De ups en downs van een schrijver, tolk, therapeut, echtgenoot What we think we become
07-12-2014
Niet serieus :: Dingen posten op 'www.writehistory.be'
Hoe kunt ge daar nu iets gaan posten?
Mijn vaste schrijfpartner, een ervaren
auteur, die haar métier verdomd serieus neemt en ver wegblijft van
woordendiarree, in tegenstelling tot mezelf, die dagelijks literaire
laxatieven door mijn systeem en mijn toetsenbord jaag, zegt: 'Hoe
kunt ge daar nu iets gaan posten? De enige reden lijkt mij om
slechter te mogen schrijven.'
Writehistory is een site voor
schrijvers. Tenminste, dat is de bedoeling, want mensen die
gepubliceerd raken bij gevestigde uitgeverijen, steken hun tijd niet
in iets als writehistory. De site is vrij eenvoudig gemaakt en je kan
er elke dag maximum één verhaal en één gedicht kwijt. Het
overgrote deel van de gebruikers post geen verhalen, maar wat men in
het Engels 'rants' noemt, die met haken en ogen aan elkaar hangen en
vol taalfouten staan. Enkele jaren geleden kende de site wat meer
activiteit, maar de site is betalend en tegenwoordig zijn er
paradijzen voor aandachtszuchtigen als Facebook en Twitter waar men
gratis en voor niks zijn exhibitionistische verbale scheten op de
wereld kan afvuren.
'Waarom doet ge dat dan?'
In de vage, vage hoop dat er daar
enkele mensen tussen zitten, die serieuze feedback geven op gemeende
pogingen tot verhalen. Af en toe zitten er echt mensen tussen die
goed bedoelde opbouwende commentaar geven. En dat doen ze gratis en
voor niks. Nee, ze betalen er zelfs nog voor ook. Daarom dus, en uit
routine, want schrijven is vooral routine. En het werkt als een
online archief, omdat je elke dag maar één ding mag posten krijg je
na verloop van tijd een heel goed overzicht over waar je mee de
afgelopen jaren (betaal ik al zo lang voor writehistory??) mee bezig
was.
Ook is overigens duidelijk dat ik bijna
uitsluitend reactie krijg als ik over seks lul. Maar aangezien ik dat
thema kotsbeu ben, moet het dan maar zonder reacties.
'Nee, serieus, waarom doet ge het dan?'
Ja, het is natuurlijk stupide.
Schrijfsels uitstrooien over het internet in de vage, onrealistische
hoop om een verbinding te krijgen met een verwante ziel, ergens, op
de een of andere manier. Nee, writehistory is zeker niet de beste
manier. Bloggen in het wilde weg, is ook echt niet de manier.
Aan de toog hangen van een café is
waarschijnlijk een betere manier, maar ik drink niet graag alcohol,
en let's face it: als ge geen alcohol drinkt, geraakt ge zelden echt
in gesprek op café. En dus ramt het schrijverke zijn literaire
laxatieven uit zijn afgeleefd toetsenbord. En mijn professionele
schrijfpartner kijkt er een beetje triestig naar en zet enige gezonde
druk om de kunst van verhalen vertellen onder de knie te krijgen, los
van enige vluchtige aandacht op sites voor (opgepast :: er volgt een
vooroordeel!!) derderangs wanna be schrijverkens.
Wat mijn
schrijfpartner vraagt is eigenlijk: 'Hebt ge dan geen sikkepit
zelfrespect meer?' En wat ik zelf vraag, is: hoe ver wil ik gaan om
een mini beetje aandacht te krijgen, van mensen die ik nooit te zien
krijg in real life? Dat is namelijk DE formule om slecht te
schrijven: schrijven voor aandacht, en niet omdat je een verhaal voor
je ogen ziet dat je gewoon moet opschrijven, ook al was je de laatste
mens op aarde en je zeker wist dat niemand het ooit zou lezen.
Tags:schrijftips, schrijfadvies, leren schrijven, hoe schrijf ik een roman, een bestseller schrijven, bestseller formule
Tien essentiële tips voor succes
Ik
ga mij bij een aantal van mijn vrienden absoluut niet populair maken
met deze tips, want er ligt een soort taboe op denken dat je succes
kan hebben, dat je dat zelf grotendeels in handen hebt. Het is bijna
verboden om echt je dromen te koesteren en daar voor te gaan. Genoeg
mensen liggen in hinderlaag om je dromen meteen te doorzeven, van
zodra je er durft voor uitkomen. Vandaar tip 1.
Negeer alle
'realistische' mensen die je zeggen dat je niet kan bereiken wat je
wil bereiken. Dit slaat ook op mensen die misschien op dit moment
niet in je omgeving zitten, maar het ooit wel. Vergeet de leerkracht
die zei dat het niet kon. Vergeet de maat die er zeker van was dat
het leven miserie was en dat succes afhing van geluk. Vergeet al die
shit. Je komt er geen stap verder mee, je voelt je down, het is
gewoon niet 'empowering'. Omring je met mensen die blij worden als
je succes hebt. Omring je met mensen die zelf ook compromisloos voor
hun dromen gaan. Een psychologisch axioma zegt: We zijn
het gemiddelde van de vijf mensen waarmee we het meeste contact
hebben. Zorg ervoor dat die vijf mensen je droom steunen,
kies vijf mensen die zelf een goed rolmodel zijn.
Visualiseer zo
gedetailleerd mogelijk wat je precies wil bereiken. Visualiseer je
bestemming zo duidelijk, dat je je nu al heel goed voelt, als je
denkt aan hoe het voelt om op die bestemming te zijn. Beleef het nu
al, stap in je droom. Dit moet je vervullen met opwinding, dit moet
lekker voelen, telkens je dit voelt, moet het voelen alsof je
adrenaline kan tappen. Is dat niet het geval, ga dan naar tip 3.
Je doel moet groot
zijn, mik hoog, mik naar iets waarvan je echt wild wordt als je er
aan denkt. Hoe opwindender de droom, hoe meer energie je zal krijgen
om er voor te gaan. Als je droom groot genoeg is, zal je vanzelf
geactiveerd raken.
Herinner jezelf
voortdurend aan de droom en doe dit zo concreet mogelijk. Verander
de ringtone van je gsm op passende wijze. Hang je huis vol posters
die je droom uitbeelden. Alles wat je droom vertolkt, beeldjes,
foto's, spreuken, eender wat, verspreid het overal. Er zijn massa's
mogelijkheden. Verander de welkomstekst van je gsm door enkele
essentiële woorden die je aan je droom herinneren. Zorg dat deze
reminders je een postief gevoel geven over je droom en een
energiestoot geven.
Zoek modellen.
Zijn er mensen voor wie jouw droom nu al realiteit is? Zoek hen,
contacteer hen en vraag hoe ze het gedaan hebben. Aarzel niet.
Mensen die gelukkig zijn, succesvolle mensen zijn bijna altijd heel
erg bereid om hun kennis en hun ervaring te delen. Blijf zoeken tot
je een goed model vindt dat je de weg wijst. Remember: de leraar
komt als de leerling klaar is. Dus wees klaar om te leren.
Een van de
grootste obstakels is angst om te falen. Heel belangrijk: Falen
bestaat niet. Neem dat aan: Falen bestaat niet. Er zijn alleen
LEERMOMENTEN. Telkens je iets probeert en het lukt niet, heb je iets
geleerd. Je hebt dan één methode geëlimineerd waarmee het niet
lukt. Probeer gewoon vrolijk een andere. Er komt een methode die wél
lukt.
Zorg er niet
alleen voor dat je een mentor hebt, maar ook dat je zelf mentor van
iemand bent. Een mentor kan je met sprongen vooruit laten gaan. Maar
even belangrijk is zelf mentor zijn van iemand die minder ver staat
dan jij. Waarom? Omdat de snelste manier om iets te leren het aan te
leren aan iemand anders is. Wat je iemand leert, leer je zelf beter
doordat je de moeite moet doen om het goed uit te leggen. Je bekijkt
de skill of de kennis terug van beginnerlevel en je ziet dan beter
de finesse ervan. Ook: door er les over te geven, versterk je de
passie van wat je weet en kent. Een goeie regel: telkens je iets
nieuws leert, ga het dan meteen aan iemand anders leren, dan leer je
het direct dubbel zo goed.
Doe dagelijks
positieve affirmaties. Wil je bijvoorbeeld fysiek in topvorm zijn,
herhaal dan dagelijks mét visualisatie: Ik ben in topvorm, in ben
in topvorm. Stel je daarbij je lichaam voor zoals dat er voor jou
uitziet als het in topvorm is. Positieve affirmaties moet je
formuleren in de tegenwoordige tijd en nooit ontkennend. Zeg dus
niet: 'Ik eet geen suiker meer', zeg: 'ik eet alleen gezonde dingen,
zoals x, y en z'. Begin elke dag met positieve affirmaties, en voor
je gaat slapen, visualiseer dan je droom en doe je positieve
affirmaties. Je geest zal die indrukken meenemen in je slaap.
Remember: je programmeert je hele wezen om voor je droom te gaan.
Heb vertrouwen.
Terwijl je je geest programmeert voor het succes dat je wil, is de
geest automatisch op zoek om dit succes te verwezenlijken. Panikeer
niet als je niet meteen ziet hoe je het succes zal bereiken.
Vertrouw erop dat je automatisch andere beslissingen zal nemen,
omdat je je open hebt gesteld voor het succes. Je hebt je
onderbewust als het ware het bevel gegeven om naar het succes toe te
werken.
Wees zo specifiek
mogelijk. Stel je niet als doel om te vermageren. Stel jezelf als
doel dat je vijf kilo wil vermageren. Stel jezelf niet als doel dat
je dit jaar meer wil lezen, stel jezelf als doel dat je dit jaar
minstens één boek per week leest. Plak hier ook steeds een
DEADLINE op. Zeg niet, ik wil alle boeken van Dostojevski uitlezen.
Zeg: 'ik lees alle boeken van Dostojevski uit tegen december 2015'
Dit zijn tien zeer
basic tips om meer succes in je leven mogelijk te maken. Het is de
top van de ijsberg, maar de essentie is er. Hoewel het interessant is
om je af te vragen waarom deze principes van succes werken, is die
vraag niet al te productief. Het belangrijkste is om de principes te
gebruiken. Ik kan je heel moeilijk uitleggen hoe elektriciteit werkt,
maar ik gebruik het elke dag.
Probeer het voor dertig
dagen en je zal merken dat deze principes een positief verschil
maken. Voor concete vragen over de toepassing van deze principes, kan
je mij altijd mailen.
Tags:William Peynsaert, tips succes, succes advies, succesvol zijn, the secret toepassen, de wet van de aantrekkingskracht, aantrekkingskracht, wetten aantrekkingskracht, succestips, we worden onze gedachten
Elke zondag zit ik in een Slowaakse mis
Het is hier een zondagsritueel: met de hele familie naar de kerk. Het ontbijt volgt pas daarna, maar ik bedrieg, ik eet ervoor én erna. Dit volk heeft nog rituelen, heeft nog een geloof. De woorden 'priester', 'kerk' en 'God' vallen hier minstens één keer per uur. Wat een onvoorstelbare ratio is.
Er lijken mij bepaalde voordelen aan te zitten. Het leven is hier simpeler. Alles wat gebeurt is Gods wil en dat is wel een handige wetenschap. Ik kom hier weinig identiteitscrisissen tegen, weinig mensen die totaal op drift zijn zoals ik die wel voortdurend ontmoet in Vlaanderen. De mensen zijn ook bescheiden, als ze al arrogant zijn, dan zijn ze dat op een collectieve manier: wij gelovigen versus die ontaarde atheïsten uit het westen met hun gestoorde homohuwelijken, etc. Als individu zijn ze zeer bescheiden en voelen ze zich naakte zondaars altijd onder het oordelende oog van God.
Soms benijd ik hen, want ze hebben een zeer intieme relatie met hun God. Hun God is een God van liefde, die helaas wel de meest vreselijke toestanden laat gebeuren op aarde, MAAR dat is dan de fout van de mens, want God is zo goed geweest om de mens vrije wil te geven. Die vrije wil heb je echter alleen om te kiezen of je wel of niet de wil van God doet. En als je dat niet doet, dan ben je fout bezig en loop je vroeg of laat tegen de lamp. Het lijkt allemaal een beetje parodoxaal in elkaar te zitten, maar hier stelt niemand zich daar vragen bij. Wie niet in God gelooft, zit voor de Slowaken vrij letterlijk 'in het donker'.
Er zijn ook nogal wat Slowaken die élke ochtend naar de kerk gaan. Op zondagnamiddag gaan de gesprekken nog steeds over de mis. NOOIT over wat de priester precies gezegd heeft, natuurlijk niet, tenzij hij een grapje heeft gemaakt, dan weer wel. Of de temperatuur in de kerk, was het niet te koud, dat is ook interessant. Nee, het gaat hem niet om de inhoud. Elke christen die enige zinnige uitleg wil geven aan de tegenstrijdigheden van het christelijke geloof moet zich in de meest kronkelige bochten wringen. Gelukkig gaat het hem niet om de inhoud maar om het ritueel, aan de herhaling, aan de vastigheid van het geheel, hoe intern onzinnig het ook is.
Knielen is de essentie
De essentie van de hele boel, is het knielen. Jawel, jawel, het knielen. Dat deel van de mis die een misviering doet lijken op een sessie fitness voor bejaarden. Op en neer. Knielen, staan, knielen, staan. De essentie van de mis is collectieve zelfkleinering, zelfvernedering. En, pas op, dat is gezond, jawel. Het is hier aangenaam toeven. Bij gebrek aan God wanen westerse mensen zich vaak zelf God van hun omgeving, die aanbeden moet worden via hun Facebookpagina en zo. Hier heb je dat een stuk minder. De mens is hier een nietig wezen, die leeft volgens de regels van God en zichzelf niet ophemelt. Het is aan God om te oordelen of het individu een goed leven leidt of niet. De kans is vrij klein, want het oog van de naald waar de gelovige doorheen moet kruipen is behoorlijk nauw. Maar dat houdt iedereen strak en scherp.
En ik verkies dit geestelijk klimaat tegenover dat van Vlaanderen, waar men een meergodendom heeft heruitgevonden, een polytheïsme waarbij men iedereen aanbidt die enige bekendheid geniet: politici, sportmannen, 'kunstenaars', tv-persoonlijkheden, enzovoort. Meestal vervagen de lijnen daartussen zeer snel. Want de wielrenner schrijft een boek (of doet alsof), de tv-persoonlijkheid komt op bij de verkiezingen, enzovoort. Als eeuwige Einzelgänger en buitenstaander verkies ik het Slowaakse geestelijke klimaat, omdat ik het goed ken van mijn kindertijd (mijn moeder heeft mij katholiek opgevoed, mijn vader heeft mij atheïstisch opgevoed en de meeste atheïsten kennen de Bijbel beter dan gelovigen) en omdat het toch nog altijd onderbouwder is, dan dat gedoe in Vlaanderen, waar men niet in God gelooft, maar God wel mist, en dus op drift is, voor niks meer staat, geen fundamenten heeft, behalve chronische zelfverheerlijking.
Writehistory :: Een site voor beginnende schrijvers
Wie zin heeft om een beetje feedback te krijgen van andere schrijflustigen, kan terecht op deze site: www.writehistory.be
Veel moet je er niet van verwachten, er zijn maar weinig actieve gebruikers. De meesten geven geen feedback en posten ook helemaal geen echte verhalen of zoiets. Maar af en toe kom je er iemand tegen die je goede opbouwende kritiek geeft.
Het kost een kleine som om een jaar actief te kunnen zijn op de site. Je kan er zowel proza als gedichten kwijt. En eigenlijk eender wat je maar uit je toetsenbord kan rammen. De gemiddelde leeftijd van de gebruiker lijkt mij aan de hoge kant, maar laat dat geen jonge mensen afschrikken. Het zijn meestal zeer sympathieke mensen en de actieve leden zijn bijna altijd vriendelijk in hun commentaren.
Tags:schrijftips, schrijfadvies, leren schrijven, hoe schrijf ik een roman, een bestseller schrijven, bestseller formule
William Peynsaert, De revolutie van Russell Brand :: Plezant, maar 't zal niet voor morgen zijn
Russell Brand is een komiek. Grappig vind ik hem niet. Tenminste niet tijdens zijn shows. Tijdens interviews is hij echter hi-la-risch. Omdat interviewers hem totaal niet aankunnen. In dit voorbeeld walst hij als een stoomtrein over de arme interviewer. Die interviewer bedoelt het goed,
maar hij krijgt er geen woord tussen. Ook raakt hij snel uit zijn lood geslagen, omdat Brand voortdurend zijn knie blijft aanraken. Brand gebruikt minstens drie technieken om zijn interviewer lam te maken:
-hij gebruikt constant hun voornaam om een band te scheppen -hij laat zich nooit onderbreken -hij raakt hen fysiek aan, of doet op zijn minst alsof ze al jaren samen aan de toog hangen in hetzelfde stamcafé
Zeer efficiënt. En op zich al grappig, want die interviewers weten niet wat gedaan om er een speld tussen te krijgen.
Soms vindt Brand een min of meer waardige tegenstander, zoals Jeremy Paxman of John Snow.
Wat je ook mag vinden van Brands opvattingen, onmiskenbare narcisme, eloquent, flitsend, maar soms leeg taalgebruik, je moet het hem nageven dat hij een charisma heeft, zoals ik dat in bijvoorbeeld Vlaanderen nog nooit of te nimmer heb waargenomen. Als wizzard van het woord kan ook geen enkele Vlaming op tv hem evenaren. Zo'n vuur zie je op de Vlaamse tv gewoonweg nooit.
Zijn nieuwste boek 'Revolution' met hemzelf op de cover als een soort nieuwe sexy messias (hij lijkt toevallig op Jezus en ook het troetelbeertje van extreem links: Che Guevara). Geen enkele politieke stroming weet iets aan te vangen met het boek. Het roept wel op tot een revolutie, maar dan één waar links niks mee aan weet te vangen. Hij roept op tot een spirituele revolutie. Ook overtuigt hij mensen op politici gewoon en masse te negeren. Wat inderdaad de beste optie lijkt om die machtswellustelingen (en dat zijn ze allemaal, van de eerste tot de laatste) buiten spel te zetten, zodat iedereen zijn eigen leven in handen neemt en zorg draagt voor elkaar. Russell roept eigenlijk simpelweg op tot 'ama et fac quod vis', 'heb lief en doe wat je wil'. Met zo'n boodschap kunnen politici niks aan, want die zien alles wat gebeurt als vertrekkende van een staatsapparaat, dat ze o zo graag zelf willen controleren. Brand heeft alleszins gelijk dat je met een bolletje te kleuren in een stemhok automatisch aan zelfcastratie doet en je macht afgeeft aan één of andere zeiker die het goed kan uitleggen en graag een kostuum draagt.
Brand krijgt zeer gemengde commentaren op zijn boek. Op amazon heeft hij er op korte tijd al honderden verzameld. Sommige verwijten hem van hypocriet te zijn. Hij is nu schatrijk, dus nu is het gemakkelijk om kritiek te spuien op het systeem. Die aanval pareert hij vrij vlot door te zeggen dat men hem 'bitter' noemde toen hij kritiek had als hij nog arm was. En nu hij rijk is en nog steeds kritiek heeft, is hij hypocriet.
De grootste verdienste van de man -of zijn boek nu een verkrachting is van het papier waarop het geschreven is of niet- is dat hij massa's jongeren heeft aangezet tot nadenken over politiek en over de maatschappij. Nogal wat politici moeten groen van jaloezie achterover vallen door de aandacht die de jongeman krijgt, met volgens hun een academisch aan alle kanten lekkend boek. Dat komt allicht omdat politici ten eerste notoir onsexy zijn én zich ook nog eens in allerlei bochten wringen om toch maar te zeggen wat de mensen willen horen (zelfs als ze doen alsof ze dingen zeggen die de massa niet wil horen). Brand is gewoon zichzelf, heeft de mazzel dat hij er goed uitziet, een ideale lengte heeft (1m85) en een onstuitbare spraakwaterval is, die op alles een antwoord heeft en desnoods de reacties van de journalisten kan ontzenuwen met vrij guitige humor.
Wie het boek wil kopen kan hier terecht. Je kan er ook de vele reacties lezen, een feest op zich.
Tags:revolutie Russell Brand, apolitiek, piratenpartij, Vlaamse komieken, Britse komieken, interview Jeremy Paxman, interview John Snow, Vlaamse journalistiek, Vlaamse televisie, messias, kritiek kapitalisme, maatschappijkritiek
Strip over foute leerkracht
De stripreeks over Herman Verkrijt, een 'foute' leerkracht, met als slogan 'Buiten de lijntjes kleuren, opent deuren', heeft een nieuwe aflevering. Je kan de stripreeks hier volgen.
De reeks is wat je noemt een 'acquired taste', je moet de figuur Verkrijt eerst leren kennen vooraleer het plezant en grappig wordt...
Een tiental afleveringen lezen, zou moeten volstaan om fan te zijn.
Commentaar is altijd zeer welkom. Dieter Walckiers und ikzelve proberen de reeks regelmatige te 'pimpen'. Wie naar de eerste afleveringen terugklikt, ziet al een hele evolutie, menen wij, bescheiden.
