1. Ik jaag op mijn passie, niet op mijn pensioen. Ik zou niet kunnen staken vandaag, want dan moet ik stoppen met wat ik het liefste doe. Ik raad alle stakers vandaag dan ook aan om uit te kijken naar andere activiteiten om hun boterham te verdienen, zodat ze ook nooit nog zin hebben om het werk neer te leggen.

2. Ik moet gelukkig niet rondkomen met een parttime aan de kassa van de Carrefour, zonder andere opties te zien, zoals helaas zeer velen onder ons. Dat komt ook wel omdat mijn ouders mij van kleinsafaan enorm bang hebben gemaakt voor het leven zoals dat van de meeste stakers vandaag. Ik ben nog altijd zo bang van het leven aan een lopende band of als kantoorslaaf dat ik nog dagelijks bijstudeer. Ik ben als nerd gepest geweest op school. MAARRR die pesters hebben vandaag redenen om te staken. Ikke niet.

3. Ik ga niet betogen, omdat ik -eerlijk waar- te lui ben om mij te verplaatsen, het mij niet direct iets oplevert, ik mij psychologisch niet in het kamp van de stakers wil zetten, en ik in het algemeen absoluut niet hou van de sfeer van een staking, allicht ook omdat ik niet op het podium sta en niet weet hoe ik daar de show kan gaan stelen (ja, ik weet het, dat klinkt niet gezond...) en ook omdat ik niet echt iets extra bijleer, alles wat ik er wil over bijleren, kan op een andere, gemakzuchtigere manier.

4. Moest de situatie nu zo erg worden dat ze mijn ma haar pensioen afpakken, mijn tante haar invaliditeitsuitkering en mij en mijn mannelijke vrienden oproepen voor het leger om de grondstoffen van een ander land te gaan inpikken, ja, dan zal ik het mij wellicht beklagen dat ik niet gaan staken ben. Maar, reden 4: nu heb ik liever tijd om voort te werken aan mijn carrière. Individualistisch? Egoïstisch? Kortzichtig? Ik weet het niet. Hoe beter ik mij concentreer op mijn werk als therapeut, hoe beter voor de maatschappij, denk ik.

5. Ja, ik zou uit solidariteit met de stakers moeten meestaken allicht, het zijn mensen die het volgende zeggen te verdedigen, en naar 't schijnt in 't verleden hiervoor hebben gezorgd:

-kindergeld

-een waardige pensioensleeftijd

-het behoud van een goede indexering van de lonen (en dus de garantie dat de lonen niet opgevreten worden door inflatie)

-lage studiekosten en dus opwaartse sociale mobiliteit

-lage kosten voor jeugdbewegingen

-geld voor de cultuursector

-jobs voor jongere mensen, in plaats van oudere mensen langer te laten werken

-anciënniteit voor oudere werknemers (dus dat je op termijn meer verdient)

Kortom, mensen die voor steun zijn aan alles wat niet rechtstreeks winst oplevert voor de gehaaide mensen die een eigen bedrijf runnen. De maatregelen die deze regering wil doorvoeren, gaan veel mensen in de armoede duwen, minder mogelijkheden geven, harder doen werken voor minder loon, ook voor minder werkelijk loon (door inflatie, daling van de koopkracht).

Waarom doe ik dan niet mee? Simpel: ik heb veel meer sympathie voor mensen die de guts, het verstand, het inzicht, de drive hebben om een eigen bedrijf op te starten, dan de loonslaven die er voor werken en dus moeten aaneenklitten om wat karige rechten af te dwingen, omdat ze helaas zelf niet zo inventief, moedig, creatief enzovoort zijn...

Ben ik het volledig oneens met de stakers? Mnee, ze bedoelen het goed, ze weten van niet beter. De regering vind ik ook maar gevaarlijk. Hun hoofdredenering is:

als ge de rijksten in de maatschappij alle mogelijkheden geeft om nog meer geld binnen te rijven, dan zijn die zo slim om met dat geld de juiste investeringen in de maatschappij te doen, wat op termijn ten goede komt aan de rest, de armen, de niet-rijken, ook al moeten ze een tijdje pijn lijden.

Werkt dat?

Ja, voor die rijken

voor de rest is het eerste gevolg: minder voordelen

en op de zeer lange termijn stokt ook de winst van de rijksten, want de armere onderlaag krijgt gradueel minder koopkracht

wat de gevolgen DAARNA zijn, is anyone's guess... (er zijn een hele reeks opties mogelijk dan)

6. Wellicht de belangrijkste reden: De mensen weten dat niet, maar een staking als deze speelt heel erg in de kaarten van de communisten (vooral de stalinisten) in dit land. Die gebruiken gelegenheden als deze om sterker te staan en willen ooit de macht grijpen, de parlementen plat leggen, alle andere partijen afschaffen en hun wil opleggen aan iedereen. Dan ben ik -iemand die altijd graag zijn gedacht zegt- de eerste die in de nieuwe goelags (in Breendonk?) vliegt. Dus daarom alleen kan ik geen stakingen steunen, de gevaarlijkse mensen in België gebruiken zo'n momenten om te groeien en alle kwaad tussen 1917 en 1989 nog eens lekker over te doen, met alle nare gevolgen van dien... Gelukkig staan ze nog bijna helemaal nergens en laat ons dat vooral zo houden, onder andere door niet te staken, en naar moderne manieren te zoeken om onze welvaart (zowel materieel als mentaal) te verbeteren.

PS. De nieuwste aflevering van Verkrijt gaat ook over hoe staken er uit ziet.

15-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads