Volgens het Statistics Office zijn de zwaarste buitenlandse investeerder hedurende de eerste elf maanden van 2023 de volgende: China komt er riant als eerste uit met 8,29 miljard usd. Opmerkelijk is dat men in dat verband China optelt bij HongKong. Zelfs mocht men grote slokop HongKong even terzijde schuiven, dan nog neemt China zelf met 3,9 miljard een grote hap. Opmerkelijk het enorme belang van de 'kleine' stadstaat Singapore met een investeringsaandeel van maar liefat 5,14 miljard, gevolgd door de usual suspects ZKorea 4,17 en Japan 3,1 miljard. Op verre afstand volgen dan USA met een investering van slechts.....0,53 miljard. Dan is er weliswaar nog een groep, een belangrijke evenwel omwille van het totale aandeel, nl 'others' met een aanzienlijke 7,43. Er wordt niet gespecifieerd wie tot de 'others' behoort, maar daar horen ongetwijfeld enkele Europese landen bij....Duitsland, Gr.Brittannie....en Rusland....en India...en Australie ????
De BAMBOO DIPLOMACY voor 'n goed begrip van Vietnams internationale politiek
Het zou een totaal verkeerde inschatting zijn mocht men er van uitgaan dat bij Xi's bezoek aan Hanoi Vietnam wel even op de schoot van China zou gaan zitten. Economische samenwerking loopt gesmeerd, maar veel Vietnamezen hebben nogal wat ressentiment tegen China vnl wat aanspraken op Spratly/Paracel islands in de Zuidchinese zee betreft, en ook het gevoel dat door Chinese investeringen in Vn Vietnam wel aan een uitverkoop bezig lijkt. Het Singaporese Fulcrum maakt analyses van de politiek in ZO Azie. Keren we voor Vietnam even terug....hereniging in 1975, ideologisch isolationisme met tot gevolg diepe armoede (zegslui hebben het o.m. over malaria uitbraak ong 1980 maar er is een gebrek aan medicatie door gebrek aan geld en een politiek van volledige afzondering). Vergeten we niet dat zelfs in 1979 een korte maar hevige en bloedige grensoorlog woedde tussen Vietnam en China, de zgz 'vergeten oorlog'.... (omwille van de Vietnamese bezetting van Cambodja, wat niet door China werd getolereerd....)
Tot in 1986 met de Doi Moi een nieuwe open weg werd opgegaan, wat naast het opengooien van de grenzen in de jaren 90 en het aantrekken van fondsen en investeringen zou leiden tot het voeren van een volslagen nieuwe politiek, een evenwichtspolitiek balancerend tussen de grote geopolieke grootmachten. Een BAMBOO diplomatie, die flexibiliteit en pragmatisme veronderstelt met als basis onafhankelijkheid en het laten primeren van het nationale belang. Een bamboo politiek die ook wel 's wordt aangehaald ivm Thailand, met dit verschil dat Thailand te dikwijls de kant van de grootste macht kiest om zijn eigen toekomst veilig te stellen, een soort bamboe buigzaamheid die even wispelturig is als de wind. In Vietnam echter wordt het rechtlijnig vertaald naar het principe van een volledige onafhankelijkheid, 'equi-distant' dwz even afstandelijk ten aanzien van de grootmachten, met als doel het maximaliseren van de voordelen met tegelijkertijd zich indekken tegen strategische onzekerheden. Of om het met een slagzin te verduidelijken: "NOCH PRO USA. NOCH PRO CHINA" ..... (wordt vervolgd)
Na Bidens bezoek aan Vietnam in september is het nu Xi's beurt. De staatsbezoeken van beiden kaderen in het verstevigen van invloed in zuidoost Azie. Vietnam en China zijn niet alleen buurlanden, ze zijn elkaars belangrijkste handelspartners. Niet dat ze elkaars deur plat lopen. Het is nog maar de derde ! maal sinds 2012 ! dat Xi er officieel op staatsbezoek gaat. China is het voorbije jaar de grootste buitenlandse investeerder in Vietnam. Neem daarbij ook de belangrijke rol die Vietnam speelt in wat Reuters noemt 'de-risking'...het omzeilen van de Chinees-Amerikaanse handelsoorlog, door Chinese componenten naar Vietnam door te sluizen waar ze dan worden geassembleerd, klaar voor export naar de EU en USA. Daarnaast kan Vietnam heel wat troeven op tafel leggen: een goedkopere arbeidskost en vrije handelsovereenkomsten met tal van landen die dus competitieve tarieven voorgeschoteld krijgen.
.
