loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
De week na Stein 'slechts' 40 km. De hele week last gehad van de blaar op mijn rechter dikke teen, pas donderdag en vrijdag kwam er verbetering. Zaterdag dan terug de schoenen aangebonden en op de Finse piste twee uur gaan lopen. De eerste meters leek ik te vliegen, echt ongelooflijk. Ik had gedacht dat die nagenoeg 60 km nog in de benen zou zitten, niet dus ... toch niet de eerste km's. De Finse piste lag er enorm zwaar bij , overal nieuwe schors. Ik liep dan ook twee maal de 'grote toer' , daar loop je toch wat stukken op beton en gras. Na 10 km begon de blaar serieus op te spelen, nu niet aan de onderkant maar aan de zijkant , net als verleden jaar na Stein. Op km 17 liep ik nog eens 2 km met de gas 95% open , toch zo rond de 5.10, iets sneller , dat ging dus ook nog. Uiteindelijk maakte ik vrij makkelijk de 2 uur vol en ging net boven de 20 km, dus nog relatief snel (5.52) gelopen ook.
Vanmorgen zondag voelden de benen bijzonder zwaar aan en ook de blaar deed pijn. Soort 'skin' plakker erop en terug weg voor zo'n 20 km. Eerst wat rondgelopen in mijn dorp en dan naar de Finse piste, het was al maanden geleden dat ik Mark nog sprak. Via mail hebben we wat contact en ik las al dat zijn programma van Energy Lab voor hem veel te zwaar is : hij moet té snel lopen wil hij de hartslagen halen die erop staan ; gevolg lichte kwetsuur en angst om door te gaan. En ja, ik liep hem op het lijf. Samen een 20 tal minuten lopen babbelen, hij mikt nog op Antwerpen maar heeft twijfel of hij dat haalt, maar ja, voor trager dan 3 u 20 vertrekt hij niet.... De afstand tussen ons wordt steeds groter. Zelf vond ik het lopen op de Finse piste te zwaar en trok terug de baan op om nog eens de ongeveer 20 km vol te maken. Ik liep iets trager dan gisteren , 5.57 / km, dus nog altijd boven 6 uren tempo... Ik was wel kapot . Met binnen twee weken de marathon van Lier is het een beetje hinken op twee gedachten : trainen of rusten...
En og eens over de 6 uren gesproken ; deze week steeds contenter geworden over mijn 6 uur van Stein. Godverdikke veel minder hard getraind dan verleden jaar , eigenlijk een niet ideale laatste week voor de 6 uur en toch een dikke 1.5 km verder dan verleden jaar. Zonder die blaar en zonder de plassen had ik wellicht een kans gehad op 60 km.
Die verdomde blaar ook.... Ik had nooit last van blaren, nooit , ik wist niet wat een blaar was. Tot verleden jaar in Stein, ik weet het aan mijn Mizuno's, en ja met dat paar (Mizuno 3, het derde paar dat ik van dat merk kocht) moest ik een beetje opletten, een beetje eelt aan de buitenkant van rechter dikke teen verdween nooit volledig... En op een goede dag kocht ik mij eens een paar X socks. Ik liep er tot nu toe 2 wedstrijden mee en kijk , telkens problemen. In Brussel een blaar op mijn middenste teen en nu in Stein ook dikke miserie. Ook op langere trainingen had ik soms last van van die verdomde sokken. Ze zijn te dik denk ik ... In alle geval niet kopen ; is dikke dure brol. Nem !
deze week 40 km / 2012 705km / Deze avond na het eten 83 kg
zes uur van stein , 2 nieuwe persoonlijke records !
Gisteren de zes uur van Stein gelopen, 'the world fastest six hours run', en ja, het is ook mijn 'fastest six hours run' tot nu toe geworden...
De wekker staat op 7 u 40 maar rond 7 u 20 sta ik op. Goed geslapen. Door de 20 minuten extra moet ik mij niet haasten en kan rustig de ondertussen klassieke rituelen voor het vertrek afwerken. Een dik uur later zijn we op weg en kijk de zon schijnt zowaar in onze ogen... Enkele minuten na mijn aankomst parkeren twee auto's vol carpoolende ultracuppers voor en naast mij. Mijn streekgenoten begroeten mij hartelijk en dat doet plezier. Ik installeer mijn tafelke met een bak met drank, gellekes, ipod en wat droge kledij op het voetpad aan de parking en ik ben bijlange niet de enige; dit is nochtans geen 'officiele' bevoorradingszone. Aan de start zie ik nog wat bekenden . Ik nestel mij in het laatste kwart van de groep naast de al wat oudere West Vlaming waarmee ik in Hilvarenbeek ook al een tijdje samenliep. We hebben het over Apeldoorn waar ik hem rond km 30 voorbijliep - te snel gestart. Het parcours blijkt veranderd dus er wordt op een andere plaats gestart.
De eerste 500 meter gaat het heel traag , boven de 6.40. Eens het deelnemersveld van zo'n 190 wat uitrekt kan de motor aanslaan en begint de race... En ik zal maar meteen de cijfers van mijn Garmin geven . En deze zijn zeer correct , er was namelijk slechts een afwijking van 50 meter op de officiele uitslag, nog nooit zat meneer Garmin zo dicht op de realisteit : eerste 10 km 58.26, 2de 10 km 57.43 (20 km 1.56.09 ) , 3de 10 km 57.50 (30 km 2.53.59 ) , 4de 10 km 60.28 ( 40 km 3.54.27 ), marathon zo rond de 4.08, 5de 10 km 64.09 ( 50 km 4.58.36 - persoonlijk record -) laatste 9 km 282 in 61.08, gemiddeld 6.38 ) . Ik loop op zes uur 59 km 282 meter en 98 centimer....
Het parcours is licht gewijzigd . Aan het zwembad ligt een strook met metalen platen . De eerste twee liggen los De weg langs de parking loopt licht op en de afdaling langs de grote baan lijkt steiler dan verleden jaar. Daarna dient er langer op een fietspad langs de weg gelopen , we slaan niet meer zo snel het 'bos' in. De eerste 10 km gaan goed. Het zonnetje schijnt nog een beetje en ik voel nergens hinder. Het gaat iets te snel en dat zal niet verbeteren de volgende km's. Integendeel, het tempo gaat zelfs nog een ietsie pietse omhoog maar dat kost geen moeite. Rond km 20 kom ik terug bij de West Vlaming die sneller was vetrokken dan ik en we lopen een twee tal rondjes in mekaars buurt . Bij de voorraadpost speel ik hem definitief kwijt, hij blijft achter mij en zal ongeveer een 1.5 km minder lopen dan ik .
De sfeer lijkt veel aangenamer dan verleden jaar. Bekenden die mij voorbijlopen zeggen iets, informeren zelfs naar de stand van zaken. En rond km 25 begint een blaar aan mijn rechter dikke teen serieus tegen te wringen, ik verbijt de pijn. Ondetussen is mijn zusters loopvriend mij al heel snel voorbij gelopen maar het zal tot op het einde duren voor hij dat een tweede keer doet. Het begint in de tweede helft van de wedstrijd te regenen, de speaker heeft het over 'minder prettige omstandigheden' voor de lopers; De regen hindert mij niet , zelfs niet als de druilregen omslaat in echte regen. Er komen nu plassen en voorlopig kan ik die ontwijken en mijn voeten drooghouden. De blaar begint nu echt pijn te doen. Ik kijk af en toe bezorgd naar mijn schoen om te zien of er geen bloed uitkomt, het lijkt immers of er vocht uit de geteisterde teen komt... Ik vloek op de sokken die ik aanheb ; ook in Brussel veroorzaakten die een blaar ! Het zijn nochtans echte (en verdomd 'dure' ) loopsokken uit een gespecialieerde sportwinkel. Eén voordeel : door die verdomde pijn voel ik niets anders. Neen, weer nergens hinder , wellicht weer dank zij de 3 ontstekingsremmers van de laatste 2 dagen.
En na halfweg rollen de km's voorbij. Ik kijk uit naar het marathonpunt. Na dat marathonpunt permitteer ik mij bij mijn bevoorrading een stapmoment om een gelleke te nemen én om een half literke sportdrank te drinken. De stapmomenten blijven echter redelijk beperkt. Net na de marathon loop ik trouwens mijn traagste 2 km : 6.44/km . En na het marathonpunt kijk ik uit naar de 4 u 30; dan zal ik mijn Ipod opzetten. En inderdaad, dat zorgt weer voor een boost.
Dit maal duw ik niet op shuffle en de nummers komen in de gekozen volgorde. Het ene geeft mij al een grotere kick dan het andere ; ja man dat werkt écht - bij mij -. Ik heb mijn Ipod zo hard mogelijk gezet en ik trek mij niks meer aan van wat er gebeurt; ze kunnen allemaal de pot op. Ik laat me meeslepen door de muziek , ditmaal vooral gekozen in functie van het lopen, er zitten zelfs nummers tussen die ik eigenlijk belachelijk vind. Maar ze hebben het ritme , de drive , de kadans die ik nodig heb. Ik tel niet af naar het einde van de zes uur, ik tel af naar het einde van mijn playlist en ja man, dat is helemaal iets anders in het kopke !
Ondertussen heeft de regen het fietspad bijna volledig in één grote plas herschapen. En het stuk naast het zwembad lijkt nu weggelopen uit een winterse veldloop. Mijn voeten worden nu kletsnat en het effect op mijn rechter dikke teen en de blaar daarop is nefast ; de pijn is niet meer te harden, ik kan niet verder lopen. Stappen gaat ook niet meer en ik sla een paar minuten in paniek ... Opgeven met ongeveer 50 km achter de kiezen ? Waar zijn die Rode Kruis mannen die in het begin rondliepen, gaan schuilen voor de regen de mietjes ? Ik schreeuw het uit van de pijn. Stappen doet pijn en lopen doet pijn, wel dan kunt ge beter lopen en doorbijten.... En dat doe ik . Op het stuk in het bos liggen geen plassen meer en de pijn wordt draaglijk.
De twee volgende ronden loop ik op het voetpad boven het fietspad, raar dat niemand anders op hetzelfde idee komt. Ik loop nu helemaal in trance , de muziek, de pijn in die blaar , het einde dat in zicht komt - nog 2 keer langs de start - , de laatste nummers op mijn Ipod, het vooruitzicht op het behalen van 58 km mijn doel was 57km 800- verder dan verleden jaar. En ik weet niet wat het is maar ik voel de adrenaline in mijn lijf stromen : ik roep , smijt mijn bevoorradingsbeker zo hoog mogelijk in de lucht en zing luidkeels mee met mij Ipod, hier en daar kijkt iemand grijnzend in mijn richting...
En net na mijn eigen bevoorradingsplaats gaat het eindsignaal. Ik heb eigenlijk nog 20 seconden te gaan maar besef dat ik zeer ver boven de beoogde 58 km zit en besluit om te stoppen. Ik verbroeder even met een Duister en daarna met een ingeweken veellopende langharige en opvallende Nederlander die ik al op verschillende marathons zag. Ik kijk nog eens goed naar mijn Garmin en besef dat ik wellicht boven de 59 km zit en dus mijn persoonlijk record heb verbeterd. Zonet zag ik dat ik de Nederlander 10 meter na mij geeindigd is, ik ben de eerste van de lopers die geen 60 km haalt ... De opmeters komen laat - ik bibber van de kou - en meten 903 meter.
In de douches zie ik mijn Waaslandse vrienden - dat is nu het voordeel van een zesurenloop, samen uit , samen thuis - . Maar ik kijk veel meer uit naar mijn rechter dikke teen en vrees een bloederige massa aan te treffen, het blijkt 'beperkt' tot een joekel van een blaar die ontzag afdwingt bij de kleedkamergenoten : 'dat kan meer pijn doen dan krampen' .
's Avonds tel ik aan mijn restauranttafel de werkelijke afstand uit ; ik zit zeker boven de 59 km. En ja dat is beter dan verwacht. En dat zorgt er tevens voor dat de er nu (inderdaad Dave.. ) maar één te behalen afstand meer is , die verdomde 60 km ...
Na een zware maaltijd en een fles wijn hijs ik mij nog even aan de hotelbar voor een koffie en een pousse café. Even overweeg ik nog om de stad in trekken maar ik besluit om me terug te trekken op mijn kamer . Ik val in slaap als 28 blokken beton van 11 ton en slaap de slaap der gelukzaligen.... Marathon / ultraloop nummer 20 , één voor mijn top drie...
