Op dit moment ben ik bezig aan een zeer zware en lastige zoektocht. De zoektocht naar HET onderwerp voor DE thesis. Jammer genoeg kom ik er maar niet uit. Mijn eerste onderwerp 'het effect van de religie van de therapeut op de therapie", erg interessant ongetwijfeld, maar er is bitter weinig over geschreven. Dus ik moet op zoek naar een volgend onderwerp. Het is allemaal zoveel op zo'n korte tijd. Normaal moest ik me daar in de vakantie mee bezig houden, maar toen waren er de herexamens waar ik al tegen moest vechten. Ja, ik ben dus echt een uitsteller!
Het moet maar eens gedaan zijn met dat uitstellen, want anders ga ik er helemaal nooit geraken.
Laat ik dus maar eens verder mijn Librisource aanspreken!
Een extraatje aan de dag is dat ons warme water dingetje niet werkt. Het regent dan ook pijpenstelen en het is niet echt een dag waarbij je huis vanzelf warmt. Ook het douchen lijkt me nu een hele opgave, maar ik moet wel proper zijn voor ik vertrek. Mama heeft net voor zichzelf water gekookt om zich mee te kunnen wassen. Misschien moet ik dat ook maar doen. Ik kan namelijk echt niet met vettige haartjes naar mijn promotor gaan!
Ik wil mij aan het begin van dit blogbericht al excuseren voor mijn veralgemening. Ik heb op dit moment slechts 2 mannen op wie ik voortga voor dit bericht en besef dat jullie niet allemaal zo zijn, indien iemand een verklaring heeft, mag je die ook altijd delen.
Mannen! De meest vreemde wezens op de aarde. Uiteindelijk zijn ze te simpel om te begrijpen. Mijn ex, Sportacus, wil opnieuw seks met mij. Natuurlijk is hij nog steeds samen met zijn nieuwe vriendin. Blijkbaar is er bij die twee wat seks te weinig en dus komt hij bij mij aankloppen. Zoals je de vorige keer kon lezen heb ik daar aan toegegeven. Nu komt er niets anders meer uit dan seks- seks - seks. De tweede kerel over wie ik het wil hebben is mijn muziekleerkracht. We zijn op een gegeven moment begonnen met wat speels geflirt, het betekend niet echt ontzettend veel. Op een bepaald moment wou hij eens afspreken en het verder laten gaan dan wat geflirt. Ik was erg benieuwd en het risico sprak me des te meer aan. Vlak voor de afspraak heeft hij zelf afgebeld, hij had blijkbaar nog iets dat moest afgewerkt worden. Ondertussen kan het ook bij hem nergens anders meer over gaan dan het hebben van seks.
Is het werkelijk zo dat wanneer je een man prikkelt dat nog het enige is waar hij aan denkt? Hoe doet een man het dan binnen een relatie?! Ik ben gerust in staat om de ene dag te flirten met iemand en de volgende dag het weer te bespreken. Blijkbaar lukt dat aan mannen niet zo goed, maar waarom?
Ik vraag me af of ze werkelijk niet in zien wat ze uitspoken. Het blijven in mijn ogen werkelijk vreemde wezen. Vreemde, geile wezens.
De eerste volledige week achter de rug. Vorig jaar had ik amper les en ik had al helemaal geen lange dagen. Dat terwijl ik dit jaar ontzettende lange dagen heb in de eerste weken. Het zit namelijk zo dat alle lessen van het 3e jaar in de eerste twee weken van het schooljaar vallen. Dus ik heb nog één verschrikkelijke week te gaan en daarna kunnen we weer op ritme komen. Naast die vele uren die we op school moeten doorbrengen, wordt er ook verwacht dat we nog heel wat taken thuis maken. Jullie hebben een beetje inzicht in mijn planning en zien dus zelf ook wel dat dit voor mij een problematische combinatie kan zijn. Zo ben ik nu ongeveer verlamd van paniek en angst. Ik zie van alles staan op mijn lijstje dat nog voor morgen gedaan zou moeten zijn (zo had ik het in gedachten). Nu ik er zeker van ben dat ik voor dit weekend te veel gepland heb, ben ik bang dat ik er niet ga geraken. Misschien was het een beetje te ambitieus om geen taken mee te nemen in de volgende week. Ik had gehoopt alles afgerond te hebben, maar daar was dus geen tijd voor. Bij deze moet ik heel mijn planning voor volgende week veranderen en dat brengt paniek en angst in mij leven.
Gelukkig had ik net gepland om alles goed te doen, beter dan de vorige keer. Ondanks mij ene planningsfoutje zit het volgens mij wel goed. Ik moet het nog onder de knie krijgen.
In verband met die paniek aanvallen heb ik dus een extra stap genomen. Uiteindelijk ben ik zo ver gekomen dat ik dus een mailtje gestuurd heb naar de vrouw die verantwoordelijk is voor mijn richting. De afgelopen jaren heeft ze me niet echt geholpen, maar ik heb ook nooit echt expliciet gevraagd wat ik nodig heb. Dus ik ga dit jaar voor die tactiek. Laten we hopen dat het ook echt verlichting brengt. Ik heb nog niet echt een mail terug gekregen, maar dat verwacht ik dan in de loop van de volgende week. Eigenlijk kijk ik er wel naar uit dat iemand me eens feedback geeft op mijn plannen en leren. Want geef toe, dat had ik al veel vroeger moeten doen.
Iets anders wat me meer moed geeft, is het feit dat ik mijn macht wat kan testen. Vrijdag heb ik Sportacus een handje geholpen bij het bedriegen van zijn vriendin. Toen ik dit aan Ikmisme liet weten, vroeg ze direct of ik er op die manier ooit zou over geraken. Belangrijkste voor mij was dat ik niet degene was die hem smeekte naar mij te komen. Neen, hij drong er bij mij op aan dat ik bij hem kwam. Waar ik dan ook voornamelijk bang voor was, is dat ik echt weer iets voor hem zou gaan voelen. Gelukkig voor mij was dat niet het geval. Nadien was ik echt niet meer opgewonden of verliefd. Het ging mij echt om de macht die ik over hem had. Uiteindelijk is dat ook een gevaarlijk spelletje, want het kan niet goed komen. Ik moet gewoon zien hoe het verder gaat en wat er nog zal komen. Alles hangt er natuurlijk ook vanaf hoe hij reageert op de gebeurtenissen. Het ziet er nu naar uit dat hij dit graag zo snel en zo vaak mogelijk herhaalt. Laten we maar afwachten of ik er een mooie serie van kan maken...
Onlangs zei iemand tegen mij dat hoe meer je tevredenheid wil, hoe minder je het hebt. Eigenlijk moet ik dan ook toegeven, het klopt. Ik ga de hele tijd op zoek naar geluk, maar zolang ik zoek vind ik het niet. Daarnaast heb je ook nog het feit dat als je al een bepaalde tevredenheid hebt, maar je nog mee wil, je opnieuw ontevreden bent met wat je hebt. Conclusie, ik zou moeten stoppen met zoeken naar tevredenheid. Probleem, hoe doe je dat. Ik voel me bijna niet tevreden met wat ik heb. Ja, ik zeg "bijna niet tevreden". Zonder twijfel ben ik tevreden dat ik gezond ben. Ook ben ik zeer blij dat mijn ouders jobs hebben, ik een gezin heb, mijn gezin om mij geeft, dat ik vrienden heb die naar me willen luisteren. Over al die dingen ben ik echt zeer tevreden. Alleen valt me nogal op dat deze dingen niet in mezelf liggen. Als ik ga kijken naar mezelf ben ik minder tevreden. Van mezelf ben ik zeker dat ik niet naar mijn volledige potentieel leef en dat doet pijn. Daarnaast zijn er zoveel dingen dat ik zou kunnen doen en ik zou zoveel meer kunnen betekenen voor de wereld. Ik baal er van dat ik niet het lef heb om geld in te zamelen en te vertrekken op een missie reis.
De vraag is dan natuurlijk weer zal die voldoening leiden tot werkelijke tevredenheid. Zal ik op het moment dat ik vermagerd ben, vallen over het feit dat ik slechts naar hoge school gegaan ben en eens ik mijn unif dan misschien afgewerkt heb, zal ik dan vallen over het feit dat ik niet in een 3e wereld land gewerkt heb?
Over die tevredenheid valt zoveel te zeggen aangezien er altijd nog een bijkomend probleem is. Wat doe je als de tevredenheid hebt? Persoonlijk ben ik een meisje dat nood heeft aan projectjes. Meer dan alleen mijn drang om mezelf te veranderen houdt mijn "dayzeroproject.com" me ook wel bezig, maar wat als mijn verandering voltooid is? Mensen die tevredenheid bereikt hebben, doen zij nog iets met het leven?
Gelukkig ben ik nog maar 21 en hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Ik denk dat ik eigenlijk wel gelukkig ben met de voorlopige stand van zaken (ik heb dan ook nog steeds niet gerookt) en dus is dat alles wat er van mij verwacht word. In mijn ogen is tevredenheid pas iets dat je moet hebben wanneer er een deel van het leven afgerond is. Als ik op mijn 30ste ontevredenheid heb over mijn leven, dan zal ik voor een probleem staan. Op die moment verwacht ik dat de toon voor mijn leven gezet is. Moest ik het fout hebben, spreek mij tegen.
Ik voel gewoon dat het voor mij nog te vroeg om me "content" te stellen met wat ik nu al heb. Misschien heb ik dat van het zoeken naar tevredenheid fout geïnterpreteerd, maar er kan nooit bedoeld worden dat je je direct tevreden moet stellen. Dat hoe meer je er naar zoekt, je er minder van hebt. Toch moet je er naar streven, want het wordt niet iedereen in de schoot geworpen.
Morgen om 9uur begint het eerste les uur. De eerste weken zijn natuurlijk schandalig druk en er wordt van ons nogal wat verwacht. Ik zal gelukkig zijn wanneer die eerste 2 weken achter de rug zijn. Nadien zijn mijn collega's uit het 3e jaar op stage. Voor mij is dat een hele opluchting. Mijn stage is pas in het 2e semester (indien ik neurologie slaag), dus heb ik tijdens hun stage weken wat meer ruimte. Wat extra stress meebrengt is dat ik deze eerste 2 weken veel overlappende vakken heb. Het valt me niet gemakkelijk om daar mee te moeten organiseren. Tijdens de eerste onthaaldagen kon ik gelukkig een tweede jaars student aanspreken die de vakken wel kan volgen. Ik verwacht natuurlijk niet dat ze elk ding gedetailleerd bij houdt voor mij, gewoon mij laten weten wat ik moet leren is al een hulp. Het verwerken van de vakken zal ik zelf wel doen denk ik.
Beginnen en volhouden kan nog een harde dobber worden.
Sinds gisteren nacht zit ik met enige twijfel. Ik weet niet goed of ik het jullie al vertelde, maar ik was op Festicert. Er was tijdens het festival een soort marktje waar verenigingen zichzelf bekend kunnen maken. Tussen die verenigingen was er eentje die jongeren samenbracht die allemaal vanwege hun geloof wachten met seks te hebben tot ze trouwen. Het motto is; Ware liefde wacht. Ik weet niet goed was ik daar moet bij denken over mezelf. Ze spreken over puurheid, zuiverheid, bewaring. Zelf heb ik al meer dan één partner gehad voor seks en dus kan je amper over zuiverheid spreken. Toch zij die vrouw dat ik op elk moment in mijn jeugd mocht beslissen dat ik alsnog mezelf zou gaan bewaren. Dat mijn gebed me zuiver zou maken.
Ergens weet ik dat ik door die belofte af te leggen een beter leven zal leiden. Alleen vraag ik me af hoe ik die belofte kan af leggen zonder me belachelijk te maken.
Is er iemand die zelf de gelofte heeft afgelegd, iemand die me kan vertellen of ik al dan niet nog dezelfde voldoening zal bereiken, iemand die me wil uitlachen of op me wil inpraten. Op dit moment kan ik elke vorm van reactie gebruiken. Ik weet echt niet goed wat of hoe ik aan de rest van mijn leven moet beginnen.
Als je dacht dat je creatief was, denk dan nog een keer! Gisteren moest ik bij de coördinator gaan om mijn plannen voor de komende jaren op te maken. Normaal gezien moest ik nog 2 jaar studeren, maar met wat geknutsel kon de coördinator alles in elkaar passen. Daardoor kan ik dus na een jaar en een semester afstuderen. Ik besef dat er veel moet aangepast worden, dat maakt natuurlijk dat veel mensen hun akkoord moeten geven en dat er dus nog veel kan mis gaan. Door al die toestanden probeer ik dus niet te veel te hopen dat het allemaal goed gaat. Belangrijkste is dat ik er voor moet zorgen dat ik op elk vak direct slaag.
Toegegeven, het is heel wat meer motivatie dan dat ik de afgelopen jaren had. Ik heb dus maar te hopen dat ik dit kan volhouden. Straks stuur ik nog een mail naar de dame die me geholpen heeft, na het instorten. Ik hoop dat ze me kan helpen dit ontzettend drukke jaar door te komen. Officieel is die vrouw niet verantwoordelijk voor mijn richting en dus ik heb enige angst om haar die mail te sturen. Voor mijn richting is er ook een vrouw aangesteld met wie ik al meermaals een gesprek heb gehad. Uiteindelijk zijn beide vrouwen gewoon professioneel bezig met leerlingen en ik denk niet dat ik de ene kwets als ik naar de andere ga. Toch lijkt het niet goed om de ene te passeren omdat ik de andere liever heb. Ik zal dat dus in mijn mail vermelden, beetje omslachtiger, en vragen wat mijn helpende hand er zelf van vindt. Zij zal beter weten wat de beste beslissing is in deze situatie.
Ondertussen heb ik last van een verkoudheid. Grote ontstekingen kan ik beter aan dan een verkoudheid. Ik voel me dan altijd zo hulpeloos. Mijn hoofd lijkt te barsten, met mijn neus weet ik geen weg, wat pijn in mijn nek en een algemeen onaangenaam gevoel. Verkoudheid is alles behalve mijn ding. Het enige wat ik kan doen is hopen dat het morgen weer beter is, want ik heb een afspraak om te gaan zwemmen 's avonds. Dat is al lang geleden en daar kijk ik dus echt naar uit. Vermoedelijk is het niet ideaal om in een zieke toestand te gaan zwemmen, maar het gaat me op alle andere vlakken zoveel deugd doen.
Morgen gaan trouwens ook de introductie dagen voor de eerste jaars van start waarbij ik ook van de partij ben. Een officieel begin van het schooljaar. Vrijdag krijg ik mijn eigen informatiedag en boeken verkoop en dan vanaf maandag begint de strijd.
20 en meer
