als je het al 'n snipperdagje kunt noemen...eigenlijk vandaag niks gedaan...gisteren wat laat bed in (wegens ontdekking van nieuw eethuisje) saigon blijft de laatste twee weken mijn uitvalsbasis dwz dat ik mijn grote bagage in het hotel laat en ik vandaar naar elders trek...zo bv morgen met bus van Hoa Mai (da's 'n busmaatschappij) naar Vung Tau ('n goeie 100 km en dat in twee en een half uur)...met enkel m'n klein rugzakje...ik kom terug naar saigon voor het weekend en na het weekend trek ik (dus weer met kleinere bagage) waarschijnlijk wat zuidelijker...plannetjes rijpen dan maar goedschiks.. en intussen laat ik ook wat laundry hier (in het weekend haal ik dus in het hotel m'n vers gewassen spulletjes op) laundry is 'n gratis dienst van het hotel (maar ik tip dus telkens 10.000vnd waarmee de dame die de laundry doet erg gelukkig lijkt) vandaag met amerikaanse nederlander gepraat die hier al veertien jaar zaken doet en de produktie van allerhande prullaria voor...kleine dieren (honden, katten) hier controleert...enkele opmerkelijke zaken die ik opving... banken lenen tegen 20 procent, en je geld brengt 14 procent op...maar de banken leven hier op lemen voeten...kans is dus reeel dat je je geld niet meer terugziet
de saigonezen vinden de naam ho chi minh city maar niks; natuurlijk blijft de waardering voor uncle ho, maar niet in de mate van de verering die uitgaat van de partij...gesprekken met jonge viets leert wel dat ze ervan overtuigd zijn dat de economie vierkant draait en de vraag die veelal opduikt is of ze veel armer zijn dan thailand (thailand lijkt zowat de maatstaf) er wordt geklaagd dat de benzineprijs voor de motorbikes sinds vorig jaar zo hoog is geklommen (nu 19.000vnd per liter, te weten 1 euro is vandaag 28.800 vnd) (maar er wordt niet minder gemotorbiked) en 'n goed salaris in saigon is zo'n 4 miljoen (zowat 160 euro)...ze zijn wel vindingrijk om er mee rond te komen, maar als ik in de grote elektronica-ketens kom dan zie ik vietnamezen ook wel duur spul kopen (pc's, cameras, iphones etc...en van aftrekken van belasting hebben ze hier allicht nooit gehoord) ik ben 'n tweetal dagen telkens 'n tweetal uren zoet geweest in het park met jonge mensen (die engels willen leren, maar ikzelf heb er natuurlijk ook mijn profijt uit gehaald...wat vietnamees leren en wat uitvragen) en men heeft mij er toch attent op gemaakt voorzichtiger de straat over te steken....de motorbikers zijn vrijwel alleen (en dan nog) verzekerd voor hun motorbike ('n 60.000vnd werd me gezegd) maar'n verzekering tegen derden heeft vrijwel niemand....dus hebben ze me laten verstaan...breekt iemand hier met de xe may (motorbike) je been, verzekering is er niet, en zelf opdraaien voor de kost kunnen de viets niet ('n kei kun je het vel niet afstropen, zegt men bij ons), dus je kunt zelf je ziekenhuiskost dragen of in de mate van het mogelijke doorschuiven naar je eigen ziekteverzekering... vandaag naar de nguyen trai voor verlenging visum, maar daar zeggen de geuniformeerden mij botweg dat ik dat moet laten regelen door 'n touristagency...eigenlijk is dat kwestie dat er bovenop de 25 usd de agency nog 10 usd commisie vangt... dus 'n dagje of tien geduld en ik heb mijn verlengd visum....overmorgen trek ik naar vung tau (zowat st tropez vietnamien) ik heb plaatsje in busje gereserveerd (betalen op het moment van rijden..70.000 vnd
primo..vietnam dong staat op 'n historisch laag peil...beurskoers voor 1 euro 29.100 vnd...what the hell is going on? vandaag van Mui Ne, iedereen wordt opgepikt ten hotelle, ook in Phan Thiet, dus vooraleer bus Phan Thiet verlaat is het al half tien...en aankomst (met twee stops) pas na twee in Saigon (iets meer dan 200km)...die bus slakt zich 'n weg door elk stadje met de obligate snelheidsbeperkingen...dat is dus de hoofdweg die Hanoi (N) met Saigon (Z) verbindt....hoe komt het toch dat er nog altijd geen snelweg is??? geen geld, zegt mijn 'bijzitster', jonge vrouw(30) die in Phan Thiet haar familie had bezocht en weer op weg is naar Saigon waar ze werkt voor 'n Frans farmaceutisch bedrijf..ze spreekt uitstekend Engels, heeft trouwens een rasechte Engelse boy-friend (die daar uiteraard werkt) en is uiterst bevallig met de grote ronde posh-spice zonnebril op de kleine neus...ze zegt me dat de vietnamees het niet begrepen heeft op politiek, er is toch maar een partij en elke op tv en radio verschijnende pif noemt ze zelf 'minister blablabla'; ze geeft de verklaring waarom er zoveel kerken en dus katholieken zijn in het zuiden (vanaf Nha Trang)... NgoDinh Diem, katholiek premier en Amerikaans stroman in jaren 60 riep katholieken in het toen nog aparte noorden op naar het zuiden te emigreren, wat ze prompt deden...bij Amerikaanse en dus zuidelijke nederlaag gingen heel wat dutsen (bootvluchtelingen) hun geluk beproeven elders, wat sommigen in usa en elders wel degelijk gelukt is; de armsten die zelfs geen wankel overbevolkt bootje konden betalen bleven, kregen na verloop van tijd geld toegezonden van de gelukkigen overzee en konden dus overleven... ik zit nu weer in het Hong Kong hotel in Saigon, 'n echt hotel, dus comfortabeler dan m'n basic Mui Ne stek, maar ik had er -als ik niet met de fiets onderweg was - mijn bijna persoonlijke hammock op enkele meter van het water ..en mijn kamertje betrad ik trouwens enkel voor het toilet en de slaap (7usd)....heb ik nu wat meer luxe (18usd)...ik zal mijn hangmatje en het zeebriesje missen!!!!
intussen weet ik wat coiffeur betekent in vietnamees..hot toc (helaas kan ik geen accenten plaatsen) (uitspraak plusminus 'huptop') en nu maak is als 'n echt schoolknaapje zinnetjes in het vietnamees zoals ' eergisteren ging ik naar de coiffeur om mijn haar te laten knippen' en natuurlijk bevat dat dan fouten, zoals het hoort bij 'n schoolknaapje!! toch even terzijde aanhalen dat manager van Hoa Bien samen met vrouw en drie kids 'n voor ons klassiek gezin uitmaken; ik zou ze niet willen te eten geven de uitgebreide families die ik gezien heb (in huizen, op stap, in resto etc) van stokoud tot zogend...het heeft er alles van weg alsof de vietnamees zijn sociale zekerheid meedraagt vertaald in het aantal stuks familieleden die hij op sleeptouw neemt, van de (nog altijd bevelvoerende) ouderling tot het kleinste ukkie... tot slot het belangrijkste: wat maakt Mui Ne zo uniek (althans naar mijn smaak)...het heeft alles...een wonderbaarlijke lange lange beach gezegend met 'n warmte plus dertig; omwille van de lange stretch van Mui Ne vissersdorp langs de resorts en hotels en blablabla tot het niemandsland voor Phan Thiet (toch zo,n 12-tal km) zitten de toeristen gespreid, en aangezien Mui Ne al geen plaats is van megamassatoerisme is dat dus best manageable.....er zijn de natuurwondertjes: de red sanddunes (daarvoor moet je vissersdorp passeren), de white sanddunes (toch nog 'n 25 km), de fairy stream ('n soort lage canyon) midden in die stretch en erg de moeite, 'n brokje cultuur (chamtowers), 'n vissersdorpje Mui Ne dus dat er mag zijn, 'n grote stad op nog geen 20 km (Phan Thiet) (sommigen zeggen dat daar niks te beleven is, klopt allicht, maar dat is dan ook het echte vietnam....ik val achterover van de vietnamreizigers -meestal van dat 'stortbeton' in groepsreizen - die dan nog nakwijlen en nog half in trance hun bewondering voor 'Hoian' uitkramen .....alsof dat dan wel vietnam is... !?!), er is 'n nieuw perfect uitgebouwd 'openbaar vervoer' dwz de kleine bus van Suoi Cat die om het kwartier de verbinding verzorgt tussen Phan Thiet en Hom Ron (dat is dus verder dan Mui Ne) en met duidelijk aangegeven (ook in Engels) busstops!!! er is dus voor elk wat wils....'n plaats waar ik best zou kunnen aarden; natuurlijk blijf je dan wel 'n vreemdeling! verbaast het dat ik morgen voor 'n stuk 'n rouwpak draag omdat ik zo met tegenzin Mui Ne moet inruilen voor Saigon....
fietsen naar Phan Thiet, vissershaven op ong 21 km van Mui Ne en dus terug met de wind op kop en 'n paar stevige -gelukkig korte - hellingen, op terugweg de chamtorens en iets hogerop warempel nog bunkers bij navraag uit de Franse tijd, dus nog voor '53 en 't is er aan te zien, 't lijken wel kopieen van bunkers uit w.o.2 bij terugkomst, verrassing...waren we in Hoa Bien tot dusver met 'n viertal, dan is nu ineens 'n busvracht vietnamezen vanuit saigon gearriveerd, en dat betekent morgen zeker (en misschien al vandaag?) karaoke ...en dat is om weg te lopen....Hoa Bien is potentieel 'n goudmijntje maar ik heb de indruk dat manager niet bepaald happig is om het tenvolle te exploiteren, hij verkiest liever z'n vietnamese broederschap in ere te houden.... nog iets vergeten te vermelden ivm kapper....op kapperstafel lagen naast 'n oude tondeuse ook 'n motorbikespiegel met statief...ik wil er zeker geen karikatuur van maken, dat verdient die man niet (hoofdachterzijde werd trouwens 'bespiegeld' met 'n volwaardige spiegel...en voor de rest beschikt hij over modern materiaal)....opmerkelijk, toen hij met het scheermes uitpakte om rond de oren en de zijlatjes wat fijner werk uit te voeren...vielen m'n ogen op 'n flaconnetje mercurochroom.....maar de man deed het ronduit prima!! intussen zeul ik nog altijd die fles champagne mee, ik hoop dat die niet aan waarde inboet door de meer dan dertig graden.....ik denk in saigon - of zal het my tho zijn ? - de fles te ontkurken en met iemand te zullen savoureren
fiets gehuurd (20.000vnd per dag, dus nog geen euro)...en zowat 10 km fietsend langs de ong 20 km lange weg tussen Mui Ne en Phan Thiet leert dat allicht de locals hun graantje hebben meegepikt van de toeristische va et viens gedurende ong tien jaar: de erg bemeten kleine huisjes anno jaren zestig (meestal nog met golfplaten dak) zijnhalf gesloopt of rijp voor de sloop en intussen vervangen door kleurrijke woningen die echt mogen gezien worden (ik hoop althans dat het de locals zijn, want sinds twee jaar mogen ook buitenlanders hier iets kopen - een tegemoetkoming aan de buitenlanders die hier jarenlang werken)....vanmorgen bij ontbijt hoor ik dat 'n lapje aan zee te koop is (300 usd per vierkante meter)(hoe groot oppervlakte mij onbekend)....maar Mui Ne is als er 'n woord voor bestaat...'hemels' geinformeerd ivm trip naar saigon (zaterdag)...bij Tam Hanh Travel 120.000vnd....bij SinhCafe (zowatde marktleider) 90.000vnd maar geen hotel pick-up, en manager van m'n verblijf Hoa Bien had vorig jaar gezegd dat 'n ticket bij hem te koop is...ik doe dat...80.000vnd en..hotel pick-up...ik hoop dat het waar is....nu, die zwijgzame man heeft misschien geen lange arm, hij heeft in elk geval 'n arm want hij zit altijd centraal midden 'n groepje vietnamezen, waarvan ik vermoed dat ze naar hem opkijken.... en vandaag...de eerste keer dat ik zoiets doe...bij de kapper, 'n jongeman die 'n nieuw zaakje heeft gestart...hij volgde mijn directieven op en ik ben blij met het resultaat...en hij besteedde extra zorg (die ik van mijn eigen kapper - voor 21 euro - nog niet had mogen ondervinden)...ik vroeg wat het kostte...hij 70.000, ik betaalde met 100.000, kreeg 50.000 terug en gaf hem nog (als extra? of dan toch te weinig ?) 'n bijkomende 10.000vnd.....wat coifffeur is weet ik vooralsnog niet...maar knippen is 'cat toc' en in cat (eerder uit te spreken kap) vind je wel 't franse couper en 'toc' (eerder uit te spreken top) betekent haar (en dus metwat verbeelding inhet nederlands de toppen afknippen) en...met die uitspraak is hetwel wat...soms worden dus die eind -c en -t (zoals supra) eerder uitgespreken als -p, maar niet de voor ons normale labiale (dus lip) medeklinker, wel 'n medeklinker die meer verglijdt naar de (voor ons tegennatuurlijke glottis of huig)...probeer maar eens het woord 'mot' (betekent 'een') of 'hoc' (betekent 'leren') met een eind-p die ergens achteraan de mond 'ingeslikt' wordt
vanmorgen 'n goeie 220km zuidelijk naar mui ne met 'n sleeperbus, stel je voor; alle agentschappen schijnen die vrij korte afstand te rijden met die sleeperbus (blijkbaar zijn er indertijd met de grote boos te veel besteld en wordenze nu massaal ingezet) en comfortabel zijn ze niet, het zijn schelpen waar je rug ipv ergonomisch in te passen eerder gekraakt wordt... de boost...die lijkt wel over...cijfers voor mij liegen er niet om: GDP traagste cijferin tien jaar, maar bloot cijfer zegt 6,8% maar wat betekent dat? in elk geval is er hoge inflatie (12%) er is 'n betalingsdeficit, 'n zwakke munt en al drie devaluaties op rij, 'n stagnerende economie etc altijd gedacht dat vietnam in de lift zat, maar die lift werkt niet meer, en ditmaal ondervind ik lijfelijk dat de kloof groter is geworden, de hoop op beter lijkt zowaar gesmoord... natuurlijk zijn er verschillende snelheden..er zijn mensen die het gemaakt hebben (vastgoed, toerisme, zaken, vrij beroep) en er zijn het legertje politiek beschermden met privileges, en er zijn er ook die rondkomen, maar en masse zijn het mensen zonder snelheid voor wie het rooien wordt met erg weinig....schrap de toerist nog in dat plaatje,en het land komt er nog bekaaider van af.... her en der staat 'n land in lichterlaaie,ik vraag mij af of dat hier wel mogelijk is, niet alleen omwille van de sterke controle, maar ook omdat de viets zo tam zijn ( de landman niet te na gesproken, die krom over zijn rijstveld hangt), en rap iets verdienen voor vandaag, morgen, wat morgen? nooit of zelden lange-termijn-kijken in Mui Ne lijkt weinig veranderd, misschien gelukkig maar voor het behoud van authenticiteit, maar ook wat bouw betreftiser 'n standstill ik verblijf weer in Hoa Bien Nha Nghi guesthouse en ik heb kamer 12 en breek dus het record, dat is op welgeteld (ik heb het twee keer gestapt) zeven passen van de enorme blauwe zee.......
vandaag rondgefietst nha trang, evan naar de chamtorens Ponagar en beach en fiets af, drankje, fiets op en af, drankje.... morgen naar mui ne (kleine 250 km van nha trang...120.000vnd) en hun manier van zaken doen....ik vraag aan fietsenverhuurder (ik heb twee dagen gehuurd samen 100.000vnd) of het mogelijk is morgenochtend de fiets nog even te gebruiken om te ontbijten in Salina, want ik dien voor pick-up in m'n hotel te zijn tegen 7.45u...dus ik wil wat tijd winnen tussendoor als je even bedenkt dat de juffrouw (Kieu) die me vanmiddag ijsje bestelde in 15thCoffee per maand 1.500.000 vnd verdient (zes op zeven werken) als ijsjesverkoopster iedereen in het rond wordt er zomaar bijgehaald om de zakelijke afspraak (in 'n beetje vietnamees annex 'n beetje engels) tot 'n goed einde te brengen....ik ben bereid te betalen, maar zoiets van 5000vnd (even 'n boogscheutje naar ontbijt en terug) en ze vragen 15.000 wat ik schoon teveel vind...daarenboven wordt er niet geaarzeld, boekje in aanslag, om nog wat extra aan te rekenen voor de avond net voor de eerste huurdag (ik had immers de dag erna gehuurd, maar vroeg als toemaatje reeds de avond voordien de fiets te gebruiken voor het dinner, wat prompt werd toegestaan)...wat ooit werd toegestaan geldt dus niet meer moraal van het verhaal...het is niet de eerste en niet de laatste keer dat dergelijke zaken zich voordoen...ze incasseren zo vlug mogelijk geld, afspraken worden niet nageleefd, er komt zelden of nooit 'n bevredigende afronding, en achteraf wordt nog geld bijgepingeld niet te verbazen dat heel wat zaken die floreren gerund worden door buitenlanders (Salina door 'n Duitser).....natuurlijk heb ik goeie herinneringen aan enkele vietnamezen vroeger en nu, maar algemeen aarzel ik niet om te beweren dat dit 'n klotevolk is dat nog 'n hele tijd in de middeleeuwen zal verder ploeteren trouwens...taalkennis is meer en meer 'n criterium om het te maken...en wat dat betreft scoren de maleisiers uitstekend en de thai meer dan behoorlijk....indonesie krijgt 'n onvoldoende...en vietnam wentelt zich in z'n moeilijke taal, vindt het engels te moeilijk en isoleert zich daardoor meer dan het zich realiseert...en met taalkennis bedoel ik een taal, de internationale taal bij uitstek..engels
manchester hotel heet nu anh minh hotel en toch nog 'n beetje manchester hotel ('n switch van eigendom..geld ..wat precies? ze hangen het niet aan m'n neus) vandaag van kamer 101 (zonder zeezicht) naar kamer 301 (met zeezicht, alhoewel die dikke elektriciteitskabels in de weg zitten, soit) (15 usd zonder ontbijt) geen nood, in de buurt is 'n splinternieuw salina resto, waar ik ontbijt tegen redelijke prijs (ca phe + banh mi bo mut = koffie + brood boter jam 2 euro) gisteren tegen achten me laten opzwelgen door de duizenden xe may (motorbikes) op hun 'di choi' (choi uit het franse jeu), wat uitgaan betekent, niet ergens binnen gaan, maar wel de nationalesport, m'as tu vu, rondrijden op de motorbike, zien en gezien worden en dat gedurende een goed uur, en dan begint de eb..tot ong 10 (want's morgens is het hier vroeg dag)en vanaf ong negen en later krijgen ze 'n doel, namelijk naar huis rijden ! vandaag met splinternieuwe fiets rondjes gemaakt, naar de nha sach (boekhandel, annex coffee house), naar de site van de chamtorens zonder ze alweer te bezoeken evenwel, en van de ene kant van de beach naar de andere en bis...nha trang is zoals 'n zuidfrans plage-oord, maar dan ook veel minder of zelfs niet blase, 'n reden waarom het hier goed toeven is morgen nog 'n hopelijk luie dag nha trang, en dan wenkt mui ne, ook zon en zee en dolce far niente
trein dus van danang naar nha trang (delay van meer dan twee uur) vertrek 20.45u en aankomst in Nha Trang vandaag om 9.00u ...als je bedenkt dat er slechts 435 km te overbruggen zijn is dat 'n enorm lange tijd (meer dan 12 u)...trouwens het lawaai dat de trein maakte (je meende zowaar dat ie met 'n rotvaart door de velden denderde, maar als je goed toekeek was het naar onze normen maar povertjes traag)...krijgen wat er te krijgen is: omdat 'n massa viets nog aan het terugkeren zijn van het Tet-feest naar Saigon, waren de meeste treinen volzet (vooral de SE, de snellere)..ik moest me dus tevreden stellen met 'n bovenste bunk in 'n coupe van 4 (viets uiteraard) in 'n TN trein (de tragere trein, hoe kan het dat de T samenvalt met Traag)....soms leek de treinrit ( duong sat = chemin (de) fer = men noemt hem hier dus nog letterlijk de 'ijzeren weg') eerder op 'n intervaltraining...op toerental komen, uitbollen, stoppen, weer optrekken en 'n spurtje en dat telkens opnieuw...wachten in de stations...wachten tot 'n tegenliggende trein kon passeren...het hoorde er allemaal bij...even gedacht of 'n vliegtuig niet beter ware geweest (duurt 1uur en 5 minuten en kost in economy 1,2 miljoen vnd, ong 'n kleine 45 euro nu tegenover trein 377.000vnd)...nu...want op dit ogenblik staat de vietnamdong historisch laag: vandaag 28.500 voor 1 euro...en bedenken dat vietnam er vorig jaar -als ik het goed voor heb - twee devaluaties doorvoerde...ik heb nu vier landen achter de rug (maleisie, singapore, indonesie en vietnam) en voor wie zich niet kan aansluiten bij de bewering dat vietnam veruit het goedkoopste land is (wat alles betreft) heb ik beleefdheidshalve geen mooie woorden zonder veel slapen met taxi ! dus naar hotel en weer moeten aandringen op het gebruik van zijn meter (ondertussen zit ie te mekkkeren dat ie 50.000 wil) ik blijf meter eisen en betaal hem aan hotel ...35.000 (meter stond iets lager...en mijnheer geeft zefs geen goeiedag meer!!!) nha trang zowat het cannes of het nice van vietnam...men is volop bezig nieuwe bouwprojecten te realiseren (o.m. 'n crowne plaza)...verder blijft het z'n vietnamees etiket getrouw met ....de duizenden xe may (motorbikes) !!!!!
stel je voor, ik zit wat schommelend tijd zoek te maken in tuin van hotel (ts 12 en 13u) en de manager (die me de eerste dag al in de lenden kietelde omdat ik 'n ietsiebeetje vietnamees spreek) nodigt me z'n huis in (uitgevend opde tuin) en hij opent 'n kartonnen box franse wijn en we toasten en hij opemt 'n bokaal met heerlijk gedroogde vruchten) en hij vult maar bij, hij kent amper 'n woord engels en we moeten het stellen met wat ik als basisvietnamees uitkraam, maar bij elk schot in de roos van mijnentwege (hetzij woord of uitspraak) klinken we...'n hartelijke man...en hij bezweert me 'my friends' warm te maken voor de website van z'n hotel (grassland of thao nguyen - hoian) -wat bij deze is gebeurd -en ik val bijna helemaal van m'n stoel (en niet van de wijn) als hij me 'n fles vietnamese champagne toesteekt..ondanks zwaar beladen, weigeren kan ik niet...... normaal was hotel pick-up voorzien ong 13.30u...pas om 14.45u stap ik 'n gestopte An Phu bus op...en 'n half uurtje later sta ik in Danang, in de buurt van Karty, dus bepakt en beladen trek ik erheen ...voor 'n laatste kem trai cay...de mooi in het pak zittende jonge viets en de mooi verpakte en van hoge hakjes voorziene jongedames kijken war gegeneerd als de twee flinterdunne kleine duimpjes van dienstertjes (eentje zou gefileerd nog net in m'n bagage kunnen) en de immer vriendelijk lachende opdiener zich rond m'n tafeltje hebben genesteld...en we converseren, meestal met de hulp van wat papier en potlood (ze kennen geen fluit engels) omdat ik het geschreven vietnamees iets zou kunnen ontcijferen....en als het gesprek de richting uitgaat van 'bao gio den ga bang xe gi?' (met welk voertuig ga je naar 't station?) wordt niet getalmd, opdiener kandideert om me met z'n xe may (motorbike) naar 't station te rijden en kosteloos, een van de beide juffrouwen pepert het er bij hem nog 's in absoluut geen geld aan te nemen....en dus zijn we weg, m'n zware onhandelnare 15kg plus bag tussen ons in, ik mer rugzak op de rug, het duivelse verkeer in met de duizenden motorbikers en dat in stad nummer drie of vier in vietnam (stel je maar 's bordeaux voor met duizenden motorbikes)...en ik die denk...dat dat toch maar goed afloopt (maar toch zou ik dit avontuur niet willen missen...als je bedenkt dat de inzittenden van de bus zopas van hoian via danang naar hue reden op die weg waarvan ik met de fiets de polsslag heb gevoeld, dingen heb gezien die zij niet en nooit zullen zien!)....en bij het station weigert hij ostentatief het toegestoken geld en hij verliest er zelfs even z'n eeuwige glimlach bij ! en dan het lange wachten op de trein (18.35u) die met vertraging zal vertrekken 20.45u,het lange wachten, want r zijn geen lockers dus bij bagage blijven en er drinken wat ik natuurlijk teveel betaal (de ene viet is de andere niet, vandaag die engeltjes en de inhalige stationsbuffetdame, net zoals die andere rotviets die me al te veel geld hebben uitgeschud en/of me pertinent de verkeerde weg hebben opgestuurd)
'when I wake up in the morning and the sunlight hurts my eyes' (bill withers - lovely day) 'n bezondiging waar iedereen - ook ik dus - zich aan overlevert...de hang naar bestendiging, het overdoen, het laten blijven, het vasthouden...en goed weten dat het vluchtig is! waarom gisteren dus niet overdoen? weer fiets op, zonder verkeerd rijden evenwel nu....en naar de marble mountains (alle winkels met dezelfde marmer-kitsch en het verkoopt ...shipments naar usa en engeland etc) 'n tempel die ahw tegen de berg aangeplakt lijkt (men is bezig 'n reusachtige lift te installeren om het de mensen die de moeilijke klim verfoeien gemakkelijk te maken) en in de berg 'n enorme grot, ooit door de amerikanen gebruikt als 'veld'hospitaal verder gemerkt dat men erg goed bezig is met talloze chique beach-projecten ( en de golf course die is er al), ik zie vele vietse bouwvakkers bezig, maar....het zal zijn zoals het altijd geweest is: het grote geld komt van (en vloeit dus terug naar) de enkele happy few vietnamese superrijken en westerse investeerders....en na de bouwvakkers zullen de dochtertjes hun opwachting maken als receptioniste voor 'n salaris van 'n paar miljoen dong (laten we gemakkelijkheidshalve zeggen 'n 100 euro per maand).... dus op naar danang town en het schitterende pas gebouwde en nog niet affe cultuur- en sportcentrum...natuurlijk betreed ik het domein, word even met veel gezwaai door 'n naar buiten lopende jongeman tot staan gebracht, maar op m'n vraag 'toi co the nhin' (kan ik 'n kijkje nemen) krijg ik met de glimlach toegang.... en dan nogmaals karty-coffeehouse en de 32 km terug naar Hoian verblijf tweede dag in Hoian en enkel 's avonds heb ik er gegeten aan het water...dus nu foto's in het schilderachtige vietnamese venetie of brugge zo je wil...ik vind het wat te veel toeristen hebben, mooi is het wel, het water, de bootjes, de oude vaalgeelbruine historische huisjes, de palmbomen, de talloze restaurantjes, de markt waar het lijkt alsof alle viets en hun produkten wel allemaal samen op een hoop liggen morgen nog wat aanmodderen in Hoian, dan naar Danang om er nachttrein te nemen (18.35u - 377.000vnd)
vanmorgen krijg ik gratis fiets ter beschikking (want hotel is ver van centrum Hoian dus is er 'n soort tegemoetkoming in de vorm van een fiets)...ik zeg tegen de receptioniste dat ik naar Danang ga fietsen om er 'n treinticket voor Nha Trang te boeken.....met haar buik van acht en een halve maand net niet rakend aan mijn buik zegt ze....anh khong di !(je gaat niet) xa qua (dat is te ver)...Danang ligt 32 km van Hoian en de weg is vlak, wat the hell weerhoudt me dan....de hoogzwangere dame geeft me nog 'n adreskaartje, mocht ik moeilijkheden ondervinden, ze bezweert me m'n tasje (met camera) op mijn buik te houden, want.....in Danang schrikt men er niet voor terug tasjes weg te grissen....ik weiger paranoide te worden....het kan toch niet dat men z'n vrijheid prijsgeeft voor 'n gevaar dat er vooralsnog niet is de adrenaline stroomt door al mijn pezen, de fiets ligt gegoten in mijn verlengde, onderweg blik ik een hele tijd in het gezicht van de marble mountains, de vier knoestige rotspartijen waar marmer gewonnen wordt...enkele dames brommeren langs me, telkens met hetzelfde doel...me lokken naar de winkels aan de marble mountains voor het aankopen van iets in marmer ('n mini-boeddha of zoiets)....en dan krijg ik de vroegere amerikaanse barracks in zicht (bij terugkeer neem ik er foto's, ga even binnen de omheining maar wordt door 'n militair fors teruggewezen)...de vietnamwar...ik voel zo de tienduizenden g.i.'s die hier luisterden naar jimi hendrix, hier verliefd werden op de vrouwen met de amandelogen (heeft de schepper hier dan inderdaad wat langer aan z'n tekentafel verwijld?), Danang het oord waar eros en thanatos nauw verstrengeld waren, de gestolen liefde en de heimelijke granaat.... bij binnenrijden Danang rij ik verkeerd, extra kilometers, dan station en ticket...en dan Karty, het chique coffeehouse aan de waterkant....ik eet er 'n kem trai cay, 'n heerlijke ijscreme met fruit...het is aangenaam toeven hier, 'n plaats voor de wat rijkere viets bij uitrijden Danang rij ik weer verkeerd, extra kilometers...ik denk dat ik in totaal zowat 'n kleine 80 afgelegd moet hebben eindelijk na vele jaren hebben ze ingezien dat Danang beach best kan exploiteerd worden zoals het hoort...aan de kustzijde is men bezig aan het inplanten van 'n luxueus..the ocean villas en dat zal allicht met golf gepaard gaan want ik zie op de borden die het werkterrein afschermen golfer Greg Norman die als 'uithangbord' wordt uitgespeeld.......Danang heeft de toerist niet veel te bieden en toch.....toi thich Danang (ik hou van Danang)
natuurlijk wil elk hotel zoveel mogelijk zelf reistickets verkopen...ook sports hotel verkocht me 'bus to hoian' met datum en prijsvermelding etc + pick up hotel at 1.30pm....welnu...men zegt mij bij uitchecken dat ik zelf naar touragency moet....dat zal wel..ik zeg dat ik die touragency in geen honderd jaar kan en wil bereiken (want ik heb daar geen zaken mee) en dat ik m'n contractje met sports hotel wil nageleefd zien...ik zal dus blijven zitten en ik schrijf, schrijf en schrijf....en tegen enen komt men mij zeggen dat ze me zullen rijden naar het touristagency...mooi zo! die bussen zijn klote...plaatsen zijn halve schelpen, gelukkig maar tot in hoian (135 km)..maar misschien staat me nog zo'n kutbus te wachten naar nha trang (en dat is de nacht door) want de treinen lijken bij m'n informatie volgeboekt...zorgen vanaf morgen dus busrit via danang...en dat is nog altijd langs de halve (helft is men uiteindelijk aan het afbreken) vroegere amerikaanse barracks van tijdens de vietnamese oorlog...daar lagen tienduizenden marines gekazerneerd.....busrit langs de marble mountains...en dan hoian m'n hotel (twee namen grassland hotel en thao nguyen) is prima, maar gvd meer dan 1 km wandelen van hoian..ik heb niets tegen wandelen maar 's avonds na 'n lekker etentje en 'n pintje lijkt me 'n onmiddellijke instap veel aangenamer dan nog 's 'n militaire draf richting hotel
in Hue is het fris en soms miezert het wat...vandaag alweer fietsen...ditmaal naar een van de mooiste begraafplaatsen, die van Tu Duc, gemakkelijk bereikbaar en dus wat busloads toeristen... en ditmaal was zelfs de gerenoveerde graftombe te bezoeken verder...met de fiets geraak je ergens waar anderen dan niet komen, zonder zelfs te weten te komen welke graftombe ik nu precies bereikt heb (midden in de velden, via glibberige paadjes) niemand anders komt er en zelfs viets schrikken op van m'n passage.....'n bron zei me ....'mama cua (=van) Khai Dinh' ...maar opvallend is telkens de raadselachtige stilte midden in de velden, doden die er nog zijn en toch vergeten zijn, doden om wie niemand nog maalt, enkel 'n gebaar richting 'lang' (zowat uit te spreken 'leing' = tombe) en slechts weinigen die zich kunnen herinneren of voorstellen wie in de tombe huist.....hier rondwaren tussen de rijstvelden waar 'n schaarse boer voor z'n overleven werkt en 'n soms adembenemende rust die de doden hier reeds tijdens hun leven voor zich gereserveerd hadden.... en de jonge schriele receptioniste pakte vrijwel alles uit m'n handen...ga je fietsen? ik zorg voor 'n 'xe dap' (fiets) en hij staat er...ik vraag haar of ze voor mij 's kan telefoneren naar hotel My Chau om kamer te boeken in Hoian en...zij stelt 'n ander hotel voor en ik neem dat dan nog....en sneller als de kippen vraagt ze me hoe ik er geraak en als ik 'n prijs laat vallen die ik heb horen noemen...komt ze af met 'n busboeking....dat kleine wicht dat bij de minste windstoot uit evenwicht lijkt blijkt bijna mijn ademhaling over te nemen....maar ze blijft glimlachen als 'n baby-sfinx
kun je je iets beters bedenken dan in de voormalige keizerlijke hoofdstad te fietsen....ook de stad waar in 1968 het Tet-offensief plaatsvond, de bliksemaanval van de Vietcong, na bloedige straatgevechten na enkele dagen beslecht (nou ja) met 'n pyrrhus-overwinning van de amerikaanse marines...tijdens fietsen denk ik geregeld aan de kogels, granaten die hier in het rond vlogen....straten even buiten 't kerncentrum en dan nog liggen er hier nog altijd erbarmelijk bij; in 40 jaar tijd is hier niet zo veel veranderd...wijze viets weten dat ze op z'n minst vijftig jaar achterop liggen geen enkele toerist gaat naar de tombe van Gia Long en z'n gemalin (de enigen die samen begraven liggen) omdat het 'n hele heksentoer is om er te geraken....eenmaal voorbij graftombe van Khai Dinh (ligt toch 'n 5-tal km buiten centrum) moet je 'n eindje langs de rivier en dan 'n 'ben do' (overzet) zoeken...een kramikkig veerbootje zet je over naar overkant....en dan is het over 'n soms verhard pad, maar ook over 'n hele strook samengekoekte bruinrode moddersmurrie tot aan 'n soort voetbalveldje (nou ja er is 'n doel met drie bamboestokken) waar je - zonder dat er enige aanduiding is - naar rechts moet...en na zowat 'n kilometer kom je in 'n andere wereld terecht, 'n ongelooflijk stil arcadisch landschap uitgezocht door de Gia Long om er begraven te worden...enkele brommers staan er (van mensen aan het werk ?..want er wordt gerenoveerd)...het hele domein met 'n enorme omarmende vijver is van 'n raadselachtige schoonheid....en je hoort werkelijk niets niets....enkel word ik tijdens fotoshoot even gestoord ...door kinderen (ik had ze aan het voetbalveldje al gezien) die me lastigvallen met 'one dollar'.....vriendelijkheid vertaalt zich hier dikwijls in geld vragen
bij ontbijt verneem ik dat australisch koppel (bij ontbijt al 'n paar keer begroet) bonje had met motorbikers die hardhandig hun spullen op straat afpakten...verzet had niet alleen het verlies van waardevolle spullen tot gevolg (cards-camera-geld) maar eveneens blutsen, builen en kneuzingen (heb ik 's namiddags trouwens kunnen vaststellen) en waar ? in de pham ngu lao buurt (waar m'n camera werd weggebrommerd) de gevaarlijke buurt waar de meeste toeristen verblijven, waar geld wordt gespendeerd en wat dus werkt als 'n rode lap op stier! nhut, 'n 'bevriende' biker (nochtans altijd opletten met bevriend en vriend etc) zegt me er weg te blijven, maar ik vind het hotel prima...dus oplossing is misschien 'vroege' uurtjes mijden, maar zelfs op 'n niet on-christelijk uur als tien 's avonds gebeuren er 'rare' dingen
uitchecken om 12 en dan weer lang wachten tot 19 u.....de stad in, wat verloren gegane foto's proberen te re-maken en naar de Bach Dang voor de heerlijke kem trai cay (fruitijs) voor de derde keer al en voor nog geen 2 euro en vervroegd avondeten in de de Pho2000 waar men pronkt met de foto van Clinton in hun zaak tijdens z'n bezoek aan Vietnam en dan de trein...altijd verrassingen...ik deel het coupe zowaar met 'n oudje van 79 !! dat op weg is naar Hanoi (het zal er pas in de prille ochtend 13/02 arriveren) en..ze maakt zowaar m'n bed op...ik sta erbij en kijk ernaar
's ochtends krijg ik oploskoffie aangeboden van m'n charmante coupegenote...met m'n gebrekkig vietnamees en veel gebaren kunnen we toch ''n gesprekje' klaarmaken...en dat gaat over het gemakkelijkste...de familie...ik heb goed geslapen ...ikzelf maak bewust eerste stop mee (was al gestopt in Nha Trang) in Dieu Tri...en de regen maakt de rijstvelden nog troostelozer ook door de talrijke grafzerkjes lukraak gepixeld in de velden (hier omarmen leven en dood elkaar het meest intens) ontbijten in de helemaal niet propere restauratiewagen waar het bijna voltallige treinpersoneel,lijkt mij, zit te eten met al hun strepen op de schouders, ondertussen al te lawaaierig gsm'end om indruk te maken of om hun rang nog wat dikker in de strepen te zetten en dan stop quang ngai...met de regen en de nevelsliert die als 'n treurige sluier over de groene malse rijstvelden hangt, jammerend om de honderden doden en daklozen van de overstroming van vorig jaar en ook elke volgende stopplaats (Tam Ky - Da Nang) snijdt weer passagiers uit de trein weg - met al hun bagage en ballast in kartonnen dozen gebonden - en transplanteert er nieuwe, uitgewuifd door 'n klad familie, want familie is heilig hier (geen sociale zekerheid dus moet men wel kunnen terugvallen op....) en intussen wordt de trein smeriger, af en toe wat half geborsteld en gebezemd en aankomst is 'n meevaller...ik had geboekt in Sports Hotel (17 usd) , dus word ik opgewacht met m'n naam in koeien van letters op 'n blad de hoogte ingetild...gratis ophaling...maar de hel ligt soms in het verlengde van de hemel...krijg 'n kamer met 'n muffe geur, de fridge koelt niet naar behoren...dus ik vraag nieuwe kamer...en dus land ik in kamer 302, net die van vorig jaar, toffe kamer, zonder geschiedenis evenwel !!
ik heb al een verwijtje gekregen dat ik soms als 'n grumpy old man uit de hoek kom....maar men mag z'n kritiek niet inslikken als er kritiek te geven valt....'s avonds zijn le loi, nguyen hue etc feestelijk verlicht (in het kader van lunar nieuwjaar), maar zelfs in die straten liggen de trottoirs er slecht bij....er is geen geld om dat te verhelpen, om dan nog te zwijgen over de andere straten zowel in district 1 en zeker in andere districten waar het huilen is met de pet op.... en dan de miljoenen motorbikes die zowel gedurende de dag als de avond doelloos rondrijden...op de vraag waarom ze dat doen komt altijd 'n antwoord dat ze het niet weten....ze leven zo veel mogelijk buiten en 'n thuis is alleen om in te slapen (er wordt -op enkele uitzonderingen na- geen aandacht besteed aan de binnenhuisinrichting, althans niet door de gewone viet) de werkloosheid ligt vrij hoog in Hcm en wie werkloos is probeert dan maar op een of andere manier aan wat geld te geraken en 'n uitsmijtertje ivm vrouwen....gezien het hoge aantal werklozen en de werkenden met toch meestal 'n schamel salaris....maken vrouwen wel wat jacht op westerse mannen die in het land werken en er dus lange tijd verblijven....en ik heb zelf toch al 'n paar benaderingen naar mij toe ervaren maar...aangezien ik 'du lich' (toerist) ben, lig ik uit de markt......gisteren klampte een jonge dame me aan met de vraag waarom ik zo gezwind tussen het motorbikeverkeer de straat oversteek en ik er dus wel moet werken....van zodra ze horen dat je toerist bent, is de interesse weg
vandaag wandeling om en bij de 10 km ..naar quan nam (district 5) meer bepaald cholon of chinatown de drukte die ik sinds drie jaar niet meer gezien had...tegelijk 'n paar tempeltjes en namen lijken mij minder en minder belangrijk, het zijn eenvoudige chinese tempeltjes met veel gedraaide wierookstokjes en walmen die mij doen denken aan wiet (zonder enige ervaring, enkel buikgevoel) en devote mensjes van oud naar jong (wat willen ze afsmeken??)....ook in de cholonwijk (je doet altijd 'n ontdekking) splinternieuw coffeehouse cat dang (in de hai thuong lan ong) mooi aangekleed en met mooier personeel en dito clientele (let wel, ik ben slechts observer).....telkens bijvullen van de gratis tra da (iced tea) en 'n stevige ca phe den da (ijskoffie) voor 25.000 dong (dus zowat 'n euro) en terug bijna in hotel...nog net wat inkopen....en rits m'n fototoestel uit de handen door motorbiker...gelukkig enkel met vietnamese foto's....en of de dief erg content zal zijn ik weet het niet (het is 'n toestelletje dat in de lidl voor ong 100 euro in promotie te koop was)....gaat de dief goeie winsten maken, ik betwijfel het....ik althans ga niet de eerste de beste boom uitkiezen om me er aan te verhangen .....en batterij van m'n reservetoestelletje is intussen aan het opladen...goeie les ooit geleerd...koop nooit 'n duur toestel om reis mee te gaan (in drie reizen tijd twee toestellen weg...eentje met water....en eentje voor de hongerige vietnamees) intussen druppelsgewijs enkele bekenden gezien...mr tan lacht nog altijd schalks, spreekt nog altijd vloeiend frans en spreekt me nog altijd aan met mr lebrun....en my...zij heeft nu werk (fabriek in cu chi) rijdt nu met 'n motorbike op afbetaling en is weemoediger en somberder dan ooit voordien!!
