2 de wedstrijd van het seizoen, tevens tweede in de COURS LA PROVINCE challenge. Met een bijna volledig Speelhofrunnersteam naar het grauwe Herstal, waar nog héél wat Vlamingen aanwezig waren. Het was zoeken naar een plaatsje om de auto te parkeren, maar uiteindelijk hadden we toch geluk. Onze voorinschrijving afgehaald en een tweetal km opgewarmd. Even een praatje slaan met Raf, Domenico, Tony, Max, Jan,Robin enfin tijd om plaats te nemen op de piste van Herstal. Het was weer een grote groep, maar toch wat minder volk dan vorige keer in Antheit. Na wat uitleg van de organisatie werd het parcours eindelijk vrijgegeven door de plaatstelijke "politie" Vrij vooraan gestart en dat maakte dat ik meteen op snelheid kon komen, de snelheid waar ik de wedstrijd mee wou uitlopen. 3.56 voor km 1, op naar km 2 in 3.47 en daar liet ik achtereenvolgens Domenico, die de korte afstand deed vandaag, en Raphael achter me. Het ging vrij goed. Op weg naar km 3 een kleine helling vooraleer het bergaf ging, 3.55. Hier kwam ik ook bij Didier Corin, en ook hem kon ik achter mij laten, de wijn van de avond ervoor speelde waarschijnlijk in zijn nadeel want ik heb hem gedurende de wedstrijd niet meer gezien ;-). Km 4 kon ik nog steeds onder de 4 min blijven, 3.59, maar ik kreeg het al wat moeilijker. En dat bleek ook op weg naar km 5= 4.03. Km 6 in 3.57, maar 600 meter later kwam ouwe rakker Rafke me voorbijgesneld, ik had niet meteen een antwoord klaar op zijn remonte. En toen brak ook een beetje de veer bij mij. Km 7 en 8 in respectievelijk 4.04 en 4.09. Ondertussen had ik ook Geert in het vizier gekregen en mede door mijn wanhopige poging om Raf bij te benen, kon ik bij hem komen.Ik probeerde mijn wagonnetje even aan te hangen, maar dan moest ik ook hem terug laten lopen. Met nog 3 km te gaan, nam ik even gas terug, de voorsprong op mijn achterliggers bleek groot genoeg om zonder gevaar de wedstrijd uit te lopen. Maar dat was zonder de laatste km gerekend, die was er echt te veel aan. Nog een serieuze klim werd ons daar voorgeschoteld vooraleer we terug richting piste konden. Toch bleef ik op mijn elan doorgaan en liep ik die laatste km in 4.01, net zo snel als de twee voorgaande km's. Met een goed gevoel over de finish gekomen, nog net voor een spurtende achterligger. Op exact km 11 zonder bochten af te snijden klokte ik net geen 44 min. Vijftig meter verder had ik 44.05, en dat maakt dat ik nog eens een wedstrijd liep net boven de 15km/u, en dit op een toch niet zo licht parcours, gelukkig wel volledig verhard. Nu was het wachten op de rest van de groep, om daarna wat te verfrissen en nog gauw een paar Val-Dieukes achterover te slaan. En toen was het alweer tijd om af te zakken richting hometown. De pijn was minimaal dankzij de ontstekingsremmers die ik vanmorgen had genomen. Volgende week staat wedstrijd nummer 3 in deze challenge op het programma, en dat is nog eens redelijk dicht bij huis. We lopen dan het "voorprogramma" van de Crosscup in Hannuit, een redelijke zware wedstrijd zo herinner ik het me van vorig jaar.Maar er wordt dit jaar op een nieuw parcours gelopen, we zijn benieuwd en kijken er al naar uit. Deze week wat meer rust proberen in te bouwen, alweer! ;-), ach we zien het wel. Punten voor de wedstrijd geef ik deze week een dikke 7, parcours was dik in orde, exacte km aanduiding, mooie accomedatie, slechts 3 euro voorinschrijving en goede bevoorrading aan de finish
UITSLAG= 28 ste op 326 deelnemers, 3de 50 plusser ;-)
Nog enkele foto's van onze befaamde Waalse fotografen
ondanks het verbeten gezicht kon ik wel nog mijn duim opsteken
km 3 dus ;-)
hier kom ik bij Geert na een verwoede poging om Raphael terug bij te benen ;-)
Voila 2015 is gestart en ondanks dat mijn rug en andere problemen me serieus kopzorgen baren, heb ik toch besloten om rustig door te blijven gaan. We zien wal waar we uitkomen!! Samen met een bijna complete Speelhofrunnersploeg trokken we naar het mistige Antheit, een gehucht ergens tussen Hoei en Hannuit.Het betreft een wedstrijd in de immens populair geworden challenge Cours la Province. Vrij vroeg kwamen we ter plaatste en het was in tegenstelling tot vorig jaar geen probleem om een plaatsje te vinden om te parkeren. Zou er dan toch niet zoveel volk op afkomen dit jaar? Maar al gauw werd mijn stelling ontkracht, toen ik de kantinedeur openzwaaide van derde nationale vrouwenvoetbalploeg Antheit. Die kantine stak nog net niet propvol, maar voorlopig was er nog geen probleem en konden we vlot onze voorinschrijving afhalen. Klaarmaken, wat opwarmen en terwijl bleef het volk maar toestromen. Het wordt dan toch weer een massajogging ;-) Met liefst 711 deelnemers aan de start voor respectievelijk 10.8 km en 5.3 km, die na een korte speech van de speaker op gang geschoten worden. Ik besluit om niet te snel te vertrekken, om mijn rugpijn zo goed mogelijk binnen de perken te houden. 4.10 en 4.09 voor de eerste 2 km, waar we na anderhalve km een smal paadje zijn ingeslagen, waar inhalen praktisch onmogelijk is. Op km 3 kan ik aan mijn inhaalrace beginnen en vervolgens kom ik bij Luc (naamgenoot), Domenico en Raphael.Bij deze laatste zal ik toch km 6 bikkelen om er bij te blijven, dat lukt aardig in de beklimming, in de afdalingen moet ik hem steeds laten gaan.Nadat we op km 4 al een eerste stuk onverhard voorgeschoteld kregen, krijgen we op km 6 nog meer van dat. Ik probeer de schade te beperken, maar hier en daar moet ik stapvoets verder, de vogel Raphael is gevlogen. Toch probeer ik zo goed en kwaad als het kan de achtervolging terug in te zetten, en ik raap nog wat mensen op die me net voordien zijn gepasseerd. Op km 9,5 ongeveer krijgen we nog een steile afdaling met wat onverharde toestanden, weer moet ik milderen.Maar in de laatste 800 meter draai ik de gashendel nog eens open en kan ik een langgerekte sprint doen richting Raphael.Maar jammer genoeg is de wedstrijd 200 meter te kort om hem nog te kunnen bijbenen, laat staan in te halen. Eindtijd bedraagt 45.24, goed voor een 68ste plaats op 563 deelnemers. Hier kan ik mee leven 14,3km/u gemiddeld, het is niet top, maar daar zit het parcours en mijn toestand voor iets tussen. Nadat ook Pieter, Gilbert,Mario, Richard en Stefan zijn binnengedruppeld kleden wij ons een beetje om en ga we nog even gezellig wat drinken.Er volgt dan de prijsuitreiking voor de eerste drie atleten van elke afstand, heren en dames. Tombola is er niet, maar we kregen wel Gluhwein, water, appelsien en madeleines aan de aankomst. Voor 4 euro kan ik daar best mee leven. Op naar de volgende wedstrijd en die zou ik Herstal zijn op 18 januari, meteen ook de tweede van deze challenge Cours la Province
Nog enkele gegevens:
km tijden van de wedstrijd: 4.10/4.09/4.01/4.16/4.30/4.15/4.19/4.21/4.05/4.11/3.49 hoogtemeters 96 hartslagwaarden avg 172 max 183, vrij hoog naar mijn normen
Voor het derde jaar op rij doe ik mee aan deze corrida. Voor de derde keer op rij zijn de omstandigheden niet ideaal, dit maal mooi maar koud weer en een redelijk goed beloopbaar parcours. Maar ik zelf voel me niet zo kiplekker. Toch waag ik het er op, en samen met Bartje trek ik toch naar Zoutleeuw waar ik ook nog enkele loopmaatjes mag begroeten. Ook enkele toppers aan de start, dus een mooie plaats op deze "bescheiden" jogging mag ik alvast opbergen. Maar we gaan er voor en we laten onze kaas niet zomaar van ons brood nemen. Er dienen 4 rondjes afgelegd te worden van 2650 meter ongeveer. In tegenstelling tot andere jaren kan ik nu wel eens snel starten, alhoewel ik al snellere starts gekend heb.Toch klik ik na veel draaien en keren na één km af op 4.01. Km 2 kon ik op het smalle stuk langs de Gete niet meteen snelheid maken, inhalen was hier zéér moeilijk. Toch liep ik deze in 3.5 wat meteen ook mijn snelste van de dag zou worden ;-). Km 3 op het lange rechte stuk liep ik 4.02 en km 4 in 4.05. Dan liepen we richting sluis waar de snelheid serieus werd afgestopt. Op km 5 werd zo mijn snelheid deftig naar beneden gehaald 4.14. Meteen ook het signaal om het wat kalmer aan te doen, geen concurrentie achter mij die me nog kon pakken , ook voor mij geen man die ik nog kon bijbenen. Km 6 in 4.09, km 7 in 4.10. Begon dan ook nog eens last te krijgen in mijn buik, was al een paar keer naar het toilet gemoeten op voorhand. Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten. Km 8 en ingang derde ronde de snelheid nog meer laten zakken en achtereenvolgens werd het 4.15/4.17/4.18. De laatste 600 meter zelfs geen zin meer in mijn traditionele sprintje en volledig uitgeput liet ik me dan maar over de finish "rollen". 44.20min was meteen mijn eindtijd , dat is 4.10 min/km. Ik heb al betere tijden gekend. Maar gezien het einde van een toch wel lang loopseizoen mag ik alsnog tevreden zijn. Je kan nu éénmaal niet een heel jaar top zijn ;-). Normaal was dit mijn laatste wedstrijd van het seizoen, alhoewel er nog twee "wedstrijden" op mijn schema staan, en dat zouden de 10 mijl in Lier en de jogging van 8,5 km in Haneffe kunnen zijn.Ik bekijk het van week tot week, want in principe is de rust welgekomen. De trainingsarbeid zal zo wie zo op een lager pitje komen nu. Voor de rest zien we wel. En kunnen we 2015 aanvatten met wat minder "last", al zal dat wel een utopie zijn ;-) Tot....
En zo zijn we in de maand december gerold, een maand waarin ik beslis het wat rustiger aan te doen, maar........ik zie nu dat ik toch bijna 3000 km op de loopteller heb staan, enfin iets meer dan 200 km heb ik daar nog voor nodig. Nooit liep ik in een jaar zoveel, en het jeukt verdomd hard om die doelstelling te halen.Maar....... ik moet ook een beetje aan mijn gezondheid denken en geen gekke dingen meer doen. Echter vandaag heb ik nog eens even de zot uitgehangen en op aandringen, nu ja, niet echt opgedrongen, maar op vriendelijk verzoek van een hele toffe mens die ik pas heb leren kennen, heb ik toegegeven om nog eens een estafetteloop mee te doen. En zo kwam ik vanmorgen samen met Mario aan in Waremme waar ook even later loopmakker Richard, mijn wederhelft gedurende een uur op deze challenge arriveerde. Inschrijving volbracht en enkele toerkes warmgelopen. Van de reguliere deelnemers kreeg ik te horen dat dit parcours wel het zwaarste was uit de reeks. Er zat zowaar van alles in. Bochtjes allerhande, onverharde ondergrond, een strook met wind pal op kop, een rondje rond de plaatselijke vijvers dat na x aantal keren serieus vettig werd. Ook diende we langs een boom door te lopen die al een tijdje wortel aan het schieten is, struikelblok nr zoveel. Ook de smalle paadjes verhinderden het lopen van een goede tijd wegens moeilijk in te halen. Maar goed, alle moed bijeengeraapt en kijken wat we bijeengescharreld krijgen. Met een heel deel atleten stonden we daar aan de start, de ene al wat meer afgetraind dan de andere ;-), maar bij velen primeert hier dan ook het plezier!!! De start werd gegeven en ik offerde mij op om als eerste te vertrekken. Slechte maar behouden start, het parcours wat afvoelend liet ik héél wat mensen mij passeren. Mijn eerste km liep ik in 4.06, niet echt een tijd om u tegen te zeggen en er zou dan ook geen 15 km inzitten vandaag. Richard deed uiteraard ook zijn best ondanks zijn moeilijke start en wat knielast. Dan de tweede km afgelegd in 3.58, hier kon ik al mee leven. ik denderde als een stoomtrein de derde ronde in, 3.54, dit zou ik niet lang meer volhouden. Ondertussen had ik ook wat zicht op de tegenstand. Tony D en Norbert C waren de te kloppen mensen in onze + 100 categorie. Door hun talrijke deelnames kwamen zij als eindwinnaar op het podium. Maar in de wedstrijd konden wij wel het verschil tussen ons en hen vergroten na 6 ronden. Mijn vierde km kwam ik door in 4 min, al héél wat trager. Geen zicht op de tijd die mijn collega liep, maar naar eigen zeggen liep hij rond de 4.15. Nu ik zag dat we genoeg voorsprong hadden uitgebouwd en geen zicht hadden op andere spelers in onze categorie liet ik het ook wat hangen, ik begon stilaan aan het einde van mijn Latijn te komen. Km 5 in 4.05, km 6 in 4.03 Met nog een kleine twaalf minuten te gaan ging ik mijn laatste volledige ronde in, km 7 werd afgelegd in 4.04. Dan was het de beurt aan Richard voor zijn laatste ronde. Er bleven bij zijn aankomst nog 2 minuten en een handval seconden over, dus 500 meter moest nog haalbaar zijn. Ik legde voor de laatste keer er nog eens de pees op en met 3.56 min/km kon ik nog net 600 meter op de teller zetten. Eindresultaat 14,6 km en daar waren wij uiteraard tevreden mee. Maar bij het bekendmaken van de uiteindelijke eindstand bleek dat wij voor de derde plaats geklopt werden met slechts 80!!!!!!! meter door een Waals koppel.Tja, hadden we maar hé, achteraf werd ons gezegd dat de kleur van de stokken de categorie bepaalde, jammer maar helaas. Tijden van Richard voor wat het waard is....4.13/4.15/4.16/4.12/4.08/4.16/4.09 De ontgoocheling werd achteraf doorgespoeld met het nodige gerstenat en als troost wonnen we nog een klein prijsje met de tombola. Het was een mooi decor, hevig voor mijn rug, maar desondanks toch een tevreden man. Misschien moet ik toch maar overwegen om me volgend jaar een paar vrijdagavonden op te offeren om wat meer van die wedstrijdjes te lopen ;-). We zien wel!!! Nog enkele mooie sfeerbeelden om af te sluiten en tot de volgende...
het mooie decor waar we van genoten hebben ;-) de ganzen hadden honger....hier diende de snelheid opgedreven te worden!!!! de achtervolging op maatje Tony wordt ingezet ;-)
Richard geeft zich volledig in de zandbak op de hielen gezeten door Marie-Anne, de wederhelft van Stefan ;-) het is en blijft afzien.... .....en sterven.....
LOPEN VOOR HET GOEDE DOEL, All running voor SuperGilles
Het is van Battice geleden dat er nog een wedstrijd werd gelopen. Echt veel stond er niet meer op de planning, dus werd de loopconditie onderhouden met het "joggen" van wandeltochten. Dat is best ook wel leuk, alleen de onverharde stukken zorgen soms voor tragere snelheden, wat op zich ook niet erg is uiteindelijk.
Gisterenvoormiddag werd er een benefiet gehouden voor Gilles, een jongetje uit Landen met een hersentumor sinds zijn geboorte. Daarbij horend werd er een loopwedstrijd georganiseerd zonder klassement of tijdsregistratie. Dus gingen Mario, Stefan en zijn eega, en ik er op af.Ook wedstrijdloper Robin Kipleduc was daar aanwezeig. We betaalden 5 euro en kregen een jeton voor een tas soep na afloop. Jammer genoeg weinig volk op dit evenement. Toch een 100 tal lopers op de 5 en 12 km afstand. Een briefing aan de start leerde ons dat er seingevers stonden op de meest gevaarlijke punten, en voor de rest was het parcours afgepijld. Het startschot werd gegeven door niemand minder dan Evy Gruytaert, en laat me nu net, ik steek dat niet onder stoelen of banken, daarvoor gekomen zijn. Het was leuk om met haar op de foto te mogen ;-) Dan de start, omdat we met weinig waren, stonden we vrij vooraan. Meteen was Robin ermee weg en ondanks mijn voornemen er geen wedstrijd van te maken, ging ik toch achter Robin aan.En zo hing ik meteen in tweede stelling, op de hielen gezeten door een loper van TACT. Eerste km in 3.45, ook mijn snelste van de dag.Het parcours liep grotendeels over een ravelweg, en dat betekent dus lange rechte stukken.Terwijl Robin steeds kleiner werd, nam ik ook meer afstand van nummer 3. Op km 6 een zwaar stuk en daar daalde dan ook het tempo.Omdat mijn tweede stelling zo goed als veilig te noemen was , liet ik het tempo wat zakken. Na een tiental km sloeg het noodlot dan toe.Zo lang in tweede positie hangende, moest er, mezelf kennende wel iets mis gaan .Dus dat gebeurde dan ook. Op het kruispunt van de Ravel sloeg ik rechtsaf, want ik zag geen pijlen meer.Ik zag plots 12 km staan en dat dan ook dat ik op het parcours stond. Maar even verder stond 3 km en toen dacht ik, dat is het parcours van de 5 km die een andere traject dienden te volgen.Dus moest ik nog 2 km afleggen, volgens mijn Garmin nog ietsje meer dan één km. Toch bleef ik mijn weg vervolgen, tot ik plots twijfelde, dit kwam me bekend voor.En toen zag ik inderdaad dat ik terug op het beginstuk van het parcours zat.De moed zakte me even in de schoenen en ik maakte rechtsomkeer.Dit maal niet meer de pees er opgelegd,want daar had ik echt geen zin meer in. Uiteindelijk kwam ik na bijna 16 km over de meet terug.Toch nog een gemiddelde van 14.2km/u gelopen.Maar gelukkig was er geen podium of dergelijke, zodat mijn verloren tweede plaats geen schade berokkende aan mijn humeur. Dat werd uiteindelijk alleen maar opgekrikt toen we met de leden van de Speelhofrunners nog eens op de foto mochten met Evy. Mijn dag kon niet meer stuk.Foto kan jammer genoeg niet op deze blog wegens te groot, maar staat wel op mijn FB pagina ;-) Een lekker tas soep ter afsluiting en dan terug huiswaarts gekeerd vanwege de koude. Dit was een mooi initiatief van het superteam voor Gilles, ondanks enkele schoonheidsfoutjes. Toch kon ik deze dag best genietbaar noemen, allen jammer dat we niet konden blijven voor de après, want Mario had nog andere verplichtingen.
De maand november werd afgesloten met 309 km, en dat is mijn beste maand na januari, toen liep ik 330 km. Ook nog 316 km op de fiets doorgebracht gedurende 4 ritjes ;-)
Vandaag afgezakt naar Battice met loopmaatje Bjorn. Het was even geleden dat we nog eens samen liepen. Totaal geen idee wat ik er van mocht verwachten vandaag, ondanks dat ik deze zware wedstrijd al twee keer liep. Met 2u42 en 2u40 had ik een richttijd. Maar gisterenavond nog een halve zak peper/zout chips binnengewerkt en die is me niet goed bevallen, en mijn slaap daarmee ook verstoord. Op het werk had ik een vrij rustige nacht, geen stresstoestanden deze keer. Vanmorgen thuisgekomen en de zetel op, maar slapen lukte niet. Moest x aantal keer naar de wc, nochtans had ik niet zo veel gedronken in de nacht. Soit 9u30 stond ik bij Bjorn aan de deur en samen trokken we naar Battice. Ons ander loopmaatje Pieter gaf verstek wegens te weinig training. persoonlijk had ik meer de indruk dat ie bang was om af te gaan ;-)
De zaal waar de inschrijvingen plaatsvonden liep al aardig vol, maar redelijk snel hadden we ons startnummer bij de hand. Deze loop is dan ook nog eens gratis, waar vind je dat nog?????. Omstreeks 11 u werden we begeleid van uit de zaal naar onze startplaats. Nog enkele andere "loopvrienden" gespot, Karen Claes en haar KC team. Bjorn en Isabelle uit het "verre" West- Vlaanderen, en ook nog enkele Limburgers waaronder naamgenoot Luc Lenaerts. De start verliep vrij rustig, dat kwam ook omdat ik niet kon voorbijsteken. Km 2 en 3 tempo wat verhoogd, maar minder snel dan vorig jaar. Het hele betoog ga ik hier niet uit de doeken doen, wegens te langdradig. Op km 13 kregen wel meteen een eerste "test", 5.13 naar km 14. Buiten mijn eerste km was dit meteen mijn tweede boven de 5 min, en er zouden er nog volgen km 16 en 17 ook zwaar, dan ging het "op en af" tot km 22 waar de eigenlijke wedstrijd begon. Op km 18 had ik ook Luc bijgehaald, hij pikte even aan, moest dan weer lossen en ging me vervolgens terug voorbij in de afdaling. Bij een volgende beklimming kon hij niet meer volgen en ik zou hem pas aan de finish terugzien ;-). Waar ik vorig jaar een goed gevoel had na de eerste 20 km, kreeg ik nu ondanks dat ik tot km 27 nog op schema zat voor 2u40, een serieuze klop. Komt het doordat ik mijn banaan miste, die ik al in de eerste km verloor uit mijn achterzak, of zat ik er totaal door. Mentaal werd het zwaar en ik ging over tot "stappen". Mezelf moed insprekend om toch maar door te lopen , keek ik nog eens op mijn horloge. Een eindtijd van 2u40 kon ik nu wel vergeten, en de moed of was het lood zakte me in de schoenen. Km 30 in 6.53!!!! grr, km 31 in 6.00!!! Komaan bakker, doorzetten en ik trok me terug in gang.Het werden de zwaarste laatste km's uit mijn leven, maar ik liep terug. Toen ik de op olievaten trommelende gasten hoorde, kreeg ik weer "even" vleugels. Aan de voet van de allerlaatste "kuitenbijter" zette ik weer de wandelpas in.Nog 300 meter en weer lopend. De laatste 50 meter wandelde ik opnieuw tot over de finish. Eindtijd 2u44, en ik zat er door. Krampen schoten nu ook met de regelmaat van de klok in mijn benen. Wachtend op Bjorn zette ik me met een warme thee op een bankje. Hij kwam 7 min later ook binnen en had ook afgezien. Dan naar de auto gestrompeld, wat kleren gewisseld en nog snel mijn casse-croute genuttigd, dit alles werd doorgespoeld met een lekkere Val-Dieu in het gezelschap van Luc en enkele van zijn Nederlandse loopvrienden. En toen was het weer tijd om huiswaarts te keren. Ben blij dat dit avontuur er weer opzit, het is niet echt iets om elke week naar uit te kijken. Nu verder zien hoe het herstel verloopt, en wanneer de loopschoenen weer worden aangebonden. Volgend weekend staat er geen wedstrijd op het programma, dus hebben we tijd om te recupereren ;-) Tot de volgende dan maar ;-)
1 november, een zomerse zaterdagmiddag.Ik kruip nog eens op mijn fietske voor een tochtje van 94 km. Heb er een beetje van genoten, ondanks de pijn.
2 november, een zomerse zondagmorgen.Ik laat me verleiden om mee te doen aan een wedstrijdje in het Waalse St-George. De wedstrijd maakte vorig jaar nog deel uit van de Challenge Hesbignon, maar het was van 2010 geleden dat ik deze nog eens liep. Het belooft een zware wedstrijd te worden, en toch twijfel ik nog om te gaan. Een rustige lange duurloop zou me beter uitkomen naar aanleiding van de 33 km in Battice as zondag Maar maatje Pieter heeft even geen zin in lopen, dus laat ik Stefan me komen oppikken bij mij thuis. Ginder zouden we dan ook nog loopmakker Robin "Kipleduc" tegenkomen. Er lopen tussen de vele aanwezigen nog wat Vlamingen rond.Er is dan ook nergens een wedstrijd in de nabijheid. Inschrijven gaat vrij vlot, al zijn er even geen borstnummers meer beschikbaar. Vorig jaar waren hier meer dan 700 deelnemers.Weet niet of dit voor beide afstanden was, maar dit jaar lijken het er meer te zijn, wat een massa. Naar't toilet gaan lijkt me minder vlot te gaan, een ellenlange wachtrij bij de vrouwen, bij de mannen ietsje minder.Toch een vijftal die waarschijnlijk nog allemaal moeten.... Het is 10 u en de wedstrijd start over een kwartier.Om 10 na 10 ligt mijn boodschap in de riolen van Wallonië. Naar de startplaats waar ook naamgenoot Luc Lenaerts naast me heeft postgevat.Ook hij gaat naar Battice en dat is dan ook het gespreksonderwerp van de dag. Opeens tijd om te starten.Op het betoverend bladerendek heb ik toch wat schrik wat voor ondergrond er is. Start is dan ook behouden, toch kan ik na 200 meter als we op het asfalt naar beneden moeten mijn tempo opkrikken en loop mijn eerste km mooi onder de 4 min. Tweede km ietsje trager, we lopen op onverhard in een steegje, maar vrij goed beloopbaar.Zelfs km 3 wordt er opnieuw ééntje onder de 4 min. En dan wordt het plezant, of beter gezegd de pret is er af. Nog even kan ik de schijn ophouden in km 4 ( 4.10), om dan het tempo te moeten laten zakken naar 4.36.Maar het wordt nog zwaarder, een afdaling tussen stenen en onbeloopbare paden (voor mij toch), anderen lopen me voorbij of het alledaags is.Km 5 in 5.20, meteen mijn traagste km. Het blijft afwisselend bergop^en bergaf gaan met her en der nog wat onverharde stroken.Er zit zelfs een heuse "helling tussen, op de tippen van mijn tenen kruip ik naar boven.Ik besluit me niet te forceren, hier valt toch geen eer te rapen. De laatste 2 km laat ik nog tijden optekenen van 4.19 en 4.18.Blij dat ik ben als ik na 48.23 min binnen sukkel voor de exact 10,9 km. Kapot ben ik, zo zwaar heb ik al even niet meer meegemaakt. Ook de langere dan normaal werknacht zal er wel voor iets tussen gezeten hebben.Wachtend op loopmaat Stefan zie ik ook even later Luc binnenlopen, die besluit nog een tiental km los te lopen, ZOT!!!! Wanneer Stefan binnen is praten we nog even na met Robin die ook niet echt tevreden is over zijn wedstrijd.Stefan ook al niet, last van de zon. Dan maar naar huis, ondanks dat ik wou blijven, want de hoofdprijs was hier een scooter ter waarde van 1190 euro!!!!
Een paar uurtjes mijn bed opgezocht, wakker geworden met hevige kramp in de kuiten.En toch niet voldaan, want ik trek opnieuw mijn loopschoenen aan en loop nog 11 km uit in 54 min. Zo kom ik op deze zonnige zondag toch nog aan mijn lange duurloop, 23 km.
Vandaag maandag opnieuw gelopen 13 km in 64 min. En nu rustig blijven deze week en hopen op goede benen voor zondag. We zien wel...bij deze nog vele groeten en tot de volgende....
Nog enkele beelden om af te sluiten, die zeggen soms meer dan woorden ;-)
afgelopen weekend twee wedstrijden op't programma,
Les boucles d' Oreye en de Borreltjesloop in Kuringen. Traditiegetrouw loop ik beiden op dezelfde dag, Oreye voor-, Borreltjesloop namiddag.
Op zaterdag besloot ik om samen met Pieter nog gauw een duurloopje af te haspelen in het glooiende Haspengouw. Daarvoor rekende ik op de fietsknooppunter en stippelde een route uit van ongeveer 25 km, Pieter had immers zin in een lange duurloop ter voorbereiding op Battice. Ikzelf vond het idee ietsje minder met de twee wedstrijden in het vooruitzicht. Maar nam toch de uitdaging aan. Met wat omzwervingen en een 170 tal hoogtemeters en 29 km in de benen kwamen we na een kleine 2uur en half moe maar voldaan thuis.
Na het nachtje werken een uurtje op de zetel pitten, ook dit wordt een gewoonte, trok ik met de overige Speelhofrunners Mario, Sven en Stefan naar Oreye Daar werden ook loopmaatjes Robin en Raphael gespot.Ook nog enkele andere bekende Vlamingen waaronder levend reclamebord JP.Vossius die zijn schoonzoon Geert graag aan de start van deze ietwat zwaardere wedstrijd zag staan. Laatstgenoemde vloog als een speer uit een boog mee met de kopgroep die door Robin (ook weer traditiegetrouw) op sleeptouw werd genomen. Het parcours was afwisselend glooiend, onverhard met enkele leuke passages. Onderweg kon ik na een tijdje Thierry Vanherck en zelfs Patrick Geelen bijbenen. Deze laat,ste had zich verslikt in de start en zat na een zestal km compleet dood, zo had ik hem nog nooit gezien. Beiden kon ik dus achter me laten zonder echt diep te gaan. Voldaan maar niet kapot liep ik over de finish in 39.55 voor 9,7 km en werd zo 34 ste op 353 starters. Toen iedereen van de groep binnen was, nog even nagekaart en dan huiswaarts. Nog een paar uurtjes rusten en dan naar Kuringen voor de Borreltjesloop
Daar aangekomen meteen loopmaatje Bart Saenen tegengekomen. Ook Marc Nelissen was van de partij, voor hem liet ik me inschrijven onder Gemsjoggers zodat ze later tijdens de prijsuitreiking beslag konden leggen op de tweede plaats als op één na grootste groep en zo twee bakken Duvel in ontvangst mochten nemen. De wedstrijd op zich, traag gestart naar mijn normen, er moesten 1 kleine en 3 grote ronden afgelegd worden, waarbij men telkens kon kiezen tussen een "borrel" of water aan de bevoorrading.Omdat ik het al moeilijk had om te volgen, zag ik de borrels niet Het was telkens draaien en keren op een zeer bochtig parcours, en daar heb ik het toch wel moeilijk mee. Volledig uit het ritme moest men dan ook nog 4 keer een trappenpartij doen achter de plaatselijke kerk. Ronde na ronde kon ik mijn schade ten opzichte van mijn concurrenten in de afgelopen HC competitie beperken, maar vandaag waren Geert en John weer een maatje te groot voor mij.Zij liepen de perfecte wedstrijd en sneden waarschijnlijk de bochten wel af, waar ik dat niet deed. Uiteindelijk kwam ik na een felle sprint die ik verloor tegen een jonge gast (3.40min/km), na 9,9 km over de finish in 40.06 en werd ik 33ste op 220 deelnemers. Tijdens de prijsuitreiking werd ik dan ook nog de winnaar van de hoofdprijs van de mooie tombola aldaar. Een Bongobon voor een weekendje Parijs werd de mijne.;-) De dochter zal er wel bij varen ;-) Deze organisatie is één van de betere uit het loopwereldje, zit nergens in een challenge en trekt toch redelijk wat volk. Borreltjes a volonté, mooie prijzen etc... wat wil een mens nog meer. Bij leven en welzijn zien ze me volgend jaar terug....
The day after.....vandaag maandag....afgesproken met Mario....wandeltocht in Gelinden, een twintigtal km loslopen, haha ;-) Gezapig gestart...na 5 km een zéér zwaars tuk...trailwaardig....wandelen....Mario trekt rustig door...ik mis de afslag en loop zo een tweetal km mis. Mario kwijt...motivatie weg, alleen doorhaspelen....het gaat moeizaam. alles begint pijn te doen. Bij de tweede controlepost heb ik al meer dan 15 km op de teller....kortste weg terug is nog 3,8 km....deze genomen, nog niet helemaal juist blijkbaar....gelukkig ken ik de weg. Na 20 km in 1u45 min kom ik terug ter plaatse....geen Mario te spotten....even naar binnen...niks....terug naar buiten hoor ik hem roepen.Ook hij heeft zijn peren afgezien op de laatste "officiële" 7 km van het traject, dat ik dus heb gemist. Het was een leuke ervaring alweer, ongelooflijk eigenlijk welke zware stukken je kan tegen komen op een wandeltocht zo vlak bij thuis. Volgend weekend geen wedstrijd op de planning, misschien een verkenningsloopje in Battice van 13 km op zaterdag. we zien wel ;-) Groetes....
Nog enkele foto's...
één van de "betere" foto's van mezelf, in Oreye ben ik niet te diep gegaan en dan krijg je zulks mooie beelden
Gisteren stond de laatste wedstrijd in het kader van de Haspengouw Challenge op het programma, de zeskerkenloop in Kortessem, 15 km door een glooiend landschap. Het zonnetje was op deze warme oktoberdag uiteraard van de partij. Mijn bedoeling was om niet voluit te gaan in deze wedstrijd vermits het klassement in de HC al vast ligt voor mij. Ik word mooi 9 de in mijn categorie + 45 (waarschijnlijk 8ste omdat Roger Palmans er niet bij was en hij zo niet aan zijn tien wedstrijden komt), en dus niets hoefde nog. Ook omdat ik de laatste dagen meer pijn ervaar en de goesting ook een beetje op is. Sinds 2006 hou ik op mijn blog alles bij en sinds toen liep ik dus elk jaar deze wedstrijd, ervoor waarschijnlijk ook nog, maar daar is mijn geheugen helaas wat kort voor ;-).
Zonder opwarming verscheen ik na veel blablaba onder collega's (wat hebben we toch altijd maar te vertellen? ), aan de start.Twee minuten later werden we al op gang geschoten. Ik had afgesproken dat ik zolang mogelijk met Pieter zou meelopen, hij had immers geen vertrouwen in zijn snelheid. Alvast niet te snel vertrokken, want deze wedstrijd begint pas na 5 km. Km 1 legde ik af in 4.01, km2 in 4.04.Km 3 kon ik afleggen onder de 4 min, en hier liet ik Pieter een beetje achter. Km 4 in 4.05 en dan de eerste klim in 4.17, overgaande naar onverhard , km 6 in 4.09. Niks forcerend bleef ik gewoon mijn ritme draaien en kwam ik niet meer onder de 4 min grens.Op de onverharde stukken verloor ik telkens weer wat terrein en achter mij zag ik Pieter terug komen die perfect gehaasd werd door een andere loper.Daar wist ik al dat ie terug zou komen, langzaam maar zeker!!! Km 10 en 11 werden ook nog eens verzwaard door de tegenwind en stilaan begon ook mijn vat leeg te lopen, ondanks de mindere snelheid. Op km 12 moest ik het tempo weer laten zakken, en kwam Peter met zijn "maat" langszij. Hij gebaarde om aan te pikken, helaas had ik niet de macht. nochtans had ik vanaf toen een mooi zicht op een drietal die ik normaal wel zou aankunnen.Ook toen John Neven net zoals in Alken even voet aan de grond zette, dacht ik even dat ik terug zou komen. Even later op km 13 moest ook een andere loper even wandelen, Benny Jooken had het blijkbaar ook moeilijk. In een goede dag zou ik waarschijnlijk bij hun kunnen gekomen zijn, vandaag was ik niet zinnens mij te forceren en liet hun begaan.Ook achter mij hield ik het "spel" in de gaten, want er waren inderdaad redelijk wat gaten tussen de lopers.Ik zag in de verte loopmaatjes Geert en Raphael stilaan korterbij sluipen, maar zij konden mij niet meer bedreigen. Pieter en zijn medemaat waren toen al over de twee "wandelaars gelopen richting finish. Ik kon in de laatste bocht naar de finish toe nog een "vreugdedansje" placeren en zo het publiek wat animeren. Genietend, maar toch ook wel een hééél klein beetje gestorven onderweg, kwam ik over de meet in bijna 64 min. Mijn slechtste tijd ooit, maar ik maal er niet om.
Na afloop was het weer een gezellige boel onder de "bevriende lopers" en werd de dag afgesloten met het nodige gerstenat. Maar helaas, ook dit jaar werd mijn naam niet afgeroepen op de tombolatrekking. Volgende week gaan we voor de "dubbel", Oreye voor de Hesbignon in de voormiddag. Namiddag gaan we borreltjes drinken in Kuringen op de " Borreltjesloop" Maar eerst nog wat onderzoeken ondergaan betreffende mijn rug en bil. Heb mijn oor nog eens te luister gelegd bij een andere sportdokter, dr Indeherberghe uit Genk. Afwachten wat er gaat uitkomen
Het is ondertussen al even geleden dat ik een wedstrijd liep. Vandaag stond echter de Limburgse klassieker "Dwars door Hasselt" voor de deur, ééntje die ik in principe elk jaar meeloop omdat die gesponsord, lees gratis, kan gelopen worden. Niet dit jaar, DVV is iets kieskeuriger geworden en heeft gesnoeid in zijn "klantenbestand". Dan maar uitzien naar de Waalse Hesbignon wedstrijd in Moha. Eén zware dobber die wedstrijd, waar ik vier jaar geleden nog eens aan de start stond. Maar in laatste instantie werd ook deze wedstrijd afgeblazen, mede door toedoen van loopmaatje Pieter. Hij heeft net zo als ik zijn zinnen gezet op de zware 33er in Battice, voor hem een eerste ervaring. Voor mij de derde deelname. Dus moet er ook getraind worden en waar kunnen we dat beter doen dan op een georganiseerde wandeltocht. Daarom trokken we vanmorgen naar Diest waar zowel 20 (23 km), als 30 km of meer kon gewandeld, in ons geval gelopen worden. Met pak en zak beladen vertrokken we na onze inschrijving, slechts één luttele euro, op pad. Meteen kregen we al een serieuze helling voorgeschoteld, en wat volgde was ook niet van de poes.Véél onverharde toestanden met hier en daar toch wel een paar pittige afdalingen, niet meteen mijn specialiteit. Ook had ik last van een kleine blaas vandaag zodat ik regelmatig moest stoppen voor een sanitaire stop. Het ritme werd zo en paar keer uit mekaar gerukt. En meteen voelde ik ook dat het mijn dagje niet zou worden. Na een 15 tal km begon ik dan ook nog pij te krijgen in de rechterbil regio en dat belemmerde mijn loopstijl. Na 20 km was het vet van de soep en meteen dacht ik ook aan stoppen. En dat gebeurde ook na 23 km toen we terug aan de aankomst kwamen. Het was een mooie lus van 23 km die we afgelegd hadden, nu diende we nog enkel een klein lusje van 7 km te volbrengen, maar mijn lichaam had er geen zin meer in, en mentaal kon ik het ook niet meer opbrengen.Jammer voor Pieter, ik stelde hem nog voor om alleen verder te gaan, maar voor hem was het ook genoeg, al had hij toch wel meer in zijn mars. We wisselde even van kledij en gingen nog gauw iets drinken vooraleer we (ik toch), een beetje ontgoocheld huiswaarts keerden. Ik heb nog tot 9 november de tijd om al dan niet te beslissen of ik in Battice aan de start zal staan. Het is wel een beetje zoals mijn andere loopmakker Mario Smol repliceerde op mijn Facebookstatus, dat we niet gemaakt zijn voor de lange afstand. Maar ik ga er niet over blijven tobben. Zondag aanstaande staat de 6 Kerkenloop op het programma, laatste wedstrijd van de HC, en in principe heb ik die niet meer nodig. Mijn 9 de plaats in het eindklassement ligt vast, enkel bij niet deelname van mijnentwege moet ik hopen dat de persoon die nu achter mij staat niet teveel punten haalt, want het verschil bedraagt slechts 5 punten. Dus zal ik toch maar deelnemen, maar of het voluit zal zijn is afwachten tot zondag. En eigenlijk tot morgen, want dat trek ik naar Genk, naar Dr. Indeherberghe voor een second...of noem het de zoveelste opinion wat betreft mijn rug. De pijn is vermeerderd, vandaar de beslissing om nog es naar een dokter te gaan. Hopelijk komt er een oplossing uit de bus, ook al is het maar een tijdelijke.
We zijn ondertussen midweek en eindelijk heb ik de tijd gevonden om mijn wedstrijdverslag van afgelopen zondag in Alken neer te pennen.
In de afgelopen week deed ik een duurloop van 20 km, waarvan ik de laatste 4 km in een zwaar onweer terecht kwam.Zelf heb ik er niet onder geleden, maar mijn Forerunner 110 gaf geen kik meer toen ik thuiskwam.Water stond in het scherm en mijn polsbandje was al eerder kapot. Heb hem nog even aan de praat gekregen tijdens een fietstochtje, maar na 30 km ga ie er weer de brui aan. Dan maar op zoek naar een nieuw toestel, en na veel wikken en wegen koos ik voor de 110 U. Geen idee overigens waarvoor die U stond.Ook internet maakte me niet wijzer. Wat ik wel wist, was dat er geen hartslagband bijzat. Het toestel kostte op Coolblue dan ook maar 99 euro. Koopje dacht ik in vergelijking met de gewone 110 die 129 euro kostte. Wat bleek nu, vandaag toestel ontvangen en er zit ook geen hartslagfunctie bij, vandaar waarschijnlijk het prijsverschil. Geen erg, loop toch héél weinig in hartslagzone,was gewoon een indicator.
Dan maar over tot de orde van de dag, het wedstrijdverslag. Brouwerijloop dus in Alken, vertrek op de atletiekpiste. Twee grote ronde van 5 km ongeveer maakt 10,1 km volgens de meeste Garmin lopers. Slechts 133 lopers aan de start. Collega's Speelhofrunners Mario, die zorgde voor het vervoer (y), Sven en Stefan ook paraat. Laatsgenoemde liep overigens in zijn ACA clubtruitje wat hem een boete opleverde van 6 Chouffe biertjes voor zijn andere collega's Speelhofrunners. Voor mij de donkere graag Stefan .
De start werd dus gegeven op de atletiekpiste waar we anderhalve ronde moesten afleggen vooraleer de mooie omgeving van Speelplein de "ALK" werd verlaten om zo de straat op te trekken. Door de km aanduiding (al dan niet correct), wist ik dat de eerste 5 km netjes onder de 4 min gelopen werd.Ik liep in een mooi groepje met Jo Ruymen (liep trouwens een sterke thuiswedstrijd), John Neven, Ivo Frederickx en Mario Vanstreels.Die laatste probeerde me in de tweede ronde op sleeptouw te nemen, wat nodig was , want in km 6 en 7 zat ik even boven de 4 min grens.Ik bleef vechten en de uit ons groepje weggevluchtte John stond even later stil.Te vlug vertrokken en opgebrand.Net voordat ik aan hem kwam zette hij zich terug in looppas. Toch kwam ik er mede door de hulp van Mario en een boomlange Hollander die ik even als haas gebruikte terug bij.Ivo moest uiteindelijk lossen. Nog een tweetal km en een andere loper had zich ook bij ons gevoegd. In de laatste km probeerde ik nog wat bevoorrading mee te nemen, maar zes keer dacht ik een bekertje te pakken te hebben, maar helaas niks.Ik maakte me zelfs even boos. de locatie van de drankpost stond echt niet goed opgesteld.En zo liet ik die andere loper helaas lopen.Bij het oplopen van de atletiekpiste zette ik me nog even schrap en probeerde zowel John als Mario te remonteren wat uiteindelijk wel lukte. Maar volgens mij zat er voor Mario meer in. Mijn eindtijd was 39.29, iets minder goed dan vorig jaar. Soit, ik eindigde op een 32 ste plaats algemeen en door de afwezigheid van enkele vedetten in mijn categorie kon ik nog eens beslag leggen op een 6 de plaats in mijn categorie. De onbekende Hollander eindigde op amper 3 sec voor mij, ook een leeftijdsgenoot ;-)
Na de douche nog een paar Chimaykes genuttigd, een prijsje gewonnen met de tombola. Daarna nog een frietje gaan steken met Mario Smolders en gezin om de avond uiteindelijk te af te sluiten in de Roxy te St-truiden. Daar werden de lachopnames gedaan voor de nieuwe afleveringen van de Kotmadam. We hebben dan ook ons steentje, of zeg maar lachje bijgedragen. Met nog één wedstrijd voor de boeg in de HC zijn de teerlingen in het eindklassement alweer geworpen. Na een middelmatig seizoen mag ik de negende plaats opeisen . Dan moet ik wel de wedstrijd nog uitlopen, maar ik hoef niet meer voluit te gaan, want de concurrentie kan mij niet meer bedreigen.En hogerop kan ik ook niet meer geraken. Hetzelfde resultaat als vorig jaar en daar ben ik ruim tevreden mee ;-) Nog enkele mooie foto's van topfotograaf Gilbert Simal.Ook een dankwoordje overigens voor het beeldmateriaal van Benny Cox en Vanessa (vrouw van Mario Smolders) , die beelden heb ik overigens al op mijn facebook pagina gedeeld. Tot.......
mooi groepje ;-) de eindsprint ;-) Mario nog even het nakijken geven....... ....alvorens echt te sterven ;-) Jaennnnneeeeeeeeeeee
Afgelopen zondag stond alweer een "thuiswedstrijd " op het programma, de Fruitloop, al jarenlang een niet te missen traditie. Ondanks alle goede bedoelingen en de véél helpende handen van vrijwilligers en organisatie heeft deze wedstrijd jaren geleden al zijn charme verloren. Maar goed, het is en blijft een topper, en dit jaar werd opnieuw een BK halve marathon georganiseerd. Aanvankelijk was het de bedoeling dat ik deze zou lopen, maar de vorm hier naartoe was nog niet optimaal door de ribblessure en de weinige en soms moeizame trainingskm's. Maar uitgerekend dat weekend trouwde mijn vrouwelijke werkcollega Cindy en allen waren we uitgenodigd om dit feest mee te maken. Ruim op voorhand had ik mijn baas meegegeven dat ik niet aanwezig zou zijn op het werk die daaropvolgende nacht, zijn gezicht sprak boekdelen. Omdat mijn andere collega bakker regelmatig zijn kat stuurt vond ik het er ook niet beter op dan ook es een nachtje thuis te blijven. Zowel op vrijdagmiddag (wat voor mij niet gebruikelijk is), als op zaterdagmiddag deed ik een fietstochtje van een 90 tal km. Daarna was het tijd om me klaar te maken voor het feestje dat om 18 u begon. Rond 23 uur was mijn collega al redelijk "in de wind" en een uur later besloot mijn baas hem mee naar huis te nemen. Hij zei niets tegen mij, dus ging ik er van uit dat hij wel alleen zou werken. Ik hield het nog uit tot 3 uur in de nacht en reed dan huiswaarts. Bij het passeren van de bakkerij zag ik nog geen licht branden, oei, dat zou NOOIT goedkomen. Toch reed ik huiswaarts en lag ik om 3u15 in bed. Om een kwartier later er uit gebeld te worden. Ik was razend maar ging toch werken.Ik deed mijn best om de situatie als nog te redden en rond de klok van 9 u was dat een feit. Die halve marathon kon ik nu wel op mijn buik schrijven, ik, was totaal kapot. Thuisgekomen, geslapen tot 13u45, en dan was het tijd om me klaar te maken voor de eigenlijke wedstrijd van de Haspengouw Challenge die doorging om 16u. Ik voelde me nog steeds belabberd, maar probeerde toch alles in gereedheid te brengen. Om iets voor 16u stond ik dan samen met nog 175 andere atleten aan de start, die vertrok op de piste van het atletiekcomplex. Ik probeerde vandaag nog es voluit te gaan , en aan mijn start te merken zou dat wel goed komen. Maar van 3.36 ging het naar 3.49, 3.52, 3.56. Km 5 werd afgerond in 4 min. Ik zat in een groepje met Mario Vanstreels, John Neven en Ivo Frederix.Daar was ook even de eerste dame Jessy Beelen bij.Ivo en Jessy moesten hun te snelle start al bekopen na een 4 tal km. Mario probeerde me mee op sleeptouw te nemen in de tweede ronde.Even kon ik nog mijn wagentje aan hangen.3.56 voor km 6, maar dan begon zowaar de lijdensweg ;-). Km 7 werd 4.08, km 8, 4.03, en km 9, 4.04. De laatste km probeerde ik er nog alles uit halen want ik zag één loper terug komen van een tweetal dat ik even voordien had ingehaald. In de laatste 300 meter op de piste moest ik nog voluit gaan voor de sprint, maar helaas zette hij zijn voet eerste over de finishlijn. Maar geen erg, kan er mee leven. Ik eindigde met een tijd van 40.20 voor 10.2 km op een 28 ste plaats van 176 deelnemers en kon me nog net handhaven in de top 10 van de 45 plussers ;-) Na de lekkere douche werd er nog gezellig bijgebabbeld en gedronken met Bartje Saenen en Mario Smolders met zijn gezin. En voor één keer dat hij eens blijft wachten wint hij toch wel één van de hoofdprijzen zeker. Zijn dochter zal blij zijn met de Galaxy minitablet ;-) Volgende week de brouwerijloop in Alken, daar gaan we nog eens een lap proberen op te geven. Nog enkele foto's om af te sluiten, groetjes!!!
Hier nog samen met Jessy en Ivo, toen ging het nog redelijk goed ;-) Sterven op de atletiekpiste Mario kijkt even of ik wel mee kan ;-)
afleggen in een spurt tegen een véél jongere kerel, het is geen schande ;-) hier met John Neven, die ik even later moest laten gaan begin van de tweede ronde kon ik afstand nemen van Jessy en Ivo die ook te snel gestart waren ;-)
Bij het lezen van de hoofding zou je haast denken dat "bakkertje" een weekendje vakantie genoot, maar niets is minder waar Het werd een loopweekend, of wat had U anders gedacht beste lezers!!! ;-)
Op vrijdagavond stond er een estafettewedstrijd op het programma en ik werd in laatste instantie uitgenodigd door Mario omdat zijn partner Stefan helaas verstek moest geven. Hoe graag ik het ook zou gewild hebben, een vrijdagavond ligt me niet.Moet daarna gaan werken en dan is het niet leuk om afscheid te nemen, en ook moet ik dan vééél vroeger opstaan en dat krijg ik dan door het weekend niet verteerd.
Zaterdagmorgen toen ik thuiskwam had ik het idee opgevat om naar Remicourt af te zakken, waar ook loopmaatje Robin Kipleduc aanwezig zal zijn. Deze kleinschalige wedstrijd wordt georganiseerd door een andere loopvriend, Didier Corin. Slechts 106 deelnemers op de 10.3 km en zo kon ik ook eens een prijsje pakken.Ik werd tweede 50 plusser achter een ongenaakbare Michel Zielinsky. Al heb ik even mogen dromen van de overwinning toen ik hem na één km voorbijging en dat kon volhouden tot km 5. Toen was helaas het spel uit, maar ere wie ere toekomt.Hij is te sterk voor mij, zo simpel is het ;-) De wedstrijd zelf eindigde ik in 41.12 en dat tevens goed voor een 8 ste plaats algemeen op een parcours "plat en rapide en dat is volgens Waalse normen dan toch.Want er zaten aardige klimmetjes in waar soms geen einde leek aan te komen. Waar ik de eerste 5 km steeds onder de 4 min grens kon blijven, kreeg ik vanaf km 6 en de passage van Michel een mentale tik en liet me dan maar stevig "uitbollen" (lees, meer zat er toch niet meer in ) 4.08/4.06/4.13/4.13/4.08. Een mooie korf met wat streekspecialiteiten werd de mijne bij de tombolatrekking.
Zondagmorgen dan, alweer een nachtje werken er op zitten, een uurtje op de zetel vertoeven werd helaas een half uurtje. Klaarmaken voor wedstrijd nummer 2, de Foulées Hannutoise, 8 ste wedstrijd voor mij in de Challenge Hesbignon en zo kom ik in het eindklassement terecht. Deze wedstrijd mag als "iets zwaarder" gecatalogeerd worden.Met een paar onverharde passages weet ik al dat een toptijd er hier vandaag niet zal inzitten. Met 271 atleten aan de start, Speelhofrunners Mario, Sven en Robert die ook Hollander Jo Schoonbroodt heeft meegebracht, tevens winnaar bij de V3. Ook Daniel Drion, Jean Marie Haekens, enkele atleten van ACA en de Landense joggers tekenen present voor de Vlaamse garde. De start op de atletiekpiste wordt vervolgd op straat en dat gaat gedurende 4 km in dalende lijn.Mooie km-tijden laat ik dan ook optekenen, 3.50/3.46/3.44/4.07 richting bergop en het eerste deel onverhard vangt hier meteen aan. De km tijden zakken dramatisch, 4.36/4.31. Km 8 kan ik me een beetje herpakken, zeg maar recupereren. 4.00.Dan terug een laatste strook onverhard van bijna anderhalve km.4.10 en 4.33 zonder enig risico te nemen probeer ik hier heelhuids door te komen om dan in de laatste km (lees 960 meter) nog een efforke te doen 3.36. Eindtijd na het rondje piste wordt 40.54 (4.07 min/km ofte 14.5 km/u). Niet echt een toptijd, maar desondanks toch tevreden. Een 40 ste plaats en 5 de 50 plusser is wat ik hier vandaag heb neergezet. Achteraf nog wat nagekaart met de "Hollanders" Robert de bakker en Jo Schoonbroodt. Robert won vandaag trouwens de "batlle of the bakers ;-).
En zo zit ook meteen het loopweekend er weer op. Volgende week een thuiswedstrijd. De HC wedstrijd (10 km) in St-truiden met start op amper 100 meter van mijn werk. Er is daar ook het BK halve marathon in de voormiddag en ook hier zou ik willen aan deelnemen, maar mijn rug en bil laten me momenteel voelen dat het misschien wat véél zal zijn. Ik ben er nog niet geheel uit, maar de 10 km staat al vast, de rest zal afhangen hoe ik de zaterdag zal verteren. Moet naar een trouwfeest van een collega op het werk, maar tevens moet er die nacht ook nog gewerkt worden.Want twee collega's afwezig dat kan mijn baas niet aan vrees ik. We zien wel....
Afgelopen donderdag kroop ik nog es op mijn fiets om de Vannitsen Classic te gaan verkennen.Van bij mij thuis uit en terug goed voor 80 km met twee klimmertjes van 5,6 tot 5,8% gedurende 2500 meter. Was nog maar 15 km ver, en de tegengoesting kwam al opzetten.Wat heb ik toch ooit in dat fietsen gezien vraag ik me dan af. Goed 80 km en dikke 3 uur later kwam ik thuis met een gemiddelde van 25 km/u. Zaterdags werd de toer opnieuw gedaan, maar nu in het bijzijn van mijn collega Marc Boonen.De laatste tijd heeft die niet meer veel op zijn fiets gezeten, dus snelheid zal er vandaag ook niet inzitten.Nog een kwartier oponthoud onderweg, dreigende wolken , véél wind, maar mijn gevoel is ietsje beter.De laatste 8 km worden we uiteindelijk dan toch getrakteerd op dat al een tijdje dreigende noodweer.Schuilen doen we niet, we zijn immers bijna thuis.Opnieuw 80 km later komen we thuis met een gemiddelde van slechts 24,5km/u. Drijfnat, maar toch uitgedroogd laten we ons twee blauwe Chimay's smaken ;-)
Zondagmorgen dan...als ik thuiskom van mijn werk sta ik voor...nee..niet voor gesloten deur...maar voor een dilemma. Het is mooi weer, zal ik voor de derde en goede keer de Vannitsen nog es afrijden?? Er is immers ook de jogging de Berloz, het kleinschaligere broertje van die andere jogging die tot de Challenge Hesbignon hoort. Loopmakkers Robin Leduc en thuisloper Kristof Schrijvers zullen er ook zijn. Maar er is ook de wedstrijd in Gotem in de namiddag waar ik loopmaatje Mario zou hazen, die me trouwens 's morgens afraadt om naar Berloz te gaan, en bijna was hem dat gelukt. Maar ik ben een karakterbeest en geef niet zo gauw op, zodoende spring ik in mijn loopkleren, dan in mijn auto en zo op weg naar Berloz, een 10 minuutjes rijden. Kristof en Robin kiezen voor de 6 km, ikzelf voor de 11 km. Later gezien niet meteen de beste keuze, maar soit. Met een 100 tal lopers staan we aan de start, een 40 tal voor de 6 km, de rest voor de 11 km. Vertrekken gaat vrij goed, zodat de eerste km in 4 min wordt afgelegd, super!!!! tot km 5 kan ik onder de 4 min blijven lopen, en zo haal ik Kristof nog in na 3 km, die een derde plaats zou behalen op de korte afstand. Een zestal mensen zie ik voor me uitlopen.Robin ruim op kop, wordt winnaar op de 6 km.Daarachter 3 mensen voor de 11 km, daar nog twee tussen, ééntje voor de 11 en ééntje voor de 6, die ik even later ook inhaal.dus loop ik in vijfde positie.Nu krijg ik het even moeilijk want we moeten een grasstrook passeren, waar het moeilijk lopen is voor iemand die zijn evenwicht niet kan houden.4.26 voor km 6 en ik word dan ook nog eens gepasseerd door een genaderde loper. Achterom kijkend besef ik dat mijn zesde plaats redelijk veilig is en dat ik er niet meer meer kan uithalen, dus loop ik de wedstrijd rustig uit.Km tijden tussen de 4.15 en 4.20 maakt dat ik de 11 km wedstrijd eindig in 45.47, goed voor een zesde plaats algemeen en net naast de prijzen.Voor twee euro die trouwens terugbetaald wordt bij het inleveren van je borstnummer, moet je geen hoge eisen stellen.Toch win ik nog een Nederlands-Frans leesboek met de tombola.
Huiswaarts gekeerd, een paar uurtjes op bed gaan liggen, slapen zit er niet echt in. Dan klaarmaken voor Gotem, waar ik mijn belofte zal nakomen en Mario ga hazen.Het eindklassement in de Haspengouw Challenge maakt me dit jaar niet zo veel uit, een tiende of 12 de of pakweg 15 de plaats, wie maalt daar nu om ;-).
Mijn taak dus volbracht al had Mario het best wel een paar keer moeilijk om te volgen, maar voor dat relaas kan je beter terecht op zijn blog, waarvan je de link terugvindt op mijn blog ;-) samen eindigden we de wedstrijd in 45.47, voor 9,8 km. De rest van de avond afgesloten met wat nakaarten onder loopvrienden over koetjes en kalfjes, met een paar lekkere Grimbergen donker. Vanmorgen dan de ontnuchtering toen Mario om 9u15 aan de deur stond om een wandeltocht hier in het dorp te lopen als "herstelloop" We gingen voor de 19 km, ja als de ogen groter zijn als de buik, wat uiteindelijk 20 km werd. We haspelde het tochtje af in 1u49, met de laatste 3 km toch wel uiterst zware benen.
Het blijkt me terug vrij goed te gaan, de ribben voel ik uiteraard nog, en ook de rechterbil lijkt ontstoken te zijn,even afwachten en anders een spuit erin. Volgend weekend niet echt een wedstrijd op het schema, maar er is wel iets "anders" op til....volgende week daarover waarschijnlijk meer. September belooft alvast druk te worden, afwachten hoe het lichaam gaat reageren op al die "gebeurtenissen"
sporten op een "laag pitje" door twee gebroken ribben.
we zeggen en schrijven 23 juli.... een doordeweeks tochtje met de fiets, met een tussenstop aan de ijskar te Diepenbeek kanaal.Na mijn verfrissende cola wil ik daar terug vertrekken, rij ik toch niet in een gleufje zeker. Gevolg, wiel blijft steken en dus over kop, fiets op me gekregen en even "groggy". Helpende handen proberen me recht te trekken, misschien niet zo een goed idee, pijnlijk vooral.Maar het was op mijn verzoek. Bijkomen op een stoel, mensen vragen of het gaat, moet er iemand gebeld worden? Héél even wil ik met rust gelaten worden, ondanks de goede bedoelingen.Vloeken dat het geen lieve lust is.Na een 10 tal minuten besluit ik toch te vertrekken, 30 km verder heelhuids , thuisgeraakt. Felle pijn, richting spoed. Verdict, twee gebroken ribben, doeme hé, en net in de vakantie.De geschiedenis herhaalt zich, drie jaar geleden ook in deze buurt een val, ook twee gebroken ribben, net voor mijn vakantie.
We schrijven 24 juli, the day after.Ondanks de pijn kan ik niet stilzitten. wandelingske gemaakt richting Speelhof waar ik Hilde Leurs en haar man zal ontmoeten na hun fietsescapade door het prachtige Haspengouw. 13 km in net geen twee uur.
Zaterdag 27 juli waag ik me terug op de fiets. Toerke gemaakt met mijn vaste fietscollega.Het loopt redelijk, ik haal 28 km/u op 107 km!!!
Dinsdag 29 juli waag ik me terug aan een loopje, 9 km in 47 min.Het begin is er, sommige mensen twijfelen of mijn ribben echt gebroken zijn .
Woensdag 30 juli, 12 km aan 11 km/u, héél veel pijn aan de ribben, balen.Rustig zegt iedereen. Koppig en gefrustreerd "bakkertje" slaat alle goede raad in de wind.
Donderdag 31 juli, terug de fiets op.Moeizaam 100 km aan 26,5 km/u, waarom altijd zo veel??? De maand juli loopt op zijn einde met 1065 fietskm's en "slechts" 182 loopkm's
Zaterdag 2 augustus, de Marc Wauters Classic, samen met mijn fietscollega, de ribben doen ontzettend pijn, op karakter uitgereden, 100 km in net geen 4 uur.
Zondag 3 augustus.Terrasjogging Bilzen. Kan met loopmaatje Bart mee om te supporteren, en dat is ook het plan.Maar enkele tellen alter besluit ik om tot daar te fietsen, goed voor een 40 tal km. Blij weerzien met de loopmaatjes, voor mij balen dat ik hier niet kan meedoen.Dan maar wat fotokes trekken. De terugweg verloopt moeizaam, en als ik onderweg nog getrakteerd wordt op een onweer , is de kous helemaal af. Toch thuisgeraakt na 72 km (24km/u) The day after kan ik nog amper vooruit, voel me geradbraakt, overdrijven is NOOIT goed!!!!!!
Dinsdag 5 augustus, verveling slaat toe, nog es gaan wandelen. 8 km slechts in 75 min Woensdag, eerste werkdag na mijn verlof, ganse nacht pijn verbijten, maar ik trek me erdoor.Waarom blijf ik niet thuis ?? Het worden zware en pijnlijke dagen...vrijdag is er de estafetteloop.....zonder mij
Zondag 10 augustus besluit ik naar Kortessem af te zakken, wandeltocht 21 km aan net geen 7 km/u.
Maandag ben ik opnieuw een wrak, mijn respect voor de dodentochtwandelaars stijgt zienderogen. Wandelen is zwaar, zeker aan het tempo dat ik vooruit ga. 's Avonds wedstrijdloop Kozen.....alweer als supporter.
Dinsdag 12 augustus, nog maar eens proberen te lopen, luisteren kan ik toch niet.10 km in 62 min, het ging vrij goed....zou het.....ja... Donderdag 14 augustus, terug op pad en stevige training, 15 km in 75 min, met een piekkm aan 14km/u, joepie.... maar de pijn is er nog steeds.
Ondertussen is het weer weekend geworden, en dus werd gisteren het fietsje nog es bovengehaald. De Bpost cycling toer in Bokrijk samen met collega Marc onderweg de pijlen opgepakt. Met "slechts" 711 hoogtemeters is deze tocht toch weer vrij pittig, we zitten op het parcours van 115 km. Negen "officiële hellingen zijn er te overwinnen, Bollenberg, Slingerberg, Leteberg, Borreberg om er maar enkele te noemen.Vooral de laatste is het kortst, maar ook het hevigst.Na een lange afdaling, direct rechts afslaan en tegen een muur aan botsen, het doet menig kettingblad kraken. Heb gelukkig net op tijd geschakeld en geraak vrij goed boven.Toch zit ik verveeld met mijn hartslag, pieken tot 182, dat heb ik tijdens loopwedstrijden zelfs niet meer gehaald als ik voluit ga.De conditie is weg, en dat op amper 3 weken!!!!!!!! Nog twee regenbuien moet ik trotseren in het naar huis rijden, zelf ben ik ook leeg.Daar kan zelfs een blikje cola-light geen verandering in brengen. Al zwalpend leg ik de laatste 15 km af, krijg ook nog kramp in mijn linkerbeen, hopelijk geraak ik nog thuis.En ja na 129 km zet ik moe, kapot, leeg maar toch een "beetje voldaan mijn fietsje in de garage. We haalde nog net 25 km/u gemiddeld. Weinig geslapen, en dan gaan werken. Vanmorgen thuisgekomen, uurtje op de zetel doorgebracht en dan om 9 u staat Mario voor de deur. Wandeltocht Borgloon, 20 km is de bedoeling.Moeten wel wat afstanden combineren, maar we komen na 1u50 min binnen op dit toch wel pittig en zwaar parcours.we laten het niet aan ons hart komen, de Westmalle smaakt eens te meer.Bij thuiskomst worden we onthaald bij de schoonouders van Mario, gratis frietjes, en dat smaakt me op die moment hééééééééél erg!!!!!. Ondertussen heb ik toch weer véél pijn, waarschijnlijk, nee, meer dan waarschijnlijk ben ik over de schreef gegaan, waarom toch??? De ribben zijn uiterst gevoelig, de wedstrijd aanstaande Gotem waar ik me zo op verheugd heb, komt zwaar in het gedrang De volgende dagen eens echt rust nemen dan maar.Want eind september is het wel de bedoeling dat we kunnen fietsen op onze vakantie in Salou. We zien wel zeker....hopend op een goede afloop.Maar dat kan alleen als ik echt rust neem zeker? Tja......grrr.
Afgelopen weekend toch weer wat sportief bezig geweest.
Zaterdag stond er voor het eerst een Ardennen fietsklassieker op het programma. Nog nooit had ik meer dan 1000 hoogtemeters overwonnen, en nog nooit had ik meer dan 130 km gefietst Toch liet ik me overhalen om de fietstocht Aywaille- Bastogne-Aywaille te proberen met maar liefst 2300 hoogtemeters. Eerst wou ik gaan voor de 110 km, maar mijn fietsmaatje Marc kon me overhalen om er een dagtrip van te maken en dus te gaan voor de 155 km. Mijn Noors-Nederlandse fietsvriendin Astrid Elvebakke had me de link doorgestuurd en zou ons dus daar treffen. Nog een buurman die ook lucht had gekregen van deze tocht ging mee, hij heeft tonnen ervaring bij zulke tochten, dus dat zat goed. Betekent wel dat ik al om 5 uur uit mijn bed moest, want mijn fietsmaatje kwam mij al om 5u30 uithalen om dan richting Aywaille te rijden. Ook Johan de buurman stopte om half zes voor de deur. Ginder aangekomen kwamen we ook Astrid tegen die er echt zin in had. Na onze inschrijving samen op pad dus. De eerste 20 km gingen constant bergop, niet te, maar we pakten het toch voorzichtig aan, kwestie van ons niet op te branden. Na een paar km werd het duidelijk dat Johan en ik het voortouw zouden nemen. Ondanks dat het tempo niet zo hoog lag, bleven Marc en Astrid achter. Bij de eerste bevoorrading werd gewacht op de vrienden, 15 min later waren ze er.Dit was na een 40 tal km. Volgende bevoorrading op ongeveer 70 km werd er 20 min gewacht. De derde bevoorrading besliste Johan er alleen vandoor te gaan wegens tijdgebrek. Na een goei 20 min kwamen mijn andere collega's er aan. Dit was op km 92, dan doorgereden tot het centrum van Vielsalm waar we beloten om iets te eten Spaghetti voor mij, pizza voor de anderen. Terug op weg, nog één bevoorrading net voor de laatste en tweede zwaarste klim van de dag. Het was ondertussen al goed warm geworden, en dus moest er véél gedronken worden. Net voor het einde kon men de nog de klim doen naar La Redoute, maar omdat mijn gps was uitgevallen , en ik toch best wel moe was, heb ik deze maar laten liggen. De dag was al lang genoeg, we hebben er van genoten. 156 km in bijna 7 u, aan een gemiddelde van 23,7 km/u, ben er toch een beetje trots op.
Zondagmorgen trok ik naar't Speelhof voor een duurloopje, 14 km aan 11,4 km/u
Maandag Nationale Feestdag bij ons, en toertocht in Schoonbeek- Beverst. Maar het onstabiele weer lijkt roet in het eten te gooien. Ik heb toch een alternatief hoor. De Corrida in Warnant-Dreye, een recreatieve jogging, rondjes van 2500 meter, waar je kunt kiezen of je stopt na 1,2,3, of respectievelijk 4 rondjes. Samen met Mario trek ik daar naar toe, en ter plaatse is ook onze Flying Ducky Robin Leduc. We lopen een rondje als opwarming, en dan is het tijd voor de start. Omdat er niet veel toppers aanwezig zijn, zie ik mijn kans om eens op het podium te komen groter worden met het moment. Mijn doel is dan ook om na drie ronden uit de wedstrijd te stappen. Maar het lijkt best een zware wedstrijd te worden, veel klimwerk zit er wel degelijk in. Met 119 deelnemers aan de start en ik sta dan ook samen met Robin op de eerste startrij, we gaan er es invliegen sé ;-) Maar dat is dan toch zonder het warme weer, mijn slechte bene, en de zwaarte van het parcours gerekend, haha ;-) 4.05 voor de eerste km, dat valt nog mee. Maar hoe langer ik loop hoe trager het gaat. In de tweede km worden we nog ingesloten door een vrachtwagen die op het parcours is terechtgekomen.4.13/4.12 tot km 3 en tweede ronde dus. Ik had hier al kunnen stoppen en een tweede plaats was de mijne geweest, maar ik vond één toerke wat minnekes. Tweede ronden zijn er al een paar mensen binnen, dus loop ik hier ook maar door. Maar het gaat echt niet meer, krijg de benen niet meer rond. 4.17/4.15 tot km5 Derde rondje dus maar,4.21/4.19, nog een 500 tal meter en ik laat me uitbollen, achter mij kan me niemand meer bedreigen Eindtijd van 31.34 op 7,4 km, geen toptijd, maar toch een derde plaats kunnen veroveren. Dan wacht ik even op Mario en besluit nog één rondje uit te lopen met hem, hij doet de 10 km. Blijkt nu achteraf dat er alleen voor de eerste twee van elke afstand een prijsje is. Jammer, maar ik baal er niet om. We drinken er nog ééntje en dan huiswaarts. 's Avonds kan ik niet onder de voeten uit en besluit ik van opnieuw de loopschoenen aan te trekken voor een 11 tal km aan een strak tempo (13,5km/u avg) Laat ik het een frustratierondje noemen,pfff.
En zo zit ook dit weekend er weer op, dus op naar het volgende, met een loopwedstrijd op vrijdag, een fietstocht op zaterdag en nog een loopwedstrijd op zondag. See you next time ;-)
Afgelopen vrijdag werd de 12 de wedstrijd in de Challenge Hesbignon afgewerkt, voor mij de zevende manche. Het is tevens de enige wedstrijd op Vlaamse bodem en omdat het slechts op 3 km van mijn deur is, is dat ook de reden dat ik deze wedstrijd loop. Want wedstrijden lopen op vrijdag ligt me niet echt, daar ik steeds stikop thuis kom van het werk die dag. En mijn verlof begint pas op zondag. Toch zal ik proberen mijn beste beentje voor te zetten op dit geaccidenteerd parcours dat ook een beetje aangepast is door de weersomstandigheden van afgelopen dagen. De wedstrijd komt dus uit op 11 km volgens de organisatie.
Omstreeks half zeven besluit ik me klaar te maken na slechts 3 uurtjes slaap. En eens de loopschoenen aan heb ik het idee in mijn hoofd om al lopend naar de wedstrijd te gaan. De laatste 3 km passeren op amper 50 meter van mijn deur en dus neem ik dei voor mijn rekening.Het zijn ook meteen de zwaarste, maar zo weet ik ook waar ik aan toe ben. Ginder aangekomen, buiten adem trouwens word ik begroet door mijn bevriende loopmaatjes die zich afvragen waarom het zweet van mijn voorhoofd gutst ;-) Ben wat gestresseerd door de weinige slaap en de afwezigheid van mijn collega op het werk, zodoende moet ik er na de wedstrijd ook meteen vandoor om terug te gaan werken,pfff
227 lopers aan de start die een beetje anders loopt wegens wegenwerken. Meteen worden we een gras veld opgestuurd waar het toch niet makkelijk lopen is wegens het ietwat hoge gras. Ik doe het rustigaan , mijn eerste km in 4.17. Dan zet ik meteen alle zeilen bij om aan mijn inhaalrace te beginnen en mijn plaatsje te zoeken in het peleton. Bijgevolg loop ik km 2 in 3.50 en km 3 in 3.56. De mensen die mij horen passeren, in de Walen zijn ze dat nog niet gewend, kijken verbaasd op en ik zie ze denken...dei valt er meteen bij neer. Maar ik panacheer met de woorden, c'est normale, pas de panique ;-). Ik zet mijn weg voort en ben nu waar ik wil zijn.In het gezelschap van Ivo Frederickx probeer ik het beste van mij te geven.Ik moet momenteel mijn meerdere erkennen in hem, hij is bezig aan een heel goed seizoen. Toch lopen we enkele km's samen en kan er een babbeltje van af, al spoort hij me aan mijn adem te sparen. Ik kan mijn tempo goed aanhouden en loop steeds rond en onder de 4.10 km, niet slecht. Op km 9 komt het zwaarste gedeelte van de wedstrijd er dus aan, Ivo is ondertussen al vliegen. Ik kan nog net 4.09 lopen, maar km 10 slechts in 4.23, meteen ook mijn traagste ;-) Laatste km gaat in, nog even doorbijten op de onverharde stukken 4.14. Dan nog een sprintje bergop van 200 meter waar ik net de eerste dame nog kan passeren, maar iets te kort kom om Valère Sauwens nog in te halen. Maar met een tijd van 46.20 ben ik best wel tevreden, al had ik stiekem toch gehoopt om rond de 45 min te kunnen. Maar goed, wedstrijd afgelopen, binnengekomen als 33 ste en 7 de in mijn categorie. Nog wat wachten op de andere loopmaatjes, en dan is het tijd om huiswaarts te keren. Ik kies er ditmaal niet voor om naar huis terug te lopen, al had ik dat achteraf gezien wel kunnen doen, maar mijn makkers zetten mijn thuis veilig voor de deur af. Douches genomen en klaarmaken om te gaan werken, want veel tijd rest er me niet meer.
Zaterdagmorgen na het werk besluit ik onmiddellijk om op mijn fiets te kruipen en een tochtje te gaan maken. Ik heb immers afgesproken met mijn Noors- Nederlandse vriendin Astrid Elvebakke om een tochtje te maken. En omdat zij speciaal uit Rotterdam speciaal naar het verre Belgisch-Limburg komt kan ik haar toch niet in de steek laten ondanks het gemiezer ;-) We rijden 104 km aan een matig tempo van 24,5km/u, beter gaat echt niet, ik ben moe. Na de fietstocht en een viertal uren slaap later is het tijd voor mijn laatste werknacht bij de bakker vooraleer mijn verlof begint, hoeraaaaaaaaa ;-) Toch ga ik op zondagmorgen nog een loopje doen van een elftal km samen met mijn makkers van de speelhofrunners waarmee ik in de late namiddag nog een BBQtje op het programma heb staan. Het gaat een lange maar leuke zondag worden!!!!!
En zo zit ook dit weekend er weer op en kijken we uit naar het volgende, met voorlopig twee evenementen, de wedstrijd in Meenzel-Kiezegem op vrijdag en op zaterdag een nieuwe uitdaging Een fietstocht in Aywaille richting Bastogne en terug. Ook daar zal Astrid me vergezellen maar ook mijn andere fietsmaat gaat mee. Terwijl ik opteer voor de 110 km, zien zij eerder de 155 km als de ultieme uitdaging. We zullen zien wor ;-) Nog enkele mooie plaatjes om af te sluiten..... see yoy ;-)
.
inhaalrace kan beginnen ;-) op zoek naar Raphael, Daniel en Dimitri Driesen zit daar ook nog tussen. Een select groepje "Vlamingen" ben ik kapot of ben ik kapot, hahahahaha ;-)
Ietsje later als gewoonlijk mijn wedstrijdverslagen van het vorige weekend. In de week niet zo veel tijd gehad en vermits er dit weekend geen wedstrijden op het programma staan , is het weer tijd om de blog weer aan te vullen. We zeggen en schrijven zaterdag 28 juni. De toertocht van de Krom Foerce meegereden, ongeveer 110 km in een 4 tal uurtjes.
Zondag 29 juni, loopmakker Mario wou nog eens een snelle 10 km lopen voor hij op vakantie vertrok en dus trokken we naar Zonhoven. Een gratis loopwedstrijd slaan we niet af, terwijl we ook naar Bilzen konden, maar daar 12 euro moesten neertellen. Het plan was dat ik Mario zou hazen. Aangekomen in Zonhoven, plaatsje gezocht voor de auto en ingeschreven. Slechts 43 lopers aan de start van de 10 km wedstrijd, er was ook nog een 5 km. Het was beginnen regenen, dus van opwarmen kwam niks in huis. Dan maar zo vertrekken en eens dat startschot wordt gegeven, trek ik de gas al open. Dat ik moest "hazen" was ik al vergeten, ik had eerder "haasten" begrepen. 4 rondjes van 2,5 km diende er gelopen te worden. Al mijn km tijden kon ik onder de 4 min/km blijven en zo kwam ik als 15 de over de meet in 39.05 voor net geen 10 km. Ons drankbonnetje afgehaald en verzilverd. Daarna gaan douchen en weer huiswaarts. Ook uitlopen hebben we niet gedaan.
Maandag 30 juni, avondwedstrijd in de Haspengouw Challenge Kermisloop in Nieuwerkerken, 10 km. De hele dag geluierd, buiten wat boodschappen, niet buiten de deur geweest op mijn rustdag. Avondwedstrijden, ze liggen me niet. Maar vanavond moet ik niet gaan werken, dus dat zit al snor. Was al vroeg aanwezig in Nieuwerkerken, want ik ging ook de 4 km meelopen Dit om de start-to-runners van het Asster team te begeleiden. Ik heb mijn loopmaat Geert mogen bijstaan tijdens hun opbouw naar de 5 km. Als één van de laatsten vertrokken en met de 3 traagste dames gebleven. En zo werd de 4 km afgelegd in ietsje minder dan 30 min.
Op naar de hoofdwedstrijd dan maar. Er diende 4 rondes gelopen te worden van iets minder dan 2,5 km. 154 atleten aan de start genietend van de heerlijke geur van smoutebollen en frieten. De wedstrijd wordt op gang geschoten en in plaats van rechtsaf te lopen , lopen we rechtdoor??? Waarschijnlijk uit veiligheidsoverwegingen vermits we na 200 meter al moeten draaien rond een nadar. Dat betekent wel dat de wedstrijd zeker geen 10 km zal zijn. Vorig jaar was het immers ook maar 9,8 km en toen was dat toerke er wel bij. Na goed 300 meter bocht naar links en er dient zich een lange klim aan. Daarna bergaf, links afdraaien en dan rechte lijn richting finish, ook lichtjes bergop. Ik ben snel gestart, 3.46, 3.45 en 3.46 voor de eerste 3 km. Maar mijn collega's zijn ook hééél snel gestart. Eéntje uit mijn categorie (Roger Palmans) zet al meteen de puntje sop de i en kiest het ruime sop. Net voor mij een groepje met 45 + concurrenten Ivo Frederix, die aan een sterk seizoen bezig is, Luc Lodewijcks en iets daarvoor hangt Lode Raskin die jammer genoeg in een mindere periode zit. Ik blijf mijn best doen om in dat groepje te komen waar nog enkele jongere lopers zitten, maar het lukt me maar niet om het gat te dichten. Daniel Drion, gehaasd door zijn broer David en nog sneller gestart dan mij haal ik na 3 km bij. Hij heeft zichzelf wat opgeblazen waarschijnlijk. Naargelang de wedstrijd vordert moet ik het tempo wat laten zakken, maar blijf toch mooi onder die 4 min grens.Het groepje voor me ligt binnen bereik, maar dan komen ze plots bij Lode. De hoop om er terug bij te komen mag ik vanaf dan zeker vergeten. Ivo trekt het tempo de hoogte in en Lode maakt dankbaar gebruikt om zich in dat groepje te nestelen. Ook Luc geeft zijn plaatsje niet meer af, en samen vechten ze onder mekaar uit wie welke plaats mag binnenlopen ;-). Ikzelf stel me dan maar tevreden met een figurantenrol en zal hier vandaag geen goede punten scoren, want ik eindig als 10 in mijn categorie en krijg hiervoor slechts 150 punten. De wedstrijd zelf beeindig ik in 37.02 voor 9,6 km en 35 ste algemeen. Niet echt ontevreden en na een lekkere douche geniet ik nog van een vettige kermisfriet, om dan achteraf nog af te zakken naar de sporthal voor een lekker bruin biertje (of twee). Vèèl te laat thuisgekomen, maar ik moet toch niet werken, dus wat maakt het uit ;-)
Dinsdag 1 juli kruip ik nog eens op mijn fiets, tochtje van 104 km aan net geen 27 km/u.
Woensdag 2 juli heb ik slechte benen en geef er na 4 km de brui aan, al lang geleden dat ik dat nog heb meegemaakt.
Donderdag 3 juli kruip ik opnieuw op de fiets, het blijft moeizaam gaan, 115 km aan 27 km/u
Vrijdag 4 juli is er de wedstrijd in Haneffe, Challenge Hesbignon, maar daar pas ik voor, ben véél te moe.
Zaterdag 4 juli, het regent niet als ik thuiskom van werken, maar ben moe en ga een uurtje of twee op de zetel liggen. Dankzij loopmaatje Bart Saenen kan ik toch een 16 km regenloopje afwerken.
Zondag 5 juli, vanmorgen thuisgekomen van de laatste werknacht van deze week en twijfel tussen fietsen en lopen. Even geslapen en ondanks de harde wind toch gekozen voor de fiets. Het werd een zwaar tochtje van slechts 90 km door wind en regen. Avg 26 km/u. En zo zit deze week er ook weer op en kunnen we vooruitzien naar volgende week, met op vrijdag, mijn baaldag trouwens, de wedstrijd in mijn naburig dorp in het kader van de Challenge Hesbignon. Deze mag en kan ik niet laten liggen, dus hopelijk hebben we vrijdag niet te veel last van de rug en het daarbij gepaard gaande humeur.
Nog enkele foto's om af te sluiten en tot de volgende ....
Afgelopen zaterdag was het weer een drukbezette wedstrijddag. De Oversteekrun in Lafelt (Victorscup) Stratenloop Heers voor de Haspengouw Challenge Corrida de Wanzoul in Wanze voor de Challenge Hesbignon.
Ik koos voor deze laatste vanwege de sfeer en de gemoedelijkheid in de Walen. Normaal ga ik op zaterdag fietsen, maar mijn collega had er geen zin in, en om alleen op pad te gaan, daar keek ik ook niet echt naar uit.
Dus werd het zoals gewoonlijk alweer een gevecht om de slaap te vatten toen ik 's morgens thuiskwam van't werk. Bij het fietsen vertrek ik meestal onmiddellijk, dan heb ik er dus geen last van. Maar goed, de dag vordert en echt slapen zit er niet in. Zo wordt het 17 u en maak ik me stilaan klaar om te vertrekken. Een uur op voorhand rij ik via de Vinalmont het dorpje binnen. Alles wijst er op dat hier "iets" te doen is. Na wat heen en weer gerij, vind ik uiteindelijk toch een plekje om mijn auto kwijt te raken. Inschrijven, en ik krijg een t-shirt toegestopt. Opwarmen en ook Robin Leduc is aanwezig. Mijn andere maten Speelhofrunners kozen voor Heers, rekening houdend dat ik daar vandaag een goede zaak had kunnen doen ivm het klassement, had ik in principe ook moeten gaan. Maar ik gooi nog al eens graag mijn principes overboord. Er waren daar slechts 80 deelnemers op de hoofdwedstrijd, kreeg ik achteraf te horen. Dat was hier in Wanze wel even anders, 380 deelnemers staan hier aan de start voor de toch wel gevarieërde wedstrijd. Hier is niks plat, dus kan ik me wel voorstellen wat we hier voorgeschoteld gaan krijgen. Mijn gearchiveerd verslag van 2009, de enige keer dat ik deze wedstrijd liep, maakt me niet véél wijzer. De uitleg gegeven door de speaker in het Nederlands en Frans doen dat wel. Maar we laten het op ons afkomen. Zodra het startschot weerklinkt schiet de hele meute op gang. Mijn start is zoals altijd behouden. De eerste km in 4.02, en na goed anderhalve km begint de miserie, onverhard,grrr. Maar het gaat nog naar behoren, km 2 in 4.03. Dan wordt het steeds zwaarder en zwaarder, getuige km 3 in 4.47 Km 4 in 4.27 en meteen maak ik me geen illusies meer over het behalen een goede eindtijd. We strijden verder en het gaat even naar beneden, maar het onverharde wordt er niet beter op.De kasseien liggen her en der verspreid zodat doorlopen echt moeilijk wordt. Km 5 in 4.46, zwaar!!! Dan even recupereren , maar het vat is al af, 4.22, 4,20 tot km 7. Op weg naar km 8 kan ik weer mijn normale tempo ontwikkelen en het wordt 3.55 De 2 laatste km krijgen we alweer een passage door bos-en grasstroken. En zo lopen we voor de tweede keer ook het park in, waar de ondergrond wat zanderig is en mijn voeten zowaar wat schuiven. Maar ik loop nu op een behouden tempo, het kan me niet echt meer schelen dat ik hier uiteindelijk 63 ste wordt. Mijn twee laatste km leg ik af in respectievelijk 4.28 en 4.26. De finish bereik ik in 45.50, niet echt een toptijd, maar gezien de omstandigheden ben ik toch tevreden.Moet wel ;-) Niet meer uitgelopen, even gaan kijken naar de douche "gelegenheid", maar om me te wassen in een tent met planken bezette vloer, net zoals in de oertijd, daar pas ik voor. Me dan maar wat verfrist met het flesje water dat ik nog had, en richting tent voor de prijsuitreiking. Geen prijs, dan maar huiswaarts. Naar huis en een uur later wordt het weer tijd om te gaan werken.
Zondagmorgen thuisgekomen, een uurtje op de zetel geslapen en dan richting Paal-Beringen waar een nieuwe winkel wordt geopend van RSLab, die ook vestingen hebben in Gent en Zwijndrecht.In deze laatste werkt ook een bevriend loopster, en haar zal ik voor de eerste keer in't "echt" zien. De opening wordt gekoppeld aan een gratis loopevenement rond de Paalse plas waar je kon voor inschrijven op voorhand en zo nog een mooi loopshirt kon scoren. Daar kwamen meer dan 500 sportievelingen op af met enkele klinkende namen als Frank Bollen, Rik Ceulemans met zijn Punk Running team. Zelfs Niels Durinck, bekend van de 4 x400 met de Borlées schijnt aanwezig te zijn. Er worden daar twee rondjes gelopen, goed voor 9,5 km.Ik probeer er een doorgedreven training van te maken, al was een recuploopje hier beter op zijn plaats geweest. Maar goed, een gemiddelde van 12,7 km/u op de door mij naar 10 km verlengde loop is niet slecht na zo weinig slaap. Achteraf ook gaan douchen, daarna genoten van de gratis drank (Chouffe, Westmalle, en ander bier), en ook nog gratis frietjes. Rond 12 u ging de winkel dan open, een kleine rondleiding en dan was het tijd om huiswaarts te keren. Tijd voor de zo broodnodige rust, al had ik graag toch nog iets gedaan. Maar dat zal voor een volgende keer zijn, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Nu nog kijken wat onze Duivels gaan doen tegen de Russen, en zo zit dan het weekend er weer op. En bouwen op naar het volgend weekend Tot dan......;-)
Vandaag nog eens een wedstrijd van de Haspengouw Challenge, de 10 miles van Herk, die slechts 15.75 km lang was. Maar op zich toch wel zwaar te noemen, al is dat ook weer relatief als je de wedstrijd van vorige week in Fallais bekijkt.
De voorbereiding op deze wedstrijd een beetje "anders" aangepakt. In plaats van de gebruikelijke fietstocht op zaterdag waar ik geen zin in had, heb ik na mijn werk 's morgens een loopje gedaan van 10 km. En daarna trok ik met mijn fietscollega naar de sauna, met de auto weliswaar Dat heeft ook eens deugd gedaan, jammer genoeg moest ik diezelfde avond ook nog gaan werken, en da's de mindere kant van het verhaal. Maar goed, we hebben het gehad en dat pakken ze ons niet meer af
De wedstrijd dan...... zondagmorgen 7u30 gedaan met werken.Nog wat mails en Facebook checken en dan bedje in tot middag. Dat ging vrij goed, slechts tweemaal wakker geworden. Rustigaan klaargemaakt, 3 sandwiches met banaan binnengespeeld en dan vertrekken. Inschrijven, 2 km inlopen met de maten en klaar voor de start. Vandaag lopen er geen vrouwen mee met ons, wat een afgang voor de organisatie,pffff. Zij krijgen een iets minder zware 10 km voorgeschoteld. Dat maakt dat we met slechts 134, of was het nu 143, zou mr.Alzheimer toch stilaan beginnen toeslaan? ;-), aan de start staan. We worden op gang geschoten en vertrekken op een grasstrook, na een 100 tal meter de straat op.Mijn start is niet supersnel, toch 3.48/3.49/3.42 voor de eerste 3 vlakke km.En dan komt meteen een eerste helling.Blijkt nog mee te vallen , maar toch een beetje verval.4.11. 4.08 voor km 5, dan even recup vooraleer we een groot stuk onverhard op lopen.Km 6 in 3.58. Ik heb me goed kunnen handhaven in de buurt van rechtstreekse concurrent Roger Palmans, maar nu moet ik toch weer toegeven.Salonlopers zijn nu éénmaal geen specialisten in onverharde toestanden.Zware dip dus, proberen de schade te beperken.4.36 voor km 7 Doorgaan blijft de boodschap, want een groepje met enkele leeftijdsgenoten zit me op de hielen. John Neven, geen leeftijdsgenoot is na Wellen alweer aan een sterke wedstrijd bezig en ook hem heb ik moeten laten gaan op de grasstroken.Maar ik kan hem na een tijdje terug benaderen, en zelfs Roger komt terug in mijn vizier.Uit ervaring weet ik dat hij nogal vlotjes loop, terwijl ik alle zeilen moet bijzetten om hem te volgen.Ik dring dan ook niet aan en focus me op John, en ook op het groepje achter mij.Zij mogen onder geen beding korter komen.In dat groepje zit ook Lode Raskin, een hééél goede lopers die steevast twee minuten voor me is op eender welke wedstrijd.Maar vandaag net zoals in Wellen blijft hij sukkelen met zijn kwetsuur.Hij heeft dan gisteren ook nog een "thuiswedstrijd" afgewerkt.Alle respect voor Lode en het plan is dan ook dat ik hem zou laten voorgaan als hij bij me kan blijven, zodat hij toch nog wat extra punten kan sprokkelen voor zijn gunstiger klassement.Helaas kan hij vandaag echt niet mee, jammer. Km 8 in 4.05, km 9 in 4.04, de hellingen worden goed verteerd.Het groepje blijft ook achter mij.Ik weet dat ik de laatste 3 km nog een tandje kan bijsteken, dus probeer ik in deze comfortzone te blijven lopen. Km 10 in 4.03, km 11 in 4.05. Er loopt al een tijdje een loper, ook een leeftijdsgenoot zo blijkt achteraf, begeleid door een fietser, af en aan.Dan komt hij in volle vaart voorbij, dan kom ik er weer bij, maar telkens hij me voelt en ook verwittigd wordt door zijn begeleider loopt hij een 100 tal meter voor me uit.Hem kan ik ook niet bijhouden vandaag, maar wel ééntje om in het oog te houden in het vervolg.Ik besluit nog een aanvalspoging in te zetten om het ondertussen terug genaderde groepje. Km 12 in 3.53, BAM!!!! Km 13, laatste beklimming 4.10, maar het gat blijft Km 14, ben er bijna, één loper komt blijkbaar terug, Ronny Thijs, nog een leeftijdsgenoot, neen, hij moet daar blijven!!!!4.03 Km 15, nog één ultieme aanval,ik zit kapot, toch weer 3.57. Nog 500-600, neen zelfs 700 meter sterven, eindelijk, de meet in zicht, ik laat me uitbollen aan 4.02/km. Tevreden met een eindtijd van 63.29 op 15,75 km. Nog even wachten op mijn maten, wat uitlopen, of moet ik zeggen strompelen Douchen en dan ons bonnetje voor ons kommetje spaghetti inleveren. We hebben vandaag 8 euro betaald, an sich een faire prijs, maar er mocht voor mij een extra bevoorrading staan, en het aangebrachte water wat er wel was, was helaas warm. Prijsuitreiking enkel voor de top drie in elke categorie en nog eens voor de eerste 10 algemeen, te veel van het goede volgens mij. Voor de overgebleven mindere goden blijkt er buiten wat lege bierglazen niets meer over te zijn, jammer. Op naar de volgende wedstrijd en deze is op zaterdagavond en er is keuze tussen Heers (HC),en Wanzoul (CH). Waarschijnlijk kies ik voor deze laatste ondanks dat Heers bijna in mijn achtertuin ligt.Maar de gezelligheid is onder de Waalse vrienden veel beter!!! Daar telt iedereen!!! Foto's volgen in een later stadium en bij deze staat mijn verslag er weer op en zeg ik geen vaarwel, maar tot volgende week ;-)
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
.Dus dat gebeurde dan ook. Op het kruispunt van de Ravel sloeg ik rechtsaf, want ik zag geen pijlen meer.Ik zag plots 12 km staan en dat dan ook dat ik op het parcours stond. Maar even verder stond 3 km en toen dacht ik, dat is het parcours van de 5 km die een andere traject dienden te volgen.Dus moest ik nog 2 km afleggen, volgens mijn Garmin nog ietsje meer dan één km. Toch bleef ik mijn weg vervolgen, tot ik plots twijfelde, dit kwam me bekend voor.En toen zag ik inderdaad dat ik terug op het beginstuk van het parcours zat.De moed zakte me even in de schoenen en ik maakte rechtsomkeer.Dit maal niet meer de pees er opgelegd,want daar had ik echt geen zin meer in.
