Thac giang dien.....met z'n 'thac nuoc', watervallen....op internet zien ze er nog altijd iets spectaculairder uit dan in realiteit...de plaats ligt 'n 50 km boven Saigon, maar er geraken betekent al wat, eruit terugkeren is al andere koek. Met bus 12 erheen, een rit van twee en een half uur !! voor amper 50 km....eerst de saigonese verkeerschaos door, dan het drukke industriele centrum Bien Hoa. Thac giang dien is een recreatief natuurdomein, maar opvallend is het ongemeen weinig aantal bezoekers....voor de modale viet niet goedkoop en van het genre 'wekelijks ga je er niet heen'...huur ligzetel met zicht op watervallen. Buschauffeur had ons toevertrouwd laatste bus richting Saigon ong om 5. Na vijven vertellen voorbijkomende bromfietsers dat een terugrijdende bus niet vanzelfsprekend is, dus te voet ( 2,3 of 4? km) naar de wegsplitsing grote baan waar ongetwijfeld bussen voorbijkomen met bestemming Saigon. Ondertussen houden we de tegemoetrijdende (lege) bus 12 tegen, waarvan chauffeur en conducteur goedgeluimd eensgezind duidelijk maken dat ze geen opdracht hebben gekregen om nog terug te keren naar Saigon. Xe om (motortaxi) halveert de wandelklus in het pikdonker en brengt ons naar bushalte. Maar er zijn geen bussen, wel minivans die onderweg 'a l'improviste' passagiers oppikken en afzetten....dus eentje pikt ons op voor 20.000vnd per persoon....eenmaal in de minivan wordt de prijs na rollercoaster van opdrijven en afdingen 35.000vnd per persoon.....afzetten aan Suoi Tien, stadsgrens Saigon zeg maar. En vandaar dus een echte bus weer op, de 19, naar de binnenstad....met aankomst Ben Xe Ben Thanh rond kwart over acht.
Altijd voorzichtig zijn met blote cijfers, want dikwijls blijken de afwijkingen couranter dan de regel, maar toch, meer dan zich eventueel blind te staren op de cijfers an sich, werpt het rapport van de International Labor Organization over de minimumlonen een meer dan verhelderend licht op de verhoudingen tussen de verschillende landen binnen ASEAN (het totale zuidoostazie zeg maar). Enkele cijfers: Vietnam heeft een van de laagste minimumlonen, 181 usd (Laos en Cambodja scoren nog lager) - de Filippijnen 206 usd, en voor wie z-o-azie kent niet verwonderlijk, Thailand 356 usd, Maleisie 609 usd en Singapore 3.547 usd. Dit leert ons o.m. dat - wat ik al meermaals 'getrompetterd' heb - Singapore een rijk (klein) land is. Maar uiteraard ook binnen een en hetzelfde land kunnen cijfers ver uit elkaar liggen (zo is Kuala Lumpur binnen Maleisie veel welvarender dan de provincies, wat het totale cijfer naar beneden drukt). Als men het nu over minimumlonen heeft, bedoelt men daar mee de laagste lonen in prive of staatsbedrijven, maar dan laat men heel wat categorieen buiten beschouwing: nemen we in Saigon de werkelijk ontelbaren die een job klaren als 'motorparkingtoezichter' (al dan niet in diens van bijhorende winkel of restaurant of supermarkt)...die halen dat minimumloon niet. Ik ken bv iemand die in de stadsdienst van Saigon zorgt voor onderhoud van plantsoenen (en ook daar zijn er velen van) en die harkt ongeveer 150 usd per maand bijeen.
Niettegenstaande het europese vlaggeschip, duitsland, omwille van recente economische deuken water maakt, staat de duitse reputatie hier als een huis. In gesprekken lijkt merkel, naar wie men echt opkijkt, wel het gezicht van europa....om hollande is er enkel gegniffel om zijn amoureuze strapatsen. Volgens Foreign Investment Agency waren er in 2014 meer dan 200 duitse investeringsprojecten voor een totale som van 1,3 miljard usd. Maar meer dan cijfers maken de namen indruk. Bosch heeft niet alleen een produktielijn van auto-onderdelen in Dong Nai, in Saigon heeft het zelfs een R&D afdeling bemand door 500 ingenieurs, een opmerkelijk want zeldzaam gegeven....R&D veronderstelt hoger gekwalificeerd personeel, terwijl Vietnam bij voorkeur wordt gekozen voor produktie en dus ...lager gekwalificeerd personeel. Bayer voor o.m. z'n pharmaceutica heeft produktielijnen in Dong Nai en Binh Duong (beide zijn overigens de industrie-hubs in boven Saigon). Mercedes-Benz Vn is hier de enige luxewagenproducent, bouwde hier een dealernetwerk uit en startte de produktie van zijn fuso-vrachtwagens. Tenslotte is er Siemens voor de produktie van o.m.medische apparatuur. Alle bedrijven excelleren in hoge kwaliteit en high tech, wat eveneens het bewijs levert dar Vietnam wel gunstig is voor het aantrekken van investeerders van wereldklasse. Duitsland is daarnaast de belangrijkste bilaterale handelspartner in Europa (is goed voor meer dan 20% van de handel tussen Vietnam en de Europese Unie).
In de saigon times weekly klinkt nogmaals de alarmbel wat het dodelijke verkeer betreft....sinds 2010 voor het land zowat 11.000 dodelijke slachtoffers per jaar (vergeten we niet dat saigon alleen al 6 tot 7 miljoen brommers/scooters telt)...en dit jaar is het bilan voorlopig bijna 8000 verkeersdoden en zowat 20.000 zwaargewonden....43% van de ongevallen zou te wijten zijn aan rijden onder invloed!! Daarnaast wordt er gewezen op een aantal veel voorkomende overtredingen (waar ik dan zelf dikwijls mee geconfronteerd word): rijden in verkeerde richting (je moet -te voet- maar 's een drukke eenrichtingsstraat oversteken...het gevaar komt dikwijls van de richting waar je geen oog voor hebt), negeren van verkeerslichten (je loopt dan braafjes op het zebrapad) en rijden op het voetpad (tijdens piekuren schering en inslag).
Toch nog wat voetbal van hier: Vietnam won zijn poule A van de suzuki-cup (eigenlijk kampioenschap van zuidoostazie) voor de Filippijnen (de andere halvefinalist), Indonesie en Laos. In de halve finale ontmoet het in twee manches Maleisie. Andere halve finale is tussen Filippijnen en Thailand.
Mijn vraag in het ITcentre, omwille van lage factuurprijs, of ik er niet best een fooi bovenop zou doen, werd gecounterd met de stelling dat die ingenieurs al blij mogen zijn dat ze een job hebben. Ik lees in VietnamNews dat de werkloosheid is toegenomen en dat toch zowat 40% van hen gediplomeerden zijn (hogeschool of univ). Die toename is te wijten aan onverwachte (prive)bedrijfssluitingen, downsizing of afslankingen en...wat technisch 'equitization' wordt genoemd, staatsbedrijven die de beurs opgegaan zijn, met herstructurering en afvloeiingen tot gevolg!
Vaststelling die ik elke ochtend dien te maken als ik de massa jongeren naar de univ zie trekken...waar moeten die in godsnaam een job vinden? Als ze al iets vinden, is het meestal onder hun niveau. Het schoentje blijft hier trouwens knellen: vietnam is een uitstekend land voor investeerders die vooral op zoek zijn naar laag gekwalificeerd personeel, en dus weinig betaald personeel. En het onderwijs blijft, ondanks (maar te weinig forse) ingrepen, maar aanmodderen: scholieren/studenten zonder assertiviteit, zwak in communicatie, zwak in problemsolving, zodat het voor de meeste Koreaanse en Japanse bedrijven er hier op aankomt zelfs de technische vakkennis van hun Vietnamees personeel te moeten bijspijkeren, willen ze op een normale manier in het bedrijf kunnen functioneren. Blijkbaar zit het een beetje in de Vietnamese mentaliteit, braaf, volgzaam, koppig, moeilijk van het eigen gelijk weg te krijgen.
