 |
|
 |
02-01-2012 |
Arme Piet |
Al eerder schreef ik over mijn moeilijk slapen en vele dromen. Na wat tijd en wat overredingskracht van de reumatoloog erover te laten gaan neem ik sinds enkele maanden medicatie die slaapbevorderend is. Wat resulteert in meer uren ononderbroken slaap èn in het wegblijven van de nachtmerries. Waarbij het laatste behalve voor mezelf ook voor Piet erg fijn is. Al blijf ik in bewogen tijden vaak dromend zijn nachten verstoren. Met het grote verschil dat ik, eens door Piet wakker gemaakt, vrij snel weer rustig word en kan inslapen in plaats van een kwartier later nog mijn hart in mijn keel te voelen kloppen. Gisteren belde een vriendin me. En terwijl ze zei 'ga er maar even bij zitten' en ik dat plichtsbewust deed, viel de vaste telefoon op mijn teen. De pijn zelf viel het moment zelf nog mee, het was ook niet het moment om 'te trunten', maar gisterenavond keek ik toch verbaasd naar de paarse grote vlek op mijn teen. Die ik blijkbaar vannacht slapend, doch niet voor rede vatbaar, onder Piet zijn neus stak na aangedrongen te hebben zijn leeslampje aan te steken. Arme Piet.
|
|
 |
Reacties op bericht (0)
|