Gisteren, zaterdag de derde wedstrijd in het HC gebeuren, mijn tweede. Zaterdagnamiddag is niet meteen een moment dat ik zit uit te kijken om een wedstrijd te lopen Liefst van al ga ik bij thuiskomst van't werk fietsen. Nu ging dat niet en dat werd dus na een nachtje arbeid proberen te slapen tot middag. Maar wie me kent, weet al dat dat niet echt lukt. Paar keer wakker geweest, liggen woelen...pffff. Om 12 u besloot ik er een eind aan te maken, neenee, niet aan mijn leven hoor, al had ik daar later op de dag "spreekwoordelijk" wel zin in, maar wel aan mijn slaapritueel. Nog gauw iets achter de kiezen steken, sporttas klaarmaken en rond 13u richting Mario die ik zou oppikken om vandaar uit richting Linter te rijden. In Linter aangekomen en de nadarhekken omzeild om een plekje te bemachtigen op de plaatstelijke parking, oohhh wat zijn we lui, maar wel praktisch ;-) De organisatie is in handen van de plaatstelijke KLJ afdeling en die jongens en meisjes onder leiding van Thijs Vanwinckel doen dat niet slecht. Inschrijvingen voldaan en twee km opgewarmd.Hier en daar enkele collega lopers begroeten en een babbeltje slaan over de conditionele toestand van menig atleet. Ik steek momenteel niet echt in goede vorm, de benen willen niet echt mee, de rug doet ondanks de rugscholing vrij moeilijk, niet uitgeslapen, kortom, alweer geen ideale omstandigheden. Maar we klagen niet en we zetten ons enkele minuten voor de start in de groep van exact 150 lopers voor de 12,3 km.De 4,1 en 8.2 km werden even voordien op gang geschoten. 10 minuten later dan is het onze beurt en na het startschot vliegen we weer als vanouds richting......ja richting wat, dat vraag ik me eigenlijk ook af altijd. Het doel is de drie ronden uit te lopen rond de 48 min, dat moet vandaag wel haalbaar zijn.Maar omdat de afstand iets langer is , zullen daarw el wat seconden bijkomen denk ik. Goed, na één km loop ik 3.56, mooi op schema, km 2 in 3.57. Dan krijgen we meteen een stuk met wind op kop en ik voel dat ik al mijn krachten al heb aangewend om mijn plaatsje te bemachtigen in het peleton.Er lopen, met alle respect voor de jongens, nog wat mindere goeden voor me en die moeten normaal allemaal nog aan mijn scalp. Doorduwen, hijgen, puffen, het is zwaar.Krijg mijn ademhaling niet onder controle, man, man, man, afzien,pfff. Km 3 in 3.46, km 4 in 3.51, km 5 in 3.57 en zo is de tweede rond ook meteen, begonnen.Richting km 6 alweer dat zware stuk met wind op kop en ik kan me nergens verschuilen,4.07, grrrr. Toch blijf ik met de moed der wanhoop verder strijden, vooral de strijd met en tegen mezelf valt me zwaar. 3.59-3.58-3.58 tot km 9 Ineens krijg ik ontzettend pijn in mijn rug en zie het echt niet meer zitten, even denk ik, aan opgeven, maar we gaan door en het gekreun wordt steeds erger.Gelukkig kennen de meesten mij, die me niet kennen zie ik denken van....die valt sebiet dood.Onder de aanmoedigingen van enkele lokale en andere supporters ga ik toch weer door en km 10 valt me opnieuw zwaar, 4.06.Ook km 11 blijf ik het moeilijk hebben, al is de rugpijn gemilderd.Nog even alles uit de kast halen en de laatste km nog een kleine versnelling plaatsen.3.55. Er is spijtig genoeg niemand meer voor me die ik nog zou kunnen inhalen.Luc Lodewycks is trouwens vandaag beter dan mezelf en snoept me 5 punten af voor het eindklassement.We staan nu met twee wedstrijden op gelijke hoogte op plaats 12. Ook op de weliswaar jongere Mario Vanstreels staat vandaag geen maat, hij zou ruimschoots één minuut voor me eindigen. in 48.37 strompel ik over de meet, het kaarsje is geheel opgebrand.Ben dan ook weer hééél blij dat ik binnen ben ;-) Nog even uithijgen, napraten met enkele collega's en dan is het wachten op de andere loopmaatjes. Ikzelf word 27 ste algemeen en vijfde in mijn categorie ver van de eerste drie ongenaakbare toppers!!!! Dan richting tent om ons envelopje te gaan afhalen , er steekt een nummertje in en daarmee kunnen we ons prijsje afhalen Ik win, hoe kan het ook anders , alweer een t-shirt, ditmaal ééntje van de Carrefour met als slogan, "we helpen je graag verder" Soit, het kan niet alle dagen kermis zijn, maar de twee lekkere en frisse Walsbergers achteraf maakten de dag toch nog een beetje goed. En zo is het dan ook weer tijd om huiswaarts te keren en op tijd in bed te kruipen vooraleer we de paasnacht induiken tussen de pistolekes en ander lekker gebak ;-) Nog even de organisatie beoordelen + punten, vlotte inschrijving goede bevoorrading vlotte afhandeling van de tombola en prijsuitreiking en vooral lekkere Walsberger Gisteren niet echt een minpunt gevonden dus deze wedstrijd krijgt van mij een 8 op 10 score, ben voor één keer eens gul ;-) Volgende wedstrijd is op 1 mei in Tongeren, heb nochtans niet véél zin om deze te lopen , maar heb me toch alweer laten ompraten. Rest me nog alleen jullie een fijn paasweekend toe te wensen en nog enkele mooie plaatjes te delen van gelegenheidsfotografen Robin Leduc en Marckske Nelissen, bedankt jongens!!!!!!
de start is het zoeken naar mijn plaatske in het peleton op kop van het groepje met in mijn spoor Luc Lodewyckx, heb moet ik even later laten gaan!!! afzien!!!! en het wordt alleen maar erger.... hier bijna valpartij in de tweede ronde toch even een "big smile", een grapje kan er ondanks alles nog van af!!! ;-) het einde is nabij ;-) de ultieme inspanning!!!!!
Afgelopen zondag was het weer Hesbignon time.Dus een wedstrijdje in de Walen, op amper 10 km van mijn thuisbasis. het betreft een wedstrijd over een afstand van 10,8 km met enkele pittige hellingen waarbij de befaamde Ezelshelling menig loper op zijn tandvlees doet zitten.Ook enkele onverharde stukken leggen een bepaalde moeilijkheid in het parcours.
Traditiegetrouw ga ik op zaterdag voor mijn wedstrijd nog wat losfietsen en ook afgelopen zaterdag was dat niet anders. Ging pas tegen de middag de deur uit voor mijn toerke en krasselde toch nog 85 km bij elkaar aan een gemiddelde van 26 km/u. Deze maand nog maar weinig gelopen, amper 70 km , maar wel al meer dan 500 km op mijn fiets gezeten.Het lopen staat dan momenteel op een laag pitje en daarom verwachtte ik gisteren niet echt veel qua prestatie.
Na een nachtje werken had ik nood aan een pijnstiller, de rest van de week heb ik er zonder gekund, maar gisteren ging het echt niet meer. Een paar uurtjes rust op de zetel deed wonderen, ik voelde me niet super, maar de pijn viel wel mee. Rond 9 uur richting Oleye zodat ik ruim op tijd was om met de "Speelhofrunners" nog wat op te warmen. Daniël (maakte zijn come-back na zijn schildklieroperatie), Mario, Robin en Sven tekende present.Ook loopmaatjes Raphael en Domenico (het koningskoppel van de estafettelopen), waren aanwezig.Alleen mijn Nederlandse collega-bakker Robert was afwezig wegens aanslepende blessureperikelen.Hopelijk is hij gauw weer present en kan "the battle of the Bakers" verder gaan ;-). Kristof Schrijvers, ook een bevriend loper, en halve Waal, kwam even goedendag zeggen.Hij ging proberen aan 4.15 gemiddeld te lopen.
10u15 was het tijd voor de start van de wedstrijd.Meer dan 300 lopers stonden te luisteren naar de briefing van de organisatie.Er diende vertrokken te worden op het plaatselijk voetbalveld.Ik nam ergens halfweg vooraan plaats tussen de menigte.Niet echt van plan snel te starten en na het startschot dus rustigaan uitkijken waar ik mijn voeten moest neerplaatsen. Mijn eerste km was dan ook geen topper, 4.10. Op naar km 2, even een lichte afdaling en net voor het einde van de tweede km liepen we een onverhard stuk in.4.00 was nu al een stukje beter.Maar op het onverharde liet ik mij voorzichtigsheidshalve wat uitzakken.Bang om te vallen door mijn instabiliteit waar ik momenteel wat probeer aan te doen in de rugschool. Maar dat brengt voorlopig nog geen zoden aan de dijk ;-). Terug over naar de wedstrijd dus...op km 3 kwam een einde aan de lijdensweg, 4.28 was hier mijn tijd. Km 4 en 5 kon ik terug mijn normale tempo ontwikkelen, 4.02, 3.53. Dan volgde de eerste lichte beklimming , de voorbode op meer, 4.03 Op km 6 maakte we ons klaar voor de zwaarste helling van de dag, de befaamde Ezelsjogging.De aanwezige ezels dachten er het hunne van, een 800 meter lange lijdensweg, wie waren hier de "echte" ezels!!! ;-). Bon, bovengekomen, het traditionele "OUF" op de grond geschilderd!! 4.19 was de tijd op km 7. Dan kwamen we terug op een strookje onverhard tot iets na de 8 km.4.09 Het groepje waar ik meestal bij mee loop met Sergei, Marcel en Didier vandaag niet gezien, waarschijnlijk lopen zij wat voor mij uit.Door mijn trage start ben ik nooit tot bij hun geraakt. Achteraf blijken zij een kleine minuut voor me te zijn. Km 9 loop ik in 4.07, en dan is het weer tijd om het gashendel open te trekken.Ik loop samen met een koppel, dat al een paar keer haasje over met me speelde, maar nu ik een versnelling hoger ga sporen ze mij nog eens extra aan, jaja, daar gaat de Flamand ;-) Een drietal dat voor me loopt probeer ik nog bij te benen, want daar zit volgens mij nog eentje bij van mijn categorie.Toch krijg ik het kleine gaatje niet echt dicht en bij het oplopen van het voetbalveld richting finish doe ik zelfs geen moeite meer.3.55 voor km 10, en 3.15 voor de laatste 800 meter brengt mij over de finish in 44.20, niet echt tevreden over het resultaat, maar naar hartslagwaarden en ook op de foto's waar te nemen niet té diep gegaan.Het moet niet altijd "over the top" zijn hé. Nog even wachten op mijn loopmaatjes en achtereenvolgens lopen Raphael, die vandaag héél kort bij me was, Kristof, Daniel,Mario en Sven over de meet. Robin eindigde de wedstrijd op een 12 de plaats, ikzelf werd 40 ste en 9 de in mijn categorie. Er waren trouwens 327 lopers aan de start , niet slecht dus!!! Maar eigenlijk heb ik dus wel een minder goede zaak gedaan voor het eindklassement in deze challenge, en volgende week loop ik de wedstrijd in Waremme ook niet mee omdat ik gekozen heb om van start te gaan in Linter.Een mens moet keuzes maken, soms de verkeerde, mja, er zijn nog genoeg wedstrijden om het klassement wat kleur te geven al zijn ze niet allemaal zo makkelijk als komende zaterdag in Waremme. De voorinschrijving voor Linter is een feit, dus kan ik eigenlijk niet meer terug.
We zien wel wat het wordt in de komende weken, hopelijk kan ik nog even op dit elan doorgaan, al zal het weer moeilijk worden , met hier en daar wat pijntjes die alweer de kop opsteken. Om af te sluiten nog enkele mooie beelden ..... groetjes.
Afgelopen zondag stond ik aan de start voor mijn eerste wedstrijd van het Haspengouw Circus. Dit was ook meteen de tweede wedstrijd in het circuit.Of ik dit jaar voor een eindklassement ga, ik moet dan 10 van de 15 wedstrijden lopen, is nog helemaal niet zeker. Maar in Borgloon waar ik héél mijn jeugdig leven heb vertoefd, ja daar kan en mag ik niet ontbreken. De laatste dagen ging het allemaal wat minder en had dan ook geen hoge verwachtingen. Zodoende ging ik op zaterdag na een nachtje werken en een paar uurtjes slaap nog een fietstochtje afwerken van 103 km. Daarna terug de bakkerij in en een nachtje doordoen Ik had trouwens nog ruim tijd om me uit te rusten, de wedstrijd begon toch pas om 16u. Maar zoals gewoonlijk is het slaapritueel bij mij altijd verstoord, weet echt niet hoe dat komt.Komt het door de zenuwen, adrenaline, rugpijn, allemaal factoren die de slaap inderdaad kunnen ontregelen Tegen de klok van 13 uur dan toch maar opgestaan en me klaargemaakt. Op weg naar Borgloon met een passage langs mijn moeder, al heb ik daar hééél wat hindernissen voor moeten omzeilen, want héél de binnenstad bleek afgesloten. Mijn vader was trouwens al op het "parcours" aanwezig, hij zou als lid van de Loonse joggers her en der een handje toesteken (zo kennen we hem), en daarna als bijna 75 jarige zijn loopschoenen nog wat laten afslijten op het Loonse asfalt gedurende 5 km.Hij deed er trouwens 35 minuten over. Nog even wat gebabbeld en opgewarmd met de aanwezige Speelhofrunners Mario en Sven wiens eega's ook de 5 km zouden trotseren ;-)
Dan werd het stilaan tijd voor de hoofdwedstrijd, de 10 km. Met 155 deelnemers aan de start en ik dus vrij vooraan gaan postvatten.Oeps , mijn Garmin nog niet aangezet, gelukkig werd de start enkele minuten uitgesteld, nog net op tijd voor mijn Garmin het signaal kon opvangen. Na het startschot ging iedereen bliksemsnel van start en ik werd automatisch meegezogen, 3.34 voor mijn eerste km, vééél en vééél te snel, dat zou ik later bekopen. Soit, door op het elan, het ging trouwens bergaf op het vernieuwde parcours dat deels door de binnenstad liep.Maar wat goes down , goes ook up en dan zouden we naarmate de wedstrijd vorderde wel voelen. Km2 richting binnenstad 3.57. Doortocht door een steegje "de Graaf " genoemd is best wel pittig.Vandaar gaat het richting stadhuis op klinkers en zo via het Speelhofplein richting college. Km 3 terug 3.49 dankzij de afdaling, km 4 in 3.58.De tweede ronde wordt een feit en km 5 kom ik in 4.02 over de denkbeeldige meet.Er moeten immers nog twee ronden worden afgelegd en ik zit nu al aan mijn limiet.Ik loop in een groepje van een drietal lopers en het gaat afwissend op en neer, dan loop er ene me voorbij, dan een andere, wat later kom ik er terug bij en zo blijft het nog wel een tijdje doorgaan. km 6 in 3.52, nog vlotjes, maar na de derde doortocht van het Steegje zit ik echt aan mijn plafond en zit ik opgescheept met een serieus dipje, en ik ben niet de enige bleek later.4.11 voor km 7 en ook meteen mijn slechtste km. Km 8 gaat het terug naar beneden dus en haal ik mijn laatste krachten nog eens uit mijn lijf,4.00 Km9 in 4.02, de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Bij het ingaan van de laatste km komt er nog iemand me voorbij, ik maak geen aanstalten meer om hem bij et benen, zit toch niet in mijn categorie. De laatste km kan ik nog net onder de 4 min blijven en zo kom ik over de meet in 39.20 voor een zelfgeklokte afstand van 9,99 km. Hier mag en kan ik best tevreden zijn.Het parcours was zwaarder dan verwacht al leek het niet altijd zo. Ik eindigde als 34 ste algemeen en werd 8 ste in mijn categorie , de 45 +.
Na afloop van de wedstrijd nog even nagebleven in de eetzaal van het College met Mario, Sven en hun gezelschap,Een paar bruine Leffe's later was het dan tijd voor de prijsuitreiking en tombola waar we alweer met lege handen huiswaarts moesten.Al is dit laatste niet helemaal waar. Voor onze 8 euro inschrijving kregen we een washandje en handdoek kado. Daarom krijgt deze wedstrijd voor mij een 7 op 10 qua kwaliteitspunten. Er werd hier ook voor de eerste maal met chip gelopen en dat viel best mee. De bevoorrading stond jammer genoeg niet op een ideale plaats en voor de laatste lopers was er helaas geen drinken meer bij de aankomst, maar gelukkig konden zij nog profiteren van de goed verstopte bevoorradingspost. Volgende keer de post op een andere plaats zetten en dan is ook dat euvel van de baan.
Onze volgende wedstrijd wordt er ééntje van de Hesbignon, namelijk de Jogging d'Oleye met de befaamde ezelshelling. Om af te sluiten nog enkele fraaie en minder fraaie beelden
Net èèn week na mijn halve in Alleur stond er al een andere op het programma. De planning was al een tijdje vastgelegd en dus zouden we, Raphael, Roberto en ik afzakken naar Best (Eindhoven), voor de halve aldaar. Al vrij vroeg thuis van het werk, anderhalf uurtje pitten en toen kon ik met mijn goedgevulde sporttas op weg naar Raphael, samen reden we dan naar de carpool in Houthalen waar Roberto ons veilig naar Best zou brengen. Ruim een uur op voorhand ter plaatste, tijd zat om de inschrijvingen in orde te brengen en nog een babbeltje te slaan met enkele Nederlandse loopvrienden. Hennie was er als de kippen bij om ons te begroeten en de tot nog toe alleen in mijn virtuele wereld vertoevende Carla stond een eindje verder ook op post.Het was een eerste en aangename kennismaking. Ik schreef me dus in bij de 50 plus categorie, omdat ik dit jaar 50 jaar wordt.Dit is ook gebruikelijk in de Waalse regio.Later in dit verhaal zal blijken waarom ik dit vertel, maar mijn Facebookvrienden weten ondertussen hoe dit verhaal afloopt Toch wil ik mijn andere bloglezers de clue van dit spannend verhaal niet onthouden. Na een drietal km opwarming en een paar plaspauzes nog even opgewarmd in de kantine, het was best koud in Best ;-). Even later was het dan tijd voor de start.Er werd gelopen over 4 verschillende afstanden, 7-10-14 en 21 km. Onze afstand (21 km), bestond uit drie gelijke ronden. Na het startschot was ik vrij goed weg op de piste van de plaatselijke atletiekvereniging. Mijn eerste km in 3.51, de volgende twee kon ik rond de 4 min aanhouden. Km 4 in 3.51, hier had ik het gevoel dat mijn Garmin te snel liep. Ik bleef steeds onder de 4.10 hangen gedurende de volgende 4 km, wat ook mijn doel was om mijn tijd van vorige week te verbeteren Aanvang tweede ronde en ik voelde de vermoeidheid opkomen. Km 9 in 4.12, dan 4.09 voor km 10 de volgende km's ging het weer ietsje beter en ik liep terug wat sneller.Ik had ook een groepje van drie lopers ingehaald, maar even later zouden zij me terug remonteren ;-) Bij het ingaan van de derde en laatste ronde kreeg ik zowaar een dipje 4.14 voor km 15 en 16 Dan kon ik even weer de zeilen bijzetten en het tempo weer wat opdrijven.Ik probeerde terug bij het inmiddels uiteengedreven groepje te komen, één voor één wou ik ze op mijn scalp, maar het werd moeilijk. Bij het ingaan van de laatste 4 km nog eens een forcing doorgevoerd en ik kwam zowaar bij één van de lopers van het groepje. Ik haalde hem in en keek of hij volgde, ja dat deed hij helaas.Hij kwam er zelfs terug over, en als dat nog niet genoeg was begon het ook nog te hagelen.Een andere loper had nu blijkbaar een dipje en liet zich inlopen.Met al mijn krachten probeerde ik terug bij de twee andere lopers te geraken, 3.58 voor km 18, maar kwam er net niet bij. Dan maar mijn eigen tempo proberen te lopen en nog een rustig spurtje gedaan op de piste, en zo liep ik over de finish in 1u26.40, een verbetering van 50 sec tov vorige week. Blij natuurlijk met dit resultaat. Maar het bleef hagelen en ik wou zo snel mogelijk onder de douche.Toch uit solidariteit nog even gewacht op Raphael en hij kwam ongeveer 9 min later ook over de meet. Niks uitlopen meer, al deed Roberto toch nog een poging, maar hij stond nog sneller onder de douche, onze vinnige Italiaanse Volbloed ;-). Na de douche werd het reuzegezellig in de kantine. De prijsuitreiking ging echter buiten door, dus toch maar even piepen. Ze waren net aan mijn categorie bezig en ik hoorde mijn naam niet bij de eerste drie, had geen enkel idee wat voor tijd deze mensen gelopen hadden.Ik vroeg nog even om een uitslag , maar blijkbaar drong dit niet door bij de speaker van dienst. Dan maar terug naar binnen terwijl Roberto het podium beklom voor brons bij de masters 35+ Na de prijsuitreiking werd er lekker verder gekeuveld met onze Noorderburen tot het weer tijd was om afscheid te nemen. Bij mijn thuiskomst stond de uitslag al op het internet, en ik was nieuwsgierig naar mijn resultaat.0 Ik werd 26 ste algemeen, maar GROOT was mijn verbazing toen ik op een tweede plaats stond bij de masters 45. Dit had ik totaal niet verwacht en heb ook mijn naam niet horen afroepen. Omdat ik wist dat maatje Roberto 25 euro prijzengeld had gekregen heb ik alle mogelijke stappen ondernomen om te polsen hoe het zit met mijn prijs. Een telefoontje naar de organisatie vertelde mij dat ik moest mailen met mijn klacht. Tot op heden wacht ik nog steeds op resultaat.Jammer, want ik had echt graag op dat podium gestaan Nog erger is, al kan ik me hier nog bij neerleggen, dat ik zelfs winnaar was in mijn ingeschreven categorie 50+. Hopelijk brengen de joviale Noorderburen dit euvel nog tot een goed einde, want graag sta ik volgend jaar terug aan de start van deze wedstrijd. Volgende week staat er in principe de wedstrijd in Héron op het programma op zaterdag, maar omdat ze mooi weer geven, zou het wel eens kunnen dat ik ga fietsen.Op zondag wordt er een toertocht gereden in Stevoort, maar jammer genoeg moet ik die dag naar een verjaardagsfeest van een tante die 80 jaar wordt.Dus is de planning om die tocht op zaterdag te rijden. Maar alles blijft natuurlijk onder voorbehoud, we zien wel wat het wordt, groetjes!!!!!!
Het weekend werd rustig ingezet, met op vrijdag een rustdag en op zaterdag een extensief loopje van 12 km, want zondag is het halve marathontijd en mijn ambitie is toch om 1u30 te lopen. Het is trouwens van 2008 geleden dat ik die afstand nog uitliep.Toen liep ik nog 1u23 op de halve in St-Jozef-Olen (klopte de afstand wel ? ), en 1u25 in Bilzen bij een temperatuur van tegen de 30 graden. Maar vorig jaar moest ik op de LPM afhaken na 10 km wegens blessure en ook in Veltem Beisem had ik er blijkbaar geen zin in, want na één ronde stapte ik uit. Maar ondertussen zijn we 2014 en momenteel draait het niet slecht, al doet alles wel pijn. Mijn verwachting vandaag was dus een tijd van 1u30 te lopen, alles daaronder zou top zijn. Dus na mijn wekelijks zondagritueel, werken, powernap, opfrissen.... was het tijd om te gaan. Vandaag reed ik alleen naar Alleur, de overige Speelhofrunners behalve Robert en Robin, gingen naar de Vijverrun in Bolderberg. daar aangekomen was mijn inschrijving snel in orde, ik had me immers vooringeschreven en kreeg daar ook nog een leuke bandana, of hoe noem je zo een multifunctioneel ding? , voor. De start bevond zich op de piste van Alleur, alhoewel het ook een beetje Lantin is volgens de organisatie van de fietstoertocht de Cristal Classic.Die houden daar hun jaarlijkse bevoorrading van hun tocht. Diezelfde piste werd al snel gevuld met de meest kleurrijke taferelen, maar Oranje was toch boven.Neen, het was geen Hollands legioen, al waren die er ook, niet waar Robert? . Ook Bjorn Peeters die het voorlopig wat kalmer aan gaat doen wegens rugproblemen was er ook met één lid van zijn befaamde Bjokkesteam. ( Bedankt voor de foto trouwens!!! ) Verder ook nog een delegatie van Pauluko team die van de gelegenheid gebruik maakten om reclame te maken voor hun nieuwe challenge, de Victorscup.Meer info vind je terug op hun website. Zo zie je dus dat het in de Walen redelijk Vlaams getint was, ook al was er de Vijverrun ;-).
De wedstrijd zelf dan...... redelijk vooraan gestart met net voor mij Robert Willlems en op de eerste rij, hoe kan het anders, loopmaatje Robin, die de korte afstand even later zou winnen.Proficiat trouwens!!!!!! .Alle afstanden startten trouwens samen, wat maakte dat er meer dan 500 man, waarvan 258 voor de halve, op de piste klaarstonden om hun ding et doen ;-) Het zag er nogal beanstigend uit aan die start, opeengedrumd gelijk een bende koeien die naar het slachthuis worden afgevoerd. Neen ik heb me al meer op mijn gemak gevoeld.Steeds kwam de gedachte in me op van valpartijen allerhande, en toen het allemaal wat lang begon te duren werd ik nog zenuwachtiger en moest zelfs plassen. Na wat heen en weer gepalaver konden we dan toch vertrekken, het viel allemaal goed mee. Mijn eerste km klokte ik zelfs af in 3.58, véél te snel, want voor 1u30 was 4.15 min/km ideaal. Maar met de gedachte, "wat ik al heb pakken ze mij niet meer af" ging ik toch weer door.Tot ik bij Tony kwam, zowaar een beetje mijn concurrent. Even gas terugnemen en horen hoe het met hem zat, ook hij ging voor 1u30.Hier moet ik bijblijven was mijn eerste gedacht.We konden zelfs nog vlot een babbeltje slaan en er kon ook al eens een grapje van af.Maar toch hield ik mijn Garmin goed in't ook, ik mocht in geen geval boven die 4.15 uitkomen.En die opdracht scheen voorlopig goed te lukken. Het parcours zelf was nogal gevarieerd, draaien en keren, passage door een prachtig park, onder een brug door, maar ook stoep of- en telkens weer af.Niet meteen het favoriete parcours van Hollander Robert, want op 5 km van het einde kwam ik ineens bij hem.Hij stopte zelfs even, maar ik maande hem aan om toch mee te lopen.Hij had zich blijkbaar ergens vertrapt op dat kl*teparcours (waren zijn woorden), en zo was er dan iets in zijn kuit gesprongen.Hij zou me na een tijdje moeten lossen.Ook concurrent in de Hesbignon, Marcel Baeckelandt had ik al snel achter mij gelaten. Bij het ingaan van de laatste 3 km liep ik Christophe Roosen voorbij die wat aan't uitlopen was, althans dat dacht ik.Hij wenste me nog proficiat en ik zette mijn tocht verder.Op amper 50 meter van me vandaag liep nog een tweekoppig-of vierbenig groepje, maar ik had niet te guts om dat dicht te lopen. Mijn einddoel was binnen handbereik, dus waarom nog forceren? Jammer genoeg viel ik hiermee net buiten de top dertig, maar dat is op zich geen erg. Triomfankelijk liep ik de oude wielerpiste binnen alsof ik een overwinning had geboekt, er kon zelfs nog een vreugdevol gebaar vanaf voor de foto. Mijn eindtijd werd afgeklokt op 1u27.30 voor de officiële 21,1 km lange tocht.Ik had slechts 100 meter meer op mijn Garmin. Tevreden met het resultaat deed ik mij tegoed, neen niet buitensporig, aan het rijkgevulde buffet.Fruitwafels, donuts en ander lekkers zoals chocola werd weggespoeld met Aquarius en warme thee.Wat een organisatie zeg en dat allemaal voor de prijs van 7 euro. Na de lauwe douche, het warme water was waarschijnlijk al opgesoupeerd, was het tijd om naar de prijsuitreiking annex tombola te gaan.Met drie lotjes, ééntje van mij, ééntje van Robert en ééntje gevonden voelde ik me net een kind op de eendjeskraam hopend op een mooie prijs. Maar die zat er voor mij helaas vandaag niet in (nu zullen er waarschijnlijk wel enkele grinniken ;-) Het enige minpunt waren dan ook de véél te lange speeches van organisatie en andere politiek gerelateerde vedetten.Ja er stond zelfs een oude voetbalveteraan tussen, Raphael Quaranta maakte jaren geleden furore bij het ter ziele gegane FC- Luik en heeft nu waarschijnlijk een andere hobby gevonden. Ondanks dit euveltje kijk ik toch tevreden terug op deze leuke dag. Een fietstochtje zit er vandaag wegens late thuiskomst niet meer in, mja de boog kan niet altijd gespannen staan. Mijn volgende wedstrijd op het schema is opnieuw een halve, dit keer in Best-Eindhoven.Maar deze hou ik nog even in beraad. Morgen weer naar de rugschool om wat saaie oefeningen te doen, die voorlopig niets uithalen, maar een mens moet toch iets proberen hé.....
vandaag was het de beurt aan de tweede wedstrijd van de Hesbignon en deze ging lekker vlakbij door, nl in Berloz, amper 15 km van thuis uit. Dus trok ik iets na 9 uur alleen op pad, de andere Speelhofrunners kwamen bij Mario samen.Ook loopmaatje Bart, die eveneens vlakbij woont had ik toch kunnen overtuigen om mee te gaan.Ter plaatse was ook Robin Dukkie en Hollander Robert Willems aanwezig.Laatsgenoemde verdedigt nu ook de kleuren van ons team, dus wordt het hoogdringend tijd om de kledijsponsor nog eens aan te spreken.
De wedstrijd dan.... na de traditionele begroeting met de andere loopmakkers, opvallend véél Vlamingen aanwezig vandaag, Willy Cortleven, Rafke, David, broer van Daniel, Wim d'Haese, Hugo, Patrick Geelen en nog een paar ACA 'ers, was het tijd om naar de startplaats te gaan. we hadden ongeveer anderhalve km opwarming in de benen, niet echt veel, maar ik had mijn tijd nodig om van schoeisel te veranderen en dus ook die verdomde chip te wisselen. De schoenen lopen iets makkelijk in vergelijking met mijn andere die aan vervanging toe zijn. Na wat uitleg door de plaatselijke speaker wat onverstaanbaar gebrabbel inhield mochten we op zijn sein vertrekken.Niet echt een startschot, maar gewoon, vertrek maar jongens. Start alweer chaotisch en hier wordt in tegenstelling tot vorige week de 6 en de 11 km wel samen gestart. Die eerste km worden we na 500 meter al getrakteerd op een stevige helling.Nochtans had de afwezige Kristof (wegens ziekte), ons ten stelligste beloofd dat het niet zwaar zou zijn(4.04) Km 2 nog een stukje van die beklimming en ik kom stilaan op tempo, 3.58 Op naar km 3 en daar ga ik ineens tegen de vlakte, ik kan me onmiddellijk dechargeren, maar onderweg zie ik toch twee bebloedde knieën en een kapotte elleboog, ik zet toch door. (3.56) Km 4 in 3.55, km 5 in 4.01, daar komen we ook meteen op een stuk onverhard terecht en zo zakt het tempo op km 6 naar 4.20 Loopmaatje en concurrent Robert zie ik niet dadelijk achter mij, hij heeft de wedstrijd van gisteren in Francochamps nog in de benen blijkbaar.Van hem hoef ik dus niets te vrezen, hij zou niet voluit gaan. Km 7 kan ik me terug herpakken, naar 4.08, maar ondertussen is Didier Corin me ook gepasseerd op het onverharde en hij heeft in zijn spoor een jonge gast en Marcel Baekelandt, die laatste is wel een concurrent en klopte me vorige week op de meet.zij houden er een mooi tempo op na, ik probeer aan te klampen zo goed en kwaad het kan.Maar het gaat moeizaam, af en toe kan ik eens kop nemen en voel ik of ik kan ontsnappen, maar mijn benen zitten niet goed, de knieën laten zich ondertussen wel voelen.Het wordt twee maal 4.11 voor km 8 en 9. Km 10 herpak ik mij en trek ik een eerste maal aan de bel, Didier volgt, Marcel lijkt te lossen, na 500 meter zet ik nog een tweede versnelling en alleen Didier kan deze beantwoorden.Marcel is op dat moment op veilige afstand.(3.59) Maar het is nog één km, dus het vel van de beer nog maar niet verkopen zeker.toch blijf ik op mijn elan doorgaan, de jonge gast heb ik er ook af, en dan plaatst Didier nog een laatste versnelling die ik niet beantwoord. Mijn doel is bereikt en zo eindig ik de net geen 10 km in 44.30, dit is 4.03 min/km ongeveer en daar mag ik best tevreden mee zijn. Met mijn gehavend lichaam probeer ik ergens een EHBO post te ontwaren, maar blijkbaar is die er niet. Even later vind ik toch een bereidwillige persoon die me wil verzorgen.Dan naar de douches, die er echt primitief uitzien, iets van de vooroorlogse tijd, beschimmelde muren, modder op de grond, nee niet echt naar normen van het heden .Maar daar zal die 4 euro inschrijving wel voor iets tussen zitten zeker. Ik blijf ook nog eens na voor de tombola en ik win dan uiteindelijk een reflexogie en medische voetverzorging.Ik moet daarvoor wel afzakken naar Donceel, maar dat zien we nog wel. Na mijn thuiskomst, zag ik het met dit mooi weer niet zittenom binnen blijven te zitten, dus trok ik er op uit met de fiets.Zo gaf ik ook de kans niet aan mijn gekwetste lichaamsdelen om stijf te worden. Ik fietste zo nog een mooie 72 km bij elkaar, met de 103 km van gisteren erbij was dit een leuk fiets-en loopweekend. En zo kijken we weer uit naar de volgende wedstrijd in Alleur, daar loop ik de halve marathon, hopelijk zijn de kapotte knieën dan een beetje hersteld. Nog een paar mooie beelden om dit blog af te sluiten, en dan wens ik jullie nog een fijn weekend. Tot volgende week....
beoordeling wedstrijd punten 7 op 10 pluspunten, mooi parcours, lage inschrijving (4 euro), mooie bevoorrading, zeker aan het einde, tombola en klassementsprijzen. minpunten, lamentabele douche gelegenheid.
na 2 km zag het er nog goed uit ;-) mijn wekelijks Hesbignongroepje ;-)
Vandaag was het de eerste wedstrijd van den Hesbignon, deze ging door in Fernelmont en alle Speelhofrunners zijn aanwezig op dit evenenement.
Zaterdag nog een duurloopje gedaan van 13 km aan een tempo van 12,5 km/u. Normaal gesproken zou ik een fietstochtje gedaan hebben met mijn Nederlands-Noorse fietsvriendin Astrid, maar deze hadden we afgeblazen wegens het voorspelde slechte weer, dat achteraf gezien toch nog bleek mee te vallen.
Zondagmorgend dan, na een uurtje rust op de zetel, trok ik richting Mario waar iedereen al aanwezig was. Ik besloot ook te rijden om dan achteraf te zien of ik eventueel kans maakte op een podiumplaats bij de 50+ , ja ik begin stilaan te zweven na mijn tweede plaats vorige week in Horion op een zwak bezette wedstrijd weliswaar. Stelde mijn GPS in op Fernelmont moest het zijn dat ik ergens niet zou kunnen volgen, wat weliswaar ook gebeurde. Het zou het begin worden van een frustrerend ochtendje. Onderweg dus de mannen kwijtgespeeld en ik had weinig of geen gegevens over de wedstrijd, ook wel mijn eigen fout.Wie trekt trouwens onbewapend naar de oorlog. Zoeken naar een speld in een hooiberg in het al smalle Fernelmont.Gelukkig kwam ik een jogger tegen, maar die wist dus niet waar ik het over had, helaas pindakaas. Dan maar een telefoontje gepleegd naar Mario en ik moest in Novilles-le-bois zijn, pff, nog een endje doorrijden dus. Puur gestrest kwam ik uiteindelijk op de plaats van bestemming, probeerde me een weg te banen tussen het vele volk en zo een parkeerplaatsje te bemachtigen. Het werd een zware opgave, ik jaagde me nog meer op , maar uiteindelijk kon ik me vlak bij de start parkeren in een grasstrook.Ook dat liep al niet van een leien dakje, ik dreigde me vast te rijden en met heel wat maneuvers kon ik uiteindelijk mijn Stepway wat fatsoenlijk parkeren. Gauw inschrijven, terug naar de auto, daar moest ik nog mijn nummer en chip bevestigen.Ik had maar twee speldjes, waarvan ik er met één in mijn vinger prikte.Ik vergat ook mijn trainingsbroek uit te doen,pff, het bleef maar duren.Uiteindelijk kon ik me naar de startplaats begeven waar iedereen al had postgevat.Daar kwam ik ook Kristof Schrijvers tegen, een loper die ik al jaren ken via joggings.be, maar nog nooit in levende lijve had gezien. Toen het uiteindelijk tijd was om te starten was net mijn Garmin weer uitgevallen, maar net op tijd kreeg ik ontvangst. Na een hondertal meter kwam ook loopmaatje Patrick Geelen naast mij lopen, hij kwam ook de Waalse sfeer voor het eerst proeven. Net toen hij zei van 3.50 aan te houden keek ik op mijn horloge en zag dat ik die niet had afgeduwd,pfffffffffffffffffff. Gewacht tot op het 1 km punt en dan op start geduwd, mijn wedstrijd kon eindelijk beginnen. Na èèn km die ik net onder de 4 min zou gelopen hebben kregen we tot ieders verbazing een strook onverhard met steenpuin, gaten gevuld met water enz...vorig jaar was er pas een strook na 2500 meter.We probeerde er het beste van te maken en liep km 2 en 3 in 4.15 elk. Van een vooraf aangekondigde batlle of the bakers was vandaag hoegenaamd geen sprake.Robert was er in de beginfase al vanonder gemuisd en Jo, de Witte Keniaan liep daar ergens tussen.Maar de afstand tussen ons om het gat te dichten bleek te hoog gegrepen voor mij.Ik probeerde zo goed en kwaad als kon mijn wedstrijd goed in te delen, maar echt goed voor de dag kwam ik niet.Toen er na km 5 nog een grasstrook aan te pas kwam en ik mijn aangedampte bril moest afzetten was het hek helemaal van de dam. Voorzichtig probeerde ik me een weg te banen tussen de ongelijke stukken die her en der bezaaid waren met stenen, waar een loper, wat ik later vernam, moest gevallen zijn en met hevig bebloed gezicht toch zijn wedstrijd probeerde voort te zetten.Hoe het met hem is afgelopen weet ik echter niet. Na die 5 de en langzaamste km, 4.22, probeerde ik opnieuw een tempo te zoeken wat me het best lag.Maar ook de wind was vandaag een stevige bondgenoot.Ik werd een paar keer haasje over gespeeld met een jonge loper, die me nog es aanmoedigde toen ik hem uiteindelijk voorbijging. Later in de wedstrijd, bijna op het einde zou hij me terug inhalen. Soit, de afstand werd steeds korter, de tijden steeds beter.4.07-4.04-4.04. Nog 2400 meter te gaan, nog en versnellingske geplaatst, bergaf en eindelijk terug onder de 4 min, 3.53 Laatste km in 3.55 en dan nog een spurtje richting eindstreep waar ik zowaar Didier Corin, mijn Waalse concurrent, bijna te pakken had. Uiteindelijk bereikte ik de finish in 46.55 ongeveer, goed voor een 46 ste plaats en 8 ste V2 , zo bleek achteraf. Vervolgens druppelden ook de overige Speelhofrunners binnen, Robin was al een tijdje voor mij over de meet, toen Daniel, dan Mario? en Stefan? , en laatst but not least ook de wederoptredende Sven. Dan nog even nagekaart over de wedstrijd en dan namen de Speelhofrunners afscheid, ik bleef nog even na met die twee "Ollanders". Een lekker Orval genuttigd, Jo viel als tweede V3 in de prijzen.Robert en ik werden respectievelijk 6 de en 8ste, geen prijs dus.Dus trokken ook wij huiswaarts. Thuisgekomen was ik nog niet moe, kroop van frustratie op mijn fiets en trapte nog gauw 73 km bijeen. En zo zit mijn zondag er ook weer op.Rugpijn is er weer bij, maar het kan me allemaal niet deren. Ik kijk al uit naar de volgende wedstrijd en deze gaat door in Berloz, dat is hier vlakbij en zal verloren rijden geen tweede keer gebeuren (hoop ik toch ). Tot volgende week ;-)
ik ga vanaf nu ook punten geven aan de organisatie voor deze wedstrijd een 7 op 10 4 euro inschrijving, geen tombola wel prijzen voor eerste drie van elke categorie
Het loopweekend zit er weer op en het was er èèntje om U tegen te zeggen. Op zaterdagmorgen besloot loopmakker Raphaël af te zakken naar Lier voor een lange duurloop van 25 km aldaar. Met mijne zotte kop besloot ik om mee te gaan, effe op de zetel gemaft , nog even getwijfeld, maar uiteindelijk toch doorgezet. Aangekomen in Lier, wel veel et vroeg maar zo konden we nog wat rondneuzen en hier en daar wat bekenden spotten, waaronder Danny Clincke en zijn Veldmeerrunners. Rond de klok van 13u30 was het tijd om te starten, het was de bedoeling van Raf om een crescendoloop te doen van 4.50 naar 4.30. Het parcours speelde zich grotendeels langs het Netekanaal af, prachtige lange stukken met in het begin wind mee.Naderhand bij het keren in het tweede gedeelte wind op kop uiteraard ;-) Onze eerste km werd traag gestart mede door het vele volk dat we moesten proberen voorbij te steken.Km 2 zaten we meteen op tempo maar de volgende km's gingen echt lekker maar iets te snel, allemaal onder de 4.40.Tot aan km 7 konden we dat tempo aanhouden en dan ging het wat moeilijker.Maar we bleven onder de beoogde 4.50.het liep best lekker.Maar Raphaël begon het nu wat moeilijker te krijgen en bij het keren en wind tegen moest hij de rol lossen.Ik bleef op mijn elan doorgaan en kon onderweg wat mensen inhalen, ook Raf kon deze mensen passeren, maar behield steeds een 300 tal meter achterstand.De voorlaatste km kon ik nog es doortrekken en was goed voor 4.17.Na 25 km was ik blij te finish te bereiken in een tijd van 1u56.46.Raf kwam amper een half minuutje later ook binnen. Nog even gedoucht, iets gedronken en huiswaarts gekeerd. Met amper drie uur slaap moest ik nog diezelfde avond gaan werken, maar ik had redelijk vroeg gedaan zodat ik 's morgens nog wat kon rusten alvorens aan mijn volgende wedstrijd te beginnen.Maar dat slapen ging ook weer zoals gewoonlijk héél moeilijk. Soit, omstreeks kwart na 9 stopte Mario en Sven Nicolay thuis om mij op te pikken en af te zakken naar Horion-Hozemont waar ook loomaatje Robin en collega bakker Robert van de partij waren.Robin ging voor de 5,7 km wedstrijd , wij voor de 12 km. Aan de start werden even de 5 km lopers vooraan gezet en eens deze vertrokken waren en hun afslag ingelopen waren mochten wij van start gaan. Mij eerste km besloot ik vandaag wat rustiger te starten, het werd ééntje van 4.05, waar ik in vorige wedstrijden nog 3.45 haalde. De volgende km weer onder de 4 min en dan werden we een park ingestuurd, waar de onverharde weg redelijk goed beloopbaar was, ook enkele kasseistroken dienden overwonnen te wonnen,dus werd mijn tempo toch enigszins gestokt. 4.19/4.16/. Km 4 konden we terug aan de opbouw beginnen en ik liep steeds in de buurt van loopmaatje en bakker Robert Willems. 4.06/3.54/4.01 tot km 7. Vanaf km 8 bleek Horion toch niet zo vlak te zijn en kregen we enkele pittige hellingen voorgeschoteld, 4.20 werd afgeklokt voor km 8. Ik bleef strijden als een oude krijger en mijn volgende km klokte ik weer 3.58. Op weg naar km 10 kreeg ik het weer wat moeilijker en één loper die constant in de rug van Robert liep koos nu het hazenpad.Ik probeerde er in de laatste 2 km nog achter te gaan, zo liet ik ook Robert achter, maar de vluchter kon ik niet meer pakken 4.13/4.05/4.03 voor de 3 laatste km's en zo eindigde ik de wedstrijd op een 15 de plaats in een tijd van 49.50. Ik werd ook 2 de 50 + maar jammer genoeg was hiervoor geen podium voorzien.Even uitblazen en napraten met Robin en Robert, terwijl we wachten op Mario en Sven, die achtereenvolgens de finish bereikten.En dan was het weer tijd om huiswaarts te keren.
Namiddag was er ook nog de midwinterjogging in Kiewit, maar ik zou daar niet meer naartoe gaan.Wat ik wel nog zou kunnen doen, was een fietstochtje maken.Maar toen ik Facebook openzette kreeg ik bericht van Bart Saenen of ik niet mee wou. Nou ja, de twijfel sloeg me om de oren,ppf, ik kan geen nee zeggen en besloot dus mee te gaan om hem te hazen en zo geschiedde. Daar kwam ik ook mijn vele andere loopmaatjes tegen die me voor zot verklaarden, maar er zijn in deze wereld nog wel straffere gasten. Soit, ik hielp mijn loopmaat aan een goede eindtijd in deze wedstrijd al was hij wel wat voortvarend gestart, kon hem zelfs niet volgen in het begin, maar een klop kreeg in de laatste km's.Zijn eindtijd van net geen 47 min op 9,8 km mag gezien worden, zijn doelstelling van 50 min werd gehaald.Na afloop van de wedstrijd een goede warme douche, nog even nagepraat met de collega's en zo werd een leuke zondag afgesloten.Het was uiteraard tijd om huiswaarts te keren en de rust op te zoeken. Volgende week gaan we het iets rustiger aan doen en staat de eerste wedstrijd van den Hesbignon in Fernelmont op het programma.normaal gezien de eerste wedstrijd waar alle Speelhofrunners aanwezig zullen zijn. Tot volgende week!!! ;-)
punten voor Lier qua organisatie; 7 op 10, te weinig bevoorrading voor de 6 euro inschrijfgeld en geen tombola.Wel warme douches punten voor Horion, 7 op 10. Geen prijzen per categorie, 6 euro betaald , goede organisatie. punten voor Kiewit, 7 op 10, 8 euro betaald, geen tombola, wel handschoenen en een paar prullaria.Warme douches
Zondagmorgen, een nieuwe wedstrijd in een ook al nieuwe maar intussen wel al vrij populaire Challenge, Cours de la Province. Samen met Mario Smol trok ik naar daar waar loopmaatje Robin Dukske al een parkingplaatsje had voorbehouden. In een oudbollig gebouw, wat moest doorgaan voor sporthal konden we ons inschrijven en dat ging naar normen vrij vlot. Nog tijd voor een sanitaire stop, waar de geur van uitgereden mest ons tegenkwam.Eénmaal buiten werden we vergast op enkele donkere roetwolken van wat later de barbeque moest worden.Neen, het was niet allemaal rozengeur en maneschijn. Maar 6 euro inschrijving, daar konden we mee leven. Tijd om op te warmen en kennismaking van het parcours.De wind zou vandaag onze grootste vijand worden. Na 2 km hadden we nog even tijd voor een babbel met mijn ondertussen toegekomen Nederlandse vrienden, Jo Schoonbroodt en bakker Robert Willems.Het werd blijkbaar alsmaar drukker, want tegen de klok van half elf waren nog niet alle inschrijvingen binnen.Er stond nog een enorme rij aan te schuiven.Iets na half elf werden de laatste formulieren naar de startplaats gebracht en konden we ons opmaken voor de start.Zoals ik gewoon ben de laatste tijd, vooraan postgevat, want ik heb nu èènmaal geen zin om te staan drummen tussen 510 deelnemers voor beide afstanden.Later bleken er 350 deelnemers aan de start te staan voor de 12 km, de rest voor de 5,7 km. Er werd dus gelopen in twee ronden die niet identiek waren zoals de vooropgestelde afstand van 11,5 km niet gehaald zou worden.Door de slechte passages in het bos werd de tweede ronde dus een beetje herlegd. De start dus, mijn eerste km al meteen in 3.45, ook al weer zoals voorgaande wedstrijden, natuurlijk véél te snel. Ach ja, ik zal het toch nooit leren.Het gaat vrij vlot, de wegen liggen er goed bij, km 2 in 3.51, km 3 in 3.52. Ik begin het al wat moeilijker te krijgen, de passage in het bos valt mee, het is verharde weg met hier en daar wat steenslag en worteltronkjes, maar ik kan het tempo redelijk gestaag houden. Km 4 in 3.58. Wind op kop nu en dat bemoeilijkt toch weer het loopritme,4.08 voor km 5. Ik zie ondertussen ook bakker Robert naderen en krijg meteen een mentaal dipje wetende dat hij me in de kortste keren voorbij zal steken Dit gebeurt in km 6, waar ik nog net 4.10 haal.ik probeer in zijn kielzog te blijven, maar kan het 50 meter gat maar niet dichten.Dat blijft een tijdje zo en km 7 loop ik weer in 4.08. Km 8 in 4.06 De vermoeidheid begint me parten te spelen en ik maak geen aandrang meer om mijn collega bij te benen.Ondertussen kijk ik achter mij en der is niemand meer die me echt kan bijbenen.Ondertussen wel nog een andere loper ingehaald, maar bij een vettige passage op singletrack loopt ie me zo weer voorbij.Ik bouw wat voorzichtigheid in hier, bang om te vallen, weet je wel ;-). Km 9 en 10 worden dan ook mijn traagste km's ,4.18/4.17. Ondertussen heb ik wel wat kunnen recupereren , maar ik kijk toch uit naar de eindstreep, hoelang gaat dat nog duren?? Nog even een kleine versnelling en ik haal opnieuw 3.58 voor km 11. De laatste km is het vat echt af, en laat ik me uitbollen in 4.10 Het had nog een moment gekund om Robert bij te benen, maar in de laatste km werd smolt deze hoop als sneeuw voor de zon door zijn tempoversnelling. Ach, ik mocht best tevreden zijn toen ik na 49 min uitgeput de finish bereikte Nog even uitgeblazen, een warme Gluhwijn proberen te drinken, ondanks de maaglast. Dan was het wachten op collega Mario, die na een dik uur ook zijn wedstrijd erop had zitten. Maatje Robin was als 17de over de meet gekomen, in ongeveer 45 min. Ikzelf werd 29ste van 350 deelnemers en 6de in mijn categorie, niet slecht. Toen iedereen was uitgehijgd werd het tijd om huiswaarts te keren De sanitaire installaties lieten we links liggen, deze waren niet echt om over naar huis te schrijven. Eénmaal thuis wat opgefrist reed ik richting Genk om daar gaan te supporteren voor enkele marathonmaatjes. Zo hielp ik Pieter Dullers zijn laatste 6 km door al meelopend hem een mentale boost te geven. Hij liep zijn eerste net niet onder de 4 uur, 4u.01 was zijn eindtijd. 6 min later kwam de "krak van de dag" Runfortheclimate Peter met zijn karretje over de meet gelopen. Hij had een karretje laten maken waarmee hij al lopend door Europa een tocht zal ondernemen, een hele uitdaging als je het mij vraagt!!!!! Dit karretje weegt een dertigtal kilo, waar ook nog eens een twintigtal kilo bagage in mee moet. Vandaag was dat zijn eerste test en hij vond het meevallen , héhé . Nadien met hem en nog andere collega krakken, lees ultra's, wat gesocialised, maar vooral genoten van de heerlijke cava. Meer info hierover vind je op zijn blog, www.runfortheclimate.123website.be.
Ik kan vandaag dus weer terugblikken op een geslaagde zondag, al was het weekend met weinig slaap geen goede voorbode. De pijntjes heb ik vandaag minder gevoeld, maar waarschijnlijk zal de endorfineshot of de cava daar wel voor iets tussen zitten. Zo kijken we dan ook weer hoopvol uit naar de volgende wedstrijd en dat wordt er terug ééntje van de Cours de la Province, Horion-Houzemont vlakbij Grace-Hollogne. Tot volgende week en geniet van de mooie plaatjes ;-)
foto boven, in achtervolging op Jo Schoonbroodt foto onder spreekt boekdelen ;-)
foto onder, bakker Robert zit me op de hielen, grr ;-) opwarmen voor de wedstrijd met Robin en Mario samen met collega bakker Robert oude rakker Jules Kempeneers heeft ons groepje vervoegd ;-)
Afgelopen weekend stond er eens geen wedstrijd op het programma, dus besloten Mario (Smol) en ik af te zakken naar Hoegaarden voor de wandeltocht aldaar die we al joggend zouden afleggen. Een wandeltocht die werd georganiseerd door vzw Psylos, waarvan Roland Vandenborne, een andere loopvriend, mede-organisator is.
Zaterdag nog gauw een loopje gedaan van 14 km.
Zondagmorgen rond half 9 pikte Mario me op en zakten we af naar Hoegaarden. Ingeschreven voor èèn euro en we konden vertrekken voor de langste afstand. Ik had mijn nieuwe trailschoenen (neen, heb geen ambities hieromtrent, maar gebruik ze wel voor de iets zwaardere omlopen in de Challenge Hesbignon) aangetrokken en dus was dit een goede test om te zien hoe de grip was. We kregen bij vertrek na 100 meter al direct een zware beklimming met kasseien en andere uitstekende stenen. Dit gedurende 2 km, we werden dus onmiddellijk op de proef gesteld. Maar we bleven rustig voortkabbelen en de hartslag ging van 140 terug naar 115-120 toen het parcours wat makkelijker werd. Toch kregen we onderweg best nog wat pittige stukken voorgeschoteld, modderige passages en nog enkele kasseistroken.Toch konden we ook genieten van enkele prachtige vergezichten. Op km 14 werden we zelfs getrakteerd op een lekkere kruidenborrel, Val Virgenal als ik me niet vergis. Hier dronken we er ééntje van alvorens onze weg voort te zetten. Mario kreeg het nu wat moeilijk, van de borrel??? Hij bleef zowat achter me hinkelen, maar telkens boven op een beklimming wachtte ik hem op. Plots was onze verbazing groot als bleek dat we na 18,5 km terug aan de plaats van gebeuren kwamen. Nog even tot aan de auto gejogd en zo kwamen we toch aan 19 km in één uur 52 min. Even uitleg gevraagd aan de organisatie, maar zij hadden er ook geen verklaring voor.Misschien hebben we ergens een fout gemaakt onderweg, maar ik zou niet weten waar, want we hebben steeds de pijlen gevolgd. We lieten het echter niet aan ons hart komen, dronken geen Hoegaarden Grand-Cru, maar een simpele Leffe waar we al meer dan ons werk mee hadden. Dan was het tijd om weer huiswaarts te keren, want we werden beiden verwacht in het zwembad van St-Truiden voor de zwemwedstrijd aldaar.Mario als supporter voor zijn dochter, ik als afgevaardigde tijdopnemer van mijn dochter haar zwemclub, de Haaien. Het werd een lange maar vermoeiende dag die werd afgesloten bij Mario thuis waar ik nog twee heerlijke Wilderen kriekjes dronk. En zo zit dit weekend er weer op. Nu is het weer opbouwen naar de volgende wedstrijd, en dat is er ééntje hier vlakbij, nl, in Geer even over de taalgrens. Hopelijk gooit een aankomende blessure, peroneuspees??? , geen roet in het eten. Even zien hoe deze week evolueert en anders dringend naar de dokter voor verder onderzoek. We zien wel, bij leven en welzijn....tot volgende week ;-)
Allereerst wil ik meegeven dat de maand januari goed was voor 333 km, en daar heeft het goede weer deels voor gezorgd.Het was een uitzonderlijke zachte maand. En ik had me nog voorgenomen om een "rustmaand" in te lassen, noppes dus Ben ook nog twee keer gaan fietsen, goed voor 140 km.
Vandaag trok ik dan samen met maatje Raphael en diens maatje Guido richting Urmond voor de wedstrijd aldaar. Gisterenavond nog de wedstrijd STVV- Roeselare meegepikt waarvan de uitslag op een 1-1 stand eindigde, daarna gaan werken. En dan weet je ook meteen dat de nacht voor mij héél kort was. Vanmorgen thuisgekomen en exact anderhalf uur op de zetel gepit, en toen was het tijd om de sporttas klaar te maken en af te zakken richting Raphael. Daarna pikten we Guido op en zo door gereden naar Urmond ,waar we ruim een uur te vroeg waren. Maar zo hadden we ook de tijd om ons deftig voor te bereiden.Ook een andere loopmaat, de vinnige Roberto, was aanwezig in Urmond.Hij zit in volle voorbereiding voor een marathon en ging dus vandaag eens testen wat hij waard was op een 10 km. Nadat we ons hadden ingeschreven werd één rondje van het parcours afgelegd als opwarming. Onderweg nog een paar sanitaire stops gedaan en dan was het stilaan tijd om naar de startlijn te gaan. Met een 165 deelnemers aan de start vertrokken we na het startsignaal voor drie rondjes loopplezier, nou ja voor de èèn plezier , voor de andere afzien !!! Mijn eerste km tekende ik al meteen 3.45 op, had echt niet het gevoel zo snel te gaan.Maar natuurlijk kon ik deze snelheid niet aanhouden en de volgende km liep ik al in 3.56. Dan kwamen we op een stuk onverhard van een 600 tal meter.Daar hadden ze dit jaar wat steengruis gegooid, dat wel een beetje nadelig was om op te lopen, maar het voordeel hiervan was dat de ondergrond ook droog was en er geen schuivers konden gebeuren. 4.01 op km 3. Het was daar ook telkens wind pal op de kop en vermits ik niet in een groepje zat moest ik alleen tegen de wind inbeuken. Tweede ronde werd ik na 5500 meter voorbijgestoken door collega bakker en Facebookvriend Robert Willems.Hem heb ik hier voor het eerst in levende lijve ontmoet, al liep hij net zoals ik de voorgaande edities ook mee.Hij zat redelijk goed in een groepje van drie dat ik probeerde te volgen, maar helaas moest ik hen laten gaan.Toch kon ik km 4 en 5 terug onder die 4 min duiken, wind mee ;-). Km 6 en 7 even een dippie (4.06/4.07), en dan bij aanvang van de derde ronde nog eens onder de 4 min.Dan begon ik het terug moeilijk te krijgen en moest bikkelen om nog een paar tegenstanders achter mij te laten.Ik had ook nog twee voorgangers in het vizier, maar besloot me daar niet op kapot te gaan lopen.Zo liep ik de laatste km in 4.06 en dan was het nog een 300 tal meter tot de finish.Voor de sport trok ik er nog een sprintje uit en kwam over de finish in 41.45.Maar mijn Garmin gaf wel 10,5 km aan, alhoewel de afstand maar 10,3 km was. Dit alles maakte niet uit,was al tevreden dat ik nog es tegen 15 km/u kon knallen, vèèl meer zit er tenslotte voor mij toch niet in. Toen maatje Raphael over de finish kwam werd er nog een anderhalve km uitgelopen , vooraleer het tijd was voor een lekkere douche. Dan trokken we naar de propvolle cafetaria van Urmondia waar de speaker van dienst al bezig was met de prijsuitreiking. Met zijn sappig Limburgs accent, heb je nog een uurtje?, bracht hij even later de toch wel mooie tombolaprijzen aan de man ;-). Ondertussen genoten wij van een lekkere La Trappe trappist, en van ééntje , kwam twee, ja zelfs drie voor ondergetekende ;-) Er waren net zoals de voorgaande jaren meer prijzen dan deelnemers en ik mocht me gelukkig prijzen met een héééél grote sporttas, zeg maar gerust valies, van AA drink. En toen iedereen zijn prijs had, was het weer tijd om huiswaarts te keren en kon ik nog net het laatste half uur van het WK veldrijden mee pikken. De avond werd hier dan afgesloten met nog enkele biertjes waar ook collega Mario van genoot.Hij had vandaag geen wedstrijd in de benen, maar had toch ook zijn kilometers afgehaspeld . Btw, ik werd 47 ste algemeen op 165 deelnemers. Voila, een tevreden man , met lichte rugpijn, tijdelijk verdoofd door de alcohol kijkt al uit naar een volgende wedstrijd en dat gaat waarschijnlijk op 16 februari zijn. Dan loop ik in tegenstelling tot mijn andere collega's niet de LPM in Genk, maar kies ik voor een kleinschalige en nieuwe wedstrijd in Geer, en dat is vlakbij net over de taalgrens. Tot de volgende...;-)
punten voor Urmond 9 op 10 Inschrijvingsprijs ok, dacht 5 euro, warme douches, leuk parcours Supertombola, gezellige bedoening
Ik had me voorgenomen om de maand januari een rustmaand te nemen omdat alles een beetje pijn doet. Maar het is inmiddels wel een beetje anders uitgedraaid. Door de aanhoudende zachte temperaturen ben ik blijven doorlopen en zit momenteel al aan 285 km, wie had dat gedacht. Zo steven ik met nog een vijftal dagen in't verschiet mooi af op de 300 km en dat is meteen een nieuw record in mijn loopcarrière, althans voor de maand januari, want in juli 2008 liep ik meer ;-) Toch moet ik voorzichtigheid inbouwen, want blessures loeren om elke hoek Ben pas bij een fysisch geneesheer geweest en die bevestigde nogmaals wat ik al wist, mijn rug is versleten. Hij raadde me wel aan om rugscholing te volgen en dat gaan we dan vanaf februari ook doen. Maar nu over tot de orde van de dag......
Vandaag trokken collega Mario en ik richting Hannuit waar ook Robin Leduc of moeten we zeggen Kiplagat ;-), aanwezig was . Daar werd als voorprogramma een 5- en 10 km wedstrijd gekoppeld aan het internationale Crosscupgebeuren.
Maar de opkomst was maar mager, slechts 70 deelnemers op de 10 km en 47 op de 5 km. Inschrijvingsprijs was 5 euro, maar je kreeg een gratis inkomkaart voor de Crosscup.Na de inschrijvingsmodaliteiten voltrokken waren, gingen we lichtjes opwarmen op het parcours van de Crosscup, maar er werd meer gelachen dan gelopen. Enfin, na wat heen en weer gepalaver was het tijd om aan de start plaats te nemen. Kon goed op de eerste rij gaan staan en me dus voorbereiden op een blitzstart. Pal en weg waren we, ikzelf stond blijkbaar stil want werd opgeschrokt door een hele meute lopers, neen, starten is niet echt mijn ding ;-) Eerste km werd dan ook een trage 4.37. Na een hondertal meter op grasstrook kwamen we op een onverhard spoor, nou ja, van dat spoor was nog nauwelijks iets zichtbaar, of het moest een tractorspoor zijn. Het werd bikkelen gedurende anderhalve km en dan weet je al dat er hier geen toptijd zal gelopen worden want datzelfde traject kregen we terug voorgeschoteld naar de finish toe.Km 2 liep ik in 4.13, de inhaalrace kon beginnen. Km 3 ging vrij vlot al was ik toch wel buiten adem, maar toch klokte ik 3.59 af. Naar km 4 ging het even bergop dus weer een zware dobber, 4.15. Km 5 kon ik weer mijn eigen tempo gaan, 3.57. Dan komen we op een Ravels fietspad, mooi om hier te lopen, maar jammer genoeg zit hier ook de wind tegen en is er geen groep om achter te schuilen.Ook gaat het licht bergop, km 6 in 4.02.Km7 in 4.18, km 8 in 4.16, ik word moe.Nog een halve km denk ik en dan komen we terug op het onverharde, maar groot is mijn verbazing als we net voor het 8 km punt al een andere strook onverhard krijgen,pfff.Het ergste moet dan nog komen. Km 9 wordt afgelegd in 4.33 en stilaan nader ik nog een andere loper. Ik blijf gewoon mijn tempo aanhouden, loop op dat moment op plaats 16, want ook ik zit erdoor.Toch hoop ik stiekem nog een 15de plaats binnen te halen maar dat lijkt me echt niet meer haalbaar. Tot plots mijn voorganger stilvalt en ik in de laatste km hem bijgebeend heb, erop en erover, hij blijft achter.Km 10 in 4.43.Dan is het nog 300 meter naar de finish en pers er nog een klein spurtje uit en ben zo zeker van plaats 15, voor wat het waard is.Ik kom over de streep, neem mijn drankje aan en mijn medaille.Robin vraagt mijn tijd en dan zie ik dat mijn Garmin nog loopt. 46.13 laat ik optekenen, maar daar moet zeker nog één minuut vanaf. Nu is het nog wachten op Mario en die komt even later ook binnengestrompeld, ook voor hem bleek het zwaar te zijn ;-) We besluiten nog even te blijven voor de prijsuitreiking annex tombola, Robin vertrekt huiswaarts. Omstreeks 12 u zouden ze eraan beginnen, het werd half één.Slechts 20 deelnemers zitten er nog in de cafetaria. Dus worden er lotjes gemaakt voor de nog aanwezige deelnemers om zo wat tijd te sparen.Het lange wachten werd voor mij beloond.Ik mag naar huis met een mooi geschenkenpakket met een fles rosé wijn en enkele plaatselijke specialiteiten. Dan trekken we huiswaarts en is het tijd om te recupereren. Even mijn pc aangezet, en dan zie ik dat een ander loopmaatje, Bart Saenen , in de namiddag nog een lange duurloop wil doen.Ik denk en denk, zou ik......ja ...laat ons even zot doen.....we leven tenslotte maar één keer..... Hij pikt me na 3 km thuis op en samen leggen we nog een rustige 15 km af in een uur en 25 min. Hier ben ik best tevreden mee, al hoop ik dat ik mezelf weer niet vergaloppeerd heb, maar dat zien we morgen wel. Nu mijn verslag af is , is het hoog tijd om de topper tussen Anderlecht en Club Brugge te gaan volgen in mijn stamcafé. Daarmee zit dan ook weer de eerste dag van mijn weekend er weer op.En deze was vandaag goed gevuld, zo heb ik het graag. Dus zeg ik geen vaarwel, maar tot volgende week voor het verslag van hopelijk mijn volgende wedstrijd in Urmond.
Groetjes ;-)
punten voor Hannuit, 7 op 10. slechts 5 euro inschrijving, gratis inkom Crosscup, beperkte tombola.
zondag 5 januari, het eerste weekend van het jaar en er stond alweer een wedstrijd op het programma. Maar ik was al verkouden van nieuwjaarsnacht en had sinds 18 december geen werkrustdag meer gehad. Zaterdags nog een tempoloopje van 13 km geforceerd aan iets meer dan 13 km/u. Daarna nog een nachtje gewerkt. Dus geen ideale omstandigheden om op zondagmorgen een wedstrijd te gaan lopen. Rond 7 uur thuisgekomen, iets gegeten en dan op de zetel gaan liggen. Meteen moeten opstaan van de stekende maagpijn, zou het door de kaas tussen mijn broodjes komen? Het voelde in elk geval niet goed aan, en tot 9 uur getwijfeld of ik wel zou gaan. Plots een bericht van Duckske dat hij aan't wachten was, dan toch maar in mijn loopkleren gesprongen, of was het eerder kruipen. Auto gestart en de mannen opgepikt aan de Aldi in Gingelom en zo op weg naar Antheit, een gehuchtje ergens rond Huy,met behulp van de gps en de vakkundige uitleg van Stefan geraakte we er snel. De auto kwijt geraakt op ruim 800 meter van de plaats van gebeuren,pfff, zo ver. Inschrijven, nou ja, tussen een bont allegaartje van personen, klein, groot, dik of dun, al dan niet met konijnen aan den draad, baanden we ons een weg naar de inschrijvingstafel. Het lukte ons weliswaar vrij snel, maar tijd om op te warmen was er echt niet meer. Terug naar de auto, kleren wisselen en zo terug naar de startplaats, alles samen goed voor ruim 2 km wandelplezier. Met ruim 700 deelnemers volgens de organisatie, waarvan een kleine 200 voor de 5 km stonden we aan de start te genieten van de prachtige vergezichten en de nabij gelegen heuvel(tjes) van .....Erika ? Soit, het startschot weerklonk en de meute trok zich op gang. Ik nam deze keer een iets tragere start, had er totaal geen zin in, zag er het nut niet van in om 6 euro neer te tellen om hier voor een ikweetniethoeveelste plaats te lopen. Maar ik was er nu éénmaal en probeerde er dan maar het beste van te maken. Km1 in 4.16, dan 4.19 en 4.10. Dan ging het bergop en zakte het tempo 4.26/4.44/4.31. Het viel me echt zwaar vandaag, verkoudheid en maagproblemen,pfff, heb me al beter gevoeld. De afdalingen probeerde ik te recupereren, maar mijn hoge hartslag daalde nauwelijks. Km 8 was weer een zware 4.38. Er waren ook een paar stukken onverhard tussen, op sommige plaatsen best vettig, deze nam ik dan ook zéér behouden, bang om te vallen. Km 9 nog eens ietsje sneller 4.22 Op weg naar km 10 dan maar en deze werd een afdaling op onverhard waar ik echt mijn voorzorgen nam 4.30 opgetekend,pfff. De laatste 800 meter werd ik nog gepasseerd door een oudere man, probeerde mijn treintje aan te haken, snelden nog een jongere gast voorbij, maar mijn haas liet ik begaan, had geen zin meer in om de laatste lucht uit mijn longen te persen 3.16 dus voor de laatste 800 meter en zo kwam ik als 100ste over de streep in 47.36, da's 4.24m/km gemiddeld, geen tijd om mee te stoefen. Na de wedstrijd moest ik direct naar't toilet, dronk nog een lekkere warme Gluhwijn en toen Stefan binnen was zijn we onmiddellijk terug huiswaarts getrokken. Zoals ik vorig jaar al aanhaalde, aan zulke wedstrijden heb ik echt geen boodschap meer, mijn lijf is op en het wordt dus stilaan tijd dat ik de nodige rust ga nemen en zo de pijntjes terug onder controle hoop te krijgen. Maar waarom kan ik zo moeilijk die knop toch omdraaien ???? Ik moet waarschijnlijk echt in een deftige blessure raken eer ik ga stoppen, en dat wil ik nou ook weer niet.
Ondertussen heb ik ook weer mijn fietsvakantie geboekt en hoop de komende maanden mijn focus vooral te verleggen op dat fietsen om in het zonnige Salou eind september goed voor de dag te kunnen komen.
De komende weken ga ik het nu echt!!! proberen wat rustiger aan te doen, hopelijk lukt me dat ook.
Tot de volgende wedstrijd en misschien wordt dat de jogging in Hannuit op 26 januari, deze gaat vooraf aan de eigenlijke Crosscupwedstrijd aldaar als ik me niet vergis. Groetjes
Heb me vandaag nog eens laten verleiden om een wedstrijdje te lopen als jaarafsluiter.
Vanmorgen toen ik thuis kwam van het werk, een paar uurtjes op de zetel gaan rusten Toen ik wakker werd had ik plots ontzettende maaglast, ik had nochtans een maagpil genomen samen met een ontstekingsremmer. Toch trok ik richting Mario waar we samen met Sven Nicolay en Robin Duckske op weg gingen naar Haneffe. Deze keer reed ikzelf met mijn wagen, want ik wou achteraf nog iets drinken en eventueel mijn kans nog wagen bij de tombola. Helaas had ik mijn propere schoenen vergeten, en vertrok dus meteen na de wedstrijd huiswaarts.
De wedstrijd zelf dan Meteen na een opwarming van een tweetal km vooraan postgevat aan de startlijn om eens me te zijn met de besten ;-). Maar helaas, net zoals vorige week in Diepenbeek zat ik nog te prullen aan mijn Garmin, zodat mijn start volledig de mist in ging,pfff. Toch kon ik die eerste km een tempo onder de 4 min. handhaven=3.56. Dan kwam er een passage door het park van het plaatselijke kasteel dat door de regen van afgelopen dagen herschapen was in een waar crossparcours.Het was harken om recht te blijven en daardoor ging ook de snelheid duchtig naar beneden, km 2= 4.23 Ik herpakte me terug toen we weer op de weg kwamen en liep mijn derde km in 3.51, meteen ook mijn snelste van vandaag!! Dan opnieuw een passage op onverharde toestanden waardoor ik even wegschoof, km 4 werd afgelegd in 4.22, km 5 zowaar in 4.30. km 6 terug op de weg, vlak, en de aanval terug ingezet, resultaat 4.05 voor km 6.Maar dan kwam opnieuw die vervelende passage door het kasteelpark en het tempo stokte opnieuw, km 7= 4.31 In de laatste km probeerde ik nog alle zeilen bij te zetten om nog een paar lopers in te halen. Een piepjonge kerel, we scheelden misschien wel 40 jaar, probeerde me nog te hinderen door het gat te dichten, maar kon er nog net doorheen glippen. Toch stak hij me terug voorbij, ik liet hem begaan.Paar 100 meter verder leek hij plots stil te staan en liet ik hem ter plaatse. De laatste km kon ik nog net boven de 15 km/u lopen= 3.59. Ik liep over de meet in 34.15, niet meteen een toptijd, maar toch tevreden op dit parcours. dit was dan ook meteen mijn laatste wedstrijd van het jaar en zo loopt datzelfde jaar ook op zijn einde.
Er rest mij dan nog alleen jullie een feestelijk eindejaar toe te wensen en véél loop-en ander genot in 2014. Tot volgend jaar, echter niet zonder nog enkele genietbare fotootjes ;-)
Groetjes en tot in 2014!!!!!
let vooral op het grappige borstnummer, het moet mij weer overkomen, woppa ;-)
Afgelopen zondag stond er nog eens een wedstrijdje op het programma.Nu Kerstmis in de week valt lukt het me net om dat loopje ingepast te krijgen in mijn al drukke agenda. Zaterdag kon er zelfs nog een duurloopje van 20 km af met collega loper Bjorn Vandenholt ;-).
Zondag dus....thuiskomen van't werk, paar uurtjes slaap en dan klaarmaken voor vertrek. Ik werd opgepikt door een nieuwe loopcollega hier uit de buurt, Bart Saenen. Samen reden we dus richting Diepenbeek terwijl de hemelsluizen al een tijdje open stonden.Het zag er echt niet goed uit en ik had er dus niet echt veel zin in. Maar eens aangekomen op de plek van bestemming verdween de regen als sneeuw voor de zon, en tussen de wolken door kwam die zon zelfs even piepen. Na de inschrijvingsmodaliteiten volbracht te hebben en ons tombolabiljet te hebben ingeruild bij een lieftallige jonge kersthinde, waar ik een fluo singlet in ontvangst mocht van nemen, was het tijd om op te warmen De 5 km wedstrijd was dan bijna aan zijn einde toe, en hier zag ik nog net loopmaat Robin Duckske op een derde plaats eindigen ;-) Samen met David Drion, Peter Bellen , robin en Bart deden we één toertje van exact 2500 meter.Het parcours was vrij bochtig, vlak en goed beloopbaar. Amper 46 lopers aan de start van deze door eindejaarsstudenten van de KhLim georganiseerde wedstrijd.Daar was zelfs een Nederlandse topatleet bij. Verder ook toppers als Bellen, Drion David, ééntje van het Runergy team, en collega bakker Peter Maris.zij zijn allemaal sneller dan mezelf, de rest van het deelnamersveld kon ik in principe wel aan, althans degene dei ik kende van de HC wedstrijden. De enige "concurrent" die me eventueel nog kon belagen was Tony Deneuker, in principe is hij net niet snel genoeg, maar je weet maar nooit. Bij aanvang van de start stond ondergetekende op de eerste startrij en kon zo als een pijl uit een boog een blitzstart nemen. Maar door mijn onoplettendheid bij het afgaan van het startschot zat ik nog aan mijn horloge te prullen en zo vergat ik deze op et duwen.Na een paar meter lukte het dan wel, maar toen moest ik ook al meteen het tempo milderen. Mijn eerste km werd gelopen in 3.55, de tweede in 3.59.Bij het ingaan van de tweede ronde liep ik na de finishlijn naar links in plaats van rechts.Zo kwam Tony van wie ik al even de hete adem in mijn nek voelde me voorbij .Ik werd meteen een halt toegeroepen, maakte rechtsomkeer en de achtervolging kon beginnen.De eerste 5 vogels waren toen al lang gevlogen.Alleen Tony moest ik nog zien kwijt te spelen.Maar hij liep een sterke tweede ronde, ik moest aanklampen, kon zelfs niet overnemen.Km 4 liep ik in 4.03, de volgende km's tot km 7 in 4.06. Halverwege de derde ronde kon ik weer naderen op Tony en zelfs op een bepaald moment voelde hij dat ik klaar was om over te nemen.Hij liet me gaan en wist dat het over en uit was voor hem.Mijn tempoversnelling had hem blijkbaar de adem afgesneden (4.00 voor km 8). Ik maande hem nog aan om te volgen, maar hij kon niet.Vanaf toen had ik een vrijgeleide naar die zesde plaats en kon ik al aan uitbollen denken.Doch steeds met één oog achter me lonkend om te zien of Tony toch maar niet dichter kwam.De laatste twee km liet ik dan ook telkens 4.11 optekenen. Moe maar voldaan bereikte ik de aankomst in een officiële tijd van 41.15 voor 10 km en een habbekrats. Na afloop van de wedstrijd nog even uit gaan hijgen, bijgepraat met de collega en dan was het tijd voor een warme douche. Alvorens naar huis te rijden, nog even iets gaan drinken in de cafetaria van Health City, het plaatselijke fitnesscenter aldaar. En zo kwam er aan deze gezellige zondag jammer genoeg weer een einde. Ik vond het een geslaagd evenement en hoop bij deze dat de studenten volgend jaar nog zin hebben om dit over te doen. Alvorens af te sluiten en me in de kerststronken te vlammen wil ik hier nog enkele fraaie plaatjes meegeven.
Afgelopen zondag had ik de keuze tussen enerzijds de Kerstrun in As waar ik al enkele jaren vaste klant ben of de kerstcorrida in het nabijgelegen Zoutleeuw. Omdat er op geen van beide locaties voor mij iets te verdienen valt koos ik maar voor Zoutleeuw.Het parcours aldaar is niet zo makkelijk als dat van As, vorig jaar was het daar door het winterweer vrij gevaarlijk, maar mijn besluit stond toch al snel vast. Een kwartiertje rijden en ik ben er. Ik zou er bij wijze van spreken naar toe gelopen zijn als opwarming.Maar de conditie en de lichamelijke gesteldheid zijn de laatste weken flink achteruit gegaan. De nieuwe osteopaat heb ik na één week al opgegeven, voelde dat het niks ging worden, alleen maar een gat in mijn portefeuille. Ik probeer wel op mijn eigen manier er te geraken ;-) Terug over naar de orde van de dag....
Zoutleeuw dus, een rustig en historisch dorpje aan de Gete en de derde organisatie van de kerstcorrida. Vorig jaar heb ik daar een desillusie opgelopen door het slechte weer en het daarbij horende minder leuke aprés gebeuren. Toch liet ik me terug overhalen om deel te nemen. De wedstrijd ging dit jaar ook door in de namiddag en het weer was véél beter. Het had afgelopen dagen wat geregend maar het parcours met al zijn bochten, draaien en keren en sluisdoorgang, lag er vrij goed bij. Er was ook meer volk dan voorgaande jaren. Ik zette me na een lichte opwarming ergens midden in het pak. Toen het startschot afging kon ik dan ook niet meteen op snelheid komen, want het parcours was in het begin nogal smal, dus moeilijk om voorbij te steken.Mijn eerste km was dan ook slechts 4.19. De achtervolging kon ingezet worden en km 2 zaten we op tempo, 3.55. Maardat tempo zou ik door de zwaarte van het parcours nooit volhouden.Ik haalde nog wat mensen in, kwam bij een stel lopers die me meteen in mijn spoor zetten, ik liet rustig begaan.Snelheid minderde zienderogen, van 4.04 in km 3 en 4 ging het naar 4.09-4.12-4.11 voor respectievelijk km 5-6 en 7. Ik was moe en één van mijn achterliggers had me inmiddels voorbijgelopen en achter gelaten.Maar stilaan kwam ik toch terug bij hem, zelfs erop en erover. Op km 8 en tevens ingang van de laatste ronde kwam ik door in 4.13.Km 9 in 4.10, km 10 in 4.12 Op het einde van die laatste ronde, er moest toen nog een zeshondertal meter gelopen worden (10,6 km volgens mijn Garmin), zag ik plots een vrouw voor me lopen, het bleek de tweede vrouw te zijn.Maar ik had niet de kracht om haar nog aan te vallen, en liet me dus maar uitbollen richting finish, aankomst in 44.04, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar, maar toen was het waarschijnlijk wat korter, want het parcours was dit jaar lichtjes gewijzigd. Direct na de wedstrijd nog wat nagepraat met enkele collega lopers alvorens te gaan douchen en huiswaarts te keren. Alweer geen wauw gevoel deze keer, het seizoen loopt op zijn laatste benen, net zoals ikzelf. Het bobijntje is zo goed als af, toch wil ik nog één wedstrijdje lopen en dat is volgende week de Xmas-run in Diepenbeek, een nieuw organisatie. Tegen die tijd zal ik mijn beoogde doel van 2500 km wal al gehaald hebben en dan is het welletjes geweest voor mij. De drukke feestdagen komen er aan, de daarbij gepaard gaande vermoeidheid en het minder goede weer zijn zeker niet uitnodigend om te blijven lopen dan. Toch wil ik nog wat blijven sporten waar mogelijk is, om de op te doene calorietjes te laten smelten als sneeuw voor de zon. Misschien ga ik me wel wat afbeulen op de spinningfiets in het nabijgelegen fitnesscenter, we zien wel.
Nog enkele impressies om dit blogje weer af te sluiten en jullie lezers het beste te wensen en hopelijk tot volgende week ;-)
ziet het nog helemaal zitten aan de start ;-)
ondertussen aan't afzien op het front onder goedkeurende blikken op de achtergrond ;-) De oudjes hebben er blijkbaar plezier in, of zijn verbasd van zoveel kleurrijk geweld ;-)...... .....of laat het hun toch koud en genieten zij van de gezellige warmte binnen terwijl wij aan't afzien zijn. De oorlog is immers voorbij hé ;-)
de aankomst in zicht...lekker uitbollen ;-)
onderstaande foto is getrokken na één of twee rondes? Weet het zelf niet meer ;-)
Even een relaas geven over mijn loopcarrière tot nog toe.
We schrijven 1989, toen 25 jaar besloten mijn vader en ik te gaan lopen. Hij net 25 jaar ouder en beiden een voetbalcarrière, nou ja als je van een carrière in mijn geval kunt spreken, achter de rug. Vrij onbezonnen zochten we wat wedstrijdjes op, meestal afstanden van 3 tot 5 km, wat later uitgebreid werd naar 10 km.We liepen elk weekend wel zo een drietal wedstrijden.Getraind werd er ook ja, maar echter zonder structuur.Toch werden we lid van een loopclub, maar de echte trainingen waren aan ons niet besteed. Loopschoeisel dat werd ook al niet serieus genomen, op een paar turnpantoffels als het ware het slagveld in, zelfs in de winter liepen we crossen op onze sloefkes wat toen wel voor hilarische taferelen zorgde. Natuurlijk konden blessures niet uitblijven en ik begon last te krijgen van mijn scheenbeen.Toch bleef ik doorstrompelen met ergere gevolgen.Kon na een tijd nog amper stappen.Telkens lapten kinesisten me weer op en zo ging het maar door.Zelfs enkele jaren moeten stoppen met lopen....ik werd moddervet. We schrijven 2006, het jaar dat ik een loopblog begon bij te houden en mijn loopcarrière terug nieuw leven inblies. Ondertussen had ik het wat professioneler aangepakt en zooltjes laten aanmeten wat niet meteen voor verbetering zorgde.Kwam het door de zolen of was ik toen al versleten, maar mijn rug begon voor last te zorgen.Menige onderzoeken brachten aan het licht dat ik twee versleten wervels L4/L5 had, met een beknelde zenuw. Toch bleef ik hiermee doorlopen en liet me telkens behandelen door kinesisten allerhande. 2008-2009 werden voor mij de topjaren, met 38.30 op een 10 km wedstrijd en 1u23 op een halve marathon. Ook liep ik dat jaar twee 33-ers (2u38 in Zolder, 2u43 in Battice). Een marathon stond op mijn verlanglijstje, maar ik durfde het niet aan. Toen ging het weer bergaf met kwetsuren als pubisfractuur, adductorentendinitis enz... lag ik meer in mijn zetel dan dat ik op de loop was. Ik begon zowaar te fietsen wat ik toch echt niet plezant vond ivm mechanische pech. Toch hield ik dit vol en telkens sterkte mij dat om opnieuw beginnen met lopen. Eind 2010 werden er weer verwoedde pogingen gedaan om te lopen, infiltraties in mijn rug waren me ook al niet vreemd. Enkele osteopaten aan mijn lijf gehad, echter zonder véél resultaat.Second opinions gevraagd, allemaal dezelfde conclusie.....versleten ;-) Toch bleef ik tegen beter weten in maar doordrammen en haalde ik in 2012 weer bijna mijn "oude" niveau.Kon met mijn tijden terug wat onder de mensen komen.Slaagde er zelfs in terug aan en onder de 4 min/km grens te lopen. Dit jaar werd die lijn doorgetrokken, maar de rode draad "pijn" in het verhaal was nooit weg Op karakter beet ik door, het was tegen beter weten in steeds afzien. Ik liep opnieuw de zware 33 km van Battice in 2u40, ik was voldaan. Echter had ik me laten overhalen om een natuurmarathon te lopen. Omdat ik koos voor een gratis marathon, de 't Is voor niks in Geldrop, kon ik nog altijd op mijn beslissing terugkomen. Maar D-day kwam eraan en zo geschiedde, na 3u42 min kwam ik over de meet in deze zware beproeving.Maar het gevoel was niet echt super, ik had het even gehad vreesde ik. Toch bleef ik de week erna lekker, als je al van lekker kunt spreken, doortrainen, of beter doordrammen. Ondertussen zijn we in de maand december en hunker ik naar de 2500ste loopkilometer. Het fietsen begint ook wat meer vorm te krijgen met meer dan 5000 km op de teller, al blijf ik het niet echt leuk vinden. Vandaag nam ik me nog es voor een snelheidstraining te doen, maar het resultaat sprak me niet echt aan.Wat ik in wedstrijden kan opbrengen, gaat niet tijdens een trainingssessie. Daarom heb ik me vandaag voorgenomen om vanaf volgend jaar nog enkel wedstrijden te lopen aan een voor mij comfortabel tempo, lees minder afzien. Net vandaag en 18 kinesisten-osteopaten later heb ik weer een nieuwe osteo bij de arm genomen.Hij heeft me eens doorgelicht en kon zijn ogen niet geloven.Mijn lichaam is compleet "verward". Toch ziet hij het zitten om mij uit de put te halen, ik iets minder vanwege het financiële plaatje. Maar we geven het een kans en ik klamp me nog èènmaal vast aan deze laatste strohalm. Lukt ook dit niet dan zal ik dus vanaf volgend jaar zowiezo in de comfortzone gaan lopen en het fietsen ook uitbreiden. Hoopvol kijk ik de toekomst tegemoet en kan ik blijven lopen, dat is al een doelstelling op zich. Tot zover mijn verhaal...hopelijk een never ending story.... groetjes ;-)
mijn eerste marathon....'t is voor niks in Geldrop
Jaja, eindelijk is de kop eraf. Jarenlang sluimerde het in mijn hoofd om ooit een marathon te lopen. Maar steeds stelde ik het uit omdat de schrik die ik had om mijn rug helemaal naar de vaantjes te helpen er goed inzat. Paar weken geleden liep ik Battice, een zware maar zo goed als verharde omloop. En iedereen zegt dan dat Battice een marathon waard is.Maar er dient wel nog 9 km te worden gelopen... De optie om een marathon te lopen was er dit jaar, want ik had me samen met maatje Bjorn al ingeschreven voor de 't is voor Niks. Moest het niet gaan kon ik nog altijd afzeggen. Maar mezelf kennende doe ik dat niet gauw...
Dus zondag werd D-day. Al was het weekend weer al niet om over naar huis te schrijven qua voorbereiding. Zaterdag thuisgekomen van't werk en rond 10 u gaan slapen.Dan tegen de middag wakker geworden , wat rondgeslenterd in huis, en dan beslist om een rondje te gaan lopen. Op souplesse liep ik een 7-tal km. In de vooravond terug naar bed, maar van slapen kwam dan niet meer veel in huis. En zo werd het vlug 22 u, tijd om op te staan en klaar maken om te gaan werken. Tegen half 7 dan gedaan, kwartiertje op de zetel gelegen en me klaar gemaakt om te vertrekken. Pff, best wel nog moe. Afgesproken in Hasselt met Bjorn en van daaruit richting Nederland. Ruim op tijd aangekomen op plaats van bestemming, startnummer afgehaald en ondertussen wat kennis gemaakt me de "echten", waaronder mijn nr 1, Frankie Leus. Marc Bemong en Henk Derudder behoren ook tot dit select gezelschap. Jammer genoeg ultrawoman Veerle niet tegengekomen, zij zou maar net op tijd aan de start verschijnen. Daar heerste een gezellige drukte, ik postte me vrij achteraan de groep, zodat ik rustig kon vertrekken en al inhalend wat mensen kon spotten. Heb via een Nederlandse hardloopgroep op Facebook ook wat mensen leren kennen, en die wou ik ook wel es zien, wat ook gebeurde. Rustigaan vertrokken dus, maar de drang om in te halen zat er al in.Toch werd ik meerdere malen aangemaand het rustig aan te doen. 5.33 voor mijn eerste km, stiekem hoopte ik rond de 5 min/km te kunnen lopen, maar daar zou later het parcours anders over beslissen. Tot km 15 zat ik weliswaar goed op schema, maar op km 16 begon de eerste zware zandpassage, 5.30 werd daar aangetekend. Op km 19 gebeurde dan hetgeen wat ik al lang verwachtte, met mijn smoel tegen de Geldropse grond, zonder erg weliswaar, want ik kon mijn weg verderzetten Zo ging het zowat door tot km 28, kwam niet meer onder de 5 min/km.Daarna werd het nog erger.Het was ondertussen ook beginnen regenen en mijn bril stond vol druppels en dampte constant aan.Het werd dus lopen met bril in de hand, daardoor zag ik wel iets meer, maar moest toch constant uitkijken naar uit stekende boomwortels. Km 30 werden we dan weer de duinen ingestuurd en daar was het echt zwaar, tot km 34 mijne peren gezien daar.Daarna kon ik na mijn banaan aangereikt door de vrouw van Ilse terug wat tempo maken en liep ik 4 km onder de 5min/km. Km 38, nog 4 km en die duurden eeuwenlang!!!!pfffff, er kwam geen einde aan.Ik werd ook behoorlijk moe, stopte nog wat rozijnen in mijn mond, dronk wat Isostar en beet nog es op mijn tanden. Daar een plaatje, nog 2 km stond erop, ik was kapot,alhoewel ik niet echt diep was gegaan. Het tempo slabakte, geen sla die ik ging bakken, enfin het tempo stokte. In de laatste km kreeg ik mijn benen nog amper vooruit, paar wandelpasjes en hoppa, nog een bocht naar rechts, ééntje naar links en daar staat de finishboog!!!. Joepie, ik heb het gehaald in 3u42. Het mag dan geen toptijd zijn, hier ben ik tevreden mee, al had ik toch stiekem gehoopt op een 3u30 Misschien is dat ooit haalbaar op een vlakke en verharde marathon. Nu was't nog wachten op maatje Bjorn, ik probeerde hem tegemoet te lopen zo goed en kwaad het kon. Volledig uitgeput en met véél pijn strompelde hij in 4u en 4 min over de meet, ook hij had het gehaald in zijn eerste poging. Het gevoel direct na de wedstrijd was er ééntje van bwah, ik heb het gehad, voor mij hoeft het niet meer.Echt genoten heb ik er ook niet van.We zijn na het checken van ons borstnummer waar we nog een tombolaprijs konden mee winnen, maar het werd niks voor ons, direct naar huis vertrokken.Ik had ook geen zin meer in een aprés. Het was een goede organisatie met bevoorradingen onderweg, snellle afhandeling borstnummer met chip, voldoende parkeermogelijkheid enz...en dit allemaal voor 0, ja u leest goed, 0 euro!!!! Hoe kan dit nog in deze tijd van crisis?
Nu één dag later denk ik toch ooit nog es ééntje te lopen. Maar dat zal weliswaar niet voor onmiddellijk zijn denk ik. Even berusten en daarna zien we wel. Eén dag na de marathon, voel ik me ook niet slecht. Heb nergens last van, alleen mijn rug doet pijn, maar dat is geen nieuws hoor. Ben uit voorzorg vandaag maar gaan zwemmen, want na een marathon blijkt uitlopen toch niet zo een goed idee. Maar morgen ga ik toch proberen een stapje in de wereld te zetten, op loopgebied dan toch hé ;-)
Liet zich deze week overhalen om samen met een groepje lopers naar Luik te trekken voor de 10 miles aldaar. Maatje Mario was de aanstoker, maar hij zou later wegens blessureperikelen afzeggen. Dank zij hem had ik me in de week al vooringeschreven, dus thuisblijven was geen optie.
Restte er nog Robin Leduc Duckske en Pillewilly Stefan Meekers. Plaats van vertrek was bij mij thuis, ik zou opgepikt worden om 8u45. Vanmorgen om 7 uur thuisgekomen van mijn werk, dus nog een uurtje zetelen, jammer genoeg zonder zitpenningen. 8u45 stopt Robin aan mijn deur, ik zie er met mijn slaapface niet uit, heb er echt geen zin in. 5 minuten later ook Stefan en dus vertrekkensklaar richting Thier, waar we ruimschoots een uur op voorhand arriveren. Geeft alleen maar voordelen, snelle parkeerplaats, vlotte inschrijving en het belangrijkste, genoeg plaats om te ....de grote behoefte op het gemak te doen. Nou ja op't gemak.....de accommodatie is een oud schooltje en er staan een zestal wc,s naast elkaar.Maar dei worden blijkbaar niet gebruikt.Nou ja, met een tussenschot op ooghoogte is kakken toch niet zo plezant.Ik vind het gekreun en geprot van mijn buurman al wansmakelijk. Over tot smakelijkere dingen en die zijn er in de vorm van hot-dogs en lekkere......... vul zelf maar in ;-) (kippetjes= hint ;-) ).
We hebben nog ruim een half uur, dus even tijd voor opwarming. Samen nemen we de laatste twee km voor onze rekening. Bergaf, onverhard, uitpuilende steenbrokken zijn zowat de ingrediënten. Maar dit is maar peanuts met wat er echt komen zal.Het enige wat we weten is dat er zowat 330 klimmeters inzitten en dat er een terril dient beklommen te worden. Hèèl veel volk aan de start, zo een mooie kleurrijke bende zie je alleen in de Walen.En ook de bovenvernoemde kippetjes zien er daar beter uit. Toch voor de wedstrijd althans. Ok, serieus nu, de wedstrijd wordt op gang geschoten en loopt in eerste instantie naar beneden.Daar ik redelijk achteraan ben gestart vlot het niet zo goed.Bij de eerste singletrack moet er al gewandeld worden en dat gaat zowaar de rode draad in dit verhaal worden. Omdat ik weinig of geen parcours kan onthouden, geef ik enkele korte beschrijvingen van het te belopen gebied. Singletracks die er vettig bijliggen, beklimming op onverhard waar menigèèn tot wandelen gedwongen wordt.Afdaling om U tegen te zeggen, waar je moet uitkijken dat je niet op je gat, of in de afgrond terechtkomt. Kortom, een parcours waar ik dus niet naar uitgekeken heb.Maar we zijn hier en maken er het beste van, al ken ik betere alternatieven. Het verloop van de wedstrijd gaat op en neer, letterlijk en figuurlijk ook. Aan mijn km-tijden is dit duidelijk te zien. Uiteindelijk komen we zowaar aan het eind van de wedstrijd en zien we het plaatje van km 14.Nu ik weet wat er gaat komen bouw ik nog wat voorzichtigheid in, om de laatste relatief vlakke km nog alles uit de kast te halen. Eens we de minder gevaarlijke afdaling achter de rug hebben is km 15 ook gepasseerd en resten ons nog een 800 tal meters, volle gas dus, hartslag de hoogte in, boven de 180, grr. Toch haal ik in mijn sprintje nog wat lopers in.Ik strompel over de finish in één uur en 24 min, jawel dat is nog geen 12 km/u hoor ik u zeggen.Om precies te zijn is dat 11,3 km/u, zelfs mijn trainingen loop ik sneller. Aan de finish staat loopmaatje Robin zowaar te verkleumen, hij is al 13 min binnen en we moeten nu nog wachten op Stefan.Koud heb ik niet, maar ben toch blij dat 13 min later ook Stefan zijn gloriemoment kent. Nadat hij uitgehijgd is besluiten we om direct huiswaarts te trekken, véél valt hier, buiten de onbereikbare kippetjes dan, toch niet meer te beleven. Het was een mooi avontuur, zo in het ongewisse een loop doen, maar voor mij hoeft het echt niet meer.Dit was het slechtste wat ik ooit liep in mijn ganse carrière.
Maar we zijn weer een ervaring rijker en zo probeer ik er volgende week zondag bij leven en welzijn nog ééntje bij te doen. Ik loop dan mijn eerste marathon in Geldropp. de 't is voor niks marathon die in volle natuur wordt gelopen.Ook hier weet ik niet wat ik moet verwachten, op een goede eindtijd hoop ik alvast niet, uitlopen is mijn enige doel ;-). Maar daarover volgende week meer, doei ;-)
5jaar geleden stond ik voor het eerst aan de start van deze wedstrijd. Het was mijn tweede kennismaking aan een 33 km wedstrijd toen. De eerste liep ik in datzelfde jaar in Zolder zonder enige ervaring en waar ik mezelf tegenkwam na km 25 in een tijd van 2u38. Battice werd toen voorzichtiger aangepakt omdat deze wedstrijd als zwaarder werd omschreven.Het werd met een kleine wandelpauze op km 28, 2u42.
5 jaar later ga ik de uitdaging terug aan, zonder enig tijdsdoel, al hoop ik stiekem mijn tijd te evenaren, zeker niet om beter te lopen. 5 jaar later is de conditie ietsje minder dan toen, want dat was samen met 2009 mijn beste loopjaar. 5 jaar later sukkel ik nog altijd met mijn rug, dus dat ik dan ook weer een obstakel dat ik ga proberen overwinnen. 5 jaar later werk ik ook nog steeds bij de bakker en dat betekent dus dat ik voorafgaande nacht ook nog moet werken. 5 jaar later ben ik ook weer een dagje ouder geworden, dus ook al geen goede reden om een snellere tijd te lopen, of het moest zijn zoals ze zeggen van de wijn, die wordt ook met de jaren beter ;-)
Het verslag dan maar, Zondagmorgen, gedaan met werken.Op weg naar huis regent het pijpestelen.Alweer een voorbode voor een minder goede dag,pff. Ga nog een uurtje plat op de zetel. Net als ik dreig in slaap te vallen, schiet ik plots wakker, kruipt een raar gevoel over me heen, neen, slapen zit er niet meer in.
Dan zullen we ons maar klaar maken zeker.Loopmaatje Bjorn zou met me meerijden, maar heeft besloten om zelf te rijden daar zijn vrouwtje ook meegaat en ons zal voorzien van het nodige ten en drinken tijdens de tocht. Voor mij geen probleem, ik volg wel met mijn eigen auto, zo kan ik thuiskomen wanneer het me past. Op weg naar het land van Herve is het nog steeds aan't regenen,pff.Het is echt mijn weer niet, heb er dan ook niet echt zin in. Bij aankomst in Battice staat een brandweerwagen paraat, zou de vele regen voor wateroverlast gezorgd hebben en de wedstrijd afgelast worden? No way, we worden naar een parkeerplaats geloodsd, ik begin me alles terug beetje bij beetje te herinneren. Bij aankomst in de zaal waar de inschrijving plaatsvindt spot ik tussen het vele volk de immers goedlachse en spring in't veld Vanessa Henneman.Hier maak ik ook kennis met naamgenoot en ultraloper Edwin Lenaerts en nog een paar anderen. Ondertussen blijkt het al wat minder te regenen. De start wordt dan ook met een kwartier uitgesteld, maar dit door een andere reden. Wanneer het tijd is om naar de startplaats te vertrekken is het buiten droog geworden en daar ben ik héél blij om. Met ruim 600 man en vrouw worden we naar de startplaats gebracht door een bende trommelaars die zich uitleven op olievaten. Zij zullen ook het startschot improviseren en staan op de beruchte muur naar de aankomst toe, tevens ook de startplaats klaar om menig loper van oorverdovend tromgeroffel te voorzien.Hopelijk steekt dat ons straks een hart onder de riem.
Opeens komt de hele bende in beweging en zijn we er mee weg.Het loopt onmiddellijk naar beneden, maar door het vele volk en mijn startplaats in de achterhoede blijkt inhalen niet zo makkelijk.Toch loop ik mijn eerste km in 4.42, de volgende in 4.33, km 3 zelfs in 3.58. Dan wordt er stilaan terug geklommen, tot we aan de eerste echte klim komen op km 6, Croix de Charneux met een hoogte van 269 m. Toch loop ik nog steeds onder de 5 min/km en zijn we dus op schema.Terug naar beneden en dan ook naar de volgende klim krijgen we ook nog een stuk onverharde toestand waar het toch wel vettig is.Uitkijken dus, en snelheid naar beneden.Van km 14 tot 17 wordt het zwaar met nog een klim, Fort de Auhin, met top op km 17 die afgelegd wordt in 5.54. De derde Cime is op km 22, Cime de Mauhin, ook deze is zwaar. Nu is het nog maar 11 km meer, maar eigenlijk begint hier pas de strijd.Blij ben ik dan ook dat op km 25 Ilse (de vrouw van Bjorn), staat te zwaaien met mijn banaan, een echte banaan hé ;-). Dan kom ik er terug wat overheen, en ondanks dat alles pijn doet, krijg ik toch weer wat moed, het loopt ook weer wat vlotter. Op km 30 de laatste Cime, Cime Morttroux, what's in a name, met 285 meter hoogte. De laatste 3 km, eindelijk.Ondertussen heb ik ook gezien dat een tijd van rond de 2u40 er zeker inzit.Dus ga ik er voor, nog even klimmen en we zijn er.Maar dat is dan zonder de befaamde muur van Bouxhmont gerekend, daar staan de trommelaars in de verte al van katoen te geven.Ik word even emotioneel en besluit wat te stappen.Mijn goede eindtijd kan niet meer stuk, nog een stukje lopen, wandelen en dan sleep ik me over de finish in 2u40.45, plaspauze inbegrepen. Héééééél tevreden ben ik daarmee, het gevoel in de benen is héél wat minder.Een warme thee tot mijn nemend ga ik terug naar beneden om loopmaatje Bjorn nog een hart onder de riem te steken. 10 min verstrijken, 15 min en ik sta daar te wachten in de kilte. Dan besluit ik maar om terug te gaan naar de startplaats, ik zie ook zijn vrouw nergens, bizar.Dan maar naar de auto en daar zie ik wel. Ook hun auto is weg, en bij het nemen van mijn gsm zie ik het bericht, Bjorn heeft opgegeven na 25 km en zit nu al lekker in zijn warme zetel, jammer. Ik besluit dan maar om te gaan douchen en dan naar de zaal om mijn "casse croute" te nuttigen met een lekkere Val-Dieu.Dan nog wat nagepraat met Vanessa en friends om tegen half 5 af te zakken naar huis met een tevreden gevoel, al zeggen de benen iets helemaal anders. Twee dagen later zit lopen er nog steeds niet in.De benen zijn nog steeds stijf en pijnlijk. Maar dat doet niks af aan het mooie avontuur van dit weekend. Het was een unieke ervaring, getuige de foto's die werden genomen door onze lieve Vanessa waarvoor mijn oprechte dank ;-) Groetjes en tot de volgende, geniet van de foto's .
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
, alweer een t-shirt, ditmaal ééntje van de Carrefour met als slogan, "we helpen je graag verder" 
.
