xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een griezeltocht stond er geafficheerd en laat het nu net dat zijn wat de twee oudsten deze vakantie absoluut wilden doen.

Omringd door een fijn gezelschap; Veerle, Moira, Ilona en Casper, een vriendje van Remi uit de buurt.

Veerle en ik zijn naast gewone vriendinnen ook wandelvriendinnen.

Ooit op een bewogen moment gestart op een avond met prachtige volle maan.

Sindsdien streven we elke volle maan na.

We stappen zomaar wat rond. Naar waar onze neus wijst, naar waar onze buik ons leidt.

Maar altijd op een avond laat, rond volle maan, met wandelschoenen en zonder zaklamp. Langs paadjes en wegjes aan de Schelde, in Bottelare, in Munte.

We praten of we praten niet, maar fijn is het steeds.

Terug naar de griezelwandeling; een griezelwandeling waar de kunst van het griezelen zo beheerst was.

Een bewegensloze Dracula waar je nauwelijks durft voorbij stappen omdat je denkt dat hij elk moment tot leven kan komen.

Drie mannen met kapmantel die de armen voor de borst gekruist in een wegje staan. Een van hen die vlak voor Lucas kwam staan en hem zo de weg verhinderde. Waardoor hij een stap achteruit zette en botst tegen een andere man, een stap opzij zet en uiteindelijk staat tussen drie mannen, de armen voor de borst gekruist, statig, stilzwijgend, groots, indrukwekkend.

Het allerengste was een stukje door een bos.

Elke keer dat we ervoor door een bos moesten waren er verschillende bibberaspecten.

Dan stap je reeds voorzichtig en op je hoede het volgende bosje in.

Een heel pad, slingerend door het bos.

Wat volgt is niets en net daardoor spannend ten top.

Ja, ze beheersten werkelijk de kunst van het griezelen.