Het is vreemd om iemand te zien sterven wanneer je net zelf een sterfgeval achter de rug hebt. En hoewel ik wist hoe Spek's speech gaat, raakte de woorden me deze keer iets harder. Toen hij zei "Als dit een amputatie was, hadden we dan liever geen arm gehad?", was ik het eventjes helemaal kwijt. Ik ben heel hard beginnen wenen en heb me dan ook maar uit de living verwijderd, de anderen moesten hun film hiervoor niet onderbreken. Daarbij zit ik op zo'n momenten toch ook gewoon liever alleen. 

Het zette me echter wel aan het denken. Want ik ben zo kwaad op mijn vriendinnen. Hoe konden ze zo egoïstisch zijn. Natuurlijk is het voor één van beide niet gelukt, maar dat neemt niet weg dat ze het wel wou. Ik besef ook wel dat je op zo'n moment je je niets meer aantrekt van de wereld, maar dat neemt dan weer niet weg dat ze wel ontzettend veel mensen kwetsen met hun daad. Zij die wel geslaagd was in de opzet schrijft dat ook letterlijk in haar afscheidsbrief. 

Toch, ondanks de kwaadheid en het verdriet ben ik dankbaar voor alle momenten die ik wel met haar kon beleven. Ook bij degene die het overleefde zal ik proberen nog van elk moment te genieten. Ik wil er niet van uit gaan, maar ik weet ook wel dat als ze het echt willen het wel lukt op een dag. 

Het volgende zinnetje in de speech van Spek is: "Nu we al dit verdriet hebben, hadden we dan liever minder plezier gehad? Awel, ik niet." Eigenlijk, ik ook niet. Zonder Engel had ik ook heel wat gemist in mijn leven. Ze heeft mij zo vaak de ogen geopend en mij zo vaak de mond gesnoerd. Meermaals heeft ze mijn hart terug opgerapen en gefixt. Ze heeft heel wat rijkdom meegegeven. Allemaal dingen die ik niet kon missen. Hoewel haar daad erg egoïstisch was en duidelijk veel mensen gekwetst heeft , is ze elke traan waard. Ik hoop dat ik haar nooit zal vergeten. 

Bij dit stukje hoort eigenlijk echt wel een liedje dat ik helemaal grijsdraai op dit moment en jullie dus ook niet wil ontzeggen: http://www.youtube.com/watch?v=8Mi4igmypW0

XX S.