De twijfel van verleden week is gebleven.  Heb op het 'world wide web' wat zitten lezen rond 'overtraining' en een aantal symptomen van het parasympatisch overtrainingsyndroom  (hallo...) herken ik : snel moe , slapen als een os en grote slaapbehoefte, niet echt goesting om te gaan lopen en lage hartslag en snelle daling hartslag na inspanning.  En volgens zowel vader als zoon mister Spartathlon - ik zag hen deze week alletwee een paar keer - heb ik inderdaad misschien wat te veel wedstrijden gelopen de voorbije maanden, mijn lichaam is dat (nog)  niet gewoon ... 

In alle geval, ik heb er weer 60 km opzitten deze week.  Maandag niet gelopen.  Dinsdag 10 km, gemiddeld aan 6.04 , sneller dan vooropgesteld maar de jonge mister Spartathlon vervoegde mij en ja dan laat ge u onbewust een beetje opjagen . Ging al bij al redelijk vlot.
Woensdag dan 11 km op een uur, 11 per uur dus zeker, 5.27.  En daar was ik helemaal niet content van ; ik zou denk ik niet sneller gekund hebben en ik was kapot.  Diezelfde avond schuimde ik het internet af op zoek naar info over overtraining...
Donderdag dan zeer rustig gaan uitlopen, gemiddelde aan 6.13  en dat ging al bij al vlot.  Vrijdag rust.
 
En zaterdag dan de laatste zware inspanning voor de nacht van West Vlaanderen.  Ik wist niet goed wat ik zou doen, naar de finste piste voor ongeveer 20 km tegen een zeer matig tempo, niet te wild omwille van dat overtraind zijn.  Na 500 meter - het liep als een trein ... - zag ik dat ik iets boven mijn marathontempo zat en ik besloot om dat tempo te proberen aanhouden.  De hellingen - 2 x 150 meter  per toer  , 6 toerkes , dat is dus volgens mijn rekenmachine 12 keer en dat maal 150 meter is 1.800 meter  -  ging ik volle bak op en voor de rest gewoon tempo.  En het ging wonderwel goed : ik liep weer bijzonder gelijkmatig en versnelde onbewust zelfs in de tweede helft .  Op 2 uur deed ik volgens mijn Forerunner 21.68 km , gemiddeld 5.32 / km en dat zonder echt diep te gaan.  Waar was die overtraining nu ?  De omstandigheden waren wel ideaal : het had net geregend , het was niet echt warm en ik loop sowieso altijd beter 's morgens na een zeer sober ontbijt dan 's avonds net na 'veel' eten. Ik was verdomme echt content, zelfs licht euforisch. 

Zondag , vandaag , dus nog even gaan uitlopen.  De oude mister Spartathlon was met de fiets een toerke gaan doen, lopen ging niet, overtraind... Hij bracht me terug met de voetjes op de grond : een goede dag wil niet zeggen dat er geen probleem is... De rustige 10 km die ik daarna deed waren goed; 6.18 /km en hartslag niet boven de 125; maar ja dat is misschien net een teken van die overtraining, wie zal het zeggen... 

Volgende week vrijdag is het de nacht van West Vlaanderen. Om meer dan één reden kijk ik daar naar uit.  Er was verleden jaar die memorabele aankomst : om diverse redenen werd ik gedurende die 5 tot 10 minuten na de finish helemaal weggeblazen door emoties.  De terugweg naar huis op die nagenoeg lege autostrades zal ik ook niet licht vergeten. Het was toen mijn eerste 'kleinere' marathon en ik heb toen genoten van de sfeer onderweg. Ook enorm afgezien op het einde in het donker... En ja , dan is er nu toch ook de angst om te falen; een tweede Ijsselstein, dat mag mij niet overkomen.  Eigenlijk moet ik gewoon terug onder die verdomde 4 uur geraken... Veel zal afhangen van de omstandigheden, het zal wellicht niet te warm zijn maar er komt wind, ook al geen ideale loopmaat.  Twijfels dus.  Maar als het goed uitdraait, wel dat zou het wel eens een memorabele marathon kunnen worden. 

deze week 60 km / 2011 1.510 km / 80 kg na het lopen deze morgen 

12-06-2011, 13:19 Geschreven door vierurenman