Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
22-04-2015
Mmm! (Pegasus spiele)
Reiner Knizia, u waarschijnlijk niet echt onbekend, brengt met Mmm! een coöperatief "kinder"spel op de markt. Eigenlijk zou ik al erg graag de imprESSEN hier neerpennen, maar die hou ik graag tot morgen. Bij deze geef ik u dus een overzichtje van het eenvoudige spelverloop van dit spel.
In de doos vindt u een dubbelzijdig speelbord (één kinderkant en één kant voor gevorderden), 3 dobbelstenen (telkens met hierop kaas, vis, brood, komkommer, wortel en een rood kruis), 1 houten kat en 56 muizenfiches (waarvan 7 extra).
Leg het speelbord in het midden van de tafel op de kant die je wenst te gebruiken en zet de houten kat onderaan z'n spoor. De startspeler neemt de dobbelstenen en de muizenfiches worden naast het bord klaargelegd.
Doel van het spel is om al het voedsel in de keuken te gaan stelen en veilig naar je hol te brengen. Je moet dit doen vooraleer de kat op het einde van z'n spoor is beland anders verlies je gezamenlijk het spel. In je beurt gooi je de dobbelstenen en moet je minstens één dobbelsteen op het speelbord plaatsen. Je mag daarna hergooien met de overige dobbelstenen en moet wederom een dobbelsteen plaatsen. Je mag ook onmiddellijk meerdere dobbelstenen plaatsen of passen nadat je een dobbelsteen geplaatst hebt en toch nog dobbelstenen over hebt.
Op de vakjes waar je een dobbelsteen plaatste, leg je een muizenfiche om aan te geven dat dit voedsel al in je bezit is. Indien je geen volledig voedsel hebt kunnen meenemen in je beurt, zet de kat één stap vooruit. Ook wanneer het push-your-luck-gedeelte mislukt is en je dus geen dobbelsteen hebt kunnen plaatsen, zet de kat een stap. Bovendien mag je dan ook geen muizenfiches plaatsen. Daarna komt de volgende speler aan de beurt.
Een speelbeurt in het kort :
1) gooi de dobbelstenen - je kan geen dobbelsteen plaatsen --> verzamel geen voedsel (geen fiches plaatsen) en verzet de kat één stap - plaats minstens één dobbelsteen 2) hergooi (ga terug naar stap 1) of verzamel voedsel (leg fiches) - het laatste stukje van een voedsel is verzameld --> de kat beweegt niet - het voedsel is niet volledig verzameld --> de kat beweegt één stap
Variant : indien je het jezelf ietsje moeilijker wil maken, kan je ervoor opteren om dobbelstenen steeds te plaatsen in dezelfde rij of kolom als de eerst geplaatste dobbelsteen.
Titel : Mmm! Auteur : Reiner Knizia Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 5+
Crazy coconuts is een spel dat oorspronkelijk werd uitgebracht door de Koreanen die ons ook al Toc-Toc-Woodman schonken. U kan zich dus misschien al enigszins indenken waar dit naartoe zal gaan, namelijk waanzinnig en hilarisch spelplezier. Stel u gewoon even voor : u probeert met een aap kokosnoten in een potje te schieten om deze nadien te stapelen tot een piramide van zes om het spel te winnen, terwijl de andere spelers hetzelfde doen en jouw piramide proberen te reduceren. Dexterity ten top dus.
In de doos vindt u 4 apen, 4 spelersborden (waarop je de piramide bouwt en waarop een lijn staat van waar je achter moet schieten), 10 gele en 4 rode bekers, 36 kokosnoten (8 per speler) en 12 magische kaarten.
Je stelt de bekers op zoals aangegeven in de spelregels (ietsje anders voor 3 spelers dan voor 2 of 4 spelers), legt de spelersborder errond en geeft elke speler een aap en 8 kokosnoten. Elke speler krijgt ook 2 magische kaarten als je met deze variant wil spelen. Als je aan de beurt bent, schiet je een kokosnoot af met je aap. Er kunnen zich drie mogelijke situaties voordoen : - je raakt niets : je beurt is voorbij en er gebeurt niets - je schiet in een gele beker : je neemt deze beker (van het midden of van een tegenstander) en plaatst deze op je spelersbord (en bouwt stilaan een piramide 3-2-1) - je schiet in een rode beker : je neemt deze beker en plaatst deze op je spelersbord en speelt onmiddellijk nog een beurt
Kokosnoten kunnen naar alle kanten springen, zo kunnen ze uit een beker springen of net erin, ook dit alles telt. Kokosnoten die in bekers geschoten worden, blijven hierin. De andere kokosnoten zijn beschikbaar en worden door alle spelers gebruikt (indien ze er geen meer hebben).
Het spel is afgelopen wanneer een speler een piramide van zes kan bouwen of wanneer alle kokosnoten in bekers zijn verdwenen. In dit geval wint de speler met de meeste kokosnoten in z'n bekers.
De magische kaarten worden gespeeld vooraleer een kokosnoot af te vuren. Eens gebruikt, worden ze afgelegd. De kaarten : - een speler moet met gesloten ogen een kokosnoot afvuren - je moet een kokosnoot van ver afvuren (één onderarm lang) - de andere spelers mogen blazen terwijl een tegenstander z'n kokosnoot afvuurt - een speler mag onmiddellijk een tweede beurt spelen - een speler moet een beurt overslaan - een speler moet in een vooraf aangeduide beker schieten anders is het ongeldig
Titel : Crazy coconuts Auteur : Walter Schneider Uitgeverij : Pegasus spiele Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 20 min. Leeftijd : 5+
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : De voorkant van het speelbord weer weten te controleren, maar die verdomde achterkant nog nooit kunnen bedwingen, we kwamen wederom 2 broodjes te kort.
+ de kaarten zijn mooi vormgegeven, de dieren zijn grappig (ze doen me aan iets denken, maar ik kan er niet onmiddellijk opkomen) + het principe is zo eenvoudig, maar toch zo elegant en fijn om te spelen ook wel + je geeft kaarten weg die je graag zelf zou houden en dit zorgt voor frustratie (op een positieve manier) + de symboliek op de schatkaarten is wel erg duidelijk, hiervoor hoef je niet naar de spelregels terug te keren
- de eigenschappen van de vier dieren had men misschien met symbolen op de kaarten kunnen aangeven, zodat je niet naar de spelregels moet terugkeren (enkel gedurende je eerste spellen natuurlijk, nadien is het wel logisch) - je geeft kaarten weg, dus bent wel afhankelijk van de tegenspelers, zeker bij drie attente spelers kan het gebeuren dat je in een situatie komt waarbij je kingmaker moet spelen (je weet dat je de kaart aan geen van beiden mag geven, maar ...)
Conclusie : Pirato poker is een alleraardigst kaartspelletje. Er zitten enkele leuke, vernieuwende elementen in. Vooral de schatkaarten waarbij de spelers verschillende eindcondities op handen krijgen, maken het spel een stuk dynamischer. Het principe is eenvoudig, het winnen is dat allerminst. Zeker als je met meer spelers aan de slag gaat, moet je je hoofd er goed bijhouden. Ally Steven Severi mag zonder meer trots zijn op dit spel, als debuut kan dit zeker tellen. Het is een fijn, klein, elegant spelletje dat ook zeker de pretentie niet heeft om meer dan dat te zijn. Het is een leuke filler, die best wel verslavend kan zijn. Ik heb het spel nog niet gespeeld met de voorgeschreven puntenregels, maar telkens één potje tussendoor.
Gespeelde spellen : Marco Polo, Pirato Poker, Mmm... (3x), Vivajava - the dice game, Pandemic - the cure & Crazy coconuts
Speeldatum : 17/04/15 (avondsessie)
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : Pandemic - the cure gewonnen (zij het op het intro-niveau), maar drie keer de tanden stuk gebeten op het kinderspel Mmm... Aaaarggh ... stomme kat!
Pirato Poker is een spel van een nieuwe spellenuitgever, nl. Pronto Play Games van Ally Steven Severi. Misschien zegt deze naam u weinig, maar bij mij deed hij direct een belletje rinkelen. Enkele jaren geleden maakten wij samen een bestandje voor het spel Letters from Whitechapel, waar Jack z'n beweging op kon traceren. U vindt dit ongetwijfeld nog terug op BGG. Ik stuurde hem dan ook een proficiat met de uitgave van z'n eerste twee spellen (Yikes is het andere spel, maar die release laat nog even op zich wachten). Tijdens Tabeltop Day in Antwerpen had ik de eer en het genoegen om hem eindelijk eens in real-life te mogen ontmoeten en hem even te spreken, tussen het druk demoën tussendoor natuurlijk. Hij had voor ons ook een exemplaartje voor Pirato Poker meegebracht en daar waren we zeer blij mee.
Pirato poker bestaat uit 49 kaarten, waarvan 40 dierenkaarten en 9 schatkaarten. De 40 dierenkaarten bestaan op hun beurt uit telkens 10 kaarten van een dier (nl. hond, kat, varken en kip) die ook nog voorzien zijn van de kaartsymbolen klaveren, harten, schoppen en ruiten. Het doel van het spel is om zo snel mogelijk drie dezelfde dieren op hand te krijgen, maar dit is nog niet zo eenvoudig, aangezien het de tegenstanders zijn die je die kaarten op handen moeten geven.
Bij aanvang van het spel worden alle kaarten geschud en krijgt elke speler één kaart. Er wordt een willekeurige startspeler gekozen. Er is geen vaste speelvolgorde in dit spel. De speler die een kaart toegespeeld krijgt, is als volgende aan de beurt. In je beurt doe je in principe niets meer dan de bovenste kaart van de trekstapel opendraaien en aan iemand geven. Indien die speler op dat moment 3 dezelfde dieren op handen heeft, wint deze het spel. Is dit niet het geval, dan trekt deze speler een nieuwe kaart en deelt ze wederom uit.
Uiteraard is dit niet alles, want elk dier heeft nog eens z'n eigenschap die wordt toegepast bij het uitdelen van de kaart : - de kat : de speler wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - het varken : de speler moet onmiddellijk z'n hand laten zien aan de medespelers, hij wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - de kip : kan enkel gegeven worden aan de speler met de minste kaarten op handen (excl. jezelf). Indien er meerdere spelers het minst aantal kaarten hebben, beslist de actieve speler aan wie hij de kaart geeft. Hij wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet trekt hij de volgende kaart van de stapel en deelt uit - de hond : de speler wint als hij er 3 op handen heeft, zo niet kiest hij een kaart uit z'n hand, toont deze aan iedereen en geeft de kaart aan een medespeler door. Je mag elke kaart doorgeven, behalve de hond. (indien een speler enkel een hond kan doorgeven, toont hij z'n hand aan de medespelers en geeft de bovenste kaart van de trekstapel door)
Daarnaast bevat het spel ook nog 9 schatkaarten. Deze kaarten zorgen ervoor dat er ook nog andere eindcondities in het spel komen voor de speler die de kaart op handen heeft. Zo kan je winnen als je : - 3 schatkaarten op handen hebt - 3 gouden munten op handen hebt (deze staan op de dierenkaarten) - 3 bronzen munten op handen hebt (deze staan op de dierenkaarten) - 5 munten in totaal op handen hebt - minstens 1 dierenkaart van elk dier op handen hebt - 4 zwarte dierenkaarten op handen hebt (klaveren en schoppen) - 4 rode dierenkaarten op handen hebt (harten en ruiten) - 7 of meer kaarten op handen hebt - 3 dierenparen op handen hebt
Een spelletje Pirato poker is erg snel gespeeld. Je kan uiteraard ook met pokerfiches gaan spelen waarbij de winnende speler van een ronde wordt uitbetaald door de verliezer. Zo gauw een speler geen pokerfiches meer heeft, eindigt het spel en wint de speler met de meeste fiches. Het aantal fiches dat moet betaald worden : - harten in de winnaar z'n hand = 0 fiches - klaveren en ruiten in de winnaar z'n hand = 1 fiche/kaart - schoppen in de winnaar z'n hand = 2 fiches/kaart - X fiches per schatkaart, waarbij X gelijk is aan het aantal gespeelde ronden
Titel : Pirato poker Auteur : Ally Steven Severi Uitgeverij : Pronto Play Games Aantal spelers : 3-6 Speelduur : 15 min. Leeftijd : 8+
Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk : Kamiel begint zich meer en meer in spellen te interesseren. Hij zou die "grote" spellen van papa ook wel eens open willen leggen, maar daar gaan we toch nog even mee wachten . We hebben de kat trouwens verslagen in het spelletje Mmm...
+ Het materiaal is zoals steeds onberisplijk + De zwaartegraad van het spel past perfect binnen de big-box-reeks van HiG + Je hebt weer héél wat mogelijkheden en keuzes te maken en dit keer niet gewoon met meeples je acties kiezen, maar met dobbelstenen die de kracht van je actie bepalen + De speeltijd valt voor dit soort spel bijzonder goed mee + Het is een punten-sprokkel-spel pur sang + De eigenschappen van de karakters zijn echt uniek en zorgen voor een eigen speelwijze (is ook nadelig als dit nu net niet jouw favoriete speelwijze is) + Het spel is taalonafhankelijk, maar als je graag Nederlandstalige overzichtjes hebt, dan kan je ook gewoon de 999 games-versie aanschaffen
- Af en toe moet je je keuzes erg goed doordenken, spelers met AP zouden wel eens even kunnen stilvallen - Het is een punten-sprokkel-spel pur sang - De karakters lijken niet volledig gebalanceerd, maar dit ga je maar moeilijk kunnen aantonen omdat er zoveel veranderlijke factoren in het spel zijn
Conclusie : het feit dat dit spel onmiddellijk in het Duits, Engels en Nederlands verschijnt, verraadt toch al een beetje van z'n potentieel. De makers van Tzolkin zijn er wederom in geslaagd om een mooi spel in elkaar te boksen. Marco Polo is wel een beetje lichter en speelt ietsje vlotter en makkelijker. Alles is netjes en overzichtelijk op het speelbord afgebeeld en laat weinig (tot geen) vragen over. De karakters zijn op z'n minst gezegd dominant en zorgen dat je in een bepaalde richting gaat spelen. Je kan er dan ook maar weinig van gaan afwijken omdat dit de meest voor de hand liggende keuzes zijn. Marco Polo is zeker een spel naar mijn meug en ik hoop het dan ook snel terug op tafel te krijgen. Spelers die niet van dit type spellen houden (vergelijk gerust met de andere big-box-games van HiG), laten deze ook best links liggen. Wat is de meerwaarde van deze titel ten op zichte van alle andere verschijnen worker-placement-punten-sprokkel-spellen? Tja, eigenlijk géén.
Auf den Spuren von Marco Polo is het nieuwste spel van HiG (dat ook bij 999 games in het Nederlands verschenen is) en van de auteurs die ons het meest innovatieve spel (volgens sommigen) van het vorige decennium brachten, nl. Tzolkin. Zoals we gewend zijn van de big-box-spellen van HiG mag u wederom héél wat materiaal verwachten, héél wat mogelijke acties en manieren om punten te sprokkelen en héél wat kleine regeltjes, die toch natuurlijk aanvoelen door het prima geschreven regelboek. Persoonlijk ben ik wel geen fan van de manier waarop deze regels geschreven zijn, omdat ze vertrekken vanuit voorbeelden, de acties en pas op het einde het spelverloop duidelijk wordt, ik zou altijd met dit laatste beginnen (maar dat is voor een geoefend "spelregelboeklezer").
Bij deze even een overzichtje van het materiaal dat u in de zware doos terugvindt : 1 speelbord, 1 startspelermarker (zandloper), 4 spelersborden, 6 kleine stadsbonustegels, 10 grote stadsbonustegels, 10 karaktertegels, 40 munten, 44 contracttegels, 4 50/100-puntenfiches, 18 doelkaarten, 31 grote stadskaarten, 15 goudstaafjes (hout), 15 zijde (hout), 15 peper (hout), 28 kamelen, 12 speelfiguren (in de vier kleuren), 26 dobbelstenen (5 per speler, 5 extra zwarte en 1 witte), 38 handelshuizen (9 per speler), 5 overzichtskaarten, 1 opzetkaart, 1 spelregels en supplement. Wat de opstelling van het spel betreft, verwijs ik u dan ook graag door naar de spelregels, aangezien dit een goede twee bladzijden in beslag neemt (hoewel het zeker niet moeilijk is, en erg duidelijk wordt voorgesteld allemaal).
Doel van het spel is zo veel mogelijk overwinningspunten te verzamelen, die je tijdens het spel verdient, maar ook op het einde kan je nog wat punten rapen. Je tracht dit te doen in de vijf ronden die het spel telt. Elke ronde bestaat uit de volgende fasen : 1) bepalen van de nieuwe startspeler (behalve eerste rond wanneer deze willekeurig wordt gekozen) : de speler die in de vorige ronde als laatste de actie "reizen" heeft uitgevoerd, wordt de nieuwe startspeler 2) bonussen ontvangen van de kleine steden en karakters : de spelers krijgen de bonussen van de kleine steden waarin ze een handelshuis hebben geplaatst en eventuele bonus van hun karakter waarmee ze spelen 3) terugnemen van de dobbelstenen : de spelers nemen hun vijf dobbelstenen terug van het speelbord 4) dobbelstenen gooien en op hun speelbord plaatsen : de spelers gooien hun dobbelstenen en plaatsen deze op de daarvoor voorziene plaats op hun spelersbord. Indien ze in totaal minder dan waarde 15 gooiden, krijgen ze voor elk tekort een kameel of munt naar keuze. 5) acties kiezen : dit is de belangrijkste fase van het spel. In deze fase plaatsen de spelers om beurten hun dobbelstenen op het speelbord. Naast deze verplichte actie, mogen ze ook nog zo veel vrije acties spelen als ze wensen. Indien een speler geen dobbelstenen meer heeft, moet hij passen. Sommige plaatsen op het bord vragen 1, maar sommige ook meerdere dobbelstenen om de actie uit te voeren. De dobbelsteen met de laagste waarde bepaalt in dit geval de kracht van de actie. Je kan een actie meestal ook gebruiken indien er reeds dobbelstenen liggen, maar moet hiervoor betalen. De laagste waarde van je gebruikte dobbelstenen moet je betalen in munten aan de bank. Elke actie kan slechts één keer worden uitgevoerd door een spelerskleur (hij kan wel een zwarte dobbelsteen aanschaffen en de actie nogmaals uitvoeren)
De acties : - neem 5 munten - verzamel grondstoffen zoals aangegeven op de markt. Je mag ook iets nemen van een lagere waarde dan de dobbelsteen die je plaatste - gunst van de Khan : neem één grondstof naar keuze en twee kamelen. Hier moeten steeds dobbelstenen geplaatst worden met een hogere waarde. Als de actie vier maal is gebruikt, is deze optie niet meer mogelijk - nieuwe contracten nemen : neem een contract uit de vitrine en plaats ze op jouw vrije plaatsen. Je kan slechts 2 lopende contracten op je spelersbord hebben. Indien ze volliggen, moet je één contract afleggen (en dat mag niet het juist gekozen contract zijn) - reizen : plaats twee dobbelstenen op het reisvak, gebruik de laagste waarde als kracht, betaal de reiskosten en eventuele extra reiskosten die op het bord staan afgebeeld. Komt je speelfiguur op een oase terecht, gebeurt er niets. Kom je op een kleine of grote stad plaats je een handelshuis in deze stad. Ben je de eerste die een grote stad bereikt neem je de bonus en verwijder je de bonustegel van het bord. Vanaf nu kan je ook de kaart activeren die bij de stad ligt. Kom je bij een kleine stad terecht, neem je onmiddellijk de bonus die erbij ligt. Je zal deze bonus elke ronde opnieuw krijgen. Plaats je je voorlaatste handelshuis scoor je vijf punten, slaag je erin om je laatste te plaatsen krijg je 10 punten. Probeer zeker ook Beijing te bereiken, want deze locatie levert je punten op aan het einde van het spel. - de grote stadskaarten : plaats een dobbelsteen om de kaart te activeren. De waarde van de dobbelsteen geeft aan hoe vaak je de actie kan uitvoeren. Meestal ga je grondstoffen en of munten afgeven voor punten.
De extra vrije acties : - vervul een contract : geef de gevraagde grondstoffen af, ontvang de bonus en leg het contract op je spelersbord bij de afgewerkte contracten. De speler met de meeste vervulde contracten krijgt 7 punten extra op het einde van het spel - neem 3 goud : plaats één dobbelsteen op de beurs op het speelbord. Deze actie is de pasactie en mag je meermaals kiezen en mag door meerdere spelers gekozen worden - hergooi 1 dobbelsteen : kost 1 kameel - pas de waarde van een dobbelsteen aan +1 of -1 : kost 2 kamelen - neem één zwarte dobbelsteen : kost 3 kamelen. Je mag dit slechts één maal per ronde doen, je mag een actie kiezen die je reeds uitvoerde.
Einde van het spel : Na vijf ronden (de contracttegels zijn dan opgebruikt) scoren de spelers eventueel nog extra punten voor : - het bereiken van doelen op hun 2 doelkaarten die ze bij aanvang van het spel hebben ontvangen - 1 punt voor elke 10 munten - de punten die staan afgebeeld bij je handelspost in Beijing - 1 punt voor elke 2 goederen indien je Beijing hebt bereikt - 7 punten voor de speler met de meeste vervulde contracten In geval van gelijkspel wint de speler met de meeste resterende kamelen.
Titel : Auf den Spuren von Marco Polo Auteurs : Daniele Tascini & Simone Luciani Uitgeverij : Hans im Glück Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 40-100 min. (25 min. per speler) Leeftijd : 10+
Pandemic - the cure zou u het beste kunnen omschrijven als Pandemie het dobbelspel. Indien u dus al vertrouwd bent met het bordspel Pandemie, dan gaat u veel overeenkomsten merken in dit spel. In de doos vindt u 48 infectiedobbelstenen (12 in elke kleur), 1 infectiezakje (waaruit de dobbelstenen worden getrokken), 7 spelerspionnen, 7 rolkaarten, 37 spelersdobbelstenen (die voor elke rol anders zijn ingedeeld, sommige karakters krijgen overigens meer dobbelstenen), 6 regiotegels, 1 verzorgingscentrum (cirkel) met daarop een outbreak-spoor en infectiespoor, 1 CDC-tegel, 2 markers voor de infectie en outbreaks aan te geven, 10 gebeurteniskaarten en 1 genezen-ziekte-kaart.
Het verzorgingscentrum wordt in het midden van de tafel gelegd. De markers worden op de nul van de outbreaks gezet en op standaard bij de infectie (voor je eerste spellen kan je ook op intro starten = aan te raden). De CDC tegel en genezen-ziekte-kaart worden naast het bord gelegd. De gebeurteniskaarten worden geschud en er worden er drie opengelegd. De infectiedobbelstenen worden in het zakje gedaan en geschud. Daarna worden er 12 dobbelstenen getrokken, gegooid en op de overeenkomstige regiotegels gelegd (kruisjes worden hergooid). Elke speler krijgt een rollenkaart met overeenkomstige dobbelstenen en plaatst z'n spelerspion in regio 1 (Noord-Amerika).
Het doel van het spel is om de vier infecties aan te pakken en een genezingsmiddel ertegen te vinden. In tegenstelling tot Pandemie is een infectie hier niet uitgeroeid vanaf het moment dat je het medicijn hebt gevonden. Het blijft in het spel tot het einde. Je kan het spel uiteraard ook op verschillende manieren verliezen. Komt het outbreak-spoor op 8 terecht, is het infectiespoor compleet gebruikt of zijn er geen dobbelstenen meer in het infectiezakje op het ogenblik dat je er uit moet trekken, dan is het spel verloren.
In z'n beurt gooit een speler z'n dobbelstenen. Hij mag deze zo vaak hergooien als hij wil, maar dobbelstenen met biohazardsymbolen worden terzijde gelegd. De infectiemarker wordt onmiddellijk een plaatsje verder geschoven op het infectiespoor. Als een speler tevreden is met z'n rol, dan voert hij de acties uit die op de dobbelstenen staan aangegeven : - vliegtuig : je mag je pion verplaatsen naar een regiotegel naar keuze - boot : je mag je pion verplaatsen naar een aangrenzende regiotegel - spuit : je mag een dobbelsteen uit de regio waarin je je bevindt, verplaatsen naar het midden van de ring OF een dobbelsteen uit het midden van de ring terug in het infectiezakje stoppen. Indien het medicijn van een infectie reeds gevonden is, mag je met deze actie alle dobbelstenen van die betreffende kleur naar het midden van de ring plaatsen van de regio waar je staat. - potje : neem een dobbelsteen uit het midden van de ring en plaats het potje erop. Dit is een deeltje voor het zoeken van een medicijn. - andere : sommige karakters hebben nog andere eigenschappen die netjes staan uitgelegd op hun kaartje
Epidemieën : zo gauw de marker op het infectiespoor over een barrière gaat, wordt de lopende ronde even stilgelegd. De dobbelstenen in het midden van de ring plus het aangegeven aantal dobbelstenen op het infectiespoor worden uit de zak genomen en gegooid en in de overeenkomstige regio's gelegd. Dobbelstenen met een kruis worden in het CDC gelegd.
Outbreak : indien er in een regio meer dan drie dobbelstenen van één kleur verschijnen, is er een outbreak. De marker wordt één plaatsje verder gezet op het outbreak-spoor en één dobbelsteen wordt een regio verder geplaatst. Hierdoor kan er een ketting aan outbreaks ontstaan en gaat het outbreak-spoor snel afgelopen worden.
Een medicijn delen : op het einde van je beurt mag je delen van het medicijn delen met spelers die in dezelfde regio staan
Een medicijn ontdekken : neem alle dobbelstenen waarop een potje staat en gooi deze. Indien je een totaal van 13 of meer gooit, heb je een medicijn ontdekt. Je gebruikt één dobbelsteen en legt deze op de genezen-ziekte-kaart. De dobbelstenen van de spelers gaan terug naar de spelers, de infectiedobbelstenen (zowel diegene die je gooide, als die in het midden van de ring liggen of bij een andere speler van dezelfde kleur) gaan terug in het zakje. Indien je niet slaagt in je opzet, plaats je de potjes gewoon terug op de dobbelstenen.
Nadat je je acties hebt uitgevoerd, raken de regio's meer geïnfecteerd. Je trekt een aantal dobbelstenen, zoals aangegeven op het infectiespoor, gooit deze en plaatst ze in de betreffende regio's. Het zou kunnen dat er wederom outbreaks zijn. Dobbelstenen met een kruis komen weer in het CDC terecht.
Het CDC : hierin komen dobbelstenen met een kruisje terecht. Je kan deze dobbelstenen ten allen tijde gebruiken om één van de drie openliggende gebeurteniskaarten te gebruiken. Je stopt de gebruikte dobbelstenen terug in het zakje en gebruikt de eigenschap van de kaart. Daarna wordt de kaart onder de stapel geschoven en een nieuwe kaart opengelegd. Je mag deze actie zo vaak doen als je wil (zo lang je maar dobbelstenen met een kruisje hebt).
Nog een klein, pittig detail : de infectiedobbelstenen hebben diverse waarden, de ene kleur zal vaker een 3 tonen, terwijl andere kleuren meer 5 of 6 zullen aangeven, dus de kans op outbreaks is gewoon groter.
Titel : Pandemic - the cure Auteur : Matt Leacock Uitgeverij : Z-man games Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 30 min. Leeftijd : 8+
+ het feit dat je op voorhand moet beslissen wat jouw "k**"kleur is, is een leuk gegeven + het is zo'n slagen-halen-spel met een twist die je moeilijk onder de knie krijgt omdat je totaal anders moet denken dan normaal + het is een leuk alternatief als je graag zulke kaartspellen speelt
- het spel kabbelt een beetje voort en als je de kaarten niet hebt, dan zit je met de gebakken peren en een hele hoop strafpunten - het spel werkt beter met meerdere spelers
Conclusie : Er zijn ondertussen al wel wat varianten gepasseerd op het slagen-halen. Ook dit spel past mooi in het rijtje en heeft als extraatje dat je echt totaal anders moet gaan denken. Het is niet zo eenvoudig om de slag nu net niet te halen (tenzij je allemaal mooie lage kaarten hebt). Uiteraard ben je afhankelijk van je hand, maar je kan hier en daar wel eens een leuke bokkensprong uitvoeren. Toch is dit niet mijn favoriete spelletje, er zijn er betere in het gamma.
+ de meeples zijn mooi + de pestfactor is nog wel te pruimen in dit spel + het heeft een beetje een K2-gevoel, maar dan sneller
- het heeft het K2-gevoel, maar komt nog niet tot aan de enkels van dat spel - het artwork is cartoony, maar kan mij persoonlijk niet echt bekoren - ondanks het feit dat ik het spel heb gewonnen, vond ik het niet echt leuk
Conclusie : Hold your breath surft een beetje mee op het feit dat het in het drieluik zit met Get bit en Walk the plank (die beter zijn dan dit spel). Ik vind het zeker geen flop en het hoort op zich wel thematisch leuk in de trilogie, maar voor mij hoeft het niet zo nodig.
+ zonder meer het leukste deel van de trilogie (Hold your breath, Walk the plank en Get bit) + die haai en die poppetjes zijn toch machtig + een spel waar je ledematen mag afscheuren, WAAW + een eenvoudig concept, snel te spelen en vooral snel te herspelen
- het is wel erg eenvoudig, leuk als tussendoortje, maar dat is het - jammerlijk genoeg heeft men dit spel in een ander doosje gestopt dan de twee anderen
Conclusie : Get bit is een leuk tussendoortje, maar niet meer (en zeker ook niet minder) dan dat.
Gespeelde spellen : Walk the plank, King of Tokyo, Takenoko & Pirato poker
Speeldatum : 11/04/15
Speelplaats : het MAS, het Steen & Red Star Line in Antwerpen Opmerkelijk : Geen foto van spellen dit keer omdat deze ondergeschikt waren aan de locaties waar ze gespeeld konden worden. Eigenlijk was deze Tabletop Day een gewone spellendag op ongewone locaties. Geen blitse standen, geen uitgeverijen aanwezig, geen winkel of verkoopstand, gewoon gezellig een spelletje spelen. De meeste spellen waren voor mij reeds gekend, dus weinig nieuwigheden. Enkel Pirato poker voegen we onmiddellijk aan de collectie toe aangezien ik auteur/uitgever Ally Steven Severi hoogstpersoonlijk mocht ontmoeten in het MAS. De komende week mag u hier op de blog ook een recensie en imprESSEN van dit spel verwachten.
+ thematisch is dit spel echt wel erg sterk, zit flawless in elkaar + de kaarten en de eigenschappen die je kan gaan combineren maken dit spel telkens weer anders + korte speelduur, zodat zo'n "lijvig" spel toch erg toegankelijk wordt + ondanks de hoeveelheid van regels, staat alles superduidelijk op het overzichtje, is alles vanaf je eerste sessie klaar + het artwork is zeker niet alledaags en aanvankelijk is het even wennen, maar ook hier weer duidelijkheid troef + het dubbele gebruik van de kaarten, dat is iets waar we altijd wel fan van zijn
- te korte speelduur voor de liefhebber (die we toch zijn) - de scores komen nogal traag op gang en de eindcondities zijn echt wel doorslaggevend
Conclusie : We zijn overwegend positief over deze titel. Het heeft een erg gave thematische achtergrond en je voelt het thema gewoon uit de kaarten spatten. Je gaat met elkaar moeten strijden, want je voelt onmiddellijk dat er anders spelers weg zullen lopen. Vechten is echter niet makkelijk want dan geef je zelf weer wat zaken op. Ik vrees dat er nog héél wat speelsessies zullen moeten volgen om dit spel volledig te doorgronden, maar dat is hier positief. Je gaat telkens een ander spel krijgen afhankelijk van de evoluties die je creëert en de doelen die je jezelf oplegt. Wij hadden in onze eerste speelsessie geen enkel doel omdat deze ogenschijnlijk onmogelijk leken. Het spel was in onze ogen te snel voorbij, je kan eigenlijk niet al te veel doen in een beurt. Maar ik denk dat ook dit te wijten is aan het feit dat het spel erg nauw is afgelijnd. Je wil gewoon te veel opbouwen met te weinig acties. Daar zit misschien wel het grootste verschil met Myrmes, dat een typische euro is. March of the ants noem ik dan ook graag een hybride, met héél wat euro-kenmerken, maar ook een gevechtsfase en vooral gebruikmaken van kenmerken die de kaarten je bieden. Ik hoop dit spel zeker nog enkele keren op tafel te brengen in de komende periode, zodat we dit alles nog beter kunnen doorgronden.
Speelplaats : Op café in Herentals Opmerkelijk : Eindelijk nog eens op café kunnen gaan, 't was lang geleden en als je dan ook nog eens een spel op tafel kan gooien, dan kan het helemaal niet meer stuk.
March of the ants is een spel dat via Kickstarter het licht mocht zien ... en zijn wij blij dat het dat heeft gedaan. Eigenlijk kan ik niet anders dan dit spel gaan vergelijken met Myrmes. Enerzijds is het thema natuurlijk erg gelijklopend, maar ook delen van de gebruikte mechanieken zijn identiek. Toch is March of the ants een totaal ander spel en zal je er een ander gevoel aan overhouden. March of the ants is een spel waarbij elke speler zijn mierenkolonie uitbreidt, versterkt en laat evolueren in moorddadige mieren die enkel tot doel hebben om de andere soorten te verpletteren. Klinkt misschien een beetje te hard, want zo extreem gaat het er inderdaad niet aan toe. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we voorlopig nog maar één speelsessie achter de rug hebben, deze als positief hebben ervaren, maar toch nog enkele bedenkingen hadden (en deze pleiten allemaal voor de kwaliteit van het spel overigens, meer hierover in onze imprESSEN die morgen zal verschijnen).
We zullen u even een kort overzicht geven van het materiaal, vooraleer het spelverloop aan te snijden. In de stevige (en mooie) doos vindt u 1 grote tunnel (centrale, grote tegel), 25 tegels (waarvan 8 starttegels en 17 standaardtegels), 66 kaarten, 5 spelersborden (nesten), 180 blokjes (in de spelerskleuren), 5 spelersfiches (om de score aan te duiden), 30 voedselfiches, 1 scorespoor, 15 worm/duizendpoot-fiches, 1 rondefiche en 1 actieve spelerfiche.
De grote tunnel wordt in het midden van de tafel gelegd en het scorespoor ernaast. Elke speler neemt een spelersbord en plaatst 5 larven (blokjes) in de larvekamer, alsook 2 voedselfiches in de voedselvoorraad. De resterende blokjes worden terzijde gelegd. Het scorefiche wordt op de nul van het scorespoor geplaatst. De kaarten worden geschud en elke speler krijgt er 2 (of bij de variant 4 waaruit je er 2 kiest). De standaardtegels worden geschud en als trekstapel klaargelegd (bij je eerste spellen verwijder je de tegels met nummer 21-25). Je neemt 2 willekeurige starttegels per speler, schudt deze en plaatst ze bovenop de stapel standaardtegels. Tenslotte worden de wormfiches terzijde gelegd, wordt de rondefiche op de eerste ronde (centrale tunnel) gelegd en wordt er een startspeler aangeduid die de actieve spelerfiche krijgt. (zonnekant)
Op het spelersbordje (zie onder) staan alle fasen netjes in een overzicht gegoten. Bovendien kan je er ook voor opteren om met verschillende eigenschappen het spel te starten. Op de achterkant van elk spelersbord staat er dan ook een unieke eigenschap voor elke speler.
Het normale spel verloopt over vier ronden. Elke ronde bestaat uit z'n beurt uit vier fasen, die u hierboven netjes kan volgen. 1) Worker phase : in deze fase gaan de spelers om beurten acties uitvoeren. Bij elke actie hoort ook een reactie, zodat de tegenspelers ook buiten hun beurt om betrokken zijn bij het spel. De mogelijke acties die je kan ondernemen zijn : - exploreren (kost = 1 voedsel) : neem de bovenste tegel van de stapel, leg deze aan de grote tunnel (of eerder geplaatste tegel) aan en verplaats eigen mieren van een aangrenzende tegel naar deze nieuwe tegel. De tegels bestaan overigens uit verschillende vakjes waar je grondstoffen kan gaan verzamelen (voedsel, larven, punten, kaarten), het vakje met de pijltjes is het vakje voor de dominantie (doorslaggevend bij gelijkspel in de soldatenfase en bij het scoren van punten in de slumberfase). Als reactie mogen de andere spelers een larve uit hun larvekamer in de centrale tunnel leggen. - bewegen (kost = 1 voedsel) : je mag tot vijf stappen zetten. Te beginnen met het verplaatsen van larven naar de centrale tunnel en met mieren van de ene naar de andere tegel. Als reactie mogen de andere spelers één mier één stap verplaatsen. (Het verschil tussen mieren en larven is dat larven in de larvekamer op je spelersbord liggen, vanaf het moment dat de blokjes op het speelbord en tegels verschijnen, zijn het mieren). Elke evolutiekaart die je speelde met een lijfje, zorgt voor één stap extra. - verzamelen (kost = 1 voedsel) : trek twee kaarten van de trekstapel. Als reactie mogen de andere spelers één blokje van de voorraad naar de larvekamer brengen. - een kaart spelen (kosten = aangegeven op de kaart, te betalen in larven en/of mieren) : de speler speelt de kaart en voert de actie uit. Als reactie mogen de andere spelers een kaart uit hun hand afleggen en een nieuwe trekken. Er zijn drie types van kaarten : gebeurteniskaarten worden onmiddellijk afgehandeld en nadien afgelegd, evolutiekaarten worden op het spelersbord gelegd en stellen je in staat om te zondigen tegen de normale regels (lees de tekst op de kaart), koloniedoelkaarten geven je overwinningspunten als je aan de voorwaarden voldoet (je mag er hier maar twee van hebben tijdens het spel). - rusten (geen kosten) : als je rust neem je een blokje uit de voorraad als larve voor de volgende ronde. Elke keer je nu aan de beurt zou komen, neem je één voedsel. Vanaf het moment dat een tweede speler rust, eindigt de lopende ronde en wordt deze speler ook de nieuwe startspeler in de volgende ronde. Je mag als eerste actie nog niet rusten.
2) Soldier phase : er wordt gevochten in gecontesteerde tegels, dit wil zeggen tegels waar er meer blokjes liggen dan er vrije vakjes zijn of vakjes waar er een duizendpoot en mieren aanwezig zijn. Indien er tussen mieren wordt gevochten, wordt de kracht berekend door het aantal blokjes op te tellen bij het aantal kaarten (met hoofdje) dat de spelers hebben liggen. Daarnaast mogen de spelers nog een kaart spelen om hun kracht te vergroten (hiervoor telt het getal in het zwarte uitroepteken op de kaarten). De winnende speler krijgt 1 overwinningspunt. Er vallen slachtoffers en de resterende mieren nemen hun plaatsen in op de vrije vakken. Er wordt slechts één gevecht tussen twee spelers uitgevoerd ook al zijn er nog te veel blokjes. Indien er meerdere spelers aanwezig zijn, volgt er een gevecht met de volgende speler. Moet er gevochten worden tegen een duizendpoot, wordt de kracht van de duizendpoot bepaald door het trekken van twee kaarten en de waarden (in zwart uitroepteken) van beide kaarten op te tellen. Bij winst (of gelijke stand) wint de speler en krijgt hij 1 voedsel en 1 overwinningspunt. Een mooi overzicht van de soldier phase staat overigens op een overzichtje, waarop de achterkant de manieren staan om punten te verdienen.
3) Queen phase : de koninginfase bestaat uit wat opschoonwerk. Alle spelers nemen hun oogst in ontvangst. Ze kijken welke vakjes ze bezetten met hun blokjes en krijgen op die manier voedsel, punten, kaarten, larven. Daarna moeten ze hun mieren voederen. Eén voedsel kan tot vier mieren verzorgen. Elke evolutiekaart met een staart zorgt dat je één mier extra kan voederen met een voedsel. Heb je voedsel tekort mag je één larve opofferen voor elke mier die je niet kan voederen. Indien je dan nog niet genoeg hebt, moet je mieren van het speelbord verwijderen. Tenslotte mag elke speler kiezen tussen vijf nieuwe larven of 2 voedsel om de volgende ronde aan te vatten.
4) Slumber : De spelers die het dominantievakje bezetten op de tegels die rond de centrale tunnel zijn geplaatst scoren één overwinningspunt. Daarna wordt de rondefiche één vakje verder gezet. Indien dit de laatste ronde was, volgt er een korte eindtelling waarbij er nog 3 punten zijn weggelegd voor de speler met de meeste resterende larven, het meeste resterende voedsel en de meeste resterende kaarten op handen.
De speler met de meeste punten wint het spel.
Titel : March of the ants Auteurs : Ryan Swisher & Tim Eisner Uitgeverij : Weird city games Aantal spelers : 1-5 Speelduur : 70 min. Leeftijd : 13+
+ hilarische kaarten, die kunnen leiden tot nog meer hilarische situaties + partygame die je echt met het juiste publiek moet spelen zodat het kan leiden tot magie + een Nederlandstalige versie is beschikbaar online (maar dan moet je alles uitprinten)
- met het foute publiek wordt dit spel een hel - wees vooral niet politiek correct want dan ga je dit spel haten - het materiaal is echt wel low-budget, geen artwork, een klein beetje tekst op een grote kaart (maar dit was natuurlijk de bedoeling van het ontwerp) - veel namen en uitspraken zijn ons niet bekend (zeker als je de Australische, Amerikaanse of Engelse versie hebt) - als u dit spel wil aanschaffen dan gaat u serieus op zoek moeten gaan en misschien wat te veel euro's boven moeten halen
Conclusie : Cards against humanity is een mix van onvoorziene omstandigheden, Dixit en een "totaal fout" gevoel voor humor hebben. Je gaat een beetje gekunseld op zoek naar grappige situaties die seksueel getint zijn of op z'n minst genante situaties opleveren. Persoonlijk weet ik dit wel te smaken, maar om hiervoor nu een spel te moeten spelen, dat gaat me dan weer te ver. Ik speel gerust nog een keertje mee, maar een must is het niet voor mij.
+ prima vertaling van een schitterend bordspel + niet zo makkelijk om het spel te winnen, wij kwamen één goede dobbelsteenrol te kort om het spel te winnen + de dobbelstenen (en al het materiaal overigens) zijn erg mooi + voor spelers van Pandemie zullen de meeste regels héél natuurlijk en normaal aanvoelen
- de ring is mooi, maar de gaatjes zijn nogal nauw om het pinnetje in te stoppen - eens je het spel doorhebt, is het prima te doen, maar aanvankelijk zijn er toch wel wat zaken om rekening mee te houden (vooral als je Pandemie niet kent) - de aankoopprijs blijft toch fors (maar het is toch de aanschaf waard volgens mij)
Conclusie : Pandemic - the cure is één van de vele varianten die de laatste tijd van Pandemie verschijnen. Ik vond dit persoonlijk een prima spel en hoop het nog vaak op tafel te krijgen. Het is minder gedoe met kaarten dan het bordspel en speelt dan ook sneller. Uiteraard ben je wel afhankelijk van je dobbelsteenrol, maar je mag zo vaak hergooien als je wil (met als risico dat je biohazards gooit). Vooral de unieke dobbelstenen voor elk karakter maken dat ook elk karakter anders speelt. Prima spel!
. We hebben de kat trouwens verslagen in het spelletje Mmm...
