21-04-2012 om 02:50 geschreven door Tederdraads  

Het is niet meer van deze tijd. Een stream of conciousness. De mensen hebben geen tijd meer om te lezen. De mensen hebben voor niks nog tijd. Als ze niet de hele tijd zouden klagen dat ze geen tijd hadden en lange opsommingen zouden geven van wat ze allemaal moeten doen, zouden ze al direct veel meer tijd hebben. Mensen die voor niks tijd hebben, zijn meestal mensen die een job hebben die ze niet graag doen. Ik zuiver die meestal uit mijn leven. Ik hou niet van mensen die hun job tegen hun goesting doen. Als ik zombies wil zien, ga ik wel naar 't kerkhof rond Halloween, dat is spannender dan de de piekuurtrein- veewagon voor vee dat niet te vreten, noch te pruimen valt- van 17u27, maar wel veiliger.

Punk is freedom en dat moet bloggen ook zijn. Het is sowieso tijdverlies, want de mensen lezen dus niet, tenzij ik hier twee uur bezig ben het inlassen van YouTube links, pakkende citaten, trucs met VET en onderlijningen of Italic gedoe. En dan nog.

Maar dat stoort mij niet. En het klopt eigenlijk ook niet. Misschien hoop ik alleen dat niemand dat hier leest. Vandaag in mijn mailbox:

Waarom een treincontroleur of andere ambetante nobody's dood slaan? net gelezen en er veel plezier aan beleefd J Je schrijft beregoed en het leest lekker.

Ken je “Nacht van de boze dichters”?

Reacties op blogposts zijn als vrouwelijke orgasmes, ze komen als ge ze al lang niet meer verwacht of mogelijk acht.

Ik ken die Nacht van de boze dichters niet. Ik ken ook geen boze dichters. Didi De Paris schijnt niet helemaal vrolijk te zijn. De enige boze dichter die ik ken, is Dominique Biebau. Maar dat is er ene, enkelvoud. Dominique Biebau is ook de enige echt authentieke dichter die ik ken. Ik ken nog wel authentieke mensen die gedichten schrijven, maar ja, die zijn dan helaas authentiek talentloos. Dat gebeurt.

'Waar blijven jullie het halen?', vroeg iemand mij op FB.

'Onze inspiratie is zoetzuur. Het zoet vinden we tussen de benen van ons lief en het zuur krijgen we als we naar de wereld kijken'.

Veel meer moet ge er echt niet achter zoeken.

Om geïnspireerd te zijn, moet ge de magie die rond inspiratie hangt allereerst in de vuilbak smijten. 't is een jobke gelijk n ander. Ge rommelt wat in uw kop en ge plakt wat ideeën aan elkaar en als ge dat niet te clichématig doet, komt ge misschien met iets goed. Vooral als ge 't doet voor uw eigen plezier, en niet om te scoren.

Willen scoren levert nooit wat anders op dan publieke afgang en slechte seks (vooral voor de vrouw dan)

Ja, aan de basis van de meeste vrouwenproblemen ligt een man. Meestal in de zetel voor tv.

Ik ga nu beter verder in een nieuwe blogpost, want de moderne lezer (waarvan deze blog er blijkbaar meer van heeft dan gedacht) kan zo'n lang tekstblok niet aan. De moderne lezer heeft het druk. Druk met druk doen.

Ik ga mij eerst 20 keer opdrukken. Vooral omdat we sinds de crisis geen verwarming meer kunnen of durven betalen.

Om ons te verwarmen hebben we de kachel vervangen door een hometrainer. Als ik kou krijg, kruip ik daar op en lees ik daar boeken en schrijf ik daar brieven aan mijn lief, die ondertussen honderden brieven mogen ze postuum gerust publiceren, al was het maar om aliens te stimuleren met een onderzoek naar menselijke emoties. Graag zien, moeten ze er toch kunnen afleiden. En hoe een volledig zuivere vrouw en een volledig rotte man (soortement man, allez) een wonderlijk productieve symbiose kunnen vormen.

Slaapdronkenheid maakt mij lyrisch. De enige zatheid die nog lukt, na de dood van alkool, 1 februari 2012.

In mijn dorp moet je beginnen drinken, zo rond uw vier jaar, voor zover ik mij herrinner, maar ge moet ook op tijd kunnen stoppen, als ge uit pure tegendraadsheid wilt kunnen aantonen dat er meer in 't leven is, dan elke dag met veel alkool de somberte in uw hart marineren.

Aalst, als een mens geen klein beetje geloof had in de vooruitgang, zou je er aan verknocht raken. Als uit les Fleus du Mal van Beaudelaire een stad kon springen, zou het Aalst zijn.

Maar Aalst springt niet, zij zwezjelt (= strompelt), wie hier gezond oud wordt, is genen echten. In mijn dorp leeft men het leven, alsof de vier ruiters van de apocalyps in aantocht zijn, maar we willen ze te slim af zijn en zelf de boel plat branden, met een schuimende pint in de linkerhand en een vlammenwerper in de rechter.

Live fast, die young.

Morgenvroeg vier syndicalisten gaan interviewen.

Met genoeg wallen onder mijn ogen om mijn domiciliëring in Aalst op mijn gezicht te plakken.

21-04-2012 om 02:11 geschreven door Tederdraads  

Schrijven is schrappen.

Akkoord, maar bloggen is lullen, dus hier schrappen we niet.

Een heel fout schaamtemoment:

een verstandelijk minder bedeelde vrouw (soms zijn we toch eens politiek correct) kon haar treinticket niet betalen. Iedereen zat en keek er naar. De conducteur wond zich op.

Ik taste in mijn zakken en gaf haar een euro. Het was geen mooie vrouw, dus het was echt een spontane aanval van edelmoedigheid.

Als ge dat in deze maatschappij doet, bekijkt iedereen u als een dikke stommerik, en zo voelt ge u ook, ge denkt: waarom ben ik de enige versuikerde clochard die dat doet?

Zo kijken ook de andere personages, sommige kijken misschien zelfs kwaad: gij, klootzak, gij beloont dat gedrag van die bloedzuigers.

Ik weet het niet. Toen de conducteur zei:' Ge moogt mijnheer een dikke knuffel geven', heb ik mij uit de voeten gemaakt' Ik zei 't al, 't was geen knappe.

En dan begint het gevecht tegen de egoïstische conditionering. Wat gaat er mis met iemand zijn opvoeding als ge u een hoer voelt als ge een euro weggeeft?

Maar ik heb mij gewapend, als self-help junkie: Anthony Robbins zegt: door geld weg te geven, schept ge een gevoel van abundance, waardoor je vanzelf (veel) meer geld aantrekt.

(ja, mannen uit 1 stuk bestaan niet meer, tegenwoordig moet ge daar 200 zelfhulpboeken voor uitpluizen om iet of wat een solide persoonlijkheid bij elkaar te rapen)

Kamiel Sergeant zei tegen mij: 'wat van voor naar buiten gaat, komt vanachter weer binnen'

Dat lijkt als een reclametekst voor een revolutonaire versie van immodium, maar toch, hij heeft een punt.

Vlak nadat ik die euro weggaf, trakteerde een van mijn opdrachtgevers (tegenwoordig kuis ik andermans gedrochten van manuscripten op) mij op 5 Spa's. En eigenlijk had ik zelfs vijf gratis whiskey's kunnen krijgen. Hoezee! Ik moet nog euros weggeven. Aan 't centraal station in Brussel geef ik regelmatig nen halve euro weg aan ne Roma zigeuner.

Die 2,5 Spa in ruil, verreken ik in de gratis thee op mijn werk.

Ik drink geen alkool meer. Al drie maand niet.

Ja, ik dacht, als al mijn collega's zich in den alkool hangen voor ze zich in den inkt smijten, doe ik weer averechts en stop ik met drinken.

Ik ben wel van plan om terug te beginnen met drinken voor ik in Herman Brusselmans verander.

Die met zijn wijsvinger helaas even weinig aan zijn delete space zit als aan clitorissen.

19-04-2012 om 23:11 geschreven door Tederdraads