1. Wat is de meest opvallende trend van 2014?

Het toenemende narcisme, de wild gepredikte eigenliefde, het steken van de eigen loftrompet in de anus van de buurman of collega waar men jaloers op is. Het narcisme sijpelt overal doorheen. Komt het door Facebook? Is het omdat we geen religie meer hebben en we onszelf tot God hebben gemaakt? Het gaat alleszins ver. Al bijna zo ver als uw eigen eindejaarsvragen stellen.

2. Wat is het meest markante feit van 2014?

Buitenland: De isolatie van Rusland door het Westen. Binnenland: De absurde demonisering van een mens als Bart De Wever en tegelijk de toegenomen polarisering tussen links en rechts, terwijl beide ongelijk hebben en rond de pot draaien. Persoonlijk: Hoe kalm en gebeurtenisloos dit jaar was.

3. Wat wenst u mensen toe in 2015?

Dat ze zich afvragen waarom ze doen wat ze doen en of wat ze doen hen eigenlijk wel gelukkig maakt. Als blijkt dat ze niet gelukkig zijn met wat ze doen, wens ik hun de moed toe om hun leven een extreme makeover te geven. En dat ze hun politieke macht zelf uitoefenen, niet door te gaan stemmen en zich te laten vertegenwoordigen door een of andere gladden aal, maar door zelf hun dromen uit te bouwen.

4. Van welk boek heeft u in 2014 het meest genoten?

Waarschijnlijk van het tamelijk zeemzoete ‘One day’ van David Nicholls. Het heeft niet veel om het lijf, maar het is een aardig boek. En onderhuids vat het eigenlijk zeer goed onze tijdsgeest.

5. Van welke film heeft u in 2014 het meest genoten?

Doe dan maar ‘Boyhood’. Veel gebeurt er niet in, maar in een mensenleven gebeurt nu eenmaal niet veel. Eerlijke cinema. En als het geen film moet zijn van 2014: ‘About time’, zelden zo vertederd geweest.

6. Van welke cd heeft u in 2014 het meest genoten?

Ik verdraag sinds enkele jaren geen enkele muziek meer. Een verklaring heb ik daar niet voor. Het is begonnen door altijd naar documentaires te luisteren via YouTube. Maar of dat nou de oorzaak is van mijn plotse aversie voor muziek? Als ik toch iets moet zeggen: ‘In utero’ van Nirvana, de enige muziek die ik soms nog opleg. Of nog rauwer: de derde cd van With the lights out.

7. Wat is het belangrijkste dat u dit jaar gepresteerd hebt?

Goh, eindelijk durven beginnen aan een doctoraat. Misschien mijn vooruitgang met Slowaaks. Ah, en de opvoeringen van ‘In de ketel’. De herlancering van Verkrijt (www.verkrijt.net) . Mijn engagement voor buddywerking. Mijn lidmaatschap van de liberalen. Het verdict van mijn therapeut: ‘er is met u eigenlijk niks mis’. Het verdict van een knappe huisarts: ‘Ge hebt het eigenlijk wel in u om veel geld te verdienen’. YEAH BABY!!!

8. Wat is het ergste dat u dit jaar is overkomen?

Niks. Het was al bij al een zeer kalm, gebeurtenisloos jaar. Als ik iets moet zeggen: in de eerste helft van het jaar heb ik mijn vrouw vreselijk hard gemist. Doctoreren in de Amerikaanse Burgeroorlog is wel plezant. En de wereld van Gestalt is zeer boeiend, bevrijdend. 

9. Wat is het beste dat u dit jaar is overkomen?

Mijn vrouw en mijn schoonfamilie. De verbeterde samenwerking met mijn tekenaar en mijn co-schrijfster. Misschien de deelname aan een Gestalttherapiegroep en de kennismaking met Gestalttherapie. En ik ben zeer graag vrijwilliger bij Buddywerking.

10. Wat wil u absoluut verwezenlijken in 2015?

Zoveel mogelijk positiefs betekenen voor zoveel mogelijk mensen zonder mezelf te moeten verraden en zonder mij financieel nog letterlijk op een dieet van enkel patatten met koffie in een onverwarmde tochtige zolderkamer te zetten. 

21-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Ge moogt binnen een jaar eens komen kloppen om te horen wat ik ervan gebakt heb. Hier zijn ze, ik heb er veel meer, maar ik houd het op de tien belangrijkste:

1. Ok, ge gaat lachen en/of mij verwensen en mij direct willen lynchen, geef maar toe, want in Europa vinden we 't ziekelijk als iemand zijn situatie al te drastisch wil verbeteren, maar ik zeg het toch: 4000 euro per maand verdienen. Nèm, het is er uit. Ik wil 4000 euro per maand verdienen.

2. Ik wil elke dag minstens 6 km lopen. Bij voorkeur 's morgens vroeg. En max 12 km, want ge moet daar ook niet in overdrijven.

3. Ik wil minstens één nieuw toneelstuk opvoeren in 2015.

4. Ik wil volgende zomer trouwen in Slowakije.

5. Ik wil mijn aversie tegenover macho's genoeg overwinnen om enkele keren per week te gaan fitnessen (en als het niet lukt, om al het fitnessmateriaal aan te kopen om zelf een fitnesszaal in mijn eigen huis te hebben)

6. Ik wil in plaats van elke week minstens één boek te lezen, overschakelen naar om de twee weken één echt nuttig boek te lezen, want ik lees nog altijd te veel brolboeken.

7. Ik wil een film met sketches maken van in totaal anderhalf uur en vertonen in een zaal.

8. Ik wil enkele uren vrijwilligerswerk extra per week doen, bijvoorbeeld bij de drugslijn.

9. Ik wil Pools gaan studeren en op tolkniveau kennen. (Of beter: ik wil uitzoeken welke tolktaal naast Slowaaks er zeer gevraagd is in Vlaanderen en die gaan studeren)

10. Ik wil voor mijn doctoraat naar de Verenigde Staten gaan en in oorspronkelijke bronnen kijken en dus niet alleen maar boeken lezen over mijn onderwerp.

11. Bonus 11: Ik wil minstens 200 nieuwe, toffe mensen leren kennen, want de laatste drie jaar was mijn sociaal leven vaak zeer tam, leeg, saai.

Wat zijn uw nieuwjaarsresoluties? Als ge eerlijk zijt.

18-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

18-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Deze morgen had ik 'controle' van de begeleiders van Buddywerking, de organisatie waar ik vrijwilliger ben. Ge moogt mij, zoals nogal wat mensen uit mijn omgeving, zot verklaren dat ik gratis mensen wil helpen, maar binnen redelijk normen (ik moet helaas ook geld verdienen) doe ik dat graag. De man die ik begeleid, zei drie keer dat het dankzij mij was dat hij het voorbije jaar niet moest opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik ben daar redelijk trots op of ik zou het niet herhalen. Al die zelfbewieroking in deze tijd raakt enorm afgezaagd, maar ik maak er mij ook constant schuldig aan. Mijn moeder was minder trots. 'En waarom wordt ge daar niet voor betaald?', was haar eerste vraag. Ja, waarom niet? Ik weet het niet. Ik denk dat het daarom net zo hielp, omdat mijn aanwezigheid geheel gratis was.

Maar, het is waar, om een echt goeie therapeut te zijn, heb je serieus wat onkosten. De opleiding die ik deze week volg, kost toch alweer 500 euro. En dat is dan één mini-opleiding in een opleiding die eigenlijk nooit stopt. Van zodra ik 't groot lot win, ga ik het helemaal gratis doen. En dan zal het waarschijnlijk nog iets beter werken, al zijn de meningen daarover verdeeld. Een rasechte liberaal zou zeggen dat de mensen gratiswerk niet naar waarde schatten. Het kan, ik weet het niet. In Slowakije reizen alle studenten sinds kort gratis met de trein. Ik heb de mensen daar nog nooit zo horen klagen. Zélfs de studenten die er toch van profiteren, zijn er niet over te spreken. 'Onze ouders betalen dat gratisticket dan dubbel zo dik bij de belastingen van volgend jaar.'

Och ja, 't is niet gemakkelijk om zonder commentaar goed te doen, de ene verwijt u van een stommerik te zijn omdat je iets gratis doet, een ander verwijt u een geldwolf te zijn, omdat je 't niet gratis wil doen. Mijn patiënten zijn vaak mensen die... voor iedereen goed willen doen. Als ge een recept wilt om mentaal aan de grond te raken, awel, probeer dan echt voor iedereen goed te doen. Soit, ik ga een bejaarde man bellen met een zeer bescheiden reisclub voor bejaarden. Hij heeft een tolk Russisch nodig. Iets dat ik gratis doe. Waarom? Ik weet het niet. Ik vind die mens sympathiek. Een gepensioneerde leerkracht geschiedenis. Als kind wilde ik dat ook worden. Dat heb ik trouwens nog nooit gedaan: gratis geschiedenislessen gegeven. Zelfs gratis is daar geen vraag naar. Spijtig, ik zou 't met veel plezier doen. Bon, die mijnheer bellen en dan 't avondeten dat mijn vrouw vooralsnog gratis bereidt, opeten. Wie trouwens op een dag beslist om zichzelf te zijn: ge gaat voor uw eigenheid aangevallen worden. Maar dat geeft niet. Als ge u voor doet als iemand anders, wordt ge ook daar voor aangevallen. "Ik word liever gehaat als iemand die ik ben, dan dat ik graag gezien word als iemand die ik niet ben", zei Kurt Cobain, iemand die het zich allicht nogal aantrok wat mensen van hem dachten, of hij had geen zelfmoord gepleegd.

Wie graag een stukje van zijn tijd wil geven om iemands steunpilaar te zijn, kan zich hier aanmelden: http://www.buddywerking.be/

17-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Zo af en toe bekruipt mij het gevoel dat ik meer lees over het leven van volstrekt fictieve figuren, dan ik zelf leef. Of telt lezen eigenlijk ook als leven? Ik maak op een doorsnee dag eigenlijk betrekkelijk weinig mee. Als ik niet aan het schrijven, aan het tolken, therapie aan 't geven of aan 't schrijven ben, aan mijn doctoraat (lees: lezen over de Amerikaanse Burgeroorlog) bezig ben, ben ik aan 't lezen. Wat ik van al dat gelees verwacht, is zelfs mij niet duidelijk.

Plezier? Goh, soms, nogal vaak, moet ik mij door de pagina's worstelen. Kennis? Mja, ik weet het niet, ik kan toch niet direct iets zeer bruikbaars bedenken dat ik zou uit romans gehaald hebben. Naar 't schijnt, verhoogt het mijn empathie. Kan ik daarom vrij goed snappen hoe mensen zich voelen, omdat ik romans lees? Bewijs daarvoor heb ik niet. Ik vond mezelf al een zeer empathisch en (over)gevoelig kind nog voor ik kon lezen. Misschien grijpen gevoelige mensen gewoon eerder naar een roman om te ontsnappen uit de soms harde realiteit.

En lukt mij dat dan? Ontsnap ik uit de realiteit als ik een roman lees? Zelden. Het moet al een verdomd goed boek zijn, eer ik vergeet dat ik aan het lezen ben. Mijn talen verbeteren erdoor. Ik pas er dan ook voor op om geen boeken te lezen in het Nederlands, om er tenminste zeker van te zijn dat lezen dat tenminste toch mijn talenkennis wat verbetert. Wat verwacht ik toch van al dat lezen? Verlichting? De status van intellectueel te zijn? Tegenwoordig is dat een scheldwoord, een woord dat gelijkstaat aan arrogante, pedante zak. Dus dat ook al niet. Wijsheid? De meest wijze mensen die ik ken, lezen helemaal nooit romans. Lees ik om zelf beter te schrijven? In de praktijk zorgt lezen er vooral voor dat je zelf minder schrijft, faalangst krijgt of ontmoedigd concludeert: shit, waartoe nog schrijven? Alles is al geschreven. Waarom doe ik het dan? Om aan mezelf te bewijzen dat ik de discipline heb om door honderden pagina's te wroeten? Omdat ik mijn ogen kapot wil maken zodat ik levenslang recht heb op een invaliditeitsuitkering? Best toch eerst even checken of blinden daar daadwerkelijk recht op hebben. Ah, wacht, zou ik lezen om contact te kunnen leggen met andere lezers? Hmm, boekenwurmen zijn natuurlijk zelden de meest extraverte, communicatieve personen. Sja, ik weet het niet. Als ik moet gokken dan is het hierom: omdat ik opgegroeid ben in een gezin waar er rond boeken een mythische, zeg gerust heilige sfeer hing. Ik eer eigenlijk mijn vader als ik lees. Maar euhm, misschien moet ik toch eens wat anders gaan doen om mijn vader te eren. Iets dat wat concretere dingen oplevert.

Dat gezegd zijnde, kan ik het toch niet laten: wat is het laatste boek dat jij hebt gelezen?

16-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Wat is dat burnout? Dat is het gevoel dat men je leegzuigt. De aanleiding: taken toebedeeld krijgen waar je wel verantwoordelijk voor bent, MAAR in essentie weinig tot geen controle over hebt.

Leerkrachten verdrinken in administratieve taken, tijdrovende aanvullingen van leerlingendossiers, moeten zich voor vanalles en nog wat verantwoorden. Kunnen geen scheet laten of er staat een kwaaie ouder aan de poort. In de lerarenkamer werkt men naast met rode balpennen, vooral met dolken om in de rug van collega's te steken al was het maar om vijf minuten minder lang toezicht te moeten houden of in het gevlei van de directeur te komen. Men heeft nauwelijks doorgroeimogelijkheden, eens leerkracht altijd leerkracht. De sociale status is betrekkelijk laag. Zelfs de leerlingen beseffen dat en zijn niet bang om dat ook te zeggen. 'Wie het kan, doet het, en wie het niet kan, geeft er les over.'

De relevantie van de leerkracht wordt ook steeds minder. En ons onderwijs is ooit opgebouwd om te voldoen aan de eisen van de industriële revolutie. Ons onderwijs wil nog steeds hapklare productjes voor de arbeidsmarkt afleveren. Onze huidige arbeidsmarkt evolueert echter zo snel dat het onderwijs in zijn huidige vorm onmogelijk de race kan volhouden. Hoeveel leerkrachten zijn op dit eigenste moment niet hetzelfde lesje aan het afdreunen? Het volstaat toch om de beste leerkracht die les te laten geven voor een camera en alle leerlingen die les te tonen? Dan hebben ze allemaal de beste les van de beste leerkracht gehad. De leerkracht voelt zijn eigen overbodigheid, maar verdrinkt paradoxaal wel in allerlei werk waarvan hij zelf de relevantie niet meer ziet. En dan de termen die men uitdenkt in het onderwijs... Voeten. Heeft u wel eens gehoord van iets als voeten? Nee, niet die handige dingen waarmee u door het leven marcheert, wel VAKOVERSCHRIJDENDE EINDTERMEN. Welke inktneuker aan een bureau in Brussel heeft nu zoiets uitgedacht?

Vakoverschrijdende eindtermen... En dat is één van de vele conceptjes die elk jaar hun ingang vinden op de werkvloer. Blijf maar bij, blijf maar gemotiveerd om hier het nut van in te zien. De leerkracht voelt dat hij niet afgerekend wordt op de werkelijke kwaliteit van zijn les, maar wel op alles in de marge: is zijn agenda wel goed ingevuld? Heeft hij goed geslijmd bij de directeur? Staat hij goed met de collega's en met de ouders? Heeft hij zich genoeg kunnen profileren op de schoolreis, op de open deur dag? Heeft nog altijd kans om vastbenoemd te worden? Het essentiële: lesgeven, raakt steeds meer op de achtergrond. En de leerkracht voelt zich leeggezogen worden. Burnout. En dan zit hij thuis. En dan mag er een vervanger opdraven voor twee weken (met kans op verlenging) en die vervanger rolt in de race. Als hij zich genoeg profileert, mag hij misschien blijven, en als hij zich blijft profileren met allerlei randshit zoals cake bakken op de opendeurdag, raakt hij misschien ook ooit eens vastbenoemd. Nee, het is geen dankbare job, leerkrachtje spelen.

De strip www.verkrijt.net gaat er trouwens over.

16-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

1. Ik jaag op mijn passie, niet op mijn pensioen. Ik zou niet kunnen staken vandaag, want dan moet ik stoppen met wat ik het liefste doe. Ik raad alle stakers vandaag dan ook aan om uit te kijken naar andere activiteiten om hun boterham te verdienen, zodat ze ook nooit nog zin hebben om het werk neer te leggen.

2. Ik moet gelukkig niet rondkomen met een parttime aan de kassa van de Carrefour, zonder andere opties te zien, zoals helaas zeer velen onder ons. Dat komt ook wel omdat mijn ouders mij van kleinsafaan enorm bang hebben gemaakt voor het leven zoals dat van de meeste stakers vandaag. Ik ben nog altijd zo bang van het leven aan een lopende band of als kantoorslaaf dat ik nog dagelijks bijstudeer. Ik ben als nerd gepest geweest op school. MAARRR die pesters hebben vandaag redenen om te staken. Ikke niet.

3. Ik ga niet betogen, omdat ik -eerlijk waar- te lui ben om mij te verplaatsen, het mij niet direct iets oplevert, ik mij psychologisch niet in het kamp van de stakers wil zetten, en ik in het algemeen absoluut niet hou van de sfeer van een staking, allicht ook omdat ik niet op het podium sta en niet weet hoe ik daar de show kan gaan stelen (ja, ik weet het, dat klinkt niet gezond...) en ook omdat ik niet echt iets extra bijleer, alles wat ik er wil over bijleren, kan op een andere, gemakzuchtigere manier.

4. Moest de situatie nu zo erg worden dat ze mijn ma haar pensioen afpakken, mijn tante haar invaliditeitsuitkering en mij en mijn mannelijke vrienden oproepen voor het leger om de grondstoffen van een ander land te gaan inpikken, ja, dan zal ik het mij wellicht beklagen dat ik niet gaan staken ben. Maar, reden 4: nu heb ik liever tijd om voort te werken aan mijn carrière. Individualistisch? Egoïstisch? Kortzichtig? Ik weet het niet. Hoe beter ik mij concentreer op mijn werk als therapeut, hoe beter voor de maatschappij, denk ik.

5. Ja, ik zou uit solidariteit met de stakers moeten meestaken allicht, het zijn mensen die het volgende zeggen te verdedigen, en naar 't schijnt in 't verleden hiervoor hebben gezorgd:

-kindergeld

-een waardige pensioensleeftijd

-het behoud van een goede indexering van de lonen (en dus de garantie dat de lonen niet opgevreten worden door inflatie)

-lage studiekosten en dus opwaartse sociale mobiliteit

-lage kosten voor jeugdbewegingen

-geld voor de cultuursector

-jobs voor jongere mensen, in plaats van oudere mensen langer te laten werken

-anciënniteit voor oudere werknemers (dus dat je op termijn meer verdient)

Kortom, mensen die voor steun zijn aan alles wat niet rechtstreeks winst oplevert voor de gehaaide mensen die een eigen bedrijf runnen. De maatregelen die deze regering wil doorvoeren, gaan veel mensen in de armoede duwen, minder mogelijkheden geven, harder doen werken voor minder loon, ook voor minder werkelijk loon (door inflatie, daling van de koopkracht).

Waarom doe ik dan niet mee? Simpel: ik heb veel meer sympathie voor mensen die de guts, het verstand, het inzicht, de drive hebben om een eigen bedrijf op te starten, dan de loonslaven die er voor werken en dus moeten aaneenklitten om wat karige rechten af te dwingen, omdat ze helaas zelf niet zo inventief, moedig, creatief enzovoort zijn...

Ben ik het volledig oneens met de stakers? Mnee, ze bedoelen het goed, ze weten van niet beter. De regering vind ik ook maar gevaarlijk. Hun hoofdredenering is:

als ge de rijksten in de maatschappij alle mogelijkheden geeft om nog meer geld binnen te rijven, dan zijn die zo slim om met dat geld de juiste investeringen in de maatschappij te doen, wat op termijn ten goede komt aan de rest, de armen, de niet-rijken, ook al moeten ze een tijdje pijn lijden.

Werkt dat?

Ja, voor die rijken

voor de rest is het eerste gevolg: minder voordelen

en op de zeer lange termijn stokt ook de winst van de rijksten, want de armere onderlaag krijgt gradueel minder koopkracht

wat de gevolgen DAARNA zijn, is anyone's guess... (er zijn een hele reeks opties mogelijk dan)

6. Wellicht de belangrijkste reden: De mensen weten dat niet, maar een staking als deze speelt heel erg in de kaarten van de communisten (vooral de stalinisten) in dit land. Die gebruiken gelegenheden als deze om sterker te staan en willen ooit de macht grijpen, de parlementen plat leggen, alle andere partijen afschaffen en hun wil opleggen aan iedereen. Dan ben ik -iemand die altijd graag zijn gedacht zegt- de eerste die in de nieuwe goelags (in Breendonk?) vliegt. Dus daarom alleen kan ik geen stakingen steunen, de gevaarlijkse mensen in België gebruiken zo'n momenten om te groeien en alle kwaad tussen 1917 en 1989 nog eens lekker over te doen, met alle nare gevolgen van dien... Gelukkig staan ze nog bijna helemaal nergens en laat ons dat vooral zo houden, onder andere door niet te staken, en naar moderne manieren te zoeken om onze welvaart (zowel materieel als mentaal) te verbeteren.

PS. De nieuwste aflevering van Verkrijt gaat ook over hoe staken er uit ziet.

15-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads