|
Gisteren, zondag 30 oktober, marathon van Etten-Leur. Wekker zetten hoefde niet, de omschakeling naar het winteruur zorgde voor een extra slaapuur en opstaan rond 8 uur (eigenlijk dus nog 9 uur) was meer dan voldoende om tegen 10 u30 ter bestemming te zijn. Met de overschot van de spaghetti van zaterdag achter de kiezen richting Noorden, een dikke zeventig km. Ik volg niet de instructies van de website van de marathon en rijdt tot aan het zwembad waar na de marathon kan gedoucht en gezwommen. Daar pak ik mijn fiets - makkelijk toch zo'n monovolume - en rij naar de inschrijvingsplaats. Ik krijg startnummer 498 . Even later zie ik mijn zus, ze lijkt content mij te zien. Mijn schoonbroer is er ook, die zal zorgen voor de morele steun. Zus' vaste looppartner schudt mij zeer krachtig de hand - een beer van een vent - en zijn dorpsgenoot ultracuploper die ik ken van op vele marathons begroet mij hartelijk. Ik ben de absolute kluns van het gezelschap : Ultracupper zit normaal rond de 3 u20 , zus gaat voor de in Eindhoven nipt gemiste 3 u30 en Beer van een Vent zegt rond de 3 u45 - 3 u 50 te willen eindigen.
De weersomstandigheden zijn uitstekend : net nog warm genoeg voor mijn singletje. Er waait wat wind maar die zou in de laaste helft van de 2 toeren in het voordeel moeten blazen. We gaan allen samen in het startvak van de 3 u30 staan, voor mij en Beer van een Vent veel te hoog gegrepen maar we kunnen er mee lachen. Ik kijk naar mijn zus, druk haar nog eens tegen mijn lijf; ze lijkt gestresseerd en ook een beetje geemotioneerd. Beer van een Vent wens mij ook succes en even later, rond 11 u 30 klinkt het startschot. De eerste km's gaan zeer makkelijk en dus veel te snel , de eerste 6 km gaan sneller dan 5.20. Het plan om te proberen vlak 5.40 te lopen wordt opgeborgen en vervangen door het beproefde recept : wat voorsprong nemen en dan zien waar het schip strandt... En het blijft goed gaan, de eerste 10 km gaan we niet boven de 5.25,
10 km tijd volgens de website 53.30, persoonlijk record voor doortocht 10 km tijdens een marathon...
Ondertussen loop ik van km 6 tot km 17 in het gezelschap van een dame. Zij loopt rond km 17 wat weg in een groepje dat ik bewust niet wens te volgen , iets over halfweg zal ik haar voorbij lopen, succes wensen en niet meer zien....
De volgende 10 km loop ik nog aan ongeveer 5.30, volgens mijn Garmin (de marathon was weer 355 meter langer....) 55.30
op de tweede 10 km, nog altijd uitstekend.
Ik besef dat het te snel is maar het gaat eigenlijk vrij vlot en ik zie het positief : al wat voorsprong opgebouwd op het vier uur schema . Het parcours is plezant : kleine straatjes door velden en bossen, af en toe een iets bredere weg maar volledig verkeersvrij. De weg kronkelt , dus stukken tegenwind en meewind wisselen mekaar af , dat maakt de wind minder zwaar. Een stuk gaat vals plat naar beneden door een bos, ik heb nergens een stuk 'omhoog' ervaren en dat wijst op goed zitten in het hoofd. We naderen terug het centrum van Etten Leur , de viaduct die we terug over moeten is eigenlijk geen hindernis. In het centrum kruisen we degenen die het keerpunt al genomen hebben; ik zie mijn zus niet meer, die moet dus echt wel heel snel gegaan zijn. Ik zie een vrouwelijke collega die mijn groette toen ze mij voorbijliep, dat mens loopt verdomme hard. Ik kom ook Beer van een Vent tegen, handjeklap, minstens drie vier minuten voor mij.
Halfweg kom ik door aan 1 u 54.38 , ik denk mijn snelste halfmarathontijd tijdens een marathon tot nu toe. Dit mag niet meer mis gaan. Zeker niet omdat ik mij nog steeds redelijk goed voel. Mijn snelheid zakt maar zeker niet dramatisch. Ik evolueer naar net iets boven 5.40, marathonsnelheid. Ik laat hier - zoals reeds gezegd - de vrouw achter van de eerste wedstrijdhelft en toeval of niet, ik vind een andere vrouw die ongeveer mijn tempo loopt. In haar spoor loop ik tot ongeveer km 30. Ja , letterlijk in haar spoor, ook tegenwind , ze loopt net dat tikkeltje te snel om in te halen. En zeg nu zelf, het is toch prettiger lopen achter een - ik ga geen beschrijving geven- dame dan achter een lelijke slungelachtige vent. Aan km 30 kom ik door in ongeveer 2 u 46.30 , dus nog altijd ruim op schema voor de vier uur. Deze 10 km dus in ongeveer 57.15. Ik begin nu toch wat verval te noteren. Maar anders dan in Brussel en in Hilvarenbeek - daar zat ik maar 1 minuut achter op bovenstaand schema... - heb ik nu nog voldoende jus om verder te lopen.
In de verte meen ik Beer van een Vent te ontwaren, en om eerlijk te zijn, dat geeft mij een kick. Rond km 32 loop ik hem voorbij maar hij haalt mij terug in aan een drankpost. Aan elke drankpost - weer die verdomde bekers in Nederland ! - neem ik uitgebreid de tijd voor twee tot drie bekers sportdrank en minstens één beker water. Even later haal ik hem terug in , wissel een paar woorden met hem. De enige woorden van de marathon, met niemand gesproken ! In een bocht zie ik dat hij snel terrein verliest. Aan het bord van de 35 km wordt het zwaar. Het tempo is nu gezakt tot rond de 5.50 en schurkt tegen de 6.00 aan . Dat mag want ik blijf op schema voor de vier uur lopen.
De halve marathonners zijn naar het schijnt met 2.000 en die overspoelen nu het marathonveld. Dat is iets minder aangenaam, ik loop nu te zwoegen tussen allemaal mensen die niet meemaken wat ik meemaak. Hier en daar loop ik zelfs één van hen voorbij, ook raar... Het viaduct komt in zicht en ook al had ik me voorgenomen van die al stappend te bedwingen, loop ik - trippel trippel - naar boven. Een paar 100 meter verder staat het bord van de 40 km. Ik heb dan nog meer dan 15 minuten en weet dat het in de chacos is maar dat ik nog niet mag beginnen zweven, ik weet welk verval een paar keer stappen kan meebrengen.
In het centrum , tussen de nadar én het publiek, hangt een spandoek nog 985 meter. Dan is het binnen. En dan
begint het afzien pijn te doen maar het is plezante pijn. ik begrijp nu SM'ers Ik ben dolgelukkig maar moet op de tanden bijten. Ik kies voor de moeilijke manier : blijven gaan in plaats van rustig uitbollen. Vloeken doe ik de laatste honderden meters , echt vloeken. De eindmeet blijft maar weg en eens in zicht komt de ontlading, de stoom moet eraf en dat kan vandaag blijkbaar alleen maar met gebalde vuisten en nog eens roepend op God met verdomme erachter - sorry God -, het hadden ook tranen van contentement kunnen zijn maar het is deze keer geweld, de oerkrachten mogen los, brullend loop ik over de streep. Ik ben enorm blij , ik kan het nog....
Eens over de meet kijk ik uit naar zus, stillekes had ik gehoopt dat zij mij zou opwachten, niet dus. Ik wacht even op Beer van een Vent maar als het wat te lang duurt ben ik toch maar weg. In de kleedruimtes zie ik Ultracupper (3 u21 ) : zus is ineengestort en heeft de veel te snelle eerste helft (1 u40 ! ) met een klap van wel 43 hamers bekocht , ze eindigt in 3 u51 én in de infirmerie .. Ze ziet er 'moe' uit als ze aan de zijde van haar man binnenkomt. Ze toont nauwelijks emotie en dan weet ik dat het diep zit, heel diep. Dan komt Beer van een Vent komt binnen , zet zich neer, valt en kronkelt even later huilend van de pijn spastisch over de grond : krampen . Ik grijp zijn linkerbeen en duw en het werkt. Een half uur professionele massage en stretchen helpt hem terug op de been. Beer van een Vent stijf van de kramp, zus meer dood dan levend , marathonlopen kan hard zijn...
Beer van een Vent en Ultracupper gaan mee douchen in het zwembad. Een Nederlander gooit een stuk zeep op de grond en vraagt - echt - wie het wil oppakken. Beer van een Vent kijkt even naar hem en zijn blik is genoeg om de Nederlander te doen verdwijnen..., zonder zeep. 'Hij had nog maar moeten kijken en ik had hem aan het plafond geplakt..' gromt Beer. Ik kijk zelf eens goed en zie een 64 jarige - zo oud is hij ! - kleerkast, géén gram vet, één en al fitness en/of natuurlijke spier - geen bodybuilding toestanden - , 1m 90 woeste mens opgetrokken uit puur beton. Kale kop met priemende ogen. Zo weggelopen uit een Oosteuropese bokskamp. Beer van een Vent wordt Blok Beton.
Ik ga met Ultracupper en Blok Beton nog een pint pakken. In de kroeg zien we nog een bekende. Hij stelt dat hij mij net na de aankomst de hand heeft geschud... Ik weet van niks, de euforie moet dus de geest zwaar vertroebeld hebben. We babbelen met zijn vieren nog een tweetal uur gezellig na, door de -matig maar met smaak gedronken - Duvels wordt het koolhydraattekort snel opgevuld. Ik zet Blok Beton en Ultracupper af aan hun wagen aan de andere kant van Etten- Leur en rij zeer tevreden naar huis.
Een dag waarop doelstellingen werden gerealiseerd : doel bereikt op de marathon, het gevoel het nog te kunnen. Een bewogen dag met af en toe emotie , zus in de buurt. Een plezante dag, kennis gemaakt met Blok Beton én goed gelachen.
Kortom , een dag om niet vlug te vergeten. En dat eigenlijk grotendeels omdat we ocharme een marathonneke liepen in vier uur....
En ja, twee om te onthouden : Ultracupper werd na de aankomst aangesproken door een dame die hem zei : ' U ziet er nog zo fris uit meneer' . Ultracupper, geeindigd in 3 u 21 , stelde dan terecht : 'de lijken komen pas binnen rond 4 uur madam ! '
En mijn schoonbroer die vandaag met zus in de buurt van de 4 uren lopers was terechtgekomen die zei ook ; 'wat ziet ge daar allemaal lopen'. Dat is dus het vier uren segment , inderdaad mijn segment , dat van de lijken én van de rariteiten : .... relativeren dus, 'mijn prestatie' !!!
deze week 55 km / 2011 2.710 km / na de marathon én de Duvels én de steak met enorm veel frieten 83 kg !
31-10-2011, 00:00
Geschreven door vierurenman 
|
