21-11-2010 om 22:55 geschreven door Tederdraads  

20-11-2010 om 20:08 geschreven door Tederdraads  

Interview met Spank Thru Magazine

Waarom schrijf je?

't is een vorm van vluchten. Ik kom uit één van de simpelste dorpen van Vlaanderen, en ik ben ook nog eens enig kind, en wij waren thuis ook nog eens arm -snif snif- , al heb ik dat pas veel later beseft, dus ik werd al snel heel goed in het vinden van amusement in mezelf en in alles wat een uitweg bood, zonder dat ik me fysiek moest verplaatsen.

Van zodra mijn omgeving mij niet bevalt, schiet er een klein Vietnameesje in mij wakker dat zich een tunnelstelsel graaft om ongestoord genot na te jagen. Schrijven is één van mijn spades.

Waar geniet jij van?

Knappe vrouwen, nou ja, mijn type knappe vrouwen, een knappe vrouw is voor iedereen iets anders, als ik zie wat er allemaal een trouwring draagt, rauw realistische romans, doorwrochte geschiedenisboeken waar de auteur er niet voor terugschrikt om toch een beetje zijn verbeelding te gebruiken en niet enkel droog de feiten weergeeft. Opstanding, vind ik heel mooi. Rebellie met een boodschap. Mensen die zich aaneensluiten buiten de officiële circuits om. Mensen intieme details en bekentenissen ontfutselen, voor psychiater spelen. Harde muziek. Van vriendschap, zeker in combinatie met heel veel humor. Een onwrikbaar geloof in de kracht van het menselijk verstand om zijn persoonlijke werkelijkheid te genereren. Dat esoterisch secretsfeertje was snel aan mij verkocht, maar het werkt, dus ik ben er heel blij mee.

Ik geniet altijd van meer dingen, dan ik in eerste instantie denk.

Leuk voor jou. Welke zijn jouw grootste ergernissen?

Sinds ik Anthony Robbins lees, merk ik alleen nog dingen op die mij interesseren.

Ben jij destructief?

Nee, maar ik schrijf en lees er wel graag over.

Lees jij veel?

Ik lees een veertigtal boeken per jaar en ik zou willen dat het er meer waren. Ook al heb ik aan de meeste boeken die ik lees, uiteindelijk heel weinig. Ik kies er nog altijd te vaak boeken uit, die mij dan uiteindelijk niet bevallen. Ik lees te vaak boeken uit een soort van masochistische discipline.

Waarom is lezen belangrijk?

Lezen is helemaal niet belangrijk. Een mens die veel leest, doet dat waarschijnlijk om te compenseren voor een heel saai leven.

Lezen kan toch verrijkend zijn, ontspannend, lezen kan een leven toch juist heel boeiend maken?

Ik denk dat boeiende dingen meemaken boeiender is dan erover lezen. Al stel ik mezelf soms de vraag of ik liever schrijf over dingen dan ik ze meemaak. Vroeger streefde ik er heel bewust naar om rare toestanden mee te maken om er achteraf te kunnen over schrijven. Dat doe ik niet meer. Als ik nu rare toestanden meemaak, is dat louter en alleen, omdat ik dat plezant vind. Schrijven pak ik tegenwoordig veel technischer aan, vanuit de vraag: waar zitten lezers eigenlijk op te wachten? Waar kunnen ze iets aan hebben? Of: wat wil ik nu eens lezen, dan schrijf ik het gewoon zelf.

Zijn schrijvers specialer dan andere mensen?

Néén. Behoeft verder geen uitleg, want da's zo duidelijk als wat. Schrijven maakt je geen ene fuck beter dan een ander mens. Schrijvers krijgen veel te veel aandacht, nog eens bovenop de aandacht die hun boeken al krijgen. Ik snap ideolatrie wel. Keith Richards zei het laatst heel goed. In elke mens zit een Keith Richards, alleen kiezen de meeste mensen ervoor om die voor een heel aantal redenen te onderdrukken en niet de kans te geven om aan de oppervlakte te komen, omdat ze denken dat het kaartenhuis dat hun bestaan is, dan onherroepelijk instort. 't is dan handig als er enkele mensen zijn die op uitvergrote wijze die 'verketterde' kant in hun plaats uitleven.

Jij vindt dat een betreurenswaardig zaak, die zelfbeknotting van mensen?

Ja. Ik heb de ingelepelde of waarschijnlijk aangeboren neiging om mensen te doen toegeven aan hun eerlijke verlangens. Wat dat betreft is mijn fysieke aanwezigheid veel giftiger en efficiënter dan mijn schrijven. Als ik op school naast iemand in de klas zat, was de kans groot dat die dat jaar buisde.

Klinkt als een soort messiascomplex.

Da's dan spijtig. Als het waar is, heb ik een krankzinnig trekje. Maar dat heeft dan weer iedereen, dus niks om ons zorgen over te maken.

Tot slot, van welk boek heb je dit jaar het meeste genoten?

Ff checken op mijn lijst.

Fictie: op één, Der Vorleser, op twee, The Cider House Rules, ik geil wel op van die bitterzoete dingen

Toneel: Educating Rita en Klassenvijand

Non-Fictie: de 48 wetten van de macht van Robert Greene en alles van Anthony Robbins. Ik heb iets met lekker platte Amerikaanse pep-talk.

En in de categorie Amerikaanse Burgeroorlog: The night the war was lost, over de stupide militaire catastrofe die de val van New Orleans was en CSA: a story of what might have been.

Wat heeft u eigenlijk met de Amerikaanse burgeroorlog?

Een leugen om bestwil: da's privé.

Ok, bedankt voor dit gesprek.

Nooit bedanken voor een gesprek.

Ok, géén dank voor dit gesprek.

Gráág gedaan.

20-11-2010 om 02:16 geschreven door Tederdraads  

HUMO vroeg zich af: Hoe zou het nog zijn met...Peynsaert in Slowakije?

Wij van HUMO zijn van nature dwepers en pinnen ons graag vast op slechts een vijftigtal bekende mensen die we tot in den treure steeds weer opvoeren, niet alleen in interviews, maar ook zeker op de cover. Deze mensen krijgen van ons jarenlang al onze aandacht. Studio Brussel aapt ons braaf na bij deze werkbesparende principes. Eén zonnetje waar wij als dampend stukje journalistendrek ronddraaien is William Peynsaert, self-made dramaturg, prozaïst, kwezelhater en vooral altijd ontwapenend oprecht. Wij vlogen met Ryanair naar Bratislava voor een interview:

Wat brengt jou naar Slowakije, William, is het voor het vrouwvolk?

Voor de Slowaakse vrouwen moet ik het niet doen. Ik val niet op die giechelige, streng-katholieke meisjes. Als ze aan de zuip gaan, komen ze wel los, denk je dan, maar da's helaas maar schijn. Slowaakse kutten liggen altijd in winterslaap.

Wat brengt jou dan wél naar het hartje van Europa?

Mijn broer, Benjamin, heeft zich hier van een plek verzekerd in de rangen van de academici van Bratislava, en dat is toch een omstandigheid die ik niet mocht missen. Zonder hem zou ik hier dus niet zijn. Samen verkennen wij enkele businessopties. En gelukkig lopen hier ook dames uit de Zuidelijke Balkan rond. Als Slowaakse meisjes de Beatles zijn, dan zijn Servo-kroatische chicas de vroege Stones.

Ben je op dit moment aan de schrijf?

Ik ben altijd aan de schrijf.

Waarom ben jij zo'n veelschrijver?

Ik zou anders niet weten wat gedaan. Je kan moeilijk de hele dag seks hebben en ik geniet hier erg van het leren van Slowaaks, maar ook dat hou je geen hele dag vol. Ligt ook aan mijn verschillende persoonlijkheden. Als ik die niet weet te schiften op papier, begin ik heel vreemd te doen.

Wat doe je dan bijvoorbeeld?

Geen idee, ik heb ten allen tijde pen en papier bij.

In eerdere interviews zei je dat je schreef, omdat je vader je daartoe een opdracht gegeven had. Een opdracht die je onmogelijk naast je neer kon leggen, omdat je zo opkeek naar je vader, alsof je vader een god was.

Dat bewijst dan nog maar eens dat jullie altijd de zelfde vragen stellen.

Ja, daar pak je ook graag mee uit, je bent geen fan van HUMO.

Als kind was ik een héél grote fan. Ik kon echt aftellen tot het dinsdag was om meteen in die HUMO te duiken. Tot ik geen onderscheid meer kon zien tussen een oude en een nieuwe HUMO. En och ja, jullie dwépen ook zo irritant.

Dat kunnen we van jou ook zeggen.

Als ik jullie rubrieken mag geloven komen er elke week tijdloze nieuwe cd's uit die instant klassiekers zijn. Jullie strooien gewoon met sterren.

Volgens mij hebben jullie enkele pijnlijke complexen. Enerzijds kunnen jullie vaak niet wegstoppen hoe geweldig vol jullie van jullie zelf zijn, maar anderzijds komen jullie meteen zo verpulverd en nietig over als jullie het over jullie idolen hebben.

Ik denk dat we dit interview weer voortijdig zullen mogen beëindigen.

Ach, jullie hebben nog 49 andere mensen die jullie kunnen interviewen. Keuze zat.

Bedankt voor dit interview, mijnheer Peynsaert. Stoort het als Studio Brussel je straks even opbelt voor een interview?

Die belden deze ochtend al, ze wilden jullie voor één keertje voor zijn.

20-11-2010 om 02:14 geschreven door Tederdraads