Libertalia wordt gespeeld over 3 campagnes die op hun beurt bestaan uit 6 speelronden en een scoreronde. Aan het begin van het spel trekt de jongste speler 9 kaarten uit z'n deck. De andere spelers nemen dezelfde kaarten op hand, zodat iedereen met dezelfde hand begint. Iedereen neemt ook al 10 munten startkapitaal (aangezien sommige kaarten je verplichten om te betalen)

Een ronde ziet er dan zéér eenvoudig uit :

- de spelers kiezen één van hun handkaarten en leggen deze dicht voor zich neer

- als alle spelers een kaart kozen, draaien ze ze open en leggen ze de kaarten in oplopende volgorde op het speelbord (bij gelijke stand kijk je naar een grijs getalletje onderaan de kaart)

- de spelers voeren de dagfase uit op de kaarten die zo'n actie hebben (zonnetje)

- de spelers collecteren de buit die bij die dag past in aflopende volgorde (eventuele schemeringacties worden uitgevoerd, maar zo zijn er niet veel)

- de kaarten komen terug open bij de spelers te liggen (tenzij ze door een actie moeten worden afgelegd)

- de spelers voeren de eventuele nachtfase uit op de kaarten die zo'n actie hebben (maantje)

- sommige kaarten leveren nog een extraatje op het einde van de campagne, deze worden uitgevoerd na de 6 ronden

Zo worden er 6 ronden gespeeld. Nadien worden de buit en het resterende geld omgezet in punten en worden deze op het scorebord bijgezet. Het speelbord wordt volledig terug klaargezet (buit, 10 geld per speler en zes nieuw getrokken kaarten door de jongste speler). Vanaf de tweede campagne starten de spelers dus met verschillende handkaarten, de drie resterende van de vorige ronde en de zes nieuwe. Na drie zulke campagnes wint de speler met het meeste verzamelde buit (geld).

De buit die je kan verzamelen : 

- schatkist = 5 geld

- juwelen = 3 geld

- koopwaar = 1 geld

- schatkaarten = 12 geld als je een set van drie schatkaarten weet te verzamelen (anders zijn ze niets waard)

- vervloekt relikwie = -3 punten (maar je moet buit pakken, dus ...)

- sabel en Spaanse officier = een onmiddellijke actie, met de sabel vermoordt je een karakter van één van je buurmannen, met de Spaanse officier dien je je eigen karakter af te leggen.

Dit is eigenlijk het ganse spel, maar het spreekt voor zich dat het de kaarten zijn die het spel maken. Ik ga u geen opsomming geven van deze 30 kaarten, maar dat hadden de makers van het spel beter wel gedaan in hun spelregelboek. De kaarten zijn op zich wel duidelijk, maar een beetje verduidelijkende tekst is nooit weg. Het zou het ook makkelijker maken om aan de hand van de spelregels een beetje te kunnen inschatten of het spel al dan niet iets voor jou is. Ik vind het in ieder geval een erg leuk spelletje, waar misschien op het eerste zicht veel geluk mee gemoeid is. Maar na enkele partijtjes merk je wel dat de juiste keuze op het juiste moment toch meer is dan zo maar geluk.