loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Nog snel even de gezonde zenuwachtigheid van de dag voordien van mij afschrijven...
Woensdagmorgen 8 km gelopen, handrem op en toch 5.54/km. Hartslag zat wat te hoog maar het ging gemakkelijk en het gaf een goed gevoel. Daarna tand laten trekken en daar heb ik nu geen last meer van. Zaterdagmorgen, vandaag dus, mijn klassieke 20 minuten 'aperitief'. De Fusions nog eens aangedaan, voelen goed maar hard . En mijn aankoop van gisteren even 'getest' : iets wat bescherming zou moeten bieden tegen wind en in mindere mate regen . Viel eigenlijk niet mee want ik zweette wat te veel eronder, dus even afwachten hoe het morgen zit met het weer. En het loopje viel mee , weer met de rem op maar zonder het te beseffen toch marathontempo, een goed gevoel. Mijn rechterhiel speelde weer wat op maar met één of twee ontstekingsremmers (waarmee ik gestopt was deze week) is dat euvel ook weeral opgelost.
De vooruitzichten zijn dus al bij al niet slecht, ik lijk in vorm voor morgen. Mijn overgewicht (toch 4 - 5 kg) zorgt voor een isolatielaagje tegen kou , wind en regen en dat zal nodig zijn. De wind zit wellicht het eerste kwart tegen en het derde kwart mee, de overige kwarten - zelfs de West Vlamingen hebben hem - dus zijwind... En ik blijf nog steeds bij mijn plan om de vierurenpacer te volgen, een 'experiment'. Want ja, alleen mijn eerste twee marathons heb ik vlak kunnen lopen, in alle andere marathons daarna heb ik de eerste helft sneller gelopen dan de tweede, ik ben dus nu eens nieuwsgierig of dit zal lukken , een vlakke marathon, misschien zelfs een negatieve split ?
Deze week 55 km , op drie dagen na mekaar gelopen. Maandag geen goesting om te lopen. Dinsdag met een klient (eigenlijk ook een beetje ne maat) en een directeur naar Genk - Leverkusen : na een beetje aftasten tijdens het etentje de remmen volledig los op de trein richting stadion : de avond werd één groot feest ... Van die Limburgse gezelligheid, wel daar kunnen ze bij ons nog heel wat van leren. Lang geleden dat ik zo gelachen heb, dank u Genk ! Woensdag toch wel wat de gevolgen van de trip van de dag voordien, dus ook niet gelopen. Donderdag weer een evenement van de werkgever dus pas vrijdag - een dagje vakantie - de schoenen aangebonden.
Vrijdag laatste lange duurloop voor Spijkenisse : op de zware finse piste net geen 25 km in exact 2 uur 30. Ik was eigenlijk van plan om 30 km te doen maar was te laat opgestaan... De eerste 7 km marathontempo aangehouden, ging eigenlijk redelijk en daarna rustig lopen, hartslag net onder de 140. Ging eigenlijk goed. Namiddag wel zware benen. Op het eind weer last van de rechtervoet én de rechterknie maar dat was al een verbetering tegen het begin van de week : ik kon toen zelfs niet stappen zonder een lichte pijn. Een ontstekingsremmer per dag én ijstherapie hebben geholpen !
Zaterdag dan iets meer dan 20 km in exact 2 uur. Weer een paar km tegen marathontempo gelopen en daarna met de rem op de 20 km volgemaakt . Ik zat ondanks die rem toch tussen 6.00 en 6.05. Raar maar die tweede dag lijkt het altijd beter te gaan.
Zondag - vanmorgen - interval op de finse piste : 1.300 meter inlopen, 6 x (850 meter snel - 450 meter recup) , 1.300 meter uitlopen. De snelle stukken gingen tussen 4.43 en 4.53 en daar was ik blij mee : sneller dan de vorige keer én dat na toch 2 dagen van meer dan 20 km. Ook hier was ik weer blij mee.
Dus nu een weekje zachtjes uitbollen tot Spijkenisse zondag. Ik heb me net ingeschreven. Dit laatste trainingsweekend geeft me een goed gevoel. De rechterknie heb ik vandaag niet gevoeld en de ontsteking in de rechtervoet heeft plaats geruimd voor een lichte brandwonde veroorzaakt door de ijstherapie, zal wel gedaan zijn tegen zondag. Het verwijderen van een element (zo noemt de tandartsmadame tegenwoordig het trekken van een tand... ) woensdag én het nemen van antibiotica voor het remmen van de ontsteking onder die tand kan misschien nog roet in het eten gooien maar ik voel me goed. Ik weeg alleen een dikke 5 kg te veel , de feestdagen zijn nog niet eens begonnen. En ik zie ook net op de weersvoorspelling dat het windkracht 4 wordt in de polders van Spijkenisse, gelukkig in de 2de helft in het voordeel. En ik ga eens iets proberen in Spijkenisse : vlak lopen : er zijn pacers en ik ga me nauwgezet houden aan het tempo van die van de 4 uur , de vierurenman als het ware...
deze week 55 km / 2011 3060 / 84,5 kg deze morgen na het lopen
Deze week nog eens een week van 80 km. Maandag 10 km op de finse piste. Geprobeerd om aan lage hartslag te lopen maar dat lukte niet. Het feest van zaterdag en de gevolgen daarvan zaten nog in de benen. Aan hartslag 141 tegen 6.16 lopen is niet bepaald wereldschokkend. Het ging ook niet goed.
Woensdag verlof, ik moest in de namiddag naar de tandarts en het was lang geleden dat ik daar eens geweest was. 's Morgens dus tijd om eens goed te intervallen : 1.3 km inlopen, 5 keer (2 km snel - 670 meter uitlopen) en 1.3 km uitlopen. Ging vrij goed, snelle stukken tussen 4.53 - 5.06 en de hartslag zakte telkens wat bij het uitlopen. Op het eind van de laatste keren snel zat ik steeds kapot maar kon goed recupereren. Dus ongeveer 15 km tegen gemiddeld 5.34 , dus sneller dan marathontempo. En een goed gevoel ! En dat nadat ik de dag voordien met mijn 'zwaarste' klient had getafeld !
Donderdagavond dan gaan 'recupereren' : 10 km tegen 6.45 - traag , zeer traag dus - en hartslag nipt onder de 130. Eigenlijk is dat dan niet recupereren maar lopen tegen mijn LSD hartslag... Allez, ja alles zal niet tot op de milimeter moeten afgemeten worden zeker.
Zaterdag in het stormweer 32 km gelopen. In de regen en in felle tegenwind vertrokken richting St Niklaas en gelopen tot voorbij het shoppingcenter en daar dan gedraaid na exact 1 u 45. De wind leek bij momenten stormkracht te hebben; hij blies dan de regen pijnlijk in mijn gezicht en op mijn blote dijen - ik loop bijna nooit met lange broek -. Al bij al ging het met de hartslag nog redelijk, zo net boven de 135 , de snelheid zat rond 6.40. De laatste km's op de heenweg zakte de hartslag zelfs lichtjes, ik leek makkelijk te lopen. Op de terugweg ging het iets minder goed : de kracht van de (nu mee-)wind leek wel afgenomen en het werd zwaar. De snelheid lag wat hoger , zo rond de 6.20 maar de hartslag ging de laatste 8 km weer boven de 135. Het was ook moeilijk om de snelheid (snelheid ... 6.20 ? ) vast te houden. Met zeer zware benen , een pijnlijk aanvoelende rechterknie en een rechtervoet die rechts onderaan heel de weg had geprotesteerd eindigde ik op 3 u 27 voor mijn deur, slechts 3 minuten sneller gelopen op de terugweg in de meewind... Gemiddeld 6.28 tegen hartslag 135, niet om van naar huis te schrijven. In de namiddag was ik geen frank (euro ... ) waard. Niet goed ...
Zondag, vandaag 13 km. Op de finse piste waren ze de voorbereidingen aan het treffen voor de jaarlijkse 10 mijl van de atletiekclub. Twee of drie jaar geleden liep ik daar nog mee, ik geloof 1 u 24, ik zou het vandaag niet kunnen... Dus na een stukje finse piste de weg op richting Haasdonk - tegenwind - en terug. Gemiddeld tempo 5.55 (2 keer een iets snellere 2 km) en hartslag tussen de 140 - 145. De laatste km's liet ik het tempo wat zakken tot 6.15 en zakte ook de hartslag nog tot 135.
Maar mijn rechterbeen baart mij nu echt wel zorgen : ik heb 2 zwarte teenuiteinden, weinig last van. Mijn middelste teen , niet zwart, daarin heb ik een raar gevoel, lijkt wel wat onstoken. Hele week last van gehad, gisteren en vandaag al veel minder. En dan mijn hiel, dat lijkt mij het ergste : 3 jaar geleden had ik reeds last van 'hielspoor' - ik denk toen in mijn andere voet - en dat lijkt mij nu weer het geval; ik kon de 13 km nauwelijks volmaken. En dan is er nog mijn knie ; daar lijk ik 'door te zakken'. Ja, niet echt goed dus allemaal, vandaag beginnen met ijstherapie, deze week wat kalmer aan én mijn ontstekingsremmers beginnen nemen...
Want binnen twee weken is het de laatste marathon van het jaar en daar kijk ik eigenlijk wel een beetje naar uit. Het zou wel eens een zware marathon kunnen worden , in de polders rond Spijkenisse zou de wind lelijk kunnen huishouden. Hopen dat de rechterkant wat verbeterd !
Deze week 80 km / 2011 3.005 (dus vanmorgen over de 3.000 gegaan...) / 83 kg na het lopen
Deze week weer iets minder gelopen, slechts 3 keer , in totaal 52 km. Maandagavond vergadering van 'het gebouw' en dus niet kunnen lopen. Dinsdagavond nog last van het blijven plakken van maandagavond dus ook niet gelopen. Woensdag een rustige 10 km, de maandagavond leek nog in mijn lijf te zitten want voor het rustige tempo van 6.15 zat de hartslag met 145 eigenlijk te hoog. Omdat ik de hartslag dan toch niet onder controle kreeg dan maar op het laatste een toerke van 1,3 km even doorgetrokken en zo kwam mijn gemiddelde over de 10 km nog op 6.03.
Woensdag dan een EnergyLab tempotraining : een voorspel én een naspel van 1.5 km en tussenin gematigd op de gas : voorspel ging te rap maar de hartslag zat toen nog goed. De 6.5 km tempo in gemiddeld 6.27 , dus 11km/uur , niet slecht maar ook niet om te laten omroepen op het Journaal... Tijdens het naspel zakte mijn hartslag slechts laat onder de 140 .
Zaterdag LSD : nog eens 4 keer het toerke in het Centrum van mijn gemeente , in totaal 32.5 km. Gemiddeld gelopen aan 6.17 met een hartslag van weer gemiddeld 137, dus net iets te hoog. De derde toer versnelde ik onbewust en de vierde toer ben ik wat vertraagd om de hartslag onder de 140 te houden. Al bij al had ik geen goed gevoel bij deze training.
Zondag, vandaag niet gelopen. Het is zeer lang geleden dat ik op zondag niet liep, ik kan me geen zondagmorgen herinneren zonder lopen.... Het feest van mijn werkgever de dag voordien was dan ook onverwacht lang uitgelopen....
Deze week 50 km / 2011 2.925 km / 83 kg bij het opstaan
Deze week niet echt veel gedaan, slechts drie keer gelopen. Maandag echt geen goesting, overkomt me weinig. Dinsdag intevaltraining op de finse piste : 1.500 m inlopen , 6 x 800meterkes snel met 500m recup ertussen en 1.500m uitlopen. Heb ik al een paar keer gedaan maar voor de Energy Labtoestand maakte ik er een zaak van ook een goeie totaaltijd neer te zetten; nu deed ik het in en uitlopen echt rustig. In de 800 meterkes zat ik tussen 4.56 - 5.08, niet echt voluit, niet boven mijn overslagpunt. Gemiddeld zat ik nog aan 5.38, marathontempo dus. Ik had hier een goed gevoel over.
Woensdag was ik van plan te lopen maar de plannen van mijn vrouw doorkruisten de mijne en wie wint dan het pleit ? Donderdagavond activiteiten op het werk. Zaterdag LSD 2 uur , 19.14 km dus 6.16/km, hartslag met 136 een ietsie pietsie te hoog, had eigenlijk een paar slagen lager gemoeten.
Zondag vertrokken zonder goed te weten wat ik ging doen. Vrij snel weer gekozen voor 'rustig' interval : 2km inlopen, dan 5 x 2 km's snel met 700 meter recup ertussen en 2 km uitlopen. De snelle 2 km's gingen zonder echt te forceren tussen 5.06 - 5.09 dus eigenlijk bijna zo snel als de 800 meters van eerder in de week. Volgens de schema's van Energy Lab mag ik 'stevig doorlopen' tot een hartslag van 161, ik ging nu niet boven de 158, mijn omslagpunt. In totaal kwam ik uit op een snelheid van 5.35/km, iets sneller dan marathontempo. Ik liep in exact een uur en een half een 10 mijl. Ook hierover was ik weer content.
Dit was een week van 'slechts' 45 km, het is lang geleden dat ik zo weinig liep. ''tIs voor niks' zal het volgende week zonder mij moeten stellen, ik kies om er een lap op te geven op het feest van mijn werkgever de dag voordien. Maar binnen een viertal weken in Spijkenisse wil ik er wel bijzijn en nog eens onder de vier uur gaan. En dan ga ik de voorbereiding op de zes uur van Stein van Energy Lab volgen, Stein is dan inderdaad minder dan 3 maand ver. De tijd gaat toch ongelooflijk snel !
deze week 45 km / 2011 2.875 (de 3.000 km worden makkelijk gehaald ) / 83 kg na het lopen (ik word terug te zwaar, dieet na de eindejaarsfeesten ! )
Deze week door omstandigheden pas de eerste keer de loopschoenen aangebonden vrijdagmorgen. Maandag geen zin om te lopen. Dinsdagavond culinaire verplichtingen op het werk : met de Belgische top van mijn werkgever in beperkt gezelschap lekker eten en pinten pakken in onze vestiging op de Brusselse Grote Markt , er zijn ambetanter dingen in het leven. Ik ken Brussel alleen van de marathon, het is wel tof om die markt eens te zien in een andere context. Daarna - en dat was heel lang geleden - nog eens in mijn eigen gemeente een paar bollekes gaan pakken. Dus ook woensdag geen zin om te lopen... Donderdagavond ook niet gelopen want vrijdag vakantie. En dan 65 km op 3 dagen.
Vrijdag dan vertrokken naar de finse piste met 2 drinkbussen sportdrank en eens vertrokken beslist om drie uur te lopen tegen het LSD tempo van de Energy Lab jongens : hartslag onder de 135. Dit lukte al bij al vrij aardig. Iets trager begonnen dan 6.20 , hartslag die aanschurkte tegen de 135 . De 2de 10 km steeg tempo lichtjes boven die 6.20 en de hartslag daalde lichtjes. Pas na km 24 zakte het tempo weer een klein beetje en deed de hartslag het omgekeerde . Uiteindelijk deed ik op 3 uur 28.50 km, dus exact 6.20 / km en dat met een gemiddelde hartslag van 132; goed dus.
Zaterdag op pad zonder echt doel , minimum 10 km en we zien wel .... Op straat toevallig Mister Spartathlon tegen het lijf gelopen en wat staan babbelen. 'Het is nu just 6 weken geleden gebeurd '. De wonde moet nog helen... Het ritme was uit mijn lopen en dan maar iets sneller gegaan en besloten een toerke langs Haasdonk te doen. Bleek ik uiteindelijk 12 km gelopen te hebben aan 5.51 gemiddeld aan hartslag 131 , dus eigenlijk zeer snel voor zo'n lage hartslag. Van de vermoeidheid van gisteren niets meer te voelen, raar toch altijd , het lopen de dag na een zware inspanning.
Vandaag zondag nog eens de Aardbeienroute, 24 km in 2 u 29, paar minuten sneller dan de vorige keer. Gemiddeld 6.12 en de laatste sneller dan de eerste helft , hartslag zat van in het begin vrij hoog, net boven de 135 maar ondanks het iets sneller gaan kon ik die op dat niveau onder controle houden tot op het einde. Dus weer een 'gelukte' LSD training.
Maar waarvoor trainen we nu nog ? Binnen 14 dagen is het 't is voor niks maar vanwege de festiviteiten op het werk de dag voordien zal ik daar waarschijnlijk van af zien. En de festiviteiten zullen plezant zijn, we zullen er in de kijker lopen...figuurlijk dan . In alle geval , moest ik toch meedoen aan de marathon , dit was dan een laatste goed zwaar trainingsweekend , dat zou voldoende moeten zijn. En veel zal afhangen van het weer , als het droog is dan is de kans dat ik meedoe een pak hoger. En dus sluit ik af met een klassieker : ' we zien wel' ....
deze week 65 km / 2011 2.830 km / 82 kg na het lopen
De week na Etten-Leur is er toch weeral één van 55 km. Dinsdag, dus alleen maandag gerust, echt gaan uitlopen : hartslag gemiddeld 124, snelheid 6.56 , dus trager dan 9 km/uur. En ik voelde me beter na dan voor, bewijst dat het werkt dat recuperatielopen. Woensdag dan 10 km op de finse piste in exact een uur en dat was wel zwaar. Mark tegengekomen, kwartierke mee meegelopen en afgesproken voor vrijdag Energy Lab. Donderdag niet gelopen in functie van vrijdag.
Vrijdag dus Energy Lab. Na de marathon van Brussel hadden Mark en in ik beslist ons eens te laten testen door Energy Lab, Mark wilde weten wat hij aan tijd in de benen heeft en ik wilde duidelijke trainingsindicaties krijgen. De man van een collega - ook al een paar marathons achter de kiezen , tussen de 3u50 - 4u05 - ging ook mee, zo bespaarden we wat op de prijs (alleen 150, met twee 125, met drie 100) . Het begon niet goed : de Annelies met wie ik alles had geregeld was de finale aan het spelen op het wereldkampioenschap korfbal, we zouden het dus moeten doen met twee jonge gasten. Op een atletiekpiste moesten we 4 keer 1.600 meter lopen, de eerste rustig, de laatste voluit en dan nog een 400 meter volle bak. Met in en uitlopen bij zaten we toch aan 8 km. Ik was verast door de snelheden die ik nog haalde : 4.52 op de snelle 1.600 meter en 3.43 (meer dan 16 per uur, daar was ik fier op...) op de 400 meter en dat een paar dagen na een marathon. Allez , die gasten bevestigden eigenlijk wat ik al wat wist uit ervaring én van de een test aan de universiteit van Antwerpen 2 jaar geleden : maximum hartslag 168 , omslagpunt 158 - bereikt bij 5.12 /km -. optimale tijden 10 km tijd 51min , halve marathon 1u 51 marathon 3 u 50. Klopt allemaal lijkt mij, alleen die marathontijd, daar zit ik nog 2 minuten af. Mark zou van zijn huidige besttijd 3 u30 nog 20 minuten af moeten krijgen en Ronny zou van 3u 50 naar 3 u20 moeten kunnen. Verassend was dat ik de beste 'weerstand' had van de drie, ik scoorde daarop goed. Basisuithouding, intensieve uithouding en snelheid waren te verbeteren . En het trainingsadvies was klassiek : 12 weken schema's voor de marathon. Toen ik zei dat dit voor mij niet kan omdat er soms maar één maand tussen of minder tussen 2 marathons is werd daar niet echt op ingegaan ; verder dan 'roofbouw op uw lichaam' én 'ge zult u moeten aanpassen' kwam men eigenlijk niet.... Toen ik vroeg om voor mij een schema te maken ter voorbereiding van een zes uren loop kreeg ik dat, ik heb er nog niet goed naar gekekeken maar wel al gezien dat de langste training 270 minuten bedraagt, 4 uur en een half. We waren alle drie redelijk content over de testen en de bespreking ervan . Goed van Energy Lab. Met een drinkbus én een T shirt probeerden de twee lelijkerds de afwezigheid van Annelies te compenseren, mislukt mannen !
Zaterdag 15 km gelopen, hartslag onder de 135 , 121 - 135 is mijn belangrijke LSD zone. Ik kwam uit aan 6.08/km terwil volgens mijn Energy Lab schema ik maximum 6.28 had mogen lopen met die hartslag... Gisteren dus niet goed gemeten mannen... Zondag , vandaag dus , nog 12 km zeer rustig , gemiddeld 6.09 aan hartslag gemiddeld 130, iets lager dan zaterdag; het lopen voelde ook makkelijker.
Er staan dit jaar nog 2 marathons in mijn agenda aangestipt : ''t is voor niks' en 'Spijkenisse'. De dag voor ''t is voor niks' is het groot feest van mijn werkgever; dat wordt dus ofwel geheelonthouding, ofwel matig zijn en dan zien wat het geeft de dag nadien ofwel niet meedoen aan de marathon en gaan voor het feest, ne mens leeft maar één keer zeker... We zien nog wel wat het wordt met het weer.... En de dag voor Spijkenisse houdt mijn zoon samen met zijn vriendin en nog een koppel een feest voor het samen 100 jaar worden; dezelfde opties als voor ' tis voor niks'. Het zou dus kunnen dat mijn marathonjaar erop zit; kan ik stillekesaan aan het schema van de Energy Labjongens beginnen voor de zes uur van Stein....
deze week 55 km / 2011 2.765 km / 82 kg na het lopen deze morgen
Gisteren, zondag 30 oktober, marathon van Etten-Leur. Wekker zetten hoefde niet, de omschakeling naar het winteruur zorgde voor een extra slaapuur en opstaan rond 8 uur (eigenlijk dus nog 9 uur) was meer dan voldoende om tegen 10 u30 ter bestemming te zijn. Met de overschot van de spaghetti van zaterdag achter de kiezen richting Noorden, een dikke zeventig km. Ik volg niet de instructies van de website van de marathon en rijdt tot aan het zwembad waar na de marathon kan gedoucht en gezwommen. Daar pak ik mijn fiets - makkelijk toch zo'n monovolume - en rij naar de inschrijvingsplaats. Ik krijg startnummer 498 . Even later zie ik mijn zus, ze lijkt content mij te zien. Mijn schoonbroer is er ook, die zal zorgen voor de morele steun. Zus' vaste looppartner schudt mij zeer krachtig de hand - een beer van een vent - en zijn dorpsgenoot ultracuploper die ik ken van op vele marathons begroet mij hartelijk. Ik ben de absolute kluns van het gezelschap : Ultracupper zit normaal rond de 3 u20 , zus gaat voor de in Eindhoven nipt gemiste 3 u30 en Beer van een Vent zegt rond de 3 u45 - 3 u 50 te willen eindigen.
De weersomstandigheden zijn uitstekend : net nog warm genoeg voor mijn singletje. Er waait wat wind maar die zou in de laaste helft van de 2 toeren in het voordeel moeten blazen. We gaan allen samen in het startvak van de 3 u30 staan, voor mij en Beer van een Vent veel te hoog gegrepen maar we kunnen er mee lachen. Ik kijk naar mijn zus, druk haar nog eens tegen mijn lijf; ze lijkt gestresseerd en ook een beetje geemotioneerd. Beer van een Vent wens mij ook succes en even later, rond 11 u 30 klinkt het startschot. De eerste km's gaan zeer makkelijk en dus veel te snel , de eerste 6 km gaan sneller dan 5.20. Het plan om te proberen vlak 5.40 te lopen wordt opgeborgen en vervangen door het beproefde recept : wat voorsprong nemen en dan zien waar het schip strandt... En het blijft goed gaan, de eerste 10 km gaan we niet boven de 5.25, 10 km tijd volgens de website 53.30, persoonlijk record voor doortocht 10 km tijdens een marathon...
Ondertussen loop ik van km 6 tot km 17 in het gezelschap van een dame. Zij loopt rond km 17 wat weg in een groepje dat ik bewust niet wens te volgen , iets over halfweg zal ik haar voorbij lopen, succes wensen en niet meer zien.... De volgende 10 km loop ik nog aan ongeveer 5.30, volgens mijn Garmin (de marathon was weer 355 meter langer....) 55.30 op de tweede 10 km, nog altijd uitstekend.
Ik besef dat het te snel is maar het gaat eigenlijk vrij vlot en ik zie het positief : al wat voorsprong opgebouwd op het vier uur schema . Het parcours is plezant : kleine straatjes door velden en bossen, af en toe een iets bredere weg maar volledig verkeersvrij. De weg kronkelt , dus stukken tegenwind en meewind wisselen mekaar af , dat maakt de wind minder zwaar. Een stuk gaat vals plat naar beneden door een bos, ik heb nergens een stuk 'omhoog' ervaren en dat wijst op goed zitten in het hoofd. We naderen terug het centrum van Etten Leur , de viaduct die we terug over moeten is eigenlijk geen hindernis. In het centrum kruisen we degenen die het keerpunt al genomen hebben; ik zie mijn zus niet meer, die moet dus echt wel heel snel gegaan zijn. Ik zie een vrouwelijke collega die mijn groette toen ze mij voorbijliep, dat mens loopt verdomme hard. Ik kom ook Beer van een Vent tegen, handjeklap, minstens drie vier minuten voor mij.
Halfweg kom ik door aan 1 u 54.38 , ik denk mijn snelste halfmarathontijd tijdens een marathon tot nu toe. Dit mag niet meer mis gaan. Zeker niet omdat ik mij nog steeds redelijk goed voel. Mijn snelheid zakt maar zeker niet dramatisch. Ik evolueer naar net iets boven 5.40, marathonsnelheid. Ik laat hier - zoals reeds gezegd - de vrouw achter van de eerste wedstrijdhelft en toeval of niet, ik vind een andere vrouw die ongeveer mijn tempo loopt. In haar spoor loop ik tot ongeveer km 30. Ja , letterlijk in haar spoor, ook tegenwind , ze loopt net dat tikkeltje te snel om in te halen. En zeg nu zelf, het is toch prettiger lopen achter een - ik ga geen beschrijving geven- dame dan achter een lelijke slungelachtige vent. Aan km 30 kom ik door in ongeveer 2 u 46.30 , dus nog altijd ruim op schema voor de vier uur. Deze 10 km dus in ongeveer 57.15. Ik begin nu toch wat verval te noteren. Maar anders dan in Brussel en in Hilvarenbeek - daar zat ik maar 1 minuut achter op bovenstaand schema... - heb ik nu nog voldoende jus om verder te lopen.
In de verte meen ik Beer van een Vent te ontwaren, en om eerlijk te zijn, dat geeft mij een kick. Rond km 32 loop ik hem voorbij maar hij haalt mij terug in aan een drankpost. Aan elke drankpost - weer die verdomde bekers in Nederland ! - neem ik uitgebreid de tijd voor twee tot drie bekers sportdrank en minstens één beker water. Even later haal ik hem terug in , wissel een paar woorden met hem. De enige woorden van de marathon, met niemand gesproken ! In een bocht zie ik dat hij snel terrein verliest. Aan het bord van de 35 km wordt het zwaar. Het tempo is nu gezakt tot rond de 5.50 en schurkt tegen de 6.00 aan . Dat mag want ik blijf op schema voor de vier uur lopen. De halve marathonners zijn naar het schijnt met 2.000 en die overspoelen nu het marathonveld. Dat is iets minder aangenaam, ik loop nu te zwoegen tussen allemaal mensen die niet meemaken wat ik meemaak. Hier en daar loop ik zelfs één van hen voorbij, ook raar... Het viaduct komt in zicht en ook al had ik me voorgenomen van die al stappend te bedwingen, loop ik - trippel trippel - naar boven. Een paar 100 meter verder staat het bord van de 40 km. Ik heb dan nog meer dan 15 minuten en weet dat het in de chacos is maar dat ik nog niet mag beginnen zweven, ik weet welk verval een paar keer stappen kan meebrengen.
In het centrum , tussen de nadar én het publiek, hangt een spandoek nog 985 meter. Dan is het binnen. En dan begint het afzien pijn te doen maar het is plezante pijn. ik begrijp nu SM'ers Ik ben dolgelukkig maar moet op de tanden bijten. Ik kies voor de moeilijke manier : blijven gaan in plaats van rustig uitbollen. Vloeken doe ik de laatste honderden meters , echt vloeken. De eindmeet blijft maar weg en eens in zicht komt de ontlading, de stoom moet eraf en dat kan vandaag blijkbaar alleen maar met gebalde vuisten en nog eens roepend op God met verdomme erachter - sorry God -, het hadden ook tranen van contentement kunnen zijn maar het is deze keer geweld, de oerkrachten mogen los, brullend loop ik over de streep. Ik ben enorm blij , ik kan het nog....
Eens over de meet kijk ik uit naar zus, stillekes had ik gehoopt dat zij mij zou opwachten, niet dus. Ik wacht even op Beer van een Vent maar als het wat te lang duurt ben ik toch maar weg. In de kleedruimtes zie ik Ultracupper (3 u21 ) : zus is ineengestort en heeft de veel te snelle eerste helft (1 u40 ! ) met een klap van wel 43 hamers bekocht , ze eindigt in 3 u51 én in de infirmerie .. Ze ziet er 'moe' uit als ze aan de zijde van haar man binnenkomt. Ze toont nauwelijks emotie en dan weet ik dat het diep zit, heel diep. Dan komt Beer van een Vent komt binnen , zet zich neer, valt en kronkelt even later huilend van de pijn spastisch over de grond : krampen . Ik grijp zijn linkerbeen en duw en het werkt. Een half uur professionele massage en stretchen helpt hem terug op de been. Beer van een Vent stijf van de kramp, zus meer dood dan levend , marathonlopen kan hard zijn...
Beer van een Vent en Ultracupper gaan mee douchen in het zwembad. Een Nederlander gooit een stuk zeep op de grond en vraagt - echt - wie het wil oppakken. Beer van een Vent kijkt even naar hem en zijn blik is genoeg om de Nederlander te doen verdwijnen..., zonder zeep. 'Hij had nog maar moeten kijken en ik had hem aan het plafond geplakt..' gromt Beer. Ik kijk zelf eens goed en zie een 64 jarige - zo oud is hij ! - kleerkast, géén gram vet, één en al fitness en/of natuurlijke spier - geen bodybuilding toestanden - , 1m 90 woeste mens opgetrokken uit puur beton. Kale kop met priemende ogen. Zo weggelopen uit een Oosteuropese bokskamp. Beer van een Vent wordt Blok Beton.
Ik ga met Ultracupper en Blok Beton nog een pint pakken. In de kroeg zien we nog een bekende. Hij stelt dat hij mij net na de aankomst de hand heeft geschud... Ik weet van niks, de euforie moet dus de geest zwaar vertroebeld hebben. We babbelen met zijn vieren nog een tweetal uur gezellig na, door de -matig maar met smaak gedronken - Duvels wordt het koolhydraattekort snel opgevuld. Ik zet Blok Beton en Ultracupper af aan hun wagen aan de andere kant van Etten- Leur en rij zeer tevreden naar huis.
Een dag waarop doelstellingen werden gerealiseerd : doel bereikt op de marathon, het gevoel het nog te kunnen. Een bewogen dag met af en toe emotie , zus in de buurt. Een plezante dag, kennis gemaakt met Blok Beton én goed gelachen. Kortom , een dag om niet vlug te vergeten. En dat eigenlijk grotendeels omdat we ocharme een marathonneke liepen in vier uur....
En ja, twee om te onthouden : Ultracupper werd na de aankomst aangesproken door een dame die hem zei : ' U ziet er nog zo fris uit meneer' . Ultracupper, geeindigd in 3 u 21 , stelde dan terecht : 'de lijken komen pas binnen rond 4 uur madam ! ' En mijn schoonbroer die vandaag met zus in de buurt van de 4 uren lopers was terechtgekomen die zei ook ; 'wat ziet ge daar allemaal lopen'. Dat is dus het vier uren segment , inderdaad mijn segment , dat van de lijken én van de rariteiten : .... relativeren dus, 'mijn prestatie' !!!
deze week 55 km / 2011 2.710 km / na de marathon én de Duvels én de steak met enorm veel frieten 83 kg !
In Etten Leur (eigenlijk moet er een streepje tussen dus in Etten-Leur) terug onder de vier uur gelopen , en met een beetje overschot. Verschrikkelijk content , maar dan werkelijk verschrikkelijk , méér zelfs dan verschrikkelijk content, licht euforisch... En ook zeer tevreden : niet gestapt in deze marathon. Plezante marathon trouwens... Morgen of overmorgen meer.
Morgen marathon van Etten Leur; mijn eerste keer daar. Dus deze week een kalme week. Woensdag de 8 km gedaan die ik eigenlijk dinsdag had moeten doen , dinsdag ben ik echter met twee collega's iets gaan eten - was weer vooral iets gaan drinken - en daarna op uitnodiging van onze werkgever naar de film geweest. Allez naar een halve film, na een uurke had ik genoeg van 'Code 37'. Het volleybal op TV was veel onderhoudender ! Dus woensdag gelopen : iets sneller dan marathontempo en dat ging al bij al niet echt vlot maar ook niet zodanig slecht dat ik me daar ongerust over voelde, die midweekloop net voor de marathon voelt nooit echt goed aan...
Maar de 4 km vandaag - ik loop de dag voordien altijd 3 tot 4 km - dat was een afgang . Gewoon marathontempo en ik trapte verdomme op mijn adem , het was ploeteren ... Ik was verdomme blij dat het gedaan was , 4 onnozele km's . Nog nooit meegemaakt de dag voordien. Bovendien - daar had ik woensdag ook al last van - deed mijn rechterknie een beetje moeilijk. En mijn hartslag zat ook al dicht tegen de 150 , en dat op - nog eens - slechts 4 km. Als een slechte generale repititie leidt tot een goeie voorstelling, awel dan breek ik morgen het wereledrecord op de marathon. Zo'n vaart zal het wel niet lopen zeker; we zien wel.
Morgen aan de start met mijn zus. Zal ze wel speciaal vinden die zus van mij. Wordt voor haar derde keer Etten Leur, ik denk dat het haar vijfde marathon wordt. En eerlijk, het zal mij morgen toch ook iets doen, ik -en zij- zijn nogal vatbaar voor emotie... Aan de finish zal ik haar niet zien, ze komt wellicht een half uur aan voor mij. En daarom wil ik morgen niet afgaan, die vier uur moét morgen. Ik weet het , er zijn belangrijker dingen in het leven , maar morgen moet en zal ik onder de vier uur eindigen. Slecht voorgevoel of niet , vier uur verdomme !
Maandag 8 km op het gemak gaan uitlopen. In principe doe ik mijn schoenen niet aan voor minder dan 10 km maar 2 km langer, mijn eten zou in de vuilbak beland zijn denk ik, ik moest dus wel wat inkorten. Het ging makkelijk, 6.04/km ,hartslag rond de 140
Woensdag 10 km weer tegen 6.04 , hartslag iets hoger 144. Ik liep in een roes , dit had ik nog nooit zo meegemaakt, het verbaasde me trouwens dat dit zo gemakkelijk ging... Ik was namelijk 's middags een pizza gaan eten met een klient die ik wat beter ken. Half fleske wijn erbij, 3 limoncellos bij de koffies, en dan nog een bolleke Koninck of drie. Awel, deze mens vraagt zich af of hij niet beter voor elke wedstrijd goed wat alcohol zou inslaan...
Vrijdag speciaal verlof genomen om nog een laatste keer een lange duurloop te doen als voorbereiding voor Etten Leur volgende week zondag. Die lange duurloop vrijdag in plaats van zaterdag betekent toch één dag extra recuperatie. Het parcours gedaan waarop ik in de warmte 2 keer was afgegaan : richting Haasdonk, Velle en dan tot aan de Schelde in Temse en uiteraard terug... De hartslagmeter sloeg weert tilt. Het kan ook mijn hart geweest zijn maar ik ga ervan uit dat mijn Garmin (weer eens ) de mist inging. Op hartslag lopen was er dus deze keer niet bij. De eerste km's waren niet echt makkelijk, dat beloofde niet veel goeds. Gaandeweg ging het echter beter, een fenomeen wat vroeger wees op goede conditie. Ik bleef lopen tussen de 6.10 - 6.20 / km. In Temse kwam ik aan in dezelfde tijd als de vorige keer (1 u 37.30) toen had ik op de terugweg echter een petat van meer dan 15 minuten gekregen. Nu bleef het vlot gaan, meer nog, ik versnelde zonder het te voelen. Ik kwam terug voor mijn deur aan na 3 u 12.30 , 17 volledige minuten sneller dan de vorige keer en een negatieve split gelopen van 2 minuten 30 . Ik liep nog een paar km verder om de geplande 3 u30 vol te maken en kwam zo aan exact 34 km 280 meter, gemiddeld 6.08, dus langer en sneller dan verleden week. Al bij al was ik hier content over, het was niet zonder moeite geweest maar het ging redelijk.
Zaterdag een dikke 18 km. De eerste 11 km stevig tempo (5.17) , met enige moeite kunnen aanhouden . Een kleine 500 meter meelopen met een voor mij veel te snelle jongen (3 u05 in Eindhoven) sneed me even de adem af maar ik kon mij herpakken. Na die 11 km thuis gedronken en dan 7 km gaan uitlopen (toch nog tussen de 6.00 - 6.06 ) en zo nog boven marathontempo uitgekomen voor de totale 18 km, 5.35. Ik had makkelijk een halve marathon kunnen lopen aan marathontempo en dat stemde mij, na de lange duurloop van gisteren, positief... Alleen weer mijn hartslag(meter ?) : gemiddeld 170 en mijn maximum is 175; dit klopt niet...
Zondag , vandaag dus, 9 km en een beetje op een uur , recuperatieloopje, hartslag proper onder de 130, gemiddeld 125. Zonder moeite, plezant, genieten zelfs, in de zon.
En deze week bericht van mijn compagnon van de laatste km's in de Beekse marathon : 'Kees' blijkt verdomme inderdaad Kees te heten. Ik stelde sarcastisch dat alle Nederlanders Kees heten en wat blijkt , in het geval van 'Kees' is het nog waar ook... Ik had aan de organisatie zijn mailadres gevraagd en dat hebben ze daar proper opgelost, Kees mailde mij zelf . Tof. Het lijkt goed te gaan met hem.
En na de voorbije weken heb ik terug moed gevat ; het loopt goed. De trage duurtrainingen lijken er voor te zorgen dat ik sneller loop , raar maar waar. Ik ben dan ook hoopvol voor de marathon van Etten Leur volgende week, daar wil ik terug onder de vier uur. Het zou echt een ontgoocheling zijn moest dat daar niet lukken. Zeker in de eerste marathon samen met (allez, aan de start toch... ) mijn zus.
Deze week 80 km / 2011 2.655 km / 80 kg na het lopen
Een weekske van 65 km in 4 keer. Maandag (na toch 2 dagen redelijk zwaar - zaterdag 23 km, zondag 15 km ) toen ik de eerste meters een goed gevoel had beslist om eens goed door te trekken op 10 km. En content , gemiddeld 5.16 met nog een (klein) beetje overschot. Dinsdag en woensdag niet gelopen. Donderdag weer dezelfde 10 km iets trager maar nog altijd iets sneller dan marathontempo . Ik haalde de 5.34 redelijk makkelijk en dat gaf een goed gevoel.
Zaterdag vertrokken voor lang en traag . Ik had al lang de Aardbeienroute niet meer gelopen. Het was fris maar zonnig, ideaal loopweer. Mijn hartslag hield ik nauwgezet in het oog, ik wilde niet boven de 130. En daar slaagde ik in tot ongeveer km 22. Ik liep makkelijk. De 2 hellingen die ik mij herinnerde op het parcours bleken 2 onnozele molshoopjes die niet eens mijn hartslag deden bewegen. En mijn tempo zat in het begin iets lager dan verleden week maar stabiliseerde zeer snel rond de 6.20 tegen verleden week 6.30. Ik liep met de vingers in de neus. Ik kwam thuis aan na 2u 33. Ik herinnerde mij dat ik die tijd vroeger ook nog had gelopen zonder de hartslag in het oog te houden. Anderzijds deed ik dit traject ooit op 2 u 11... Ik breidde nog een dikke 4 km aan de Aardbeienroute om de 3 uur volledig vol te maken. Zo kwam ik aan 28 km 40 aan exact 6.20 , volgens mijn marathontrainingsboek de ideale trainingssnelheid voor lange afstand... En de hartslag gemiddeld 131, de laatste km's schurkte ik wel tegen de 140 aan.
Zondag - vandaag - zou ik ongeveer 16.5 km gaan lopen, ik zou dan aan 65 km komen voor de week. Dat is nog zo'n onnozel objectief van mij, gemiddeld 60 km per week lopen, zinloos zo'n doel maar ja... Het leek goed te gaan en ik besloot om er een klein beetje een intervaltraining van te maken : snelle stukken aan marathontempo (5.40 ) en de trage stukken aan zesurentempo (6.20) . Maar het ging makkelijk. De eerste 2 km snel ging aan 5.30, de 1.5 km traag aan ongeveer 6.00, daarna ging de vijf keer snel 1.3 km aan 5.00 - 5.10 en de trage 1.3 km aan 5.40 - 5.50, dus allemaal sneller dan voorzien en dat zonder echt helemaal voluit te gaan, wel op de tanden bijten maar niet tot op het tandvlees. Ik zat aan 5.30 gemiddeld , niet slecht voor 16.5 km na een lange duurloop de dag voordien.
Raar maar na een paar slecht aanvoelende weken, zelfs maanden , lijkt het nu beter te gaan. Misschien komt het omdat ik toch al een tijdje niet meer echt tot op het bot ben gegaan . Mijn twee laatste marathons heb ik de laatste 10 km veel gewandeld en eindigde ik nooit echt perte totale - erg eigenlijk, geen karakter ! -. En op mijn 2 laatste lange duurlopen deed ik het rustiger aan, trager dus ook niet echt tot op de bodem. Ik denk dat het daardoor is dat ik op de kortere trainingen dan ook makkelijker wat sneller kan. Het wordt ook weer een beetje mijn weer : ik loop graag in de regen (als het niet té erg is) en in de kou . En ik voel me gewoon ook wat 'gezonder'.
Dus begint het weer te kriebelen. Mijn loopzus liep in Eindhoven 3 u 30.05. Toen ik dat zag heb ik heel hard zitten vloeken. Ik ken mijn zus, die 6 seconden : drama, drama. Maar ze reageerde ook positief : in Etten Leur zou ze nog een poging wagen, daar had ze verleden jaar 3 u 33 gelopen en dat was toen 6 minuten sneller dan Eindhoven . En allez broer , loopt ge niet mee, dat zou ik tof vinden... 'Mee lopen', drie kwartier achter haar aankomen... En toch, zoals gezegd, het kriebelt. Etten Leur is niet ver. Op de marathon loopt ongeveer 200 man, de tweede ronde komen daar zo'n 1.000 halve marathonners bij , dus volk genoeg om uit de wind te lopen. En het wordt meewind de laatste 10 km. Dus nog eens kans om onder de vier uur te raken...
deze week 65 km / 2011 2.575 / 79.5 kg na het lopen deze morgen
De week na de marathon van Brussel. Donderdag heel veel goesting om te lopen en dus de schoenen aangetrokken voor een 10 km, zeer rustig , gemiddeld 6.17 , hartslag onder de 130. De eerste km's gingen geweldig, ik leek met de rem op te lopen en het ging toch snel, later werd het wat moeilijker maar de marathon, die leek reeds verteerd.
Zaterdag nog eens mijn gordel aangegord en met een dikke halve liter vertrokken richting Nieuwkerken voor een zeer trage lange duurloop van 2 u30. Vertrokken aan 6.10, teruggevallen naar 6.35 en gaandeweg gestabiliseerd naar 6.30, ik heb af en toe eens ietspietsie versneld om te zien of mijn Garmin nog wel werkte want die bleef maar exact 6.30 aangeven. Hartslag enkel in de laatste 3 km boven de 130. Via Vrasene en de polder en door het slijk - op verschillende plaatsen wegwerkzaamheden - terug naar huis. Zeer makkelijk gelopen - zelfs na 2 uur zong ik af en toe nog eens met mijn Ipod mee -Het was dan ook mijn weer : regen , soms fel , en niet te warm; ik had zelfs koude handen !
Zondag zou ik hetzelfde doen maar dan op de finse piste én iets korter. Na 2 km kwam ik Mark tegen en dan hebben we samen nog 8 km lopen lullen over lopen (Brussel , volgend jaar Eindhoven , onze test bij Energy Lab - 4november -) en over vrouwen, Mark is een mooie succesvolle man ! Daardoor veel sneller gelopen dan voorzien . Na Mark nog 5 km uitgelopen en zo op exact 1 u30 net iets meer dan 15 km, hartslag nu gemiddeld 139. Mister Spartathlon een paar keer gekruist, niet gesproken, ik liep toen met Mark. Heeft ongeveer even lang gelopen als ik. Pittig tempo. In zijn ogen zat nog niet de felheid van weleer maar hij liep, hij liep, en dat deed mij plezier...
Terug thuis gekomen gekeken naar de livebeelden van de marathon van Eindhoven op mijn pc : een Keniaan verpulverde het parcoursrecord. Het parcours is blijkbaar veranderd, de 2 rondes lijken niet meer volledig dezelfde te zijn en men is een uur vroeger gestart. We zien wel, misschien inderdaad al volgend jaar... En straks duimen voor zus , wil onder de 3 u30 lopen , ze heeft alvast de weersomstandigheden mee, de wind mocht wel iets milder.
En ja, ik blijf wat ontgoocheld over mijn marathonlopen van dit jaar : slechts 2 keer onder de 4 uur gebleven en 3 keer er fors boven . Vooral in Brussel had ik - achteraf gezien tegen beter weten in - op sneller gehoopt. Ik ben er van overtuigd dat ik te weinig lange (trage) duurlopen heb gedaan de laatste tijd . Ik denk zelfs mezelf kapot gelopen te hebben met de 'snelheidstraining' in de zomer én het hard labeur op dat stomme bergje in de warmte op vakantie. We zien wel, ik ga nu voor één lange zeer trage duurloop per week , elke week 2 km bij . Deze week waren het er 23, volgende week dus 25. En ik ga mijn hartslag niet boven de 130 laten gaan, 130 is ongeveer 75 % van mijn maximum. En we zien begin november wel wat die trezebezen van Energylab zeggen. Ik ga in elk geval langer en trager ...
deze week 50 km/ 2010 2.510 (dus nog altijd meer dan 60 km/week ) / 80 kg na het lopen
Om exact 6 u 15 stapt Mark in mijn auto. We rijden naar Mechelen, nemen daar de trein richting Brussel Centraal en via de metro komen we ruimschoots op tijd aan de inschrijvingsplaats. Borstnummer op het truitje bevestigen, altijd een gesukkel bij mij, en aankleden. Nog een halve kilo kwijt spelen en richting startzone. Het is nu al warm, een trui zoals verleden jaar is niet nodig. En ja , de zon schijnt ook net als verleden jaar op de fontein , een prachtig zicht. En toch voel ik dat er minder magie in de lucht hangt dan een jaar geleden jaar....
We stellen ons , net als verleden jaar op, tussen de ballon van 3 u30 (ja, hij was er ....) en deze van 3 u45. En die ballon van 3 u45 loopt me al op het stijgend stuk van de Wetstraat voorbij. Dit jaar lopen we langs het koninklijk paleis over ambetante kasseien. Dan de 3 tunnels in - de eerste is een zware - en dan wat verder in de koelte van de bossen. Meneer Garmin doet raar : een eerste 2 km aan 5.01 , dan weer 2 km aan 5.53 , de volgende 2 aan 5.02. Ik zie dat hij heel wat meters te veel telt ; ik loop dus trager dan hij aangeeft, dat wordt weer opletten. Op een keerpunt rond km 8 zie ik dat ik nauwelijks 100 meter voorsprong heb op de ballon van 4 uur. Ik zie Mark niet, verleden jaar nog wel, een teken dat ik nu trager ga dan toen. En ik dacht te snel gestart te zijn. Op 10 km kom ik door volgens mijn Garmin op 54 minuten, zeer goed dus, en in werkelijkheid blijkt het 55.45, nog altijd niet slecht maar toch bijna 2 minuten verschil... Op km 12 loopt de ballon van 4 uur mij voorbij. Dan besef ik dat vier uur onmogelijk wordt, ondanks het feit dat ik nog niet echt achter zit op schema.
Het is verschrikkelijk warm aan het worden. Gelukkig kan er dikwijls in de schaduw gelopen. Ik verlies niet veel op de vier uur ballon en op de helling richting Tervuren win ik zonder veel inspanning wat terrein. Ik vat hier terug wat moed. Volgens mij Garmin loop ik de tweede 10 km trouwens weer redelijk goed , op 55.20. De helling zou ik aan 6.00/km genomen hebben, niet slecht. In de afdaling kom ik aan 5.07. Halfweg kom ik door aan 1u 58.30. Net voor we het park indraaien zie ik Mark een paar meter achter de ballon van 3 u30 , hij ziet er niet goed uit. De lus rond een vijver kan weer grotendeels in de schaduw gelopen. Op km 27 stap ik even een paar meter, ik weet nu al dat ik dus ver boven de vier uur ga eindigen.
Een korte nijdige helling net na een drankenpost stap ik naar boven . Verleden jaar zat ik hiet nog fris . Ik wissel mijn eerste woorden van de marathon met een kerel die ik ken van de Nacht van West Vlaanderen, hij wil aankomen binnen de 4 u12 , 10 km per uur, dat lijkt mij een realistische uitdaging. Op km 30 kom ik door aan 2u 52.12 , dik 6 minuten trager dan vorig jaar denk ik én ook al 4 minuten trager dan 2 weken geleden. Het vals plat terug richting Brussel is minder plat dan verleden jaar en het wordt afwisselend stappen - lopen naar boven. Voor het eerst begin ik toch wat mensen voorbij te lopen. Ik zie later in de uitslag dat ik de laatste 10 km ongeveer 30 plaatsen win. In de afzink laat ik mij gaan , ik wil hier de minuten winnen die ik straks terug zal verliezen op de klim richting triomfboog. En die klim pak ik weer afwisselend stappend - lopend . Er loopt hier een massa volk, we zitten hier weer tussen de halfmarathonners. Ik zie aan de km borden dat mijn doel van 4 u 12 haalbaar moet zijn maar dat ik dan wel nog moet gas geven. Ik kijk uit naar de triomfboog, ik heb daar deze morgen het bord van de 39 km gezien. En de speaker roept 'only two miles, downhill' . Dat is natuurlijk gerekend buiten dat onnozel stuk bergop van ongeveer 500 meter. Maar daarna gaat het wel heel stijl bergaf. De 4 uur en 12 is binnen, dat weet ik . En heel even komen de emoties boven. In de straten van het oude centrum zie ik dat ik redelijk alleen loop. Ik zie voor mij 2 dames die al een km of 10 in mijn buurt lopen, ik wil samen met hen op het aankomstfilmke staan. Ik loop nog een andere dame voorbij maar die vindt dat blijkbaar niet plezant want spurt mij ook weer voorbij, ik klok af op 4u 10.02 , in de uitslag ben ik een seconde trager. De aankomst over en de schaduw opzoeken. Verplicht 2 flesjes water opdrinken. Hoeveel zou ik niet gedronken hebben , op het laatste alleen nog water, die sportdrank komt er ondertussen langs mijn oren uit.
Mark zit aan de douches te wachten , 3 u 33 en dik tevreden. Ik zie dat ik een enorme bloedblaar heb op een teen waar ik vroeger ook als eens last aan had. Iets van gevoeld onderweg maar meer ook niet. Als we terug buiten komen verbazen we ons over de hitte ; hebben wij daarin gelopen ? In Mechelen drinken we nog iets en dan naar huis. Mijne baas zegt dat ik net op tijd ben om niets meer te moeten doen aan de voorbereiding van de barbeque. In wijn zitten heel veel koolhydraten en de koolhydraten moeten aangevuld worden. Geen probleem in het gezelschap van broer en zus...
Mijn 16 de marathon was geen hoogvlieger. Brussel is en blijft een mooi parcours, de marathon is er uitstekend georganiseerd (proficiat !!) en de sfeer is plezant , ik kom hier zeker terug. Maar er is niets speciaals gebeurd , ik had geen echt goeie dag , ik was niet super voorbereid en het was enorm warm . En vierurenman is tienperuurman geworden.
Morgen marathon van Brussel . Ik heb hier verschrikkelijk naar uitgekeken, zeker de laatste weken. Brussel is een zeer mooie marathon, het lopen door onze hoofdstad, door het Zonienwoud, de weg naar én de weg terug van Tervuren, de triomfboog, nog eens de Wetstraat en dan de Markt - eigenlijk nog mooier dan die van Antwerpen - ... En het is een zware marathon maar de twee zwaardere hellingen liggen op de juiste plaats : voor halfweg en bijna op het einde. En ik liep er twee keer zeer goed : in 2008 in zeer zwaar weer en verleden jaar mijn naar mijn gevoel beste marathon ooit. En ik schreef mijn mooiste 'blogzin' tot nu toe in het verslag verleden jaar : De stralen van de fel opkomende zon toverden de waterstralen van de fonteinen om tot immens uiteenspattende diamanten , kippevel, kippevel ...
Hopelijk wordt het morgen ook kippe(n)vel. Mijn voorbereiding was verre van ideaal, ik zit al bij al toch met twijfels. De weersomstandigheden zijn ook niet echt goed : het zal veel te warm worden, gelukkig is de luchtvochtigheid goed. We zien wel ....
En eigenlijk, welk belang heeft het allemaal ? Dave wees mij op mijn ervaring in mijn vorige marathon, die laatste 12 km waren de traagste uit mijn leven maar blijven onvergetelijk, wat telt nu het meest ? En dan dat bericht deze week...
Deze morgen zag Mister Spartathlon er akelig oud uit, klein en gebogen, bijna gebroken... En Mister Spartathlon Junior was nu stof en as, een foto en een paar loopschoenen mét chip (!). Om na de zelf getrokken eindmeet verder te lopen - mooi gezegd van zijn broer. En terwijl in de echte Spartathlon de lopers over de aankomst druppelden scheen de zon fel door de loodglasramen op de Adidassen van Mister Spartathlon junior.... Er waren wat ultralopers om steun te geven, mooi van die mannen én de vrouw die ik hier ooit contesteerde... En ik zal morgen voor de start eens dag gaan zeggen tegen de ballon van 3 u30, Mister Spartathlon junior zou er mee lopen, nee , correctie, hij loopt zeker mee , met zijn goeie vriend die hem zal vervangen...
En ja, dan wordt alles natuurlijk veel eenvoudiger : die vier uur , er zijn belangrijker dingen in het leven dan lopen en vierurenman spelen...
De Beekse marathon van verleden week was mijn 15de marathon. Ik liep alleen in Ijsselstein slechter maar toch komt die Beekse marathon ruim in mijn top 5 : zeer gezellige marathon, plezant concept, mijn eindtijd was dan wel slecht, de eerste helft, zelfs de eerste 30 km , eigenlijk goed gelopen. Bijna heel die marathon in gezelschap gelopen, hier en daar wat gebabbeld, de laatste 12 km met Keesie - alle Nederlanders heten toch Kees ? - en die man , mijn aankomst én zijn aankomst zal ik niet licht vergeten. En de eerste keer dat ik een marathon liep in functie van een andere. Had ik voluit gegaan had ik wellicht ook niet onder de vier uur geraakt, ik had te veel geforceerd de eerste 20 km , maar ik had wel dicht in de buurt gezeten...
Deze week 50 km gedaan in 3 keer. Woensdag 10 km tegen gemiddeld 5.50. Dat was een zeer bemoedigend tochtje, ik liep zeer makkelijk, van de marathon van 3 dagen geleden, geen spoor... Ik was licht euforisch. Had die trainingsmarathon dan toch gewerkt ?
Zaterdag wilde ik 2 uur 30 minuten lopen tegen lage hartslag. Ik raak er meer en meer van overtuigd dat ik niet overtrained ben , neen ik denk dat ik gewoon te weinig lange trage duurlopen heb gedaan de laatste tijd... Dus nog eens traag en middellang, echt veel langer zou te gek zijn. Ik kan er kort over zijn : het ging niet zoals ik had gehoopt. Ondanks de al bij al matige snelheid (6.10 ) toch hartslag die boven de 140 kwam te zitten én moeilijk lopen : ik hield het voor bekeken na 2 uur en 15 minuten, iets sneller dan verwacht. Ik wilde (weer eens... ) niet forceren. Slechte, zeer slecht generale repetitie !
Zondag - deze morgen - hetzelfde maar wat minder lang : ik zou gaan voor ongeveer 18 km - zo kwam ik dan weer aan 50 km in een week -. Deze keer veel rustiger gestart en het liep makkelijk. De hartslag bleef nu het eerste uur rond de 135 hangen, het tweede uur iets boven de 140. Ik liep Mark , mijn compagnon voor volgende week, tegen het lijf . We overlegden over de logistiek : volgende week zondag vertrekken we samen om 6 u 15. Ik liep op het eind nog een snellere 2 km (5.27 - ongelooflijk dat ik dat verleden week bijna 20 km deed.... ) en kwam zo gemiddeld voor mijn uiteindelijk iets minder dan 18 km aan 6.18 km. Van deze laatste serieuze training voor Brussel heb ik dan weer een iets beter gevoel.
Ja en ik zal zaterdag nog wel even achter mij laptop kruipen om een voorbeschouwingske te typen maar ik kan het nu al niet laten : deze marathon moet terug onder de vier uur. En eigenlijk zou dat moeten kunnen. En als dat zou lukken dan weet ik nu al dat mijn zestiende marathon mijn meest memorabele zal worden !
deze week 50 km / 2011 2.405 km / 79 km na het lopen - het 'dieet' werkt -
Gisteren de Beekse marathon gelopen, 4 u 12.21. Gedeeltelijk gerustgesteld. Redelijk tevreden met de prestatie . En mijn gezel van de laatste ronde zal ik nooit vergeten.
Rond 8 uur opgestaan en het klassieke ochtendritueel uitgevoerd : bakker, spaghetti opwarmen, wat zenuwachtig heen en weer lopen , een paar keer naar toilet en dan de auto in , weer eens naar Nederland. In Hilvarenbeek aangekomen blijken de vrienden van mijn zus nu ook al 'vrienden' van mij. En ja, zelfs de Einzelganger in mij vind het plezant dat hij wat volk begint te kennen. Hilvarenbeek is een klein gemeenteke met een plezant grasplein in het centrum . Daar starten tegelijk een 10 km, een halve marathon , een 30 km en de marathon. Het parkoers bestaat uit 4 lussen : een eerste van 5 km, een tweede van 16 km (lus 1 en lus 2 = halve marathon), een derde van 9 km (die erbij en ge komt inderdaad aan 30 km - voor de Limburgers hier nagerekend... ) en een laatste van 12 km (marathon... ), een plezant concept . We lopen over kleine baantjes in een soort van polderlandschap , door bossen en 4 keer door het centrum. Het weer is goed, niet te warm ondanks de zon, aangenaam ! Er waait wel een vrij strakke wind. Ik start in het eerste derde van het pak.
De eerste kilometers voel ik dat het goed zit, de eerste 6 km kom ik niet boven de 5.20. Veel te snel, maar ik loop makkelijk. Ik zit in een groepje met veellopers en blijf daarbij om beschutting te zoeken voor de wind. Ik babbel wat met één van de ultracupmonumenten, allez het voelt perfect. De 10 km - meneer Garmin zit gelijk met de km borden ! - kom ik door in net geen 54 minuten. Het veellopersgroepje heb ik achtergelaten en ik loop nu in het gezelschap van een begrafenisondernemer - echt waar - en twee senioren, een Nederlander en een West Vlaamse veelloper en ik zorg ervoor uit de wind te blijven. Er wordt nog steeds gebabbeld. Mijn hartslag zit met 155 echter veel te hoog. De tweede 10 km is het tempo licht gezakt , gemiddeld nog 5.32 . Half marathon kom ik door aan 1 u 55. Veel sneller ben ik nog niet doorgekomen halfweg... En ja, dan begint ne mens natuurlijk te denken aan die vier uur.
Ik loop nu nog alleen met de begrafenisondernemer, een 30 km loper. Blijkt nog een ex-collega te zijn ook. Rond km 25 laat ik hem gaan, ik laat mijn tempo zakken, deels bewust maar ook omdat ik voel dat het beste eraf is... Ik evolueer nu van 5.45 naar 5.50 - 5.55. Nu ik alleen loop heb ik ook tijd om na te denken : bij elk km punt zie ik dat ik moet verder lopen aan 6.00 / km om binnen de 4 uur te eindigen; ik besef dat ik daar heel diep voor zal moeten gaan en besluit om mezelf niet helemaal zoek te lopen... Op km 30 kom ik door op 2 u 47.40 (derde 10 km dus aan 58.20 ), er is er weer een doortocht langs de start door het centrum ; ik denk een nanoseconde aan stoppen maar besluit wijselijk om door te gaan. Ik pak een flesje dat ik aan de kant apart had gezet op iemands tafeltje en stap om het rustig op te drinken. Ik besluit nu definitief om niet te forceren en afwisselend stappend en lopend deze marathon uit te doen, training voor Brussel binnen 14 dagen.
De Nederlander die behoorde tot het groepje van vier waarin ik een tijdje liep haalt me in, tikt op mijn schouder, houdt in en stapt mee. Hij besluit bij mij te blijven en we lopen telkens ongeveer iets meer dan een km om dan een flink eind te stappen. Als we lopen is dat toch nog tegen 5.50 , het gemiddeld tempo zakt naar rond de 7.00/km. Ik raak goed aan de praat met die man; hij is 67 (ik had hem een pak jonger ingeschat ) en al snel vertelt hij dat dit wellicht zijn laatste marathon is , binnen 14 dagen wordt hij geopereerd aan kanker... Hij lijkt blij zijn verhaal te kunnen doen, ik ben blijkbaar een goed klankbord... En ook de stiltes tussen ons beiden zeggen veel. Dit raakt me en ik blijf bij de man. Ondertussen rapen we nog een Sintniklazenaar op die in onze buurt blijft lopen. De West Vlaming van het groepje van vier komt ons nu ook vervoegen en we lopen nu afwisselend met twee, drie of vier, af en toe stapt er iemand wat langer dan de andere maar we blijven in mekaars buurt. Een fotograaf die ons stappend vastlegt bedreigen we : alleen foto's waarop we lopen op de website !. Tegen het einde lopen ons nog 3 vrouwen en één man voorbij.
Ik raak de laatste 2 km terug afgezonderd met mijn Nederlandse compagnon. 'Man, dit is nu echt mijn laatste, je moet positief denken maar realist zijn, ik mag al blij zijn dat ik overleef ... ' Hij wordt nu echt emotioneel en ik ook... De laatste km vraag ik hem of hij die niet liever helemaal alleen loopt ; we geven mekaar een hand en hij klapt nog eens goed op mijn arm , ik zie de tranen op zijn wangen verschijnen. Ik loop nog bijna een minuut weg van hem, wellicht wilde hij die misschein allerlaatste marathonkilometer langzaam absorberen. Eigenlijk loop ik nog goed die laatste km, ik kom aan in 4 u 12 en een beetje. De emoties overvallen mij nu - ik zit met mijn compagnon in mijn hoofd -. Een medewerker van de organisatie komt poolshoogte nemen. Als ik de Nederlander snikkend de aankomst zie naderen wordt het me echt te veel ; ook bij mij vloeien nu de tranen.... Als het lijf leeg is na een marathon dan wordt het in het hoofd ijler en worden emoties versterkt. Ik ga de man goeiedag zeggen , hij zit zachtjes te wenen op een stoel met het hoofd in de handen. Hij reageert niet direct. Even later komt hij naar mij toe en we vallen in mekaars armen. Hij bedankt me, ik zeg snotterend en licht vemanend 'tot ziens' en hij grijnst.. ' zeker' . Onvergetelijk !
In de douches wordt er weer nog wat gebabbeld, ik lijk er bij te horen en dat doet me plezier... Ik ga aan de startplaats nog iets drinken met de vrienden van, neen met ondertussen mijn 'vrienden' . Zij zitten daar al bijna een uur... Er wordt gelachen . Onderweg naar huis zit ik in de file. Ik denk terug aan die man. En ik denk over mijn marathon, content al bij al , ik schrijf me in voor Brussel. En 'vierurenman', ja we zien wel of we dat pseudoniem niet moeten wijzigen. In Brussel mag het niet mislukken : iets trager starten, tempo volhouden en tot aan de laatste helling (6km van het einde zeker... ) zonder stappen. En met wat meer karakter , een nog iets betere conditie dan vandaag en de afdaling naar de markt moet vierurenman weer toeslaan...
In Antwerpen twijfel ik , ga ik nog eens de stad in of rij ik naar huis... De duivel in mij wendt de steven van mijn Galaxy richting centrum en ik duik het donkere deel van de stad in tot diep in de nacht...
Nog nooit zo bang geweest van een marathon als voor die van morgen . Ik loop de Beekse marathon, een kleine marathon in Hilvarenbeek, wellicht slechts een 50 tal deelnemers , veelal Ultracuplopers. En ik ben bang omdat alle voortekenen verschrikkelijk slecht zijn.
Ik heb wellicht te weinig lange duurlopen in de benen én de laatste twee waren de twee slechtste die ik ooit gelopen heb. Ik voel me ook niet echt kiplekker tijdens het lopen de laatste tijd. Deze week woensdag nog 7 km gedaan, meneer Garmin haperde weer dus mijn snelheid kan ik enkel ramen omdat ik de afstanden op de finse pinste ken : ongeveer 5.35. Niet echt een goed gevoel maar ook niet echt slecht. Deze morgen 3 km, ik heb de gewoonte de dag voor de marathon even te 'aperitieven' : de eerst meters in mijn Fusions (mijn 'wedstrijdschoenen'...) voelden echt zeer goed aan, ik stak spontaan mijn armen in de lucht... Maar na een 10 tal minuten kreeg ik het gevoel niet makkelijk te lopen. Ik kwam Mark tegen, liep even met hem mee en dat is dan altijd wat te snel... Allez, dus ook niet echt een goeie aperitief... En de marathon begint om 11 uur; ik heb nog nooit goed gelopen om 11 uur : in Eindhoven en Ijsselstein liep ik slecht op de marathon... En er zal wind zijn... En mijn Garmin hapert, ik pak mijn tweede ook mee...
Het mag morgen niet mislukken... Vier uur moet niet maar ik als ik de kans heb om 'vierurenman' te spelen dan zal ik het doen. Lukt dat niet dan zal ik toch tevreden zijn als ik de hele marathon kan uitlopen in bvb 4 u 15 , uitlopen, dus niet stappen. Als dat lukt , wel dan ben ik content. Maar ik ben bang, echt bang !
Paniek, ja , dat moogt ge wel zeggen. Verleden week stond er 'ik weet het echt niet meer' ; wel gisteren heb ik er aan gedacht om al mijn loopschoenen (ik heb 4 paar ) te verbranden, ik was radeloos, zelfs een beetje triest : zou ik ooit nog een marathon, een zesurenloop , kunnen lopen ... man man. Vandaag gaat het gelukkig al iets - een beetje - beter.
Na het weekend verleden week bewust weer wat kalmer aan gedaan. Woensdag ongeveer 10 km , vrij gemakkelijk gelopen tegen 5.50 zonder al te veel moeite - dus vrij gemakkelijk ja ik val in herhaling - . Content van. Donderdag niet gelopen, ik zou immers zaterdag nog eens een 3 u 30 gaan lopen.
En inderdaad zaterdag, vertrokken voor hetzelfde traject waarop ik verleden week zo was afgegaan... We zouden eens komaf maken met die slechte prestatie én alle twijfel wegnemen. Ditmaal marcheerde de Garmin wel en dat was toch al een beter begin dan verleden week. Ik wilde ook niet te snel gaan, volgende week is het marathon en het heeft dan geen zin om het weekend daarvoor nog eens volle gas te gaan. Het ging sneller dan verleden week, dat voelde ik. Het was wel weer warm, laf weer. Ik zweette als een rund - vanwaar die uitdrukking komt weet ik niet , ik heb nog nooit een koe zien zweten- en mijn hartslag ging al na 5 km richting 145 en dat ondanks het rustige tempo 6.10 . Al vrij snel, na 10 km, begon het zwaar aan te voelen en werd het meer harken dan lopen en dat met nog meer dan 20 km te gaan. Ik dacht dat het wel zou over gaan maar nee, het bleef zwaar aanvoelen. Ik arriveerde in Temse 7.30 minuten sneller dan verleden week. Amai, dan had ik verleden week echt wel heel traag gelopen. Ik zat nog steeds rond de 6.10 en was redelijk content en hoopte op het psychologisch effect van over de helft gaan; het wordt dan aftellen en dat is altijd wat makkelijker... Maar nee, het werd moeilijker. De viaduct na ongeveer 21 km werd wel nog opgelopen maar daarna was het schaap de preut af - weer zo'n uitdrukking die nergens op slaat -. Stappen, al na 21 km, nog nooit meegemaakt, het was nog erger dan verleden week. En nog meer dan 10 km van huis ! Ik wilde niet forceren, die marathon volgende week .... Ik stapte nu wat langer dan ik gewoonlijk doe, en zo slaagde ik erin van de hartslag toch wel te doen zakken van 155 naar 135, nog altijd hoog , maar toch. Ik zag nu ook dat als ik doorstap ik zo rond de 6 km per uur ga... En zo ben ik dan thuis geraakt : een 5 tal keer een flink eind gestapt. Uiteindelijk eindigde ik voor mijn deur na 3 u 29 minuten, 4 minuten sneller dan verleden week. Maar weer totaal uitgeput. In mijn camelbag zat anderhalve liter sportdrank, die was op na 3 uur. Bij het thuiskomen nog eens een anderhalve liter gedronken , de helft sportdrank en de andere helft heerlijk fris water. En op de weegschaal weeg ik 2 kg minder dan voor deze trip; bijna niet mogelijk...
Ik heb in de namiddag naar mij schoenen staan kijken : deze brave jongen liep in het voorjaar 2 zesurenlopen en 3 marathons , op uitzondering van één allemaal goed gelopen . En nu moet diezelfde nog altijd even brave jongen 2 weken na mekaar afhaken als hij dik 20 km zeer traag heeft gelopen... Dit kan toch gewoonweg niet ? Ik heb even al mijn schoenen in mijn handen gehad. Ook omdat mijn nieuwe Mizuno's een bloeduitstorting aan mijn middelste teen haden veroorzaakt verleden week, een ander paar Mizuno's zorgde dan weer voor een blaar op de kleine teen, hindert allemaal slechts een beetje... Ik heb even , heel even , met de gedachte gespeeld ze allemaal in de vuilbak te smijten.
Vandaag dan vertrokken voor een intervaltraining, allez de bedoeling was dat ik een uur zou lopen en gemiddeld aan marathontempo zou uitkomen. Het was 10 graden frisser en dat gaf vleugels, net als verleden week overigens... Vier maal achthonderd meter snel (5.00 ) - 500 meter uitlopen, en daarna dikke 5 km marathontempo. Op een uur zat ik aan 11 km en een klets , doel bereikt dus . Al bij al was het niet zo moeilijk geweest, ik had nog verder gekunnen. Zelfde fenomeen als verleden week : zaterdag in puin , de dag nadien in vorm....
De marathon van Brussel, nog 3 weken, wordt nu een doel : daar wil ik terug onder de 4 uur duiken. Ik smacht naar het gevoel om nog eens te kunnen genieten van een aankomst met wat glamour... Maar het ziet er voorlopig niet goed uit. Ik ben inderdaad wat in paniek ; die 2 slechte zaterdagen na elkaar, dat is absoluut niet normaal. Ik heb misschien te weinig getraind in plaats van te veel, wie zal het zeggen. En me ondertussen kapot gelopen op kortere afstanden, die 'intervaltrainingen' en dat lopen in de hitte op verlof, dat geklim daar ... In alle geval , lange duurlopen zijn er inderdaad niet zoveel meer geweest de laatste maanden. Eind juli en begin augustus 2 maal 32 km aan ongeveer 5.45 en dan nu verleden week en deze week weer 2 maal ongeveer 32 km maar niet goed gelopen. Ik kan dus nog wat training gebruiken.
Ondanks de twijfel en de paniek, vandaag ingeschreven voor de Beekse marathon van volgende week. We zien wel hoe dat loopt. Het zal maximum 21 graden zijn en de wind zou niet te fel waaien. In de warmte (op verlof en de laatste 2 zaterdagen ) presteer ik niet goed, die 21 graden dat zal dus wel gaan. En ik vertrek wellicht om onder de 4 uur te blijven. Maar van zodra ik zie dat dit niet haalbaar meer is op redelijke wijze wordt het uitlopen als training, desnoods in 4 uur 15... En als dat dan zou lukken, wel dan moet een vierurenprestatie in Brussel mogelijk zijn !
Deze week 50 km / 2011 2.305 km / na het lopen deze morgen 81 kg (gisteren na het lopen 80 kg ! )
Deze week 65 km gelopen, eigenlijk net iets minder maar ik rond af naar het dichtste 5 tal. Omdat ik nog altijd wat schrik heb voor overtraining maandag en dinsdag niet gelopen. Ik was van plan om ook woensdag nog niet te lopen maar ik voelde me pafferig en ik wilde vermijden om gewicht bij te kweken en dus woensdagavond was ik al niet meer te houden. Vertrokken voor een zeer rustige 10 km maar al na 100 meter stelde ik tot mijn grote tevredenheid vast dat het geweldig vlot ging. Wat voor mij als 'uitlopen' aanvoelde ging aan 5.46 / km, dus bijna marathontempo. Het was bovendien lang geleden dat ik nog zo'n plezant gevoel gehad had tijdens het lopen. Content.
Donderdag en vrijdag weer niet gelopen, ik wilde deze week niet overdrijven. Zaterdag dan nog eens met de Camelbag vertrokken richting tegenwind, na 1 u 45 minuten zou ik draaien en terugkomen en de 2de helft even snel af proberen leggen als de eerste, ik ging 3 u 30 lopen. Mijn Garmin bleek niet opgeladen en dus vertrokken met alleen een hartslagmeter, ik zou dus onderweg mijn snelheid niet kunnen aflezen. Ik vond dat niet eens zo'n slecht idee, ik kon me dan concentreren op het onder controle houden van mijn hartslag. De heenweg - ik liep via Haasdonk, Velle, voorbij mijn geboortehuis tot aan de Schelde in Temse - liep eigenlijk zeer vlot. De hartslag zat tussen de 135 en de 140 , ik liep makkelijk en ik had het gevoel dit tempo nog wel een tijdje aan te kunnen houden; ik vermoedde echter wel dat ik traag liep. De terugweg aangevat en ik zag onderweg dat ik wat aan het versnellen was. Het was drukkend warm en ik begon serieus last te krijgen zo rond 2 u 30 lopen. Mijn hartslag, en dat verontruste me wel wat , zat nu boven de 150 en ging zelfs boven de 160; ik kon die dan wel wat doen zakken door te vertragen maar toch, het zat niet goed... Rond 3 uur zag ik dat ik nog altijd sneller liep dan op de heenweg. Het ging echter niet meer , ik trapte op mijn adem, mijn hartslag zat nu echt boven de 160 , mijn benen leken wel platgekookte spaghettislierten , gedaan , over en out ... Dik 2 minuten stappen deed mijn hartslag slechts dalen naar 140, niet normaal dus. Met de moed de wanhoop verder gelopen maar dat laatste halfuur toch nog een paar keer kort gewandeld. Volslagen leeggelopen kwam ik thuis aan na 3 uur 33 minuten, dus 3 minuten verloren het laatste halfuur. Ik was niet dood, ik was 7 keer dood, dit had ik nog nooit meegemaakt op training, zelfs niet na een wedstrijd. En met een bang hart ging ik dan even op Map My Run mijn afstand checken : net geen 32 km !!! Ik heb nog nooit zo traag gelopen op zo'n training, dit was nog eens pakken onder mijn zesurentempo... Ik was echt kapot ; kreeg nauwelijks mijn eten binnen en viel voor TV als een blok in slaap, zelfs de finale van de 200 meter met Bolt kon mij niet wakker houden. En pijn in de kuiten, de spieren in mijn kuiten tintelden, ik zag de kleine contracties erin, leek wel een strand met golven... Niet goed...
Zondag, vandaag, regende het . Ik zou vandaag zeer rustig 20 km lopen, een minidubbeldekker. En zeer bang van start gegaan maar na 300 meter vastgesteld : het zit goed. Hoe kan dat nu ? Op de finse piste kwam ik Mark tegen, die was aan het uitlopen van een snelle 10 km (45 minuten....) en zijn uitlooptempo lag me wel voor een paar km.. Ik wijzigde mijn plan ; ik zou het eerste uur een beetje gas geven, marathontempo. Het lukte wonderwel, in mijn eerste uur legde ik 10.80 km af. Na een zeer korte drinkpauze vertrokken voor 10 km uitlopen op straat . Onderweg nog even 2 km aan marathontempo, nog een viaduct opgespurt en zo deze 2 uur in totaal 20.86 km gedaan. En dat terwijl ik mij de dag voordien gesloopt had !
Ik begrijp er niks meer van ... Was dat nu gisteren een slechte dag , was het de warmte of is er echt iets mis ? Anderzijds loop ik dan vandaag toch uitzonderlijk goed na zo'n slechte dag, er kan dan toch niks fundamenteels aan de hand zijn ? Volgend weekend nog eens een 32 km en dan de week nadien marathon Beekse Bergen als voorbereiding van de marathon van Brussel. Hopelijk lukt dat allemaal wat ....
Deze week 65 km / 2011 2.255 km / deze morgen na het lopen 81 kg
