vanochtend om 11 u opgepikt door minivan richting Ubud..nog twee koppels dienden opgehaald aan hun hotel en dan wordt duidelijk wat voor 'n bijna onontwarbaar kluwen Kuta met in z'n verlengde Legian en Semanyak wel zijn...een wirwar van nauwe straatjes met shops, bars, resto's, guesthouses, shops en nog 's bars... en even passeren aan het monument ter ere van de slachtoffers van de terreuractie van 2002 (de namen van de doden in de dancing op 'n zwarte marmeren plaat ....de oorlogsslachtoffers!!!)
Ubud het spirituele en kunstcentrum van Bali...Gail had me 'n verblijf gesuggereerd...Warji House, eventjes 'n zijstraatje in van Monkey Forest Rd...en het is werkelijk rustig en bijna paradijselijk....een hindoewoning met bamboevlechtwerk binnenin, prive wc/ligbad, 'n ruim balkon met tafel, twee stoelen en zowaar zetel, 'n boeddha-offertafeltje aan de zijkant, mijn en balkon van mijn buur gescheiden door 'n enorm beeld van denk ik Shinta, de hindoe-godheid, voor het balkon een idyllisch tuintje met vijver en brugje (150.000rp ontbijt incl) ja....ik moet hier toch eens weg zeker vandaag wat van het stadje verkend (Roos Vanacker die al toch iets van de wereld heeft gezien noemde het ooit haar 'place to stay'..zo ver zou ik niet gaan, maar ik heb de omgeving nog niet gezien)
Kuta...'n echte kut-beach-stad...hoe kan een plaatsnaam zo dicht aanleunen bij 'n scheldnaam Kuta is kapotgemaakt voor de gemiddelde reiziger zoals ik door de Australiers die al decennia voor een of twee weken naar daar afzakken om er te partyen, met geld te smijten en er zich alles te laten welgevallen...dat verklaart waarom in 2002 die bloedige aanslag er plaatsvond (austr betrokkenheid in oorlog Irak) met tientallen doden en honderden gewonden...hier word je constant aangesproken met 'hey boss' 'transport boss' 'silver boss' 'wanna girl boss' hoe 'n dubbeltje rollen kan...Kuta stond niet op m'n programma en nu blijf ik er weliswaar om te rusten twee dagen (wat 'n contradictie...rusten in 'n luidruchtig oord met tattoos, hangbuiken, scum uit australie en elders) maar ik wilde 's twee dagen niet rondhossen met m'n zware bagage
we hebben elkaar 's middags bij de apero teruggezien en iedereen beseft iets bijgebracht te hebben aan de groep, waardoor iets mogelijk gemaakt wordt dat je alleen niet kunt verwezenlijken, maar waardoor je uiteindelijk als individu toch winst puurt, omdat je alleen als groep kon slagen!! alleen waren we onderweg wel ergens prematuur gestrand en enkel als groep hebben we -uiteraard nu en dan met het nodige gemoederen sussen - het gehaald en wat is de kost of de meerkost (ik schrijf die op ...voor de herinnering)....wel die is totaal irrelevant, en zelfs totaal onbelangrijk; uiteindelijk bleef de kost 'manageable'....en ook dat is reizen....toevallig 'n voorgeschoteld project tot een goed einde brengen met 'n toevallig samengesteld heterogeen gezelschap ...dat maakt die tweedaagse tot 'n unieke ervaring waarvoor geen prijs bestaat, waarvoor zelfs niet betaald kan worden.....yes we can iedereen gaat nu z'n eigen weg...en dat hoort ook zo.. 's namiddags korte wandeling, internetten, winkelstraten, atm geld afhalen, avondeten.. tegen achten ging plots het licht uit (in 'n stadsdeel geen elektriciteit meer) en terug naar hotel waar ik zaklampjes zag, kaarsen en lichten van auto's ....dus slapen...en tegen tweeen 's nachts floepte het licht weer aan....dus klacht dat ik te veel voor m'n kamer betaalde (250.000)....een refund van 100.000rp zorgt voor de win-win lichamelijke gevolgen van tweedaagse bleven niet uit...lichte verkoudheid, hoest, lichte keelpijn en stem kwijt
14/01 'mission alternative' part two (van ferry naar Kuta)
zowat kwart voor acht zijn we in Bali (althans ferry meert aan in Gilimanuk, maar we zijn er bijlange nog niet)...onze eindbesteming zou, zou zijn Ubud (Gail/ik) - Kuta (Morana/Olaf)....eerst moeten we nog 'n kleine 200km naar Denpasar...om prijs controleerbaar te houden (taxi zou te duur zijn) informeren we of er een bus rijdt naar D....ja dus en er zijn vier passagiers (wij)...bus zal pas uitrijden alsde bus vol is, maar die mogelijkheid is quasi nul komma nul, dus stellen we voor om de bus te charteren...aanvankelijke vraagprijs 600.000...na bargaining wordt het 100.000 ppersoon, dus 400.000rp....een hele (middelgrote ong.34 plaatsen) bus voor ons alleen....na een forse rit aankomst in Denpasar rond 23.30 u...intussen heb ik -doodop- mijn bestemming gewijzigd (niet langer het verder gelegen Ubud, maar het dicherbije Kuta 9 km)...ik probeer chauffeur nog te overhalen om ons met kleine meerkost naar Kuta te brengen (hij vraagt ineens 'n flinke extra 200.000, wat dus wordt geweigerd)...we nemen dus taxi naar Kuta...door vermoeidheid worden nu door elkaar prijzen gesuggereerd zonder eenstemmigheid...blijkbaar wordt het bod van de hardstroepende Morana (80.000 rp dus 20.000pp) aanvaard....bij aankomst betwisting...chauffeur eist 100.000 alweer gekibbel en getier en we blijven bij 80.000rp........ het is zowat middernacht (dat betekent dat we zo stilaan op weg waren naar de 24 u 'on the go')...Gail wil zich laten verwennen en opteert voor 'n bungalow (hebben we 's anderendaags gezien...met tuin en zwembaden maar 500.000per nacht)...Morana en Olaf zoeken naar budgetaccommodatie en ik ga alleen (dat moet 'n ongelooflijk zielig schouwspel zijn geweest....met m'n rugzakje en trek'bag' middernacht tussen fuifnummers allerhande ...op zoek naar 'a place to sleep')....na enkele minuten beland ik in Segara Sadhu Inn...single met airco, fan, private toilet,shower...250.000rp (kleine 25 euro) ok dus...nog 'n snelle Bintang beer en val als 'n rotsblok op het bed waarvan ik pas 's anderendaags zie dat het 'n fijn kingsize double is waar we met enige overdrijving wel met vieren hadden kunnen op slapen......... the very longest day.....kwam zowaar aan z'n lucky end
14/01 Bromo vulkaan + 'mission alternative' tot ferry
om 3.30 u gewekt (nou ja, ik heb nauwelijks 'n oog dicht gedaan) en om 4.00u met jeep via steile kronkelige weg naar voet Pananjakan-berg; onderweg ligt weg hobbelig door opeengehoopte en samengekoekte stroken vulkaanas; dertig minuten later opgewacht door berggids die ons (plus 'n vijftiental anderen vanuit andere hotels) onder begeleiding van 'n zaklampje naar boven gidst...een zware klim van ong. een klein uur over 'n pad waarop door de duisternis niks te zien is...ik ga voort op de lichte kleur van de lichtblauwe jeans voor me...en m'n hart bonst tot in m'n keel...en ik ervaar zowaar dat ik ooit roker ben geweest .... het is zowat vier tot vijf graden en ondanks de kou doet de inspanning me onder m'n winterkleding zweten...buiten adem maar met 'we made it' gevoel de top bereikt..en nu wachten op de sunrise...weer blijft lang gesloten met 'n ondoordringbare nevel vermengd met de rook uit de Bromo...na lang wachten doemt vanuit de optrekkende nevelslierten tipje na tipje de Batok op, dit is de bijna kegelvormige vulkaan die als 'n stolp rechts net voor de Bromokrater ligt.....en dan is ie er....langzaam onthult zich de zwarte kraag van de rokende krater de Bromo...en even later zullen zelfs 'n aantal delen van de flank van de erachter liggende Meru zichtbaar worden....rond de voornoemde stulpen ligt 'n enorm lavaveld met aan de uiteinden opgehoopte lavaheuvels als waren het muren.....moe maar gelukkig met het hallucinante schouwspel verlieten we als bijna stiekeme deelgenoten aan 'n complot de Pananjakan via het pad dat we in duisternis hadden beklommen...nu pas ...in het heldere daglicht wordt duidelijk over welk soms gevaarlijk pad (soms lopend naast 'n gapende afgrond!!) we de klim hadden verricht...... het verstand op nul... na de afdaling teruggebracht met de jeep naar hotel (?) voor ontbijt dat ik uiteindelijk niet zal aanraken......Morana komt tot de ontdekking dat tijdens onze afwezigheid haar gsm, oplader, ipod zijn gestolen....Olaf en ik constateren dat alles in onze kamer onaangeroerd is gebleven....we houden ons erbuiten, maar de dames (Morana/Gail) bijten van zich af, betrekken chauffeur in complot, er wordt gedreigd, gescholden, de politie komt erbij...alles verloopt in twee talen die mekaar kruisen en die mekaar helemaal niet verstaan (zwak argument van Morana..ze kent haar nummer niet uit het hoofd !) chauffeur stelt aan politie voor onze bagage te controleren wat we carement weigeren...ineens zouden we verdachten worden......uiteindelijk wordt alles.....geclasseerd en loopt het af met een huilbui !
terug met minivan naar probolinggo (tegen tienen) en wachten op bus naar Banyawangi (vertrek 12 u en aankomst een achttal uur later) bij vertrek wordt duidelijk waarom we o.m.weinig betaald hebben voor het hele project...het betreft 'n ekonomi-bus vol Indonesiers, we zitten op mekaar gepakt en na 'n kwartiertje onderweg...is er panne !!! van dan af besluiten we het verdere af te leggen traject zelf in handen te nemen...maar daarvoor moeten we het groepsbelang laten primeren (intussen wordt ook duidelijk dat de vier betrokkenen 'n verschillende budgetruimte hebben...Morana reist op tight budget) we vragen aan 'n Indonesier ons de juiste angkot (stadminivan) aan te wijzen waarmee we terug naar terminal kunnen; eenmaal in terminal regelen we kaartjes (bargainen tot 160.000 per persoon) in 'n executif (eersteklasse) bus die tegen 14 u zou vertrekken; we eten en even later wordt ons meegedeeld dat.....pas om 16 u slechts 'n ekonomi zal vertrekken.......alternatief wordt ons aangeboden: 'n minivan voor ons vieren voor 1,5 miljoen rp (geweigerd wegens te duur)....discussies, onderhandelen, discussies....we slagen erin dat 'n private car (gewone wagen ) ons brengt naar Banyawangi (na afdingen) voor ....de prijs die we voor de executifbus reeds hadden betaald (160.000 x4 dus 640.000rp)....iets over tweeen zijn we weg...enkel in stadjes worden we opgehouden door traag verkeer, maar op bepaalde stroken -what a hell of a race - en in plassende regen houdt de chauffeur er 'n beangstigende rotvaart op na...tegen 18.30 u bereiken we Banyawangi en dus de ferry die tegen zevenen zal uitvaren (45 minuten) naar Gilimanuk (Bali)......we installeren ons op de ferry (6000 rp) en.....Gail constateert dat ze haar fototoestel heeft laten liggen in de wagen...en die is weg ! (deel twee van 'mission alternative' volgt nog...)
een hele dag minivan van Yogya (vertrek 8.30 en aankomst Ngadasari in Bromo ong. 20 u) had geboekt bij sosro voor 410.000 rp: minivan naar Ngadasari, nacht verblijf in tweepersoons, om 3.30 jeep naar voet pananjakan...na view terug naar hotel voor ontbijt...met bus van probolinggo naar banyawangi waar de ferry naar bali, bus 'n goeie drie uur verder naar denpasar.....je merkt dat alles voor 'n prikje (twee dagen ononderbroken bussen dus,bijna ter plaatse gebracht, de bromo vulkaan experience...voor nog geen 40 euro)......maar de realiteit zal anders uitpakken bon, op 13/01 vormde zich dus 'n organisch groepje van vier in de minivan..Gail (usa), Morana (zagreb), Olaf (maastricht) en ik...uiteindelijk zal blijken dat met dit toevallig gevormd groepje ...bij opduikende problemen aan teambuilding zal moetenm worden gedaan !! alles loopt vlot, chauffeur die ons behendig door het hectische indonesische verkeer loodst tot in probolinggo (ong. 18 u)...dan met andere chauffeur klim naar Ngadasari, het voorlaatste bewoonde dorp (laatste is cemorolawal) in bromo, van waaruit de bromovulkaan kan worden bekeken...... klotehotel (Sion View) er is geen water, het is er smerig, het ligt vol vulkaanas...we gaan avondeten bij Yoschi's even verder en vroeg slapen (?waarin ik niet slaagde) want om 3.30 worden we gewekt om met de jeep naar de voet van de klim te worden gebracht normaal kan de krater van de bromo ook beklommen worden, maar er is al 'n tijdje eruptiegevaar en dus kan alleen maar de klim naar het viewpoint pananjakan (op ong. 2600m terwijl krater op ong. 2300 m ligt...dus als weer meezit zal sunrise op krater 'n treffer zijn)
wat op 14/01 vanaf 3.30 u gebeurde....en de fantastische ervaring met je twee ogen dichtbij op 'n rokende krater neer te kijken.....en verder de 'longest day' tot ...ik althans bijna totaal uitgeput op 'n bed neerviel net na middernacht (maar reeds 15/01 dus)in het ....balinese kuta (als ik m'n niet slapen erbijvoeg...'n kleine 24 u on the go....) wordt vervolgd....
drie dagen niet kunnen internetten,want een ongelooflijke hectische driedaagse achter de rug, maar we gaan verder chronologisch door (nu al in bali evenwel, maar we nemen de draad weer op in Yogya) in Yogya was alles wat ik wilde zien gezien, dus besloot ik 'n dagje naar het ong. 30 km verder gelegen solo of surakarta (en dus zonder bagage) te sporen...had trouwens dag eerder laatste vlucht geboekt (05/02 van KL naar Ho Chi Minh city voor ong.426 ringgit, dus 'n goeie 100 euro en aar kan ik wel mee leven) solo het antiekmarkte bezocht en er 'n wajang golek popje gekocht (deels oud, deels nieuw - maar voor 50.000 rp (nog geen vijf euro) moet je je lat niet te hoog leggen) verder de kraton (sultanpaleis) bezocht waar ik getrakteerd werd op die geniepige plagerijen van de suppoost (heb je wel meer tav van westerlingen)...ik diende zonnebril af te zetten..ok dus....en 'n minuut later diende ik in weliswaar gerakelde aarde mijn schoenen uit te doen (uit respect voor sultan), maar ik draag geen slippers, maar bottines met sokken die ik niet zomaar aan aarde toevertrouw..nee dus!! ze hadden me treinkaartje voor solojebres verkocht, terwijl solobalapan hoofdstation is, dus wat uitleg en niemand maar dan ook niemand die 'n woord engels verstaat..dus kleine ergernis verder in solo...uiteraard kilometers al wandelend ontdekken en intussen alle becak-drivers van je afschudden trein terug aanvankelijk 17.10, hergeprogrammeerd op 17.54 en die rijdt dan de andere richting uit om enkele reizigers te bedienen om dan weer terug te rijden richting Yogya, bom-en overvol en daar word ik dan aangesproken in het engels door 'n meisje dat met haar vriend terug naar bandung spoort...zij nodigen me in yogya uit voor 'n zittende kopi joos ...specialiteit zittend op straat in yogya (een koffie met het lijkt op een blokje houtskool dat ze erin kieperen....maar erg erg lekker...en ik ...betaalde het rondje) laatste nacht bladok dus (vijf nachten er verbleven) 'n onvervalte aanrader en voor mij goedkoop aangezien ik geen bezwaar had tegen de indonesische mandie
vanmorgen om 7u vertrokken ...ik achterop bij Ika, de keukenhulp van Bladok die haar mager maandinkomen probeert aan te dikken met - zoals ze beweert - haar second job...motorcycle taxi (nog twee nederlandse meiden zijn van de partij, achterop bij vrienden van Ika...en je kent de nederlandse huidige formaten - bijna 'n kop groter dan ik) richting Merapi, de vulkaan die eind okt en nov voor verwoesting zorgde !!! wie me voor ramptoerist verslijt mag me gerust aan het kruis spijkeren....maar ik had het er met de nederlandse meiden over...moeten we ons schamen....de inwoners daar die alles kwijt zijn en inderhaast 'n drankkraampje in mekaar hebben getimmerd, lieten zich eerder positief uit over onze belangstelling soit, ik ben niet bepaald zo vlug onder de indruk (laatst was dat in 2005 bij bezoeken aan tuol sleng en choeung ek..killing fields in cambodja..pol pot weet je....) maar nu was ik alweer serieus gepakt...we zijn zo dicht mogelijk bij de nu slapende (?) rokende vulkaan gereden en wat we zagen was 'n omvervalst slachtveld (even dacht ik aan foto's uit w.o. 1, ieper etc waarop 'n stukgeschoten landschap)... 'n oorlogstafereel, aangericht door die machtig in zijn top door nevelslierten en rook omgeven vulkaan...die door de indonesiers met ontzag wordt bejegend.....lavastromen die gigantische canyonsporen hebben getrokken ....dikke brij lava die her en der nog ligt te roken, enorme brokstukken (oa een -niet te geloven- rotsblok die hoe meer we hem bevoelden naar beneden toe, hoe warmer...) door de berg uitgespuwd, halve vermolmde boomstammen, stukjes geraamte van wat ooit woningen waren, ergens drie treden van 'n trap tussen de brij....er heerst 'n onwaarschijnlijke stilte, er wordt geen woord gewisseld tenzij gefluisterd, alsof men uiterste voorzichtigheid in acht wil nemen ....om de ong tweehonderd doden niet wakker te maken, 'n vrouwtje dat ergens gebogen tussen de lava staat (te zoeken ??), een man die in zijn ruine wat pannetjes heeft gestapeld en wat lava bij elkaar harkt ...dit is waanzin en bedenken dat de inwoners er blijkbaar aan denken om herop te bouwen...uitgerekend daar..alsof ze een levenslang verbond hebben gesloten met de machtige vulkaan de top vertoont even over het midden naar rechts 'n enorme gapende lichtjes rood gekleurde wonde....maar wat treft dat is die bijna pijnlijke gelatenheid van de mensen, geen gejammer (de daklozen blijken voorlopig geevacueerd naar bamboe-verblijfplaatsen, zegt men maar...blijven elke dag terugkomen) wat ik 'n tijd terug in de krant las, was zo veraf......nu is alles tastbaar, mensen zijn niet langer foto's, maar gerimpelde echtheid die zelfs de glimlach niet hebben verleerd, zelfs de vrouw aan de enorme rotsblok had niet nagelaten zich wat op te maken onder haar modieuze hoofddoek....
om 5 u vanmorgen (geen typfout) reeds vertrokken naar het 50 verder gelegen Borobudur, grootste boeddhistische bouwwerk ter wereld, de perfecte constructie gebouwd met vulkaansteenblokken (9de eeuw) en volledig - steen per steen - gerestaureerd; archeologen denken dat het 'n univ was met pedagogische basreliefs; vierkante basis met 6 etages en dan de drie ronde terrassen met de stoepa's met in elke stoepa 'n boeddha...jammer dat de stoepa-terrassen niet betreden mochten worden (herstellingswerken....vulkaanas van de merapi verwijderen)...maar het blijft hoedanook een overweldigend bouwwerk....vergelijken heeft geen zin (ik kan moeilijk zeggen dat angkor wat minder of meer indruk maakt)...mijn persoonlijke voorkeur gaat naar het Gesamtkunstwerk Angkor (met al z'n tempels en dies meer) maar dat is de vergelijking appelen-citroenen
dan terug naar Yogya...mensen afzetten, alleen de die-hards blijven over, 'n jonge stotterende Duitser en ik, voor het bezoek aan de hindoeistische tegenhanger Prambanan (20 km van Yogya) (ook 9de eeuw) gelegen in 'n heerlijk groen park; ook P. is volledig heropgebouwd, heeft te lijden gehad van aardbevingen: het betreft tempels gewijd aan de bekende Hindoe-goden Shiva, Vishnu, Brahma en tempels gewijd aan hun rijdieren (resp. stier Nandi, arend Garuda en zwaan Angsa)....tegen tweeen terug in Yogya het hele gebeuren kostte 310.000 rp (kleine dertig euro) (te bedenken dat entrees 2x120.000 is, terwijl aan ingang 135.000 ...en er was 'n ontbijt inbegrepen.....'n goedkopere mogelijkheid zit er beslist niet in, het vervoer met minibus is maar 'n prikje) en alweer....schikkingen treffen.......morgen de Merapi vulkaan (150.000 achter op motorfiets ....en alweer vroeg ...7u!!!!) en nog 'n formule die ik niet goedkoper aan mekaar kan flansen: op 13/01 tweedaagse richting Bromo vulkaan (voorlopig gesloten??), overnachting buurt bromo, verder naar Probolinggo, ferry naar Bali en drop-off in Denpassar (420.000)...als ik daarvoor alternatieven moet voor uit de hoed toveren, zou me dat 'n alvast 'n bommetje meer kosten !!!!!
