De ups en downs van een schrijver, tolk, therapeut, echtgenoot What we think we become
12-12-2010
Kuise kuiswijven
(alle respect voor de sanitaire wervelwind die hier door ons appartement gewaaid is, maar:)
Kuise
kuiswijven blijven achter
De afgelopen
paar dagen nog eens de stereotype vrouw aan het werk gezien.
Wij, mannen,
zaten (zogezegd lui) naar een docu te kijken over de Japanse bezetting van
China.
Terwijl wij
niet goed wisten wat we moesten aanvangen met een getuigenis van een Chinees
die zijn moeder zijn kleinste broer had zien zogen terwijl ze aan 't dood
bloeden was uit een wonde aan die zelfde borsten, was deze stereovrouw niks
anders aan het doen dan:
kuisen.
Ze stopte enkel
om te vragen: 'Ah, gaat het over Auzswitch (nooit correct kunnen schrijven)?
Een beetje een blunder als je alleen Chinezen ziet getuigen.
Anyway, vrouwen
verspelen hun lidmaatschap in het actieve politieke/maatschappelijke gebeuren
omdat het kuisrobotten zijn, die voorgeprogrammeerd lijken om alles netjes te
leggen en dit oneindig veel belangrijker vinden dan wat dan ook.
De vrouwen die
ik ken die wel iets presteren, kuisen daarentegen nooit of haten het gewoonweg.
Stop met kuisen
(tenzij in openbare gebouwen), ge doet er niemand een plezier mee en ge zijt
ruis op de achtergrond.
PLUS: na al dat opruimen, kon ik vandaag al vanalles niet meer terugvinden. Life is about making things
As I've just finished teaching my boy
Benjamin a brand new trick. (we'll cloud it in mist by calling it the lasso
trick) it's time for a word about the first three rules of unified
reciprocrative Brotherhood.
If you don't look like an Alpha-male, but
feel like one (and wish to outstrip typical specimens of alphadom), the best
way to get where you wanna be is to gain allies.
Benjamin and me are challenging every
prehistoric personality blueprint that entices us, like a devilish tempter, to
sabotage every one around us, except close relatives.
That's why we call each other brats
(brothers), to stimulate the mind to think of each other as family.
So rule number one: create clan spirit.
We make a habit of saying laudatory remarks
at any given opportunity. We never talk ourselves up, we talk the other one up.
Criticism is saved for after the social gatherings.
So rule number two:
Praise in public, criticize in private.
We force our sugar-coated, but
intrinsically predator minds, to strongly believe that what's good for the
other, will ultimately and invariably be beneficial to ourself.
To do this we constantly need to jump
genetic hurdles that represent all too human emotions such as
greed and envy. Hard to beat, but possible.
After a while your mind gets to be conditioned and any one postive breakthrough
is greeted as mutual progress.
Rule number three:
You scratch my back, I scratch your
back.
This helps a lot in any situation.
Especially because most people don't only have to fear their enemies, but also
need to be aware of friends ready to backstab them at every turn. The term
wingman is essentially a very good term, as it describes the tactical benefits
you enjoy, especially when working crowds (whatever the goal to wish you
achieve)
-the best looking ones don't work for Slovak employers
-the best looking ones found employment in Holland, Germany, Austria or Belgium
-do you ever wonder if you meet porn stars on the street?
-I mean, when do they go out for grocercies?
-Or does the porn industry rely on catering?
-When you're close to Hungary, you start to wonder about such things.
-I don't doubt that Slovaks have sex . There are lots of small children around here, I think we all agree the priests would emigrate en masse otherwise. I just can't imagine it.
-there's a lot of pent-up anger in Slovakia, but as good catholics, they keep it down.
-how many male impetus, anger, momentum, initiative flows down the drain since the age of streaming internet porn?
-Porn is the new Church. It keeps the men docile and immobile and the women stoïcally sad.
