heb je in je hele leven even veel vrienden als vingers aan je hand, dan bof je... jan (overleden 31/7/2010) was zo'n dikke vinger...we detecteerden elkaars wonden die dienden geheeld... de telefoon rinkelt nu minder en tijdens m'n reis was er 'n enorme blinde vlek in m'n mailbox... ook de enkele korte berichtjes van m'n broer (overleden 7/6/2010) miste ik erg... onderweg was ik 'n heel stuk 'armer', 'n gedachte waar je niet erg vrolijk van wordt...
en het afscheid van vietnam en saigon (of tp ho chi minh zo je wil) in het bijzonder - toch ook 'n beetje thuis - was intriest; om het te verwoorden snelt cole porter (de man van de pareltjes 'night and day' of 'in the still of the night') me te hulp met z'n 'every time we say goodbye' every time we say goodbye I die a little .... why the gods above me who must be in the know think so little of me they allow you to go
foto: in vincom...de winkel met het futuristische design
cirkel sluit zich...meer dan drie maanden terug in bangkok airport (in 'n half uur van taxiend vliegtuig naar check in voor penang) en nu tijd zat in bkk (er aangekomen vanuit tan son nhat - saigon en uitgewuifd) en meer dan vijf uur wachten op flight naar cairo... ook airport cairo is 'n eigenaardige gewaarwording, meer dan drie maanden terug geen vuiltje aan de lucht en na de politieke beving ziet de airport er net uit als tevoren, aan niets is te zien dat er intussen iets is gebeurd; het is zoals bij 'n overlijden, even stilstaan en dan weer vooruit 'het leven gaat door' zegt men dan...ook in cairo vind je de nieuwste valentino en boss etc etc maar op 'n veel kleinere schaal en alles ligt er zowaar rond n' eetcentrum van waaruit de gangen naar de gates radiëren, en als je er wil gaan zitten ben je een van de gelukkigen op de schaarse banken het aaneenrijgen van airports en vliegtuigen (aan de kop en de staart van 'n reis) vormt - voor mij althans - het meest vervelende en tijdrovende deel van een reis...de vluchtjes tussendoor - tijdens het echte reizen dus - zijn meestal kort, hebben soms wat pikants en avontuurlijks en zijn dus best wel 'n aangename afwisseling.... en wat te zeggen van brussels airport...'n aankomst daar doet altijd denken aan 'n aankomst in 'n airport van een derde-wereld-land ! de reis ligt nu op apegapen en filantropischer ben ik er bepaald niet op geworden, maar dat ligt wellicht grotendeels aan mezelf....en thuiskomen maakt ook al niet vrolijker....op de trein zie ik hoe belgie er erg grauw bij ligt, ook de mensen hebben een grauwe kleur of benevelt de slagschaduw van de tropische plek waar ik vandaan kom nog m'n gezicht ? zoeken om weer weg te gaan...zoals 'n voetbalcompetitie,eens die achter de rug, wordt 'n nieuwe voorbereid en aangesneden....enkel gezondheid maakt 'n verschil op laatste dag liet ik in hotel weegschaal naar boven brengen om m'n bagage te wegen.....ikzelf ging even voor...69 kg...wat 'n reis vermag! (binnenkort verschijnen allicht foto'tjes bij de blogtekstjes)
foto...toch wel indrukwekkend...de splinternieuwe bitexco-tower in Saigon met helicopter-deck
heb je in je hele leven even veel vrienden als vingers aan je hand, dan bof je...
cirkel sluit zich...meer dan drie maanden terug in bangkok airport (in 'n half uur van taxiend vliegtuig naar check in voor penang) en nu tijd zat in bkk (er aangekomen vanuit tan son nhat - saigon en uitgewuifd) en meer dan vijf uur wachten op flight naar cairo...
