vorig jaar bracht ik een aanloopweek door in thailand : bangkok, ayuthaya (vroegere thaise hoofdstad waar de opgegraven relicten naar mijn smaak in het niets verzinken in vergelijking met angkor) en kanchanaburi, 'n goeie 100 km ten westen van bangkok, bekend om de beroemde brug over de kwai !! ik heb er drie dagen verbleven, rondgefietst, met bezoek aan de twee oorlogskerkhoven van krijgsgevangenen die tussen 1942 en 1945 door de japanners werden gedwongen de thailand-burma railway aan te leggen, een meer dan 400 km lange bevoorradingsroute ....
het jeath-museum (elke letter in jeath staat voor de beginletter van de in dit gebied betrokken oorlogslanden: japan-engeland-australië/amerika-thailand-holland)schetst de vreselijke levens- en werkomstandigheden van de krijgsgevangenen.
kers op de taart is natuurlijk de heropgebouwde 'bridge over the river kwai' die in tegenstelling tot wat in david lean's filmklassieker wordt getoond, geen houten, maar wel een betonnen brug was.
naast 'magistrale' pilletjes me voorgeschreven door m'n huisarts (ingeval van 'volwassen' diarree of ademhalingsproblemen....heb immers nu en dan last van airco), wat imodium (voor prille diarree), dafalgan, pleisterjes, iso-betadine ontsmettingsstof , verband, fixatie-verband (voor brandwonden)....daar moest ik vier jaar terug lang naar zoeken....had immers binnenkant van linkerbeen geschroeid aan uitlaatpijp van brommer, 'magistrale' zalf tegen insectenbeten.... kortom, beperkt ehbo-pakket dus......want ervaring leert dat in de meeste plaatsen wel iets of wat voorhanden is......het grote probleem blijft evenwel omwille van de taal-handicap het proberen duidelijk maken wat er schort !
foto : apotheek op don khong, het grootste eiland van de sipandon (de 4000 eilanden), zuid-laos
begrippen als 'rode khmer' en 'pol pot' (de leider) staan in ieders geheugen gegrift... het was geen genocide of volkerenmoord, het was erger, het was uitmoorden van eigen volk (elke familie telde zowel beulen als slachtoffers); wie 'n bril droeg, leek 'n intellectueel en diende dus uit de weg geruimd; iedereen diende phnom penh te verlaten en plots werd de miljoenenstad uitgedund tot 'n spookstad van pakweg 25000 'zielen'; martelingen waren schering en inslag...om kogels te sparen werden hoofden tegen bomen gekwakt....resultaat: 'n paar miljoen cambodjanen kwamen om (wekt het dan verbazing dat achter de geheimzinnige smile van de cambodjaan nu een immense achterdocht schuilgaat ? alles speelde zich af slechts 'n goeie dertig jaar geleden !!) in 2005 bezocht ik het concentratiekamp S21, Tuol Sleng in Phnom Penh, waar de vreselijkste martelingen plaats vonden; Tuol Sleng was 'n school (nu 'n soort holocaust-museum), identiek gebouwd en er exact hetzelfde uitziend als alle andere scholen in de buurt, waar jonge cambodjanen nu les volgen: bij de aanblik gaat 'n siddering door je heen. 'n 15 km buiten phnom penh bezocht ik de 'killing fields' van choeung ek, waar duizenden werden samengebracht en afgemaakt en in reusachtige kuilen gedumpt (foto: memorial in choeung ek, met de er gevonden doodshoofden en kledingstukken van slachtoffers); ondanks de tropische hitte tijdens het bezoek voelde het aan alsof het bloed in je aderen bevroor..... 'n paar eeuwen geleden poneerde de duitse filosoof hegel "de geschiedenis leert de mens dat de mens niets leert uit de geschiedenis"
tijdens m'n bezoek aan hanoi vorig jaar: op 'n ontiegelijke ochtend in lobby van hotel dwarrelen m'n ogen over de frontpagina van de vietnamese krant Thanh Nienh, en plots wordt m'n aandacht getrokken door....BI (dat is vietnamees voor belgië); nu ken ik wel 'n ietsiepietsie vietnamees, maar bijlange niet genoeg om te begrijpen waarover het gaat; dus fluks de pc op en de engelse versie van bewuste krant raadplegen: de weirdo die in de dendermondse crèche 'n schietpartij van jewelste houdt.....belgië frontpagina-nieuws !!!
mochten ze ons petieterig landje al kennen, wat veelal het geval niet is, van dan af op hun vragen waar ik vandaan kom, antwoord ik steevast "toi là nguoi phap" (zowat uit spreken {noei fap}) (=ik ben fransman); en ik zweer het... ondanks ze vroeger de franse kolonisatoren met veel bloedvergieten eruitzwierden, liggen de fransen nog altijd in een van de bovenste schuifjes !
met ha ('n contact in hanoi, midden dertig) ga ik avondeten in restaurant 'butterfly' in hang buom, hanoi en tijdens de gezellige babbel deelt ze me bijna onachtzaam mee dat ze houdt van ....het belgische voetbal (ze verwijst in dat verband naar de goeie beurt die het jonge elftal had gemaakt op de op tv uitgezonden olympische spelen) en met enige trots meent ze zich zelfs de troetelnaam van onze duivels te herinneren....'the red monsters'
vorig jaar voldoende ingeënt (reiskliniek uz-gent); alhoewel niet verplicht, wordt het toch aangeraden: de traditionele dtp (difterie, tetanos, polio), hepatitis a en b, japanse encephalitis en typhus...alles samen zowat 350 (er is geen tegemoetkoming van ziekenfonds) tegen malaria bestaat geen inenting, wel (dure) pillen (bv malarone) die ik nog nooit mee had ! ik reis in het droge seizoen en dan is er al minder gevaar, en trouwens de 's avonds actieve muggen zijn niet allemaal malaria-muggen; wat in z-o-azië ook kan toeslaan is dengue of knokkelkoorts, tijdens de dag overgedragen door de dengue-mug.
foto: paalhut aan de mekong, don khon (zuid-laos): om 18.30 u is het donker en er brandt nog 'n peertje tot 20 u (elektriciteit voorzien door centrale generator); vanaf dan is het pikdonker en....je wordt nog uit de nood geholpen met een olielampje !
op www.travelfish.org/feature/171 vindt men een 'Angkor cycling guide'; aangezien vooralsnog 'n zevental dagen 'tempelfietsen' op m'n programma staat, zal ik me daardoor min of meer, maar niet slaafs, laten leiden.
een fantastisch 3-dimensioneel site-overzicht (en uit ervaring weet ik dat het perfect 'bikeable' is) vind je op - en dat is 'n hele mond vol, maar het loont de moeite - www.yellowpages-cambodia.com/images/maps/angkor-temples-3d-map.html het naburige stadje siem reap leeft van de jaarlijks twee miljoen (!) toeristen die op zoek zijn naar de kers op hun toeristisch leven !
rené runt samen met z'n vietnamese echtgenote een travel-agency in hanoi (over vietnam zegt hij: wat is er nog normaal is dit land ?): alhoewel een 'visa on arrival' in principe bv in de Noi Bai-airport-hanoi niet te verkrijgen is, bezorgt hij mij het nodige document waarmee ik zonder enig probleem.... 'n visum 'on arrival' kan ophalen; hun website: www.goldentortoise.com
foto: schoolmeisjes op de fiets (vietnam): ze dragen de klassieke tuniek, de 'ao dai' (plusminus uitspreken {auw jai}) en vergis jullie niet: mondmasker heeft met pollutie niets te maken, wel met schoonheid; ze dragen zelfs mouwstukken om zich tegen de zon te beschermen: het schoonheidsideaal is er zo blank mogelijk uit te zien !!
blog start 2de week....vandaag heikel punt veiligheid: uiteraard lees je dat 'n landgenoot omkomt in het verre buitenland en verneem je dat 'n belg zowaar gemolesteerd wordt (maar worden hier ook geen achteloze fietsers van de weg gemaaid ? zijn hier ook geen messteken ? voelt iedereen zich 's avonds veilig in brussel of pakweg ...ronse ?) het spreekt vanzelf...als je alleen reist, ben je 'n 'easier target' en als 'rijke' westerling loop je sowieso meer in de kijker (en tja, ook ik werd bestolen en beetgenomen, maar mea culpa meer door eigen nonchalance en onvoorzichtigheid); maar in se voel ik me tot dusver ginder niet 'onveiliger' dan hier. wel enkele voorzorgsmaatregelen: sloten (zelfs fietsslot gebruik ik om waar mogelijk bagage - trein bv - ergens vast te haken), mensen die me benaderen (zoveel mogelijk) negeren (veelal veiliger zelf hulp te vragen dan in te gaan op spontaan aangeboden 'hulp'), vooral 's avonds weinig geld op zak hebben, weinig alcohol, en een werkpunt dat nog meer m'n aandacht vereist: al te dikwijls denk ik abusievelijk dat 'n hotel/gh-kamer een verlengstuk van m'n woning is, maar er zijn cleaning staff en lopers....en die hebben 't mij al gelapt !!!! ik heb in principe weinig schrik, alles hoort zowat bij het leven en....'wat moet gebeuren, gebeurt', wat bij uitbreiding deel uitmaakt van de paradox van het leven: we maken plannen, voor overmorgen, voor volgend jaar.... en anderzijds kan het morgen of volgende week gedaan zijn !!
foto: terras voor m'n hotelkamer (hotel laochaleun in pakse, zuid-laos), 16 dollar zonder ontbijt merk op: de typische franse koloniale architectuur
