van de nood een deugd maken...niet goed slapen of althans veel te vroeg wakker (en gestap en geluid van vroege airport-vertrekkers op de gang) dus het bed uit, wassen en de LRT (metro) nemen iets over 6.30u naar station KLCC (letterlijk aan de voet van de imposante towers) om....er in de rij te gaan staan (je moet er volgens de overlevering voor 7 u zijn om tot de vastgestelde contingentering te kunnen behoren om toegelaten te worden de skybridge tussen 41ste en42ste verdieping van de beide torens te bezoeken)....pas om 8.30 u worden de tickets verkocht (50 myr of ong. 13 euro) en ik bevind me in het eerste derde van de rij.....ik kan met de tweede bezoeksronde mee, dwz om 9.15 u...kwartiertje op de skybridge (170m boven begane grond - bijna 60 m lengte), daarna met supersnelle lift naar de 86ste verdieping (er zijn er in totaal 88) voor nogmaals een kwartiertje.....adembenemende views op de uit de kluiten gewassen stad.....de torens werden officieel geopend in 1999 (het zijn niet meer de grootste, nu overtroffen denk ik door taipeh en dubai)...hoogte is 452 m gemaakt uit gewapend beton met daarrond roestvrij staal en glas....de torens hebben de vorm van twee haaks op elkaar gelegde vierkanten en de zo verkregen achthoekige ster (islamsymbool voor eenheid en stabiliteit) kreeg telkens tussen de hoekpunten een halfcirkel wat de wat eigenaardige hoek/ronding-wissel verklaart...voor de torens bevinden zich nog twee annex torens van toch ook elk niet mis een 44 verdiepingen....belendend aan de torens bevindt zich de KLCC...een - wat had je gedacht - imposante zes verdiepingen hoge mall met alle dure merken die men zich kan inbeelden...welke weelde !!!!
KL is natuurlijk totaal anders dan saigon...het is 'n stad - naar het model van singapore - met klemtoon op business&finance gesymboliseerd door die machtige meer dan 450m (denk ik toch) hoge twin-petronas towers...met hun afwisseling van ronding en hoeken een lust voor het oog...gisteren dus al daar ! las in guesthouse over pas geopende KLcitywalk, in feite de eerste (weliswaar 500m lange) dure verkeersvrije shoppingstreet (aan de jalan ramlee), zoals wij - in kleinere vorm - die wel meer kennen....ging er naar op zoek, was niet onder de indruk, maar zij pakken wel uit met de goldentriangle rond bukit bintang (in navolging van de golden mile in singapore) een walhalla van boutiques en shopping malls (de pavilion - gebouwd met quatarees geld - is wel een uitschieter in weelde).....en dan de nieuwigheid uitgerekend in die buurt een netwerk van hypermoderne kraaknette bovengrondse brede overdekte luchtige walkways in staal en glas om de voetganger uit het verkeer te houden....en het verkeer in tegenstelling tot saigon is autoverkeer, met een zeer klein minderheidje aan motorbikes...en loopt het verkeer op bepaalde plaatsen verrassend vlot (rond petronas towers o.m.)..op mijn weg van bukit bintang naar chinatown (waar ik verblijf) in de jalan pudu stond het verkeer stil.....en precies in de jalan pudu rijst een splinternieuw pudu sentral op, de overdekte busterminal met wachtzalen, winkeltjes, infobalies en....een twintigtal ingenieus uitgekiende en genummerde (bv P12) a.h.w. 'dug-outs' die de klantenstroom naar beneden naar de bus-platforms moet leiden ('n pluim voor de ingenieurs!!)
gisteren punt gezet achter saigon/vietnam.....ipv die hatelijke taxi's heb ik het maar gewaagd (met veel bagage) met de xe buyt/bus 152 naar de tan son nhat airport en dat dus maar voor 10.000vnd (nog geen half euro'tje dus), wat betekent dat er altijd wat geld rest om wat rijkelijker aan wat ander te besteden.....gemakkelijke vlucht naar KL; aangezien met airasia betekent dat dus niet naar de KLIA (=kuala lumpur international airport) maar wel naar de LCC (=low carrier cost) airport er dichtbij....en vandaar met in ticket bijbetaalde bustrip naar KL Sentral...dat is 'n bustrip van om en bij 75 km, want die luchthaven ligt dus zo ver van de stad...en men passeert het intussen beruchte Sepang autocircuit (waar dit jaar in de motorssnelheidswedstrijd de italiaan Simoncelli om het leven kwam)...vanuit Sental klein ritje dan nog met de LRT naar eerstvolgend station Pasar Seni en 'n zeer klein wandelingetje (weliswaar wat te veel trappen met die zware bagage) naar de matahari lodge...ik koos dit guesthouse, omdat het budget is (in bangkok laat ik me dan weer even verwennen), in centraal ligt...... geen taxi's hoeven nemen....en ik sliep behoorlijk goed!!!
in VNnews staat dat janu 2012 uitvoer rijst (India en Pakistan kunnen het veel goedkoper), koffie en rubber 'n stuk minder was dan zelfde periode vorig jaar; verder dat in Dong Nai -het industriele hart van Vn, ten N van saigon - meer toeleveringsbedrijven moeten opgericht worden om minder afhankelijk te zijn van import van onderdelen..wat o.m handelstekort in de hand werkte; verder 'n plan van de regering om via SBV (=state bank of Vn) het goud dat in vn in privehanden zit tegen billijke prijs terug te kopen om daarmee de economie aan te zwengelen....ik viel net niet van m'n ontbijtbuffetstoel toen ik las dat het goud dat zich in vn-se privehanden bevindt 'n waarde vertegenwoordigt tussen 16 en 27 miljard usd (!!!)...inderdaad de vorige jaren is er wegens de torenhoge inflatie 'n enorme jacht geweest op goud.....de viet lacht (uit noodzaak) net niet met zijn dong, maar het vertrouwen in z'n munt is quasi nihil...uiteraard is er meer vertrouwen in de usd en ondanks z'n wat ranzig randje ook de euro...maar het is vooral goud wat blinkt...er zijn hier jonge koppeltjes die hun volledig (klein) spaarvarkentje hebben omgezet in speculatief goud ! en...ik heb eigenlijk weinig zin om dat te blijven herhalen...er is niet zoiets als wij en zij...de kloof is hier enorm...ik heb hier wagens zien rondrijden die zelfs niet in mijn wildste dromen figureren, en er is 'n massa mindergegoeden, en er is 'n massa armen.....en de kwibus die met de afgezaagde dooddoener op de proppen komt "ze hebben niks, maar ze zijn gelukkig" moet stante pede (mulder parafraserend) gestenigd worden.......want ze zijn niet gelukkig en men geeft ze brood en spelen en feesten en glitter....en natuurlijk zit het geluk soms in 'n klein hoekje....en dan zie je hier 's avonds duizenden koppeltjes naast of op hun motorbike tegen elkaar aanschurken in het besef...'iedereen, iedereen heeft iemand nodig'
stilaan dien ik 'n punt te zetten achter vietnamees (met cambodja intermezzo weliswaar) avontuur....in vietweek waren er wekenlang lezersbrieven nav een artikel geschreven door 'n toerisme-verantwoordelijke die het had over wat er diende te verbeteren om meer toeristen naar Vietnam te halen...hij had het over gebrek aan infrastructuur (hotels, wegen)...vooral dat laatste werd door lezers weggeschreven -en ik beaam dat - er zijn overal hotels voor elk wat wils, van zeer duur, tot erg goedkoop logement....dat is niet het probleem....wel dat het wegennet dringend gemoderniseerd moet worden (misschien.. mondjesmaat althans in saigon doet men er wat aan) want dat kan het chaotische verkeer niet slikken......bepaalde plaatsen weg van het bekende (pleiku, buon ma thuot bv) vergen al 'n heel avontuur om te bereiken....maar de vinger werd op twee zwerende wonden gelegd....vooreerst (en hier komen taxi's weer om het hoekje kijken) dat er wat moet gedaan worden aan de scams...geregeld worden toeristen op een of andere manier gepluimd....en dan de hygiene...hun levels liggen wat dat betreft lager...een schreef dat de viets - ik ga het woord plassen niet gebruiken - piesen overal waar ze het maar kwijt kunnen....en inderdaad...bij 'n wandeling word je bijna constant attent gemaakt op de penetrante urinegeur
