Wie (zoals ik zondag laatst vanuit phnom penh) neerstreek in Saigon gedurende Tet, moet gedacht hebben dat het een uiterst rustige stad is! Dat is het allerminst, 350 dagen lang is dat een constante hustle-and-bustle....het moment van percipieren lijkt dus een al dan niet vertekend beeld vorm te geven....erger is natuurlijk -iedereen kent wel dergelijke types- als mensen zich en ons een erg gefragmenteerd flou beeld aanmeten verkregen via tv, krant of een totaal gedateerde 'kijk' uit de tijd van toen....ik moet mezelf erop betrappen dat ik na herhaald bezoek en na telkens lang verblijf maar geen duidelijk vat kan krijgen op het land vietnam, op de stad saigon...elke dag bots ik op antwoorden die nieuwe vragen oproepen......
ook dit is perceptie: ik zou ze niet willen te eten geven, de mensen die me ooit gevraagd hebben of het hier, of kortom in zuid-oost-azie, veilig is en men denkt dan onwillekeurig aan de talloze 'inboorlingen' die het op je bezit zouden gemunt hebben....bij bezoek aan het mij bekende angkor wat zocht ik op platform 1 het hoekje van waaruit het goed fotograferen is....een paar cambo gidsen loodsten er eveneens een 'trulletje' toeristen heen....een jonge dame, afkomst onbekend, vroeg me of ik met haar camera van haar een foto'tje kon maken.....in al mijn naieviteit en achteloosheid legde ik 2, 3(?) minuten m'n eigen camera in een uitstulp van de muur.....het karweitje achter de rug, kraaide ik het drie/viermaal uit "where's my camera".....in het 'trulletje' zag ik plots een franssprekende dame (45 a 50?) (francaise?) met m'n camera in haar hand.....elke bevolking heeft haar rotzooi !
