Met opzet stel ik 'Saigon' en niet Ho Chi Minh city (de stadsnaam toch maar sind 1975), want de 'triangle of death' situeren we vooral in de Franse koloniale era (voor 1954 dus) en in mindere mate in de US-oorlog.
Het gaat om drie (2 Franse en 1 Vietnamees) indrukwekkende gebouwen op minder dan een boogscheutje van elkaar, 2 in Ly Tu Trong street en 1 in de Nam Ky Khoi Nghia
1/ het statige paleis van eertijds de (Franse) Cochinchina gouverneur [nu het HCM City history museum], tevens de laatste residentie van de beruchte Zuidvietnamese, door de US gesteunde, president van de 'puppet'regering Ngo Dinh Diem, voor hij in 1963 aan de dijk werd gezet en vervolgens vermoord;
2/ de typische sixties 'HCM City Sciences Library'....gebouwd op de grondvesten van de 'Maison Centrale' (!), onder de Fransen de beruchte gevangenis, waar een heel pak bekende revolutionairen werden gemarteld en onthoofd met een kanjer van een guillotine. Een van die slachtoffers was de jonge Ly Tu Trong (borstbeeld van hem overigens aan de rand van de zeer lieflijke tuin van de bib).
En met het citeren van die naam komen we terecht in wat voor een doordeweekse toerist een onontwarbaar kluwen is van straatnamen waarbij hij/zij zeer vlug het noorden verliest. Want een nauwelijks bij te houden pak verkeersaders of straten werden genoemd naar vroegere helden/revolutionairen, denken we maar aan Le Duan (de nummer 2 ten tijde van Ho Chi Minh, en zelfs meer de nummer 1) of Nguyen Thi Minh Khai (ook onthoofd in de maison centrale).
3/ een lange zijgevel van het huidige gerechtsgebouw in de Ly Tu Trong, dat onder zijn fronton in de voorgevel nog altijd de naam draagt "Palais de Justice" maakt het trio of de 'triangle' compleet, dwz machtscentrum, gerecht, gevangenis)
Enkele opvallende vaststellingen: van het justitiepaleis mogen geen foto's worden genomen, tenzij stiekem (of op zondag door gesloten hek) en in de sobere, mooie hall met een slanke wenteltrap van de bib sommeerde de balie-juf mij geen foto's te nemen. Gelukkig kan het buiten wel, de fraaie brede sixties voorgevel (met repetitief drakenembleem) met in het midden een wat plomp ogende boekentoren, met een achttal identieke op elkaar 'gestapelde' segmenten die onwillekeurig aan Donald Judd doen denken.
Vaststelling twee: nergens in de buurt van de 'triangle' een toerist te bekennen, tenzij een achteloos voorbijlopende...
Lopen de toerisme-promotoren van HCM City hier geen kans mis, temeer als ik pal in het centrum menige toerist die andere Franse 'relics' zie voorbijlopen alsof het niets voorstelt. Ik denk dan aan het majestueuze HCM Customs gebouw (hoek Nam Nghi en Ton Duc Thang....die laatste ook weer een revolutionair) en het even triomfantelijk ogende HQ Duong Sat (Spoorweg HQ) aan het andere einde van Ham Nghi, in schaduw van Ben Thanh market, dat met de metro op komst een upgrade werd toebedeeld. Het enorme plein voor Ben Thanh kreeg enkele weken terug een nieuwe planmatige verkeersstructuur die de doorstroming veel veiliger en minder chaotisch maakt. En ik vraag me af...zou dat plein zijn naam behouden hebben Quach Thi Trang, genoemd naar het piepjonge wicht (15 jaar slechts) dat eertijds bij een studentendemonstratie (in 1963 tegen de reeds genoemde Ngo Dinh Diem) werd neergeschoten..... Haar borstbeeld stond oorspronkelijk in het midden van laten we gemakshalve zeggen het Ben Thanh plein en staat nu trouwens in een piepklein parkje in.....de Ly Tu Trong. ..maar toeristische belangstelling...noppes !!!
Ben ik dan te streng voor de toerist ? Meestal is Hcm city voor de toerist een kort (tweedaags) tussendoortje met bezoek aan War remnants museum en evtl reunification palace en mogelijks een sinds covid ingevoerde hop on hop off busrit met knalrode dubbeldekker en wat rondlummelen hetzij in de backpacker area pham ngu lao hetzij rond en op nguyen hue/le loi boulevards (daar heb je immers de fotogenieke opera en city hall).. Ik vrees dus dat de toerist Hcm city verlaat zoals Peggy Lee zingt "is that all there is?" Ikzelf ben van oordeel....onbekend is onbemind !!!
