Ik wil hier graag een nieuwe start nemen. Hoewel ik dacht en hoopte dat het leven weer een betere bijklank zou krijgen. Tot nu toe is dat nog niet het geval. Ik wil jullie wel bedanken voor de bezorgde mailtjes die ik kreeg. Het deed deugd dat mensen die me eigenlijk niet kennen een soort bezorgdheid toonden. Vandaar dat ik besloten heb om de draad weer op te pikken. Ik hoop dat ik opnieuw de troost op deze blog kan vinden. 

Het klinkt allemaal erg vreemd, maar mijn probleem is eigenlijk dat er geen probleem is. Ik weet dat er in het afgelopen half jaar meerdere problemen geweest zijn die me allemaal erg naar beneden getrokken hebben. Ondertussen ben ik op een punt gekomen waar er positieve dingen met mij gebeuren. De belangrijkste daar in zijn dat de examens voorbij zijn en dat alles rond mijn ERASMUS in orde is en ik dus binnenkort zal vertrekken. Wat dus niet oké is in deze reeks gebeurtenissen is dat het slechte gevoel niet weg gaat. Ik weet niet of iemand er bekend mee is, maar ik heb zo'n raar misselijk gevoel wanneer ik stress heb. Het slaagt echt op mijn maag en de enige manier om het te overwinnen is eten tot ik werkelijk misselijk ben. Tot nu toe heb ik dat misselijke gevoel steeds aan een oorzaak kunnen koppelen. 2 dagen voor de eindwerk deadline niet klaar geraken en van onderwerp willen wisselen, dat was duidelijk. De hele dag voor het examen een serie gekeken, dat was ook duidelijk. Nu lig ik 's nachts uren wakker met een zwaar misselijk gevoel. Er lijkt geen verklaring voor te zijn. 

Misschien zal het een tijdje duren, maar ik heb redelijk veel hoop op deze blog gezet. Ik besef dat het niet alles gaat beter maken, ik hoop alleen op enkele verlichtingen. Niet noodzakelijk inzichten die van anderen komen, maar inzichten die ik mezelf geen. 

Ik ben terug...

XX S.