kun je je iets beters bedenken dan in de voormalige keizerlijke hoofdstad te fietsen....ook de stad waar in 1968 het Tet-offensief plaatsvond, de bliksemaanval van de Vietcong, na bloedige straatgevechten na enkele dagen beslecht (nou ja) met 'n pyrrhus-overwinning van de amerikaanse marines...tijdens fietsen denk ik geregeld aan de kogels, granaten die hier in het rond vlogen....straten even buiten 't kerncentrum en dan nog liggen er hier nog altijd erbarmelijk bij; in 40 jaar tijd is hier niet zo veel veranderd...wijze viets weten dat ze op z'n minst vijftig jaar achterop liggen geen enkele toerist gaat naar de tombe van Gia Long en z'n gemalin (de enigen die samen begraven liggen) omdat het 'n hele heksentoer is om er te geraken....eenmaal voorbij graftombe van Khai Dinh (ligt toch 'n 5-tal km buiten centrum) moet je 'n eindje langs de rivier en dan 'n 'ben do' (overzet) zoeken...een kramikkig veerbootje zet je over naar overkant....en dan is het over 'n soms verhard pad, maar ook over 'n hele strook samengekoekte bruinrode moddersmurrie tot aan 'n soort voetbalveldje (nou ja er is 'n doel met drie bamboestokken) waar je - zonder dat er enige aanduiding is - naar rechts moet...en na zowat 'n kilometer kom je in 'n andere wereld terecht, 'n ongelooflijk stil arcadisch landschap uitgezocht door de Gia Long om er begraven te worden...enkele brommers staan er (van mensen aan het werk ?..want er wordt gerenoveerd)...het hele domein met 'n enorme omarmende vijver is van 'n raadselachtige schoonheid....en je hoort werkelijk niets niets....enkel word ik tijdens fotoshoot even gestoord ...door kinderen (ik had ze aan het voetbalveldje al gezien) die me lastigvallen met 'one dollar'.....vriendelijkheid vertaalt zich hier dikwijls in geld vragen
bij ontbijt verneem ik dat australisch koppel (bij ontbijt al 'n paar keer begroet) bonje had met motorbikers die hardhandig hun spullen op straat afpakten...verzet had niet alleen het verlies van waardevolle spullen tot gevolg (cards-camera-geld) maar eveneens blutsen, builen en kneuzingen (heb ik 's namiddags trouwens kunnen vaststellen) en waar ? in de pham ngu lao buurt (waar m'n camera werd weggebrommerd) de gevaarlijke buurt waar de meeste toeristen verblijven, waar geld wordt gespendeerd en wat dus werkt als 'n rode lap op stier! nhut, 'n 'bevriende' biker (nochtans altijd opletten met bevriend en vriend etc) zegt me er weg te blijven, maar ik vind het hotel prima...dus oplossing is misschien 'vroege' uurtjes mijden, maar zelfs op 'n niet on-christelijk uur als tien 's avonds gebeuren er 'rare' dingen
uitchecken om 12 en dan weer lang wachten tot 19 u.....de stad in, wat verloren gegane foto's proberen te re-maken en naar de Bach Dang voor de heerlijke kem trai cay (fruitijs) voor de derde keer al en voor nog geen 2 euro en vervroegd avondeten in de de Pho2000 waar men pronkt met de foto van Clinton in hun zaak tijdens z'n bezoek aan Vietnam en dan de trein...altijd verrassingen...ik deel het coupe zowaar met 'n oudje van 79 !! dat op weg is naar Hanoi (het zal er pas in de prille ochtend 13/02 arriveren) en..ze maakt zowaar m'n bed op...ik sta erbij en kijk ernaar
's ochtends krijg ik oploskoffie aangeboden van m'n charmante coupegenote...met m'n gebrekkig vietnamees en veel gebaren kunnen we toch ''n gesprekje' klaarmaken...en dat gaat over het gemakkelijkste...de familie...ik heb goed geslapen ...ikzelf maak bewust eerste stop mee (was al gestopt in Nha Trang) in Dieu Tri...en de regen maakt de rijstvelden nog troostelozer ook door de talrijke grafzerkjes lukraak gepixeld in de velden (hier omarmen leven en dood elkaar het meest intens) ontbijten in de helemaal niet propere restauratiewagen waar het bijna voltallige treinpersoneel,lijkt mij, zit te eten met al hun strepen op de schouders, ondertussen al te lawaaierig gsm'end om indruk te maken of om hun rang nog wat dikker in de strepen te zetten en dan stop quang ngai...met de regen en de nevelsliert die als 'n treurige sluier over de groene malse rijstvelden hangt, jammerend om de honderden doden en daklozen van de overstroming van vorig jaar en ook elke volgende stopplaats (Tam Ky - Da Nang) snijdt weer passagiers uit de trein weg - met al hun bagage en ballast in kartonnen dozen gebonden - en transplanteert er nieuwe, uitgewuifd door 'n klad familie, want familie is heilig hier (geen sociale zekerheid dus moet men wel kunnen terugvallen op....) en intussen wordt de trein smeriger, af en toe wat half geborsteld en gebezemd en aankomst is 'n meevaller...ik had geboekt in Sports Hotel (17 usd) , dus word ik opgewacht met m'n naam in koeien van letters op 'n blad de hoogte ingetild...gratis ophaling...maar de hel ligt soms in het verlengde van de hemel...krijg 'n kamer met 'n muffe geur, de fridge koelt niet naar behoren...dus ik vraag nieuwe kamer...en dus land ik in kamer 302, net die van vorig jaar, toffe kamer, zonder geschiedenis evenwel !!
ik heb al een verwijtje gekregen dat ik soms als 'n grumpy old man uit de hoek kom....maar men mag z'n kritiek niet inslikken als er kritiek te geven valt....'s avonds zijn le loi, nguyen hue etc feestelijk verlicht (in het kader van lunar nieuwjaar), maar zelfs in die straten liggen de trottoirs er slecht bij....er is geen geld om dat te verhelpen, om dan nog te zwijgen over de andere straten zowel in district 1 en zeker in andere districten waar het huilen is met de pet op.... en dan de miljoenen motorbikes die zowel gedurende de dag als de avond doelloos rondrijden...op de vraag waarom ze dat doen komt altijd 'n antwoord dat ze het niet weten....ze leven zo veel mogelijk buiten en 'n thuis is alleen om in te slapen (er wordt -op enkele uitzonderingen na- geen aandacht besteed aan de binnenhuisinrichting, althans niet door de gewone viet) de werkloosheid ligt vrij hoog in Hcm en wie werkloos is probeert dan maar op een of andere manier aan wat geld te geraken en 'n uitsmijtertje ivm vrouwen....gezien het hoge aantal werklozen en de werkenden met toch meestal 'n schamel salaris....maken vrouwen wel wat jacht op westerse mannen die in het land werken en er dus lange tijd verblijven....en ik heb zelf toch al 'n paar benaderingen naar mij toe ervaren maar...aangezien ik 'du lich' (toerist) ben, lig ik uit de markt......gisteren klampte een jonge dame me aan met de vraag waarom ik zo gezwind tussen het motorbikeverkeer de straat oversteek en ik er dus wel moet werken....van zodra ze horen dat je toerist bent, is de interesse weg
vandaag wandeling om en bij de 10 km ..naar quan nam (district 5) meer bepaald cholon of chinatown de drukte die ik sinds drie jaar niet meer gezien had...tegelijk 'n paar tempeltjes en namen lijken mij minder en minder belangrijk, het zijn eenvoudige chinese tempeltjes met veel gedraaide wierookstokjes en walmen die mij doen denken aan wiet (zonder enige ervaring, enkel buikgevoel) en devote mensjes van oud naar jong (wat willen ze afsmeken??)....ook in de cholonwijk (je doet altijd 'n ontdekking) splinternieuw coffeehouse cat dang (in de hai thuong lan ong) mooi aangekleed en met mooier personeel en dito clientele (let wel, ik ben slechts observer).....telkens bijvullen van de gratis tra da (iced tea) en 'n stevige ca phe den da (ijskoffie) voor 25.000 dong (dus zowat 'n euro) en terug bijna in hotel...nog net wat inkopen....en rits m'n fototoestel uit de handen door motorbiker...gelukkig enkel met vietnamese foto's....en of de dief erg content zal zijn ik weet het niet (het is 'n toestelletje dat in de lidl voor ong 100 euro in promotie te koop was)....gaat de dief goeie winsten maken, ik betwijfel het....ik althans ga niet de eerste de beste boom uitkiezen om me er aan te verhangen .....en batterij van m'n reservetoestelletje is intussen aan het opladen...goeie les ooit geleerd...koop nooit 'n duur toestel om reis mee te gaan (in drie reizen tijd twee toestellen weg...eentje met water....en eentje voor de hongerige vietnamees) intussen druppelsgewijs enkele bekenden gezien...mr tan lacht nog altijd schalks, spreekt nog altijd vloeiend frans en spreekt me nog altijd aan met mr lebrun....en my...zij heeft nu werk (fabriek in cu chi) rijdt nu met 'n motorbike op afbetaling en is weemoediger en somberder dan ooit voordien!!
zondag zowel als maandag de stad in, bekende en nieuwe straten....op 'n jaar tijd kan veel veranderen...het paradepaardje in het stadsgezicht is nu de bitexco financial tower, architecturaal 'n zeer mooie realisatie, 'n goeie 60 verdiepingen hoog en met 'n skydeck (voor het landen van helicopters later) en net onder het skydeck op level 49 (bereikt in 25 sec.) het prachtige bird's eye view over de stad....maar toegang is natuurlijk niet gratis (200.000dong of 'n kleine 8 euro)...dus boven waren er bepaald niet veel viets ook in de dure dong khoi blinkt nu de glanzende mall Vincom met z'n twee blokketorens (en binnenin met alle luxe die het westen zoal aanbiedt) en net rechtover parksons ligt nu 'n kale vlakte, daar komt ongetwijfeld weldra ook luxe....gesprekje met motorbiker leerde me dat de schaarse er nog wonende locals onteigend werden en blijkbaar niet zoals in belgie met 'n som waarmee te leven valt, maar met het bekende kluitje in het riet...de locals worden overal uitgebezemd....en vervangen door het 'geld' vanmorgen te voet naar ga (station) saigon, onderweg 'n banh mi (baguette) knabbelend....nachttreinticket naar hue (vrijdag) gekocht (730.000dong voor 'n lower bunk in 'n airco couchette van vier en voor meer dan 1.000 km sporen!!) en m'n haatgevoelens ten aanzien van taxichauffeurs koelt maar niet....naast station koop ik 'n cola'tje en de taxidriver die allicht met z'n grote mond reeds het voorrecht heeft genoten de bazin te bepotelen en zich nu wellicht laat voorstaan dat hij engels kent neemt zowaar de verkoop op zich en briest in m'n oor 'fifty thousand dong' en alsof ik het niet verstond herhaalt hij 'pipty pipty'.......in de stad betaal ik 12 tot 15.000.....cola verdwijnt dus weer richting koelkast... de bastard !!!
