|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
t Is iets vreemd; een blog.
Hoe meer er gebeurt in en rond me, hoe minder ik schrijf.
Hoe stiller ik word hier en in het contact met mensen die me dierbaar zijn, onmerkbaar voor de dagdagelijkse losse contacten.
Om nadien, op een moment zoals nu, niet anders te kunnen dan hier te komen zitten en te schrijven.
De woorden bruisend, stomend en duwend in me. Maar ik weet begot niet waar en vooral met wat te beginnen.
Vanavond is het vrij podium op school en een piepklein gedichtje zal ik voorlezen.
Het is eentje van Hans en Monique Hagen.
Het zal geflankeerd worden door twee muziekstukjes die zo, zo ongelofelijk mooi zijn.
Zal ik je vertellen
van de wind en het water
van de zon en de maan
van vroeger en later
van leven en dood
van boven en onder
van groen en van rood
van het vuur en de kou
van mij en van jou
van de wereld
de wijde wereld
vertel ik jou
Zo voel ik me nu zal ik je vertellen van
?
Maar ik weet begot niet waar en vooral met wat te beginnen.
O baby, baby, its a wild World.
http://www.youtube.com/watch?v=k_0U3DlLFSU
|
