34 jaar geleden, op 8 december 1980, werd John Lennon afgeknald door een verwarde fan, Mark David Chapman (die om die reden nog steeds opgesloten zit). Vandaar kort even 34 persoonlijke dingen over John Lennon:

1. Yup, John Lennon is mijn favoriete Beatle. Ik vind zijn accent het leukst, ik vind hem het meest onderhoudend als hij iets vertelt, ik vind de Beatle nummers die hij geschreven heeft de betere? Eeuwige optimist Paul past bijvoorbeeld niet bij mij. George is te esoterisch. En Ringo... Nou ja, Ringo zal allicht wel onderschat zijn, maar ik ken niks van drummen, dus ik weet het niet.

2. Mijn pa leek redelijk goed op John Lennon toen hij jong was. Toen ik een poster van John Lennon op mijn kamer had hangen, vroegen mensen regelmatig en nogal beschuldigend waarom ik een poster van mijn vader op mijn kamer had hangen. Blijkbaar is dat not done.

3. Naar eigen zeggen was zijn gelukkigste tijd, de korte periode waarin hij 'onder goedkeurend en besturend oog van puppet master Joko' een relatie had met May Pang. Een Chinees-Amerikaanse dame, die verdorie een hete babe is, zie foto's.
   
   

   

   
   

4. In de film Backbeat is John Lennon het interessantste personage. Vooral zijn onverklaarbare fundamentele kwaadheid valt daar op. Lang voor hij liefde en pacifisme ging prediken. Clip uit de film
   

5. Tegenwoordig doet Russell Brand mij een beetje denken aan John Lennon, al is John ongewijfeld getalenteerder (of gedisciplineerder) dan Russell Brand die er ondanks zijn turbo eloquentie als een opgeschoten moeilijk te scholen 12-jarige blijft uitzien.

6. Weinig geweten is dat John enkele boeken schreef en dat hij daar prijzen voor gewonnen heeft, nog voor hij het icoon was zoals we hem nu kennen. Zie het book 'in his own write'.

7. Zijn boodschap van 'all you need is love' heeft voor mij altijd bijzonder gevloekt met de manier waarop hij omging met zijn eerste zoon: Julian Lennon. Die overigens een bovenste beste kerel lijkt, hoewel nogal aan de depri kant. Hij heeft een zeer vergelijkbare stem, en toch heb ik nooit naar zijn muziek geluisterd en ben ik dat ook niet echt van plan. Vreemd hoe mensen hoe mensen toegang vinden tot muziek...

8. Mijn vrouw was zo goed om een T-shirt te beschilderen met het gezicht van John. Waarvoor ik haar nogmaals hartelijk wil danken.

9. John Lennon en The Beatles waren de reden waarom mijn moeder mijn haar moest knippen terwijl ik sliep. Eén kant per nacht... In die tijd kon ik niet aan een lief geraken. Dus 'all you need is love', kon ik met veel smachten meezingen.

10. Een van zijn betere quotes is deze:

11. Je weet meestal dat een Beatles nummer van John Lennon is als de tekst in 'ik-vorm' is geschreven

12. John deed zijn best om feminist te zijn en zei onder andere: 'woman is the nigger of the world'. He tried to walk to talk en wijdde zich enige tijd toe aan huishoudelijke taken terwijl Yoko Ono de financiële zaken en de business kant van de muziek beheerde.

13. Er bestaat een hele film 'the hours and the times' over het mysterieuze weekend waarin John Lennon en manager Brian Epstein verdwenen. Of de twee seks hadden, weet ik niet, en dat maakt ook helemaal geen verschil.

14. Van zijn solocarrière vind ik 'mother', 'instant karma', 'well well well', 'how do you sleep at night?' en 'cold turkey' de beste nummers

15. Toen the Beatles nog concerten gaven en de fans zo hysterisch schreeuwden dat de muziek niet meer te horen was, schreeuwde hij obsceniteiten in de mirco. De grootste storm stak echter op toen hij in Amerika zei: 'we're more popular than jesus'

16. John Lennon zat vol diepe onzekerheden. Tijdens opnames in de studio wilde hij absoluut vermijden dat hij zijn eigen stem kon horen.

17. The Beatles hebben moordend veel samen op podium gestaan, vooral tijdens hun tijd in Hamburg. Ze speelden voor peanuts, praktisch non-stop, op amfetamines om wakker te blijven. Tegenwoordig kent iedereen de regel van '10.000 uren': wat het ook is waar je wereldtop in wil worden, je moet er 10.000 uren voor oefenen en openstaan voor serieuze feedback. The Beatles klopten in Duitsland zeer lange dagen en toen ze terugkwamen in Engeland zaten ze aan die 10.000 uur en... braken ze massaal door. 10.000 uur, dat is zes uur oefenen mét kritische feedback per dag, en dat ongeveer 4,5 jaar lang. But who ever does that? Die enkelingen zoals The Beatles. Volgens auteur Malcolm Gladwell is Bobby Fischer de enige die ooit ontsnapt is aan de regel van 10.000 uur. Die werd wereldkampioen schaken met 9.000 uur achter de kiezen. Volgens dezelfde theorie is wonderkind Mozart eigenlijk een laatbloeier, want die had er al een stuk meer dan 10.000 uur opzitten toen hij doorbrak.

18. John Lennon was een grote vreetzak. Hij ziet er op de meeste foto's nogal slank uit, maar de kerel kon naar 't schijnt een serieus stukske vreten. I sympathize! (Russell Brand die ik al eerder vermeldde en mij in een (ultra)light versie aan John doet denken, heeft overigens last van boulemie)

19. Lucy in the sky with diamonds zou niet geschreven zijn door de invloed van LSD, maar gebaseerd zijn op een tekening van zoon Julian. Julian had zoals al gezegd, geen goeie band met zijn vader, die totaal niet voorbereid was op het vaderschap en had een betere band met Paul McCartney.

20. Als iemand met -tegen beter weten in- een zwak voor astrologie, is het toch opvallend dat elke Beatle perfect past bij zijn sterrenbeeld. John (weegschaal) en Paul (tweelingen) vormen bijvoorbeeld een ideaal astrologisch duo.

21. Mijn ex-schrijfpartner -hij heeft het te druk met zijn solocarrière- noemt mij Lennie, naar John Lennon, en ik noem hem Macca, naar Paul McCartney. Astrologisch zijn we echter minder compatibel, ik zijnde vissen-ram en hij zijnde een op en top ram. Dat geeft veel herkenning en sympathie, maar te weinig echte kruisbestuiving. We lijken wat te goed op elkaar. En als pure ram is hij te zeer monomaniac (nee, dat is niet hetzelfde als een egomaniac, dat heb ik niet gezegd, Macca)

22. Ik mocht als kind van mijn vader IN GEEN GEVAL zeggen dat John Lennon een genie was. IN GEEN GEVAL. Ik schrok toen een beetje van de heftigheid van dat gebod, maar ik veronderstel dat hij wilde zeggen: iedereen kan John Lennon zijn, je moet er gewoon verdomd veel discipline voor opbrengen. En geluk hebben (maar volgens mij volgt geluk uit voorbereid zijn op geluk door... discipline)

23. Ja, ik geloof dat Yoko een door en door manipulatief persoon is, maar ik geloof ook dat ze John iets te bieden had, dat hij nergens anders kon vinden. Misschien de kracht om zichzelf te zijn?

24. Om één of andere morbide reden vind ik het nodig om Youtubevideo's te zoeken waar de andere Beatles wenen als ze het over John hebben... Voor Ringo en Paul heb ik die gevonden.
    
    Ringo weent: https://www.youtube.com/watch?v=RqXkOTYoys8
    
    Paul weent: https://www.youtube.com/watch?v=qImZKJE1fFM
    
    Maar voor George, die stiekem, of nee, nogal openlijk, de dood verkoos boven het aardse, vind ik niks. Wel een tamelijk gemeen telefoongesprek tussen George en John, vlak voor diens dood. Zo'n telefoongesprek dat alleen kan plaatsvinden tussen twee mensen die elkaar door en door en door kennen en exact weten waar ze moeten trappen als het moet pijn doen. Ach ja, onder vrienden, mag het al eens pijn doen.
    

25. Een van zijn betere grappen blijft: "For our last number, I'd like to ask your help. Would the people in the cheaper seats clap your hands. And the rest of you, if you'll just rattle your jewelry."
    
26. John kon brullen, bijna zoals Kurt Cobain, luister hier (met de grap van 25 incluis: https://www.youtube.com/watch?v=iS0wuN_6wyw
27. Een van mijn favoriete psychologen, Gabor Mate, gebruikt twee nummers van John Lennon ('Mother' en het minder bekende, maar zeer gevoelige 'I call your name') in één van zijn lezingen over hoe we kinderen en masse affectief beschadigen: https://www.youtube.com/watch?v=E9grl42lGzc
28. Zijn eerste vrouw Cynthia, schreef een openhartige boek 'John' over haar huwelijk met de Beatle. Je krijgt een beeld van een tamelijk overdonderde jongeman met veel onzekerheden en angsten, heel hard op zoek naar iets 'hogers', die van de ene dag op de andere compleet veranderd na zijn kennismaking met Yoko Ono. Hij gaat van dan af erg onverschillig om met zijn zoon Julia en ex-vrouw Cynthia. Uiteindelijk probeert hij wel de brokken te lijmen. Vooral in de periode met May.
    
29. Er bestaat een hele documentaire 'De dag waarop John Lennon stierf', volledig te bekijken op YouTube
30. Iedereen -ouder dan 12 in 1980- zou zich naar 't schijnt herinneren waar hij was de dag dat John Lennon stierf. Deze sportcommentator heeft die dag alleszins geen fut meer om de match American Football nog verder te bekijken. 'This is just a football game. No matter who wins or loses. An unspeakable tragedy has been confirmed to us...' Bekijk hier
    
31. 
    Voor wie vindt dat hij geen tijd mag verspillen door blog posts te lezen over overleden idolen 
32. De mens ging wel door een, euhm, zekere transformatie doorheen de jaren
    

33. Kom aan, Yoko was ook knap 

34. Ja, Help was een zeer, zeer bizarre film...

08-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Mijn vaste schrijfpartner, een ervaren auteur, die haar métier verdomd serieus neemt en ver wegblijft van woordendiarree, in tegenstelling tot mezelf, die dagelijks literaire laxatieven door mijn systeem en mijn toetsenbord jaag, zegt: 'Hoe kunt ge daar nu iets gaan posten? De enige reden lijkt mij om slechter te mogen schrijven.'

Writehistory is een site voor schrijvers. Tenminste, dat is de bedoeling, want mensen die gepubliceerd raken bij gevestigde uitgeverijen, steken hun tijd niet in iets als writehistory. De site is vrij eenvoudig gemaakt en je kan er elke dag maximum één verhaal en één gedicht kwijt. Het overgrote deel van de gebruikers post geen verhalen, maar wat men in het Engels 'rants' noemt, die met haken en ogen aan elkaar hangen en vol taalfouten staan. Enkele jaren geleden kende de site wat meer activiteit, maar de site is betalend en tegenwoordig zijn er paradijzen voor aandachtszuchtigen als Facebook en Twitter waar men gratis en voor niks zijn exhibitionistische verbale scheten op de wereld kan afvuren.

'Waarom doet ge dat dan?'

In de vage, vage hoop dat er daar enkele mensen tussen zitten, die serieuze feedback geven op gemeende pogingen tot verhalen. Af en toe zitten er echt mensen tussen die goed bedoelde opbouwende commentaar geven. En dat doen ze gratis en voor niks. Nee, ze betalen er zelfs nog voor ook. Daarom dus, en uit routine, want schrijven is vooral routine. En het werkt als een online archief, omdat je elke dag maar één ding mag posten krijg je na verloop van tijd een heel goed overzicht over waar je mee de afgelopen jaren (betaal ik al zo lang voor writehistory??) mee bezig was.

Ook is overigens duidelijk dat ik bijna uitsluitend reactie krijg als ik over seks lul. Maar aangezien ik dat thema kotsbeu ben, moet het dan maar zonder reacties.

'Nee, serieus, waarom doet ge het dan?'

Ja, het is natuurlijk stupide. Schrijfsels uitstrooien over het internet in de vage, onrealistische hoop om een verbinding te krijgen met een verwante ziel, ergens, op de een of andere manier. Nee, writehistory is zeker niet de beste manier. Bloggen in het wilde weg, is ook echt niet de manier.

Aan de toog hangen van een café is waarschijnlijk een betere manier, maar ik drink niet graag alcohol, en let's face it: als ge geen alcohol drinkt, geraakt ge zelden echt in gesprek op café. En dus ramt het schrijverke zijn literaire laxatieven uit zijn afgeleefd toetsenbord. En mijn professionele schrijfpartner kijkt er een beetje triestig naar en zet enige gezonde druk om de kunst van verhalen vertellen onder de knie te krijgen, los van enige vluchtige aandacht op sites voor (opgepast :: er volgt een vooroordeel!!) derderangs wanna be schrijverkens.

Wat mijn schrijfpartner vraagt is eigenlijk: 'Hebt ge dan geen sikkepit zelfrespect meer?' En wat ik zelf vraag, is: hoe ver wil ik gaan om een mini beetje aandacht te krijgen, van mensen die ik nooit te zien krijg in real life? Dat is namelijk DE formule om slecht te schrijven: schrijven voor aandacht, en niet omdat je een verhaal voor je ogen ziet dat je gewoon moet opschrijven, ook al was je de laatste mens op aarde en je zeker wist dat niemand het ooit zou lezen.

07-12-2014 om 16:28 geschreven door Tederdraads  

Ik ga mij bij een aantal van mijn vrienden absoluut niet populair maken met deze tips, want er ligt een soort taboe op denken dat je succes kan hebben, dat je dat zelf grotendeels in handen hebt. Het is bijna verboden om echt je dromen te koesteren en daar voor te gaan. Genoeg mensen liggen in hinderlaag om je dromen meteen te doorzeven, van zodra je er durft voor uitkomen. Vandaar tip 1.

1. Negeer alle 'realistische' mensen die je zeggen dat je niet kan bereiken wat je wil bereiken. Dit slaat ook op mensen die misschien op dit moment niet in je omgeving zitten, maar het ooit wel. Vergeet de leerkracht die zei dat het niet kon. Vergeet de maat die er zeker van was dat het leven miserie was en dat succes afhing van geluk. Vergeet al die shit. Je komt er geen stap verder mee, je voelt je down, het is gewoon niet 'empowering'. Omring je met mensen die blij worden als je succes hebt. Omring je met mensen die zelf ook compromisloos voor hun dromen gaan. Een psychologisch axioma zegt: We zijn het gemiddelde van de vijf mensen waarmee we het meeste contact hebben. Zorg ervoor dat die vijf mensen je droom steunen, kies vijf mensen die zelf een goed rolmodel zijn.

2. Visualiseer zo gedetailleerd mogelijk wat je precies wil bereiken. Visualiseer je bestemming zo duidelijk, dat je je nu al heel goed voelt, als je denkt aan hoe het voelt om op die bestemming te zijn. Beleef het nu al, stap in je droom. Dit moet je vervullen met opwinding, dit moet lekker voelen, telkens je dit voelt, moet het voelen alsof je adrenaline kan tappen. Is dat niet het geval, ga dan naar tip 3.

3. Je doel moet groot zijn, mik hoog, mik naar iets waarvan je echt wild wordt als je er aan denkt. Hoe opwindender de droom, hoe meer energie je zal krijgen om er voor te gaan. Als je droom groot genoeg is, zal je vanzelf geactiveerd raken.

4. Herinner jezelf voortdurend aan de droom en doe dit zo concreet mogelijk. Verander de ringtone van je gsm op passende wijze. Hang je huis vol posters die je droom uitbeelden. Alles wat je droom vertolkt, beeldjes, foto's, spreuken, eender wat, verspreid het overal. Er zijn massa's mogelijkheden. Verander de welkomstekst van je gsm door enkele essentiële woorden die je aan je droom herinneren. Zorg dat deze reminders je een postief gevoel geven over je droom en een energiestoot geven.

5. Zoek modellen. Zijn er mensen voor wie jouw droom nu al realiteit is? Zoek hen, contacteer hen en vraag hoe ze het gedaan hebben. Aarzel niet. Mensen die gelukkig zijn, succesvolle mensen zijn bijna altijd heel erg bereid om hun kennis en hun ervaring te delen. Blijf zoeken tot je een goed model vindt dat je de weg wijst. Remember: de leraar komt als de leerling klaar is. Dus wees klaar om te leren.

6. Een van de grootste obstakels is angst om te falen. Heel belangrijk: Falen bestaat niet. Neem dat aan: Falen bestaat niet. Er zijn alleen LEERMOMENTEN. Telkens je iets probeert en het lukt niet, heb je iets geleerd. Je hebt dan één methode geëlimineerd waarmee het niet lukt. Probeer gewoon vrolijk een andere. Er komt een methode die wél lukt.

7. Zorg er niet alleen voor dat je een mentor hebt, maar ook dat je zelf mentor van iemand bent. Een mentor kan je met sprongen vooruit laten gaan. Maar even belangrijk is zelf mentor zijn van iemand die minder ver staat dan jij. Waarom? Omdat de snelste manier om iets te leren het aan te leren aan iemand anders is. Wat je iemand leert, leer je zelf beter doordat je de moeite moet doen om het goed uit te leggen. Je bekijkt de skill of de kennis terug van beginnerlevel en je ziet dan beter de finesse ervan. Ook: door er les over te geven, versterk je de passie van wat je weet en kent. Een goeie regel: telkens je iets nieuws leert, ga het dan meteen aan iemand anders leren, dan leer je het direct dubbel zo goed.

8. Doe dagelijks positieve affirmaties. Wil je bijvoorbeeld fysiek in topvorm zijn, herhaal dan dagelijks mét visualisatie: Ik ben in topvorm, in ben in topvorm. Stel je daarbij je lichaam voor zoals dat er voor jou uitziet als het in topvorm is. Positieve affirmaties moet je formuleren in de tegenwoordige tijd en nooit ontkennend. Zeg dus niet: 'Ik eet geen suiker meer', zeg: 'ik eet alleen gezonde dingen, zoals x, y en z'. Begin elke dag met positieve affirmaties, en voor je gaat slapen, visualiseer dan je droom en doe je positieve affirmaties. Je geest zal die indrukken meenemen in je slaap. Remember: je programmeert je hele wezen om voor je droom te gaan.

9. Heb vertrouwen. Terwijl je je geest programmeert voor het succes dat je wil, is de geest automatisch op zoek om dit succes te verwezenlijken. Panikeer niet als je niet meteen ziet hoe je het succes zal bereiken. Vertrouw erop dat je automatisch andere beslissingen zal nemen, omdat je je open hebt gesteld voor het succes. Je hebt je onderbewust als het ware het bevel gegeven om naar het succes toe te werken.

10. Wees zo specifiek mogelijk. Stel je niet als doel om te vermageren. Stel jezelf als doel dat je vijf kilo wil vermageren. Stel jezelf niet als doel dat je dit jaar meer wil lezen, stel jezelf als doel dat je dit jaar minstens één boek per week leest. Plak hier ook steeds een DEADLINE op. Zeg niet, ik wil alle boeken van Dostojevski uitlezen. Zeg: 'ik lees alle boeken van Dostojevski uit tegen december 2015'

Dit zijn tien zeer basic tips om meer succes in je leven mogelijk te maken. Het is de top van de ijsberg, maar de essentie is er. Hoewel het interessant is om je af te vragen waarom deze principes van succes werken, is die vraag niet al te productief. Het belangrijkste is om de principes te gebruiken. Ik kan je heel moeilijk uitleggen hoe elektriciteit werkt, maar ik gebruik het elke dag.

Probeer het voor dertig dagen en je zal merken dat deze principes een positief verschil maken. Voor concete vragen over de toepassing van deze principes, kan je mij altijd mailen.

07-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

07-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

06-12-2014 om 19:21 geschreven door Tederdraads  

Russell Brand is een komiek. Grappig vind ik hem niet. Tenminste niet tijdens zijn shows. Tijdens interviews is hij echter hi-la-risch. Omdat interviewers hem totaal niet aankunnen. In dit voorbeeld walst hij als een stoomtrein over de arme interviewer. Die interviewer bedoelt het goed,

 

maar hij krijgt er geen woord tussen. Ook raakt hij snel uit zijn lood geslagen, omdat Brand voortdurend zijn knie blijft aanraken. Brand gebruikt minstens drie technieken om zijn interviewer lam te maken:

06-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

06-12-2014 om 00:00 geschreven door Tederdraads  

Yow Tom,

Gisteren hebben we hier naar 'Boyhood' gekeken. Ik ben fan van de 'Before'-trilogie. Before sunrise, Before sunset en Before midnight, drie films die de geschiedenis van een koppel volgen. Babbelfilms die puur om dialogen draaien. En ik was dan ook niet echt verbaasd toen ik achteraf zag dat deze film van dezelfde regisseur is. In 'Boyhood' gebeurt ook niet veel. Behalve dan dat je een kleine jongen ziet opgroeien tot hij 18 is. Mijn schoonvader sprong na afloop van de film recht en riep ontgoocheld uit: 'Dat ging nu echt over helemaal niks!'

En voor mij ging het over alles. Over het leven hoe het werkelijk is. Waarin nauwelijks iets gebeurt. De moeder van de jongen jammert op een bepaald moment: 'Ik had gewoon méér verwacht'. 

Is dit de beste film van 2014 zoals nogal wat Amerikaanse critici beweren?

Dat zou best wel eens kunnen. De dialogen zijn zeer levensecht. Alle situaties zijn zeer herkenbaar. De psychologie blijft aan de oppervlakte, maar is subtiel genoeg. Zelf herkende ik vooral de irritante stoere mannenpraat van enkele zuipende patriarchale personages. De eerste vriendin van de jongen is smoking hot, wat mij betreft. (Een obscure actrice die Zoe Graham blijkt te heten). De groeipijnen zijn voelbaar, zonder schreeuwerig gedwangvoederd te worden door de regisseur. 

Als je twee uur tijd vindt, zeker kijken. Blok alle mogelijk afleiding. En dompel je onder in een leven, niet meer of minder opmerkelijk dan dat van jezelf. Zoals het is. Met personages die stommiteiten begaan en soms geniaal zijn, en soms vervelend zijn en soms grappig, en soms stoer doen en soms openhartig broos zijn.

Het gaat over niks. Er is geen invasie van aliens. Er is geen aanslag op de president. Geen tikkende tijdbommen. Geen ontspoorde treinen. De CIA komt er niet aan te pas. De NSA wordt alleen maar eens vluchtig vermeld. Geen complotten. Geen derde wereldoorlog. Niemand wordt vermoord (hoera!), er zit zelfs geen achtervolgingsscène in.

Maar het gaat over jou en mij.

En dat is een beetje triest, maar ook troostend.

'Ik had gewoon méér verwacht!'

Ik ook, ik ook, ik ook.

Maar laat ons nu gewoon genieten van wat er is.

Het beste,

William

30-11-2014 om 19:35 geschreven door Tederdraads  

29-11-2014 om 19:56 geschreven door Tederdraads  

08-03-2014 om 16:37 geschreven door Tederdraads  

Het concept: Vrouwenversierder Slick wil zijn maat Silk leren vrouwen versieren, en dat mislukt keer op keer. (Bestaat ook in stripvorm op www.slickandsilk.com)
We filmen dat met een digitaal fototoestel. De beeldkwaliteit daarvan is redelijk. Er is geen cameraman, geen regisseur. Gelukkig wel een scenario en twee acteurs. Wij zelf.
Als de kijker zich zo hard amuseert als wij terwijl we filmen, zit het goed.
'Living in the material world' nog eens gezien. Over het leven van George Harrison. Prachtig om mensen te zien die puur voor hun artistieke leven gaan.
Bij mij is er altijd een groot schuldgevoel, omdat ik mijn tijd steek in zo'n projectjes.
Het is misschien dat schuldgevoel dat zo'n drive geeft.
Maar het is ook dat schuldgevoel dat ervoor zorgt dat ik geen simpele verhaalkes durf vertellen en er altijd een schep te veel bovenop doe... Het overheersende gevoel sinds 2008 is uitputtende onzekerheid. 

03-03-2014 om 10:10 geschreven door Tederdraads  

02-03-2014 om 01:00 geschreven door Tederdraads  

Elke zaterdagochtend zit ik met een collega-schrijfster in de kelder van de bibliotheek van Aalst. 'De bunker', zegt de collega-schrijfster. Het is hier overdreven warm, ik claim het enige stopcontact voor mijn laptop en kleine kinderen OF oude mensen komen hier op internet. We schrijven hier van 9u30 tot 11u50. In die tijd kan je ongeveer drie A-4 pagina's schrijven. Zoals sommig e mensen samen gaan joggen, gaan wij samen schrijven. Kwestie van de discipline erin te houden en de angst te overwinnen. Want je moet toch maar de pretentie hebben om een wit blad te schenden met woorden.

01-03-2014 om 09:52 geschreven door Tederdraads  

Vandaag stond verder in het teken van mijn vrijwilligerswerk bij buddywerking. Mensen begeleiden die nood hebben aan een babbel. Babbelen kan ik goed. Dat vrijwilligerswerk is waarschijnlijk het meest interessante, uitdagende dat ik tegenwoordig doe.

Het leven zal wel nooit zo spannend worden als een aanslag plegen op Hitler. Wel zo gezellig als met een kop thee naar een film over Stauffenberg kijken. Al ware het nog gezelliger als de film Duits gesproken was. "Je kan niet alles hebben", zegt mijn vrouw.

28-02-2014 om 21:54 geschreven door Tederdraads  

In de trein. Ik zit te lezen. Kortverhalen van Anna Gavalda. Die mij totaal niet kunnen boeien. Foute keuze om mijn Frans wat op te kuisen (ik werk in Brussel). Een meisje recht voor mij prutst met haar smartphone. Ze heeft lang blond haar en een knalrode sjaal. Licht imponerend eigenlijk. Maar soit, vrouwen proberen versieren hoort er al enkele jaren niet meer bij.

Ze zucht hoorbaar. En sterk. Alsof ze een taart vol kaarsen uit blaast. Maar tegen haar zin. Onze ogen raken. Altijd beter dan verbale communicatie.

Tot mijn verbazing vraagt ze: "Bent u gelukkig met wat u doet, mijnheer?"

Niet: Bent gelukkig? Nee, specifieker, correcter wellicht: bent u gelukkig met wat u doet? Gezien ik sinds een jaar of twee eerlijkheid beoefen als een soort sport, zeg ik: "Ik probeer die vraag zoveel mogelijk te vermijden." Zij: "Zo bang van het antwoord?" Amai, heeft dit meisje wel Vlaamse roots? Ik ben bijzonder bevooroordeeld -allicht onterecht-  tegenover mijn Vlaamsche medemensen. Spontaniteit schrijf ik hen bijvoorbeeld niet toe.

De conducteur komt langs. Stilte. Haar telefoon rinkelt opnieuw. De verbinding is slecht. "Ja, ik hoor u weer niet, zenne." De verbinding valt weg. Ze prutst nog wat op haar gsm. Ze zegt niks meer. "Lastige dag op het werk?", vraag ik. Ze zucht weer. Mijn halte is daar al.

Als ze ziet dat ik moet afstappen, zegt ze: "Volgende keer een echt antwoord he!" Ik stap naar huis. Dat is verdomme een gevaarlijke vraag. Bent u gelukkig met wat u doet? En kunt ge daar nog eerlijk op antwoorden? Als we echt helemaal vrij mochten kiezen, zouden we dan niet allemaal iets anders aan het doen zijn?

27-02-2014 om 22:09 geschreven door Tederdraads  

Volgens mijn verloofde bestaat er niet zoiets als een gelukkig leven. Zij denkt: het leven gaat niet over proberen leven in de zon, maar over leren dansen in de regen. Ik blijf op zoek naar de eeuwige zon, de ideale, bevredigende situatie. En misschien zoek ik nog altijd niet hard genoeg. Ik lees nu een boek over Gestalttherapie. Een individu wil zijn behoeften bevredigen en wil zichzelf waarmaken. En dat steeds in interactie met zijn omgeving. Op dit moment leef ik niet in de meest bruisende, stimulerende omgeving. Verander dat dan, zeggen geluksgoeroes. Follow your bliss. Volg wat je gelukkig maakt. Maar wat is dat? Ik krijg daar zeer uiteenlopende, nogal onpraktische antwoorden op. Wat maakt jou gelukkig? 

25-02-2014 om 09:05 geschreven door Tederdraads  

Politieke meeting gisterenavond en politieke meeting deze ochtend. Zeer fijne mensen gezien, die nog willen delen met anderen. De meeste mensen willen delen, als ze er dank u voor terug krijgen. Nooit gedacht dat ik mij nog zoveel met politiek zou bezighouden. Ergens is het zonde van de tijd, maar het is even nodig als ademen. Niet aan politiek doen, is terrein laten voor de nukken van het grote geld. Veel plezanter was het toen ik in een Gentse winkelstraat een mooi meisje zag. Ik sprak haar aan. Ze studeerde psychologie. Haar vader bleek erg links te denken. Waarom doen we dat niet vaker? Een wildvreemde aanspreken op straat, gewoon zomaar, omdat de lentekriebels het vragen? Politiek ligt mij na aan t hart, omdat ik zoveel miserie zie. Graag was ik dat allemaal even vergeten, om de belangrijkste maaltijd van de dag te nuttigen en dat meisje te beffen in een studentenkot. Geen betere plek om haar jeugd in te drinken. Maar het volwassen leven riep mij als een hese sirene met doorrookte keel. 

In een drukke winkelstraat passeren ons per uur honderden potentiele connecties. En tussen iemand kennen en niet kennen, staat geen muur.  Een maand geleden had ik een tof treingesprek. Die jongeman heeft mijn werk gecontacteerd om mijn emailadres te krijgen, om ons gesprek verder te kunnen zetten. Als ik niet wil dat de superrijken ons verdelen, kan ik ook niet toelaten dat de ongeschreven sociale regels het doen. Wanneer sprak u voor het laatst een wildvreemde aan? 

Of loopt u zoals ik meestal te veel te kniezen om die stap te zetten? 

23-02-2014 om 16:46 geschreven door Tederdraads  

20-02-2014 om 10:19 geschreven door Tederdraads  

20-02-2014 om 00:44 geschreven door Tederdraads  

Voor het eerst bloggen op een I-Pad. De elektronische stenen tafel. Zou dat nooit zelf in huis halen. Heb hem in bruikleen van het werk. Zeer sympathiek. Als journalist ook wel nodig om snel en overal een artikel te kunnen rondsturen. In deze tijd waar we onszelf voorbijlopen, moet alles gisteren al gebeurd zijn en moeten we al vertrokken zijn waar we pas aankomen. Hoewel ik van dat opgefokte ritme permanent angst heb, begeleid ik in mijn vrije tijd mensen met psychische aandoeningen. Je kan dat gek vinden, maar dat kalmeert mij. Wat mij niet kalmeert, is de financiele ongelijkheid tussen mensen. Er lopen mensen rond die op een dag meer verdienen dan ik in een jaar.  Dan voel ik mij een idioot. Of een zacht ei. Ik ben er van overtuigd dat mijn loon perfect mijn lage zelfvertrouwen weergeeft. Hoeveel zelfvertrouwen komt elke maand op uw bankrekening? Volgens anderen weerspiegelt mijn loon mijn ethische principes, waarvan ik niet wist dat ik ze had. Kan je van ethische principes rijk worden? Ondanks of net daarom? 

18-02-2014 om 21:33 geschreven door Tederdraads