vandaag eens iets anders gedaan...maar het heeft nog altijd met lopen te maken ;-)
Met een 8tal Speelhofrunners trokken we naar de Ardennen streek. In de buurt van het wel bekende Coo ligt het dorpje Trois-Pont en daar ging vandaag de zevende wedstrijd van CLaP door, en daar moesten we bij zijn. Al moesten we daar 100 km enkel voor rijden. In het toch niet zo kleine dorpje konden we nog net een plekje bemachtigen vlak bij de start en inschrijvingszone. Ondanks de koude kwam van opwarmen niet veel in huis. Vanmorgen thuisgekomen van'twerk met enorme rugpijn, maar besloten om geen pijnstiller te nemen. We gingen er toch geen wedstrijd van maken. Er werd gelopen over drie afstanden, 7-11 of 18 km. Speelhofrunners lieten hun niet kennen en liepen de lange afstand. Er werd dan ook héél rustig vertrokken, en we probeerden de groep zo lang mogelijk bijeen te houden. Maar niet iedereen kon het trage tempo handhaven, en sommige onder ons wouden ook wat fotokes trekken van het panorama. Dus trokken een drietal leden er stillekes van onder. Ik liet begaan en zou me vandaag zeker niet opblazen, dus bleef ik bij de rest van de groep. Trail is al zo niet mijn ding, daarom wou ik me ook niet kapot lopen.
Het werd een allegaartje van modder, paden bezaaid met stenen, riviertjes die door het parcours liepen, en heuse dennenbossen waar we langs moesten. Regelmatig werd er dan ook gestopt, niet alleen voor foto's, maar ook om te recupereren.Ergens halfweg km 11 kon ik door de goede staat van het parcours het tempo even opdrijven en haalde ik een tijd onder de 5 min. De rest werd afgewerkt als een soort intervaltraining of beter gezegd een fartlek. Bergop zette ik mijn beste beentjes voor, naar beneden liet ik me rustig uitzakken. Na 18 km zat de zware toch erop.In totaal 2u10 over de tocht gedaan, waarvan 2u effectieve loopkm's. Na aankomst wat gaan verfrissen en gauw nog iets gedaan aan de droge lever. Het plaatselijk streekbiertje de Lienne werd dan ook naar hartelust gesmaakt. Deze veredelde wandeltocht is zeker nog eens voor herhaling vatbaar, al heb ik toch liever het iets snellere werk. Nu wordt het weer toewerken naar volgend weekend, want dan staan er 2 wedstrijden op het programma. Op zaterdag de wedstrijd voor CLaP in Hèron, op zondag de Loonse jogging, een thuiswedstrijd. Alles zal afhangen hoe mijn rug aanvoelt de komende dagen, of ik al dan niet voluit zal gaan Sfeerbeelden vind je terug op mijn facebookpagina, de foto's zijn blijkbaar te groot om hier op te zetten
Terwijl de overige Speelhofrunners kozen voor het feeërieke decor in Bolderberg, trok ik deze voormiddag naar het grijze, natte en kille Berloz, een gehuchtje in Wallonië, dat zo goed als in mijn achtertuin ligt. Met de gedachte in mijn hoofd dat ik mits een minder goed resultaat eventueel nog kans had om een podium te lopen, zoals vorige keer in Fernelmont, was ik gemotiveerd om er alles aan te doen om dit te evenaren. Bij aankomst in Berloz toch nog één collega Speelhofrunner gespot, Peter Vollebergh, die samen met loopmaatje Robin "the flying duckman" aan't opwarmen was. Inschrijving voldaan, 4 euro, daarna nog gauw een grote boodschap x2 in een krakkemikkige barak vooraleer ik ging opwarmen. Twee km later nog eens de barak opgezocht, maar de rij aanschuivende dames besloten mij rechtsomkeer te maken en de toiletten te zoeken in de plaatselijke voetbalkantine van Berloz. Zo, de stress was eruit....
Met 309 lopers voor de 11 km, en nog een 100-tal voor de 6 km stonden we vertrekkensklaar. Vrij vooraan postgevat hopend op een goede start, 4.00 voor km 1 en hier wist ik al meteen dat het mijn dagje niet zou worden.Tot km 5 kon ik nog tijden hanteren onder de 4.10, maar eens richting km 6 waar we gedurende een 500 tal meter een stuk onverhard moesten overbruggen vielen de benen stil. Dit kon ik achteraf niet meer goed maken en tot km 10 kwam ik zelfs niet meer onder de 4.15. Had het te maken met het nachtje verlof dat ik had genomen omwille van een feest waar ik naar toe moest en hierdoor dus een ochtendloper werd met alle stijfheid van dien, waar anders na een 6-tal uren werken de spieren al wat beweging hebben gehad, heb er geen idee van.Komt het door de lage rugpijn waar ik al een tijdje mee kamp, of door de oververmoeidheid,te veel trainen... het kan allemaal. Maar goed, ik moet er mij bij neerleggen. Km 11 kon ik nog even een iets hoger tempo bereiken en liep nog eens 4.04. En zo kwam ik over de finish in net geen 46 min voor 11 km, anderhalve minuut trager dan vorig jaar 45 ste op 309 deelnemers en slechts 5 de V2, meteen dus op mijn plaats gezet. Vandaag zat er zeker geen podium in, want de twee lopers voor me liepen beter als mijn tijd van vorig jaar. Na de wedstrijd nog even nagebleven met Robin, die ook net het podium heeft gemist met de meest ondankbare plaats.. Voor mezelf ga ik nu echt proberen (ja, nog maar eens) wat rust in te lassen en hopelijk sta ik dan de volgende wedstrijd in deze challenge terug wat "frisser" aan de start. Volgende week zondag lopen we de "jogging" in Trois Pont en vermits deze omschreven wordt als zwaar en onverhard gaan we er een uitstapje van maken en genieten van de natuur aldaar!
punten voor de organisatie, helaas maar 6 punten. Het enige pluspunt was de goede bevoorrading. Jammer, maar vandaag meer minpunten gezien, lamentabele douche- en toiletgelegenheid. Verwarming na een tijdje uit in de tent waar de prijsuitreiking doorging, die ook nog eens véél te laat begon door verwarring met de borstnummers van de 6 en 11 km!
Vandaag stond de eerste wedstrijd van de Hesbignon , die andere Waalse klassieker, op het programma. Met 4 Speelhofrunners ( Mario, Sven, Peter en ikzelf)zouden we afzakken naar Wallonië, al had ik heel de week mijn twijfels. Ginder alweer heel wat Vlamingen te bespeuren, Peter Vollebergh maakte ons clubje compleet.Robin Speedy Leduc was er ook als nieuwbakken V1. Met minder als een topprestatie zou hij geen vrede nemen. Door de problemen met mijn rug, de wijze raad van mijn loopmaatjes in acht genomen en heel wat gerust, het ging ook niet anders.Slechts één keer gaan lopen, en gisteren een moeizame 60 km weggefietst.
Goed, na de inschrijving en wat opwarmen is het tijd voor de wedstrijd.Nog bezig met uitleggen weerklinkt ineens het startschot.Ik sta ergens midden in het pak vandaag, dus snel starten zit er niet in, eerste km in 4.08, dat valt nog mee. Maar dan komt na amper 200 meter in de tweede km een stuk onverhard van anderhalve km, met keien, en waterplassen.Op zich is het nog redelijk goed beloopbaar, op enkele vettige stukken na.Maar de snelheid wordt getemperd.4.25 en 429. Het is na dat zwoegen, alweer tijd voor wat afwisseling en daar zorgt de wind voor.Met snelheden rond de 30 km/u geraak ik alweer amper vooruit.De ontstekingsremmers die ik vannacht op het werk nam, doen hun werk, maar natuurlijk gaat dit ook ten koste van de spierkracht. Het is dan maar zo, voor die ene keer dat ik pijnvrij kan lopen , interesseert de tijd me niet.Al had ik bij aanvang van deze Challenge toch wel even gekeken wie ik als concurrenten had. Een vijftiental deelnemers in mijn categorie, maar ik weet helaas niet wie er vandaag aan de start staa. Marcel Baekelandt is er wel, en die kan ik op een normale dag wel aan.Maar vandaag loopt ie een endje voor me uit, hij zit goed in de wedstrijd, ik niet.Probeer toch rustig te blijven, km 4 in 4.13, km 5 in 4.17. Dan volgt een strook gras in een open weide met hier en daar een steen die er uit steekt en waar de wind vrij spel heeft, alweer zwoegen ;-) 4.25/4.27/4.26 zijn vervolgens de tijden.Want eens de passage in de wei achter de rug volgt er opnieuw een obstakel.We moeten een brug over en die gaat gestaag omhoog, een echte kuitenbijter lijkt het.Ook daar heeft de wind nog eens vrij spel. Km 9 komt eraan in 4.22.En zo kom ik dan uiteindelijk bij Tony, die krijgt het even moeilijk.Ik kan hem voorbijgaan richting km 10, maar hij sluit niet aan.Heel de wedstrijd heeft hij kop zitten trekken voor een paar lopers, en dat moet hij nu bekopen.Km 10 gaat in dalende lijn en daar haal ik nog es 4.08. Maar ook ik zit erdoor en km 11 in 4.11.Dan is het nog ongeveer 400 meter tot de finish, kijk even achter me en zie een paar mensen naderen.Hier zet ik meteen een spurt in, en ei zo na kan ik nog over een jongere kerel, maar mijn spurtsnelheid van 17 km/u is helaas niet goed genoeg. Finish in 49.09 voor 11,4 km, het is ooit beter geweest .En dat is goed voor een plaats tussen 40 en 50 ergens op 313 deelnemers en dus ook derde V2 ;-) Dan is het wachten op de overige loopmaatjes.En wanneer iedereen binnen is wordt er onmiddellijk afgereden richting thuis, want Mario had nood aan eten ivm met een colloscopie. Achteraf gezien jammer, want ik kreeg zonet te horen dat ik alsnog een derde plaats heb bemachtigd in mijn categorie,pfff. Weeral het podium gemist, maar ja, ik had nooit gedacht dat ik hier derde zou worden.Waarschijnlijk door het overaanbod van wedstrijden dit weekend waren de "echte" toppers elders aan de slag.Uiteindelijk moet ik me geen illusies maken, dat besef ik wel, want met een gemiddelde snelheid van 14 km/u sta je uberhaupt nergens.Maar het is uiteraard een gemiste kans, en zeker wetende dat ik Marcel, met alle respect voor hem want hij is al een paar jaar ouders al mij, zeker had kunnen kloppen, vermits ik dit jaar al x aantal keer voor hem was.Maar dat zijn vijgen na Pasen helaas.
Stilaan hoop ik nu dat mijn rug niet meer gaat opspelen, proberen de komende week nog wat rust te houden, om dan de week daarna klaar te stomen voor de volgende wedstrijd van deze Challenge, deze gaat door net over de taalgrens, Berloz, en dat ligt zo goed als in mijn achtertuin ;-). Dus volgende week voor mij geen wedstrijd. Hopelijk moet ik niet op mijn woorden terugkomen
vanmorgen was het tijd voor alweer de zesde wedstrijd van het nog jonge seizoen.Tevens de zesde wedstrijd van het inmiddels populair geworden CLAP circuit. Maar het verging mij niet zo goed helaas..het relaas....
Het begon al op maandag, ik moest voor mijn tweede infiltratie naar het ziekenhuis, net daarvoor een 8 tal km gelopen. Dan twee dagen rust en donderdag begon het alweer te kriebelen, 14 km duurloop en wat last in de rug. Vrijdag opnieuw rust en zaterdag een 8 tal km loslopen.De rug liet zich voelen, het liep niet lekker. Zondagmorgen na het werk voor één keer geen pijn in mijn bil en dat maakte dat ik toch twee uurtjes bijna onafgebroken kon "pitten". Met een zestal trokken we naar Horion-Hozèmont ergens in Wallonië, waar we ook weer wat Vlaamse loopmakkers konden begroeten. Na de inschrijving een tweetal km opwarmen en het ging redelijk.Het was koud en mistig, dus koos ik opnieuw voor muts en handschoenen, geen overbodige luxe bleek nog maar eens. Minder volk dan voorgaande jaren aan de start blijkbaar.Vorig jaar werd de wedstrijd van de 6 km eerst op gang geschoten eer wij mochten, nu was het andersom, bizar. Door de ruglast werd ik door Luc, een loopmaat uit Genk en tevens kinesist, tot een kalme start aangemaand.Maar eens het startschot weerklonk was ik toch niet te houden.3.56 voor km 1 en 2. Dan werden we het park van het plaatselijk kasteel ingestuurd en dat is meestal onverharde ondergrond. Hier dus ook, maar de met houtsnippers bezaaide paden waren vrij goed beloopbaar, toch werd de snelheid een beetje afgeremd.Tot km 4 zou het ongeveer duren eer we terug op de gewone weg kwamen.4.11/4.14 voor km 3 en 4. Het was ook hier dat Rafke zijn inmiddels al gekende versnelling plaatste, ik kon er niet achter en bleef bij Didier die zo wat hetzelfde tempo liep als mij.Samen probeerden we het gat dat slechts 150 meter bedroeg te dichten, maar het lukte ons niet.Toch liepen we een aardig tempo en tot km 7 zat ik nog op tempo om mijn tijd van vorig jaar(49.20) zeker te evenaren. 4.06/3.58/4.03 tot km 7. Dan volgde een lang stuk onverhard bezaaid met putten vol water, waar het dus springen was om die te ontwijken, dit tot ongeveer km 9.Tempo lag hier vrij laag 4.23 voor km 8, en ook voor km 9 waar ik vorig jaar nog 3.58 haalde.Weg goede tijd dus. Groot was ook de verbazing dat er ineens het bordje van 10 km stond, dat klopte helaas niet en even dacht ik zelfs dat het maar 11 km zou zijn.De laatste 2 km werd het tempo bepaald door Didier (km 10 in 4.13), ik maande hem om door te gaan omdat ik wist dat er in de laatste 200 meter nog een moeilijke strook te overwinnen was.Toch kon hij niet sneller, en bleef ik er aan hangen (4.05/4.03).Nu was het nog een kleine 200 meter en daarvoor moesten we eerst door een poortje, waar ik Didier liet voorgaan.Net bij het indraaien van de bocht konden ook Pieter en nog een jonge kerel net voor me inglippen.De smalle passage bestond uit een met onkruid bezaaid pad, waar de scoutsleden die deze wedstrijd organiseerden nog net voor de wedstrijd begon het meest hinderlijke kruid probeerden uit te trekken.Dan een korte passage op het voetbalveld met een laatste moeilijk zeer smal en zeer vettig stuk achter het doel, waar ik door het geharrewar van het inhaalmaneuver van die jonge kerels met mijn voeten in de netten bleef haken, maar gelukkig net niet viel.De laatste 50 meter liet ik me uitglijden naar de finish die ik bereikte in 50.22 voor 12,2 km.De meeste collega's hadden echter maar 12 km, dus houden we het hier maar op. Ondanks de mindere dag werd ik toch nog 17 de algemeen op 203 lopers en derde 50 plusser, helaas was hier net als vorig jaar geen podium voorzien. Na aankomst van de andere loopmakkers was het tijd voor een opfrisbeurt, nog gauw iets drinken en dan weer huiswaarts.We wonnen ook nog een klein prijsje met de tombola ;-) De rug doet nog steeds zeer en dat noopt me heel waarschijnlijk tot een paar dagen rust. Volgende week begint ook weer die andere Challenge, de Hesbignon, deze challenge speelt zich ook voornamelijk af in de Waalse contreien. Wat ik er mee moet aanvangen weet ik nog niet precies, als ik me inschrijf zal ik de wedstrijden moeten lopen aan een matig tempo.Podia's zitten er voor mij waarschijnlijk toch niet in, omdat hier de tegenstand toch net iets sterker is, dan de challenge die ik nu al loop. Om af te sluiten zeg ik alweer, we zien wel.....en tot volgende week.....hopelijk ;-)
Punten voor deze wedstrijd: ondanks alle goede bedoelingen kan ik vandaag helaas maar 6 punten geven
minpunten, weinig bevoorrading op het einde, slechte staat van de laatste 150 meter.Slechte afpijling, en jammer genoeg geen "sterke" bieren voor de liefhebbers ;-)
pluspunten: mooi parcours behalve het laatste stuk op het voetbalveld, en een kleinschalige tombola ;-)
Voor de tweede keer in evenveel jaar trek ik naar Alleur, waar nog 6 andere Speelhofrunners present zijn. Mario, Stefan, Richard, Pieter, Gilbert en Peter V. Nog meer Vlaams geweld hier in Alleur dat op een boogscheut van de taalgrens ligt. Robin,Domenico, Max,Tony, Bert, Geert, Kris en Maya, Willy Cortleven (what's in a name ;-) ) en Robert, (onze Hollandse Speelhofrunner), zij tekenen allemaal present op de wielerpiste van Lantin waar ietsje verderop ook een gevangenis gehuisvest is. Onze voorinschrijving afgehaald (slechts 6 euro!!!!), en dan wat gaan warmlopen en plannen maken wat voor tijden we zouden lopen. Ikzelf stel als doel in een tijd onder de 1u30 te lopen, kwestie van mezelf niet te veel druk op te leggen.Ik weet dat dit haalbaar is, maar stiekem hoop ik toch op een evenaring van mijn tijd van vorig jaar 1u27.30. Nog een paar keer op bezoek in het kleinste kamertje (stress, nog altijd,pfff, en dat na 25 jaar loopervaring ;-) )
Op de piste staat al een hele bende klaar om losgelaten te worden als het startschot weerklinkt. Zowel de korte (4.7 km), de middenlange (11 km) en de halve vertrekken samen. Een half toerke op de piste eer we de straat induiken.Ondanks de warrige start kan ik na 1 km 15km/u halen, zo gaat dit tot km 3. Ondertussen is ook iedereen achter mij, die ik achter mij wil hebben, behalve Geert, maar die loopt vandaag slechts 11 km. Km 4 krijg ik het al moeilijker, en van km 5 tot en met 8 is nog meer afzien. Km 9 kan ik terug even op tempo komen 4.04. Dan begint alles een beetje "gevoelig" te worden, want vandaag heb ik besloten om zonder enig pijnstillend of ontstekingswerend middel te lopen. Bij het ingaan van de tweede ronde komt ineens maatje Pieter naast me lopen, nu krijg ik het zowaar nog moeilijker. Hij stelt voor om het gat op de tweede vrouw die al een hele tijd op 300 meter voor me loopt te dichten. Jaja Pieter, eerst zien en dan geloven.Benieuwd naar wat hij kan, zet ik me even later in zijn spoor, maar het tempo stokt ook een beetje.Toch profiteer ik even van zijn goedheid om me uit te wind te zetten. Het vrouwelijk "gat" krijgen we jammer genoeg niet dichtgelopen, sterker nog, achter ons komt de derde vrouw met het "befaamde" roze broekje en de gebronzeerde benen ons voorbijgesneld. Ik roep haar even in mijn beste Frans toe dat het goed gaat, maar wij kunnen jammer genoeg niet aanpikken. Vanaf km 15 blijft het tempo zakken en wordt het zelfs moeilijk om onder de 4.20 blijven te lopen. Hier moet ook Pieter de rol lossen, al maan ik hem aan mee te gaan. Wachten op hem heeft echter geen zin, daar ik graag mijn eigen tempo handhaaf. Met nog een drietal km te gaan, wat zijn dat lange kilometers geweest man, probeer ik toch nog alle zeilen bij te zetten om een behoorlijke tijd te scoren aan de finish. Ik benader even terug de 15 km/u, 4.06 voor km 9. Toch blijft het moeilijk gaan. Op slechts één km van de meet hangt er noch een boog met een rood vlaggetje. Het spreekwoordelijk rode lapje op de stier werkt voor mij jammer genoeg niet. Toch maak ik die km goed in 4.03. Nog een paar 100 meter op de piste zie ik de derde vrouw plots voor me lopen, zou ik.....ach nee.... ze heeft het verdiend om voor me te zijn. En wat maakt dat ene plaatsje nou toch uit. Na ruim 21 km bol ik uitgeput over de meet in 1u28.53 en das meteen een dikke minuut trager dan vorig jaar. Toch moet ik hier tevreden mee zijn, ben ondertussen een jaar ouder en dat kruipt in de kleren. Terwijl de andere jongens één voor één binnen dwarrelen doen wij ons tegoed aan het rijkelijk gevulde buffet.Er is keuze tussen water en warme wijn.Donuts, suiker en fruitwafels maken ook deel uit van het assortissement. En dat allemaal voor de prijs van 6 euro (voorinschrijf ) en 8 euro dagprijs. Na afloop nog wat uithijgen om daarna nog iets te gaan drinken in de kantine waar we weeral opgepropt zitten als sardienen in een doosje. De Leffe en andere gerstebrouwsels smaken er niet minder om. De overige leden beslissen om naar huis te gaan, en ik krijg hun nummertje van de tombola, waar de hoofdprijs een mooie LCD tv blijkt te zijn. Helaas kan ik met mijn 7 nummertjes zelfs geen klein prijsje pakken. Maar dat maakt de mooie dag er niet minder om, ik heb afgezien, maar achteraf gezien was het toch de moeite waard en krijgt deze organisatie een dikke 8 op 10 van mij. Enig minpunt is dat het verkeer soms tussen de lopers reed door onoplettenheid van seingevers en politie en dat is toch jammer dat ze hier nog geen lessen uit hebben geleerd vermits dit vorig jaar ook zo was. Maar helaas heeft de organisatie dit niet in de hand, al zal ik het toch wel aankaarten bij gelegenheid. Uitslagen en foto's zijn voorlopig nog niet binnen, daar maak ik later nog een kleine update van. Zo kunnen we alweer uitkijken naar de volgende wedstrijd die doorgaat in Horion-Houzemont en die net als deze nog steeds een organisatie is van Cours la Province. Dit was trouwens vandaag wedstrijd nr 5 in deze Challenge. Morgen moet ik nog even naar het ziekenhuis voor mijn tweede facetinfiltratie, en dat betekent dan ook dat ik het wat rustigeraan MOET!!! doen ;-)
gisteren werd al de vierde wedstrijd in het ClaP circuit gelopen.Deze ging door in het dorpje Geer,dat zijn naam dankt aan de rivier de Jeker die er doorstroomt. Zondagmorgen na het werk nog geprobeerd een dutje te doen, maar ALWEER!!!! had ik enorm last van mijn bil, ik kon er niet op liggen. Toch zo goed en kwaad als ik kon wat proberen te "rusten" tot het tijd was om met de andere Speelhofrunners af te zakken naar Geer. De jongens die er gisteren bij waren, Stefan, Mario, Robin en Peter. Ginds zouden we ook toekomstig lid Peter Vollebergh begroeten, alsook Geert Windmolders, Max Knapen en Tony. Samen met Thierry en Michel was dat de "Vlaamse" delegatie in Wallonië ;-)
Eens de inschrijving achter de rug waren, deze gingen door in het plaatselijk schoolcomplex was het tijd om op te warmen. Gedurende deze twee km lange tocht gaf Mario al aan dat het niet zou gaan vandaag, ook pijn in zijn bil .
Toch weer vooraan aan de startlijn te vinden, er was niet zoveel volk, ongeveer 350 man en vrouw voor beide afstanden. De start ging vrij vlot en al gauw haalde ik Thierry en Michel in, die iets later met nog een Waalse loper een mooi groepje vormden. Interval in de wedstrijd hoor ik Michel nog zeggen, ik repliceerde dat het maar even zou duren. Maar toch kon ik de eerste 3 km vlot onder de 4 min lopen.3.49/3.52/3.55 Ik kwam zelfs in de buurt van Max die de 5 km liep en ook Geert had ik binnen bereik. Max stopte even later en zei dat het niet ging. Maar toch heeft hij zijn wedstrijd beëindigd.Op de mooie en goed beloopbare onverharde stroken zakte mijn tempo een beetje, waarschijnlijk was ik toch wat snel gestart. Km 5 en 6 had ik zelfs even een dipje 4.10/4.12. Ondertussen was ook het groepje Thierry mij gepasseerd en bleven op ruim 50 meter voor me hangen. Daar had ook Geert zich in genesteld, maar die zou er even later uitvallen. Achter mij was een grote leegte, dus hoefde ik me eigenlijk geen zorgen meer te maken. Km 7 in 4.08 en dan kwam ik terug bij Geert en kreeg ik een beetje vleugels 4.02 voor km 8. Toen ik voldoende afstand dacht te hebben opnieuw een klein beetje gas terug genomen 4.07 voor km 9. Op weg naar km 10 werden we opeens getrakteerd op een "vettige" strook waar het oppassen geblazen was om niet te vallen. Regelmatig voelde ik mijn voeten wegschuiven en besloot een kort stukje te wandelen. Gelukkig was het maar 300 meter, maar ondertussen had Geert weer wat goedgemaakt op mij. Km 10 in 4.27. Km 11. Dan maar opnieuw de gas opengedraaid, maar het was op, toch slaagde ik er in om 4.02 te lopen voor km 11. Nog een 600 tal meter en het voorliggend groepje was ondertussen door het vettig intermezzo uit het oog verdwenen. Dus liet ik me maar rustig uitbollen richting finish.Eindtijd werd 47.39 voor 11,65 km, en dat is 4.05 min/km ofte 14,7 km/u. Het was een zware tocht alweer en de afstand was net ietsje te lang om voluit te blijven gaan. We kregen een bonnetje voor een warme wijn en een zakje met een flesje water en een energyreep in. Even uithijgend wachten op de andere maatjes. vooraleer we allen naar de te veel te kleine tent gingen om onze wijn af te halen, die ondertussen ook al op was. Maar ik kon me tevreden stellen met een cola-light in de plaats. We dronken er nog een paar Leffe's bij aan de prijs van 2 euro vooraleer de prijsuitreiking begon. Ik werd tweede in de categorie 50+ , achter Michel Zielinsky, die toch net wat sneller is als mij. Misschien en ik zeg misschien als ik mijn wedstrijd beter had ingedeeld, had ik hem misschien kunnen kloppen, maar dat zijn vijgen na Pasen. Hij is al jaren een topper in deze categorie en ook wat ouder dan mij. Ik mocht me tevreden stellen met twee flessen wijn, de tombola lieten we aan ons voorbij gaan, ik was moe.
Uitslag algemeen 18 de op 231 deelnemers en dus tweede V2
Punten voor deze wedstrijd.(net geen 8 op 10) + punten: mooi parcours laag inschrijfgeld (4 euro) democratische bierprijzen ;-) - punten: te kleine tent voor de prijsuitreiking
nog enkele beelden om af te sluiten...
nog even op mijn horloge kijken of ik op "tempo" zit ;-) snelle start die ik even later zal bekopen ;-) alles geven op het mooie stukje in het parkdomein ;-)
Al een paar dagen ziek, snotterig hoofdpijn....dan maar twee dagen rust ingelast. Maar zondag is wedstrijddag, en met wedstrijden in Beaufays, Luik en Urmond was er heel wat keuze. Maar geen van deze wedstrijden behoren tot een klassement, al ging Urmond wel uit naar mijn favoriete wedstrijd.Ook al omdat Beaufays als zwaar stond omschreven met onverharde passages. Colinne de Cointe in Luik was me onbekend , maar ook zwaar. De gezondheid en het weer hebben jammer genoeg roet in het eten gegooid, maar in laatste instantie toch beslist om met de collega's Speelhofrunners mee te gaan naar Kortessem om daar een wandeltocht al "joggend" af te leggen. Met 5 arriveerden we in Kortessem, 100% voelde ik me niet, maar we besloten het rustig aan te doen. Ingeschreven en vertrokken voor de toer van 13 km, onderweg zouden we dan wel zien waar we uitkwamen Gilbert en Richard voelden zich in hun sas éénmaal de onverharde stroken er aan kwamen.Stefan, Mario en ikzelf waren dan steeds wat op achtervolgen aangewezen. Ondanks de sneeuwval in de vroege morgen, was alles toch wel goed beloopbaar, al werd het wel wat schuiven op de modderstroken. Na de eerste controle nog gauw een pitstop gedaan, om dan de tocht verder te zetten. Na km 15 begon ik het echt moeilijk te krijgen, verzuurde benen, hoge hartslag...het ging niet meer. Toch bleef ik aanklampen en in de laatste 3 km nog een tempoverhoging. Héél blij dat ik na 21,2 km binnen kwam in 1u50 min ongeveer. Na onze tocht nog wat nagepraat met het nodige gerstenat. Dit was een leuke en gezellige training, alleen spijtig dat ik niet frisjes was. Volgende week staat er alweer een wedstrijd op het schema, We lopen dan in Geer, en deze wedstrijd behoort tot het ClaP klassement. De maand januari afgesloten met 282 km, mooi jaarbegin.
Vanmorgen na een slecht weekend wat slaap en pijn betreft, toch afgezakt naar Hannuit met de collega's Speelhofrunners.Dit was de derde wedstrijd in het CLaP Circuit en ook mijn derde! De weersverwachting zaten niet echt mee, de sneeuw van gisteren was op plaatsen nog bevroren, maar het was wel al aan't dooien. Aangekomen in Hannuit, onze voorinschrijving afgehaald en met de andere loopcollega's wat warmgebabbeld en gelopen. Het parcours was op sommige plaatsen, vooral de Ravelroute, redelijk glad, maar omdat de dooi al een beetje zijn werk had gedaan, zou het toch nog te doen zijn mits wat aanpassing van de loopsnelheid.Persoonlijk vind ik het jammer dat de organisatie niet meer ondernomen heeft om het parcours volledig sneeuwvrij te krijgen, maar soit, ik heb er geen punt van gemaakt.
Aan de start met slechts een 100 tal lopers, veel meer zullen het er niet geweest zijn, voor beide afstanden.Gestart werd op het parcours van de Crosscupwedstrijd, dus dat betekende dat we gedurende 200 meter op onverharde en gladde toestanden moesten lopen. Die 200 meter werden er uiteindelijk 500, en al gauw liep het strop in de beginfase.Ondanks ik vooraan op de eerste rij stond, liet ik me toch verrassen door mijn trage start.Bijna achteraan lopend was ik dus op achtervolgen aangewezen, maar door de opstopping was dat helaas niet meteen een optie. Eens van dit traject af liepen we op goed beloopbare weg, vooraleer we richting Ravel liepen. Km 1 in een teleurstellende 5.23 Ondertussen had Raphael er al de brui aan gegeven, ze konden zijn kl*ten kussen . Ik probeerde er het beste van te maken. Pieter, Domenico, Tony en Richard waren al "vliegen". De twee eerstgenoemden zou ik niet meer terugzien, op de laatste twee lag mijn focus.Nadat ik Mario pas voorbijliep na anderhalve km ongeveer zocht ik mijn volgende slachtoffer.En Richard kwam in beeld en ik kon hem voorbij zonder problemen.Km 2 in 4.13, km 3 in 4.20. Na de Ravel kwam ik terug bij Tony omdat ik op de sneeuwvrije straten wat snelheid kon maken.Maar lang zou dat niet duren, want alweer kregen we een stuk Ravel waar ik Tony opnieuw moest lossen.Km 4 in 4.14, km 5 in 4.21. De tweede ronde bracht niet veel beterschap,opnieuw kwam ik even bij Tony, maar bij het ingaan van de Ravel was het alweer prijs. De hartslag lag veel te hoog naar mijn normen en de benen begonnen zwaar te worden.Dat wordt hier mijn dagje niet, dacht ik bij mezelf. Km 6 nog even hoop gehad en die liep ik in 4.22, en toen was het kaarsje dus definitief uit.Ik deed geen moeite meer om Tony nog te bedreigen, ook al zag ik dat hij het op bepaalde stukken ook moeilijk had en ik schijnbaar toch weer korter kwam. Nee, laat maar lopen, er komen nog wedstrijden met "hopen" ;-). Achtereenvolgens werden mijn km-tijden 4.36/4.36/4.33/4.33 en de allerlaatste km in 4.30. Uitbollend probeerde ik mijn vermoeide lijf over de finisch te hijsen, eindtijd werd 49.52 en dat is 4.31min/km, een teleurstellend resultaat!!. Slechts een dikke minuut later kwam zelfs Mario al over de meet en even later ook Richard en Stefan. Maar goed, het hoort erbij en we hebben dit overleefd. Mijn focus ligt trouwens op de halve marathon in Alleur op 15 maart, daar wil ik nog eens pieken.Morgen moet ik trouwens gaan voor mijn infiltratie van de facetgewrichtjes, hopelijk gaat het daarna terug een beetje beter. Volgende week zal er dan ook niet veel meer gelopen worden. Na de wedstrijd was het weer gezellige boel met enkele Chimay's om de teleurstelling weg te spoelen.
Uitslagen en foto's zullen er later opkomen. Wel nog even de punten voor de organisatie meegeven. Ondanks het mooie parcours geef ik toch maar 7 op 10, omdat ik vind dat de organisatie wat meer verantwoordelijkheid had moeten nemen omtrent de veiligheid van de lopers.Geen km-aanduiding en ook het bevoorradingsbuffet aan de aankomst ontbrak deze keer, wel kregen we een medaille en een AA-drink en een inkomkaart voor de CC wedstrijden in de namiddag.Normaal zou ik een 8 kunnen gegeven hebben, maar de organisatie heeft hier al dan niet bewust zelf voor gezorgd.Volgend jaar bij beter weer zijn we er zeker weer, want de wedstrijd was minder zwaar te noemen dan voorgaande jaren ;-)
2 de wedstrijd van het seizoen, tevens tweede in de COURS LA PROVINCE challenge. Met een bijna volledig Speelhofrunnersteam naar het grauwe Herstal, waar nog héél wat Vlamingen aanwezig waren. Het was zoeken naar een plaatsje om de auto te parkeren, maar uiteindelijk hadden we toch geluk. Onze voorinschrijving afgehaald en een tweetal km opgewarmd. Even een praatje slaan met Raf, Domenico, Tony, Max, Jan,Robin enfin tijd om plaats te nemen op de piste van Herstal. Het was weer een grote groep, maar toch wat minder volk dan vorige keer in Antheit. Na wat uitleg van de organisatie werd het parcours eindelijk vrijgegeven door de plaatstelijke "politie" Vrij vooraan gestart en dat maakte dat ik meteen op snelheid kon komen, de snelheid waar ik de wedstrijd mee wou uitlopen. 3.56 voor km 1, op naar km 2 in 3.47 en daar liet ik achtereenvolgens Domenico, die de korte afstand deed vandaag, en Raphael achter me. Het ging vrij goed. Op weg naar km 3 een kleine helling vooraleer het bergaf ging, 3.55. Hier kwam ik ook bij Didier Corin, en ook hem kon ik achter mij laten, de wijn van de avond ervoor speelde waarschijnlijk in zijn nadeel want ik heb hem gedurende de wedstrijd niet meer gezien ;-). Km 4 kon ik nog steeds onder de 4 min blijven, 3.59, maar ik kreeg het al wat moeilijker. En dat bleek ook op weg naar km 5= 4.03. Km 6 in 3.57, maar 600 meter later kwam ouwe rakker Rafke me voorbijgesneld, ik had niet meteen een antwoord klaar op zijn remonte. En toen brak ook een beetje de veer bij mij. Km 7 en 8 in respectievelijk 4.04 en 4.09. Ondertussen had ik ook Geert in het vizier gekregen en mede door mijn wanhopige poging om Raf bij te benen, kon ik bij hem komen.Ik probeerde mijn wagonnetje even aan te hangen, maar dan moest ik ook hem terug laten lopen. Met nog 3 km te gaan, nam ik even gas terug, de voorsprong op mijn achterliggers bleek groot genoeg om zonder gevaar de wedstrijd uit te lopen. Maar dat was zonder de laatste km gerekend, die was er echt te veel aan. Nog een serieuze klim werd ons daar voorgeschoteld vooraleer we terug richting piste konden. Toch bleef ik op mijn elan doorgaan en liep ik die laatste km in 4.01, net zo snel als de twee voorgaande km's. Met een goed gevoel over de finish gekomen, nog net voor een spurtende achterligger. Op exact km 11 zonder bochten af te snijden klokte ik net geen 44 min. Vijftig meter verder had ik 44.05, en dat maakt dat ik nog eens een wedstrijd liep net boven de 15km/u, en dit op een toch niet zo licht parcours, gelukkig wel volledig verhard. Nu was het wachten op de rest van de groep, om daarna wat te verfrissen en nog gauw een paar Val-Dieukes achterover te slaan. En toen was het alweer tijd om af te zakken richting hometown. De pijn was minimaal dankzij de ontstekingsremmers die ik vanmorgen had genomen. Volgende week staat wedstrijd nummer 3 in deze challenge op het programma, en dat is nog eens redelijk dicht bij huis. We lopen dan het "voorprogramma" van de Crosscup in Hannuit, een redelijke zware wedstrijd zo herinner ik het me van vorig jaar.Maar er wordt dit jaar op een nieuw parcours gelopen, we zijn benieuwd en kijken er al naar uit. Deze week wat meer rust proberen in te bouwen, alweer! ;-), ach we zien het wel. Punten voor de wedstrijd geef ik deze week een dikke 7, parcours was dik in orde, exacte km aanduiding, mooie accomedatie, slechts 3 euro voorinschrijving en goede bevoorrading aan de finish
UITSLAG= 28 ste op 326 deelnemers, 3de 50 plusser ;-)
Nog enkele foto's van onze befaamde Waalse fotografen
ondanks het verbeten gezicht kon ik wel nog mijn duim opsteken
km 3 dus ;-)
hier kom ik bij Geert na een verwoede poging om Raphael terug bij te benen ;-)
Voila 2015 is gestart en ondanks dat mijn rug en andere problemen me serieus kopzorgen baren, heb ik toch besloten om rustig door te blijven gaan. We zien wal waar we uitkomen!! Samen met een bijna complete Speelhofrunnersploeg trokken we naar het mistige Antheit, een gehucht ergens tussen Hoei en Hannuit.Het betreft een wedstrijd in de immens populair geworden challenge Cours la Province. Vrij vroeg kwamen we ter plaatste en het was in tegenstelling tot vorig jaar geen probleem om een plaatsje te vinden om te parkeren. Zou er dan toch niet zoveel volk op afkomen dit jaar? Maar al gauw werd mijn stelling ontkracht, toen ik de kantinedeur openzwaaide van derde nationale vrouwenvoetbalploeg Antheit. Die kantine stak nog net niet propvol, maar voorlopig was er nog geen probleem en konden we vlot onze voorinschrijving afhalen. Klaarmaken, wat opwarmen en terwijl bleef het volk maar toestromen. Het wordt dan toch weer een massajogging ;-) Met liefst 711 deelnemers aan de start voor respectievelijk 10.8 km en 5.3 km, die na een korte speech van de speaker op gang geschoten worden. Ik besluit om niet te snel te vertrekken, om mijn rugpijn zo goed mogelijk binnen de perken te houden. 4.10 en 4.09 voor de eerste 2 km, waar we na anderhalve km een smal paadje zijn ingeslagen, waar inhalen praktisch onmogelijk is. Op km 3 kan ik aan mijn inhaalrace beginnen en vervolgens kom ik bij Luc (naamgenoot), Domenico en Raphael.Bij deze laatste zal ik toch km 6 bikkelen om er bij te blijven, dat lukt aardig in de beklimming, in de afdalingen moet ik hem steeds laten gaan.Nadat we op km 4 al een eerste stuk onverhard voorgeschoteld kregen, krijgen we op km 6 nog meer van dat. Ik probeer de schade te beperken, maar hier en daar moet ik stapvoets verder, de vogel Raphael is gevlogen. Toch probeer ik zo goed en kwaad als het kan de achtervolging terug in te zetten, en ik raap nog wat mensen op die me net voordien zijn gepasseerd. Op km 9,5 ongeveer krijgen we nog een steile afdaling met wat onverharde toestanden, weer moet ik milderen.Maar in de laatste 800 meter draai ik de gashendel nog eens open en kan ik een langgerekte sprint doen richting Raphael.Maar jammer genoeg is de wedstrijd 200 meter te kort om hem nog te kunnen bijbenen, laat staan in te halen. Eindtijd bedraagt 45.24, goed voor een 68ste plaats op 563 deelnemers. Hier kan ik mee leven 14,3km/u gemiddeld, het is niet top, maar daar zit het parcours en mijn toestand voor iets tussen. Nadat ook Pieter, Gilbert,Mario, Richard en Stefan zijn binnengedruppeld kleden wij ons een beetje om en ga we nog even gezellig wat drinken.Er volgt dan de prijsuitreiking voor de eerste drie atleten van elke afstand, heren en dames. Tombola is er niet, maar we kregen wel Gluhwein, water, appelsien en madeleines aan de aankomst. Voor 4 euro kan ik daar best mee leven. Op naar de volgende wedstrijd en die zou ik Herstal zijn op 18 januari, meteen ook de tweede van deze challenge Cours la Province
Nog enkele gegevens:
km tijden van de wedstrijd: 4.10/4.09/4.01/4.16/4.30/4.15/4.19/4.21/4.05/4.11/3.49 hoogtemeters 96 hartslagwaarden avg 172 max 183, vrij hoog naar mijn normen
Voor het derde jaar op rij doe ik mee aan deze corrida. Voor de derde keer op rij zijn de omstandigheden niet ideaal, dit maal mooi maar koud weer en een redelijk goed beloopbaar parcours. Maar ik zelf voel me niet zo kiplekker. Toch waag ik het er op, en samen met Bartje trek ik toch naar Zoutleeuw waar ik ook nog enkele loopmaatjes mag begroeten. Ook enkele toppers aan de start, dus een mooie plaats op deze "bescheiden" jogging mag ik alvast opbergen. Maar we gaan er voor en we laten onze kaas niet zomaar van ons brood nemen. Er dienen 4 rondjes afgelegd te worden van 2650 meter ongeveer. In tegenstelling tot andere jaren kan ik nu wel eens snel starten, alhoewel ik al snellere starts gekend heb.Toch klik ik na veel draaien en keren na één km af op 4.01. Km 2 kon ik op het smalle stuk langs de Gete niet meteen snelheid maken, inhalen was hier zéér moeilijk. Toch liep ik deze in 3.5 wat meteen ook mijn snelste van de dag zou worden ;-). Km 3 op het lange rechte stuk liep ik 4.02 en km 4 in 4.05. Dan liepen we richting sluis waar de snelheid serieus werd afgestopt. Op km 5 werd zo mijn snelheid deftig naar beneden gehaald 4.14. Meteen ook het signaal om het wat kalmer aan te doen, geen concurrentie achter mij die me nog kon pakken , ook voor mij geen man die ik nog kon bijbenen. Km 6 in 4.09, km 7 in 4.10. Begon dan ook nog eens last te krijgen in mijn buik, was al een paar keer naar het toilet gemoeten op voorhand. Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten. Km 8 en ingang derde ronde de snelheid nog meer laten zakken en achtereenvolgens werd het 4.15/4.17/4.18. De laatste 600 meter zelfs geen zin meer in mijn traditionele sprintje en volledig uitgeput liet ik me dan maar over de finish "rollen". 44.20min was meteen mijn eindtijd , dat is 4.10 min/km. Ik heb al betere tijden gekend. Maar gezien het einde van een toch wel lang loopseizoen mag ik alsnog tevreden zijn. Je kan nu éénmaal niet een heel jaar top zijn ;-). Normaal was dit mijn laatste wedstrijd van het seizoen, alhoewel er nog twee "wedstrijden" op mijn schema staan, en dat zouden de 10 mijl in Lier en de jogging van 8,5 km in Haneffe kunnen zijn.Ik bekijk het van week tot week, want in principe is de rust welgekomen. De trainingsarbeid zal zo wie zo op een lager pitje komen nu. Voor de rest zien we wel. En kunnen we 2015 aanvatten met wat minder "last", al zal dat wel een utopie zijn ;-) Tot....
En zo zijn we in de maand december gerold, een maand waarin ik beslis het wat rustiger aan te doen, maar........ik zie nu dat ik toch bijna 3000 km op de loopteller heb staan, enfin iets meer dan 200 km heb ik daar nog voor nodig. Nooit liep ik in een jaar zoveel, en het jeukt verdomd hard om die doelstelling te halen.Maar....... ik moet ook een beetje aan mijn gezondheid denken en geen gekke dingen meer doen. Echter vandaag heb ik nog eens even de zot uitgehangen en op aandringen, nu ja, niet echt opgedrongen, maar op vriendelijk verzoek van een hele toffe mens die ik pas heb leren kennen, heb ik toegegeven om nog eens een estafetteloop mee te doen. En zo kwam ik vanmorgen samen met Mario aan in Waremme waar ook even later loopmakker Richard, mijn wederhelft gedurende een uur op deze challenge arriveerde. Inschrijving volbracht en enkele toerkes warmgelopen. Van de reguliere deelnemers kreeg ik te horen dat dit parcours wel het zwaarste was uit de reeks. Er zat zowaar van alles in. Bochtjes allerhande, onverharde ondergrond, een strook met wind pal op kop, een rondje rond de plaatselijke vijvers dat na x aantal keren serieus vettig werd. Ook diende we langs een boom door te lopen die al een tijdje wortel aan het schieten is, struikelblok nr zoveel. Ook de smalle paadjes verhinderden het lopen van een goede tijd wegens moeilijk in te halen. Maar goed, alle moed bijeengeraapt en kijken wat we bijeengescharreld krijgen. Met een heel deel atleten stonden we daar aan de start, de ene al wat meer afgetraind dan de andere ;-), maar bij velen primeert hier dan ook het plezier!!! De start werd gegeven en ik offerde mij op om als eerste te vertrekken. Slechte maar behouden start, het parcours wat afvoelend liet ik héél wat mensen mij passeren. Mijn eerste km liep ik in 4.06, niet echt een tijd om u tegen te zeggen en er zou dan ook geen 15 km inzitten vandaag. Richard deed uiteraard ook zijn best ondanks zijn moeilijke start en wat knielast. Dan de tweede km afgelegd in 3.58, hier kon ik al mee leven. ik denderde als een stoomtrein de derde ronde in, 3.54, dit zou ik niet lang meer volhouden. Ondertussen had ik ook wat zicht op de tegenstand. Tony D en Norbert C waren de te kloppen mensen in onze + 100 categorie. Door hun talrijke deelnames kwamen zij als eindwinnaar op het podium. Maar in de wedstrijd konden wij wel het verschil tussen ons en hen vergroten na 6 ronden. Mijn vierde km kwam ik door in 4 min, al héél wat trager. Geen zicht op de tijd die mijn collega liep, maar naar eigen zeggen liep hij rond de 4.15. Nu ik zag dat we genoeg voorsprong hadden uitgebouwd en geen zicht hadden op andere spelers in onze categorie liet ik het ook wat hangen, ik begon stilaan aan het einde van mijn Latijn te komen. Km 5 in 4.05, km 6 in 4.03 Met nog een kleine twaalf minuten te gaan ging ik mijn laatste volledige ronde in, km 7 werd afgelegd in 4.04. Dan was het de beurt aan Richard voor zijn laatste ronde. Er bleven bij zijn aankomst nog 2 minuten en een handval seconden over, dus 500 meter moest nog haalbaar zijn. Ik legde voor de laatste keer er nog eens de pees op en met 3.56 min/km kon ik nog net 600 meter op de teller zetten. Eindresultaat 14,6 km en daar waren wij uiteraard tevreden mee. Maar bij het bekendmaken van de uiteindelijke eindstand bleek dat wij voor de derde plaats geklopt werden met slechts 80!!!!!!! meter door een Waals koppel.Tja, hadden we maar hé, achteraf werd ons gezegd dat de kleur van de stokken de categorie bepaalde, jammer maar helaas. Tijden van Richard voor wat het waard is....4.13/4.15/4.16/4.12/4.08/4.16/4.09 De ontgoocheling werd achteraf doorgespoeld met het nodige gerstenat en als troost wonnen we nog een klein prijsje met de tombola. Het was een mooi decor, hevig voor mijn rug, maar desondanks toch een tevreden man. Misschien moet ik toch maar overwegen om me volgend jaar een paar vrijdagavonden op te offeren om wat meer van die wedstrijdjes te lopen ;-). We zien wel!!! Nog enkele mooie sfeerbeelden om af te sluiten en tot de volgende...
het mooie decor waar we van genoten hebben ;-) de ganzen hadden honger....hier diende de snelheid opgedreven te worden!!!! de achtervolging op maatje Tony wordt ingezet ;-)
Richard geeft zich volledig in de zandbak op de hielen gezeten door Marie-Anne, de wederhelft van Stefan ;-) het is en blijft afzien.... .....en sterven.....
LOPEN VOOR HET GOEDE DOEL, All running voor SuperGilles
Het is van Battice geleden dat er nog een wedstrijd werd gelopen. Echt veel stond er niet meer op de planning, dus werd de loopconditie onderhouden met het "joggen" van wandeltochten. Dat is best ook wel leuk, alleen de onverharde stukken zorgen soms voor tragere snelheden, wat op zich ook niet erg is uiteindelijk.
Gisterenvoormiddag werd er een benefiet gehouden voor Gilles, een jongetje uit Landen met een hersentumor sinds zijn geboorte. Daarbij horend werd er een loopwedstrijd georganiseerd zonder klassement of tijdsregistratie. Dus gingen Mario, Stefan en zijn eega, en ik er op af.Ook wedstrijdloper Robin Kipleduc was daar aanwezeig. We betaalden 5 euro en kregen een jeton voor een tas soep na afloop. Jammer genoeg weinig volk op dit evenement. Toch een 100 tal lopers op de 5 en 12 km afstand. Een briefing aan de start leerde ons dat er seingevers stonden op de meest gevaarlijke punten, en voor de rest was het parcours afgepijld. Het startschot werd gegeven door niemand minder dan Evy Gruytaert, en laat me nu net, ik steek dat niet onder stoelen of banken, daarvoor gekomen zijn. Het was leuk om met haar op de foto te mogen ;-) Dan de start, omdat we met weinig waren, stonden we vrij vooraan. Meteen was Robin ermee weg en ondanks mijn voornemen er geen wedstrijd van te maken, ging ik toch achter Robin aan.En zo hing ik meteen in tweede stelling, op de hielen gezeten door een loper van TACT. Eerste km in 3.45, ook mijn snelste van de dag.Het parcours liep grotendeels over een ravelweg, en dat betekent dus lange rechte stukken.Terwijl Robin steeds kleiner werd, nam ik ook meer afstand van nummer 3. Op km 6 een zwaar stuk en daar daalde dan ook het tempo.Omdat mijn tweede stelling zo goed als veilig te noemen was , liet ik het tempo wat zakken. Na een tiental km sloeg het noodlot dan toe.Zo lang in tweede positie hangende, moest er, mezelf kennende wel iets mis gaan .Dus dat gebeurde dan ook. Op het kruispunt van de Ravel sloeg ik rechtsaf, want ik zag geen pijlen meer.Ik zag plots 12 km staan en dat dan ook dat ik op het parcours stond. Maar even verder stond 3 km en toen dacht ik, dat is het parcours van de 5 km die een andere traject dienden te volgen.Dus moest ik nog 2 km afleggen, volgens mijn Garmin nog ietsje meer dan één km. Toch bleef ik mijn weg vervolgen, tot ik plots twijfelde, dit kwam me bekend voor.En toen zag ik inderdaad dat ik terug op het beginstuk van het parcours zat.De moed zakte me even in de schoenen en ik maakte rechtsomkeer.Dit maal niet meer de pees er opgelegd,want daar had ik echt geen zin meer in. Uiteindelijk kwam ik na bijna 16 km over de meet terug.Toch nog een gemiddelde van 14.2km/u gelopen.Maar gelukkig was er geen podium of dergelijke, zodat mijn verloren tweede plaats geen schade berokkende aan mijn humeur. Dat werd uiteindelijk alleen maar opgekrikt toen we met de leden van de Speelhofrunners nog eens op de foto mochten met Evy. Mijn dag kon niet meer stuk.Foto kan jammer genoeg niet op deze blog wegens te groot, maar staat wel op mijn FB pagina ;-) Een lekker tas soep ter afsluiting en dan terug huiswaarts gekeerd vanwege de koude. Dit was een mooi initiatief van het superteam voor Gilles, ondanks enkele schoonheidsfoutjes. Toch kon ik deze dag best genietbaar noemen, allen jammer dat we niet konden blijven voor de après, want Mario had nog andere verplichtingen.
De maand november werd afgesloten met 309 km, en dat is mijn beste maand na januari, toen liep ik 330 km. Ook nog 316 km op de fiets doorgebracht gedurende 4 ritjes ;-)
Vandaag afgezakt naar Battice met loopmaatje Bjorn. Het was even geleden dat we nog eens samen liepen. Totaal geen idee wat ik er van mocht verwachten vandaag, ondanks dat ik deze zware wedstrijd al twee keer liep. Met 2u42 en 2u40 had ik een richttijd. Maar gisterenavond nog een halve zak peper/zout chips binnengewerkt en die is me niet goed bevallen, en mijn slaap daarmee ook verstoord. Op het werk had ik een vrij rustige nacht, geen stresstoestanden deze keer. Vanmorgen thuisgekomen en de zetel op, maar slapen lukte niet. Moest x aantal keer naar de wc, nochtans had ik niet zo veel gedronken in de nacht. Soit 9u30 stond ik bij Bjorn aan de deur en samen trokken we naar Battice. Ons ander loopmaatje Pieter gaf verstek wegens te weinig training. persoonlijk had ik meer de indruk dat ie bang was om af te gaan ;-)
De zaal waar de inschrijvingen plaatsvonden liep al aardig vol, maar redelijk snel hadden we ons startnummer bij de hand. Deze loop is dan ook nog eens gratis, waar vind je dat nog?????. Omstreeks 11 u werden we begeleid van uit de zaal naar onze startplaats. Nog enkele andere "loopvrienden" gespot, Karen Claes en haar KC team. Bjorn en Isabelle uit het "verre" West- Vlaanderen, en ook nog enkele Limburgers waaronder naamgenoot Luc Lenaerts. De start verliep vrij rustig, dat kwam ook omdat ik niet kon voorbijsteken. Km 2 en 3 tempo wat verhoogd, maar minder snel dan vorig jaar. Het hele betoog ga ik hier niet uit de doeken doen, wegens te langdradig. Op km 13 kregen wel meteen een eerste "test", 5.13 naar km 14. Buiten mijn eerste km was dit meteen mijn tweede boven de 5 min, en er zouden er nog volgen km 16 en 17 ook zwaar, dan ging het "op en af" tot km 22 waar de eigenlijke wedstrijd begon. Op km 18 had ik ook Luc bijgehaald, hij pikte even aan, moest dan weer lossen en ging me vervolgens terug voorbij in de afdaling. Bij een volgende beklimming kon hij niet meer volgen en ik zou hem pas aan de finish terugzien ;-). Waar ik vorig jaar een goed gevoel had na de eerste 20 km, kreeg ik nu ondanks dat ik tot km 27 nog op schema zat voor 2u40, een serieuze klop. Komt het doordat ik mijn banaan miste, die ik al in de eerste km verloor uit mijn achterzak, of zat ik er totaal door. Mentaal werd het zwaar en ik ging over tot "stappen". Mezelf moed insprekend om toch maar door te lopen , keek ik nog eens op mijn horloge. Een eindtijd van 2u40 kon ik nu wel vergeten, en de moed of was het lood zakte me in de schoenen. Km 30 in 6.53!!!! grr, km 31 in 6.00!!! Komaan bakker, doorzetten en ik trok me terug in gang.Het werden de zwaarste laatste km's uit mijn leven, maar ik liep terug. Toen ik de op olievaten trommelende gasten hoorde, kreeg ik weer "even" vleugels. Aan de voet van de allerlaatste "kuitenbijter" zette ik weer de wandelpas in.Nog 300 meter en weer lopend. De laatste 50 meter wandelde ik opnieuw tot over de finish. Eindtijd 2u44, en ik zat er door. Krampen schoten nu ook met de regelmaat van de klok in mijn benen. Wachtend op Bjorn zette ik me met een warme thee op een bankje. Hij kwam 7 min later ook binnen en had ook afgezien. Dan naar de auto gestrompeld, wat kleren gewisseld en nog snel mijn casse-croute genuttigd, dit alles werd doorgespoeld met een lekkere Val-Dieu in het gezelschap van Luc en enkele van zijn Nederlandse loopvrienden. En toen was het weer tijd om huiswaarts te keren. Ben blij dat dit avontuur er weer opzit, het is niet echt iets om elke week naar uit te kijken. Nu verder zien hoe het herstel verloopt, en wanneer de loopschoenen weer worden aangebonden. Volgend weekend staat er geen wedstrijd op het programma, dus hebben we tijd om te recupereren ;-) Tot de volgende dan maar ;-)
1 november, een zomerse zaterdagmiddag.Ik kruip nog eens op mijn fietske voor een tochtje van 94 km. Heb er een beetje van genoten, ondanks de pijn.
2 november, een zomerse zondagmorgen.Ik laat me verleiden om mee te doen aan een wedstrijdje in het Waalse St-George. De wedstrijd maakte vorig jaar nog deel uit van de Challenge Hesbignon, maar het was van 2010 geleden dat ik deze nog eens liep. Het belooft een zware wedstrijd te worden, en toch twijfel ik nog om te gaan. Een rustige lange duurloop zou me beter uitkomen naar aanleiding van de 33 km in Battice as zondag Maar maatje Pieter heeft even geen zin in lopen, dus laat ik Stefan me komen oppikken bij mij thuis. Ginder zouden we dan ook nog loopmakker Robin "Kipleduc" tegenkomen. Er lopen tussen de vele aanwezigen nog wat Vlamingen rond.Er is dan ook nergens een wedstrijd in de nabijheid. Inschrijven gaat vrij vlot, al zijn er even geen borstnummers meer beschikbaar. Vorig jaar waren hier meer dan 700 deelnemers.Weet niet of dit voor beide afstanden was, maar dit jaar lijken het er meer te zijn, wat een massa. Naar't toilet gaan lijkt me minder vlot te gaan, een ellenlange wachtrij bij de vrouwen, bij de mannen ietsje minder.Toch een vijftal die waarschijnlijk nog allemaal moeten.... Het is 10 u en de wedstrijd start over een kwartier.Om 10 na 10 ligt mijn boodschap in de riolen van Wallonië. Naar de startplaats waar ook naamgenoot Luc Lenaerts naast me heeft postgevat.Ook hij gaat naar Battice en dat is dan ook het gespreksonderwerp van de dag. Opeens tijd om te starten.Op het betoverend bladerendek heb ik toch wat schrik wat voor ondergrond er is. Start is dan ook behouden, toch kan ik na 200 meter als we op het asfalt naar beneden moeten mijn tempo opkrikken en loop mijn eerste km mooi onder de 4 min. Tweede km ietsje trager, we lopen op onverhard in een steegje, maar vrij goed beloopbaar.Zelfs km 3 wordt er opnieuw ééntje onder de 4 min. En dan wordt het plezant, of beter gezegd de pret is er af. Nog even kan ik de schijn ophouden in km 4 ( 4.10), om dan het tempo te moeten laten zakken naar 4.36.Maar het wordt nog zwaarder, een afdaling tussen stenen en onbeloopbare paden (voor mij toch), anderen lopen me voorbij of het alledaags is.Km 5 in 5.20, meteen mijn traagste km. Het blijft afwisselend bergop^en bergaf gaan met her en der nog wat onverharde stroken.Er zit zelfs een heuse "helling tussen, op de tippen van mijn tenen kruip ik naar boven.Ik besluit me niet te forceren, hier valt toch geen eer te rapen. De laatste 2 km laat ik nog tijden optekenen van 4.19 en 4.18.Blij dat ik ben als ik na 48.23 min binnen sukkel voor de exact 10,9 km. Kapot ben ik, zo zwaar heb ik al even niet meer meegemaakt. Ook de langere dan normaal werknacht zal er wel voor iets tussen gezeten hebben.Wachtend op loopmaat Stefan zie ik ook even later Luc binnenlopen, die besluit nog een tiental km los te lopen, ZOT!!!! Wanneer Stefan binnen is praten we nog even na met Robin die ook niet echt tevreden is over zijn wedstrijd.Stefan ook al niet, last van de zon. Dan maar naar huis, ondanks dat ik wou blijven, want de hoofdprijs was hier een scooter ter waarde van 1190 euro!!!!
Een paar uurtjes mijn bed opgezocht, wakker geworden met hevige kramp in de kuiten.En toch niet voldaan, want ik trek opnieuw mijn loopschoenen aan en loop nog 11 km uit in 54 min. Zo kom ik op deze zonnige zondag toch nog aan mijn lange duurloop, 23 km.
Vandaag maandag opnieuw gelopen 13 km in 64 min. En nu rustig blijven deze week en hopen op goede benen voor zondag. We zien wel...bij deze nog vele groeten en tot de volgende....
Nog enkele beelden om af te sluiten, die zeggen soms meer dan woorden ;-)
afgelopen weekend twee wedstrijden op't programma,
Les boucles d' Oreye en de Borreltjesloop in Kuringen. Traditiegetrouw loop ik beiden op dezelfde dag, Oreye voor-, Borreltjesloop namiddag.
Op zaterdag besloot ik om samen met Pieter nog gauw een duurloopje af te haspelen in het glooiende Haspengouw. Daarvoor rekende ik op de fietsknooppunter en stippelde een route uit van ongeveer 25 km, Pieter had immers zin in een lange duurloop ter voorbereiding op Battice. Ikzelf vond het idee ietsje minder met de twee wedstrijden in het vooruitzicht. Maar nam toch de uitdaging aan. Met wat omzwervingen en een 170 tal hoogtemeters en 29 km in de benen kwamen we na een kleine 2uur en half moe maar voldaan thuis.
Na het nachtje werken een uurtje op de zetel pitten, ook dit wordt een gewoonte, trok ik met de overige Speelhofrunners Mario, Sven en Stefan naar Oreye Daar werden ook loopmaatjes Robin en Raphael gespot.Ook nog enkele andere bekende Vlamingen waaronder levend reclamebord JP.Vossius die zijn schoonzoon Geert graag aan de start van deze ietwat zwaardere wedstrijd zag staan. Laatstgenoemde vloog als een speer uit een boog mee met de kopgroep die door Robin (ook weer traditiegetrouw) op sleeptouw werd genomen. Het parcours was afwisselend glooiend, onverhard met enkele leuke passages. Onderweg kon ik na een tijdje Thierry Vanherck en zelfs Patrick Geelen bijbenen. Deze laat,ste had zich verslikt in de start en zat na een zestal km compleet dood, zo had ik hem nog nooit gezien. Beiden kon ik dus achter me laten zonder echt diep te gaan. Voldaan maar niet kapot liep ik over de finish in 39.55 voor 9,7 km en werd zo 34 ste op 353 starters. Toen iedereen van de groep binnen was, nog even nagekaart en dan huiswaarts. Nog een paar uurtjes rusten en dan naar Kuringen voor de Borreltjesloop
Daar aangekomen meteen loopmaatje Bart Saenen tegengekomen. Ook Marc Nelissen was van de partij, voor hem liet ik me inschrijven onder Gemsjoggers zodat ze later tijdens de prijsuitreiking beslag konden leggen op de tweede plaats als op één na grootste groep en zo twee bakken Duvel in ontvangst mochten nemen. De wedstrijd op zich, traag gestart naar mijn normen, er moesten 1 kleine en 3 grote ronden afgelegd worden, waarbij men telkens kon kiezen tussen een "borrel" of water aan de bevoorrading.Omdat ik het al moeilijk had om te volgen, zag ik de borrels niet Het was telkens draaien en keren op een zeer bochtig parcours, en daar heb ik het toch wel moeilijk mee. Volledig uit het ritme moest men dan ook nog 4 keer een trappenpartij doen achter de plaatselijke kerk. Ronde na ronde kon ik mijn schade ten opzichte van mijn concurrenten in de afgelopen HC competitie beperken, maar vandaag waren Geert en John weer een maatje te groot voor mij.Zij liepen de perfecte wedstrijd en sneden waarschijnlijk de bochten wel af, waar ik dat niet deed. Uiteindelijk kwam ik na een felle sprint die ik verloor tegen een jonge gast (3.40min/km), na 9,9 km over de finish in 40.06 en werd ik 33ste op 220 deelnemers. Tijdens de prijsuitreiking werd ik dan ook nog de winnaar van de hoofdprijs van de mooie tombola aldaar. Een Bongobon voor een weekendje Parijs werd de mijne.;-) De dochter zal er wel bij varen ;-) Deze organisatie is één van de betere uit het loopwereldje, zit nergens in een challenge en trekt toch redelijk wat volk. Borreltjes a volonté, mooie prijzen etc... wat wil een mens nog meer. Bij leven en welzijn zien ze me volgend jaar terug....
The day after.....vandaag maandag....afgesproken met Mario....wandeltocht in Gelinden, een twintigtal km loslopen, haha ;-) Gezapig gestart...na 5 km een zéér zwaars tuk...trailwaardig....wandelen....Mario trekt rustig door...ik mis de afslag en loop zo een tweetal km mis. Mario kwijt...motivatie weg, alleen doorhaspelen....het gaat moeizaam. alles begint pijn te doen. Bij de tweede controlepost heb ik al meer dan 15 km op de teller....kortste weg terug is nog 3,8 km....deze genomen, nog niet helemaal juist blijkbaar....gelukkig ken ik de weg. Na 20 km in 1u45 min kom ik terug ter plaatse....geen Mario te spotten....even naar binnen...niks....terug naar buiten hoor ik hem roepen.Ook hij heeft zijn peren afgezien op de laatste "officiële" 7 km van het traject, dat ik dus heb gemist. Het was een leuke ervaring alweer, ongelooflijk eigenlijk welke zware stukken je kan tegen komen op een wandeltocht zo vlak bij thuis. Volgend weekend geen wedstrijd op de planning, misschien een verkenningsloopje in Battice van 13 km op zaterdag. we zien wel ;-) Groetes....
Nog enkele foto's...
één van de "betere" foto's van mezelf, in Oreye ben ik niet te diep gegaan en dan krijg je zulks mooie beelden
Gisteren stond de laatste wedstrijd in het kader van de Haspengouw Challenge op het programma, de zeskerkenloop in Kortessem, 15 km door een glooiend landschap. Het zonnetje was op deze warme oktoberdag uiteraard van de partij. Mijn bedoeling was om niet voluit te gaan in deze wedstrijd vermits het klassement in de HC al vast ligt voor mij. Ik word mooi 9 de in mijn categorie + 45 (waarschijnlijk 8ste omdat Roger Palmans er niet bij was en hij zo niet aan zijn tien wedstrijden komt), en dus niets hoefde nog. Ook omdat ik de laatste dagen meer pijn ervaar en de goesting ook een beetje op is. Sinds 2006 hou ik op mijn blog alles bij en sinds toen liep ik dus elk jaar deze wedstrijd, ervoor waarschijnlijk ook nog, maar daar is mijn geheugen helaas wat kort voor ;-).
Zonder opwarming verscheen ik na veel blablaba onder collega's (wat hebben we toch altijd maar te vertellen? ), aan de start.Twee minuten later werden we al op gang geschoten. Ik had afgesproken dat ik zolang mogelijk met Pieter zou meelopen, hij had immers geen vertrouwen in zijn snelheid. Alvast niet te snel vertrokken, want deze wedstrijd begint pas na 5 km. Km 1 legde ik af in 4.01, km2 in 4.04.Km 3 kon ik afleggen onder de 4 min, en hier liet ik Pieter een beetje achter. Km 4 in 4.05 en dan de eerste klim in 4.17, overgaande naar onverhard , km 6 in 4.09. Niks forcerend bleef ik gewoon mijn ritme draaien en kwam ik niet meer onder de 4 min grens.Op de onverharde stukken verloor ik telkens weer wat terrein en achter mij zag ik Pieter terug komen die perfect gehaasd werd door een andere loper.Daar wist ik al dat ie terug zou komen, langzaam maar zeker!!! Km 10 en 11 werden ook nog eens verzwaard door de tegenwind en stilaan begon ook mijn vat leeg te lopen, ondanks de mindere snelheid. Op km 12 moest ik het tempo weer laten zakken, en kwam Peter met zijn "maat" langszij. Hij gebaarde om aan te pikken, helaas had ik niet de macht. nochtans had ik vanaf toen een mooi zicht op een drietal die ik normaal wel zou aankunnen.Ook toen John Neven net zoals in Alken even voet aan de grond zette, dacht ik even dat ik terug zou komen. Even later op km 13 moest ook een andere loper even wandelen, Benny Jooken had het blijkbaar ook moeilijk. In een goede dag zou ik waarschijnlijk bij hun kunnen gekomen zijn, vandaag was ik niet zinnens mij te forceren en liet hun begaan.Ook achter mij hield ik het "spel" in de gaten, want er waren inderdaad redelijk wat gaten tussen de lopers.Ik zag in de verte loopmaatjes Geert en Raphael stilaan korterbij sluipen, maar zij konden mij niet meer bedreigen. Pieter en zijn medemaat waren toen al over de twee "wandelaars gelopen richting finish. Ik kon in de laatste bocht naar de finish toe nog een "vreugdedansje" placeren en zo het publiek wat animeren. Genietend, maar toch ook wel een hééél klein beetje gestorven onderweg, kwam ik over de meet in bijna 64 min. Mijn slechtste tijd ooit, maar ik maal er niet om.
Na afloop was het weer een gezellige boel onder de "bevriende lopers" en werd de dag afgesloten met het nodige gerstenat. Maar helaas, ook dit jaar werd mijn naam niet afgeroepen op de tombolatrekking. Volgende week gaan we voor de "dubbel", Oreye voor de Hesbignon in de voormiddag. Namiddag gaan we borreltjes drinken in Kuringen op de " Borreltjesloop" Maar eerst nog wat onderzoeken ondergaan betreffende mijn rug en bil. Heb mijn oor nog eens te luister gelegd bij een andere sportdokter, dr Indeherberghe uit Genk. Afwachten wat er gaat uitkomen
Het is ondertussen al even geleden dat ik een wedstrijd liep. Vandaag stond echter de Limburgse klassieker "Dwars door Hasselt" voor de deur, ééntje die ik in principe elk jaar meeloop omdat die gesponsord, lees gratis, kan gelopen worden. Niet dit jaar, DVV is iets kieskeuriger geworden en heeft gesnoeid in zijn "klantenbestand". Dan maar uitzien naar de Waalse Hesbignon wedstrijd in Moha. Eén zware dobber die wedstrijd, waar ik vier jaar geleden nog eens aan de start stond. Maar in laatste instantie werd ook deze wedstrijd afgeblazen, mede door toedoen van loopmaatje Pieter. Hij heeft net zo als ik zijn zinnen gezet op de zware 33er in Battice, voor hem een eerste ervaring. Voor mij de derde deelname. Dus moet er ook getraind worden en waar kunnen we dat beter doen dan op een georganiseerde wandeltocht. Daarom trokken we vanmorgen naar Diest waar zowel 20 (23 km), als 30 km of meer kon gewandeld, in ons geval gelopen worden. Met pak en zak beladen vertrokken we na onze inschrijving, slechts één luttele euro, op pad. Meteen kregen we al een serieuze helling voorgeschoteld, en wat volgde was ook niet van de poes.Véél onverharde toestanden met hier en daar toch wel een paar pittige afdalingen, niet meteen mijn specialiteit. Ook had ik last van een kleine blaas vandaag zodat ik regelmatig moest stoppen voor een sanitaire stop. Het ritme werd zo en paar keer uit mekaar gerukt. En meteen voelde ik ook dat het mijn dagje niet zou worden. Na een 15 tal km begon ik dan ook nog pij te krijgen in de rechterbil regio en dat belemmerde mijn loopstijl. Na 20 km was het vet van de soep en meteen dacht ik ook aan stoppen. En dat gebeurde ook na 23 km toen we terug aan de aankomst kwamen. Het was een mooie lus van 23 km die we afgelegd hadden, nu diende we nog enkel een klein lusje van 7 km te volbrengen, maar mijn lichaam had er geen zin meer in, en mentaal kon ik het ook niet meer opbrengen.Jammer voor Pieter, ik stelde hem nog voor om alleen verder te gaan, maar voor hem was het ook genoeg, al had hij toch wel meer in zijn mars. We wisselde even van kledij en gingen nog gauw iets drinken vooraleer we (ik toch), een beetje ontgoocheld huiswaarts keerden. Ik heb nog tot 9 november de tijd om al dan niet te beslissen of ik in Battice aan de start zal staan. Het is wel een beetje zoals mijn andere loopmakker Mario Smol repliceerde op mijn Facebookstatus, dat we niet gemaakt zijn voor de lange afstand. Maar ik ga er niet over blijven tobben. Zondag aanstaande staat de 6 Kerkenloop op het programma, laatste wedstrijd van de HC, en in principe heb ik die niet meer nodig. Mijn 9 de plaats in het eindklassement ligt vast, enkel bij niet deelname van mijnentwege moet ik hopen dat de persoon die nu achter mij staat niet teveel punten haalt, want het verschil bedraagt slechts 5 punten. Dus zal ik toch maar deelnemen, maar of het voluit zal zijn is afwachten tot zondag. En eigenlijk tot morgen, want dat trek ik naar Genk, naar Dr. Indeherberghe voor een second...of noem het de zoveelste opinion wat betreft mijn rug. De pijn is vermeerderd, vandaar de beslissing om nog es naar een dokter te gaan. Hopelijk komt er een oplossing uit de bus, ook al is het maar een tijdelijke.
We zijn ondertussen midweek en eindelijk heb ik de tijd gevonden om mijn wedstrijdverslag van afgelopen zondag in Alken neer te pennen.
In de afgelopen week deed ik een duurloop van 20 km, waarvan ik de laatste 4 km in een zwaar onweer terecht kwam.Zelf heb ik er niet onder geleden, maar mijn Forerunner 110 gaf geen kik meer toen ik thuiskwam.Water stond in het scherm en mijn polsbandje was al eerder kapot. Heb hem nog even aan de praat gekregen tijdens een fietstochtje, maar na 30 km ga ie er weer de brui aan. Dan maar op zoek naar een nieuw toestel, en na veel wikken en wegen koos ik voor de 110 U. Geen idee overigens waarvoor die U stond.Ook internet maakte me niet wijzer. Wat ik wel wist, was dat er geen hartslagband bijzat. Het toestel kostte op Coolblue dan ook maar 99 euro. Koopje dacht ik in vergelijking met de gewone 110 die 129 euro kostte. Wat bleek nu, vandaag toestel ontvangen en er zit ook geen hartslagfunctie bij, vandaar waarschijnlijk het prijsverschil. Geen erg, loop toch héél weinig in hartslagzone,was gewoon een indicator.
Dan maar over tot de orde van de dag, het wedstrijdverslag. Brouwerijloop dus in Alken, vertrek op de atletiekpiste. Twee grote ronde van 5 km ongeveer maakt 10,1 km volgens de meeste Garmin lopers. Slechts 133 lopers aan de start. Collega's Speelhofrunners Mario, die zorgde voor het vervoer (y), Sven en Stefan ook paraat. Laatsgenoemde liep overigens in zijn ACA clubtruitje wat hem een boete opleverde van 6 Chouffe biertjes voor zijn andere collega's Speelhofrunners. Voor mij de donkere graag Stefan .
De start werd dus gegeven op de atletiekpiste waar we anderhalve ronde moesten afleggen vooraleer de mooie omgeving van Speelplein de "ALK" werd verlaten om zo de straat op te trekken. Door de km aanduiding (al dan niet correct), wist ik dat de eerste 5 km netjes onder de 4 min gelopen werd.Ik liep in een mooi groepje met Jo Ruymen (liep trouwens een sterke thuiswedstrijd), John Neven, Ivo Frederickx en Mario Vanstreels.Die laatste probeerde me in de tweede ronde op sleeptouw te nemen, wat nodig was , want in km 6 en 7 zat ik even boven de 4 min grens.Ik bleef vechten en de uit ons groepje weggevluchtte John stond even later stil.Te vlug vertrokken en opgebrand.Net voordat ik aan hem kwam zette hij zich terug in looppas. Toch kwam ik er mede door de hulp van Mario en een boomlange Hollander die ik even als haas gebruikte terug bij.Ivo moest uiteindelijk lossen. Nog een tweetal km en een andere loper had zich ook bij ons gevoegd. In de laatste km probeerde ik nog wat bevoorrading mee te nemen, maar zes keer dacht ik een bekertje te pakken te hebben, maar helaas niks.Ik maakte me zelfs even boos. de locatie van de drankpost stond echt niet goed opgesteld.En zo liet ik die andere loper helaas lopen.Bij het oplopen van de atletiekpiste zette ik me nog even schrap en probeerde zowel John als Mario te remonteren wat uiteindelijk wel lukte. Maar volgens mij zat er voor Mario meer in. Mijn eindtijd was 39.29, iets minder goed dan vorig jaar. Soit, ik eindigde op een 32 ste plaats algemeen en door de afwezigheid van enkele vedetten in mijn categorie kon ik nog eens beslag leggen op een 6 de plaats in mijn categorie. De onbekende Hollander eindigde op amper 3 sec voor mij, ook een leeftijdsgenoot ;-)
Na de douche nog een paar Chimaykes genuttigd, een prijsje gewonnen met de tombola. Daarna nog een frietje gaan steken met Mario Smolders en gezin om de avond uiteindelijk te af te sluiten in de Roxy te St-truiden. Daar werden de lachopnames gedaan voor de nieuwe afleveringen van de Kotmadam. We hebben dan ook ons steentje, of zeg maar lachje bijgedragen. Met nog één wedstrijd voor de boeg in de HC zijn de teerlingen in het eindklassement alweer geworpen. Na een middelmatig seizoen mag ik de negende plaats opeisen . Dan moet ik wel de wedstrijd nog uitlopen, maar ik hoef niet meer voluit te gaan, want de concurrentie kan mij niet meer bedreigen.En hogerop kan ik ook niet meer geraken. Hetzelfde resultaat als vorig jaar en daar ben ik ruim tevreden mee ;-) Nog enkele mooie foto's van topfotograaf Gilbert Simal.Ook een dankwoordje overigens voor het beeldmateriaal van Benny Cox en Vanessa (vrouw van Mario Smolders) , die beelden heb ik overigens al op mijn facebook pagina gedeeld. Tot.......
mooi groepje ;-) de eindsprint ;-) Mario nog even het nakijken geven....... ....alvorens echt te sterven ;-) Jaennnnneeeeeeeeeeee
Afgelopen zondag stond alweer een "thuiswedstrijd " op het programma, de Fruitloop, al jarenlang een niet te missen traditie. Ondanks alle goede bedoelingen en de véél helpende handen van vrijwilligers en organisatie heeft deze wedstrijd jaren geleden al zijn charme verloren. Maar goed, het is en blijft een topper, en dit jaar werd opnieuw een BK halve marathon georganiseerd. Aanvankelijk was het de bedoeling dat ik deze zou lopen, maar de vorm hier naartoe was nog niet optimaal door de ribblessure en de weinige en soms moeizame trainingskm's. Maar uitgerekend dat weekend trouwde mijn vrouwelijke werkcollega Cindy en allen waren we uitgenodigd om dit feest mee te maken. Ruim op voorhand had ik mijn baas meegegeven dat ik niet aanwezig zou zijn op het werk die daaropvolgende nacht, zijn gezicht sprak boekdelen. Omdat mijn andere collega bakker regelmatig zijn kat stuurt vond ik het er ook niet beter op dan ook es een nachtje thuis te blijven. Zowel op vrijdagmiddag (wat voor mij niet gebruikelijk is), als op zaterdagmiddag deed ik een fietstochtje van een 90 tal km. Daarna was het tijd om me klaar te maken voor het feestje dat om 18 u begon. Rond 23 uur was mijn collega al redelijk "in de wind" en een uur later besloot mijn baas hem mee naar huis te nemen. Hij zei niets tegen mij, dus ging ik er van uit dat hij wel alleen zou werken. Ik hield het nog uit tot 3 uur in de nacht en reed dan huiswaarts. Bij het passeren van de bakkerij zag ik nog geen licht branden, oei, dat zou NOOIT goedkomen. Toch reed ik huiswaarts en lag ik om 3u15 in bed. Om een kwartier later er uit gebeld te worden. Ik was razend maar ging toch werken.Ik deed mijn best om de situatie als nog te redden en rond de klok van 9 u was dat een feit. Die halve marathon kon ik nu wel op mijn buik schrijven, ik, was totaal kapot. Thuisgekomen, geslapen tot 13u45, en dan was het tijd om me klaar te maken voor de eigenlijke wedstrijd van de Haspengouw Challenge die doorging om 16u. Ik voelde me nog steeds belabberd, maar probeerde toch alles in gereedheid te brengen. Om iets voor 16u stond ik dan samen met nog 175 andere atleten aan de start, die vertrok op de piste van het atletiekcomplex. Ik probeerde vandaag nog es voluit te gaan , en aan mijn start te merken zou dat wel goed komen. Maar van 3.36 ging het naar 3.49, 3.52, 3.56. Km 5 werd afgerond in 4 min. Ik zat in een groepje met Mario Vanstreels, John Neven en Ivo Frederix.Daar was ook even de eerste dame Jessy Beelen bij.Ivo en Jessy moesten hun te snelle start al bekopen na een 4 tal km. Mario probeerde me mee op sleeptouw te nemen in de tweede ronde.Even kon ik nog mijn wagentje aan hangen.3.56 voor km 6, maar dan begon zowaar de lijdensweg ;-). Km 7 werd 4.08, km 8, 4.03, en km 9, 4.04. De laatste km probeerde ik er nog alles uit halen want ik zag één loper terug komen van een tweetal dat ik even voordien had ingehaald. In de laatste 300 meter op de piste moest ik nog voluit gaan voor de sprint, maar helaas zette hij zijn voet eerste over de finishlijn. Maar geen erg, kan er mee leven. Ik eindigde met een tijd van 40.20 voor 10.2 km op een 28 ste plaats van 176 deelnemers en kon me nog net handhaven in de top 10 van de 45 plussers ;-) Na de lekkere douche werd er nog gezellig bijgebabbeld en gedronken met Bartje Saenen en Mario Smolders met zijn gezin. En voor één keer dat hij eens blijft wachten wint hij toch wel één van de hoofdprijzen zeker. Zijn dochter zal blij zijn met de Galaxy minitablet ;-) Volgende week de brouwerijloop in Alken, daar gaan we nog eens een lap proberen op te geven. Nog enkele foto's om af te sluiten, groetjes!!!
Hier nog samen met Jessy en Ivo, toen ging het nog redelijk goed ;-) Sterven op de atletiekpiste Mario kijkt even of ik wel mee kan ;-)
afleggen in een spurt tegen een véél jongere kerel, het is geen schande ;-) hier met John Neven, die ik even later moest laten gaan begin van de tweede ronde kon ik afstand nemen van Jessy en Ivo die ook te snel gestart waren ;-)
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
