n 3 km bergop , een paar korte stukken echt steil (10% ) en dan voor de rest zo'n 7 %... denk ik want ik ken er niet veel van. Boven op de berg bleek een groot kruis te staan. Daarna volledig tot beneden gelopen om eens te zien of die 800 meter die gisteren niet lukte nu wel zou kunnen . En gerustgesteld , het lukte. In totaal 7 km waarvan de helft bergop en dus de andere helft bergaf aan gemiddeld 6.35 / km; de eerste 2 km bergop aan 7.00/km, in de afdaling hield ik bewust in... Maar ik voelde het in mijn benen !
De volgende drie dagen heb ik dan telkens de 10.60 km van de eerste keer gelopen : helling af, langs de dijk, keren en dan terug om te eindigen helling op. Woensdag was ik wat trager gestart en ondanks dat toch weer niet die helling opgeraakt; er zelfs 2 minuten langer over gedaan dan de eerste keer. Ik weet het aan dezelfde dingen als de eerste keer én aan de vermoeidheid in de benen van de dag voordien. Donderdag dan wel gelukt in het opzet . Ingehouden gestart maar toch zo rond de 5.45 op de vlakke stukken én de helling volledig opgeraakt. Wel volledig zonder adem boven en echt moeten staan uithijgen voor ik de trappen omhoog kon. Vrijdag wilde ik dan de trainingsweek ter plaatse afsluiten met een record op de dagelijkse afstand en dat lukte. Op het vlakke gemiddeld 5.35 , de helling opgeraakt en dikke 2 minuten sneller dan de eerste dag, mijn tot dan toe beste tijd. Maar weer volledig buiten adem , nog meer dan gisteren , na de helling.
Zaterdag dan de hele dag in de auto , op weg naar het midden van Frankrijk waar mijn schoonzus samen met haar Nederlandse vent de volgende 10 jaar zal bezig zijn aan de verbouwing van een hopen stenen tot een woning én 3 tot 4 gastenkamers. Veiligheidshalve een hotelleke geboekt in de nabijheid, ik sta wel een beetje op wat comfort op reis... Deze trip was bedacht door mijn madam en zij had de route gepland. Tom Tom én de GPS in mijne Galaxy zouden de klus wel klaren als het niet lukte. We moesten van De Cote d' Azur omhoog - 2 uren in de file van vertrekkers - om dan richting Languedoc te rijden - 2 uren in de file van de aankomers -; dat had ik niet ingecalculeerd....Dan recht omhoog door het Centraal Massief ; de laatste 200 km langs kronkelwegen langs rivieren en dorpjes , mooi mooi maar met een wagenzieke madam zijn er aangenamer dingen. 's Avonds wel nog lekker gegeten en gedronken (om 22.30 uur ! ) maar stikkapot gaan slapen. s' Morgen bleken we in een mooi, klein, rust uitstralend stadje te zitten. Vroeg opgestaan om te gaan lopen : ik wist niet waar naar toe en na een halve km ging de weg al steil omhoog . Ben dan maar verder blijven lopen tot de top en dat bleek zo na een 4 tal km . Varieerde weer tussen 4 - 5% met stukken van meer dan 10%. Teruggekeerd en daarna het uur volgemaakt met rondjes lopen in de buurt van het hotel en daarin nog een snellere 2 km ingebouwd. Kwam zo op 10,20 km op 1 uur.
De dag nadien niet gelopen, ik had het daar al gezien.... Vertrokken voor de 800 km naar huis en verdomme, weer 3 uur in de file. Eerst een uur ingevolge een ongeval, goed op voorhand aangekondigd maar niet te vermijden... Op de péage verwittigen ze u als er 5 minuten wachttijd is . Maar voor Lille - niet meer op de péage - zijn er werken bezig met 2 uur vertraging tot gevolg, dat moet niet aangekondigd. Stomme fransozen !
Was dus een plezante vakantie : 3 volle dagen in de auto gezeten : 3.000 km , 7 uur echt stilgestaan uur in de file, het gesukkel en gepruts tijdens de uitstapjes in de kustdorpjes niet eens meegeteld. 4 dagen grotendeels aan het strand doorgebracht , voor mij ook een opoffering , daardoor wel 3 volledige boeken uitgelezen maar ondanks de parasol wel mijn lippen verbrand. 3 dagen wat rondgehotst in grote en kleine dorpjes.
En het is hier een loopblog, al de rest is omkadering : slecht gelopen.... het ging gewoon niet. Ik was blij dat ik niet mee moest doen aan de marathon van Hulsthout, te warm (ik heb al gelezen dat er heel wat uitvallers waren) en het ging gewoon van geen meter ... ik zou nog niet halfweg geraakt zijn denk ik...Deze morgen heb ik terug thuis weer 15 km gelopen - meer hierover volgende keer - en nog steeds ging het niet goed...De eerstvolgende marathon op mijn kalender heb ik eigenlijk ook al zo goed als geschrapt ; de dijkenloop van 04.09 binnen 2 weken al, dat zie ik nu niet zitten... Ik moet me toch even bezinnen : ben ik nog marathonloper, ultraloper ? Dit was ondanks mijn gezever over een aantal details een plezante vakantie meer een zeer zeer ontgoochelend trainingskamp !
Vorige week en de week daarvoor samen 100 km / 2011 2.120 km / 82 kg deze morgen na het lopen
Er zijn zo van die dagen ... Sinds ik loop , nu toch al meer dan drie jaar, komen ze minder voor , zijn ze er nog nauwelijks. Vanavond dreigde de dag verkeerd te eindigen, dreigde het weer zo'n dag te worden...
Tot ik voor mijn pc zat en terecht kwam op de website van de langste loopwedstrijd in de wereld , 3.100 mijl , dikke 5.000 km. Ik weet niet wat dat is maar als ik zoiets zie , verslagen daarvan lees, foto's daarvan zie , wel dat helpt. En van die website kwam ik als bij toeval op mijn oude blog terecht en dan herlees ik eens wat marathonverslagen en ja , onnozel, ja zeker onnozel , maar dan is het van godverdomme, geen gezever, wie kan er mij nog van mijn stuk brengen ?
Dan klets ik dit gewauwel en gelul tussen al mijn ander gezever over lopen en muziek en excuseer ik mij voor het feit dat ik dit hier alleen maar voor mezelf schrijf. Het is dan ook godverdomme mijn blog , van mij en van mij alleen !
Weer een weekje van 75 km én weer een weekje waar ik niet onverdeeld gelukkig mee ben. Maandag een zeer rustige 9.5 km op de finse piste, het was het weekend daarvoor vrij pittig geweest en ik wilde wat rusten : gemiddeld 6.25 /km en hartslagmeter weer eens tilt. Weer in het gezelschap van Mister Spartathlon junior gelopen en dat was niet met mijn volle goesting. En het lopen voelde ook niet echt goed.
Dinsdag niet gelopen, woensdag in het plaatselijk park gaan lopen in plaats van op de finse piste; hier zou ik nu wel gerust gelaten worden . Gemiddeld tegen 6.00/km dus knal 10 per uur. En dat was niet evident ; ik had 's middags tijdens de lunch toch 2/3 van een fles wijn op. Zweten, zweten en nog eens zweten.... Donderdag in de lichte regen 11 km : vertrokken richting Kruibeke en na een half uur omgedraaid, meewind. Tweede helft slechts een halve minuut sneller en ik had verwacht dat dit beter zou gaan met de wind in de rug. Want ik was redelijk diep gegaan; een tegenvaller dus : goed er in vliegen en dan slechts 5.27/ km , heel veel sneller had ik niet gekund. Zo net na het eten heb ik de laatste tijd meer last dan vroeger.
Vrijdag weer niet gelopen en zaterdag dan lange duurloop , zelfde traject als verleden week ; 4 toerkes in het centrum van mijn gemeente, 32.8 km verleden week, volgens Meneer Garmin deze week 32.6 km... De aarde warmpt niet alleen op ; ze krimpt zelfs, hebben wetenschappers daar een verklaring voor ? En het werd weer eens een echte calvarietocht : de eerste ronde was echt zwaar, de tweede ronde ging het wat beter , de derde ronde was weer moeilijk en de vierde ronde kon ik mijn slechts lichte versnelling weer maar 5 km aanhouden. Ik eindigde volledig in puin na 3u 08.45, bijna een minuut trager dan verleden week. Gemiddeld 5.47 , in de laatste ronde heb ik een km of 5 gelopen tegen 5.30 - 5.35 , niet echt iets om over naar huis te schrijven. Dit traject heb ik ooit in minder dan 3 uur gelopen, en een laatste ronde deed ik ooit aan 5.15 of zoiets en dan liep ik daarna nog 3 km uit. Nu was ik uitgeput. En ik had zware benen en voelde me niet echt goed na het lopen... 's Namiddags dan op ziekenhuisbezoek met de fiets, zo'n 15 km tegenwind heen en ik had spijt dat ik de auto niet had genomen. In de meewind terug had ik -uiteraard- een beter gevoel maar toch... 's Avonds voelden mijn benen (kuiten vooral) echt zwaar aan en ik was blij dat ik mijn bed lag...
Zondag, vanmorgen, dan vertrokken voor een zeer trage recuperatieloop, ik was van plan echt traag te lopen, hartslag onder de 120. De ronde op de finse piste begint met een hellingske van 50 meter en meestal strompel ik die op omdat alles nog pijn doet zo onopgewarmd. Nu leek ik te vliegen en ik zag dat ik de eerste km toch aan 5.50 liep terwijl het aanvoelde of ik tegen 6.20 - 6.40 aan het gaan was. Raar hé, na zo'n zware en slechte dag gisteren zoudt ge verwachten dat het harken wordt, maar nee , integendeel. Dan maar dat tempo blijven lopen en er één snelle 1.300 meter ingestoken (4.50 ! ) en uiteindelijk toch op een uur 10.62 km gelopen, minstens een overschatting van 100 meter van meneer Garmin, deze Forerunner heeft toch de grootste afwijkingen van alle die ik gehad heb...
Tegen de verwachtingen in gaan ik en mijn madam toch - vandaag is dat toch nog de planning - nog een dikke week op vakantie, wellicht naar de Cote d' Azur. Er moet nog iets geboekt worden maar wellicht zal de marathon van Hulsthout op 21.08 het zonder ondergetekende moeten doen... Dat vind ik toch een beetje spijtig, in de organisatie zit een collega van mij en die kent mij alleen als 'bourgondier', dus ik zou die zijn gezicht wel eens willen zien als die mij in het shirtje van onze werkgever aan de start ziet staan. We zien wel, als we zaterdag 20.08 naar huis komen dan kan ik in principe zondag nog meedoen. Zal dan wel zwaar zijn na een hele dag in de auto en wellicht een week met elke dag wijn en hopelijk lekker eten. En... mijne baas zal dan content zijn, ik moet het dan die laatste week voor de marathon - de vakantieweek - kalm aan doen op loopgebied.
deze week 75 km / 2011 2.020km / 81.5kg na het lopen
Deze week weer een week van 75 km , 4 loopdagen. Maandag rust van de lange intervaltraining van zondag. Dinsdag vergadering van de vereniging van eigenaars in ons kantoor dus te laat om te lopen. En eigenlijk vond ik die twee dagen rust geen slechte zaak ; ik had immers de twee weken voordien elke dag gelopen, weliswaar nooit lang maar toch...
Woensdag vertrokken voor een 10 km aan marathontempo. Ik hoopte dat na de 'snelheidstraining' van de voorbije twee weken zo'n tochtje ging aanvoelen als een rustige duurloop... Niets was minder waar . Na 2 km kwam ik mister Spartathlon junior tegen en die bleef bij mij lopen. Onbewust gaat ge in gezelschap altijd iets versnellen en zo kwam ik licht boven mijn marathontempo uit , gemiddeld werd gelopen aan 5.29, net geen 11 per uur. Maar ik zag af man, eigenlijk ongelooflijk. Ik had wel net gegeten - dat loopt niet gemakkelijk - en zoveel had ik nu ook weer niet gepraat - ik wist trouwens niet goed wat vertellen op het verhaal van mijn compagnon - en dan toch zo zwaar... Niet goed !
Vrijdag een dag vrij en de eerste lange duurloop sinds de nacht van West Vlaanderen , meer dan een maand geleden. 32,8 km, 4 toerkes van 8.2 km in het centrum van mijn gemeente. Rustig begonnen, de tweede ronde iets trager dan de eerste en de derde onbewust wat sneller dan de eerste en de tweede, ik zat zo gemiddeld rond de 5.50 per km over die eerste 24 km. Hartslag zit iets hoger dan gehoopt , zo rond de 145 maar blijft stabiel en zakt zelfs licht na de eerste 10 km. Het ging makkelijk, ik had het gevoel sneller te kunnen en had een goed gevoel. De laatste ronde versnel ik een beetje maar na 4 km's aan 5.30 is het pompen om verder te kunnen en moet ik het tempo laten zakken naar 5.45 - 5.50. De hartslag is door de zwaardere inspanning tussen 155 - 160 komen postvatten, hoog dus, en zakt niet bij het snelheid minderen. De laatste 800 meter kan ik terug wat versnellen en zo eindig ik deze duurloop redelijk afgepeigerd. Gemiddeld 5.44 / km, een beetje trager dan marathontempo. Wat is dat nu : gebrek aan duurvermogen of gebrek aan snelheid ? Hoe kan dat nu na die 5 toch wel zware intervaltrainingen van de voorbije 14 dagen ?
Zaterdag dan even gaan 'uitlopen'. De hartslag(meter !? - misschien moet ik die -of mijn hart- eens laten nakijken....) de eerste 4 km tilt. Daarna blijft hij gemakkelijk tussen de 130 en 135 bij een tochtje van 10.5 km met een snelheid van 6.15. Dat liep dan weer makkelijk.
En dan zondag, vanmorgen, gestart op de finse piste voor een intervaltraining van 2 uur : 1.350 meter (met een korte en lange helling in ) snel en 500 meter uitlopen. Ik hoopte op die manier een halve marathon af te leggen. Maar zoals gewoonlijk plan gewijzigd tijdens het lopen. Ik was veel te voortvarend van start gegaan en had de snelle stukken te snel gelopen (5.00 - 5.10) om dat twee uur vol te houden. Op exact één uur zat ik aan 11.33 km . Ik besloot het volgende uur te proberen met een vlak tempo de 21.10 km van een halve marathon rond te maken. Maar het ging - zonder al te diep te moeten gaan - nog vlot ietwat sneller; ik kwam uit op 21.68 km, volgens meneer Garmin 5.32 /km of 10.8km/uur. Content , ik had het tweede uur na 'zwaar interval' toch nog 10.35 km gelopen. En de hartslag was toch tien slagen gezakt , ik zat het tweede uur gemiddeld op 145. Zou die intervaltraining van de voorbije weken dan toch zijn vruchten afgeworpen hebben ? Ik weet het niet. Gemengde gevoelens.
In alle geval, de training van vandaag gaf mij het gevoel klaar te zijn voor de marathon. Eigenlijk begint het al wat te kriebelen; nog 3 weken en het is weer zover...
deze week 75 km / 2011 1.945km / 82 kg voor de training deze morgen
Verleden week - ik ben een dagje later dan gewoonlijk met mijn geschrijf - pittig getraind : 3 keer interval om de snelheid wat aan te scherpen en tussen dat hard labeur in dan wat rustiger gelopen. Maandag begonnen met een kalme 10 km na de intervaltraining van zondag. Gemiddeld 6.28 /km en een hartslag(meter ... ? ! ) die tilt sloeg. Het ging redelijk. Dinsdag weer interval op de finse piste. Snel er naar toe (1.500 m , 5.10/km ) en dan 6 keer 1.300 meter waarvan de eerste 800 meter telkens volle bak (aan 4.50/km ) en daarna 500 meter uitlopen. Dan terug naar huis aan 6.00/km. Gemiddeld aan 5.18/km gelopen, zwaar maar content. Woensdag dan weer rustig 10 km, 6.18/km , hartslag(meter .... ?! ) eerste km's tilt maar daarna niet meer boven de 130.
Donderdag dan hetzelfde als verleden week op de helling . Nieuw persoonlijk record op die training , het vorige dateerde van april 2010 en werd met 30 seconden van de tabellen geveegd. Gemiddeld aan 5.27/km gelopen; is niet snel , maar er zitten wel 2 x 10 spurtjes bergop op schors in die training : 10 x 150 meter aan 5% stijging (schat ik ) en 10 x 50 meter 15% (weer een schatting....) En dit is inderdaad een wereldrecord : er is absoluut niemand die ooit sneller was dan ik op die training; ik ben dan ook de enige die weet hoe ze gelopen wordt...
Vrijdag niet gelopen . Zaterdagmorgen dan vertrokken voor 10 km interval maar er een halve marathon van gemaakt. 11 keer een toerke (en dan de afstand volmaken ) op de finse piste van 1.850 meter met in het begin 250 meter en halfweg weer die 150 meter helling telkens echt spurten...alle gespurt samen toch bijna 5 km. En deze 'halve marathon' net binnen de 2 uur gelopen. Belangrijk was dat ik na deze training absoluut niet opgebrand was; ik had het gevoel de marathon uit te kunnen lopen.... Zondag dan rustig 19 km gelopen in exact 2 uur , weer een redelijk goed gevoel. In de namiddag wel zeer 'zware' kuiten. Ik was van plan om even tot in Antwerpen te fietsen om eens te gaan kijken hoe er gelopen werd tijdens de halve triatlon maar oa die kuiten én het slechte weer én de hoop Gilbert nog een stunt te zien uithalen hebben me aan mijn zetel gekluisterd gehouden.
Ik heb nu een 5 tal keer wat geprobeerd om mijn snelheid wat te trainen ; deze week eventjes recuperen om zaterdag dan nog eens tussen de 32 en de 35 km te lopen. Dan weer een week met nog eens een intervalleke en weer een lange duurloop en dan is het weer afbouw naar de eerste marathon van het herfstseizoen...
Verelden week 80 km / 2011 1.870 km / 84 kg vanavond na het eten (vandaag terug aan 'dieet' begonnen...)
De voorbije week alle dagen gelopen en zo inderdaad 100 km afgehaspeld . Maandag, dinsdag en woensdag telkens 20 km. Zondag daarvoor had ik ook al 20 km gelopen dus dat was dan 4 dagen na mekaar elke dag 20 km. De twee dagen daarvoor had ik dan weer telkens 15 km gelopen. Donderdag een recuperatieloopje van 10 km , vrijdag volle bak interval op een helling, ook weer ongeveer 10 km, zaterdag weer recuperatieloopje van 10 km en deze morgen weer 10 km interval . De wiskundig geschoolden onder de lezers tellen dit na en zien dat de rekening klopt : 100 km...
Over de drie keer 20 km kan ik kort zijn : telkens traag gelopen, respectievelijk aan 6.07 , 6.15 en 6.24/km De laatste keer zo traag omdat ik mijn hartslag onder controle wilde houden en dat lukte ook vrij goed : gemiddeld 130 en nooit boven de 135 gegaan. (Mijn maximum hartslag is 170, al haal ik dat niet makkelijk meer. Hartslag in rust moet ongeveer 45 zijn, 's avonds voor tv zit ik soms eens te kijken samen met de klok van de voetbalmatch en dan zit ik rond of iets onder de 50.) Het recuperatieloopje donderdag leek mij echt wel nodig om niet overtrained te raken. In regen en wind - het was echt pokkeweer maar dat vind ik niet erg, zelfs plezant voor een uurke ... - liep ik makkelijk aan 6.19 aan een hartslag van gemiddeld 125.
En ik had aangekondigd dat ik deze en volgende week wat op snelheid ging trainen. Vrijdag dus interval op de helling van de finste piste : de lange kant ongeveer 150 meter, de korte kant 50. Snel (5.05/km) zonder inlopen de ongeveer 3 km tot aan de helling , die dan 10 keer lang en kort op na mekaar met telkens een 90 seconden tussen én dan nog tempo terug (5.25/km ). Gemiddeld aan 5.32 en slechts 25 seconden verwijderd van mijn recordtijd april 2010 op deze training.... Het was echter zwaar geweest...
Zaterdag dan 'supertraag' 6.38/km met hartslag rond de 120. Zondagmorgen, deze morgen dan , weer zwaar gaan intervallen : snel naar de finse piste (weer 5.05 ) en dan 4 keer 2 km. De eerste 1.5 km (inclusief de helling ) telkens snel, 500 meter telkens echt traag recupereren. De 3de keer moest ik wat tempo matigen , het ging echt niet meer top... En dan terug naar huis 'traag' maar toch nog aan marathontempo (vier uur = 5.40/km...). Gemiddeld 5.23 en daar was ik content mee.
En aub , ik weet ook wel dat wat ik snel vind voor de meesten gewoon recuperatietempo is, ik weet gewoon dat ik niet rap ben...Volgende week doen we nog minstens 3 x die 'snelle ' intervallen . Dan zijn we bijna eind juli , de 2 of 3 weken daarna dan wekelijks een traag tochtje van 30 tot 35 km en dan - als alles loopt zoals gepland - de eerste marathon van het 'herfstseizoen' : 22 augustus Hulsthout... En dat enkel om weer te 'scoren' in de Ultracup...Met wat hou ik mij nu eigenlijk bezig ?
Ah ja, dat moet ik toch nog even kwijt : gisteren enorm genoten van Jelle Vanendert. Ik heb als ik naar zo'n exploten zit te kijken altijd de pretentie te denken dat ik weet wat het is zo af te zien. Hij de km's aftellen en vechten, vechten, ongelooflijk diep gaan om die kerels achter hem te houden, alle pijn overal vergeten, gaan , gaan en nog eens gaan. En ik, sukkel , hetzelfde, sterven en doodgaan (ja twee keer ! ) om ochottekes binnen die stomme vier uur een marathon te lopen, vechten tegen mezelf. Hij absolute topsport , ikke onnozel achterhoedegevecht ... Maar het gevoel is - maak ik mezelf wijs - hetzelfde. Dus zit ik te kijken met een gevoel van verbondenheid, een attitude van : ik weet wat ge nu meemaakt Jelle....Dat is wat sport zo prachtig maakt, moet dat nog meer zijn ?
vandaag 29 jaar getrouwd / deze week 100 km / 2011 1.790 km / 82 kg deze morgen na het lopen (1 kg minder dan 29 jaar geleden... )
Deze week de laatste rustige week, de laatste week tussenspel. Maandag feestje op het werk : veel wijn en veel pizza (ja , ik kan er meer dan één op ! ) . En op weg naar huis zie ik op het terras van een bruine kroeg wat volk verzameld rond een schaakbord. Ondanks de drank veeg ik twee grootsprakerige studentjes elk op 5 minuten van tafel. Een Duitser die een schaaktornooi komt spelen in Antwerpen schuift aan en doet in een eerste partij met mij hetzelfde ; ik delf nu op 5 minuten het onderspit . Maar als die kerel hier een schaaktornooi komt spelen dan is dat wellicht ééntje waaraan naast Duitsers alleen nog inwoners van Mongolie deelnemen ... En om dat te bewijzen pak ik hem in de volgende partij . De derde partij ('decision match') geef ik uit verveling uit handen op een moment dat ik niet meer kan verliezen; ik zie het niet zitten om tegen de traagspelende mof (ja, ik hou niet van Duisters ... ) een langdradig eindspel te spelen . De studenten hebben het door maar de Duitser triomfeert alsof hij Kasparov versloeg. Misschien toch mijn schaken wat onderhouden , er schiet met al dat geloop nog weinig tijd over voor het internet schaken... Ondertussen is de nacht een eind gevorderd en de dag nadien op het werk heb ik wel wat last van de naweeen... Dinsdag dus ook niet gelopen.
Het gaat hier in deze blog over lopen , maar om daarover te zeveren moet er dus eerst gelopen worden . Woensdag dus lopen : 10 km'kes aan ongeveer 5.55 / km. Het ging nog steeds niet makkelijk, maandagavond zat nog steeds in het lijf. Vanaf vrijdag had ik 14 dagen vakantie. Donderdagavond dus niet gelopen om vrijdagmorgen - ik loop veel liever 's morgens dan 's avonds - te kunnen lopen. 15 km aan weer gemiddeld 5.55 , en dat ging redelijk makkelijk op de toch wel zware finse piste. Zaterdagmorgen dan weer 15 km maar ditmaal op straat : tegenwind vertrekken na 45 minuten omdraaien en een halve minuut voor het uur en een half terug thuis staan... Gelopen aan 6.15 en er in geslaagd om de hartslag laag te houden, nooit boven de 130 geweest. Zondag - deze morgen - 2 uur gelopen op de finse piste. De hartslagmeter sloeg weer tilt . Ja, ik stel me telkens weer de vraag of het de hartslagmeter is, maar ik voel niets speciaals dus is het de Garmin zeker... Dus geen hartslag om in het oog te houden maar wel gezorgd dat ik comfortabel liep. En het ging makkelijk . De eerste 12 km aan ongeveer 6.10 - 6.15 en dan , zonder het te weten de laatste 8 km lichtjes versneld tot onder de 6.00, gemiddeld kwam ik uit op 6.07 én makkelijk...
Ondertussen is de last aan de knie verdwenen zoals ze is gekomen : ineens weg. Ons madam had de diepvriezer uitgekuist en daardoor was mijn ijs kouder dan anders (ja , hoe legt ge dat uit) en heb ik mij dus ondanks het vodje toch 'verbrand' aan het ijs.... Er hangt nu een grote blaas te bengelen aan mijn bil, zal wel weggaan vanzelf zeker. En de laatste 2 weken heb ik allemaal gelopen met mijn laatst aangekochte Mizuno's - die Fortissen... -. Awel, die zijn nu ingelopen en ik heb er nu geen last meer van. Goed vind ik ze niet, maar ik erger me er niet meer aan.
De volgende 2 weken staan in het teken van 'de snelheid' : ik wil wat trainen om mijn tempo wat op te trekken. En dat allemaal om 'comfortabel' marathons te kunnen lopen binnen de vier uren.
Deze week 60 km / 2011 1.690 km / 82 kg na de 20 km deze morgen (na het feestje dinsdagmorgen 85 kg !!!)
Deze week nog redelijk kalm aan gedaan; ik stelde reeds dat ik het 2 tot 3 weken rustiger aan ging doen om de batterijen wat op te laden. Ik was en bén nog atlijd bang om overtraind te raken. Vandaar wat kalmere weken, tussenspel....
Maandag niet gelopen, dinsdag 10 km aan tempo 5.50, eigenlijk te snel maar eens vertrokken is het moeilijk om te vertragen. De hartslagmeter deed weer raar ; in het begin én op het einde ging ik volgens meneer Garmin boven mijn maximum... Ik hoop dan altijd dat het de meter is die raar doet. Woensdag zware avond met een klient - vriend : lang geaperitiefd, zwaar getafeld en redelijk wat wijn gedronken. Donderdag moest ik koken voor mezelf en zoonlief, madam was op stap. Snel nog 7 km gelopen voor het eten, 5.51 , al bij al redelijk makkelijk na de zware avond en de korte nacht.
Vrijdag niet gelopen en zaterdag dan 13 km (om op een afgerond weekvolume uit te komen.... ). Vertrokken met de bedoeling aan zeer lage hartslag te lopen maar de meter of mijn hart ging weer de mist in net als dinsdag : in het begin en op het einde ging ik weer tegen mijn maximum. Ik had na deze trage (6.15 ) training wel een goed gevoel; ik leek wel nog 1.000 km te kunnen lopen ... Maar er waren weer andere zorgen : in mijn linkerknie had ik vrijdag bij het uit de auto stappen een krakje gevoeld. Die knie speelde wat op in het begin maar vooral na het lopen . Ijs 's avonds leek wat te helpen maar ik was wel ongerust. Wel opvallend : als ik ergens last heb is het aan mijn linkerbeen : mijn linkerhamstrings (nog atlijd niet volledig weg,) mijn linkerkuit en nu mijn linkerknie...
Zondagmorgen, daarnet , gestart met de bedoeling een uurke te lopen aan marathontempo. Al na 500 meter liep ik sneller en dan maar besloten om eens een uurke volle bak te gaan. Ik zat de eerste 2 km aan 5.16 en kon nog een beetje versnellen. Onderweg had ik me voorgenomen om mijn 10 km tijd af te klokken en dan nog wat uit te lopen ; ik eindigde mijn 10 km in 51.18 , gemiddeld 5.08 of 11.7 km / uur . Daar ben ik content over ; dat is wellicht één van de snelste 10 km's die ik ooit gelopen heb. In mijn 'loopagenda' staat geen enkele 10 km bij mijn 'records' - allemaal belachelijk maar allez ja....- maar ik zie dat ik in mijn recordlopen van rond de 10 km als record heb staan een 11 km rond de 5.05/km, oktober 2010; alle andere records zitten rond de 5.08, dus gelijk aan vandaag. En mijn knie speelde enkel op de eerste 100 meter. Nu , een paar uur later , lijkt het beter dan gisteren na het lopen; raar allemaal.
Volgende week ga ik het nog rustig doen maar dan ga ik 2 weken volle bak snelheid trainen : snelle 10 km's en/of intervallen. En daarna 3 weken weer zachtjes aan lange duurlopen tot 35 km met nog één keer per week een snelle 10 km of interval . Dan moet ik klaar zijn om nog een paar marathons onder de vier uur te blijven...
Deze week heb ik mijn tweede paar Mizuno's in de vuilbak gesmeten : mijn Mizuno 's Wave Cyclone hadden na 1.495 km scheurtjes in de stof. Misschien omdat ze slechts maat 46 hadden en dus misschien net niet ruim genoeg waren, mijn andere schoenen zijn allemaal 47ers. Ik heb -omdat ze wat kleiner waren - met deze schoenen nooit langer dan 20 km gelopen, dan begonnen ze , vooral de eerste paar 100 km , wat te knellen. Voor het overige een goed paar schoenen, maar niet meer te vinden die Cyclones, ik had er mij anders direct een 47'er van gekocht. Want ik zit een beetje met een probleem : ik heb momenteel nog 'maar' 3 paar in gebruik : mijn favoriete schoen, mijn Fusions hebben bijna 1.000 km en ik zou er dolgraag nieuwe kopen maar ze maken er voorlopig geen meer... Een paar Mizuno Wave Ultima die ik heel goed vind hebben ook al bijna 1.000 km en zijn ook weer nergens meer te vinden. Mijn laatste aankoop was een paar Mizuno Wave Fortis maar die vind ik niet zo goed, ik heb er dan ook nog maar 80 km mee gelopen, het verbetert wel een beetje ... Ik had het kunnen weten, de naam alleen al, Fortis .... Ik heb nu dus enkel al wat te oude schoenen én een paar nieuwe dat niet comfortabel voelt . Dus tijdens de solden op zoek naar nieuwe schoenen !
Deze week 40 km / 2011 1.630 km / 81 kg na het lopen vandaag
