loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Verleden week was ik diep ongerust ; het liep voor geen meter. De voorbije week had ik verlof maar ik had de eerste vijf dagen enkel de mogelijkheid om 's morgens hoogstens een uurke te lopen. En zoals verleden week gezegd, ik wist niet echt wat te doen : 'uitrusten' en enkel recuperatieloopjes doen of er toch minstens een paar keer volle bak tegenaan ?
Maandag al direct gegaan voor de 'volle bak' maar dan 'voorzichtig' - kan dat eigenlijk 'volle bak' 'voorzichtig' ? - . Naar de finse piste (1.5 km ) daar 4 x 1.3 km snel met daartussen 650 recuperatie en dan uiteraard terug naar huis (raar maar dat is even lang als op de heenweg en dus ook 1.5 km). De snelle stukken gingen tussen 4.56 - 5.00 en daar was ik best tevreden over, ik gaf niet de volledige 100% . Gemiddeld zat ik op deze dikke 10 km aan 5.27 en nogmaals, daar was ik dus content over. Dinsdag recuperatie; traag , gemiddeld 6.30 , een hartslag die weer eens niet onder de 135 wilde blijven en een slecht gevoel : zwaar , zwaar ! En ik kwam Mark tegen , hij haakt af voor Antwerpen verdomme. Ik zal zijn goede humeur missen .
Woensdagmorgen beginnen lopen zonder doel. Toen ik aankwam op de finse piste zag ik dat ik tegen marathontempo gelopen had en ik besloot dan maar om er een 'pseudosnelle' 6.5 km aan te breien en dan de weg naar huis 'uit te lopen'. Ik 'versnelde' tot 5.26 en daarna 5.13 en 5.14 - mijn Garmin staat op 'rondes' van 2 km - en het uitlopen was aan 5.35, dus niet echt uitgelopen. En het was zwaar maar ik had weer een beter gevoel dan na het trage lopen van de dag voordien. Donderdagmorgen weer recuperatieloop , compleet hetzelfde als dinsdag , een beetje sneller maar weer zwaar , zwaar... Hartslag (ik hoop verdikke dat het de meter is .... ) tilt, 3 minuten boven de 185 (mijn maximum is 170...) en daarna zeer onregelmatig tussen 125 en 155 daar waar ik normaal rond de 130 - 135 zou moeten zitten. Vrijdagmorgen net als woensdag vertrokken met als doel wat spurtjes te trekken op een helling van 150 meter. Eens op de finse piste plan aangepast en gegaan voor het woensdagscenario; ik zou iets trager lopen maar niet uitlopen op het eind. En het ging van 5.37 over 5.23, 5.10 en 5.09 naar 5.02, gemiddeld 5.15 over ongeveer 10 km. Ik heb al ooit 10 km's gelopen in de buurt van de 5.00 maar het leek me lang geleden dat ik nog eens zo snel was gegaan als vandaag én dan nog met overschot; ik was niet voluit gegaan omdat ik zaterdag nog eens een dertiger wou doen , 14 dagen voor de marathon van Antwerpen...
Zaterdag de St Anneksroute gelopen, volgens de bewegwijzering 33 km, volgens meneer Garmin net geen 32 km. Ik was van plan om aan 6.10 of zoiets te lopen. De eerste km's leek ik tegen een muur op te lopen, het ging niet, daarna verbeterde dat. Ik zat op een snelheid van rond de 5.50 en nam me dan maar voor om aan minstens 6.00 te lopen. Mijn hartslag zat al snel veel te hoog. Toch ging het makkelijk . Tussen km 20 en 24 zat ik zonder echt gas te geven rond de 5.35. Daarna - oa ook na een 'zware' viaduct - begon het verschrikkelijk zwaar te worden en nam ik gas terug . Rond km 27 heb ik zelfs 100 meter gestapt om makkelijk te kunnen drinken, de volgende 4 tot 5 km was het eigenlijk alleen nog 'strompelen' met als enige doel thuisraken. Ik bleef ondanks alles toch sneller dan 6.00 lopen. Totaal uitgeput kwam ik thuis aan , gemiddeld aan 5.49 gelopen, hartslag compleet tilt de laatste km's ... Deze ultraloper liep een dikke maand geleden nog bijna 60 km en kon nu amper 32 km volmaken ! Het warme bad nadien bekwam me verschrikkelijk slecht , ik moest een tiental minuten op bed gaan liggen. In de namiddag was ik niets waard - weinig verschil met andere namiddagen maar u begrijpt wat ik wil zeggen - . Ik viel als een blok in slaap in de zetel en mijn benen leken wel 100 kg per stuk te wegen, mijn knieen leken roeste scharnieren... En dat verbeterde niet in de loop van de dag - avond.
Zondagmorgen, vanmorgen , bang en zeer voorzichtig begonnen aan een recuperatieloopje. En na een paar 100 meter leek het wel los te lopen, in tegenstelling tot de verwachting ging het eigenlijk redelijk , alleen mijn hartslag zat al na 6 minuten boven de 170 en is daar gebleven de hele training; dat kan eigenlijk niet. Gemiddeld zat ik op deze 8,5 km - normaal doe ik altijd 10 - toch aan 6.18 . Alleen, nogmaals , die verdomde hartslag . En de pijn in de rechterarm die op sommige momenten niet te harden was - mijn rechterhand wat vasthouden hielp....
Dus een zware week met gemengde gevoelens achteraf : redelijk content over de 'snellere' trainingen maar zeer ongerust over de lange duurloop én de tragere trainingen. En binnen 14 dagen is het 'mijn' marathon; wat moet ik nu verdomme volgende week doen ???
deze week 90 km / 2011 950 km / 81 kg na het lopen deze morgen
De week na de marathon van Lier is mijn slechtste loopweek tot nu toe - denk ik - . Slechts 30 km gelopen én het ging niet.
Maandag niet gelopen, wel een km of 30 gefietst : met moeder , broer en zussen gaan eten en de hele namiddag op een terras rustig wat zitten drinken, rustig , maar het was wel telkens alcohol. Onderweg naar huis - ik was niet voor niks met de fiets - een volks café binnen gestapt en daar ook nog wat Palmen gedronken . Dinsdag niet gelopen , etentje met het werk . En zoals gewoonlijk genoeg gedronken , niet overdreven maar toch.
Woensdagavond dan een 10 km gaan lopen : ik leek wel pakweg 8 jaar terug gekatapulteerd : toen had ik ook moeite om 10 km uit te lopen . 's Avonds in de zetel leken mijn kuiten wel een graanveld in de wind : ik zag vanalles bewegen en een krampaanval was nooit veraf; ik moest constant wat zitten rekken om me comfortabel te voelen. Donderdag gaan lunchen met één van mijn favoriete havenklienten ; het begon rustig maar het eindigde in teveel amaretto's. En 's avonds bleef het stormen in mijn kuiten. Te veel alcohol en dus te weinig vocht in het lijf en dat in combinatie met de vermoeidheid van de marathon van Lier ; dat leek mij de verklaring .
Zaterdagmorgen vertrokken voor 'maar' 10 km, het moet lang geleden zijn dat ik er op een zaterdag minder liep dan 20 km, gewoonlijk doe ik zelfs een dertiger... Maar ik durfde niet, te vermoeid. En ik vertrok eigenlijk redelijk makkelijk , ik haalde fluitend 5.40 , en het tempo zou de volgende km's nog lichtjes stijgen. Maar het was zwaar, verschrikkelijk zwaar ; ik had zelfs het gevoel niet harder te kunnen. En de hartslag zat veel te hoog, tegen de 160. De laatste km's probeerde ik wat uit te bollen maar dat lukte zoals gewoonlijk niet echt; ik kwam uitgeput thuis aan, het had geen km verder moeten zijn.... Ongelooflijk, deze 'ultraloper' kreeg met moeite 10 km afgerond...
Vanmorgen -zondag - dan vertrokken met het idee om onder de 130 hartslag te blijven. Dat lukte de eerste km . In vergelijking met de vorige loopjes ging het nu wat makkelijker ; ik zat nog aan 6.00 en had het gevoel heel traag te lopen, dat was dus positief. Maar de hartslag ging weer snel naar net boven de 140 en ik kreeg hem niet lager. Positief was dan weer dat heteen beetje makkelijker aanvoelde, een beetje.... Ik liep gemiddeld aan 6.03 zonder overdreven moeite maar ik had niet echt het gevoel nog veel verder te kunnen , dus weer niet goed.
En binnen 3 weken is het de marathon van Antwerpen. Die zou zowat het hoogtepunt van loopjaar 2012 moeten worden. En het ziet er verdomd slecht uit . Een week geleden loop ik met veel moeite een marathon uit , bijna in dezelde tijd als mijn eerste marathon (Antwerpen 2008) ooit. De week daarna ben ik compleet pannenkoek ; overal pijn en niet vooruitgeraken, ik lijk wel terug een beginneling.. Ik heb pijn in de bovenarmen - vooral in mijn rechter - en dat baart mij zorgen : dat kan nooit veroorzaakt zijn door het lopen maar het hindert wel bij dat lopen... Het is wel degelijk spierpijn, ook daar was ik eerst niet gerust in. En mijn knieen voelen niet goed aan, vooral de rechtse zorgt ervoor dat ik het gevoel heb niet gelijkmatig te lopen. De rechtervoet hindert nog wat aan de buitenkant, van de voetschimmel daar lijk ik dan weer af geraakt te zijn. En ik ben eigenlijk een kilo of drie , vier te zwaar. Man, man , ik lijk in niks op een marathonloper...
Ik heb deze week vakantie maar kan enkel 's morgens een uurke gaan lopen en ik weet niet goed wat te doen. Elke morgen rustig gaan lopen en zo proberen recupereren of toch wat intervaltraining doen ? En dan volgende week zondag nog een 32 - 35 km als laatste duurtraining voor Antwerpen of dat niet meer doen én rusten ? We zien wel. Maar in alle geval, ik heb me nog nooit zo 'kapot' gevoeld de week na een marathon als nu !
Gisteren marathon van Lier gelopen, Belgisch kampioenschap.
De wekker maakt mij wakker om 8 u15, lang geleden dat ik nog werd verrast door de wekker, meestal ben ik een paar minuten voor hij afloopt al op de been. De ochtendrituelen duren wat lang en ik ben heel even bevreesd dat ik in tijdsnood ga geraken. In Lier, amper 40 km van bij mij thuis, zie ik dat het parkeren op de pendelparking geen goed idee is en ik rij terug naar de atletiekpiste waar ik mij makkelijk kan parkeren op 500 meter van de inschrijving. Ik neem rustig de tijd om aan te kleden in een grote zaal. Er is extra aandacht voor de rechtervoet , en ja, geen last gehad van blaren deze keer.
Onderweg naar de start , ongeveer 1 km , zie ik een paar bekenden. In het startvak op de markt in Lier zet ik mij bij de vieruur ballon, de man zorgt ook in Brussel en Antwerpen steevast voor het vieruur tempo. Lier - ik kwam hier nog nooit - lijkt een gezellig klein stadje, dat wordt plezant hier 3 keer passeren. Het parcours bestaat inderdaad uit 3 toerkes over dijken langs een kanaal en water - ik vraag mij af welk kanaal - de passage langs de markt én het atletiekplein.
Over de eerste (verkenningstoer) valt niet veel te vertellen. Ik nestel me achteraan de omvangrijke vieruur groep en schuif stillekesaan naar voor. Het tempo voelt goed aan maar ik heb niet echt veel overschot. Als de wind in het nadeel blaast verschuil ik mij . Op 10 km heeft de groep een minuut voorsprong op het vieruurschema. De warmte begint nu al te hinderen en mij lijkt er weinig zuurstof in de lucht. Gelukkig zijn er heel veel drankenposten, om de 3 km. Aan elke post drink ik minstens 2 halve bekers sportdrank en één beker water. Goede organisatie , puik werk !
Tijdens de tweede toer begin ik de ademhaling van de grote kerel naast mij te horen ; mijn voorspelling dat die de groep niet zal kunnen bijhouden komt later uit. Maar zelf moet ik niet veel zeggen, ik begin ook last te krijgen. Halfweg passeren we in exact 1 u 59. Ik heb al lang in de gaten dat mij Garmin weer overdrijft ,hij zal uiteindelijk 500 meter meer meten dan de werkelijke afstand, afwijking van meer dan 1 procent én dus ongeveer 4 seconden de km.
En op km 24 moet ik de groep laten gaan. De tweede passage in Lier loop ik dus al alleen. Op het atletiekplein wordt ik smalend nageroepen door een kijkende collega, met zijn 5 uur tijd op een marathon moet hij niet belachelijk doen... Er blijkt ook een familielid in het publiek te staan, die liep ooit 2u 30, dat is andere koek. De laatste ronde aanvatten geeft moed, ik kan nu aftellen. Mijn tempo zakt, de warmte voelt nu aan als een loden deken. Ik jojo nu een tijdje met de zware kerel waarvan ik voorspelde dat hij de groep zou moeten lossen . 'Zwaar hé' zegt hij , het lijkt mij zijn eerste marathon, vrouw en kinderen staan hem op diverse plaatsen aan de kant aan te moedigen . Op km 30 kom ik volgens meneer Garmin nog door aan 2 u 48.24 - klopt niet met de werkelijkheid - maar ik loop nog altijd niet belachelijk traag.
Daarna komt echter het verval. mijn laatste 10 km gaan in 62.15. Desondanks haal ik nu regelmatig eens iemand in. Ik vind dit eigenlijk een rare marathon. Op diverse plaatsen hebt ge een goed overzicht van wat er achter u gebeurt en in het begin van de marathon leek alleen de omvangrijke 4 u 15 groep (zo'n 20 man) de enigen te zijn die achter ons liepen. Voor ons - toen ik nog in de vier uurgroep zat - leek ook niemand te lopen. En nu haal ik sporadisch iemand in, raar genoeg weinig mensen die herken , dus niemand uit die vieruurgroep. Het wordt in die laatste 10 km afwisselend lopen en stappen, het is vooral dat wat mij ontgoochelt. In Apeldoorn loop ik heel de tijd en haal relatief makkelijk de aankomst. In Stein loop ik zonder stappen de eerste 45 km en kom ik marathon door ongeveer één minuut trager dan vandaag. Dus content kan ik niet zijn Aan de laatste drankenpost, op 2 km van de meet, stap ik nog even om dan te lopen tot de streep; ik loop er nog twee voorbij . De laatste 10 km is er mij niemand meer voorbijgelopen, zelfs geen aflosser...
Op de atletiekbaan loop ik nog even door, de laatste km blijkt nog in 5.30 te gaan. Ik finish in 4 u en 7 minuten en nog iets, gene vette.... Ik loop over de meet en de man van de marathon vanWest Vlaanderen en IFF kent mijn voornaam - afgelezen zeker - zegt proficiat . Het is druk in de aankomstzone maar ik ken er niemand. Ik drink een halve liter sportdrank , wat water en trek richting veel te kleine doucheruimtes. Daar zie ik nog een collega - ik kende hem niet - . Ik blijk bij de lopers van mijn werkgever enige bekendheid te genieten als veelloper... Mijn Nederlandse vriend is weer even hartelijk als steeds, we spreken af om in Steenbergen de pinten te gaan drinken die ik hem verleden jaar in Ijsselstein tracteerde.
En dan maar naar huis. Over deze marathon kan ik niet echt tevreden zijn, dat wordt er ene voor van achter op mijn lijstje. Ik wil hier wel ooit eens terugkomen, dit is een potentieel gezellige marathon en bij frisser en natter weer moet ik hier onder de vier uur kunnen ! Thuis verontschuldig ik mij bij vrouw en kinderen dat ik geen Belgisch kampioen ben geworden. Wellicht zal ik wat daarna gebeurt nooit meer vergeten .... Een einde, een begin of is alles waanzin ?
Maandag en dinsdag gelopen. Maandag recuperatieloop of poging tot . Ongeveer 10 km op de finse piste tegen gemiddeld 6.28, hartslag tot maximum 135, gemiddeld 130. Zeer zware benen . Te veel getraind, dat gevoel . Desondanks en tegen beter weten in dinsdag toch 'licht' interval. In totaal een dikke 8 km waarvan 3 x 1.350 meter 'snel' ; ondanks niet voluit die snelle stukken op de nog steeds zware finse piste 5.01 / 5.07 / 5.08, tevreden daarover.
En de rest van de week rusten. Vanmorgen dan de klassieke 3 tot 4 km 'opwarming' de dag voordien, vandaag bijna 4 km. Was niet echt bemoedigend, ik trapte op mijn adem ondanks de snelheid onder marathontempo (5.50). En de benen voelen ondanks de paar dagen rust nog steeds zwaar en hard aan. Wil allemaal niet zo veel zeggen weet ik ondertussen. Iets meer zorgen maak ik me om mijn rechtervoet : het groot gehard stuk vel dat overlblijft van de blaar op mijn rechter dikke teen hangt nog slechts een beetje vast; er af prutsen of er aan laten ? Morgen een 'skinplakker' eroverheen , dunne 'goedkope' loopsokken (Décathlon) en hopen dat ik geen last heb.
Het is en het blijft warm, te warm voor de tijd van het jaar en ik ben niet voor de warmte. Anderzijds is het wel gezelliger, morgen in het singletje ! Ik ben ook wel wat benieuwd naar de organisatie : parkeren is op een 4 tal km van de kleedkamers en de plaats waar het startnummer moet worden afgehaald , beiden liggen dan weer op een km van de start ... niet echt praktisch. En het is de eerste keer dat ik op de markt van Lier zal komen, mijn eerste marathon daar maar echt waar ook de eerste keer in Lier, de Zimmertoren heb ik nog nooit gezien, zelfs niet op schoolreis.
Ik blijf bij mijn plan om er morgen een training van te maken maar dan een stevige. Ik ga de vieruur pacer volgen . Niet voorbijlopen, onder geen enkel beding .... Gewoon bij blijven lopen en dat zal wellicht vanaf km 30 moeite beginnen kosten. Doorbijten dan. Ik heb in Spijkenisse - ongeveer even veel deelnemers als morgen - alle pacers alleen zien aankomen, iedereen er afgelopen ... Wel vieruurpacer, vierurenman gaat er voor zorgen dat ge niet alleen aankomt ! Allez, proberen ...
Een 60 km week : maandag 10 , woensdag 10 , zaterdag 24 en zondag 16. Maandag naar de finse piste, recuperatie loopje. De meeste pogingen daartoe mislukken, ik slaag er nooit in zo traag te lopen dat mijn hartslag onder de 120 blijft. En ook maandag weer niet, gemiddeld 134 hartslag , snelheid 6.10. Dinsdag pinten blijven pakken na vergadering met de collega's dus niet gelopen.
Woensdagmiddag gaan eten met een collega. Fleske wijn én pousse café, rustig maar niet de ideale voorbereiding voor een avondloopje. Toch zeer makkelijk dezelfde 10 km als maandag , iets sneller zelfs omwille van 1.3 km 95% volle bak. Hartslag zat wel zeer hoog , die alcohol zeker ?
Donderdag niet gelopen want weer evenement op het werk. 'Ongelooflijk' . Ik sloot weer de deur op de receptie en dronk nog één pint in mijn thuishaven, geen bekenden meer te zien. Twee zoons kwamen toevallig samen met mij thuis, zo zag ik die mannen ook nog eens.
Zaterdag nog eens de aardbeienroute. Ik ging het rustig aan doen en begon ook redelijk rustig. Eens tempo gevonden ging het aan 5.20 zonder dat ik het doorhad. Ben dan maar blijven doorgaan , ook al voelde het zwaar aan. Tempo zakte wel tot gemiddeld 5.29 , traagste 2 km aan 5.37 dus altijd sneller dan marathontempo !. Ik dacht dat ik dicht tegen een persoonlijk record zat op deze route en kijk, slechts een minuutje trager dan in april 2010 én 2 minuten en een half sneller dan de vorige keer, de week voor Stein toen ik ook redelijk volle bak had gelopen. 's Namiddags had ik wel zeer zware benen.
Zondagmorgen - deze morgen - wat rondgelopen in onze gemeente , 16 km. Eigenlijk alleen maar om weer aan 60 km in de week te raken. Ik had niet veel goesting én vroeg me af het wel zin had na die toch wel zware loop van gisteren. En ook vandaag was het zwaar, het ging niet echt van harte. Zo rond km 10 nadat ik 2 km op de finse piste had gelopen vond ik mede dank zij de meewind mijn tweede adem, maar het was nooit echt makkelijk... Gemiddeld 6.11 , gemiddelde hartslag 133, dus niet echt een recuperatieloop maar wel rustig.
En volgende week marathon van Lier. Belgisch kampioenschap, ook Belgisch kampioenschap voor de politie, we zullen dus niet te snel mogen lopen in het centrum van Lier... In mijn 'planning' - ik heb niet echt een planning - staat deze marathon als een trainingsmarathon, dus ik had vooraf niet het doel om onder de vier uur te lopen. Lopen in functie van Antwerpen volgende maand, daar wil ik dan weer wel 'schitteren' . Maar in Apeldoorn bleef ik slechts 3 minuten boven die vier uur én in Stein heb ik bewezen dat ik tot ongeveer km 40 een tempo van 5.45 - 5.50 'makkelijk' aankan - er volgden dan nog 20 km ! - En er zijn pacers in Lier; dus misschien toch - bij wijze van training - de vier uur groep volgen ? Of volle bak én voor de kampioenstitel gaan is ook een optie...
De week na Stein 'slechts' 40 km. De hele week last gehad van de blaar op mijn rechter dikke teen, pas donderdag en vrijdag kwam er verbetering. Zaterdag dan terug de schoenen aangebonden en op de Finse piste twee uur gaan lopen. De eerste meters leek ik te vliegen, echt ongelooflijk. Ik had gedacht dat die nagenoeg 60 km nog in de benen zou zitten, niet dus ... toch niet de eerste km's. De Finse piste lag er enorm zwaar bij , overal nieuwe schors. Ik liep dan ook twee maal de 'grote toer' , daar loop je toch wat stukken op beton en gras. Na 10 km begon de blaar serieus op te spelen, nu niet aan de onderkant maar aan de zijkant , net als verleden jaar na Stein. Op km 17 liep ik nog eens 2 km met de gas 95% open , toch zo rond de 5.10, iets sneller , dat ging dus ook nog. Uiteindelijk maakte ik vrij makkelijk de 2 uur vol en ging net boven de 20 km, dus nog relatief snel (5.52) gelopen ook.
Vanmorgen zondag voelden de benen bijzonder zwaar aan en ook de blaar deed pijn. Soort 'skin' plakker erop en terug weg voor zo'n 20 km. Eerst wat rondgelopen in mijn dorp en dan naar de Finse piste, het was al maanden geleden dat ik Mark nog sprak. Via mail hebben we wat contact en ik las al dat zijn programma van Energy Lab voor hem veel te zwaar is : hij moet té snel lopen wil hij de hartslagen halen die erop staan ; gevolg lichte kwetsuur en angst om door te gaan. En ja, ik liep hem op het lijf. Samen een 20 tal minuten lopen babbelen, hij mikt nog op Antwerpen maar heeft twijfel of hij dat haalt, maar ja, voor trager dan 3 u 20 vertrekt hij niet.... De afstand tussen ons wordt steeds groter. Zelf vond ik het lopen op de Finse piste te zwaar en trok terug de baan op om nog eens de ongeveer 20 km vol te maken. Ik liep iets trager dan gisteren , 5.57 / km, dus nog altijd boven 6 uren tempo... Ik was wel kapot . Met binnen twee weken de marathon van Lier is het een beetje hinken op twee gedachten : trainen of rusten...
En og eens over de 6 uren gesproken ; deze week steeds contenter geworden over mijn 6 uur van Stein. Godverdikke veel minder hard getraind dan verleden jaar , eigenlijk een niet ideale laatste week voor de 6 uur en toch een dikke 1.5 km verder dan verleden jaar. Zonder die blaar en zonder de plassen had ik wellicht een kans gehad op 60 km.
Die verdomde blaar ook.... Ik had nooit last van blaren, nooit , ik wist niet wat een blaar was. Tot verleden jaar in Stein, ik weet het aan mijn Mizuno's, en ja met dat paar (Mizuno 3, het derde paar dat ik van dat merk kocht) moest ik een beetje opletten, een beetje eelt aan de buitenkant van rechter dikke teen verdween nooit volledig... En op een goede dag kocht ik mij eens een paar X socks. Ik liep er tot nu toe 2 wedstrijden mee en kijk , telkens problemen. In Brussel een blaar op mijn middenste teen en nu in Stein ook dikke miserie. Ook op langere trainingen had ik soms last van van die verdomde sokken. Ze zijn te dik denk ik ... In alle geval niet kopen ; is dikke dure brol. Nem !
deze week 40 km / 2012 705km / Deze avond na het eten 83 kg
zes uur van stein , 2 nieuwe persoonlijke records !
Gisteren de zes uur van Stein gelopen, 'the world fastest six hours run', en ja, het is ook mijn 'fastest six hours run' tot nu toe geworden...
De wekker staat op 7 u 40 maar rond 7 u 20 sta ik op. Goed geslapen. Door de 20 minuten extra moet ik mij niet haasten en kan rustig de ondertussen klassieke rituelen voor het vertrek afwerken. Een dik uur later zijn we op weg en kijk de zon schijnt zowaar in onze ogen... Enkele minuten na mijn aankomst parkeren twee auto's vol carpoolende ultracuppers voor en naast mij. Mijn streekgenoten begroeten mij hartelijk en dat doet plezier. Ik installeer mijn tafelke met een bak met drank, gellekes, ipod en wat droge kledij op het voetpad aan de parking en ik ben bijlange niet de enige; dit is nochtans geen 'officiele' bevoorradingszone. Aan de start zie ik nog wat bekenden . Ik nestel mij in het laatste kwart van de groep naast de al wat oudere West Vlaming waarmee ik in Hilvarenbeek ook al een tijdje samenliep. We hebben het over Apeldoorn waar ik hem rond km 30 voorbijliep - te snel gestart. Het parcours blijkt veranderd dus er wordt op een andere plaats gestart.
De eerste 500 meter gaat het heel traag , boven de 6.40. Eens het deelnemersveld van zo'n 190 wat uitrekt kan de motor aanslaan en begint de race... En ik zal maar meteen de cijfers van mijn Garmin geven . En deze zijn zeer correct , er was namelijk slechts een afwijking van 50 meter op de officiele uitslag, nog nooit zat meneer Garmin zo dicht op de realisteit : eerste 10 km 58.26, 2de 10 km 57.43 (20 km 1.56.09 ) , 3de 10 km 57.50 (30 km 2.53.59 ) , 4de 10 km 60.28 ( 40 km 3.54.27 ), marathon zo rond de 4.08, 5de 10 km 64.09 ( 50 km 4.58.36 - persoonlijk record -) laatste 9 km 282 in 61.08, gemiddeld 6.38 ) . Ik loop op zes uur 59 km 282 meter en 98 centimer....
Het parcours is licht gewijzigd . Aan het zwembad ligt een strook met metalen platen . De eerste twee liggen los De weg langs de parking loopt licht op en de afdaling langs de grote baan lijkt steiler dan verleden jaar. Daarna dient er langer op een fietspad langs de weg gelopen , we slaan niet meer zo snel het 'bos' in. De eerste 10 km gaan goed. Het zonnetje schijnt nog een beetje en ik voel nergens hinder. Het gaat iets te snel en dat zal niet verbeteren de volgende km's. Integendeel, het tempo gaat zelfs nog een ietsie pietse omhoog maar dat kost geen moeite. Rond km 20 kom ik terug bij de West Vlaming die sneller was vetrokken dan ik en we lopen een twee tal rondjes in mekaars buurt . Bij de voorraadpost speel ik hem definitief kwijt, hij blijft achter mij en zal ongeveer een 1.5 km minder lopen dan ik .
De sfeer lijkt veel aangenamer dan verleden jaar. Bekenden die mij voorbijlopen zeggen iets, informeren zelfs naar de stand van zaken. En rond km 25 begint een blaar aan mijn rechter dikke teen serieus tegen te wringen, ik verbijt de pijn. Ondetussen is mijn zusters loopvriend mij al heel snel voorbij gelopen maar het zal tot op het einde duren voor hij dat een tweede keer doet. Het begint in de tweede helft van de wedstrijd te regenen, de speaker heeft het over 'minder prettige omstandigheden' voor de lopers; De regen hindert mij niet , zelfs niet als de druilregen omslaat in echte regen. Er komen nu plassen en voorlopig kan ik die ontwijken en mijn voeten drooghouden. De blaar begint nu echt pijn te doen. Ik kijk af en toe bezorgd naar mijn schoen om te zien of er geen bloed uitkomt, het lijkt immers of er vocht uit de geteisterde teen komt... Ik vloek op de sokken die ik aanheb ; ook in Brussel veroorzaakten die een blaar ! Het zijn nochtans echte (en verdomd 'dure' ) loopsokken uit een gespecialieerde sportwinkel. Eén voordeel : door die verdomde pijn voel ik niets anders. Neen, weer nergens hinder , wellicht weer dank zij de 3 ontstekingsremmers van de laatste 2 dagen.
En na halfweg rollen de km's voorbij. Ik kijk uit naar het marathonpunt. Na dat marathonpunt permitteer ik mij bij mijn bevoorrading een stapmoment om een gelleke te nemen én om een half literke sportdrank te drinken. De stapmomenten blijven echter redelijk beperkt. Net na de marathon loop ik trouwens mijn traagste 2 km : 6.44/km . En na het marathonpunt kijk ik uit naar de 4 u 30; dan zal ik mijn Ipod opzetten. En inderdaad, dat zorgt weer voor een boost.
Dit maal duw ik niet op shuffle en de nummers komen in de gekozen volgorde. Het ene geeft mij al een grotere kick dan het andere ; ja man dat werkt écht - bij mij -. Ik heb mijn Ipod zo hard mogelijk gezet en ik trek mij niks meer aan van wat er gebeurt; ze kunnen allemaal de pot op. Ik laat me meeslepen door de muziek , ditmaal vooral gekozen in functie van het lopen, er zitten zelfs nummers tussen die ik eigenlijk belachelijk vind. Maar ze hebben het ritme , de drive , de kadans die ik nodig heb. Ik tel niet af naar het einde van de zes uur, ik tel af naar het einde van mijn playlist en ja man, dat is helemaal iets anders in het kopke !
Ondertussen heeft de regen het fietspad bijna volledig in één grote plas herschapen. En het stuk naast het zwembad lijkt nu weggelopen uit een winterse veldloop. Mijn voeten worden nu kletsnat en het effect op mijn rechter dikke teen en de blaar daarop is nefast ; de pijn is niet meer te harden, ik kan niet verder lopen. Stappen gaat ook niet meer en ik sla een paar minuten in paniek ... Opgeven met ongeveer 50 km achter de kiezen ? Waar zijn die Rode Kruis mannen die in het begin rondliepen, gaan schuilen voor de regen de mietjes ? Ik schreeuw het uit van de pijn. Stappen doet pijn en lopen doet pijn, wel dan kunt ge beter lopen en doorbijten.... En dat doe ik . Op het stuk in het bos liggen geen plassen meer en de pijn wordt draaglijk.
De twee volgende ronden loop ik op het voetpad boven het fietspad, raar dat niemand anders op hetzelfde idee komt. Ik loop nu helemaal in trance , de muziek, de pijn in die blaar , het einde dat in zicht komt - nog 2 keer langs de start - , de laatste nummers op mijn Ipod, het vooruitzicht op het behalen van 58 km mijn doel was 57km 800- verder dan verleden jaar. En ik weet niet wat het is maar ik voel de adrenaline in mijn lijf stromen : ik roep , smijt mijn bevoorradingsbeker zo hoog mogelijk in de lucht en zing luidkeels mee met mij Ipod, hier en daar kijkt iemand grijnzend in mijn richting...
En net na mijn eigen bevoorradingsplaats gaat het eindsignaal. Ik heb eigenlijk nog 20 seconden te gaan maar besef dat ik zeer ver boven de beoogde 58 km zit en besluit om te stoppen. Ik verbroeder even met een Duister en daarna met een ingeweken veellopende langharige en opvallende Nederlander die ik al op verschillende marathons zag. Ik kijk nog eens goed naar mijn Garmin en besef dat ik wellicht boven de 59 km zit en dus mijn persoonlijk record heb verbeterd. Zonet zag ik dat ik de Nederlander 10 meter na mij geeindigd is, ik ben de eerste van de lopers die geen 60 km haalt ... De opmeters komen laat - ik bibber van de kou - en meten 903 meter.
In de douches zie ik mijn Waaslandse vrienden - dat is nu het voordeel van een zesurenloop, samen uit , samen thuis - . Maar ik kijk veel meer uit naar mijn rechter dikke teen en vrees een bloederige massa aan te treffen, het blijkt 'beperkt' tot een joekel van een blaar die ontzag afdwingt bij de kleedkamergenoten : 'dat kan meer pijn doen dan krampen' .
's Avonds tel ik aan mijn restauranttafel de werkelijke afstand uit ; ik zit zeker boven de 59 km. En ja dat is beter dan verwacht. En dat zorgt er tevens voor dat de er nu (inderdaad Dave.. ) maar één te behalen afstand meer is , die verdomde 60 km ...
Na een zware maaltijd en een fles wijn hijs ik mij nog even aan de hotelbar voor een koffie en een pousse café. Even overweeg ik nog om de stad in trekken maar ik besluit om me terug te trekken op mijn kamer . Ik val in slaap als 28 blokken beton van 11 ton en slaap de slaap der gelukzaligen.... Marathon / ultraloop nummer 20 , één voor mijn top drie...
Dinsdag 9 km gaan ploegen op de Finse piste. Bijna letterlijk ploegen : overal lag nu een dikke 20 cm nieuwe schors waarin ik tot mijn enkels inzakte... Is inderdaad wat overdreven maar, allez, het was zwaar lopen. In het 'middenstuk' eens een 2 tot 3 km goed doorgetrokken en daarna uitgelopen. Ik zat gemiddeld aan 5.51 en vroeg mij na deze training af of ik nu niet te 'diep' was gegaan... Woensdag dan wat gaan uitlopen. Ongeveer 8.5 km tegen 6.24; de hartslag zat wel wat te hoog maar ik liep makkelijk.
Donderdag een receptie van de werkgever, goed begonnen met een fruitsapke maar deze straffe jongen kon toch weer niet weerstaan aan de verleiding : een glas of vier vijf wijn gedronken en zowaar vrijdag - de dag nadien- wat lichte hoofdpijn. En dan moest het ergste nog komen...
Vrijdag met mijn favoriete havenklient naar Antwerp - Beveren. In de late voormiddag probeerde hij mij al te verleiden om dan al te beginnen aan de festiviteiten (aperitief - Chinees en dan pouskafeeen tot de receptie voor de match begint...) maar ik ging daar wijselijk niet op in. ' s Avonds bij het eten een half glas witte én een half glas rode en water en water en nog eens water... Beveren counterde den Antwerp kapot en de met Antwerpenaars gevulde businessseats ergerden zich dood aan die twee Beverensupporters die uit de bol gingen bij de twee goals.
En vanmorgen dan het klassiek apertief van de dag voor de wedstrijd : ongeveer 20 minuten gaan lopen , gemiddeld 5.30 dus eigenlijk veel te snel. Maar het voelde zeer goed aan.
En ik ben - anders dan gewoonlijk voor een wedstrijd - redelijk optimistisch voor morgen. De temperatuur zit goed - ik liep deze morgen voor het eerst in een shirt zonder lange mouwen - , het regent morgen wellicht mot en de wind zou idedaal zitten. En deze morgen was er niets dat tegen spartelde, niks, nergens. Dat ik geen enkele keer een lange duurtraining tot een goed einde kon brengen en dat ik belange niet zo veel km's gelopen heb als verleden jaar dat vergeet ik dan maar even... We zien wel morgen. Nog mijn Ipod prepareren voor het laatste anderhalf uur , een hotelleke boeken voor achteraf en dan inpakken... mijn derde ultraloop !
De voorlaatste week voor de zes uren van Stein het al een klein beetje rustiger gehouden. Maandag een 10 km op de finste piste, traag (6.25) aan een rustige hartslag (gemiddeld 132). Het ging gemakkelijk ondanks het zware loopweekend. Dinsdag bewust niet gelopen, rustiger week... Woensdag gaan 'intervallen' op de finse piste. 4 snelle 800 meters en één snelle 1.300 m met daartussen 500 meter recuperatie. De snelle stukken gingen tussen 5.02 en 5.11. De finse piste lag er nog steeds zwaar bij, er is op het stuk waarop ik het meest loop nieuwe schors gelegd, het lijkt wel alsof ge daar in vastgezogen wordt. Ik was dan ook behoorlijk kapot na het laatste snelle stuk, hoopvol was dan wel dat ik vrij snel recupereerde in de anderhalve km naar huis. En ik was anderhalve minuut sneller dan verleden week op deze training.
Donderdag een recuperatieloopje voorzien maar de bevelen van madam trokken een streep over dat plan. Zaterdag lang getwijfeld over wat ik zou doen en een paar minuten voor ik vertrok beslist om nog eens de Aardbeienroute te lopen. De eerste km's zat ik op marathontempo en dat ging zo makkelijk dat ik het plan om deze loop tegen zesurentempo af te werken liet varen. De volle 24 km afgewerkt aan gemiddeld 5.35 met een hartslag die tegen maar niet over de 150 schurkte. Op de stukken tegenwind én op het eind werd het wat moeilijker maar al bij al was ik uiterst tevreden over deze training; een marathon binnen de vier uur had 'gemakkelijk' gekund.
Vanmorgen, zondag, 16 km (zo kwam ik weer aan 60 km / week ) wat gaan rondhuppelen in mijn gemeente en het 'dorp' er naast, gewoon wat door de straten lopen, zonder doel. En nu slaagde ik er wel in om wat trager te lopen, gemiddeld 5.55, het tempo waaraan ik wellicht volgende week de eerste 10 - 20 km zal starten. En al bij al ging het goed , de hartslag bleef zelfs rond de 130 hangen.
Volgende week nog maandag zeer traag recuperatieloopje 10 km , dinsdag of woensdag nog een trage 10 km met 2 keer een 2 km tegen marathontempo en zaterdag 3 of 4 km 'aperitief'. En van de drank blijven , net als deze week !
Over deze week kan ik weer eens niet echt enthousiast zijn... Maandag gaan uitlopen van het zware weekend ervoor. Liep niet echt goed : gemiddeld ongeveer 6.35 , hartslag gemiddeld 134 . De finse piste lag er zompig bij en het was al bij al nog redelijk zwaar. Dinsdag niet gelopen, vergadering -alcoholloos !- op het werk.
Woensdag (poging tot ...) interval. Ik zou snelle 800 meterkes doen... Het voelde van bij het begin al niet echt goed aan. en de finse piste lag er nog zwaarder bij dan maandag. De snelle stukken gingen 'traag'; sneller dan 5.10 ging zelfs niet. Ik reduceerde het geplande aantal snelle 800'ers van 6 naar 5 en kwam redelijk uitgeput thuis , gemiddeld zat ik toch aan marathontempo op deze 10 km...
Donderdag groot feest op het werk, viering van het éénjarig bestaan van de corporateafdeling nieuwe stijl van de werkgever : van 15 u30 tot pakweg 22 u30 quasi onafgebroken met een glas in de hand... Ik heb er een erezaak van gemaakt : na wat ruzie met een dronken West Vlaming die hetzelfde plan had als ik daar het licht uitgedaan ! Dus van de plannen van verleden week om wat minder te drinken is niet echt veel in huis gekomen...
En die donderdagavond leek in eerste instantie niet echt meer in de benen te zitten zaterdag. De Camelbag nog eens omgegord en vertrokken voor een tocht van 4 u 45, richting Temse - tegenwind - . Ik liep over de brug over de Schelde en dan nog een dik halfuur op de dijk richting St Amands en keerde op exact 2 u 22.30 op ongeveer 22km 300 om. Ik had gemiddeld aan 6.22 gelopen en dat was exact volgens plan... In het begin ging het goed op de terugweg , het tempo, mede door de nu in de rug blazende wind , kon op peil gehouden worden. Na 3 u30 en de viaduct over de E17 begon echter het besef te groeien dat ik niet zonder moeite thuis zou geraken... Op 3 u 45 lastte ik de eerste stappauze in én er zouden er zo nog een 3 tal volgen. Er zat totaal geen jus meer in de benen. De laatste 10 km haspelde ik af aan gemiddeld 7.15 , dus zelfs trager dan 8.5 km / uur ... Dus wellicht toch nog die donderdagavond in het lijf.... Of, en dat zou erger zijn, geen goeie conditie. Ik deed uiteindelijk over de terugweg 10 minuten langer dan over de heenweg. Ik eindigde op 4 u 55 minuten , 44 km 600, gemiddeld 6.35. Eigenlijk weer (meer dan ) een marathon gelopen maar niet goed, niet goed... 's Namiddags was ik geen halve euro waard, de benen voelden zwaarder aan dan de palen van de eerste appartementsblokken van de Luchtbal.
De dag nadien , vanmorgen, zelfde recept als verleden week : de eerste 8 km 'snel' (toch gemiddeld aan 5.25 op de zompige piste én na een zware dag...), de volgende 7 km uitlopen. Het voelde wel zwaarder aan dan verleden week maar ik was toch redelijk tevreden. Gemiddeld 5.43 , dus bijna marathontempo.
Binnen 14 dagen is het de 6 uur van Stein, mijn eerste echte doel voor 2012 : ik wil mijn afstand van verleden jaar met 1 meter verbeteren... De laatste 14 dagen ga ik mijn conditie niet echt meer kunnen verbeteren; goed afbouwen om goed uitgerust aan de start te staan, dat wordt het belangrijkste nu !
Deze week 80 km / 2012 525 km / 82 kg na het lopen deze morgen
Maandag en dinsdag had ik het gevoel goed gerecupereerd te zijn van de marathon. Ik had zelfs zin om te gaan lopen...Maar het was (nog steeds) bere bere koud en ik vond de moed niet om nog eens die temperaturen te gaan trotseren. Woensdag dan toch nog eens vertrokken voor 10 km. Ik was speciaal mijn lange broek gaan opduikelen, ik moest echt zoeken ! En het ging wonderwel. Zonder moeite aan een tempo wat het gevoel gaf recuperatietempo te zijn het uurtje rondgemaakt. Ik bleek toch aan ongeveer 6.10 gelopen te hebben , hartslag zo rond de 140.
Donderdag gaan eten met mijn favoriete klient en een directielid. Daarna nog in een echte havenkroeg gedoken, te veel volk tegengekomen dat ik kende en véél te véél pinten gedronken...
En dat vertel ik alleen maar omdat mijn extra lange duurloop van zaterdag op een fiasco is uitgedraaid. Ik was van plan vier uur en een half te lopen, volgende week vijf uur , de zes uur van Stein begin maart nadert immers ! Mijn plan zat niet goed in mekaar. Ik zou wat toerkes maken in de buurt en telkens naar huis komen om te drinken. De eerste toer leidde mij naar het Noorden - tegenwind- richting Antwerpen. Ik raakte tot op Linkeroever en keerde terug. Terug thuis voelde ik al - na 15 km reeds - dat het niet zou lukken . Ik nam wat gas terug en deed een toerke in de polder. Het drinken was te koud. Aan mijn oren ontstond een ijsklomp op mijn muts - dat had ik in Apeldoorn niet meegemaakt -. . Mijn benen voelden aan als loden pijpen, zwaar , zwaar, zwaar. Ik nam nog wat gas terug en begon aan nog een tochtje in het plaatselijk park. Op het einde liep ik trager dan 6.40 . Na ongeveer 3 u 22 gaf ik er de brui aan, dit had geen zin meer, ik raakte niet meer vooruit. Ik had gemiddeld gelopen aan 6.20 en het enige positieve was geweest dat mijn hartslag niet boven de 145 was gegaan. Wellicht hing die marathon nog wat in mijn benen maar meer waarschijnlijk was het de wijn en het bier van donderdag die nog in mijn lijf zat. Ik zweerde nooit meer zo veel te drinken !
Vanmorgen, zondag ging het een pak vlotter. Ik had het plan om zo'n 17 km te lopen; de eerste 10 km op marathontempo en daarna uitlopen. De eerste 10 gingen gemiddeld aan 5.17 en zeggen dat dit makkelijk ging is overdrijven maar ik moest niet tot het uiterste gaan... De 7 km daarna gingen iets moeizamer; ik wilde toch rond de 6.00 blijven lopen en dat ging net. Zo eindigde ik dit tochtje van 17 km in gemiddeld 5.35. Raar raar raar, gisteren compleet pannekoek en vandaag ging het eigenlijk vrij goed...
Volgend weekend moet die 5 uur echt gelopen worden , al was het maar om mezelf gerust te stellen. Deze week dus niet drinken ; zal niet makkelijk zijn want er staan etentjes met klienten op het programma. Niet overdrijven , alles voor het lopen !
deze week 60 km / 2012 445 km / 82.5 kg na het lopen
Gisteren de midwintermarathon van Apeldoorn gelopen. En midwinter , dat was absoluut niet gelogen : de thermometer van mijn wagen kwam niet verder dan - 8 en was niet omhoog gegaan toen ik voor het hotel parkeerde waar ik na de marathon zou verblijven. Met de fiets om het borstnummer. Het was goed dat ik mijn fiets bijhad, te voet leek me de verplaatsing net te ver. Ik besloot om me niet in de sporthal om te kleden - daar moest ge naartoe met een pendelbus - en gebruikte mijn wagen als kleedkamer. Bagage al in het hotel afgezet - vriendelijk dat ze die bijhielden - en met de fiets naar de start , ik kon dan met de fiets terugkomen. Onderweg naar Apeldoorn op de autostrade 2 bekenden voorbijgereden (waarvan één rond km 32 ook voorbijgelopen...) aan de start nog één bekende gezien, een tiental minuten mee gebabbeld tot het tijd was om in de startvakken te gaan staan , hij ging uiteraard in een sneller vak, en dat was het dan voor deze marathon, verder geen enkel bekend gezicht.
Mijn outfit trok de aandacht ; mijn korte broek was hét gespreksonderwerp overal waar ik in de buurt kwam. En als ik niet werd aangesproken werd ik met verwondering bekeken.... En ja, ik heb er maar een 3 tal gezien met korte broek : 2 lopers uit de top 5 en een Engelsman die ik in de laatste 5 km voorbijliep; die laatste had dan ook volledig volgetatoueerde benen... En kou, neen , geen kou gehad !
Zoals gezegd wilde ik deze marathon als training lopen : 4 uur 12 minuten. Die te behalen bruto tussentijd baarde me wel wat zorgen. En aan de start werd er zoals verwacht al 2 minuten 30 verspeeld. Zonder al te veel inspanning - dat was ook de bedoeling - zat ik toch dadelijk in een goed tempo van rond de 5.30. Op een eerste stuk vals plat ging het wat trager maar aan km 5 had ik al 2 minuten goedgemaakt, die tussentijd zou dus geen probleem mogen zijn. Ik probeerde dan ook vaart te minderen maar om één of andere reden lukte dit niet echt. Ik had al gezien dat mijn Garmin vrij nauwkeurig was in de afstandsmeting - de marathon bleek toch weer 250 meter langer voor meneer Garmin - en wist dus dat ik daar op kon betrouwen, er waren immers niet zoveel km punten. Op km 10 kwam ik door in 56.01 , sneller dan 'marathontempo' maar trager - en nogmaals , dat was de bedoeling - dan normaal. Ik liep dan ook zeer comfortabel.
Ook de tweede 10 km ging zeer goed. Het parcours was echt mooi, misschien maken we zoiets nooit meer mee : we liepen in een sneeuwlandschap. De bossen en de hei van de Veluwe , dat moeten we toch eens op een andere keer terug komen bekijken. De wegen en de paar paden die we overmoesten waren sneeuwvrij gemaakt en dus zeer goed beloopbaar. De koude voeten waarvoor ik had gevreesd en waarmee ik was gestart waren na een paar km opgewarmd, ik lette goed op om geen natte voeten te krijgen en dat lukte me... De tweede 10 km ging in 57.04, exact mijn marathontempo. En het bleef goed gaan...
Na de start in Apeldoorn was er geen enkele meter echt vlak . Over hellingen spreken is wat overdreven (af en toe een geasfalteerde duin was een uitzondering ... ) , vals plat was er genoeg, soms stukken van meer dan 3 km. Met een stijgingsgraad zoals in de marathon van Brussel het stuk vanuit Tervuren als maximum, allez zoiets ... En dat wijst altijd op goede conditie : mij leek het meer bergaf te gaan dan bergop. En ook raar - en eigenlijk niet raar maar allez - de tweede keer leek dat vals plat veel steiler bergop maar ook bergaf ...
De derde 10 km ging weer in 56.12 , dus weer iets sneller . Ondertussen was ik het vooraf gevreesde 27.5 km punt gepasseerd met ruime voorsprong op de te behalen tussentijd. Het werd rustiger zonder de zowat 1.000 lopers van die 27.5 km. Misschien ook daarom kwam er een soort van zaligheid over mij neergestreken : niet doorgaan, niet mezelf kapot lopen maar rustig - training - uitlopen. Ik remde dus wat af, niet echt veel maar toch. Op km 30 zat ik echter nog steeds 2 minuten voor op een vier uur schema, maar nee, deze jongen deed daar niet aan mee. En net rond die 30 km zaten we voor de 2de keer op het langst en meest stijgende stuk vals plat , ook dat moeten we toegeven was een reden om niet meer te versnellen... Want inderdaad, we moeten wel eerlijk zijn : ik liep nu niet meer te fluiten ; ik ging wel niet écht voluit maar echt veel meer zat er nu ook weer niet in. Ik liet een groepje gaan met een Nederlander met wie ik een paar woorden had gewisseld - de enige van de hele marathon -. Het was zijn 96 ste. , mijn 19de, het verschil was te zien.
En dat waren dan meteen de laatste die ik moest lossen, ik liep nu af en toe een stapper én een loper voorbij, ook dat gaf moed. Enkel de dame die me verleden jaar net voor het einde in Steenbergen dubbelde kwam nog over mij - figuurlijk uiteraard - maar ze reageerde niet op mijn goeiendag. En dan kwam het einde in zicht , die lange laan naar de finish. En rechts van ons liepen nu de deelnemers aan de 8 km. In die laatste rechte lijn werd ik toch weer wat euforisch : ik was moe maar niet volledig kapot en had al bij al toch een mooie tijd gelopen. Met opgestoken vuist liep ik voorbij de speaker en de fotografen, tevreden en met de glimlach ! Ik bleef even in de aankomstzone, wisselde hier en daar een blik met een andere finisher , zag geen bekenden , verdwaalde tussen de 8 km lopers en ging naar het hotel.
Aan een hek vond ik de jas terug die ik daar voor de start had vastgemaakt, een dikke meevaller. Twintig minuten later lag ik in een warm bad , zalig... Even kreeg ik spijt : aan de drankenposten iets minder tijd verspelen zou ongeveer 2 minuten winst hebben opgeleverd en dus was 1 km bergaf volle gas genoeg geweest om onder de vier uur te blijven. Flauwe kul, wat maakt dat nu uit eigenlijk , net boven of onder de vier uur als het plan was om vier uur twaalf te lopen ? Later op de avond genoten van een stevige maaltijd, oa biefstuk friet - zelfs beter dan bij ons, die Nederlanders zijn niet langer echte sukkels in de keuken. De bijtende kou - geen zin om die trotseren om in het centrum nog een pint te gaan pakken - en de lege hotelbar zorgden ervoor dat ik snel in mijn bed lag. Een marathon, een fles witte wijn, twee amaretto's én de Pfaffs op de Nederlandse TV : van die cocktail viel zelfs ik als een blok in slaap...
Deze week maandag en dinsdag nog vrij goed getraind. Maandag 'uitgelopen' van de zware inspanningen in het weekend. Net geen 10 km in een uur , gemakkelijk , plezant. Dinsdag 3 x 2 km interval met voor en na. Het ging in de 'snelle' (jaja, snel is bij mij niet snel...) 2 km tegen 5.06 , 5.05 en 5.02 en daar was ik tevreden over. In totaal liep ik iets meer dan 10 km tegen gemiddeld 5.30. Woensdag, donderdag rust. Het was ondertussen ook bar koud geworden en ik was blij niet meer in het donker de baan op te moeten.
Vrijdagavond na de sneeuwval toch even op de website van de marathon gaan kijken ; ze zullen de zaak toch laten doorgaan zeker ? Geen spoor van paniek bij die Nederlanders. Zaterdagmorgen dan toch een mailtje : de maximumtijd voor de marathon wordt ingekort van 5 u naar 4 u 30, dat is geen probleem. Maar de eerste ronde (27.5 km) moet gedaan zijn 2 u 45 na de start : dat wordt s dus lopen tegen 6.00 en zelfs rapper als ge rekent dat ge wellicht aan de start 2 minuten verspeelt en daarna aan de bevoorradingen ook nog wat tijd verliest. Dus toch gas geven, zeker de eerste 25 km... Mijn plan om te starten aan een tempo van rond de 6.00 kan ik dus al opbergen; het zal misntens 10 seconden sneller moeten om zeker te zijn. En dan zitten we niet ver van de 4 uur tijd, nee nee... niet aan denken...
En deze morgen afgeweken van mijn vaste ritueel voor een wedstrijd (normaal 3 of 4 km gaan 'aperitieven') . Met die kou toch de kledij voor morgen getest. Eerst laag een thermisch T shirt . Dat van Vermarc heeft korte mouwen maar spant wat onder de armen; een goedkoper uit de Aldi is al wat uitgerekt , heeft lange mouwen en hindert iets minder, dus dat wordt het. Daarboven een shirt van Vermarc met lange mouwen en dan de wielertrui (makkelijk met die zakken) van mijn werkgever. Korte broek ja, ik heb nog nooit verder gelopen dan 10 km in een lange... Maar ik doe wel lange kousen aan : het eerste jaar liep ik met goedkope 'drukkousen' uit de Decathlon, heb ik daarna nooit meer gedaan maar het ging goed deze morgen. En al mijn wedstrijden loop ik in een (model wieler)broek van Fusion, dus enkel mijn knieen en een heel klein stuk daarboven trotseren dan morgen rechtstreeks de kou. Handschoenen én de eerste keer sinds héél lang een muts. In het begin van de 7 km had ik koude handen, daarna zweethanden. Mijn bovenlijf en hoofd geen problemen, warm genoeg. Het thermisch schirt wringt een beetje tegen onder de armen maar dat gaan we toch zo laten, wat inwrijven met vaseline zal wel helpen. Ik heb alleen wat angst voor koude voeten, nog nooit gehad maar vanmorgen in de sneeuw begon het erop te lijken. Ik ga er vanuit dat er niet in de sneeuw moet gelopen en dat er dan ook geen probleem zal zijn.... En de 7 km gingen tegen 6.02 , dus te traag. Hartslag zat ook veel te hoog maar ook dat vind ik geen probleem; ik doe morgen mijn meter niet aan ! Hopelijk, dat zou echt prachtig zijn, schijnt ook morgen de zon !
Het was dus geweldig in de sneeuw. Thuisgekomen nog wat op de website van de marathon zitten kijken om te zien hoe we het morgen moeten organiseren en ondertussen wat oude hits zitten beluisteren op Spotify. Ik werd er gewoon euforisch van. Dat wordt morgen een historische 'natuur'marathon in die kou in de sneeuw in de naar het schijnt prachtige Veluwe. Zonder de anders mezelf opgelegde vierurendruk. Awel daar kijk ik geweldig naar uit...
Een zware week achter de rug. Maandag intervaltraining op de finse piste. In totaal bijna 11 km met in het middenstuk 6 snelle 800 meters (met daartussen trage 500 meters). Het ging 'snel' (ik weet wel dat ik niet echt snel ben ... ) tussen de 5.00 en de 5.06 en daar was ik al bij al redelijk tevreden mee. Gemiddelde ging in het deze training aan 5.35, iets sneller dan marathontempo. Dinsdag recuperatietraining : geprobeerd om hartslag onder de 130 te houden maar dat lukte niet de hele tocht en dat ondanks de toch wel lage snelheid (6.37/km) . Bovendien was ik niet echt gerecupereerd, ik sleepte me naar het einde. Woensdag dan gerust , ik had echt te zware benen.
Donderdag waren de benen veel lichter ; uit de bol (én de bocht !) gegaan op een feest van een klant... gelukkig waren er op dat late uur nog alleen echte fuifnummers en zal ik niet echt opgevallen zijn , hoop ik dan , we horen het wel maandag. Vrijdag ziekenhuisperikelen met de 'jongste' zus , dus verlof moeten nemen. Het tochtje 's morgens had een tempotraining moeten worden maar werd noodgedwongen een trage 10 km , een ware martelgang....
Zaterdag met enige vrees een lange duurlooptraining begonnen , ik had nog steeds last van donderdag, ik word echt ouder...Maar het viel al bij al wel mee. Te snel begonnen en ondanks de op hol geslagen hartslag toch een vrij goed tempo kunnen aanhouden , vlak gelopen ook. Op het einde werd het wel zwaar. Bijna 33 km in 3 u 19, 6.06/km. In de namiddaag zeer zware benen maar dat ging vrij snel over tijdens het WK veldrijden : de Witse had die Hollander eigenlijk onder het zand moeten duwen; lang geleden dat ik zo geboeid en meelevend naar een veldrit heb zitten kijken.
Zondag, vanmorgen vertrokken met het idee zo'n 16 - 17 km te lopen om de week te eindigen op 80 km. Redelijk snel begonnen en dan maar beslist om dat tempo aan te houden de eerste 10 km. Het werd dus een dag na een zware lange duurloop een goeie tempoloop van 10 km : ik zat zo rond de 5.30/km, iets sneller dan marathontempo. En gemakkelijk was dat niet maar toch... raar dat het na een lange duurloop altijd vrij goed gaat. Na de snellere 10 km nog 6 - 7 km gaan 'uitlopen' , en wel dat voelde eigenlijk zwaarder aan dan die snellere 10 km... De hartslag sloeg weer tilt , ik hoop echt dat het de meter is. Gemiddeld kwam ik uit op 5.50/km, ik was redelijk tevreden.
En volgende week de eerste marathon van het jaar , Apeldoorn, de stad van die verzekeraar met zijn toch wel goed gevonden reclamesloganneke... Ik wil daar gaan trainen voor de zes uur van Stein, dus ik ga zeker niet voor de vier uur, absoluut niet , no way. 4 u 12 - tien per uur (tienperuurman zou ook geen slechte schuilnaam zijn ! ) of trager zelfs, we zien wel . Ik ga dus zonder verwachtingen naar Apeldoorn, trainen én amuseren.
En ondertussen stapelt de kleine hinder zich op : ik heb last in mijn rechterarm , doet soms echt pijn bij het lopen. Mijn rechterknie speelt op - al voelde ik die de laatste dagen wat minder -, mijn rechter hiel en de spier van mijn hiel tot aan mijn kuit zeuren wat. Die hele rechterkant probeer ik onder controle te houden met ijstherapie . Zondag voor de wedstrijd een paar (pijnstillende) ontstekingsremmers en ik zal daar niks van voelen denk ik Op mijn rechter dikke teen prijkt nog altijd eelt van een blaar verleden jaar opgelopen tijdens de zes uur van Stein, is ook ambetant. En dan is er nog de voetschimmel - atletenvoet - die er voor zorgt dat een teennagel wat ambetant doet. En in mijn linkerhamstring begint het ook lichtjes te irriteren. Het wat verkeerd lopen ingevolge al die hinder aan het rechterbeen zal daar de oorzaak wel van zijn... En ook de linkerhiel laat voelen dat hij er is, pijn zou ik het nog niet noemen, maar het 'kietelt' al wat . Allemaal niet onoverkomelijk maar het zorgt er wel voor dat ik nooit het gevoel heb 100% te zijn. En ik vrees dat het met het programma van volgende weken er niet beter op zal worden. Afzien hoort erbij... we zijn geen mietjes....
deze week 80 km / 2012 315 km / deze morgen na het lopen 82 kg
Deze week 65 km gelopen in 4 keer. Maandag niet gelopen, rust ... Dinsdag een zwaar feestje in ons gebouw , plezant maar veel gegeten en toch redelijk wat gedronken van de goedkope (allez dat denk ik want ik heb de rekening nog niet gekregen ) maar lekkere Zuid Afrikaanse. Woensdag mezelf verplicht te gaan lopen : een 10 km aan marathontempo en dat ging al bij al vrij makkelijk na de festiviteiten... Donderdag hetzelfde tochtje maar dan dik 6 minuten trager, ging makkelijk.
Zaterdag dan de lange duurloop : 4 uur. Tegenwind over Vrasene en St Gillis tot voorbij Stekene. Gedraaid na 2 uur en 18.48 km. Ik had mijn hartslag niet onder de 140 kunnen houden maar weet dit aan de toch vrij strakke tegenwind. Maar na het keerpunt aan dezelfde snelheid maar dan met diezelfde nog steeds even strakke wind nu in de rug ging de hartslag 'fors' omhoog , zelfs tot 155. Leek me niet te kloppen want ik kon blijven meezingen met mijn Ipod. Dus ik vermoed dat mijn Garmin faalde. Het laatste halfuur kreeg ik het enorm zwaar : de benen voelden enorm zwaar aan . Eén minuut en een half voor de vier uur stond ik terug voor de deur , ik liep nog even het blokje om om dan in exact vier uur te stranden op 37.16 km, 6.27km . Traag, heel traag. Verleden week liep ik vrij 'makkelijk' drie uur en een half aan 6.11.... Allez, hier was ik niet echt tevreden over.
Zondag, vanmorgen, een zeer rustige 10 km : gemiddeld aan 6.33, hartslag de eerste km tilt maar daarna rond de 130 en de laatste km's zelfs rond de 125. Al na een paar km was de hinder van gisteren uit de benen verdwenen en ik leek aan dit zeer rustige tempo nog wel 'uren' verder te kunnen...
Deze week 65 km / 2012 235 km / 82 kg na het lopen en een veel te warm bad
Deze week 70 km in 4 dagen. Maandag nog wat uitrusten van de 'zware' tocht van de dag voordien. Dinsdag vergadering op het werk dus te laat thuis om te lopen. Woensdag dan een snellere training uit het Energy Lab boekje : een beetje inlopen, dan een km of 6,5 niet voluit maar toch goed doorlopen en een beetje uitlopen, samen zo'n 10 km. Het ging absoluut niet goed op de finse piste. Het inlopen ging te snel, het ingehouden goed doorlopen lukte alleen de eerste 2.5 km, daarna werd het harken om het toch belange niet supersnelle tempo van ongeveer 5.25/km aan te houden, het was pompen aan bijna 165 hartslag om die ongeveer 6.5km vol te maken. Tijdens het uitlopen zakte mijn hartslag nog nauwelijks, niet goed dus... Donderdag niet gelopen want ik was vrijdagmorgen vrij.
Vrijdag dagje verlof om naar de tandarts te gaan, dus 's morgens intervaltraining, die 'snelheidstraining' van woensdag was immers een dikke flop geweest. 1.5 km inlopen, 4 x (2km snel - 700 recup), 1.5 km uitlopen. In de snelle stukken zat ik zo rond de 5.05/km en daar was ik dan weer tevreden over, dat ging eigenlijk redelijk. Deze training van 13 km liep ik trouwens gemiddeld aan 5.27 , sneller dan de training van woensdag....En ik zat belange niet zo kapot, goed dus.
Zaterdagmorgen besliste ik in mijn bed dat ik nog eens de St Annekesroute (32 km ) zou lopen, traag, hartslag onder de 135. Al van bij de start zat die hartslag op 138 - 139 maar ik liep bijzonder makkelijk. Tot halfweg kwam ik niet boven de 6.10/ km, eigenlijk relatief snel dus . (Niet vergeten dat ik eigenlijk train voor de zes uren van Stein en dat ik daar tegen 6.20/km wil lopen... ) Daarna ging de hartslag boven de 140 en dat wilde ik toch wat in toom houden, ik minderde snelheid - allez dat gevoel had ik toch - en zat zo dan dicht tegen de 6.20/km. Ik kwam thuis aan na 3 u17 minuten, mijn record op deze route staat nipt onder de 3 uur. Ik wilde de 3 uur en een half rond maken en deed nog een ommetje in de buurt en tikte af op net geen 34 km tegen verleden week 32,85km, een dikke km verder dus. Ik zat ook niet zo kapot als verleden week, veel meer dan een uur zou ik er wel niet meer hebben bijgekregen. Mijn gemiddelde hartslag zat ongeveer gelijk, ik was verleden week lager begonnen en hoger geeindigd én ik had toen 2 km goed doorgelopen.
Deze morgen, zondag , dan 12 km rustig , 6.16/km , gemiddelde hartslag 132. De laatste km's kon ik mits een klein beetje vertragen mijn hartslag doen dalen. Ik had het gevoel nog makkelijk verder te kunnen, verleden jaar deed ik een paar keer 20 km na een lange duurloop de dag voordien. Dat is misschien iets voor de volgende weken...
Deze week 70 km / 2012 170 km / 82 kg na het lopen deze morgen
De eerste week van 2012 al dadelijk 92 km gelopen, met de 10 km van zondag erbij staat de teller voor 2012 al op (afgerond) 100 km, alvast een goed begin wat betreft kwantiteit ...
Ik had de eerste week van 2012 verlof maar kon alleen 's morgens vroeg lopen . Maandag begonnen met een 'snel' uur en een half : 5.35/km, iets sneller dan marathontempo , 10 mijl gelopen, gemiddelde hartslag 153, wat hoger dan gepland. Toch blij met deze training, de finse piste lag er immers nog zwaar bij. Dinsdag dan op diezelfde finse piste een 'trage' 10 km : 6.39/km, gemiddelde hartslag 129, eigenlijk wat te hoog voor dit trage tempo.
Woensdag 'interval' , 1.5 km inlopen, 3 x 2km snel met daartussen 2 keer 700 meter recup, daarna 1.5 km uitlopen. Op de 3 snelle stukken zat ik tussen 4.59 - 5.09, gemiddeld kwam ik aan 5.32/km. Ik was kapot , dus eigenlijk zat dit niet zo goed. Donderdagmorgen niet gelopen, de omstandigheden - regen en zware wind - zinden mij niet echt. Vrijdag wat rondgelummeld in de buurt : tegenwind vertrokken en dan langs de polder meewind terug , tempo 5.50 en dit ging eigenlijk niet zo gemakkelijk als ik had gehoopt, ik had het gevoel niet sneller te kunnen. Zaterdag dan weer een poging tot recuperatieloopje : 10 km tegen 6.38/km, harstlag gemiddeld 127, op het eind sloeg mijn meter weer tilt....
Zondag, vanmorgen, 3 u30 gelopen, vertrokken tegenwind en over Vrasene, St Gillis tot in Stekene gelopen. Tot kom 20 ging de hartslag niet boven de 138. Daarna ondanks de meewind en het ondanks die meewind nog lagere tempo kon ik hem niet meer onder de 140 houden. Op 2 u 45 was ik het beu ; ben dan 2 km eens goed versneld en kwam dan zonder al te veel moeite aan mijn marathontempo om daarna het laatste halfuur weer terug te zakken naar 6.25 - 6.30. Uiteindelijk liep ik de terugweg exact één minuut sneller dan de heenweg. De hele trip was volgens mijn Garmin 32.84 km, gemiddeld 6.22/km en gemiddelde hartslag 139. Ik was echter kapot en dus niet content. Zo'n training heb ik nu toch al ontelbare malen gedaan en dan nog helemaal stuk zitten ? De recuperatiedrank (eerste keer dat ik die prepareer ) deed echter deugd. Er is dus nog werk aan de winkel. Volgende week misschien iets minder trainen en dan al eens gaan voor een nog iets langere duurloop.
De 'planning' voor 2012 is ondertussen gemaakt, de eerste maanden liggen al vast in mijn agenda.... Het begint met de marathon van Apeldoorn , begin februari. Deze zou ik willen lopen als training, ik denk aan een tijd tussen 4 u15 - 4 u30, eens zien of ik daar de discipline voor heb... Het eerste echte doel voor 2012 wordt dan de zes uur van Stein begin maart, ik wil weer aan 57 km raken en hoop stillekes mijn afstand van verleden jaar te verbeteren, al was het maar met een meter, ik weet nu tot waar ik dan moet raken... Dan lopen we de marathon van Lier, het Belgisch kampioenschap, weer als training . Want dan wordt het al uitkijken naar de marathon van Antwerpen, mijn vijfde keer al, half april. Dat is een afspraak die ik absoluut niet wil missen, onder de vier uur moet daar ! Volgt dan nog de zes uur van Steenbergen half mei, daar wil ik absoluut ook een hoogtepunt van maken. En nu kunnen we alleen maar hopen dat we gezond blijven én niet gekwetst raken, voorlopig heb ik alleen - en toch tamelijk serieus - hinder van mijn rechtervoet en iets minder van mijn rechterknie. Maar onze pijngrens ligt hoog, toch als het op lopen aankomt !
deze week 90 km / 2012 100 km / 82,5 kg na de duurloop - er is dus al wat gewicht af -
We zullen maar direct met de deur in huis vallen : 2011 was een goed én een slecht loopjaar. Ik liep mijn snelste én mijn traagste marathon ooit. Ik liep 9 wedstrijden, een record tot nu toe. En ik liep wat minder km's dan verleden jaar. Het is nu ook duidelijk dat ik nooit een snelle marathonloper zal worden, dat was eigenlijk al duidelijk van in het begin maar allez, dat werd nog eens bevestigd. En mijn schuilnaam 'vierurenman', ja , die vlag dekte niet altijd de lading dit jaar.
Mijn teller stopte op 3.215 km. Dit is 165 km en 5% minder dan in 2010. Als dat zo blijft evolueren, wel dan ben ik op binnen 20 jaar gestopt met lopen, waar zaagt gij eigenlijk over vrouw ? Ik liep dit jaar met 5 paar verschillende schoenen : 440 km met mijn Fusions, 340 km met mijn eerste Mizunos (dit jaar na 2.000 km gedumpt), 545 km met mijn tweede paar Mizunos (ook dit jaar na 1.495 km weggesmeten) , 855 km met mijn derde paar Mizunos (die hebben nu 1.415 km op de teller en zullen dus in 2012 verdwijnen ) en dan nog respectievelijk 815 en 220 km met paar 4 en 5, beide ook Mizunos. Ik vind mijn Fusions mijn beste schoen, die maken ze echter niet meer , ik gebruik ze dus alleen op wedstrijden . De 5 paar Mizunos die ik dit jaar gebruikte zijn allen verschillende types, mijn voeten mogen niet gewoon worden aan één schoen !
Van die 3.215 km waren er 411 (13% ! ) wedstrijd km's. Verleden jaar heb ik ook al gelijkaardige berekeningen/bedenkingen gemaakt : 3.215 km lopen is 322 uur of 13 dagen en een half lopen, pakweg 2 weken dus... Een mens is op een jaar 5.840 uur wakker (8 uur slaap per nacht... ) , ik loop daarvan dus meer dan 5.5% , per 20 uur loop ik er dus meer dan één... En dan hebben we het over lopen alleen, niet de voorbereiding én de afterloop toestanden - douchen enz... Maar nogmaals, mijn vrouw moet niet klagen, ik liep al 5 % minder dan verleden jaar. Die km's minder zijn te wijten aan iets meer wedstrijden (de week voor én de week nadien wordt er minder gelopen) én de vakanties waarin ik minder heb gelopen dan verleden jaar.
Mijn prestaties dit jaar, dat is iets anders. Ondanks die vele km's -of misschien juist door die vele km's - maak ik eigenlijk geen progressie. Ik verbeterde mijn 'persoonlijk record' op de marathon met een paar seconden in het begin van het jaar maar liep dit jaar zelfs marathons trager dan in mijn beginjaar... Anderzijds kijk ik tevreden terug op mijn eerste twee ultralopen. Met 7 marathons erbij kwam ik dit jaar dus op het toch wel al respectabele aantal van 9 'marathons' .
Het wedstrijdjaar begon halfweg maart met de zesurenloop van Stein . Gemengde gevoelens over die eerste ultraloop : prestatie was beter dan verwacht (ik mikte op 57 km - 9.5km/ uur ) : 57 km 707 meter, maar ik had me niet echt geamuseerd tijdens deze wedstrijd, ik vond de sfeer maar niks.
Daarna volgde half april, een maand later, de marathon van Antwerpen. De vele en ook lange trainingen voor de zesurenloop rendeeerden, ik kon mijn 'hoge' tempo van de eerste wedstrijdhelft redelijk goed vasthouden en eindigde buiten verwachting - ik zag het pas thuis - in een nieuw persoonlijk record, 3 u 52.54. Plezante marathon, goed weer , goede sfeer , 'mijn marathon' in 'mijn stad', maar niks uitzonderlijks , niks echt memorabels ...
Half mei dan, vier weken na Antwerpen, de zes uur van Steenbergen. Deze zullen dan weer wel voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven. Dit was mijn meest memorabele loopevenement tot nu toe . De sfeer die ik mistte in Stein , wel die vond ik hier wel . Dat kwam vooral door die 24 uur lopers die samen met de 6 uurlopers hun laatste 6 uur volmaakten. Het ging ook beter dan in Stein, ongeveer een km meer (58 km 652 meter) . En de truc met de Ipod (ik had voor de laatste 90 minuten mijn Ipod geprepareerd) wel die ga ik nog gebruiken op ultralopen. De emotie bij het eindsignaal, ikke ineengedoken zittend tegen een boom met mijn trui over het hoofd... Mister Spartathlon junior was hier ook nog, nu zit hij ons ietwat argwanend én sceptisch te bekijken ver , zeer ver boven de wolken...
Twee weken na Steenbergen, eind mei dus, volgde de marathon van Ijsselstein. Ook om nooit te vergeten : ik weet al niet meer hoeveel rondjes draaien op een betonnen schaatspiste in een onvergetelijke ambiance. 13 (dertien !) lopers die finishten, en er waren er maar twee achter mij en ik denk dat we met 17 gestart waren... Ik liep er wel mijn slechtste marathon ooit, 4 u 13.13 Toch hou ik een goed gevoel over aan deze marathon, ik was érbij samen met een vier tal andere Belgen, allen stuk voor stuk anciens, gevestigde veellopers . Wellicht wordt deze marathon nooit meer ingericht, spijtig...
Drie weken later, half juni op de langste dag van het jaar, de nacht van West Vlaanderen. Van de eerste meters een gevecht met de mezelf opgelegde vieruurlimiet. En het gevecht nipt gewonnen 3 u 59.08. Blij , zeer blij na het débacle in Ijsselstein maar niet de ontlading van het jaar voordien toen ik na de aankomst was gecrasht...
In de zomermaanden heb ik wellicht verkeerd getraind : wat te veel na mekaar 'snelheid' (altijd relatief bij mij ...) getraind én in het Zuiden van Frankrijk mezelf kapot gelopen in de warmte, ik raakte zelfs een bergske van een km niet op... Overtraind denk ik.
Half september marathon van de Beekse Bergen. Ik zou die lopen als training voor de marathon van Brussel. Het liep echter weer anders dan voorzien. De veel te snelle start wreekte zich op km 30, ik diende een serieuze stappauze in te lassen. En toen vervoegde Kees mij, hij vertelde mij zijn 'kankerverhaal'... We vervolgden samen onze weg, afwisselend stappend en lopend, soms in gezelschap van anderen, sommige stukken ons tweeen. Op twee km van het eind liet ik hem zijn wellicht laatste marathonkilometers alleen beleven en liep ik weg van Kees. Het wachten op Kees aan de aankomst was wellicht mijn loopmoment van het jaar ; de tranen bolden over mijn wangen toen Kees huilend over de meet liep. Om nooit , nooit meer te vergeten. En ja, ik eindigde deze marathon in 4 u 12.21, worst kon het me wezen... Met Kees mail ik af en toe, alles gaat redelijk. Op een mailke met Kerstmis kreeg ik nog geen antwoord, ik ben toch wat ongerust.
Brussel op 2 oktober, twee weken na Beekse Bergen, wel Brussel daar wilde ik nog eens onder die vier uur. Al dadelijk voelde ik dat het niet ging lukken. Nog voor km 15 werd ik al voorbijgelopen door de vier uur ballon, die had wel wat voorsprong genomen op een vlak schema. Het werd harken in de warmte en op de hellingen én op het vals plat - verleden jaar ging dat nog omlaag , nu omhoog ... - Uiteindelijk finishte ik nog redelijk tevreden in 4 u 10.03 , net iets beter dan 3 jaar geleden in mijn tweede marathon ooit , ja veel vooruitgang is er dus niet.
Ik was het eerst niet van plan maar mijn zus overhaalde mij om eind oktober in Etten Leur mee te lopen. En al van in de eerste km's voelde ik dat het nu wel zou kunnen lukken. Ik liep ongeveer de tussentijden van de Beekse Bergen maar kon in tegenstelling tot toen hier wel na het 30 km punt doorzetten. Die laatste km in de dorpskern tussen de nadar ; ik ben in nog geen enkele wedstrijd zo 'opgefokt' door de laatste honderden meters gelopen. Blij , blij, blij én dat moest eruit , roepend en vloekend ben ik over de meet gelopen, 3 u 57.35 . Zus was gecrasht maar nog altijd voor mij. De aftermarathon met Blok Beton en Ultracupper was gezellig .
Van de 2 marathons die nog op mijn planning stonden kon ik alleen nog Spijkenisse lopen, 19 december. Een fantastisch onweer én dito hagelbui in de eerste km's al zullen voor altijd aan deze marathon gekoppeld blijven. Ook nu had ik weer niet de discipline om bij de vieruurpacers te blijven , ik liep weer veel te snel de eerste 30 km. Vanaf km 34 was de diesel zo goed als opgebruikt maar ik kon de schade beperken met veelvuldige maar telkens korte stappauzes. Ik finishte in mijn laatste van 2011 weer onder de vier uur (3 u 58.22 ) . Ik kan dus 'vierurenman' blijven ?
Zakelijk is het me in 2011 voor de wind gegaan , mijne 'ballenwinkel' draaide ondanks de crisis in mijn sector uitstekend. Die crisis zorgde er ook voor dat ik nu figuurlijk 25% minder weeg dan verleden jaar , niet goed met een steeds dichterbij komende pensioenleeftijd. En vermits het toch wat loopgerelateerd moet blijven hier : het was dit jaar de tweede keer dat tijdens de marathon vanBrussel mijn vroegere vriend Leterme een gat sloeg in mijn roerend vermogen, dat deed hij ook al drie jaar geleden, nooit meer marathon van Brussel dus ?
En de loopmomenten waren mijn mooiste momenten van 2011 en dat is erg... Wellicht wordt 2012 beter, het kan eigenlijk niet slechter. Anders én postiever gesteld, het kan alleen maar beter gaan.
Voor iedereen een gezond én een niet te voorspellen 2012 !
Echt origineel is de titel niet maar hij klopt wel, de laatste week van 2011 is voorbij. Ik heb in die laatste 6 dagen nog 80 km gelopen in 4 keer, met de 10 km van zondag-nieuwjaar erbij een stevige loopweek van 90 km !
En het was eigenlijk 4 keer hetzelfde : traag , traag , traag want proberen om de hartslag onder de 135 te houden. Maandag twee uur 18.38 km, 6.33/km, hartslag gemiddeld 151. Hartslagmeter en/of hart na de vele drank van Kerstmis tilt. Al bij al voelde het niet aan als lopen met zo'n hoge hartslag... Dinsdag en woensdag werken. Donderdag twee uur en een half, 22.62 km, 6.38/km, hartslag gemiddeld 139. Ging weer redelijk , uiteraard wel heel traag.... Ook nu wilde die hartslag niet onder de 135 zakken... Vrijdag een derde keer lang en traag : weer twee uur en weer een ietsie pietsie sneller : 18.62 km, 6.27 en hartslag gemiddeld 137, ik luk er maar niet in om onder die 135 te zakken. Zaterdag was ik de finse piste beu : ik had de vorige drie dagen gekozen voor het hard labeur op de zwaar lopende ondergrond om vooral mijn rechterkuit wat te sparen . Nu dus op de baan. Tochtje begonnen tegenwind en zo via Haasdonk en het Ster terug richting woonplaats. In de tegenwind had ik moetie om de hartslag onder de 135 te houden maar eens wind in de rug zakte deze naar 132. Ik kwam op twee uur aan 18.75 km, 6.24/km én gemiddelde hartslag 132 - hele weg eigenlijk onder de 135 gebleven.
En zondag , de eerste dag van het nieuwe jaar , na een flesje wijn op oudejaar , op mijn superdooie gemak een zeer trage recuperatieloop gedaan ; een uurke had ik nodig voor 8.8 km, 6.49 /km , hartslag gemiddeld 128.
deze week 90 km / 2011 3.215 km / 85 kg op oudejaarsavond !
Ik kan me niet herinneren na een marathon zo afgezien te hebben als na deze van Spijkenisse. Ik had zondag na de marathon dadelijk pijn gevoeld in mijn rechterkuit, onderaan, ik kon nauwelijks normaal stappen. De dag na de marathon was het iets beter met die rechterkuit maar het kostte nog steeds veel moeite om deftig te bewegen. Dinsdag was dan eigenlijk de ergste dag, nog nooit meegemaakt dat ik twee dagen nadien nog niet echt goed uit de voeten kon. Ik heb twee mogelijke verklaringen. Er waren de toch wel zware weersomstandigheden in de eerste helft van de marathon, de kou en het altijd lopen in een korte broek. Of misschien waren het mijn Fusions : schoenen met een zeer 'harde' demping, ik gebruik ze alleen zijn voor wedstrijden en trainen doe ik dan altijd met Mizuno's met zeer 'zachte' demping, misschien ligt het daar aan ...
Dus pas donderdag de eerste keer terug gaan lopen : een 10 km gewoon wat los lopen om terug 'gevoel ' te krijgen én vooral om het hoofd vrij te maken van muizenissen ... De rechterkuit was al wat beter en het verergde raar genoeg niet tijdens het lopen. Op Kerstdag weer 10 km om de 'kroketten' en de overvloedig gedronken wijn van de avond voordien er af te lopen. Tempo 6.06 , hartslag - met al die alcohol - niet onder controle te krijgen, gemiddeld 153. Maar de pijn in de rechterkuit was mede door de ijstherapie - die ijszak zal verslijten... - verminderd, bijna niet meer hinderlijk.
De voorlaatste week van 2012 was dus eigenlijk een trieste loopweek met slechts 20 km, een absoluut dieptepunt. En niet alleen op loopvlak was deze week een dieptepunt , Kerstmis voelde nog nooit zo slecht als dit jaar. En tegen de pijn die dat veroorzaakt helpt ijstherapie niet ...
