Gisteren hebben we deze nieuwe Ystari voor de eerste keer aan de tand kunnen voelen. Hij was ons al een tijdje opgevallen voor hij op de markt verscheen en bij het lezen van de spelregels waren we redelijk snel verkocht. De spelregels heeft u in het kort hier op de blog al kunnen terugvinden, maar wat vinden we nu echt van dit spel?

Laat ik beginnen met een cliché : 't is een echte ystari, zowel qua uitzicht als qua gameplay. Dus fans van Ystari lezen gewoon niet verder en proberen hem nog ergens te bemachtigen, wat niet makkelijk zal zijn op dit ogenblik.

De gameplay is zoals verwacht redelijk eenvoudig, poepsimpel eigenlijk, zelfs de uitleg is in een tamelijk korte tijdsspanne over te brengen. Uiteindelijk heb je in een beurt ook maar twee mogelijke opties : bewegen met de troepen op het speelbord of een ontdekkingstegel aanschaffen. Wat je ook doet, het kost je tijd ... en tijd is het kostbaarste bezit in dit spel. Natuurlijk draait het uiteindelijk om de overwinningspunten, maar tijd daarmee win of verlies je het spel.

Het tijdsysteem is overigens netjes gekopieerd van Theben (Queengames), voor hen die dit niet kennen. De speler die het minste tijd heeft verbruikt komt steeds aan de beurt, het kan dus perfect voorvallen dat je meerdere beurten na elkaar kan uitvoeren. Sta je op dezelfde tijd, dan mag eerst diegene wiens schijfje bovenaan ligt.

Alle ontwikkelingsfiches zijn vrij duidelijk en hebben allemaal wel hun voordelen, je komt weer handen ... en vooral tijd tekort om alles te doen wat je wil. Zwaardjes ga je verzamelen om makkelijker regio's in te nemen, punten kan je al sprokkelen voor op het eind, korting qua verplaatsing is ook interessant en de Zeussymbolen bleken zeer belangrijk.

Op verschillende momenten in het spel worden er Olymposkaarten opengedraaid, dit zijn eigenlijk gebeurteniskaarten die zowel positieve als negatieve effecten met zich meebrengen, met dit verschil. De speler met de meeste Zeussymbolen krijgt de positieve kaarten ter beschikking, de speler met de minste symbolen krijgt alle shit van de Griekse godenwereld over zich en in ons spel was dit telkens dezelfde speler.

Wat me vooral opviel, was de snelheid waarmee het spel zich afhaspelt. Op een uurtje waren we met z'n drietjes klaar, inclusief uitleg. Niet slecht voor een eerste spelletje als je het mij vraagt. Ik denk dan ook dat de aangegeven 90 minuten op de doos voor 4 of 5 spelers zal zijn. Ik verwacht ook het meeste van dit spel met een bezetting van 4 spelers, het is zelfs zo dat de spelregels voor 4 personen zijn geschreven, achteraan vind je de varianten met z'n 3 of 5-en.

Minpunten heb ik ook gevonden :
- de kleuren van de grondstoffen, toch even wennen, maar eens je ze kent, gaat het wel
- de zeussymbolen zijn schaars, dus eens je in de hoek bent waar de klappen vallen
- het spelersbordje waarop de ontdekkingen liggen had ook wel van spelbordkwaliteit mogen zijn, nu enkel een kartonnen blad

De pluspunten zijn mijns inziens wel talrijker :
- vlotte gameplay
- wij eindigden met 1 punt verschil om de overwinning, dus razendspannend (jammer dat ik net tweede was :-) )
- het spel is naar Ystari-normen weer erg sfeervol
- je hebt het gevoel dat je een deftig spel aan het spelen bent, ook al gaat het snel voorbij
- je voelt ook goed aan dat het spel van Philippe Keyaerts is (als je Smallworld en EVO al probeerde, snap je wat ik bedoel)
- de geluksfactor is op zich nul komma nul, je maakt je eigen beslissingen en spendeert de tijd die je wil spenderen aan bepaalde acties
- de ontdekkingstegels zijn prima uitgedacht en weer net te schaars om al de dingen binnen te halen die je graag zou hebben

Natuurlijk is één speelbeurt onvoldoende om een definitief besluit te trekken, dus ik hoop deze spoedig weer op tafel te leggen ... misschien morgen al wel! En dan ga ik voor de glorie en de gunst van de goden van Olympos.