levendige stad, alles lijkt wel markt, 'n dot van 'n pagode (shwesandaw) o.m. te bereiken via 'n lift (in 'n gigantische liftkoker) daarachter 'n meer dan 60m grote zittende Boeddha, 'n lichtjes art deco trainstation; stad wentelt zich rond 'n roundabout met daarop 'n statig verguld ruiterstandbeeld van Aung San ....vader van San Suu Kyi (overal zijn ze beiden aanwezig, althans bij de Birmanen, zijnde 70 procent van M.bevolking; bij de minderheden - shan, karen etc- is het wat anders, trouwens die vochten in woII met de Britten tegen Jappen terwijl Jappen 'n tijdje steun mochten ondervinden van...Aung San omdat die door wat te collaboreren meende Birma onafhankelijk te kunnen maken van de Britten...en de shan en de karen en de kachin etc zijn dat niet vergeten) moeizame gesprekjes met locals leren dat 't land zachtjes herademt: regering en militair apparaat hebben zich teruggeplooid in de hete nieuwe hoofdstad Nay Pyi Daw....de militairen laten in het westen (grens bangladesh) de beide minderheden betijen in hun bloedige burgeroorlog met de bedoeling zich noodzakelijk te maken als constante van rust; en intussen viert U Thein Sein (uit de militaire junta) de teugels met de bedoeling in 2014 democratische verkiezingen te laten plaatsgrijpen (intussen worden wel serieuze contracten met westerse maatschappijen afgesloten om de graaicultuur nog 'n tweetal jaar te laten gedijen); Amerika tempert de boycot, Obama heeft goodwill gecreeerd en vooral hilary c.(de hug met San Suu Kyi heeft grenzen verlegd) werd in de armen gesloten nauwelijks 'n toerist hier zodat je hier nog vriendelijk bejegend wordt (wacht tot de overkill aan ambetante en zich onbetamelijk gedragende toeristen hun aangename mentaliteit tav ons om zeep helpt) me ook even in 'n hospitaal gewaagd, eng of wat men in het engels zegt 'creepy'
toch nog kanttekening ivm busreis naar pyay: ik kon slechts ticket kopen in busstation als ik me eerst aanmeldde bij politie (fotocopie van m'n passport en m'n visum werd genomen) en dan pas kon het....ik zit dus werkelijk buiten het bewandelde pad vanmorgen dus bus naar pyay met alweer zelfde scenario: ik alleen tussen de locals en na 'n goeie zes uur bussen aankomst; pyay heeft slechts 'n drietal guesthouses bestemd voor buitenlanders...ik zit in myat, matige prijs voor ellendig matige kwaliteit: shared shower/toilet (franse), 'n soortement celkamer....ik hoor dat naast het feit dat eigenaars profiteren ook zware taksen naar de regering doorgesluisd worden...('n zwitser die hier vanuit yangon is aangespoeld vertelt me dat alles in bagan fully booked is.. hij was genoodzaakt om 'n kamer te nemen van 54 usd !!! ik vrees dat ze hiet bezig zijn het kind met het badwater weg te gooien!) gisteren in magwae na internetcafebezoek zware regen en dan merk je dat buiten de main roads de overige (de meeste) niet geasfalteerde straatjes fluks omgetoverd worden in 'n modderbrij, dat was dus na avondeten in het stikkedonker m'n wandeling richting hotel... vandaag op busvideo ging m'n aandacht naar de myanmarese 'thuis', extra lange aflevering, in reuze roze clubzetels (anno 70), lichtblauw overgordijntje, 'n soort haakwerkje netjes gedrapeerd over tv-toestel, zelfs 'n westers aandoende keuken godbetert, maar....zo woont toch geen enkele birmees!!! geef mij dan maar frank en simonneke! morgen blijf ik nog in pyay rondhangen en maandag trek ik vroeger dan gepland terug naar yangon
helemaal alleen tussen de locals, daar kick ik op !! de local bus vanmorgen, aftands (was het nu 40 of 50?), nauwelijks beenruimte, als 'n sardienenblik gevuld met bruine mannen/vrouwen, tot rechtopstaan toe, bagage en massa's kartonnen dozen en manden en butaanflessen achteringepropt en boven op het dak samengebonden en al wie mee kan, komt mee, zittend tot op het dak (zelfs twee jonge monniken glijden met hun saffraankleurig gewaad m'n ogen voorbij het laddertje naar boven op).....de rit is hotsig en botsig, de smalle strook slecht neergestreken pokkig asfalt gedeeld door plots uitwijkende kuddes vee, een plots overstekend buffelspan, in de weg rijdende brommers uit beide richtingen, evenwicht zoekende local bussen, gelukkig beperkt tot alles samen (met lange laadstop in kyauk padaung incl.) 'n vijftal uur....mensen stappen onderweg af, te velen in hun plaats stappen op....en dan merk ik hoe lijdzaam die mensen dat allemaal ondergaan, opkijkend naar hun chauffeur plus conducteur die 'n felle greep etaleren op mens en lading.... in magwe-busstation kan ik onmiddellijk terecht bij 'n motorbiker die me (met al mijn bagage op die twee wielen!) naar 'n paar hotels rijdt en eerste ontnuchtering: mooie hotels maar niet voor mijn beperkte portemonnee (wegens -indien nodig- niet aan geld kunnen met m'n cards!)...sommeer hem me te brengen naar 'n ong.20usd hotel/g.h en kom terecht in htein htein thar (25 maar het is het beste tot nu toe, verse warme thee, m'n tv wordt -voor vanavond- op 'football' gechanneld); hier komt nauwelijks 'n buitenlander (wegens niet toeristisch) en dus word ik hier op wandel gemonsterd als 'n alien, sommigen openen spontaan, anderen wachten ontdooiend op m'n 'mingalabar', enkelen komen nieuwsgierig piepen terwijl ik in 'n coffeeshop m'n sterke koffie savoureer .....bevreemdend in die zin dat ik hier nu ten volle aan den lijve ondervind dat dit land decennia lang van de wereld afgesloten was
in totaal vier volle dagen bagan achter de kiezen (eenmaal met de luie 'paard+menner'....en drie dagen waarlijk genieten met de fiets)....is het aanvankelijk nogal chaotisch, als je je ervoor smijt en geinteresseerd de highlights in je opneemt, is het ronduit begeesterend....van de meer dan tweeduizend pagodes en aanverwanten zijn er natuurlijk bijna tweeduizend die er niet toe doen, maar enkele tientallen zijn wonderbaarlijk en dan dien je natuurlijk je eigen favorietjes uit te kiezen (maha bodhi - dhammangyi - shwesandaw - gaw palin - htilo minlo en vele andere)....en de parcoursen op soms nauwelijks berijdbare zandpaadjes (om 't belgische zandveldritcircuit jaloers te maken) en de kilo's stof (vele kurkdroge paris-roubaix-edities waard) zijn niet van de poes...gisteravond ondermeer tegenvoets genomen door de karren, bussen, pickups etc die onderweg waren naar sunsetspots en die mij (onderweg al terug naar hotel) overstrooiden met vrachten stof...neem er de laaghangende zon bij en ik reed me frequent vast in de dikke zandstroken !! de souvenirshops lijken me niet bepaald goeie zaken te doen, kan moeilijk anders: de hotel/g.h.prijzen stijgen met de dag zodat toeristen die het enkel maar met cash moeten stellen te behoudend zijn in hun uitgaven; ik heb trouwens enkele shopeigenaars de raad gegeven hun beklag te doen bij de hoteleigenaars, want eigenlijk zijn die 'n stuk verantwoordelijk voor de weinig gulle hand van de toerist (als je 25 usd dient te betalen voor je kamer ipv 15, heb je in principe al 10 usd minder om te laten wapperen!) voor morgen heb ik beslist de 'beaten track' eigenzinnig te verlaten....ik pak dus (verwonderlijk dat het in dit geval mag) de local bus naar Magwe ('n trip van 'n uur of 7 - 8 lacht men me voor), 'n niet toeristisch oord (aangezien bagan uit z'n voegen barst van de toeristen heb ik zin om die lui even te ontvluchten)....als ik dan later naar Pyay kan, schuif ik al wat dichter naar yangon op
bagan is op z'n minst fascinerend... ong. 2.200 officieel (unesco) geregistreerde pagodes/stoepa's/zedi's...overal waar je rondkijkt zie je wel een of andere stomp of kunstzinnig bouwwerk (al dan niet grondig gerestaureerd) daterend uit hun gouden eeuw (14de) of ervoor of erna.....de toenmalige vorsten kozen bagan omdat het verafgelegen is en dus beschermd tegen invallen van buitenuit (alhoewel mongolen er ooit wel lelijk huis hielden); bovendien lag/ligt het aan de ayeyarwaddy.... gisteren (op aanraden van het italiaanse koppel dat bagan al achter de rug had) verkenning met horse cart....paardekar ('n wat oude 17-jarige luie merrie) en ook de menner gooide er bepaald met z'n pet naar (ipv dagtocht -voor 15 euro- hield ie het na 'n viertal uur al voor bekeken) soit...voldoende als eerste kennismaking...maar vandaag (en hopelijk ook volgende dagen) kers(en) op de taart...verder exploreren met de fiets (2 euro/dag), maar in hitte en constante wolken van stof.... indrukwekkend is het bepaald wel, maar tot nu toe vind ik de cambodjaanse angkor-sites nog altijd 'unrivaled' wegens meer variatie plus 'n aantal toplocaties (angkor wat, ta phrom, bayon en meer zelfs) die je zo van de sokken blazen...hier moet men het meer hebben van de kwantiteit (de massa pagodes ie soms heerlijke vergezichten opleveren vanop een of andere te beklimmen pagode) en 'n aantal echt wel overtuigende bouwwerken
