Mensen, al dan niet 'n beetje vertrouwd met 'n stukje (want meer dan 'n petieterig stukje kan dat echt niet zijn) HoChi Minh city, vroegen wel 's: waar verblijf je ? Ik verblijf in het meest westelijke deeltje van 'quan 1', district 1 dus en dat district vormt samen met het erboven liggende district 3 het zeer ruime centrum of hart van Hcm, het eigenlijke Saigon. Ik betrek dus 'n appartement in een 'hem', een soort inham van de drukke Nguyen Trai, die een paar honderd meter verder de Nguyen Van Cu oversteekt om verder te lopen over het gehele district 5. Dat district 5 huist op z'n westelijk einde niet alleen Cholon (chinatown, hoofdzakelijk bevolkt door druk handeldrijvende chinese vietnamezen), maar is bovendien zowat het geneeskundig centrum, met universitaire kliniek in Hong Bang, en de grootste - gesticht door de Fransen - Cho Ray in de Nguyen Chi Tanh. Daar ben ik vroeger nog terechtgekomen met lichamelijk ongemak, maar eerder dan gewenst diende ik daar nu weer medische hulp in te roepen. Ik kon m'n rechterarm niet omhoog strekken, en ik dus met m'n medicatielijst en laatste (Belgisch) bloedonderzoek naar Cho Ray. Vroeger konden buitenlanders terecht in een lage linkervleugel van het immense gebouw; nu bevindt die afdeling "theo yeu cau" (op aanvraag) voor buitenlanders en voor Vietnamezen die wat meer wensen te betalen, aan de overzijde van de straat, ook te bereiken via een voetgangersbrug tussen hoofdgebouw en die speciale afdeling, voor buitenlanders zeg maar. Je betaalt een vast forfaitair bedrag en na verrekening van consultaties en prestaties (bv echo) betaal je bij of krijg je wat terug, zoals dat bij mij het geval was. Eerst kom je er bij een 'general practitioner' terecht die, op basis van je klachten, je doorverwijst naar een specialist (en die consultatie had dan weer plaats in het hoofdgebouw, brug over dus, gegidst door een verpleegster...want ze laten je niet aan je lot over) die groepsgewijs - bijgestaan door verpleegsters die voor de administratie instaan - de ene patient na de andere in sneltreinvaart onderzoekt. In mijn geval ging het om een ontsteking.....dus met de nodige papieren (en alweer bijgestaan) naar de kliniekapotheek om cortisonespuit (en zalf) op te halen en daar te betalen. Dan weer gegidst naar de gepaste afdeling waar de cortisone in de schouder werd geinfiltreerd. Waarom mijn keuze voor Cho Ray? Vooreerst had ik er al positieve ervaringen, zowel medisch als qua prijs. Dat er wat minder privacy is, neem je er maar bij. Daarnaast had ik al twee negatieve ervaringen met zeer dure prive klinieken....in 2016 met maagprobleem naar Columbia (pal in het centrum, in de schaduw van de notre dame, op de hoek van pasteur en le duan)....voor veel geld verkeerde diagnose (stress en dus kalmeerpillen), terwijl twee weken nadien in Belgie een maagzweer werd vastgesteld. De tweede ontgoocheling liep ik op ( datum ontgaat me) met mijn geaccidenteerde knie in FV (France Vietnam) hospital in district 7. Daar word je bij het binnenkomen al verwelkomd door een pianiste achter de vleugel. Diende een fors bedrag te betalen voor wat strekken van de knie en hier en daar wat duwen rond het gewricht om dan met een voorschrift voor paracetamol naar buiten te komen...een medicament dat ik zonder enig voorschrift goedkoop had kunnen verkrijgen in de eerste de beste straatapotheek. .....
Volgens het Gso (general statistics office), zoals gelezen in VietnamNews heeft Vietnam zijn target 2022 (=5 miljoen buitenlandse bezoekers) niet gehaald. Het strandde op zo'n 3,5 miljoen. Vietnam had zijn grenzen opengegooid half maart, aanvankelijk met beperkingen (quarantaine, voorleggen bewijs vaccinatie en negatieve test). Wat overgebleven is aan beperking is beperken in de tijd van visum (max 1 maand en single entry) en de onmogelijkheid om visum te verlengen. Wie langer wil blijven zoals ik, moet dus het land uit en nieuw e-visum aanvragen. Men noemt dat 'visa run'. Ik zal dus vanaf vlg zondag (15/1 m'n laatste toegestane verblijfdag) ondervinden hoe succesvol of succesloos het verloopt (later meer).
Hoofdmoot van de buitenlandse toeristen zijn de Aziatische (bijna de helft van die 3,5 miljoen)...een markt die met succes wordt aangeboord is India...is in het straatbeeld te zien, naast een pak Koreanen en Japanners. Europa neemt met 'n klein half mijoen de tweede plaats voor z'n rekening, voor de 'Amerika's' en toeristen uit Australie/N.Zeeland. Gedurende covid heeft het Vietnamese toerisme nog net het hoofd boven water kunnen houden door een boomend binnenlands toerisme (zowat 100 miljoen, ong zoveel als z'n totale bevolking)....kon moeilijk anders, want ze konden het land niet verlaten. Men mikt nu voor 2023 op 10 miljoen buitenlanders, een cijfer dat blijkbaar in 2022 al kon worden voorgelegd door Thailand. Men spiegelt zich nogal makkelijk aan Thailand, ook op economisch vlak. Maar een toeristisch nadeel dat Vietnam blijft torsen is z'n rigide visum-politiek tegenover zowel Thailand als Maleisie, de twee enige landen in ZO Azie waarvoor geen visum is vereist; daar krijg je gewoon een stempel in je reispas, geldig voor 1 maand. Dat brengt me ter afsluiting nog naar een artikel in een Vlaamse krant, nog voor mijn afreis, waarin een Vlaams koppel een geboekte reis naar Bali in het water zag vallen, omdat het niet beschikte over een noodzakelijke reispas en noodzakelijk visum (voor Indonesie).
Covid en het openen van Chinese grenzen (na 3 jaar!) blijven voor onzekerheid zorgen...zopas gelezen dat Thailand in het licht daarvan vanaf heden een bewijs van vaccinatie vereist of een bewijs van herstel..
