1 november, een zomerse zaterdagmiddag.Ik kruip nog eens op mijn fietske voor een tochtje van 94 km. Heb er een beetje van genoten, ondanks de pijn.
2 november, een zomerse zondagmorgen.Ik laat me verleiden om mee te doen aan een wedstrijdje in het Waalse St-George. De wedstrijd maakte vorig jaar nog deel uit van de Challenge Hesbignon, maar het was van 2010 geleden dat ik deze nog eens liep. Het belooft een zware wedstrijd te worden, en toch twijfel ik nog om te gaan. Een rustige lange duurloop zou me beter uitkomen naar aanleiding van de 33 km in Battice as zondag Maar maatje Pieter heeft even geen zin in lopen, dus laat ik Stefan me komen oppikken bij mij thuis. Ginder zouden we dan ook nog loopmakker Robin "Kipleduc" tegenkomen. Er lopen tussen de vele aanwezigen nog wat Vlamingen rond.Er is dan ook nergens een wedstrijd in de nabijheid. Inschrijven gaat vrij vlot, al zijn er even geen borstnummers meer beschikbaar. Vorig jaar waren hier meer dan 700 deelnemers.Weet niet of dit voor beide afstanden was, maar dit jaar lijken het er meer te zijn, wat een massa. Naar't toilet gaan lijkt me minder vlot te gaan, een ellenlange wachtrij bij de vrouwen, bij de mannen ietsje minder.Toch een vijftal die waarschijnlijk nog allemaal moeten.... Het is 10 u en de wedstrijd start over een kwartier.Om 10 na 10 ligt mijn boodschap in de riolen van Wallonië. Naar de startplaats waar ook naamgenoot Luc Lenaerts naast me heeft postgevat.Ook hij gaat naar Battice en dat is dan ook het gespreksonderwerp van de dag. Opeens tijd om te starten.Op het betoverend bladerendek heb ik toch wat schrik wat voor ondergrond er is. Start is dan ook behouden, toch kan ik na 200 meter als we op het asfalt naar beneden moeten mijn tempo opkrikken en loop mijn eerste km mooi onder de 4 min. Tweede km ietsje trager, we lopen op onverhard in een steegje, maar vrij goed beloopbaar.Zelfs km 3 wordt er opnieuw ééntje onder de 4 min. En dan wordt het plezant, of beter gezegd de pret is er af. Nog even kan ik de schijn ophouden in km 4 ( 4.10), om dan het tempo te moeten laten zakken naar 4.36.Maar het wordt nog zwaarder, een afdaling tussen stenen en onbeloopbare paden (voor mij toch), anderen lopen me voorbij of het alledaags is.Km 5 in 5.20, meteen mijn traagste km. Het blijft afwisselend bergop^en bergaf gaan met her en der nog wat onverharde stroken.Er zit zelfs een heuse "helling tussen, op de tippen van mijn tenen kruip ik naar boven.Ik besluit me niet te forceren, hier valt toch geen eer te rapen. De laatste 2 km laat ik nog tijden optekenen van 4.19 en 4.18.Blij dat ik ben als ik na 48.23 min binnen sukkel voor de exact 10,9 km. Kapot ben ik, zo zwaar heb ik al even niet meer meegemaakt. Ook de langere dan normaal werknacht zal er wel voor iets tussen gezeten hebben.Wachtend op loopmaat Stefan zie ik ook even later Luc binnenlopen, die besluit nog een tiental km los te lopen, ZOT!!!! Wanneer Stefan binnen is praten we nog even na met Robin die ook niet echt tevreden is over zijn wedstrijd.Stefan ook al niet, last van de zon. Dan maar naar huis, ondanks dat ik wou blijven, want de hoofdprijs was hier een scooter ter waarde van 1190 euro!!!!
Een paar uurtjes mijn bed opgezocht, wakker geworden met hevige kramp in de kuiten.En toch niet voldaan, want ik trek opnieuw mijn loopschoenen aan en loop nog 11 km uit in 54 min. Zo kom ik op deze zonnige zondag toch nog aan mijn lange duurloop, 23 km.
Vandaag maandag opnieuw gelopen 13 km in 64 min. En nu rustig blijven deze week en hopen op goede benen voor zondag. We zien wel...bij deze nog vele groeten en tot de volgende....
Nog enkele beelden om af te sluiten, die zeggen soms meer dan woorden ;-)
afgelopen weekend twee wedstrijden op't programma,
Les boucles d' Oreye en de Borreltjesloop in Kuringen. Traditiegetrouw loop ik beiden op dezelfde dag, Oreye voor-, Borreltjesloop namiddag.
Op zaterdag besloot ik om samen met Pieter nog gauw een duurloopje af te haspelen in het glooiende Haspengouw. Daarvoor rekende ik op de fietsknooppunter en stippelde een route uit van ongeveer 25 km, Pieter had immers zin in een lange duurloop ter voorbereiding op Battice. Ikzelf vond het idee ietsje minder met de twee wedstrijden in het vooruitzicht. Maar nam toch de uitdaging aan. Met wat omzwervingen en een 170 tal hoogtemeters en 29 km in de benen kwamen we na een kleine 2uur en half moe maar voldaan thuis.
Na het nachtje werken een uurtje op de zetel pitten, ook dit wordt een gewoonte, trok ik met de overige Speelhofrunners Mario, Sven en Stefan naar Oreye Daar werden ook loopmaatjes Robin en Raphael gespot.Ook nog enkele andere bekende Vlamingen waaronder levend reclamebord JP.Vossius die zijn schoonzoon Geert graag aan de start van deze ietwat zwaardere wedstrijd zag staan. Laatstgenoemde vloog als een speer uit een boog mee met de kopgroep die door Robin (ook weer traditiegetrouw) op sleeptouw werd genomen. Het parcours was afwisselend glooiend, onverhard met enkele leuke passages. Onderweg kon ik na een tijdje Thierry Vanherck en zelfs Patrick Geelen bijbenen. Deze laat,ste had zich verslikt in de start en zat na een zestal km compleet dood, zo had ik hem nog nooit gezien. Beiden kon ik dus achter me laten zonder echt diep te gaan. Voldaan maar niet kapot liep ik over de finish in 39.55 voor 9,7 km en werd zo 34 ste op 353 starters. Toen iedereen van de groep binnen was, nog even nagekaart en dan huiswaarts. Nog een paar uurtjes rusten en dan naar Kuringen voor de Borreltjesloop
Daar aangekomen meteen loopmaatje Bart Saenen tegengekomen. Ook Marc Nelissen was van de partij, voor hem liet ik me inschrijven onder Gemsjoggers zodat ze later tijdens de prijsuitreiking beslag konden leggen op de tweede plaats als op één na grootste groep en zo twee bakken Duvel in ontvangst mochten nemen. De wedstrijd op zich, traag gestart naar mijn normen, er moesten 1 kleine en 3 grote ronden afgelegd worden, waarbij men telkens kon kiezen tussen een "borrel" of water aan de bevoorrading.Omdat ik het al moeilijk had om te volgen, zag ik de borrels niet Het was telkens draaien en keren op een zeer bochtig parcours, en daar heb ik het toch wel moeilijk mee. Volledig uit het ritme moest men dan ook nog 4 keer een trappenpartij doen achter de plaatselijke kerk. Ronde na ronde kon ik mijn schade ten opzichte van mijn concurrenten in de afgelopen HC competitie beperken, maar vandaag waren Geert en John weer een maatje te groot voor mij.Zij liepen de perfecte wedstrijd en sneden waarschijnlijk de bochten wel af, waar ik dat niet deed. Uiteindelijk kwam ik na een felle sprint die ik verloor tegen een jonge gast (3.40min/km), na 9,9 km over de finish in 40.06 en werd ik 33ste op 220 deelnemers. Tijdens de prijsuitreiking werd ik dan ook nog de winnaar van de hoofdprijs van de mooie tombola aldaar. Een Bongobon voor een weekendje Parijs werd de mijne.;-) De dochter zal er wel bij varen ;-) Deze organisatie is één van de betere uit het loopwereldje, zit nergens in een challenge en trekt toch redelijk wat volk. Borreltjes a volonté, mooie prijzen etc... wat wil een mens nog meer. Bij leven en welzijn zien ze me volgend jaar terug....
The day after.....vandaag maandag....afgesproken met Mario....wandeltocht in Gelinden, een twintigtal km loslopen, haha ;-) Gezapig gestart...na 5 km een zéér zwaars tuk...trailwaardig....wandelen....Mario trekt rustig door...ik mis de afslag en loop zo een tweetal km mis. Mario kwijt...motivatie weg, alleen doorhaspelen....het gaat moeizaam. alles begint pijn te doen. Bij de tweede controlepost heb ik al meer dan 15 km op de teller....kortste weg terug is nog 3,8 km....deze genomen, nog niet helemaal juist blijkbaar....gelukkig ken ik de weg. Na 20 km in 1u45 min kom ik terug ter plaatse....geen Mario te spotten....even naar binnen...niks....terug naar buiten hoor ik hem roepen.Ook hij heeft zijn peren afgezien op de laatste "officiële" 7 km van het traject, dat ik dus heb gemist. Het was een leuke ervaring alweer, ongelooflijk eigenlijk welke zware stukken je kan tegen komen op een wandeltocht zo vlak bij thuis. Volgend weekend geen wedstrijd op de planning, misschien een verkenningsloopje in Battice van 13 km op zaterdag. we zien wel ;-) Groetes....
Nog enkele foto's...
één van de "betere" foto's van mezelf, in Oreye ben ik niet te diep gegaan en dan krijg je zulks mooie beelden
Gisteren stond de laatste wedstrijd in het kader van de Haspengouw Challenge op het programma, de zeskerkenloop in Kortessem, 15 km door een glooiend landschap. Het zonnetje was op deze warme oktoberdag uiteraard van de partij. Mijn bedoeling was om niet voluit te gaan in deze wedstrijd vermits het klassement in de HC al vast ligt voor mij. Ik word mooi 9 de in mijn categorie + 45 (waarschijnlijk 8ste omdat Roger Palmans er niet bij was en hij zo niet aan zijn tien wedstrijden komt), en dus niets hoefde nog. Ook omdat ik de laatste dagen meer pijn ervaar en de goesting ook een beetje op is. Sinds 2006 hou ik op mijn blog alles bij en sinds toen liep ik dus elk jaar deze wedstrijd, ervoor waarschijnlijk ook nog, maar daar is mijn geheugen helaas wat kort voor ;-).
Zonder opwarming verscheen ik na veel blablaba onder collega's (wat hebben we toch altijd maar te vertellen? ), aan de start.Twee minuten later werden we al op gang geschoten. Ik had afgesproken dat ik zolang mogelijk met Pieter zou meelopen, hij had immers geen vertrouwen in zijn snelheid. Alvast niet te snel vertrokken, want deze wedstrijd begint pas na 5 km. Km 1 legde ik af in 4.01, km2 in 4.04.Km 3 kon ik afleggen onder de 4 min, en hier liet ik Pieter een beetje achter. Km 4 in 4.05 en dan de eerste klim in 4.17, overgaande naar onverhard , km 6 in 4.09. Niks forcerend bleef ik gewoon mijn ritme draaien en kwam ik niet meer onder de 4 min grens.Op de onverharde stukken verloor ik telkens weer wat terrein en achter mij zag ik Pieter terug komen die perfect gehaasd werd door een andere loper.Daar wist ik al dat ie terug zou komen, langzaam maar zeker!!! Km 10 en 11 werden ook nog eens verzwaard door de tegenwind en stilaan begon ook mijn vat leeg te lopen, ondanks de mindere snelheid. Op km 12 moest ik het tempo weer laten zakken, en kwam Peter met zijn "maat" langszij. Hij gebaarde om aan te pikken, helaas had ik niet de macht. nochtans had ik vanaf toen een mooi zicht op een drietal die ik normaal wel zou aankunnen.Ook toen John Neven net zoals in Alken even voet aan de grond zette, dacht ik even dat ik terug zou komen. Even later op km 13 moest ook een andere loper even wandelen, Benny Jooken had het blijkbaar ook moeilijk. In een goede dag zou ik waarschijnlijk bij hun kunnen gekomen zijn, vandaag was ik niet zinnens mij te forceren en liet hun begaan.Ook achter mij hield ik het "spel" in de gaten, want er waren inderdaad redelijk wat gaten tussen de lopers.Ik zag in de verte loopmaatjes Geert en Raphael stilaan korterbij sluipen, maar zij konden mij niet meer bedreigen. Pieter en zijn medemaat waren toen al over de twee "wandelaars gelopen richting finish. Ik kon in de laatste bocht naar de finish toe nog een "vreugdedansje" placeren en zo het publiek wat animeren. Genietend, maar toch ook wel een hééél klein beetje gestorven onderweg, kwam ik over de meet in bijna 64 min. Mijn slechtste tijd ooit, maar ik maal er niet om.
Na afloop was het weer een gezellige boel onder de "bevriende lopers" en werd de dag afgesloten met het nodige gerstenat. Maar helaas, ook dit jaar werd mijn naam niet afgeroepen op de tombolatrekking. Volgende week gaan we voor de "dubbel", Oreye voor de Hesbignon in de voormiddag. Namiddag gaan we borreltjes drinken in Kuringen op de " Borreltjesloop" Maar eerst nog wat onderzoeken ondergaan betreffende mijn rug en bil. Heb mijn oor nog eens te luister gelegd bij een andere sportdokter, dr Indeherberghe uit Genk. Afwachten wat er gaat uitkomen
Het is ondertussen al even geleden dat ik een wedstrijd liep. Vandaag stond echter de Limburgse klassieker "Dwars door Hasselt" voor de deur, ééntje die ik in principe elk jaar meeloop omdat die gesponsord, lees gratis, kan gelopen worden. Niet dit jaar, DVV is iets kieskeuriger geworden en heeft gesnoeid in zijn "klantenbestand". Dan maar uitzien naar de Waalse Hesbignon wedstrijd in Moha. Eén zware dobber die wedstrijd, waar ik vier jaar geleden nog eens aan de start stond. Maar in laatste instantie werd ook deze wedstrijd afgeblazen, mede door toedoen van loopmaatje Pieter. Hij heeft net zo als ik zijn zinnen gezet op de zware 33er in Battice, voor hem een eerste ervaring. Voor mij de derde deelname. Dus moet er ook getraind worden en waar kunnen we dat beter doen dan op een georganiseerde wandeltocht. Daarom trokken we vanmorgen naar Diest waar zowel 20 (23 km), als 30 km of meer kon gewandeld, in ons geval gelopen worden. Met pak en zak beladen vertrokken we na onze inschrijving, slechts één luttele euro, op pad. Meteen kregen we al een serieuze helling voorgeschoteld, en wat volgde was ook niet van de poes.Véél onverharde toestanden met hier en daar toch wel een paar pittige afdalingen, niet meteen mijn specialiteit. Ook had ik last van een kleine blaas vandaag zodat ik regelmatig moest stoppen voor een sanitaire stop. Het ritme werd zo en paar keer uit mekaar gerukt. En meteen voelde ik ook dat het mijn dagje niet zou worden. Na een 15 tal km begon ik dan ook nog pij te krijgen in de rechterbil regio en dat belemmerde mijn loopstijl. Na 20 km was het vet van de soep en meteen dacht ik ook aan stoppen. En dat gebeurde ook na 23 km toen we terug aan de aankomst kwamen. Het was een mooie lus van 23 km die we afgelegd hadden, nu diende we nog enkel een klein lusje van 7 km te volbrengen, maar mijn lichaam had er geen zin meer in, en mentaal kon ik het ook niet meer opbrengen.Jammer voor Pieter, ik stelde hem nog voor om alleen verder te gaan, maar voor hem was het ook genoeg, al had hij toch wel meer in zijn mars. We wisselde even van kledij en gingen nog gauw iets drinken vooraleer we (ik toch), een beetje ontgoocheld huiswaarts keerden. Ik heb nog tot 9 november de tijd om al dan niet te beslissen of ik in Battice aan de start zal staan. Het is wel een beetje zoals mijn andere loopmakker Mario Smol repliceerde op mijn Facebookstatus, dat we niet gemaakt zijn voor de lange afstand. Maar ik ga er niet over blijven tobben. Zondag aanstaande staat de 6 Kerkenloop op het programma, laatste wedstrijd van de HC, en in principe heb ik die niet meer nodig. Mijn 9 de plaats in het eindklassement ligt vast, enkel bij niet deelname van mijnentwege moet ik hopen dat de persoon die nu achter mij staat niet teveel punten haalt, want het verschil bedraagt slechts 5 punten. Dus zal ik toch maar deelnemen, maar of het voluit zal zijn is afwachten tot zondag. En eigenlijk tot morgen, want dat trek ik naar Genk, naar Dr. Indeherberghe voor een second...of noem het de zoveelste opinion wat betreft mijn rug. De pijn is vermeerderd, vandaar de beslissing om nog es naar een dokter te gaan. Hopelijk komt er een oplossing uit de bus, ook al is het maar een tijdelijke.
We zijn ondertussen midweek en eindelijk heb ik de tijd gevonden om mijn wedstrijdverslag van afgelopen zondag in Alken neer te pennen.
In de afgelopen week deed ik een duurloop van 20 km, waarvan ik de laatste 4 km in een zwaar onweer terecht kwam.Zelf heb ik er niet onder geleden, maar mijn Forerunner 110 gaf geen kik meer toen ik thuiskwam.Water stond in het scherm en mijn polsbandje was al eerder kapot. Heb hem nog even aan de praat gekregen tijdens een fietstochtje, maar na 30 km ga ie er weer de brui aan. Dan maar op zoek naar een nieuw toestel, en na veel wikken en wegen koos ik voor de 110 U. Geen idee overigens waarvoor die U stond.Ook internet maakte me niet wijzer. Wat ik wel wist, was dat er geen hartslagband bijzat. Het toestel kostte op Coolblue dan ook maar 99 euro. Koopje dacht ik in vergelijking met de gewone 110 die 129 euro kostte. Wat bleek nu, vandaag toestel ontvangen en er zit ook geen hartslagfunctie bij, vandaar waarschijnlijk het prijsverschil. Geen erg, loop toch héél weinig in hartslagzone,was gewoon een indicator.
Dan maar over tot de orde van de dag, het wedstrijdverslag. Brouwerijloop dus in Alken, vertrek op de atletiekpiste. Twee grote ronde van 5 km ongeveer maakt 10,1 km volgens de meeste Garmin lopers. Slechts 133 lopers aan de start. Collega's Speelhofrunners Mario, die zorgde voor het vervoer (y), Sven en Stefan ook paraat. Laatsgenoemde liep overigens in zijn ACA clubtruitje wat hem een boete opleverde van 6 Chouffe biertjes voor zijn andere collega's Speelhofrunners. Voor mij de donkere graag Stefan .
De start werd dus gegeven op de atletiekpiste waar we anderhalve ronde moesten afleggen vooraleer de mooie omgeving van Speelplein de "ALK" werd verlaten om zo de straat op te trekken. Door de km aanduiding (al dan niet correct), wist ik dat de eerste 5 km netjes onder de 4 min gelopen werd.Ik liep in een mooi groepje met Jo Ruymen (liep trouwens een sterke thuiswedstrijd), John Neven, Ivo Frederickx en Mario Vanstreels.Die laatste probeerde me in de tweede ronde op sleeptouw te nemen, wat nodig was , want in km 6 en 7 zat ik even boven de 4 min grens.Ik bleef vechten en de uit ons groepje weggevluchtte John stond even later stil.Te vlug vertrokken en opgebrand.Net voordat ik aan hem kwam zette hij zich terug in looppas. Toch kwam ik er mede door de hulp van Mario en een boomlange Hollander die ik even als haas gebruikte terug bij.Ivo moest uiteindelijk lossen. Nog een tweetal km en een andere loper had zich ook bij ons gevoegd. In de laatste km probeerde ik nog wat bevoorrading mee te nemen, maar zes keer dacht ik een bekertje te pakken te hebben, maar helaas niks.Ik maakte me zelfs even boos. de locatie van de drankpost stond echt niet goed opgesteld.En zo liet ik die andere loper helaas lopen.Bij het oplopen van de atletiekpiste zette ik me nog even schrap en probeerde zowel John als Mario te remonteren wat uiteindelijk wel lukte. Maar volgens mij zat er voor Mario meer in. Mijn eindtijd was 39.29, iets minder goed dan vorig jaar. Soit, ik eindigde op een 32 ste plaats algemeen en door de afwezigheid van enkele vedetten in mijn categorie kon ik nog eens beslag leggen op een 6 de plaats in mijn categorie. De onbekende Hollander eindigde op amper 3 sec voor mij, ook een leeftijdsgenoot ;-)
Na de douche nog een paar Chimaykes genuttigd, een prijsje gewonnen met de tombola. Daarna nog een frietje gaan steken met Mario Smolders en gezin om de avond uiteindelijk te af te sluiten in de Roxy te St-truiden. Daar werden de lachopnames gedaan voor de nieuwe afleveringen van de Kotmadam. We hebben dan ook ons steentje, of zeg maar lachje bijgedragen. Met nog één wedstrijd voor de boeg in de HC zijn de teerlingen in het eindklassement alweer geworpen. Na een middelmatig seizoen mag ik de negende plaats opeisen . Dan moet ik wel de wedstrijd nog uitlopen, maar ik hoef niet meer voluit te gaan, want de concurrentie kan mij niet meer bedreigen.En hogerop kan ik ook niet meer geraken. Hetzelfde resultaat als vorig jaar en daar ben ik ruim tevreden mee ;-) Nog enkele mooie foto's van topfotograaf Gilbert Simal.Ook een dankwoordje overigens voor het beeldmateriaal van Benny Cox en Vanessa (vrouw van Mario Smolders) , die beelden heb ik overigens al op mijn facebook pagina gedeeld. Tot.......
mooi groepje ;-) de eindsprint ;-) Mario nog even het nakijken geven....... ....alvorens echt te sterven ;-) Jaennnnneeeeeeeeeeee
Afgelopen zondag stond alweer een "thuiswedstrijd " op het programma, de Fruitloop, al jarenlang een niet te missen traditie. Ondanks alle goede bedoelingen en de véél helpende handen van vrijwilligers en organisatie heeft deze wedstrijd jaren geleden al zijn charme verloren. Maar goed, het is en blijft een topper, en dit jaar werd opnieuw een BK halve marathon georganiseerd. Aanvankelijk was het de bedoeling dat ik deze zou lopen, maar de vorm hier naartoe was nog niet optimaal door de ribblessure en de weinige en soms moeizame trainingskm's. Maar uitgerekend dat weekend trouwde mijn vrouwelijke werkcollega Cindy en allen waren we uitgenodigd om dit feest mee te maken. Ruim op voorhand had ik mijn baas meegegeven dat ik niet aanwezig zou zijn op het werk die daaropvolgende nacht, zijn gezicht sprak boekdelen. Omdat mijn andere collega bakker regelmatig zijn kat stuurt vond ik het er ook niet beter op dan ook es een nachtje thuis te blijven. Zowel op vrijdagmiddag (wat voor mij niet gebruikelijk is), als op zaterdagmiddag deed ik een fietstochtje van een 90 tal km. Daarna was het tijd om me klaar te maken voor het feestje dat om 18 u begon. Rond 23 uur was mijn collega al redelijk "in de wind" en een uur later besloot mijn baas hem mee naar huis te nemen. Hij zei niets tegen mij, dus ging ik er van uit dat hij wel alleen zou werken. Ik hield het nog uit tot 3 uur in de nacht en reed dan huiswaarts. Bij het passeren van de bakkerij zag ik nog geen licht branden, oei, dat zou NOOIT goedkomen. Toch reed ik huiswaarts en lag ik om 3u15 in bed. Om een kwartier later er uit gebeld te worden. Ik was razend maar ging toch werken.Ik deed mijn best om de situatie als nog te redden en rond de klok van 9 u was dat een feit. Die halve marathon kon ik nu wel op mijn buik schrijven, ik, was totaal kapot. Thuisgekomen, geslapen tot 13u45, en dan was het tijd om me klaar te maken voor de eigenlijke wedstrijd van de Haspengouw Challenge die doorging om 16u. Ik voelde me nog steeds belabberd, maar probeerde toch alles in gereedheid te brengen. Om iets voor 16u stond ik dan samen met nog 175 andere atleten aan de start, die vertrok op de piste van het atletiekcomplex. Ik probeerde vandaag nog es voluit te gaan , en aan mijn start te merken zou dat wel goed komen. Maar van 3.36 ging het naar 3.49, 3.52, 3.56. Km 5 werd afgerond in 4 min. Ik zat in een groepje met Mario Vanstreels, John Neven en Ivo Frederix.Daar was ook even de eerste dame Jessy Beelen bij.Ivo en Jessy moesten hun te snelle start al bekopen na een 4 tal km. Mario probeerde me mee op sleeptouw te nemen in de tweede ronde.Even kon ik nog mijn wagentje aan hangen.3.56 voor km 6, maar dan begon zowaar de lijdensweg ;-). Km 7 werd 4.08, km 8, 4.03, en km 9, 4.04. De laatste km probeerde ik er nog alles uit halen want ik zag één loper terug komen van een tweetal dat ik even voordien had ingehaald. In de laatste 300 meter op de piste moest ik nog voluit gaan voor de sprint, maar helaas zette hij zijn voet eerste over de finishlijn. Maar geen erg, kan er mee leven. Ik eindigde met een tijd van 40.20 voor 10.2 km op een 28 ste plaats van 176 deelnemers en kon me nog net handhaven in de top 10 van de 45 plussers ;-) Na de lekkere douche werd er nog gezellig bijgebabbeld en gedronken met Bartje Saenen en Mario Smolders met zijn gezin. En voor één keer dat hij eens blijft wachten wint hij toch wel één van de hoofdprijzen zeker. Zijn dochter zal blij zijn met de Galaxy minitablet ;-) Volgende week de brouwerijloop in Alken, daar gaan we nog eens een lap proberen op te geven. Nog enkele foto's om af te sluiten, groetjes!!!
Hier nog samen met Jessy en Ivo, toen ging het nog redelijk goed ;-) Sterven op de atletiekpiste Mario kijkt even of ik wel mee kan ;-)
afleggen in een spurt tegen een véél jongere kerel, het is geen schande ;-) hier met John Neven, die ik even later moest laten gaan begin van de tweede ronde kon ik afstand nemen van Jessy en Ivo die ook te snel gestart waren ;-)
Bij het lezen van de hoofding zou je haast denken dat "bakkertje" een weekendje vakantie genoot, maar niets is minder waar Het werd een loopweekend, of wat had U anders gedacht beste lezers!!! ;-)
Op vrijdagavond stond er een estafettewedstrijd op het programma en ik werd in laatste instantie uitgenodigd door Mario omdat zijn partner Stefan helaas verstek moest geven. Hoe graag ik het ook zou gewild hebben, een vrijdagavond ligt me niet.Moet daarna gaan werken en dan is het niet leuk om afscheid te nemen, en ook moet ik dan vééél vroeger opstaan en dat krijg ik dan door het weekend niet verteerd.
Zaterdagmorgen toen ik thuiskwam had ik het idee opgevat om naar Remicourt af te zakken, waar ook loopmaatje Robin Kipleduc aanwezig zal zijn. Deze kleinschalige wedstrijd wordt georganiseerd door een andere loopvriend, Didier Corin. Slechts 106 deelnemers op de 10.3 km en zo kon ik ook eens een prijsje pakken.Ik werd tweede 50 plusser achter een ongenaakbare Michel Zielinsky. Al heb ik even mogen dromen van de overwinning toen ik hem na één km voorbijging en dat kon volhouden tot km 5. Toen was helaas het spel uit, maar ere wie ere toekomt.Hij is te sterk voor mij, zo simpel is het ;-) De wedstrijd zelf eindigde ik in 41.12 en dat tevens goed voor een 8 ste plaats algemeen op een parcours "plat en rapide en dat is volgens Waalse normen dan toch.Want er zaten aardige klimmetjes in waar soms geen einde leek aan te komen. Waar ik de eerste 5 km steeds onder de 4 min grens kon blijven, kreeg ik vanaf km 6 en de passage van Michel een mentale tik en liet me dan maar stevig "uitbollen" (lees, meer zat er toch niet meer in ) 4.08/4.06/4.13/4.13/4.08. Een mooie korf met wat streekspecialiteiten werd de mijne bij de tombolatrekking.
Zondagmorgen dan, alweer een nachtje werken er op zitten, een uurtje op de zetel vertoeven werd helaas een half uurtje. Klaarmaken voor wedstrijd nummer 2, de Foulées Hannutoise, 8 ste wedstrijd voor mij in de Challenge Hesbignon en zo kom ik in het eindklassement terecht. Deze wedstrijd mag als "iets zwaarder" gecatalogeerd worden.Met een paar onverharde passages weet ik al dat een toptijd er hier vandaag niet zal inzitten. Met 271 atleten aan de start, Speelhofrunners Mario, Sven en Robert die ook Hollander Jo Schoonbroodt heeft meegebracht, tevens winnaar bij de V3. Ook Daniel Drion, Jean Marie Haekens, enkele atleten van ACA en de Landense joggers tekenen present voor de Vlaamse garde. De start op de atletiekpiste wordt vervolgd op straat en dat gaat gedurende 4 km in dalende lijn.Mooie km-tijden laat ik dan ook optekenen, 3.50/3.46/3.44/4.07 richting bergop en het eerste deel onverhard vangt hier meteen aan. De km tijden zakken dramatisch, 4.36/4.31. Km 8 kan ik me een beetje herpakken, zeg maar recupereren. 4.00.Dan terug een laatste strook onverhard van bijna anderhalve km.4.10 en 4.33 zonder enig risico te nemen probeer ik hier heelhuids door te komen om dan in de laatste km (lees 960 meter) nog een efforke te doen 3.36. Eindtijd na het rondje piste wordt 40.54 (4.07 min/km ofte 14.5 km/u). Niet echt een toptijd, maar desondanks toch tevreden. Een 40 ste plaats en 5 de 50 plusser is wat ik hier vandaag heb neergezet. Achteraf nog wat nagekaart met de "Hollanders" Robert de bakker en Jo Schoonbroodt. Robert won vandaag trouwens de "batlle of the bakers ;-).
En zo zit ook meteen het loopweekend er weer op. Volgende week een thuiswedstrijd. De HC wedstrijd (10 km) in St-truiden met start op amper 100 meter van mijn werk. Er is daar ook het BK halve marathon in de voormiddag en ook hier zou ik willen aan deelnemen, maar mijn rug en bil laten me momenteel voelen dat het misschien wat véél zal zijn. Ik ben er nog niet geheel uit, maar de 10 km staat al vast, de rest zal afhangen hoe ik de zaterdag zal verteren. Moet naar een trouwfeest van een collega op het werk, maar tevens moet er die nacht ook nog gewerkt worden.Want twee collega's afwezig dat kan mijn baas niet aan vrees ik. We zien wel....
Afgelopen donderdag kroop ik nog es op mijn fiets om de Vannitsen Classic te gaan verkennen.Van bij mij thuis uit en terug goed voor 80 km met twee klimmertjes van 5,6 tot 5,8% gedurende 2500 meter. Was nog maar 15 km ver, en de tegengoesting kwam al opzetten.Wat heb ik toch ooit in dat fietsen gezien vraag ik me dan af. Goed 80 km en dikke 3 uur later kwam ik thuis met een gemiddelde van 25 km/u. Zaterdags werd de toer opnieuw gedaan, maar nu in het bijzijn van mijn collega Marc Boonen.De laatste tijd heeft die niet meer veel op zijn fiets gezeten, dus snelheid zal er vandaag ook niet inzitten.Nog een kwartier oponthoud onderweg, dreigende wolken , véél wind, maar mijn gevoel is ietsje beter.De laatste 8 km worden we uiteindelijk dan toch getrakteerd op dat al een tijdje dreigende noodweer.Schuilen doen we niet, we zijn immers bijna thuis.Opnieuw 80 km later komen we thuis met een gemiddelde van slechts 24,5km/u. Drijfnat, maar toch uitgedroogd laten we ons twee blauwe Chimay's smaken ;-)
Zondagmorgen dan...als ik thuiskom van mijn werk sta ik voor...nee..niet voor gesloten deur...maar voor een dilemma. Het is mooi weer, zal ik voor de derde en goede keer de Vannitsen nog es afrijden?? Er is immers ook de jogging de Berloz, het kleinschaligere broertje van die andere jogging die tot de Challenge Hesbignon hoort. Loopmakkers Robin Leduc en thuisloper Kristof Schrijvers zullen er ook zijn. Maar er is ook de wedstrijd in Gotem in de namiddag waar ik loopmaatje Mario zou hazen, die me trouwens 's morgens afraadt om naar Berloz te gaan, en bijna was hem dat gelukt. Maar ik ben een karakterbeest en geef niet zo gauw op, zodoende spring ik in mijn loopkleren, dan in mijn auto en zo op weg naar Berloz, een 10 minuutjes rijden. Kristof en Robin kiezen voor de 6 km, ikzelf voor de 11 km. Later gezien niet meteen de beste keuze, maar soit. Met een 100 tal lopers staan we aan de start, een 40 tal voor de 6 km, de rest voor de 11 km. Vertrekken gaat vrij goed, zodat de eerste km in 4 min wordt afgelegd, super!!!! tot km 5 kan ik onder de 4 min blijven lopen, en zo haal ik Kristof nog in na 3 km, die een derde plaats zou behalen op de korte afstand. Een zestal mensen zie ik voor me uitlopen.Robin ruim op kop, wordt winnaar op de 6 km.Daarachter 3 mensen voor de 11 km, daar nog twee tussen, ééntje voor de 11 en ééntje voor de 6, die ik even later ook inhaal.dus loop ik in vijfde positie.Nu krijg ik het even moeilijk want we moeten een grasstrook passeren, waar het moeilijk lopen is voor iemand die zijn evenwicht niet kan houden.4.26 voor km 6 en ik word dan ook nog eens gepasseerd door een genaderde loper. Achterom kijkend besef ik dat mijn zesde plaats redelijk veilig is en dat ik er niet meer meer kan uithalen, dus loop ik de wedstrijd rustig uit.Km tijden tussen de 4.15 en 4.20 maakt dat ik de 11 km wedstrijd eindig in 45.47, goed voor een zesde plaats algemeen en net naast de prijzen.Voor twee euro die trouwens terugbetaald wordt bij het inleveren van je borstnummer, moet je geen hoge eisen stellen.Toch win ik nog een Nederlands-Frans leesboek met de tombola.
Huiswaarts gekeerd, een paar uurtjes op bed gaan liggen, slapen zit er niet echt in. Dan klaarmaken voor Gotem, waar ik mijn belofte zal nakomen en Mario ga hazen.Het eindklassement in de Haspengouw Challenge maakt me dit jaar niet zo veel uit, een tiende of 12 de of pakweg 15 de plaats, wie maalt daar nu om ;-).
Mijn taak dus volbracht al had Mario het best wel een paar keer moeilijk om te volgen, maar voor dat relaas kan je beter terecht op zijn blog, waarvan je de link terugvindt op mijn blog ;-) samen eindigden we de wedstrijd in 45.47, voor 9,8 km. De rest van de avond afgesloten met wat nakaarten onder loopvrienden over koetjes en kalfjes, met een paar lekkere Grimbergen donker. Vanmorgen dan de ontnuchtering toen Mario om 9u15 aan de deur stond om een wandeltocht hier in het dorp te lopen als "herstelloop" We gingen voor de 19 km, ja als de ogen groter zijn als de buik, wat uiteindelijk 20 km werd. We haspelde het tochtje af in 1u49, met de laatste 3 km toch wel uiterst zware benen.
Het blijkt me terug vrij goed te gaan, de ribben voel ik uiteraard nog, en ook de rechterbil lijkt ontstoken te zijn,even afwachten en anders een spuit erin. Volgend weekend niet echt een wedstrijd op het schema, maar er is wel iets "anders" op til....volgende week daarover waarschijnlijk meer. September belooft alvast druk te worden, afwachten hoe het lichaam gaat reageren op al die "gebeurtenissen"
sporten op een "laag pitje" door twee gebroken ribben.
we zeggen en schrijven 23 juli.... een doordeweeks tochtje met de fiets, met een tussenstop aan de ijskar te Diepenbeek kanaal.Na mijn verfrissende cola wil ik daar terug vertrekken, rij ik toch niet in een gleufje zeker. Gevolg, wiel blijft steken en dus over kop, fiets op me gekregen en even "groggy". Helpende handen proberen me recht te trekken, misschien niet zo een goed idee, pijnlijk vooral.Maar het was op mijn verzoek. Bijkomen op een stoel, mensen vragen of het gaat, moet er iemand gebeld worden? Héél even wil ik met rust gelaten worden, ondanks de goede bedoelingen.Vloeken dat het geen lieve lust is.Na een 10 tal minuten besluit ik toch te vertrekken, 30 km verder heelhuids , thuisgeraakt. Felle pijn, richting spoed. Verdict, twee gebroken ribben, doeme hé, en net in de vakantie.De geschiedenis herhaalt zich, drie jaar geleden ook in deze buurt een val, ook twee gebroken ribben, net voor mijn vakantie.
We schrijven 24 juli, the day after.Ondanks de pijn kan ik niet stilzitten. wandelingske gemaakt richting Speelhof waar ik Hilde Leurs en haar man zal ontmoeten na hun fietsescapade door het prachtige Haspengouw. 13 km in net geen twee uur.
Zaterdag 27 juli waag ik me terug op de fiets. Toerke gemaakt met mijn vaste fietscollega.Het loopt redelijk, ik haal 28 km/u op 107 km!!!
Dinsdag 29 juli waag ik me terug aan een loopje, 9 km in 47 min.Het begin is er, sommige mensen twijfelen of mijn ribben echt gebroken zijn .
Woensdag 30 juli, 12 km aan 11 km/u, héél veel pijn aan de ribben, balen.Rustig zegt iedereen. Koppig en gefrustreerd "bakkertje" slaat alle goede raad in de wind.
Donderdag 31 juli, terug de fiets op.Moeizaam 100 km aan 26,5 km/u, waarom altijd zo veel??? De maand juli loopt op zijn einde met 1065 fietskm's en "slechts" 182 loopkm's
Zaterdag 2 augustus, de Marc Wauters Classic, samen met mijn fietscollega, de ribben doen ontzettend pijn, op karakter uitgereden, 100 km in net geen 4 uur.
Zondag 3 augustus.Terrasjogging Bilzen. Kan met loopmaatje Bart mee om te supporteren, en dat is ook het plan.Maar enkele tellen alter besluit ik om tot daar te fietsen, goed voor een 40 tal km. Blij weerzien met de loopmaatjes, voor mij balen dat ik hier niet kan meedoen.Dan maar wat fotokes trekken. De terugweg verloopt moeizaam, en als ik onderweg nog getrakteerd wordt op een onweer , is de kous helemaal af. Toch thuisgeraakt na 72 km (24km/u) The day after kan ik nog amper vooruit, voel me geradbraakt, overdrijven is NOOIT goed!!!!!!
Dinsdag 5 augustus, verveling slaat toe, nog es gaan wandelen. 8 km slechts in 75 min Woensdag, eerste werkdag na mijn verlof, ganse nacht pijn verbijten, maar ik trek me erdoor.Waarom blijf ik niet thuis ?? Het worden zware en pijnlijke dagen...vrijdag is er de estafetteloop.....zonder mij
Zondag 10 augustus besluit ik naar Kortessem af te zakken, wandeltocht 21 km aan net geen 7 km/u.
Maandag ben ik opnieuw een wrak, mijn respect voor de dodentochtwandelaars stijgt zienderogen. Wandelen is zwaar, zeker aan het tempo dat ik vooruit ga. 's Avonds wedstrijdloop Kozen.....alweer als supporter.
Dinsdag 12 augustus, nog maar eens proberen te lopen, luisteren kan ik toch niet.10 km in 62 min, het ging vrij goed....zou het.....ja... Donderdag 14 augustus, terug op pad en stevige training, 15 km in 75 min, met een piekkm aan 14km/u, joepie.... maar de pijn is er nog steeds.
Ondertussen is het weer weekend geworden, en dus werd gisteren het fietsje nog es bovengehaald. De Bpost cycling toer in Bokrijk samen met collega Marc onderweg de pijlen opgepakt. Met "slechts" 711 hoogtemeters is deze tocht toch weer vrij pittig, we zitten op het parcours van 115 km. Negen "officiële hellingen zijn er te overwinnen, Bollenberg, Slingerberg, Leteberg, Borreberg om er maar enkele te noemen.Vooral de laatste is het kortst, maar ook het hevigst.Na een lange afdaling, direct rechts afslaan en tegen een muur aan botsen, het doet menig kettingblad kraken. Heb gelukkig net op tijd geschakeld en geraak vrij goed boven.Toch zit ik verveeld met mijn hartslag, pieken tot 182, dat heb ik tijdens loopwedstrijden zelfs niet meer gehaald als ik voluit ga.De conditie is weg, en dat op amper 3 weken!!!!!!!! Nog twee regenbuien moet ik trotseren in het naar huis rijden, zelf ben ik ook leeg.Daar kan zelfs een blikje cola-light geen verandering in brengen. Al zwalpend leg ik de laatste 15 km af, krijg ook nog kramp in mijn linkerbeen, hopelijk geraak ik nog thuis.En ja na 129 km zet ik moe, kapot, leeg maar toch een "beetje voldaan mijn fietsje in de garage. We haalde nog net 25 km/u gemiddeld. Weinig geslapen, en dan gaan werken. Vanmorgen thuisgekomen, uurtje op de zetel doorgebracht en dan om 9 u staat Mario voor de deur. Wandeltocht Borgloon, 20 km is de bedoeling.Moeten wel wat afstanden combineren, maar we komen na 1u50 min binnen op dit toch wel pittig en zwaar parcours.we laten het niet aan ons hart komen, de Westmalle smaakt eens te meer.Bij thuiskomst worden we onthaald bij de schoonouders van Mario, gratis frietjes, en dat smaakt me op die moment hééééééééél erg!!!!!. Ondertussen heb ik toch weer véél pijn, waarschijnlijk, nee, meer dan waarschijnlijk ben ik over de schreef gegaan, waarom toch??? De ribben zijn uiterst gevoelig, de wedstrijd aanstaande Gotem waar ik me zo op verheugd heb, komt zwaar in het gedrang De volgende dagen eens echt rust nemen dan maar.Want eind september is het wel de bedoeling dat we kunnen fietsen op onze vakantie in Salou. We zien wel zeker....hopend op een goede afloop.Maar dat kan alleen als ik echt rust neem zeker? Tja......grrr.
Afgelopen weekend toch weer wat sportief bezig geweest.
Zaterdag stond er voor het eerst een Ardennen fietsklassieker op het programma. Nog nooit had ik meer dan 1000 hoogtemeters overwonnen, en nog nooit had ik meer dan 130 km gefietst Toch liet ik me overhalen om de fietstocht Aywaille- Bastogne-Aywaille te proberen met maar liefst 2300 hoogtemeters. Eerst wou ik gaan voor de 110 km, maar mijn fietsmaatje Marc kon me overhalen om er een dagtrip van te maken en dus te gaan voor de 155 km. Mijn Noors-Nederlandse fietsvriendin Astrid Elvebakke had me de link doorgestuurd en zou ons dus daar treffen. Nog een buurman die ook lucht had gekregen van deze tocht ging mee, hij heeft tonnen ervaring bij zulke tochten, dus dat zat goed. Betekent wel dat ik al om 5 uur uit mijn bed moest, want mijn fietsmaatje kwam mij al om 5u30 uithalen om dan richting Aywaille te rijden. Ook Johan de buurman stopte om half zes voor de deur. Ginder aangekomen kwamen we ook Astrid tegen die er echt zin in had. Na onze inschrijving samen op pad dus. De eerste 20 km gingen constant bergop, niet te, maar we pakten het toch voorzichtig aan, kwestie van ons niet op te branden. Na een paar km werd het duidelijk dat Johan en ik het voortouw zouden nemen. Ondanks dat het tempo niet zo hoog lag, bleven Marc en Astrid achter. Bij de eerste bevoorrading werd gewacht op de vrienden, 15 min later waren ze er.Dit was na een 40 tal km. Volgende bevoorrading op ongeveer 70 km werd er 20 min gewacht. De derde bevoorrading besliste Johan er alleen vandoor te gaan wegens tijdgebrek. Na een goei 20 min kwamen mijn andere collega's er aan. Dit was op km 92, dan doorgereden tot het centrum van Vielsalm waar we beloten om iets te eten Spaghetti voor mij, pizza voor de anderen. Terug op weg, nog één bevoorrading net voor de laatste en tweede zwaarste klim van de dag. Het was ondertussen al goed warm geworden, en dus moest er véél gedronken worden. Net voor het einde kon men de nog de klim doen naar La Redoute, maar omdat mijn gps was uitgevallen , en ik toch best wel moe was, heb ik deze maar laten liggen. De dag was al lang genoeg, we hebben er van genoten. 156 km in bijna 7 u, aan een gemiddelde van 23,7 km/u, ben er toch een beetje trots op.
Zondagmorgen trok ik naar't Speelhof voor een duurloopje, 14 km aan 11,4 km/u
Maandag Nationale Feestdag bij ons, en toertocht in Schoonbeek- Beverst. Maar het onstabiele weer lijkt roet in het eten te gooien. Ik heb toch een alternatief hoor. De Corrida in Warnant-Dreye, een recreatieve jogging, rondjes van 2500 meter, waar je kunt kiezen of je stopt na 1,2,3, of respectievelijk 4 rondjes. Samen met Mario trek ik daar naar toe, en ter plaatse is ook onze Flying Ducky Robin Leduc. We lopen een rondje als opwarming, en dan is het tijd voor de start. Omdat er niet veel toppers aanwezig zijn, zie ik mijn kans om eens op het podium te komen groter worden met het moment. Mijn doel is dan ook om na drie ronden uit de wedstrijd te stappen. Maar het lijkt best een zware wedstrijd te worden, veel klimwerk zit er wel degelijk in. Met 119 deelnemers aan de start en ik sta dan ook samen met Robin op de eerste startrij, we gaan er es invliegen sé ;-) Maar dat is dan toch zonder het warme weer, mijn slechte bene, en de zwaarte van het parcours gerekend, haha ;-) 4.05 voor de eerste km, dat valt nog mee. Maar hoe langer ik loop hoe trager het gaat. In de tweede km worden we nog ingesloten door een vrachtwagen die op het parcours is terechtgekomen.4.13/4.12 tot km 3 en tweede ronde dus. Ik had hier al kunnen stoppen en een tweede plaats was de mijne geweest, maar ik vond één toerke wat minnekes. Tweede ronden zijn er al een paar mensen binnen, dus loop ik hier ook maar door. Maar het gaat echt niet meer, krijg de benen niet meer rond. 4.17/4.15 tot km5 Derde rondje dus maar,4.21/4.19, nog een 500 tal meter en ik laat me uitbollen, achter mij kan me niemand meer bedreigen Eindtijd van 31.34 op 7,4 km, geen toptijd, maar toch een derde plaats kunnen veroveren. Dan wacht ik even op Mario en besluit nog één rondje uit te lopen met hem, hij doet de 10 km. Blijkt nu achteraf dat er alleen voor de eerste twee van elke afstand een prijsje is. Jammer, maar ik baal er niet om. We drinken er nog ééntje en dan huiswaarts. 's Avonds kan ik niet onder de voeten uit en besluit ik van opnieuw de loopschoenen aan te trekken voor een 11 tal km aan een strak tempo (13,5km/u avg) Laat ik het een frustratierondje noemen,pfff.
En zo zit ook dit weekend er weer op, dus op naar het volgende, met een loopwedstrijd op vrijdag, een fietstocht op zaterdag en nog een loopwedstrijd op zondag. See you next time ;-)
Afgelopen vrijdag werd de 12 de wedstrijd in de Challenge Hesbignon afgewerkt, voor mij de zevende manche. Het is tevens de enige wedstrijd op Vlaamse bodem en omdat het slechts op 3 km van mijn deur is, is dat ook de reden dat ik deze wedstrijd loop. Want wedstrijden lopen op vrijdag ligt me niet echt, daar ik steeds stikop thuis kom van het werk die dag. En mijn verlof begint pas op zondag. Toch zal ik proberen mijn beste beentje voor te zetten op dit geaccidenteerd parcours dat ook een beetje aangepast is door de weersomstandigheden van afgelopen dagen. De wedstrijd komt dus uit op 11 km volgens de organisatie.
Omstreeks half zeven besluit ik me klaar te maken na slechts 3 uurtjes slaap. En eens de loopschoenen aan heb ik het idee in mijn hoofd om al lopend naar de wedstrijd te gaan. De laatste 3 km passeren op amper 50 meter van mijn deur en dus neem ik dei voor mijn rekening.Het zijn ook meteen de zwaarste, maar zo weet ik ook waar ik aan toe ben. Ginder aangekomen, buiten adem trouwens word ik begroet door mijn bevriende loopmaatjes die zich afvragen waarom het zweet van mijn voorhoofd gutst ;-) Ben wat gestresseerd door de weinige slaap en de afwezigheid van mijn collega op het werk, zodoende moet ik er na de wedstrijd ook meteen vandoor om terug te gaan werken,pfff
227 lopers aan de start die een beetje anders loopt wegens wegenwerken. Meteen worden we een gras veld opgestuurd waar het toch niet makkelijk lopen is wegens het ietwat hoge gras. Ik doe het rustigaan , mijn eerste km in 4.17. Dan zet ik meteen alle zeilen bij om aan mijn inhaalrace te beginnen en mijn plaatsje te zoeken in het peleton. Bijgevolg loop ik km 2 in 3.50 en km 3 in 3.56. De mensen die mij horen passeren, in de Walen zijn ze dat nog niet gewend, kijken verbaasd op en ik zie ze denken...dei valt er meteen bij neer. Maar ik panacheer met de woorden, c'est normale, pas de panique ;-). Ik zet mijn weg voort en ben nu waar ik wil zijn.In het gezelschap van Ivo Frederickx probeer ik het beste van mij te geven.Ik moet momenteel mijn meerdere erkennen in hem, hij is bezig aan een heel goed seizoen. Toch lopen we enkele km's samen en kan er een babbeltje van af, al spoort hij me aan mijn adem te sparen. Ik kan mijn tempo goed aanhouden en loop steeds rond en onder de 4.10 km, niet slecht. Op km 9 komt het zwaarste gedeelte van de wedstrijd er dus aan, Ivo is ondertussen al vliegen. Ik kan nog net 4.09 lopen, maar km 10 slechts in 4.23, meteen ook mijn traagste ;-) Laatste km gaat in, nog even doorbijten op de onverharde stukken 4.14. Dan nog een sprintje bergop van 200 meter waar ik net de eerste dame nog kan passeren, maar iets te kort kom om Valère Sauwens nog in te halen. Maar met een tijd van 46.20 ben ik best wel tevreden, al had ik stiekem toch gehoopt om rond de 45 min te kunnen. Maar goed, wedstrijd afgelopen, binnengekomen als 33 ste en 7 de in mijn categorie. Nog wat wachten op de andere loopmaatjes, en dan is het tijd om huiswaarts te keren. Ik kies er ditmaal niet voor om naar huis terug te lopen, al had ik dat achteraf gezien wel kunnen doen, maar mijn makkers zetten mijn thuis veilig voor de deur af. Douches genomen en klaarmaken om te gaan werken, want veel tijd rest er me niet meer.
Zaterdagmorgen na het werk besluit ik onmiddellijk om op mijn fiets te kruipen en een tochtje te gaan maken. Ik heb immers afgesproken met mijn Noors- Nederlandse vriendin Astrid Elvebakke om een tochtje te maken. En omdat zij speciaal uit Rotterdam speciaal naar het verre Belgisch-Limburg komt kan ik haar toch niet in de steek laten ondanks het gemiezer ;-) We rijden 104 km aan een matig tempo van 24,5km/u, beter gaat echt niet, ik ben moe. Na de fietstocht en een viertal uren slaap later is het tijd voor mijn laatste werknacht bij de bakker vooraleer mijn verlof begint, hoeraaaaaaaaa ;-) Toch ga ik op zondagmorgen nog een loopje doen van een elftal km samen met mijn makkers van de speelhofrunners waarmee ik in de late namiddag nog een BBQtje op het programma heb staan. Het gaat een lange maar leuke zondag worden!!!!!
En zo zit ook dit weekend er weer op en kijken we uit naar het volgende, met voorlopig twee evenementen, de wedstrijd in Meenzel-Kiezegem op vrijdag en op zaterdag een nieuwe uitdaging Een fietstocht in Aywaille richting Bastogne en terug. Ook daar zal Astrid me vergezellen maar ook mijn andere fietsmaat gaat mee. Terwijl ik opteer voor de 110 km, zien zij eerder de 155 km als de ultieme uitdaging. We zullen zien wor ;-) Nog enkele mooie plaatjes om af te sluiten..... see yoy ;-)
.
inhaalrace kan beginnen ;-) op zoek naar Raphael, Daniel en Dimitri Driesen zit daar ook nog tussen. Een select groepje "Vlamingen" ben ik kapot of ben ik kapot, hahahahaha ;-)
Ietsje later als gewoonlijk mijn wedstrijdverslagen van het vorige weekend. In de week niet zo veel tijd gehad en vermits er dit weekend geen wedstrijden op het programma staan , is het weer tijd om de blog weer aan te vullen. We zeggen en schrijven zaterdag 28 juni. De toertocht van de Krom Foerce meegereden, ongeveer 110 km in een 4 tal uurtjes.
Zondag 29 juni, loopmakker Mario wou nog eens een snelle 10 km lopen voor hij op vakantie vertrok en dus trokken we naar Zonhoven. Een gratis loopwedstrijd slaan we niet af, terwijl we ook naar Bilzen konden, maar daar 12 euro moesten neertellen. Het plan was dat ik Mario zou hazen. Aangekomen in Zonhoven, plaatsje gezocht voor de auto en ingeschreven. Slechts 43 lopers aan de start van de 10 km wedstrijd, er was ook nog een 5 km. Het was beginnen regenen, dus van opwarmen kwam niks in huis. Dan maar zo vertrekken en eens dat startschot wordt gegeven, trek ik de gas al open. Dat ik moest "hazen" was ik al vergeten, ik had eerder "haasten" begrepen. 4 rondjes van 2,5 km diende er gelopen te worden. Al mijn km tijden kon ik onder de 4 min/km blijven en zo kwam ik als 15 de over de meet in 39.05 voor net geen 10 km. Ons drankbonnetje afgehaald en verzilverd. Daarna gaan douchen en weer huiswaarts. Ook uitlopen hebben we niet gedaan.
Maandag 30 juni, avondwedstrijd in de Haspengouw Challenge Kermisloop in Nieuwerkerken, 10 km. De hele dag geluierd, buiten wat boodschappen, niet buiten de deur geweest op mijn rustdag. Avondwedstrijden, ze liggen me niet. Maar vanavond moet ik niet gaan werken, dus dat zit al snor. Was al vroeg aanwezig in Nieuwerkerken, want ik ging ook de 4 km meelopen Dit om de start-to-runners van het Asster team te begeleiden. Ik heb mijn loopmaat Geert mogen bijstaan tijdens hun opbouw naar de 5 km. Als één van de laatsten vertrokken en met de 3 traagste dames gebleven. En zo werd de 4 km afgelegd in ietsje minder dan 30 min.
Op naar de hoofdwedstrijd dan maar. Er diende 4 rondes gelopen te worden van iets minder dan 2,5 km. 154 atleten aan de start genietend van de heerlijke geur van smoutebollen en frieten. De wedstrijd wordt op gang geschoten en in plaats van rechtsaf te lopen , lopen we rechtdoor??? Waarschijnlijk uit veiligheidsoverwegingen vermits we na 200 meter al moeten draaien rond een nadar. Dat betekent wel dat de wedstrijd zeker geen 10 km zal zijn. Vorig jaar was het immers ook maar 9,8 km en toen was dat toerke er wel bij. Na goed 300 meter bocht naar links en er dient zich een lange klim aan. Daarna bergaf, links afdraaien en dan rechte lijn richting finish, ook lichtjes bergop. Ik ben snel gestart, 3.46, 3.45 en 3.46 voor de eerste 3 km. Maar mijn collega's zijn ook hééél snel gestart. Eéntje uit mijn categorie (Roger Palmans) zet al meteen de puntje sop de i en kiest het ruime sop. Net voor mij een groepje met 45 + concurrenten Ivo Frederix, die aan een sterk seizoen bezig is, Luc Lodewijcks en iets daarvoor hangt Lode Raskin die jammer genoeg in een mindere periode zit. Ik blijf mijn best doen om in dat groepje te komen waar nog enkele jongere lopers zitten, maar het lukt me maar niet om het gat te dichten. Daniel Drion, gehaasd door zijn broer David en nog sneller gestart dan mij haal ik na 3 km bij. Hij heeft zichzelf wat opgeblazen waarschijnlijk. Naargelang de wedstrijd vordert moet ik het tempo wat laten zakken, maar blijf toch mooi onder die 4 min grens.Het groepje voor me ligt binnen bereik, maar dan komen ze plots bij Lode. De hoop om er terug bij te komen mag ik vanaf dan zeker vergeten. Ivo trekt het tempo de hoogte in en Lode maakt dankbaar gebruikt om zich in dat groepje te nestelen. Ook Luc geeft zijn plaatsje niet meer af, en samen vechten ze onder mekaar uit wie welke plaats mag binnenlopen ;-). Ikzelf stel me dan maar tevreden met een figurantenrol en zal hier vandaag geen goede punten scoren, want ik eindig als 10 in mijn categorie en krijg hiervoor slechts 150 punten. De wedstrijd zelf beeindig ik in 37.02 voor 9,6 km en 35 ste algemeen. Niet echt ontevreden en na een lekkere douche geniet ik nog van een vettige kermisfriet, om dan achteraf nog af te zakken naar de sporthal voor een lekker bruin biertje (of twee). Vèèl te laat thuisgekomen, maar ik moet toch niet werken, dus wat maakt het uit ;-)
Dinsdag 1 juli kruip ik nog eens op mijn fiets, tochtje van 104 km aan net geen 27 km/u.
Woensdag 2 juli heb ik slechte benen en geef er na 4 km de brui aan, al lang geleden dat ik dat nog heb meegemaakt.
Donderdag 3 juli kruip ik opnieuw op de fiets, het blijft moeizaam gaan, 115 km aan 27 km/u
Vrijdag 4 juli is er de wedstrijd in Haneffe, Challenge Hesbignon, maar daar pas ik voor, ben véél te moe.
Zaterdag 4 juli, het regent niet als ik thuiskom van werken, maar ben moe en ga een uurtje of twee op de zetel liggen. Dankzij loopmaatje Bart Saenen kan ik toch een 16 km regenloopje afwerken.
Zondag 5 juli, vanmorgen thuisgekomen van de laatste werknacht van deze week en twijfel tussen fietsen en lopen. Even geslapen en ondanks de harde wind toch gekozen voor de fiets. Het werd een zwaar tochtje van slechts 90 km door wind en regen. Avg 26 km/u. En zo zit deze week er ook weer op en kunnen we vooruitzien naar volgende week, met op vrijdag, mijn baaldag trouwens, de wedstrijd in mijn naburig dorp in het kader van de Challenge Hesbignon. Deze mag en kan ik niet laten liggen, dus hopelijk hebben we vrijdag niet te veel last van de rug en het daarbij gepaard gaande humeur.
Nog enkele foto's om af te sluiten en tot de volgende ....
Afgelopen zaterdag was het weer een drukbezette wedstrijddag. De Oversteekrun in Lafelt (Victorscup) Stratenloop Heers voor de Haspengouw Challenge Corrida de Wanzoul in Wanze voor de Challenge Hesbignon.
Ik koos voor deze laatste vanwege de sfeer en de gemoedelijkheid in de Walen. Normaal ga ik op zaterdag fietsen, maar mijn collega had er geen zin in, en om alleen op pad te gaan, daar keek ik ook niet echt naar uit.
Dus werd het zoals gewoonlijk alweer een gevecht om de slaap te vatten toen ik 's morgens thuiskwam van't werk. Bij het fietsen vertrek ik meestal onmiddellijk, dan heb ik er dus geen last van. Maar goed, de dag vordert en echt slapen zit er niet in. Zo wordt het 17 u en maak ik me stilaan klaar om te vertrekken. Een uur op voorhand rij ik via de Vinalmont het dorpje binnen. Alles wijst er op dat hier "iets" te doen is. Na wat heen en weer gerij, vind ik uiteindelijk toch een plekje om mijn auto kwijt te raken. Inschrijven, en ik krijg een t-shirt toegestopt. Opwarmen en ook Robin Leduc is aanwezig. Mijn andere maten Speelhofrunners kozen voor Heers, rekening houdend dat ik daar vandaag een goede zaak had kunnen doen ivm het klassement, had ik in principe ook moeten gaan. Maar ik gooi nog al eens graag mijn principes overboord. Er waren daar slechts 80 deelnemers op de hoofdwedstrijd, kreeg ik achteraf te horen. Dat was hier in Wanze wel even anders, 380 deelnemers staan hier aan de start voor de toch wel gevarieërde wedstrijd. Hier is niks plat, dus kan ik me wel voorstellen wat we hier voorgeschoteld gaan krijgen. Mijn gearchiveerd verslag van 2009, de enige keer dat ik deze wedstrijd liep, maakt me niet véél wijzer. De uitleg gegeven door de speaker in het Nederlands en Frans doen dat wel. Maar we laten het op ons afkomen. Zodra het startschot weerklinkt schiet de hele meute op gang. Mijn start is zoals altijd behouden. De eerste km in 4.02, en na goed anderhalve km begint de miserie, onverhard,grrr. Maar het gaat nog naar behoren, km 2 in 4.03. Dan wordt het steeds zwaarder en zwaarder, getuige km 3 in 4.47 Km 4 in 4.27 en meteen maak ik me geen illusies meer over het behalen een goede eindtijd. We strijden verder en het gaat even naar beneden, maar het onverharde wordt er niet beter op.De kasseien liggen her en der verspreid zodat doorlopen echt moeilijk wordt. Km 5 in 4.46, zwaar!!! Dan even recupereren , maar het vat is al af, 4.22, 4,20 tot km 7. Op weg naar km 8 kan ik weer mijn normale tempo ontwikkelen en het wordt 3.55 De 2 laatste km krijgen we alweer een passage door bos-en grasstroken. En zo lopen we voor de tweede keer ook het park in, waar de ondergrond wat zanderig is en mijn voeten zowaar wat schuiven. Maar ik loop nu op een behouden tempo, het kan me niet echt meer schelen dat ik hier uiteindelijk 63 ste wordt. Mijn twee laatste km leg ik af in respectievelijk 4.28 en 4.26. De finish bereik ik in 45.50, niet echt een toptijd, maar gezien de omstandigheden ben ik toch tevreden.Moet wel ;-) Niet meer uitgelopen, even gaan kijken naar de douche "gelegenheid", maar om me te wassen in een tent met planken bezette vloer, net zoals in de oertijd, daar pas ik voor. Me dan maar wat verfrist met het flesje water dat ik nog had, en richting tent voor de prijsuitreiking. Geen prijs, dan maar huiswaarts. Naar huis en een uur later wordt het weer tijd om te gaan werken.
Zondagmorgen thuisgekomen, een uurtje op de zetel geslapen en dan richting Paal-Beringen waar een nieuwe winkel wordt geopend van RSLab, die ook vestingen hebben in Gent en Zwijndrecht.In deze laatste werkt ook een bevriend loopster, en haar zal ik voor de eerste keer in't "echt" zien. De opening wordt gekoppeld aan een gratis loopevenement rond de Paalse plas waar je kon voor inschrijven op voorhand en zo nog een mooi loopshirt kon scoren. Daar kwamen meer dan 500 sportievelingen op af met enkele klinkende namen als Frank Bollen, Rik Ceulemans met zijn Punk Running team. Zelfs Niels Durinck, bekend van de 4 x400 met de Borlées schijnt aanwezig te zijn. Er worden daar twee rondjes gelopen, goed voor 9,5 km.Ik probeer er een doorgedreven training van te maken, al was een recuploopje hier beter op zijn plaats geweest. Maar goed, een gemiddelde van 12,7 km/u op de door mij naar 10 km verlengde loop is niet slecht na zo weinig slaap. Achteraf ook gaan douchen, daarna genoten van de gratis drank (Chouffe, Westmalle, en ander bier), en ook nog gratis frietjes. Rond 12 u ging de winkel dan open, een kleine rondleiding en dan was het tijd om huiswaarts te keren. Tijd voor de zo broodnodige rust, al had ik graag toch nog iets gedaan. Maar dat zal voor een volgende keer zijn, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Nu nog kijken wat onze Duivels gaan doen tegen de Russen, en zo zit dan het weekend er weer op. En bouwen op naar het volgend weekend Tot dan......;-)
Vandaag nog eens een wedstrijd van de Haspengouw Challenge, de 10 miles van Herk, die slechts 15.75 km lang was. Maar op zich toch wel zwaar te noemen, al is dat ook weer relatief als je de wedstrijd van vorige week in Fallais bekijkt.
De voorbereiding op deze wedstrijd een beetje "anders" aangepakt. In plaats van de gebruikelijke fietstocht op zaterdag waar ik geen zin in had, heb ik na mijn werk 's morgens een loopje gedaan van 10 km. En daarna trok ik met mijn fietscollega naar de sauna, met de auto weliswaar Dat heeft ook eens deugd gedaan, jammer genoeg moest ik diezelfde avond ook nog gaan werken, en da's de mindere kant van het verhaal. Maar goed, we hebben het gehad en dat pakken ze ons niet meer af
De wedstrijd dan...... zondagmorgen 7u30 gedaan met werken.Nog wat mails en Facebook checken en dan bedje in tot middag. Dat ging vrij goed, slechts tweemaal wakker geworden. Rustigaan klaargemaakt, 3 sandwiches met banaan binnengespeeld en dan vertrekken. Inschrijven, 2 km inlopen met de maten en klaar voor de start. Vandaag lopen er geen vrouwen mee met ons, wat een afgang voor de organisatie,pffff. Zij krijgen een iets minder zware 10 km voorgeschoteld. Dat maakt dat we met slechts 134, of was het nu 143, zou mr.Alzheimer toch stilaan beginnen toeslaan? ;-), aan de start staan. We worden op gang geschoten en vertrekken op een grasstrook, na een 100 tal meter de straat op.Mijn start is niet supersnel, toch 3.48/3.49/3.42 voor de eerste 3 vlakke km.En dan komt meteen een eerste helling.Blijkt nog mee te vallen , maar toch een beetje verval.4.11. 4.08 voor km 5, dan even recup vooraleer we een groot stuk onverhard op lopen.Km 6 in 3.58. Ik heb me goed kunnen handhaven in de buurt van rechtstreekse concurrent Roger Palmans, maar nu moet ik toch weer toegeven.Salonlopers zijn nu éénmaal geen specialisten in onverharde toestanden.Zware dip dus, proberen de schade te beperken.4.36 voor km 7 Doorgaan blijft de boodschap, want een groepje met enkele leeftijdsgenoten zit me op de hielen. John Neven, geen leeftijdsgenoot is na Wellen alweer aan een sterke wedstrijd bezig en ook hem heb ik moeten laten gaan op de grasstroken.Maar ik kan hem na een tijdje terug benaderen, en zelfs Roger komt terug in mijn vizier.Uit ervaring weet ik dat hij nogal vlotjes loop, terwijl ik alle zeilen moet bijzetten om hem te volgen.Ik dring dan ook niet aan en focus me op John, en ook op het groepje achter mij.Zij mogen onder geen beding korter komen.In dat groepje zit ook Lode Raskin, een hééél goede lopers die steevast twee minuten voor me is op eender welke wedstrijd.Maar vandaag net zoals in Wellen blijft hij sukkelen met zijn kwetsuur.Hij heeft dan gisteren ook nog een "thuiswedstrijd" afgewerkt.Alle respect voor Lode en het plan is dan ook dat ik hem zou laten voorgaan als hij bij me kan blijven, zodat hij toch nog wat extra punten kan sprokkelen voor zijn gunstiger klassement.Helaas kan hij vandaag echt niet mee, jammer. Km 8 in 4.05, km 9 in 4.04, de hellingen worden goed verteerd.Het groepje blijft ook achter mij.Ik weet dat ik de laatste 3 km nog een tandje kan bijsteken, dus probeer ik in deze comfortzone te blijven lopen. Km 10 in 4.03, km 11 in 4.05. Er loopt al een tijdje een loper, ook een leeftijdsgenoot zo blijkt achteraf, begeleid door een fietser, af en aan.Dan komt hij in volle vaart voorbij, dan kom ik er weer bij, maar telkens hij me voelt en ook verwittigd wordt door zijn begeleider loopt hij een 100 tal meter voor me uit.Hem kan ik ook niet bijhouden vandaag, maar wel ééntje om in het oog te houden in het vervolg.Ik besluit nog een aanvalspoging in te zetten om het ondertussen terug genaderde groepje. Km 12 in 3.53, BAM!!!! Km 13, laatste beklimming 4.10, maar het gat blijft Km 14, ben er bijna, één loper komt blijkbaar terug, Ronny Thijs, nog een leeftijdsgenoot, neen, hij moet daar blijven!!!!4.03 Km 15, nog één ultieme aanval,ik zit kapot, toch weer 3.57. Nog 500-600, neen zelfs 700 meter sterven, eindelijk, de meet in zicht, ik laat me uitbollen aan 4.02/km. Tevreden met een eindtijd van 63.29 op 15,75 km. Nog even wachten op mijn maten, wat uitlopen, of moet ik zeggen strompelen Douchen en dan ons bonnetje voor ons kommetje spaghetti inleveren. We hebben vandaag 8 euro betaald, an sich een faire prijs, maar er mocht voor mij een extra bevoorrading staan, en het aangebrachte water wat er wel was, was helaas warm. Prijsuitreiking enkel voor de top drie in elke categorie en nog eens voor de eerste 10 algemeen, te veel van het goede volgens mij. Voor de overgebleven mindere goden blijkt er buiten wat lege bierglazen niets meer over te zijn, jammer. Op naar de volgende wedstrijd en deze is op zaterdagavond en er is keuze tussen Heers (HC),en Wanzoul (CH). Waarschijnlijk kies ik voor deze laatste ondanks dat Heers bijna in mijn achtertuin ligt.Maar de gezelligheid is onder de Waalse vrienden veel beter!!! Daar telt iedereen!!! Foto's volgen in een later stadium en bij deze staat mijn verslag er weer op en zeg ik geen vaarwel, maar tot volgende week ;-)
Vanmorgen vertrokken richting Fallais na weinig slaap, amper 45 min op de zetel genapt na een nachtje werken. Het was van 2010 dat ik deze wedstrijd nog eens liep en omdat ik al twee dagen op rij was gaan fietsen, ha dik nog es nood aan een loopje. Ik wist dat het een zware tocht zou worden, maar dat het zo zwaar zou worden, dat had ik nooit gedacht. Het verslag,
Dus 9 u richting Fallais , deze keer nog eens zelf gereden omdat ik wou blijven om eventueel iets te winnen met de tombola. 9u30 aankomst ter plekke, en weerman Stefan Meekers had ons gewaarschuwd voor een felle regenbui tussen 9u30 en 10 u, en hij heeft gelijk gekregen. We bleven nog even in de auto zitten, en ik maakte meteen gebruik van deze pauze om een schoenenwissel door te voeren.Trailschoenen zouden vandaag wel van pas komen, dacht ik zo. Goed tegen 10 voor 10 gauw gaan inschrijven, een paar 100 meters gaan inlopen en toen was het tijd om plaats te vatten aan de start. De meute werd op gang geschoten en omdat ik vrij achteraan had postgevat, liep ik niet meteen een snelle 1ste km= 4.25. Dan kon ik toch stilaan het tempo opvoeren en mijn tweede km onder de 4 min lopen= 3.57, ook de derde ging het nog vrij goed= 3.52 Als ik me niet vergis kregen we nu onze eerste en gevaarlijke afdaling voorgeschoteld, met stenen bezaaide onverharde weg, waar je echt moest uitkijken, niet meteen mijn specialiteit. Ik liep km 4 in 4.29, en dat was meteen de voorbode voor wat nog komen moest.Nu moest er ook geklommen worden. Het werd vanaf km 5 een ware helletocht en dit ging door tot km 7.Bij momenten voelde het of ik stilstond, zo steil ging het naar boven. 4.55/5.15/4.35. Dan weer even dalen en daarna terug een zware klim, onverharde grasstroken waar het gras tot aan de knieën kwam, kortom het bleef zwaar.Ook de zon priemde op ons bolleke telkens we uit een bebost stukje kwamen, die loodzware hitte zorgde nog voor meer schade. 5.21en 5.29 voor km 8 en 9, daar hoeft geen commentaar bij zeker? Toch probeerde we zo goed en kwaad als kon de schade te beperken in de volgende afdaling. 4.41/4.23/4.26 tot km 12. De laatste km kregen we nog een gevaarlijke afdaling voorgeschoteld, ééntje waarbij ik weer geen risico's nam en me gewoon liet uitbollen.5.24. En dan denk je, het einde is nabij, maar toch kregen we nog een 400 meter grasveld voorgeschoteld waar je gewoon het door de eerste lopers platgetrapte grasspoor diende te volgen. Amai, wat was ik blij dat ik over de meet kwam gestrompeld in een tijd van 1u 3 min 53 sec. Dat is de traagste wedstrijd ooit gelopen dat ik me kan herinneren, 12,7 km/u. Na de wedstrijd nog even gewacht op de andere jongens, wat nagepraat en toen zij huiswaarts keerden ben ik gaan douchen. Blijven hangen, de Chimay smaakte me trouwens.Zo lekker zelfs dat ik bijna mijn naam niet hoorde afroepen bij de tombola trekking.Ik won zowaar een Dvd speler.Omdat mijn maten niet bleven en ik hun bonnetje op mijn naam invulde wat eigenlijk foefelen is, werd ik nog es afgeroepen.Ditmaal was het voor de MTB, een prachtige fiets van het merk Trek.Maar natuurlijk kon ik hier geen aanspraak op maken.Uiteindelijk was ik toch al blij met mijn gewonnen prijs, want waren mijn makkers gebleven , hadden we twee prijzen gewonnen voor drie personen.Al zullen we nu nooit weten, wie wat gewonnen zou hebben ;-) De zondag is nog niet voorbij, maar toch ga ik vandaag niks meer uitvreten en in mijn tuin nog wat verder genieten van het zonnetje. Pinkstermaandag is voor mij als bakker nog altijd werkendag. En morgen zien we dan wel weer wat op het programma staat. Foto's van deze helletocht volgen later nog Ik kan nog meedelen dat ik een 40 ste plaats behaalde al weet ik niet precies op hoeveel deelnemers.Maar meer dan 300 zullen het er zeker geweest zijn, daaaagggg ;-)
Afgelopen weekend heb ik nog es mogen genieten van een drietal extra sportieve dagen.
Op zondag stond er voor mij toch wel een belangrijke wedstrijd op het schema, de Bokkerijdersrun in Wellen, zowaar het dorp waar ik opgroeide. En ik had voor mezelf de lat hoog gelegd door te stellen dat als ik de 15 km/u grens niet meer zou halen dat ik zou terugvallen op een trager tempo. Maar mezelf kennende zou ik me ondanks de mindere periode die ik al even doorworstel toch niet laten kennen. Ondanks alles ging ik op zaterdag toch nog een toerke fietsen, meteen 123 km op de teller gezet, misschien niet de ideale voorbereiding op een wedstrijd, maar ik doe nog steeds wat ik graag doe. Daarna werken en op zondagmorgen thuiskomen en proberen te slapen.De wekelijkse kwelling zeg maar ;-)
Goed, tegen de middag was het tijd om naar Wellen af te zakken, me ter plaatse in te schrijven en mijn 75 jarige vader de 5 km te zien lopen. Ondertussen ook nog wat opwarmen en socializen met de loopmaatjes ;-)
Omstreeks 15 u tijd voor de start, een goei 200 lopers aan de start en ik vlieg er meteen in na het startschot. 4 rondjes van een kleine 2,5 km dienen er gelopen te worden , licht bergop met na 2 km wat onverhard en daarna bergaf tot aan de finish. Km in 3.44/3.52/4.05/3.42/3.49/3.59, en zo zijn we meteen de derde ronde al in gerold.Heb wat loopmaatjes concurrenten achter me gelaten, maar ééntje John Neven namelijk bijt zich in mij vast.Ook Roger Palmans ( concurrent in mijn categorie) bijt zijn tanden zowaar stuk om te kunnen volgen.Hij zet in de laatste rondje een tandje bij en hem moet ik helaas laten gaan.John blijft steeds bij me en in gedachte denk ik al dat het een sprint gaat worden. Km7 in 4.07, klein dipje. Km 8 en laatste ronde in 4.03.Laatste keer stuk onverhard en de gas opendraaien. Km 9 in 3.49.Dan naar de finish toe voor de laatste 800 meter en die spurt ik in 3.46/km. John laat begaan en bedankt me achteraf om hem mee op sleeptouw te nemen. Over de meet in 38.04(9,8 km) meteen een toptijd en bijna 1 minuut sneller dan vorig jaar.Uitermate tevreden dus en dat wordt gevierd met té veel bier en geen prijs op de tombola. Bij thuiskomst nog langs geweest bij Mario en met de nodige Chimay's de Duivels aanmoedigen.Omstreeks half één in de nacht kom ik thuis en probeer nog wat verslag uit te brengen op Facebook.En dan slaaptijd.
Maandag afgesproken om met collega Marc Boonen naar de sauna te gaan maar de benen kriebelen om te gaan fietsen, de zon schijnt immers. 30 km gereden aan een goed tempo om dan collega op te pikken en verder te rijden aan een matig babbeltempo en zo komen we weer uit op 123 km aan een tempo van 25 km/u ongeveer.
's Avonds is er ook nog een kermisloop in Terkoest Alken en ik heb loopmaatje Bart beloofd om met hem mee te gaan om wat uit te lopen. Nooit véél volk daar, maar toch enkele toppers aanwezig.Ook mijn pa is er alweer, opnieuw voor 5 km, hij maalt ook dit weer af in een half uur. Ik neem me voor niet te snel te starten, maar al gauw merk ik dat ik boven de 15 km/u zit Dit kan toch niet,na een namiddagje fietsen, maar ik krijg al gauw bevestiging Km 2 ook onder de 4 min.Net zoals in Wellen dienen hier 4 rondjes gelopen te worden, al zijn ze hier iets langer, met ook weer een stukje onverhard.Km 3 dus ietsje trager vermits het onverharde deel op het einde van elke ronde zit 4.06.Toch probeer ik door te gaan, al weet ik dat ik dit tempo niet lang meer kan aanhouden.zo blijkt ook, km4 in 3.55 en dan is het kaarsje uit,4.16 voor km 5.Toch nog één heropstanding in km 6= 3.57. En dan gaat het alweer trager en moet ik twee mensen laten gaan waar ik een tijdje bij mee heb kunnen lopen.Ook Peter Bellen en Benny Jooken, beiden sterker dan mezelf komen er nog over.Ze zijn tenslotte beter, en zeker Peter, maar die sukkelt met een blessure.Op mijn beurt kan ik nog twee lopers inhalen, maar ik loop geen 15 km/u meer. Km 7 in 4.06, km 8 in 4.15, km 9 in 4.02.Laatste km laat ik het wat hangen, mijn 16 de plaats staat vast 4.13. Na 10km 300 kom ik over de finish in 41.48, een niet onaardige tijd al zeg ik het zelf. Wachten op loopmaatje Bart, niet meer uitlopen, douchen en samen nog iets drinken.Vandaag laat ik me niet meer verleiden en drink slechts één kriek ;-) Alweer niks op de tombola, er waren wel nog appels voor iedereen, maar daar zijn we niet blijven op wachten. De dag was al lang genoeg. En zo zit ook dit weekend er alweer op, het is mooi geweest. Dinsdag wordt dan ook een rustdag, maar woensdag worden de schoenen toch alweer aangebonden voor een rustig loopje van 11 km.Het komend weekend is het Pinksteren, er staat voor mij slechts één wedstrijd geprogrammeerd.De zware toch in Fallais overleven zal al een heel opdracht zijn.Zaterdag en maandag springen we dan maar op de fiets, de temperaturen beloven alvast véééél goeds ;-) Nog enkele foto's met dank aan de verschillende fotografen.
neem zoals steeds de buitenbocht in elke wedstrijd hier met in mijn spoor John Neven die aan een mooi seizoen bezig is. neenee, da's geen lachtertje hoor rare snoeten trekkend ;-) en natuurlijk de foto van de dag, een big smile in het begin van de wedstrijd ;-) ook mijn pa loopt nog steeds, als is het maar 5 km. Hij is tenslotte 75 jaar ;-) afzien in Terkoest, de toppers op sleeptouw nemend, de eerste twee moet ik helaas laten gaan. we blijven er voor gaan ;-)
Vorig weekend geen wedstrijd(en) gelopen, maar wel drie dagen na mekaar gaan fietsen, goed voor 365 km.
Ook dit weekend zag het er naar uit dat het een fietsweekend ging worden. Maar het instabiele weer en mijn collega die niet veel zin had beslisten er anders over. Na mijn werk gisterenmorgen dan maar mijn bed opgezocht want diezelfde avond was er een loopwedstrijd in Faimes in het kader van de Challenge Hesbignon.Het zou mijn 4 de wedstrijd worden in dit criterium.Maar echt zin had ik er niet in.Kan zo wie zo al moeilijk slapen door de dag, laat staan een hele dag. En inderdaad, toen ik omstreeks 10 u mijn bed opzocht was ik stikop, maar anderhalf uur later weer klaarwakker. Even naar beneden gegaan, wat rondgelopen, Facebook es opengeslagen en terug naar bed. Maar blijkbaar, en zo is het altijd wel wat, was er bij ons in het dorp iets te doen op het voetbalveld. Auto's reden op en af, de ene al wat sneller dan de andere, en in plaats van schaapjes werd het auto's tellen.Het bleef maar duren, kon de slaap echt niet vatten. Na heel wat gewoel werd het uiteindelijk 16 u en ik besloot me rustig klaar te maken.Boterham met banaan binnenspelen, mijn spullen bijeenzoeken, nog wat sociaal wezen op Facebook en zo werd het gauw 17u30. Tijd om te vertrekken richting Mario, waar we samen met Sven zouden rijden richting Wallonië. Ik reed vandaag weer zelf zodat ik nog es kon blijven hangen.Het was niet de moeite om nog te gaan slapen zo net voor mijn werk, er zat immers maar een uurtje meer tussen. Ginder aangekomen, ingeschreven, het sanitair gaan beoordelen, tot tweemaal toe, stress??? . En dan 2 km opwarmen alvorens aan de startplaats te gaan postvatten.Daar had zich ondertussen al een heel meute bijeengezet. 499 mensen in totaal voor beide afstanden, zijnde 5,1 km en 11,1 km. Na heel wat uitleg in het Frans en ook in het Vlaams uiteraard, het enige wat me was bijgebleven is, "parcours plat et rapide", was het tijd om van start te gaan. Ik had goed vooraan postgevat, zodat ik nog es snel kon vertrekken.Het ging in eerste instantie bergaf en dan na 500 meter kregen we ons eerste stukje onverhard.Al bij al viel dat nog mee, doortocht km 1 in 4.03.Op dit elan ging ik door, maar ik had het al wat moeilijker om mijn ademhaling onder controle te krijgen.Toch klokte ik af op km 2 in 3.53, ondanks de zwaarder wordende stroken. Km 3 het bleef onverhard en het ging zelfs een "beetje" omhoog, 4.23. km 4 terug een stukje op de weg 4.09, dan 4.15/4.12/4.09/4017/4.14 voor de opeenvolgende km's.het bleef op en af gaan, en ik had me op kop gezet van een drietal waarvan er èèntje al gauw moest lossen.De andere bleef steeds in mijn spoor en samen raapte we heel wat lopers op die mij voorbij gegaan waren op het onverharde. Richting km 10 kreeg ik ineens fel pijn in mijn buik en een sanitaire stop drong zich op. Ik keek links en rechts, wou zelfs even een huis binnenlopen, totdat ik een ideaal plekje had gevonden.Ik liet mijn medevluchter opeens links liggen, hij gebaarde dat hij niet kon overnemen. Ik riep hem toe, "je dois faire kaka", en liep de bosjes in om mijn behoefte neer te droppen.Dan ging op zich vrij vlot, maar het ritme was er uit.Langzaam aan trok ik me terug op en vervolgde mijn weg. Km 10 werd er ééntje van 5.14,pffff. Laatste km, de krampen bleven, toch probeerde ik krampachtig de snelheid te verhogen 4.26 en dan richting finish, nog een 100 tal meter en de lijdensweg was over.Net geen 48 min gelopen op 11,1 km en zo werd ik 63 ste op^335 deelnemers.Op zich geen slecht resultaat, maar er had meer ingezeten, als er minder in mijn lijf had gezeten ;-) Nog nagebleven voor de tombolaprijzen, met een mooie MTB als hoofdprijs.Maar zelfs met 4 bonnetjes op mijn naam had ik nog geen geluk.Het zal nooit wat worden, geluk in de liefde zeker? Thuisgekomen, nog eens nagedacht over het al dan niet blijven wedstrijden lopen, maar ik geraak er niet uit.Het fietsen gaat me momenteel ietsje beter af, maar ik wil toch nog "scoren" in twee eindklassementen, de plaats maakt me niet zozeer uit. De volgende wedstrijd wordt gelopen in Wellen en daar kijk ik als "halve Wellennaar enorm naar uit.Ik wil daar nog eens serieus voor de dag komen en proberen een topresultaat neer te zetten, hopelijk lukt het. En anders wordt mijn besluit alsmaar meer realiteit en zal mijn status van "hardloper" overgaan naar "jogger". Maar aan elk einde van een tunnel is er licht, dus echt wanhopen doe ik nog niet. Zo, nu is het tijd om wat bolletjes in te kleuren en dan spring ik nog eens op mijn fietsje om te genieten van deze mooie zondag. Tot later.... ;-)
zaterdag wedstrijddag Haspengouw Challenge, Zonhoven, Basvelden, 12 km. Samen met loopmaatjes Mario en Sven naar daar. Ingeschreven, een tweetal km loslopen en toen was het tijd voor de wedstrijd. Eén minuut stilte voor de helaas overleden Herman Daenen, één van de bezielers van de HC. Maar het leven gaat door en de massa wordt op gang geschoten. Start op de atletiekpiste en ik vertrek toch wel erg traag, 4.18, mezelf geen druk meer opleegen.Heb in vorige post al verklaard waarom. Dan draaien en keren op deels grasveld, Finse piste., na 2 km eindelijk de straat op, 4.08 Dan gaat het tempo ook omhoog,3.55/4.00/3.56. Einde van de eerste ronde terug op grasveld alvorens terug op de piste uit te komen,4.07. 2 km kronkelen alweer telkens aan 4.12. De vermoeidheid komt opzetten, toch blijf ik lopers inhalen.Kom steeds terug op mijn plaats, al moet ik vandaag toch in enkele lopers mijn meerdere erkennen.Andere keren kan ik hen aan, maar vandaag lopen zij de wedstrijd van hun leven.Dat komt deels ook omdat het is beginnen regenen, ik mijn bril moet afzetten en daardoor niet zo goed meer zie.Ik leek wel een verzopen waterkieken, zie bijgevoegde foto's ;-) Toch blijven we op het elan doorgaan 4.03 Dan de laatste 2 km nog eens de hendel opengedraaid, steeds 3.58.De laatste 200 meter is in zicht en mijn plaats is veilig, spurten hoeft niet meer. eindtijd 49.45 voor 12.2 km en dat is 14.77 km/u, of 4.05 min/km. Uitslag tot op heden onbekend om begrijpelijke redenen, Herman was de man die alles tot in de puntjes verzorgde wat uitslagen betrof. Na de douche nog een lekkere Chimay in de propvolle kantine en dan huiswaarts, want drie uur later liep alweer mijn wekker af om te gaan werken.
, km in Vanmorgen thuisgekomen en loopmaatje Bart zou gaan lopen in Herk voor KOTK. Wist nog niet of ik zou meegaan, lopen zou er in elk geval wel van komen. Een uurtje op mijn bed gaan liggen, dan pc aangezet en de beslissing gemaakt, we gaan nog een wedstrijdje doen. Bart pikte me op, en dan richting Herk 5 euro inschrijving, wat opgewarmd en rond 11 u was het tijd. Slechts 37!!!! deelnemers aan de start.Daar waren 5 bekende toppers bij en één niet bekende loper die al onmiddellijk een gat sloegen.Ik volgde daarachter maar moest al direct een gat laten.Maar ik stond er niet alleen voor.Een ander loopmaatje die me vorig jaar een paar keer kon bedreigen, maar steeds zonder gevaar nam al dadelijk het initiatief.Aanvankelijk had ik het moeilijk om hem te volgen.Maar ik wist wat hij kon en doordat ik mijn Garmin had vergeten was hij mijn ideale "gangmaker". Twee ronden liep hij voor me uit en af en toe kon ik overnemen.Tot hij in derde ronde verzwakte en hij een gaatje liet. In mijn hoofd was de 7 de plaats binnen, maar akelig dicht bleef Pieter toch volgen. Toch werd het gaatje naarmate de wedstrijd vorderde ietsje grote, achter ons was een grote leegte, dus werd het 7 of 8 ste plaats. Maar mezelf kennende, al was het vandaag"niks moet, alles kan" , liet ik toch de kaas niet van mijn brood halen. Ik zette nog een tandje bij en het traditionele gehijg was er ook weer bij , heb ik steeds als ik boven de 15km/u ga Kenners weten dat ondertussen ;-) Vierde en laatste ronde, ondertussen ook nog een buitje op ons dak gehad, de buit zo goed als binnen, Eindtijd 38.44 op 9.5 km en een zevende plaats. Mooie afsluiter van het weekend. Na de verkwikkende douche nog gauw genoten van twee lekkere grieten.......euhhhhhh, Grimbergen donker . Het was weer even geleden dat ik nog eens twee wedstrijden op een weekend zo goed als voluit ging.Ik voelde me vandaag zeker niet slecht, dus dan mag dat wel. Volgend weekend lopen we in principe opnieuw op zaterdag, niet meteen mijn favoriete loopdag ivm het werk.Maar als ik ook aan 8 wedstrijden wil komen in het Waalse Challenge Hesbignon klassement moet ik er wel voor zorgen dat ik genoeg wedstrijden loop. Alleen hééél mooi weer kan me nog thuishouden van de wedstrijd omdat ik dan ga fietsen, lekker lang genieten van het zonnetje. Maar dat zien we op het einde van volgende week wel weer.het verslag zit er trouwens op, nog enkele fraaie beelden om af te sluiten en dan rest mij nog iedereen een fijn weekend te wensen en tot hoors ;-) Doei ;-)
Het verlengd weekend van 1 mei is ondertussen al even gepasseerd. Voor mij betekent dat weekend geen verlof maar werken. Tussendoor maken we natuurlijk wel tijd voor het nodige sportieve gebeuren ;-)
1 mei is traditioneel de Tungri Run, de laatste jaren zeg ik steeds dat ik niet meer ga deelnemen, maar telkens sleept er mij wel iets of iemand over de streep om toch maar deel te nemen. Ook weer zo dit jaar.Maatje Mario zou dit jaar voor de eerste keer deelnemen en ik mocht/moest mee ;-)
Dus trokken we tezamen naar Tongeren, waar we weer vééél bekend volk mogen spotten. Marckske Nelissen speelt fotograaf van dienst als we ons na de inschrijving naar de massagetent begeven.Hopelijk helpt het ons een mooie prestatie neer te zetten.Jammer genoeg was er voor mij geen vrouwelijk schoon beschikbaar, Mario had iets meer geluk ;-) Na de massage begint het serieus te regenen en we zijn nog niet ingelopen,pff. Toch maar gauw bij iets mindere regenval de baan op. Opgewarmd en dan naar de piste voor de start.Ik zet me niet meteen vooraan in't pak, maar ook niet achteraan, De bedoeling is voor vandaag eens rustiger te starten.Al dat zware gehijg van mij voor een paar seconden sneller is toch maar niks, en ik wil de vele mensen in Tongeren een trauma besparen ;-). Na het startschot is de meer dan 500 koppige meute de pist in, of beter de piste af richting binnenstad. Door de regenval zijn de kinderkopjes en andere ondergronden behoorlijk vettig en glad en is het oppassen geblazen om niet uit te glijden. Véél goesting heb ik er niet in.Mijn eerste km in 4.07, tweede km in 4.02. Dan gaat het na een lichte helling, een beetje bergaf en zo kom ik op km 3 uit in 3.54.Km 4 wordt zelfs 3.45, dat vind ik voor mezelf behoorlijk snel. Terug richting "Motten" en daar ook terug de piste op 4.04 voor km 5 Ronde twee is het tempo er helemaal uit en heb ik er echt geen zin meer in. Km 6 in 4.10, km 7 in 4.18,pffff Km 8 weer naar beneden en de snelheid is even terug 3.42. Dan gaat het terug richting de Motten en ik loop weer wat behoudener en dat wordt 4.13. Nu is het nog een 700 tal meter, met daarbij nog een driekwart ronde op de piste. Ik doe geen moeite meer en laat zelfs twee leeftijdsgenoten passeren.Het interesseert me vandaag hoegenaamd niet. Ik kom over de finish in 39.06 voor 9,7 km, da's een gemiddelde van 4.02 en dus geen gehijg vandaag, althans toch héél wat minder volume. Na de wedstrijd een verkwikkende douche, en een al even verkwikkende Grimbergen en we kunnen het weer navertellen ;-) Geen prijs met de tombola, al zijn we niet gebleven tot het allerlaatste.Het werd al laat en ik moest nog gaan werken.
Vrijdag werd er rust gehouden, zaterdag samen met mijn fietscollega wat gaan fietsen, 106 km werd het voor mij, aan goed 26,5 km/u avg
Zondag was het weer loophoogdag, de Bloesemjoggig in Zepperen en Genk Loopt. Ik koos dit jaar voor de eerste, Genk liep ik vorig jaar. Zepperen is uiteraard korterbij en ook goedkoper.Deze "jogging" had voor mij dan ook geen wedstrijdkarakter.Ik zou er samen met de andere Speelhofrunners, Mario, Daniel, Sven en Stefan een doorgedreven training va, maken.Ook loopmaatje Raphaël was deze mening toegedaan. Verre buur en uiteraard ook een loopmaatje Bart Saenen, met ae uiteraard , was er ook.Tezamen liepen we ons gedurende 2 km "warm" ;-) Goed 150 man en vrouw aan de start voor afstanden van respectievelijk 5, 10 en 15 km.Mijn pa (74 jaar) was paraat voor de 5 km. Samen op weg dus, Mario voelde zich goed en liep een beetje door.Op de stukken onverhard had ik het moeilijk om hem te volgen. Daniel vergezelde ons toen ook nog, Sven en Stefan lieten een "spreekwoordelijk" gaatje vallen.Dan even later trok Daniel er vandoor, ik liet betijen.Mijn bedoeling was om niet boven omslagpols 153 uit te komen, en dat lukte weliswaar.Ik kwam even later in het gezelschap van Bart en gezamenlijk liepen we de wedstrijd uit.Mario kwam even later ook over de meet, en een paar minuten later ook de overige twee Speelhofmannen ;-) Na 14,7 km was het verhaal ten einde, en kwamen we over de finish in één uur en 12 min, da's 12,2 km/u en 4.54 gemiddeld. Het moet niet altijd vliegen zijn hé. Na afloop een weer verkwikkende maar hete douche.Jammer genoeg konden we niet blijven hangen, we moesten nog naar de "eetdag" van Tina, de eega van Sven. En zo zit het weekend er weer op. Vandaag maandag heb ik er alweer een fietstochtje opzitten.Ik had wat pijlen gevonden onderweg van de Ter Heide fietstocht van Zonhoven.Daar moest ik wel naar Vliermaal voor rijden om deze op te pikken.de tocht zelf was 75 km, en na goed 20 km was ik op de plaats waar ik de pijlen dus opnam.Enkele beklimmingen in Gors Opleeuw en Vliermaal en dan ging het vrij vlot.Tot na 90 km , toen ging ineens mijn licht uit.Mijn bidon was bijna leeg, en nergens in de relatief "onbekende" buurt een winkeltje of café te bespeuren.Ik had dorst.Na een ommetje door de dorpskern van Wellen had ik eindelijk een automaat gevonden.Shit, geen kleingeld en de bijbehorende winkel was ook dicht. Vloeken dus, maar net naast het winkeltje was ook een bakker en daar zou ik mijn geld wel wisselen.Op een flesje water en een cola light ben ik uiteindelijk na 123 km toch weer thuisgeraakt.Het was mij het dagje wel.Vanmorgen was ik al voor dag en dauw uit de veren, want ik moest ook nog gaan figureren.En ook dat was al wat langer uitgevallen dan gepland.Maar ik heb het alweer overleefd en nu kijken we al uit, nou ja uitkijken is een groot woord, naar de volgende loopwedstrijd en dat is er weer ééntje voor de HC. Zal in behouden lopen of nog eens voluit gaan, voor het eindklassement hoef ik het niet te doen.Top drie kan ik toch niet halen, en of ik nu pakweg 5 de op 10 de wordt, geen mens die daarover zijn hoofd breekt.Iedereen buiten de top drie krijgt toch altijd hetzelfde. Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik 10 wedstrijden loop in dit criterium, maar dat zal op zich wel geen probleem zijn. Voila, het was een lang weekend, dus ook een iets langere blog, maar vooraleer we afsluiten laat ik nog enkele mooie plaatjes zien, daaaaaaagggggggg ;-)
de nieuwe outfit van de Speelhofrunners met dank aan Kiné Arnaud Gressens voor de sponsoring!!!! deugddoende massage voor de wedstrijd ;-) jaja, toch nog een beetje afzien ;-) de sponsor een "beetje" in beeld ;-) en gas geven uiteraard!!!!
het einde is in zicht, eindelijk!!!!! Dimitri had me bijna te "pakken". Misschien wel de volgende keer, ik gun het hem alleszins ;-)
Dit weekend stond er eens geen wedstrijd op het programma, al was er wel de Zolderrun. Maar ik had er even geen zin in, mijn lichaam geeft signalen dat het even genoeg is geweest. Mijn laatste wedstrijd in Linter weer serieus diep gegaan, en blijkbaar is de recuperatie toch niet meer wat het geweest is. We worden jammer genoeg ook een dagje ouder hé. Toch wil ik even een weekoverzichtje meegeven, want stilgezeten heb ik wederom niet, al zou eens een week volledige rust zeker geen kwaad kunnen. Maar laat dat net zo moeilijk zijn...
Vorige week zondag waagde ik me nog eens aan en Speelhofloopje, het werd deels Speelhof en deels stadspark goed voor een elftal km in net geen uurtje.Net genoeg om de beentjes niet te zeer te vermoeien.
Paasmaandag staat dan traditioneel de Paasjogging in Olmen op het programma, maar na véél wikken en wegen en omdat ik 's avonds nog een rolletje had in een kortfilm besloot ik om te gaan fietsen. Het werden 100 km aan een gemiddelde van 27 km/u
Op dinsdag met vermoeide benen toch weer gaan lopen, het werden twaalf moeizame km's in 57 min
Woensdag, goed weer,dan nog maar eens op de fiets gekropen, opnieuw 100 km aan 27,3 km/u
Donderdag weer gelopen, ditmaal gekozen voor een trage duurloop van 15 km in één uur 18.
Vrijdag rustdag, en zaterdag opnieuw geopteerd voor een fietstocht.Maar dat werd er weer ééntje waarbij ik toch wel bemerk dat fietsen echt niet mijn ding is.Heb het steeds moeilijk met het gevecht tegen de wind en de opeenvolgende molshopen. Toch weer 106 km aan net geen 26 km/u.
Vandaag stond er dank dankzij de tip van loopmakker Mario een wandeling op het programma, en dat nog in mijn eigen gemeente waar ik ben opgegroeid. We trokken dus vanmorgen omstreeks iets voor 9 uur naar Borgloon waar we een paar weken geleden nog hadden afgezien op de Loonse Jogging. Plaats van gebeuren was ook dezelfde locatie.Al direct viel het op dat er hier wel een hééél ander publiek op afkomt.Wat ook opviel was ook de democratische prijzen van de drankkaart.Waar we enkele weken geleden nog ruim 2,50 euro neertelde voor een donkere Leffe, moest er nu "amper 1,80 euro worden betaald.Ook de Westmalle blond en donker werden aan die prijs geteld.Ineens had ik geen zin meer in lopen . Maar toch maar de loopbenen ondergebonden want ook loopmaatje Sven Nicolay was er voor zijn lange duurloop in aanloop voor de 20 km van BXL. Op pad dus met ons drietjes en wie Loon een beetje kent weet dat het hier geen meter "plat" is.Ondanks dat wij het al wisten hebben we het toch weer gevoeld.We gingen voor de 20 km, die eigenlijk maar een goede 17 km bleek te zijn.We keken wel bij aankomst waar we zouden uitkomen, om dan te beslissen nog een extra toerke te doen. Bij momenten gaf Mario het tempo aan, misschien heeft hij wel ambitie om als trialloper door te gaan, een nieuwe uitdaging, zou leuk zijn voor hem. Ik moest op de onverharde stukken regelmatig bijbenen en zag bijwijlen ook "mijne pere" af hoor. Begrijp soms niet hoe ik aan 15km/u kom op een wedstrijd .
Na een x-aantal km kwamen we aan de eerste controlepost, omdat ik het in eerste instantie niet gezien had liepen we er gewoon voorbij.Maar in het verleden heb ik me daar al eens in mispakt, zo ook weer vandaag bleek achteraf. Er stond nu nog alleen een bordje...u volgt 25 km, tweede lus....raar. We zette onze tocht voort, we kwamen zelfs geen volk meer tegen ondanks de meer dan 1000 inschrijvingen die omstreeks 11 uur al waren gepasseerd aan de inschrijvingstafel. Maar we bleven doorgaan en we zouden wel zien waar we uitkwamen.Na een zware 17 km zagen we in de verte het " College", het einde was nabij ;-). Toch besloten we nog om de volle 20 km uit te joggen en deden aldus nog een extra lusje rond de binnenstad waarbij ik de jongens nog langs enkele idyllische plekjes loodste. Net bij aankomst aan het college klokte mijn Garmin 20 km af. einddoel behaald dus en genoten van de prachtige natuur die ons Haspengouw wel biedt.Jammer genoeg waren de bloesems al weg. We dronken na afloop nog ne goeie Westmalle en ik had nog een tasje soep als extra versterker nodig. Alles tezamen waren we 4 euro per persoon kwijt, dat is echt geen geld voor zoveel moois onderweg!!! De toekomst biedt nog perspectieven als ik niet meer kan en mag lopen. Maar voorlopig wil ik het toch nog even op lopen houden en zo kunnen we vanaf nu onze focus leggen op de Tungri- Run aanstaande donderdag 1 mei. Na deze wedstrijd neem ik een beslissing of ik al dan niet blijf doorgaan zoals ik momenteel bezig ben.Het koppeke wil nog wel, de spirit is er nog, maar het lichaam roept om rust.En of ik nu 14km/u of 15km/u loop, er is voor mij toch niets te verdienen.De top 3 is in mijn categorie zowel in de Hesbignon als in de Haspengouwchallenge niet meteen haalbaar.Die mannen lopen minstens 2 minuten sneller dan mij.Dus gaan we zien en in't vervolg (hopelijk!!!),nog maar eens proberen te genieten van het lopen... tot de volgende....... ;-)
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
