|
We zullen maar direct met de deur in huis vallen : 2011 was een goed én een slecht loopjaar. Ik liep mijn snelste én mijn traagste marathon ooit. Ik liep 9 wedstrijden, een record tot nu toe. En ik liep wat minder km's dan verleden jaar.
Het is nu ook duidelijk dat ik nooit een snelle marathonloper zal worden, dat was eigenlijk al duidelijk van in het begin maar allez, dat werd nog eens bevestigd. En mijn schuilnaam 'vierurenman', ja , die vlag dekte niet altijd de lading dit jaar.
Mijn teller stopte op 3.215 km. Dit is 165 km en 5% minder dan in 2010. Als dat zo blijft evolueren, wel dan ben ik op binnen 20 jaar gestopt met lopen, waar zaagt gij eigenlijk over vrouw ?
Ik liep dit jaar met 5 paar verschillende schoenen : 440 km met mijn Fusions, 340 km met mijn eerste Mizunos (dit jaar na 2.000 km gedumpt), 545 km met mijn tweede paar Mizunos (ook dit jaar na 1.495 km weggesmeten) , 855 km met mijn derde paar Mizunos (die hebben nu 1.415 km op de teller en zullen dus in 2012 verdwijnen ) en dan nog respectievelijk 815 en 220 km met paar 4 en 5, beide ook Mizunos. Ik vind mijn Fusions mijn beste schoen, die maken ze echter niet meer , ik gebruik ze dus alleen op wedstrijden . De 5 paar Mizunos die ik dit jaar gebruikte zijn allen verschillende types, mijn voeten mogen niet gewoon worden aan één schoen !
Van die 3.215 km waren er 411 (13% ! ) wedstrijd km's. Verleden jaar heb ik ook al gelijkaardige berekeningen/bedenkingen gemaakt : 3.215 km lopen is 322 uur of 13 dagen en een half lopen, pakweg 2 weken dus... Een mens is op een jaar 5.840 uur wakker (8 uur slaap per nacht... ) , ik loop daarvan dus meer dan 5.5% , per 20 uur loop ik er dus meer dan één... En dan hebben we het over lopen alleen, niet de voorbereiding én de afterloop toestanden - douchen enz... Maar nogmaals, mijn vrouw moet niet klagen, ik liep al 5 % minder dan verleden jaar.
Die km's minder zijn te wijten aan iets meer wedstrijden (de week voor én de week nadien wordt er minder gelopen) én de vakanties waarin ik minder heb gelopen dan verleden jaar.
Mijn prestaties dit jaar, dat is iets anders. Ondanks die vele km's -of misschien juist door die vele km's - maak ik eigenlijk geen progressie. Ik verbeterde mijn 'persoonlijk record' op de marathon met een paar seconden in het begin van het jaar maar liep dit jaar zelfs marathons trager dan in mijn beginjaar... Anderzijds kijk ik tevreden terug op mijn eerste twee ultralopen. Met 7 marathons erbij kwam ik dit jaar dus op het toch wel al respectabele aantal van 9 'marathons' .
Het wedstrijdjaar begon halfweg maart met de zesurenloop van Stein . Gemengde gevoelens over die eerste ultraloop : prestatie was beter dan verwacht (ik mikte op 57 km - 9.5km/ uur ) : 57 km 707 meter, maar ik had me niet echt geamuseerd tijdens deze wedstrijd, ik vond de sfeer maar niks.
Daarna volgde half april, een maand later, de marathon van Antwerpen. De vele en ook lange trainingen voor de zesurenloop rendeeerden, ik kon mijn 'hoge' tempo van de eerste wedstrijdhelft redelijk goed vasthouden en eindigde buiten verwachting - ik zag het pas thuis - in een nieuw persoonlijk record, 3 u 52.54. Plezante marathon, goed weer , goede sfeer , 'mijn marathon' in 'mijn stad', maar niks uitzonderlijks , niks echt memorabels ...
Half mei dan, vier weken na Antwerpen, de zes uur van Steenbergen. Deze zullen dan weer wel voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven. Dit was mijn meest memorabele loopevenement tot nu toe . De sfeer die ik mistte in Stein , wel die vond ik hier wel . Dat kwam vooral door die 24 uur lopers die samen met de 6 uurlopers hun laatste 6 uur volmaakten. Het ging ook beter dan in Stein, ongeveer een km meer (58 km 652 meter) . En de truc met de Ipod (ik had voor de laatste 90 minuten mijn Ipod geprepareerd) wel die ga ik nog gebruiken op ultralopen. De emotie bij het eindsignaal, ikke ineengedoken zittend tegen een boom met mijn trui over het hoofd... Mister Spartathlon junior was hier ook nog, nu zit hij ons ietwat argwanend én sceptisch te bekijken ver , zeer ver boven de wolken...
Twee weken na Steenbergen, eind mei dus, volgde de marathon van Ijsselstein. Ook om nooit te vergeten : ik weet al niet meer hoeveel rondjes draaien op een betonnen schaatspiste in een onvergetelijke ambiance. 13 (dertien !) lopers die finishten, en er waren er maar twee achter mij en ik denk dat we met 17 gestart waren... Ik liep er wel mijn slechtste marathon ooit, 4 u 13.13 Toch hou ik een goed gevoel over aan deze marathon, ik was érbij samen met een vier tal andere Belgen, allen stuk voor stuk anciens, gevestigde veellopers . Wellicht wordt deze marathon nooit meer ingericht, spijtig...
Drie weken later, half juni op de langste dag van het jaar, de nacht van West Vlaanderen. Van de eerste meters een gevecht met de mezelf opgelegde vieruurlimiet. En het gevecht nipt gewonnen 3 u 59.08. Blij , zeer blij na het débacle in Ijsselstein maar niet de ontlading van het jaar voordien toen ik na de aankomst was gecrasht...
In de zomermaanden heb ik wellicht verkeerd getraind : wat te veel na mekaar 'snelheid' (altijd relatief bij mij ...) getraind én in het Zuiden van Frankrijk mezelf kapot gelopen in de warmte, ik raakte zelfs een bergske van een km niet op...
Overtraind denk ik.
Half september marathon van de Beekse Bergen. Ik zou die lopen als training voor de marathon van Brussel. Het liep echter weer anders dan voorzien. De veel te snelle start wreekte zich op km 30, ik diende een serieuze stappauze in te lassen. En toen vervoegde Kees mij, hij vertelde mij zijn 'kankerverhaal'... We vervolgden samen onze weg, afwisselend stappend en lopend, soms in gezelschap van anderen, sommige stukken ons tweeen. Op twee km van het eind liet ik hem zijn wellicht laatste marathonkilometers alleen beleven en liep ik weg van Kees. Het wachten op Kees aan de aankomst was wellicht mijn loopmoment van het jaar ; de tranen bolden over mijn wangen toen Kees huilend over de meet liep. Om nooit , nooit meer te vergeten. En ja, ik eindigde deze marathon in 4 u 12.21, worst kon het me wezen... Met Kees mail ik af en toe, alles gaat redelijk. Op een mailke met Kerstmis kreeg ik nog geen antwoord, ik ben toch wat ongerust.
Brussel op 2 oktober, twee weken na Beekse Bergen, wel Brussel daar wilde ik nog eens onder die vier uur. Al dadelijk voelde ik dat het niet ging lukken. Nog voor km 15 werd ik al voorbijgelopen door de vier uur ballon, die had wel wat voorsprong genomen op een vlak schema. Het werd harken in de warmte en op de hellingen én op het vals plat - verleden jaar ging dat nog omlaag , nu omhoog ... - Uiteindelijk finishte ik nog redelijk tevreden in 4 u 10.03 , net iets beter dan 3 jaar geleden in mijn tweede marathon ooit , ja veel vooruitgang is er dus niet.
Ik was het eerst niet van plan maar mijn zus overhaalde mij om eind oktober in Etten Leur mee te lopen. En al van in de eerste km's voelde ik dat het nu wel zou kunnen lukken. Ik liep ongeveer de tussentijden van de Beekse Bergen maar kon in tegenstelling tot toen hier wel na het 30 km punt doorzetten. Die laatste km in de dorpskern tussen de nadar ; ik ben in nog geen enkele wedstrijd zo 'opgefokt' door de laatste honderden meters gelopen. Blij , blij, blij én dat moest eruit , roepend en vloekend ben ik over de meet gelopen, 3 u 57.35 . Zus was gecrasht maar nog altijd voor mij. De aftermarathon met Blok Beton en Ultracupper was gezellig .
Van de 2 marathons die nog op mijn planning stonden kon ik alleen nog Spijkenisse lopen, 19 december. Een fantastisch onweer én dito hagelbui in de eerste km's al zullen voor altijd aan deze marathon gekoppeld blijven. Ook nu had ik weer niet de discipline om bij de vieruurpacers te blijven , ik liep weer veel te snel de eerste 30 km. Vanaf km 34 was de diesel zo goed als opgebruikt maar ik kon de schade beperken met veelvuldige maar telkens korte stappauzes. Ik finishte in mijn laatste van 2011 weer onder de vier uur (3 u 58.22 ) . Ik kan dus 'vierurenman' blijven ?
Zakelijk is het me in 2011 voor de wind gegaan , mijne 'ballenwinkel' draaide ondanks de crisis in mijn sector uitstekend.
Die crisis zorgde er ook voor dat ik nu figuurlijk 25% minder weeg dan verleden jaar , niet goed met een steeds dichterbij komende pensioenleeftijd. En vermits het toch wat loopgerelateerd moet blijven hier : het was dit jaar de tweede keer dat tijdens de marathon van Brussel mijn vroegere vriend Leterme een gat sloeg in mijn roerend vermogen, dat deed hij ook al drie jaar geleden, nooit meer marathon van Brussel dus ?
En de loopmomenten waren mijn mooiste momenten van 2011 en dat is erg... Wellicht wordt 2012 beter, het kan eigenlijk niet slechter. Anders én postiever gesteld, het kan alleen maar beter gaan.
Voor iedereen een gezond én een niet te voorspellen 2012 !
03-01-2012, 13:58
Geschreven door vierurenman 
|
