Afgelopen weekend stond er eens geen wedstrijd op het programma, dus besloten Mario (Smol) en ik af te zakken naar Hoegaarden voor de wandeltocht aldaar die we al joggend zouden afleggen. Een wandeltocht die werd georganiseerd door vzw Psylos, waarvan Roland Vandenborne, een andere loopvriend, mede-organisator is.
Zaterdag nog gauw een loopje gedaan van 14 km.
Zondagmorgen rond half 9 pikte Mario me op en zakten we af naar Hoegaarden. Ingeschreven voor èèn euro en we konden vertrekken voor de langste afstand. Ik had mijn nieuwe trailschoenen (neen, heb geen ambities hieromtrent, maar gebruik ze wel voor de iets zwaardere omlopen in de Challenge Hesbignon) aangetrokken en dus was dit een goede test om te zien hoe de grip was. We kregen bij vertrek na 100 meter al direct een zware beklimming met kasseien en andere uitstekende stenen. Dit gedurende 2 km, we werden dus onmiddellijk op de proef gesteld. Maar we bleven rustig voortkabbelen en de hartslag ging van 140 terug naar 115-120 toen het parcours wat makkelijker werd. Toch kregen we onderweg best nog wat pittige stukken voorgeschoteld, modderige passages en nog enkele kasseistroken.Toch konden we ook genieten van enkele prachtige vergezichten. Op km 14 werden we zelfs getrakteerd op een lekkere kruidenborrel, Val Virgenal als ik me niet vergis. Hier dronken we er ééntje van alvorens onze weg voort te zetten. Mario kreeg het nu wat moeilijk, van de borrel??? Hij bleef zowat achter me hinkelen, maar telkens boven op een beklimming wachtte ik hem op. Plots was onze verbazing groot als bleek dat we na 18,5 km terug aan de plaats van gebeuren kwamen. Nog even tot aan de auto gejogd en zo kwamen we toch aan 19 km in één uur 52 min. Even uitleg gevraagd aan de organisatie, maar zij hadden er ook geen verklaring voor.Misschien hebben we ergens een fout gemaakt onderweg, maar ik zou niet weten waar, want we hebben steeds de pijlen gevolgd. We lieten het echter niet aan ons hart komen, dronken geen Hoegaarden Grand-Cru, maar een simpele Leffe waar we al meer dan ons werk mee hadden. Dan was het tijd om weer huiswaarts te keren, want we werden beiden verwacht in het zwembad van St-Truiden voor de zwemwedstrijd aldaar.Mario als supporter voor zijn dochter, ik als afgevaardigde tijdopnemer van mijn dochter haar zwemclub, de Haaien. Het werd een lange maar vermoeiende dag die werd afgesloten bij Mario thuis waar ik nog twee heerlijke Wilderen kriekjes dronk. En zo zit dit weekend er weer op. Nu is het weer opbouwen naar de volgende wedstrijd, en dat is er ééntje hier vlakbij, nl, in Geer even over de taalgrens. Hopelijk gooit een aankomende blessure, peroneuspees??? , geen roet in het eten. Even zien hoe deze week evolueert en anders dringend naar de dokter voor verder onderzoek. We zien wel, bij leven en welzijn....tot volgende week ;-)
Allereerst wil ik meegeven dat de maand januari goed was voor 333 km, en daar heeft het goede weer deels voor gezorgd.Het was een uitzonderlijke zachte maand. En ik had me nog voorgenomen om een "rustmaand" in te lassen, noppes dus Ben ook nog twee keer gaan fietsen, goed voor 140 km.
Vandaag trok ik dan samen met maatje Raphael en diens maatje Guido richting Urmond voor de wedstrijd aldaar. Gisterenavond nog de wedstrijd STVV- Roeselare meegepikt waarvan de uitslag op een 1-1 stand eindigde, daarna gaan werken. En dan weet je ook meteen dat de nacht voor mij héél kort was. Vanmorgen thuisgekomen en exact anderhalf uur op de zetel gepit, en toen was het tijd om de sporttas klaar te maken en af te zakken richting Raphael. Daarna pikten we Guido op en zo door gereden naar Urmond ,waar we ruim een uur te vroeg waren. Maar zo hadden we ook de tijd om ons deftig voor te bereiden.Ook een andere loopmaat, de vinnige Roberto, was aanwezig in Urmond.Hij zit in volle voorbereiding voor een marathon en ging dus vandaag eens testen wat hij waard was op een 10 km. Nadat we ons hadden ingeschreven werd één rondje van het parcours afgelegd als opwarming. Onderweg nog een paar sanitaire stops gedaan en dan was het stilaan tijd om naar de startlijn te gaan. Met een 165 deelnemers aan de start vertrokken we na het startsignaal voor drie rondjes loopplezier, nou ja voor de èèn plezier , voor de andere afzien !!! Mijn eerste km tekende ik al meteen 3.45 op, had echt niet het gevoel zo snel te gaan.Maar natuurlijk kon ik deze snelheid niet aanhouden en de volgende km liep ik al in 3.56. Dan kwamen we op een stuk onverhard van een 600 tal meter.Daar hadden ze dit jaar wat steengruis gegooid, dat wel een beetje nadelig was om op te lopen, maar het voordeel hiervan was dat de ondergrond ook droog was en er geen schuivers konden gebeuren. 4.01 op km 3. Het was daar ook telkens wind pal op de kop en vermits ik niet in een groepje zat moest ik alleen tegen de wind inbeuken. Tweede ronde werd ik na 5500 meter voorbijgestoken door collega bakker en Facebookvriend Robert Willems.Hem heb ik hier voor het eerst in levende lijve ontmoet, al liep hij net zoals ik de voorgaande edities ook mee.Hij zat redelijk goed in een groepje van drie dat ik probeerde te volgen, maar helaas moest ik hen laten gaan.Toch kon ik km 4 en 5 terug onder die 4 min duiken, wind mee ;-). Km 6 en 7 even een dippie (4.06/4.07), en dan bij aanvang van de derde ronde nog eens onder de 4 min.Dan begon ik het terug moeilijk te krijgen en moest bikkelen om nog een paar tegenstanders achter mij te laten.Ik had ook nog twee voorgangers in het vizier, maar besloot me daar niet op kapot te gaan lopen.Zo liep ik de laatste km in 4.06 en dan was het nog een 300 tal meter tot de finish.Voor de sport trok ik er nog een sprintje uit en kwam over de finish in 41.45.Maar mijn Garmin gaf wel 10,5 km aan, alhoewel de afstand maar 10,3 km was. Dit alles maakte niet uit,was al tevreden dat ik nog es tegen 15 km/u kon knallen, vèèl meer zit er tenslotte voor mij toch niet in. Toen maatje Raphael over de finish kwam werd er nog een anderhalve km uitgelopen , vooraleer het tijd was voor een lekkere douche. Dan trokken we naar de propvolle cafetaria van Urmondia waar de speaker van dienst al bezig was met de prijsuitreiking. Met zijn sappig Limburgs accent, heb je nog een uurtje?, bracht hij even later de toch wel mooie tombolaprijzen aan de man ;-). Ondertussen genoten wij van een lekkere La Trappe trappist, en van ééntje , kwam twee, ja zelfs drie voor ondergetekende ;-) Er waren net zoals de voorgaande jaren meer prijzen dan deelnemers en ik mocht me gelukkig prijzen met een héééél grote sporttas, zeg maar gerust valies, van AA drink. En toen iedereen zijn prijs had, was het weer tijd om huiswaarts te keren en kon ik nog net het laatste half uur van het WK veldrijden mee pikken. De avond werd hier dan afgesloten met nog enkele biertjes waar ook collega Mario van genoot.Hij had vandaag geen wedstrijd in de benen, maar had toch ook zijn kilometers afgehaspeld . Btw, ik werd 47 ste algemeen op 165 deelnemers. Voila, een tevreden man , met lichte rugpijn, tijdelijk verdoofd door de alcohol kijkt al uit naar een volgende wedstrijd en dat gaat waarschijnlijk op 16 februari zijn. Dan loop ik in tegenstelling tot mijn andere collega's niet de LPM in Genk, maar kies ik voor een kleinschalige en nieuwe wedstrijd in Geer, en dat is vlakbij net over de taalgrens. Tot de volgende...;-)
punten voor Urmond 9 op 10 Inschrijvingsprijs ok, dacht 5 euro, warme douches, leuk parcours Supertombola, gezellige bedoening
Ik had me voorgenomen om de maand januari een rustmaand te nemen omdat alles een beetje pijn doet. Maar het is inmiddels wel een beetje anders uitgedraaid. Door de aanhoudende zachte temperaturen ben ik blijven doorlopen en zit momenteel al aan 285 km, wie had dat gedacht. Zo steven ik met nog een vijftal dagen in't verschiet mooi af op de 300 km en dat is meteen een nieuw record in mijn loopcarrière, althans voor de maand januari, want in juli 2008 liep ik meer ;-) Toch moet ik voorzichtigheid inbouwen, want blessures loeren om elke hoek Ben pas bij een fysisch geneesheer geweest en die bevestigde nogmaals wat ik al wist, mijn rug is versleten. Hij raadde me wel aan om rugscholing te volgen en dat gaan we dan vanaf februari ook doen. Maar nu over tot de orde van de dag......
Vandaag trokken collega Mario en ik richting Hannuit waar ook Robin Leduc of moeten we zeggen Kiplagat ;-), aanwezig was . Daar werd als voorprogramma een 5- en 10 km wedstrijd gekoppeld aan het internationale Crosscupgebeuren.
Maar de opkomst was maar mager, slechts 70 deelnemers op de 10 km en 47 op de 5 km. Inschrijvingsprijs was 5 euro, maar je kreeg een gratis inkomkaart voor de Crosscup.Na de inschrijvingsmodaliteiten voltrokken waren, gingen we lichtjes opwarmen op het parcours van de Crosscup, maar er werd meer gelachen dan gelopen. Enfin, na wat heen en weer gepalaver was het tijd om aan de start plaats te nemen. Kon goed op de eerste rij gaan staan en me dus voorbereiden op een blitzstart. Pal en weg waren we, ikzelf stond blijkbaar stil want werd opgeschrokt door een hele meute lopers, neen, starten is niet echt mijn ding ;-) Eerste km werd dan ook een trage 4.37. Na een hondertal meter op grasstrook kwamen we op een onverhard spoor, nou ja, van dat spoor was nog nauwelijks iets zichtbaar, of het moest een tractorspoor zijn. Het werd bikkelen gedurende anderhalve km en dan weet je al dat er hier geen toptijd zal gelopen worden want datzelfde traject kregen we terug voorgeschoteld naar de finish toe.Km 2 liep ik in 4.13, de inhaalrace kon beginnen. Km 3 ging vrij vlot al was ik toch wel buiten adem, maar toch klokte ik 3.59 af. Naar km 4 ging het even bergop dus weer een zware dobber, 4.15. Km 5 kon ik weer mijn eigen tempo gaan, 3.57. Dan komen we op een Ravels fietspad, mooi om hier te lopen, maar jammer genoeg zit hier ook de wind tegen en is er geen groep om achter te schuilen.Ook gaat het licht bergop, km 6 in 4.02.Km7 in 4.18, km 8 in 4.16, ik word moe.Nog een halve km denk ik en dan komen we terug op het onverharde, maar groot is mijn verbazing als we net voor het 8 km punt al een andere strook onverhard krijgen,pfff.Het ergste moet dan nog komen. Km 9 wordt afgelegd in 4.33 en stilaan nader ik nog een andere loper. Ik blijf gewoon mijn tempo aanhouden, loop op dat moment op plaats 16, want ook ik zit erdoor.Toch hoop ik stiekem nog een 15de plaats binnen te halen maar dat lijkt me echt niet meer haalbaar. Tot plots mijn voorganger stilvalt en ik in de laatste km hem bijgebeend heb, erop en erover, hij blijft achter.Km 10 in 4.43.Dan is het nog 300 meter naar de finish en pers er nog een klein spurtje uit en ben zo zeker van plaats 15, voor wat het waard is.Ik kom over de streep, neem mijn drankje aan en mijn medaille.Robin vraagt mijn tijd en dan zie ik dat mijn Garmin nog loopt. 46.13 laat ik optekenen, maar daar moet zeker nog één minuut vanaf. Nu is het nog wachten op Mario en die komt even later ook binnengestrompeld, ook voor hem bleek het zwaar te zijn ;-) We besluiten nog even te blijven voor de prijsuitreiking annex tombola, Robin vertrekt huiswaarts. Omstreeks 12 u zouden ze eraan beginnen, het werd half één.Slechts 20 deelnemers zitten er nog in de cafetaria. Dus worden er lotjes gemaakt voor de nog aanwezige deelnemers om zo wat tijd te sparen.Het lange wachten werd voor mij beloond.Ik mag naar huis met een mooi geschenkenpakket met een fles rosé wijn en enkele plaatselijke specialiteiten. Dan trekken we huiswaarts en is het tijd om te recupereren. Even mijn pc aangezet, en dan zie ik dat een ander loopmaatje, Bart Saenen , in de namiddag nog een lange duurloop wil doen.Ik denk en denk, zou ik......ja ...laat ons even zot doen.....we leven tenslotte maar één keer..... Hij pikt me na 3 km thuis op en samen leggen we nog een rustige 15 km af in een uur en 25 min. Hier ben ik best tevreden mee, al hoop ik dat ik mezelf weer niet vergaloppeerd heb, maar dat zien we morgen wel. Nu mijn verslag af is , is het hoog tijd om de topper tussen Anderlecht en Club Brugge te gaan volgen in mijn stamcafé. Daarmee zit dan ook weer de eerste dag van mijn weekend er weer op.En deze was vandaag goed gevuld, zo heb ik het graag. Dus zeg ik geen vaarwel, maar tot volgende week voor het verslag van hopelijk mijn volgende wedstrijd in Urmond.
Groetjes ;-)
punten voor Hannuit, 7 op 10. slechts 5 euro inschrijving, gratis inkom Crosscup, beperkte tombola.
zondag 5 januari, het eerste weekend van het jaar en er stond alweer een wedstrijd op het programma. Maar ik was al verkouden van nieuwjaarsnacht en had sinds 18 december geen werkrustdag meer gehad. Zaterdags nog een tempoloopje van 13 km geforceerd aan iets meer dan 13 km/u. Daarna nog een nachtje gewerkt. Dus geen ideale omstandigheden om op zondagmorgen een wedstrijd te gaan lopen. Rond 7 uur thuisgekomen, iets gegeten en dan op de zetel gaan liggen. Meteen moeten opstaan van de stekende maagpijn, zou het door de kaas tussen mijn broodjes komen? Het voelde in elk geval niet goed aan, en tot 9 uur getwijfeld of ik wel zou gaan. Plots een bericht van Duckske dat hij aan't wachten was, dan toch maar in mijn loopkleren gesprongen, of was het eerder kruipen. Auto gestart en de mannen opgepikt aan de Aldi in Gingelom en zo op weg naar Antheit, een gehuchtje ergens rond Huy,met behulp van de gps en de vakkundige uitleg van Stefan geraakte we er snel. De auto kwijt geraakt op ruim 800 meter van de plaats van gebeuren,pfff, zo ver. Inschrijven, nou ja, tussen een bont allegaartje van personen, klein, groot, dik of dun, al dan niet met konijnen aan den draad, baanden we ons een weg naar de inschrijvingstafel. Het lukte ons weliswaar vrij snel, maar tijd om op te warmen was er echt niet meer. Terug naar de auto, kleren wisselen en zo terug naar de startplaats, alles samen goed voor ruim 2 km wandelplezier. Met ruim 700 deelnemers volgens de organisatie, waarvan een kleine 200 voor de 5 km stonden we aan de start te genieten van de prachtige vergezichten en de nabij gelegen heuvel(tjes) van .....Erika ? Soit, het startschot weerklonk en de meute trok zich op gang. Ik nam deze keer een iets tragere start, had er totaal geen zin in, zag er het nut niet van in om 6 euro neer te tellen om hier voor een ikweetniethoeveelste plaats te lopen. Maar ik was er nu éénmaal en probeerde er dan maar het beste van te maken. Km1 in 4.16, dan 4.19 en 4.10. Dan ging het bergop en zakte het tempo 4.26/4.44/4.31. Het viel me echt zwaar vandaag, verkoudheid en maagproblemen,pfff, heb me al beter gevoeld. De afdalingen probeerde ik te recupereren, maar mijn hoge hartslag daalde nauwelijks. Km 8 was weer een zware 4.38. Er waren ook een paar stukken onverhard tussen, op sommige plaatsen best vettig, deze nam ik dan ook zéér behouden, bang om te vallen. Km 9 nog eens ietsje sneller 4.22 Op weg naar km 10 dan maar en deze werd een afdaling op onverhard waar ik echt mijn voorzorgen nam 4.30 opgetekend,pfff. De laatste 800 meter werd ik nog gepasseerd door een oudere man, probeerde mijn treintje aan te haken, snelden nog een jongere gast voorbij, maar mijn haas liet ik begaan, had geen zin meer in om de laatste lucht uit mijn longen te persen 3.16 dus voor de laatste 800 meter en zo kwam ik als 100ste over de streep in 47.36, da's 4.24m/km gemiddeld, geen tijd om mee te stoefen. Na de wedstrijd moest ik direct naar't toilet, dronk nog een lekkere warme Gluhwijn en toen Stefan binnen was zijn we onmiddellijk terug huiswaarts getrokken. Zoals ik vorig jaar al aanhaalde, aan zulke wedstrijden heb ik echt geen boodschap meer, mijn lijf is op en het wordt dus stilaan tijd dat ik de nodige rust ga nemen en zo de pijntjes terug onder controle hoop te krijgen. Maar waarom kan ik zo moeilijk die knop toch omdraaien ???? Ik moet waarschijnlijk echt in een deftige blessure raken eer ik ga stoppen, en dat wil ik nou ook weer niet.
Ondertussen heb ik ook weer mijn fietsvakantie geboekt en hoop de komende maanden mijn focus vooral te verleggen op dat fietsen om in het zonnige Salou eind september goed voor de dag te kunnen komen.
De komende weken ga ik het nu echt!!! proberen wat rustiger aan te doen, hopelijk lukt me dat ook.
Tot de volgende wedstrijd en misschien wordt dat de jogging in Hannuit op 26 januari, deze gaat vooraf aan de eigenlijke Crosscupwedstrijd aldaar als ik me niet vergis. Groetjes
Heb me vandaag nog eens laten verleiden om een wedstrijdje te lopen als jaarafsluiter.
Vanmorgen toen ik thuis kwam van het werk, een paar uurtjes op de zetel gaan rusten Toen ik wakker werd had ik plots ontzettende maaglast, ik had nochtans een maagpil genomen samen met een ontstekingsremmer. Toch trok ik richting Mario waar we samen met Sven Nicolay en Robin Duckske op weg gingen naar Haneffe. Deze keer reed ikzelf met mijn wagen, want ik wou achteraf nog iets drinken en eventueel mijn kans nog wagen bij de tombola. Helaas had ik mijn propere schoenen vergeten, en vertrok dus meteen na de wedstrijd huiswaarts.
De wedstrijd zelf dan Meteen na een opwarming van een tweetal km vooraan postgevat aan de startlijn om eens me te zijn met de besten ;-). Maar helaas, net zoals vorige week in Diepenbeek zat ik nog te prullen aan mijn Garmin, zodat mijn start volledig de mist in ging,pfff. Toch kon ik die eerste km een tempo onder de 4 min. handhaven=3.56. Dan kwam er een passage door het park van het plaatselijke kasteel dat door de regen van afgelopen dagen herschapen was in een waar crossparcours.Het was harken om recht te blijven en daardoor ging ook de snelheid duchtig naar beneden, km 2= 4.23 Ik herpakte me terug toen we weer op de weg kwamen en liep mijn derde km in 3.51, meteen ook mijn snelste van vandaag!! Dan opnieuw een passage op onverharde toestanden waardoor ik even wegschoof, km 4 werd afgelegd in 4.22, km 5 zowaar in 4.30. km 6 terug op de weg, vlak, en de aanval terug ingezet, resultaat 4.05 voor km 6.Maar dan kwam opnieuw die vervelende passage door het kasteelpark en het tempo stokte opnieuw, km 7= 4.31 In de laatste km probeerde ik nog alle zeilen bij te zetten om nog een paar lopers in te halen. Een piepjonge kerel, we scheelden misschien wel 40 jaar, probeerde me nog te hinderen door het gat te dichten, maar kon er nog net doorheen glippen. Toch stak hij me terug voorbij, ik liet hem begaan.Paar 100 meter verder leek hij plots stil te staan en liet ik hem ter plaatse. De laatste km kon ik nog net boven de 15 km/u lopen= 3.59. Ik liep over de meet in 34.15, niet meteen een toptijd, maar toch tevreden op dit parcours. dit was dan ook meteen mijn laatste wedstrijd van het jaar en zo loopt datzelfde jaar ook op zijn einde.
Er rest mij dan nog alleen jullie een feestelijk eindejaar toe te wensen en véél loop-en ander genot in 2014. Tot volgend jaar, echter niet zonder nog enkele genietbare fotootjes ;-)
Groetjes en tot in 2014!!!!!
let vooral op het grappige borstnummer, het moet mij weer overkomen, woppa ;-)
Afgelopen zondag stond er nog eens een wedstrijdje op het programma.Nu Kerstmis in de week valt lukt het me net om dat loopje ingepast te krijgen in mijn al drukke agenda. Zaterdag kon er zelfs nog een duurloopje van 20 km af met collega loper Bjorn Vandenholt ;-).
Zondag dus....thuiskomen van't werk, paar uurtjes slaap en dan klaarmaken voor vertrek. Ik werd opgepikt door een nieuwe loopcollega hier uit de buurt, Bart Saenen. Samen reden we dus richting Diepenbeek terwijl de hemelsluizen al een tijdje open stonden.Het zag er echt niet goed uit en ik had er dus niet echt veel zin in. Maar eens aangekomen op de plek van bestemming verdween de regen als sneeuw voor de zon, en tussen de wolken door kwam die zon zelfs even piepen. Na de inschrijvingsmodaliteiten volbracht te hebben en ons tombolabiljet te hebben ingeruild bij een lieftallige jonge kersthinde, waar ik een fluo singlet in ontvangst mocht van nemen, was het tijd om op te warmen De 5 km wedstrijd was dan bijna aan zijn einde toe, en hier zag ik nog net loopmaat Robin Duckske op een derde plaats eindigen ;-) Samen met David Drion, Peter Bellen , robin en Bart deden we één toertje van exact 2500 meter.Het parcours was vrij bochtig, vlak en goed beloopbaar. Amper 46 lopers aan de start van deze door eindejaarsstudenten van de KhLim georganiseerde wedstrijd.Daar was zelfs een Nederlandse topatleet bij. Verder ook toppers als Bellen, Drion David, ééntje van het Runergy team, en collega bakker Peter Maris.zij zijn allemaal sneller dan mezelf, de rest van het deelnamersveld kon ik in principe wel aan, althans degene dei ik kende van de HC wedstrijden. De enige "concurrent" die me eventueel nog kon belagen was Tony Deneuker, in principe is hij net niet snel genoeg, maar je weet maar nooit. Bij aanvang van de start stond ondergetekende op de eerste startrij en kon zo als een pijl uit een boog een blitzstart nemen. Maar door mijn onoplettendheid bij het afgaan van het startschot zat ik nog aan mijn horloge te prullen en zo vergat ik deze op et duwen.Na een paar meter lukte het dan wel, maar toen moest ik ook al meteen het tempo milderen. Mijn eerste km werd gelopen in 3.55, de tweede in 3.59.Bij het ingaan van de tweede ronde liep ik na de finishlijn naar links in plaats van rechts.Zo kwam Tony van wie ik al even de hete adem in mijn nek voelde me voorbij .Ik werd meteen een halt toegeroepen, maakte rechtsomkeer en de achtervolging kon beginnen.De eerste 5 vogels waren toen al lang gevlogen.Alleen Tony moest ik nog zien kwijt te spelen.Maar hij liep een sterke tweede ronde, ik moest aanklampen, kon zelfs niet overnemen.Km 4 liep ik in 4.03, de volgende km's tot km 7 in 4.06. Halverwege de derde ronde kon ik weer naderen op Tony en zelfs op een bepaald moment voelde hij dat ik klaar was om over te nemen.Hij liet me gaan en wist dat het over en uit was voor hem.Mijn tempoversnelling had hem blijkbaar de adem afgesneden (4.00 voor km 8). Ik maande hem nog aan om te volgen, maar hij kon niet.Vanaf toen had ik een vrijgeleide naar die zesde plaats en kon ik al aan uitbollen denken.Doch steeds met één oog achter me lonkend om te zien of Tony toch maar niet dichter kwam.De laatste twee km liet ik dan ook telkens 4.11 optekenen. Moe maar voldaan bereikte ik de aankomst in een officiële tijd van 41.15 voor 10 km en een habbekrats. Na afloop van de wedstrijd nog even uit gaan hijgen, bijgepraat met de collega en dan was het tijd voor een warme douche. Alvorens naar huis te rijden, nog even iets gaan drinken in de cafetaria van Health City, het plaatselijke fitnesscenter aldaar. En zo kwam er aan deze gezellige zondag jammer genoeg weer een einde. Ik vond het een geslaagd evenement en hoop bij deze dat de studenten volgend jaar nog zin hebben om dit over te doen. Alvorens af te sluiten en me in de kerststronken te vlammen wil ik hier nog enkele fraaie plaatjes meegeven.
Afgelopen zondag had ik de keuze tussen enerzijds de Kerstrun in As waar ik al enkele jaren vaste klant ben of de kerstcorrida in het nabijgelegen Zoutleeuw. Omdat er op geen van beide locaties voor mij iets te verdienen valt koos ik maar voor Zoutleeuw.Het parcours aldaar is niet zo makkelijk als dat van As, vorig jaar was het daar door het winterweer vrij gevaarlijk, maar mijn besluit stond toch al snel vast. Een kwartiertje rijden en ik ben er. Ik zou er bij wijze van spreken naar toe gelopen zijn als opwarming.Maar de conditie en de lichamelijke gesteldheid zijn de laatste weken flink achteruit gegaan. De nieuwe osteopaat heb ik na één week al opgegeven, voelde dat het niks ging worden, alleen maar een gat in mijn portefeuille. Ik probeer wel op mijn eigen manier er te geraken ;-) Terug over naar de orde van de dag....
Zoutleeuw dus, een rustig en historisch dorpje aan de Gete en de derde organisatie van de kerstcorrida. Vorig jaar heb ik daar een desillusie opgelopen door het slechte weer en het daarbij horende minder leuke aprés gebeuren. Toch liet ik me terug overhalen om deel te nemen. De wedstrijd ging dit jaar ook door in de namiddag en het weer was véél beter. Het had afgelopen dagen wat geregend maar het parcours met al zijn bochten, draaien en keren en sluisdoorgang, lag er vrij goed bij. Er was ook meer volk dan voorgaande jaren. Ik zette me na een lichte opwarming ergens midden in het pak. Toen het startschot afging kon ik dan ook niet meteen op snelheid komen, want het parcours was in het begin nogal smal, dus moeilijk om voorbij te steken.Mijn eerste km was dan ook slechts 4.19. De achtervolging kon ingezet worden en km 2 zaten we op tempo, 3.55. Maardat tempo zou ik door de zwaarte van het parcours nooit volhouden.Ik haalde nog wat mensen in, kwam bij een stel lopers die me meteen in mijn spoor zetten, ik liet rustig begaan.Snelheid minderde zienderogen, van 4.04 in km 3 en 4 ging het naar 4.09-4.12-4.11 voor respectievelijk km 5-6 en 7. Ik was moe en één van mijn achterliggers had me inmiddels voorbijgelopen en achter gelaten.Maar stilaan kwam ik toch terug bij hem, zelfs erop en erover. Op km 8 en tevens ingang van de laatste ronde kwam ik door in 4.13.Km 9 in 4.10, km 10 in 4.12 Op het einde van die laatste ronde, er moest toen nog een zeshondertal meter gelopen worden (10,6 km volgens mijn Garmin), zag ik plots een vrouw voor me lopen, het bleek de tweede vrouw te zijn.Maar ik had niet de kracht om haar nog aan te vallen, en liet me dus maar uitbollen richting finish, aankomst in 44.04, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar, maar toen was het waarschijnlijk wat korter, want het parcours was dit jaar lichtjes gewijzigd. Direct na de wedstrijd nog wat nagepraat met enkele collega lopers alvorens te gaan douchen en huiswaarts te keren. Alweer geen wauw gevoel deze keer, het seizoen loopt op zijn laatste benen, net zoals ikzelf. Het bobijntje is zo goed als af, toch wil ik nog één wedstrijdje lopen en dat is volgende week de Xmas-run in Diepenbeek, een nieuw organisatie. Tegen die tijd zal ik mijn beoogde doel van 2500 km wal al gehaald hebben en dan is het welletjes geweest voor mij. De drukke feestdagen komen er aan, de daarbij gepaard gaande vermoeidheid en het minder goede weer zijn zeker niet uitnodigend om te blijven lopen dan. Toch wil ik nog wat blijven sporten waar mogelijk is, om de op te doene calorietjes te laten smelten als sneeuw voor de zon. Misschien ga ik me wel wat afbeulen op de spinningfiets in het nabijgelegen fitnesscenter, we zien wel.
Nog enkele impressies om dit blogje weer af te sluiten en jullie lezers het beste te wensen en hopelijk tot volgende week ;-)
ziet het nog helemaal zitten aan de start ;-)
ondertussen aan't afzien op het front onder goedkeurende blikken op de achtergrond ;-) De oudjes hebben er blijkbaar plezier in, of zijn verbasd van zoveel kleurrijk geweld ;-)...... .....of laat het hun toch koud en genieten zij van de gezellige warmte binnen terwijl wij aan't afzien zijn. De oorlog is immers voorbij hé ;-)
de aankomst in zicht...lekker uitbollen ;-)
onderstaande foto is getrokken na één of twee rondes? Weet het zelf niet meer ;-)
Even een relaas geven over mijn loopcarrière tot nog toe.
We schrijven 1989, toen 25 jaar besloten mijn vader en ik te gaan lopen. Hij net 25 jaar ouder en beiden een voetbalcarrière, nou ja als je van een carrière in mijn geval kunt spreken, achter de rug. Vrij onbezonnen zochten we wat wedstrijdjes op, meestal afstanden van 3 tot 5 km, wat later uitgebreid werd naar 10 km.We liepen elk weekend wel zo een drietal wedstrijden.Getraind werd er ook ja, maar echter zonder structuur.Toch werden we lid van een loopclub, maar de echte trainingen waren aan ons niet besteed. Loopschoeisel dat werd ook al niet serieus genomen, op een paar turnpantoffels als het ware het slagveld in, zelfs in de winter liepen we crossen op onze sloefkes wat toen wel voor hilarische taferelen zorgde. Natuurlijk konden blessures niet uitblijven en ik begon last te krijgen van mijn scheenbeen.Toch bleef ik doorstrompelen met ergere gevolgen.Kon na een tijd nog amper stappen.Telkens lapten kinesisten me weer op en zo ging het maar door.Zelfs enkele jaren moeten stoppen met lopen....ik werd moddervet. We schrijven 2006, het jaar dat ik een loopblog begon bij te houden en mijn loopcarrière terug nieuw leven inblies. Ondertussen had ik het wat professioneler aangepakt en zooltjes laten aanmeten wat niet meteen voor verbetering zorgde.Kwam het door de zolen of was ik toen al versleten, maar mijn rug begon voor last te zorgen.Menige onderzoeken brachten aan het licht dat ik twee versleten wervels L4/L5 had, met een beknelde zenuw. Toch bleef ik hiermee doorlopen en liet me telkens behandelen door kinesisten allerhande. 2008-2009 werden voor mij de topjaren, met 38.30 op een 10 km wedstrijd en 1u23 op een halve marathon. Ook liep ik dat jaar twee 33-ers (2u38 in Zolder, 2u43 in Battice). Een marathon stond op mijn verlanglijstje, maar ik durfde het niet aan. Toen ging het weer bergaf met kwetsuren als pubisfractuur, adductorentendinitis enz... lag ik meer in mijn zetel dan dat ik op de loop was. Ik begon zowaar te fietsen wat ik toch echt niet plezant vond ivm mechanische pech. Toch hield ik dit vol en telkens sterkte mij dat om opnieuw beginnen met lopen. Eind 2010 werden er weer verwoedde pogingen gedaan om te lopen, infiltraties in mijn rug waren me ook al niet vreemd. Enkele osteopaten aan mijn lijf gehad, echter zonder véél resultaat.Second opinions gevraagd, allemaal dezelfde conclusie.....versleten ;-) Toch bleef ik tegen beter weten in maar doordrammen en haalde ik in 2012 weer bijna mijn "oude" niveau.Kon met mijn tijden terug wat onder de mensen komen.Slaagde er zelfs in terug aan en onder de 4 min/km grens te lopen. Dit jaar werd die lijn doorgetrokken, maar de rode draad "pijn" in het verhaal was nooit weg Op karakter beet ik door, het was tegen beter weten in steeds afzien. Ik liep opnieuw de zware 33 km van Battice in 2u40, ik was voldaan. Echter had ik me laten overhalen om een natuurmarathon te lopen. Omdat ik koos voor een gratis marathon, de 't Is voor niks in Geldrop, kon ik nog altijd op mijn beslissing terugkomen. Maar D-day kwam eraan en zo geschiedde, na 3u42 min kwam ik over de meet in deze zware beproeving.Maar het gevoel was niet echt super, ik had het even gehad vreesde ik. Toch bleef ik de week erna lekker, als je al van lekker kunt spreken, doortrainen, of beter doordrammen. Ondertussen zijn we in de maand december en hunker ik naar de 2500ste loopkilometer. Het fietsen begint ook wat meer vorm te krijgen met meer dan 5000 km op de teller, al blijf ik het niet echt leuk vinden. Vandaag nam ik me nog es voor een snelheidstraining te doen, maar het resultaat sprak me niet echt aan.Wat ik in wedstrijden kan opbrengen, gaat niet tijdens een trainingssessie. Daarom heb ik me vandaag voorgenomen om vanaf volgend jaar nog enkel wedstrijden te lopen aan een voor mij comfortabel tempo, lees minder afzien. Net vandaag en 18 kinesisten-osteopaten later heb ik weer een nieuwe osteo bij de arm genomen.Hij heeft me eens doorgelicht en kon zijn ogen niet geloven.Mijn lichaam is compleet "verward". Toch ziet hij het zitten om mij uit de put te halen, ik iets minder vanwege het financiële plaatje. Maar we geven het een kans en ik klamp me nog èènmaal vast aan deze laatste strohalm. Lukt ook dit niet dan zal ik dus vanaf volgend jaar zowiezo in de comfortzone gaan lopen en het fietsen ook uitbreiden. Hoopvol kijk ik de toekomst tegemoet en kan ik blijven lopen, dat is al een doelstelling op zich. Tot zover mijn verhaal...hopelijk een never ending story.... groetjes ;-)
mijn eerste marathon....'t is voor niks in Geldrop
Jaja, eindelijk is de kop eraf. Jarenlang sluimerde het in mijn hoofd om ooit een marathon te lopen. Maar steeds stelde ik het uit omdat de schrik die ik had om mijn rug helemaal naar de vaantjes te helpen er goed inzat. Paar weken geleden liep ik Battice, een zware maar zo goed als verharde omloop. En iedereen zegt dan dat Battice een marathon waard is.Maar er dient wel nog 9 km te worden gelopen... De optie om een marathon te lopen was er dit jaar, want ik had me samen met maatje Bjorn al ingeschreven voor de 't is voor Niks. Moest het niet gaan kon ik nog altijd afzeggen. Maar mezelf kennende doe ik dat niet gauw...
Dus zondag werd D-day. Al was het weekend weer al niet om over naar huis te schrijven qua voorbereiding. Zaterdag thuisgekomen van't werk en rond 10 u gaan slapen.Dan tegen de middag wakker geworden , wat rondgeslenterd in huis, en dan beslist om een rondje te gaan lopen. Op souplesse liep ik een 7-tal km. In de vooravond terug naar bed, maar van slapen kwam dan niet meer veel in huis. En zo werd het vlug 22 u, tijd om op te staan en klaar maken om te gaan werken. Tegen half 7 dan gedaan, kwartiertje op de zetel gelegen en me klaar gemaakt om te vertrekken. Pff, best wel nog moe. Afgesproken in Hasselt met Bjorn en van daaruit richting Nederland. Ruim op tijd aangekomen op plaats van bestemming, startnummer afgehaald en ondertussen wat kennis gemaakt me de "echten", waaronder mijn nr 1, Frankie Leus. Marc Bemong en Henk Derudder behoren ook tot dit select gezelschap. Jammer genoeg ultrawoman Veerle niet tegengekomen, zij zou maar net op tijd aan de start verschijnen. Daar heerste een gezellige drukte, ik postte me vrij achteraan de groep, zodat ik rustig kon vertrekken en al inhalend wat mensen kon spotten. Heb via een Nederlandse hardloopgroep op Facebook ook wat mensen leren kennen, en die wou ik ook wel es zien, wat ook gebeurde. Rustigaan vertrokken dus, maar de drang om in te halen zat er al in.Toch werd ik meerdere malen aangemaand het rustig aan te doen. 5.33 voor mijn eerste km, stiekem hoopte ik rond de 5 min/km te kunnen lopen, maar daar zou later het parcours anders over beslissen. Tot km 15 zat ik weliswaar goed op schema, maar op km 16 begon de eerste zware zandpassage, 5.30 werd daar aangetekend. Op km 19 gebeurde dan hetgeen wat ik al lang verwachtte, met mijn smoel tegen de Geldropse grond, zonder erg weliswaar, want ik kon mijn weg verderzetten Zo ging het zowat door tot km 28, kwam niet meer onder de 5 min/km.Daarna werd het nog erger.Het was ondertussen ook beginnen regenen en mijn bril stond vol druppels en dampte constant aan.Het werd dus lopen met bril in de hand, daardoor zag ik wel iets meer, maar moest toch constant uitkijken naar uit stekende boomwortels. Km 30 werden we dan weer de duinen ingestuurd en daar was het echt zwaar, tot km 34 mijne peren gezien daar.Daarna kon ik na mijn banaan aangereikt door de vrouw van Ilse terug wat tempo maken en liep ik 4 km onder de 5min/km. Km 38, nog 4 km en die duurden eeuwenlang!!!!pfffff, er kwam geen einde aan.Ik werd ook behoorlijk moe, stopte nog wat rozijnen in mijn mond, dronk wat Isostar en beet nog es op mijn tanden. Daar een plaatje, nog 2 km stond erop, ik was kapot,alhoewel ik niet echt diep was gegaan. Het tempo slabakte, geen sla die ik ging bakken, enfin het tempo stokte. In de laatste km kreeg ik mijn benen nog amper vooruit, paar wandelpasjes en hoppa, nog een bocht naar rechts, ééntje naar links en daar staat de finishboog!!!. Joepie, ik heb het gehaald in 3u42. Het mag dan geen toptijd zijn, hier ben ik tevreden mee, al had ik toch stiekem gehoopt op een 3u30 Misschien is dat ooit haalbaar op een vlakke en verharde marathon. Nu was't nog wachten op maatje Bjorn, ik probeerde hem tegemoet te lopen zo goed en kwaad het kon. Volledig uitgeput en met véél pijn strompelde hij in 4u en 4 min over de meet, ook hij had het gehaald in zijn eerste poging. Het gevoel direct na de wedstrijd was er ééntje van bwah, ik heb het gehad, voor mij hoeft het niet meer.Echt genoten heb ik er ook niet van.We zijn na het checken van ons borstnummer waar we nog een tombolaprijs konden mee winnen, maar het werd niks voor ons, direct naar huis vertrokken.Ik had ook geen zin meer in een aprés. Het was een goede organisatie met bevoorradingen onderweg, snellle afhandeling borstnummer met chip, voldoende parkeermogelijkheid enz...en dit allemaal voor 0, ja u leest goed, 0 euro!!!! Hoe kan dit nog in deze tijd van crisis?
Nu één dag later denk ik toch ooit nog es ééntje te lopen. Maar dat zal weliswaar niet voor onmiddellijk zijn denk ik. Even berusten en daarna zien we wel. Eén dag na de marathon, voel ik me ook niet slecht. Heb nergens last van, alleen mijn rug doet pijn, maar dat is geen nieuws hoor. Ben uit voorzorg vandaag maar gaan zwemmen, want na een marathon blijkt uitlopen toch niet zo een goed idee. Maar morgen ga ik toch proberen een stapje in de wereld te zetten, op loopgebied dan toch hé ;-)
Liet zich deze week overhalen om samen met een groepje lopers naar Luik te trekken voor de 10 miles aldaar. Maatje Mario was de aanstoker, maar hij zou later wegens blessureperikelen afzeggen. Dank zij hem had ik me in de week al vooringeschreven, dus thuisblijven was geen optie.
Restte er nog Robin Leduc Duckske en Pillewilly Stefan Meekers. Plaats van vertrek was bij mij thuis, ik zou opgepikt worden om 8u45. Vanmorgen om 7 uur thuisgekomen van mijn werk, dus nog een uurtje zetelen, jammer genoeg zonder zitpenningen. 8u45 stopt Robin aan mijn deur, ik zie er met mijn slaapface niet uit, heb er echt geen zin in. 5 minuten later ook Stefan en dus vertrekkensklaar richting Thier, waar we ruimschoots een uur op voorhand arriveren. Geeft alleen maar voordelen, snelle parkeerplaats, vlotte inschrijving en het belangrijkste, genoeg plaats om te ....de grote behoefte op het gemak te doen. Nou ja op't gemak.....de accommodatie is een oud schooltje en er staan een zestal wc,s naast elkaar.Maar dei worden blijkbaar niet gebruikt.Nou ja, met een tussenschot op ooghoogte is kakken toch niet zo plezant.Ik vind het gekreun en geprot van mijn buurman al wansmakelijk. Over tot smakelijkere dingen en die zijn er in de vorm van hot-dogs en lekkere......... vul zelf maar in ;-) (kippetjes= hint ;-) ).
We hebben nog ruim een half uur, dus even tijd voor opwarming. Samen nemen we de laatste twee km voor onze rekening. Bergaf, onverhard, uitpuilende steenbrokken zijn zowat de ingrediënten. Maar dit is maar peanuts met wat er echt komen zal.Het enige wat we weten is dat er zowat 330 klimmeters inzitten en dat er een terril dient beklommen te worden. Hèèl veel volk aan de start, zo een mooie kleurrijke bende zie je alleen in de Walen.En ook de bovenvernoemde kippetjes zien er daar beter uit. Toch voor de wedstrijd althans. Ok, serieus nu, de wedstrijd wordt op gang geschoten en loopt in eerste instantie naar beneden.Daar ik redelijk achteraan ben gestart vlot het niet zo goed.Bij de eerste singletrack moet er al gewandeld worden en dat gaat zowaar de rode draad in dit verhaal worden. Omdat ik weinig of geen parcours kan onthouden, geef ik enkele korte beschrijvingen van het te belopen gebied. Singletracks die er vettig bijliggen, beklimming op onverhard waar menigèèn tot wandelen gedwongen wordt.Afdaling om U tegen te zeggen, waar je moet uitkijken dat je niet op je gat, of in de afgrond terechtkomt. Kortom, een parcours waar ik dus niet naar uitgekeken heb.Maar we zijn hier en maken er het beste van, al ken ik betere alternatieven. Het verloop van de wedstrijd gaat op en neer, letterlijk en figuurlijk ook. Aan mijn km-tijden is dit duidelijk te zien. Uiteindelijk komen we zowaar aan het eind van de wedstrijd en zien we het plaatje van km 14.Nu ik weet wat er gaat komen bouw ik nog wat voorzichtigheid in, om de laatste relatief vlakke km nog alles uit de kast te halen. Eens we de minder gevaarlijke afdaling achter de rug hebben is km 15 ook gepasseerd en resten ons nog een 800 tal meters, volle gas dus, hartslag de hoogte in, boven de 180, grr. Toch haal ik in mijn sprintje nog wat lopers in.Ik strompel over de finish in één uur en 24 min, jawel dat is nog geen 12 km/u hoor ik u zeggen.Om precies te zijn is dat 11,3 km/u, zelfs mijn trainingen loop ik sneller. Aan de finish staat loopmaatje Robin zowaar te verkleumen, hij is al 13 min binnen en we moeten nu nog wachten op Stefan.Koud heb ik niet, maar ben toch blij dat 13 min later ook Stefan zijn gloriemoment kent. Nadat hij uitgehijgd is besluiten we om direct huiswaarts te trekken, véél valt hier, buiten de onbereikbare kippetjes dan, toch niet meer te beleven. Het was een mooi avontuur, zo in het ongewisse een loop doen, maar voor mij hoeft het echt niet meer.Dit was het slechtste wat ik ooit liep in mijn ganse carrière.
Maar we zijn weer een ervaring rijker en zo probeer ik er volgende week zondag bij leven en welzijn nog ééntje bij te doen. Ik loop dan mijn eerste marathon in Geldropp. de 't is voor niks marathon die in volle natuur wordt gelopen.Ook hier weet ik niet wat ik moet verwachten, op een goede eindtijd hoop ik alvast niet, uitlopen is mijn enige doel ;-). Maar daarover volgende week meer, doei ;-)
5jaar geleden stond ik voor het eerst aan de start van deze wedstrijd. Het was mijn tweede kennismaking aan een 33 km wedstrijd toen. De eerste liep ik in datzelfde jaar in Zolder zonder enige ervaring en waar ik mezelf tegenkwam na km 25 in een tijd van 2u38. Battice werd toen voorzichtiger aangepakt omdat deze wedstrijd als zwaarder werd omschreven.Het werd met een kleine wandelpauze op km 28, 2u42.
5 jaar later ga ik de uitdaging terug aan, zonder enig tijdsdoel, al hoop ik stiekem mijn tijd te evenaren, zeker niet om beter te lopen. 5 jaar later is de conditie ietsje minder dan toen, want dat was samen met 2009 mijn beste loopjaar. 5 jaar later sukkel ik nog altijd met mijn rug, dus dat ik dan ook weer een obstakel dat ik ga proberen overwinnen. 5 jaar later werk ik ook nog steeds bij de bakker en dat betekent dus dat ik voorafgaande nacht ook nog moet werken. 5 jaar later ben ik ook weer een dagje ouder geworden, dus ook al geen goede reden om een snellere tijd te lopen, of het moest zijn zoals ze zeggen van de wijn, die wordt ook met de jaren beter ;-)
Het verslag dan maar, Zondagmorgen, gedaan met werken.Op weg naar huis regent het pijpestelen.Alweer een voorbode voor een minder goede dag,pff. Ga nog een uurtje plat op de zetel. Net als ik dreig in slaap te vallen, schiet ik plots wakker, kruipt een raar gevoel over me heen, neen, slapen zit er niet meer in.
Dan zullen we ons maar klaar maken zeker.Loopmaatje Bjorn zou met me meerijden, maar heeft besloten om zelf te rijden daar zijn vrouwtje ook meegaat en ons zal voorzien van het nodige ten en drinken tijdens de tocht. Voor mij geen probleem, ik volg wel met mijn eigen auto, zo kan ik thuiskomen wanneer het me past. Op weg naar het land van Herve is het nog steeds aan't regenen,pff.Het is echt mijn weer niet, heb er dan ook niet echt zin in. Bij aankomst in Battice staat een brandweerwagen paraat, zou de vele regen voor wateroverlast gezorgd hebben en de wedstrijd afgelast worden? No way, we worden naar een parkeerplaats geloodsd, ik begin me alles terug beetje bij beetje te herinneren. Bij aankomst in de zaal waar de inschrijving plaatsvindt spot ik tussen het vele volk de immers goedlachse en spring in't veld Vanessa Henneman.Hier maak ik ook kennis met naamgenoot en ultraloper Edwin Lenaerts en nog een paar anderen. Ondertussen blijkt het al wat minder te regenen. De start wordt dan ook met een kwartier uitgesteld, maar dit door een andere reden. Wanneer het tijd is om naar de startplaats te vertrekken is het buiten droog geworden en daar ben ik héél blij om. Met ruim 600 man en vrouw worden we naar de startplaats gebracht door een bende trommelaars die zich uitleven op olievaten. Zij zullen ook het startschot improviseren en staan op de beruchte muur naar de aankomst toe, tevens ook de startplaats klaar om menig loper van oorverdovend tromgeroffel te voorzien.Hopelijk steekt dat ons straks een hart onder de riem.
Opeens komt de hele bende in beweging en zijn we er mee weg.Het loopt onmiddellijk naar beneden, maar door het vele volk en mijn startplaats in de achterhoede blijkt inhalen niet zo makkelijk.Toch loop ik mijn eerste km in 4.42, de volgende in 4.33, km 3 zelfs in 3.58. Dan wordt er stilaan terug geklommen, tot we aan de eerste echte klim komen op km 6, Croix de Charneux met een hoogte van 269 m. Toch loop ik nog steeds onder de 5 min/km en zijn we dus op schema.Terug naar beneden en dan ook naar de volgende klim krijgen we ook nog een stuk onverharde toestand waar het toch wel vettig is.Uitkijken dus, en snelheid naar beneden.Van km 14 tot 17 wordt het zwaar met nog een klim, Fort de Auhin, met top op km 17 die afgelegd wordt in 5.54. De derde Cime is op km 22, Cime de Mauhin, ook deze is zwaar. Nu is het nog maar 11 km meer, maar eigenlijk begint hier pas de strijd.Blij ben ik dan ook dat op km 25 Ilse (de vrouw van Bjorn), staat te zwaaien met mijn banaan, een echte banaan hé ;-). Dan kom ik er terug wat overheen, en ondanks dat alles pijn doet, krijg ik toch weer wat moed, het loopt ook weer wat vlotter. Op km 30 de laatste Cime, Cime Morttroux, what's in a name, met 285 meter hoogte. De laatste 3 km, eindelijk.Ondertussen heb ik ook gezien dat een tijd van rond de 2u40 er zeker inzit.Dus ga ik er voor, nog even klimmen en we zijn er.Maar dat is dan zonder de befaamde muur van Bouxhmont gerekend, daar staan de trommelaars in de verte al van katoen te geven.Ik word even emotioneel en besluit wat te stappen.Mijn goede eindtijd kan niet meer stuk, nog een stukje lopen, wandelen en dan sleep ik me over de finish in 2u40.45, plaspauze inbegrepen. Héééééél tevreden ben ik daarmee, het gevoel in de benen is héél wat minder.Een warme thee tot mijn nemend ga ik terug naar beneden om loopmaatje Bjorn nog een hart onder de riem te steken. 10 min verstrijken, 15 min en ik sta daar te wachten in de kilte. Dan besluit ik maar om terug te gaan naar de startplaats, ik zie ook zijn vrouw nergens, bizar.Dan maar naar de auto en daar zie ik wel. Ook hun auto is weg, en bij het nemen van mijn gsm zie ik het bericht, Bjorn heeft opgegeven na 25 km en zit nu al lekker in zijn warme zetel, jammer. Ik besluit dan maar om te gaan douchen en dan naar de zaal om mijn "casse croute" te nuttigen met een lekkere Val-Dieu.Dan nog wat nagepraat met Vanessa en friends om tegen half 5 af te zakken naar huis met een tevreden gevoel, al zeggen de benen iets helemaal anders. Twee dagen later zit lopen er nog steeds niet in.De benen zijn nog steeds stijf en pijnlijk. Maar dat doet niks af aan het mooie avontuur van dit weekend. Het was een unieke ervaring, getuige de foto's die werden genomen door onze lieve Vanessa waarvoor mijn oprechte dank ;-) Groetjes en tot de volgende, geniet van de foto's .
Yep, het was weer zo ver gisteren, tijd voor een dubbeltje. Het weekend moet steeds goed gevuld zijn voor mij, anders heb ik niet geleefd. En daar heb ik dan ook voor gezorgd, al was het steeds twijfelachtig door de voorspelde weerberichten.
Zaterdagmorgen thuisgekomen van't werk, mijn fietscollega proberen bellen, maar die gaf niet thuis,pfff. Paar uurkes gaan slapen en tegen half twaalf trok ik met slaapoogjes mijn fietskleren aan. Richting Diepenbeek kanaal en daar reed ik voor één keer naar rechts, gewoon mijn neus na. Een paar fietsers bijgehaald en op een bepaald moment sloegen die ergens af, we kwamen uit in Lanaken, ik had toen goed 50 km op de teller, dus ik moest terug.Weg gezocht en uiteindelijk in Zutendaal terechtgekomen.Na wat omzwervingen tot twee maal toe aan't kanaal uitgekomen, dan richting Hasselt, Stevoort en zo naar huis.Na 115 km en wind tegen was ik terug, 26km/u op de teller.Gelukkig kon ik een uurtje langer slapen, toch was de nacht kort.
Zondagmorgen weer even twijfel, toch liet ik mij om 9u15 oppikken door Stefan Meekers en Mario om naar Oreye te gaan. Thierry Vanherck, die mee in de organisatie zit had voor een verandering in het parcours gezorgd. Het werd 9,7 km ipv de 10,3 km voorheen.We liepen ook niet meer de sporthal binnen.De wedstrijd zelf liep ik vrij behouden, niet echt in't rood gegaan.Voorzichtig gebleven op de stukken onverhard die door de regen wel vettig waren op sommige passages.Die regen speelde ons ook nog es parten vanaf km 6, toen trokken de hemelsluizen open.Maar het viel al bij al nog mee.Ik heb constant mensen ingehaald en zat vrij goed.Toch liet ik in de laatste km nog een oudere atleet voorgaan, hij had de laatste 3 km bij me gelopen, ik kon het niet opbrengen om hem nog in de vernieling te lopen. aankomst wedstrijd na 9,7 km in 40.23 Gewacht op de twee andere collega's om dan huiswaarts te trekken.Thuisgekomen begonnen mijn darmen op te spelen, zou het paarse spul van Robin Leduc daar iets me te maken hebben Soit, na twee dringende sanitaire stops nog even een uurtje op bed gaan liggen. Schoot ik plots wakker om 15 uur terwijl ik mijn alarm op mijn gsm op 14u had gezet.Shit, ja idd, van de pot gerukt, ik was te laat om naar Kuringen af te zakken,pfff.Maar bij nader inzien was het pas 14 u, de radiowekker op mijn slaapkamer was de enige die ik nog niet had aangepast, gelukkig!!! Dan maar mijn tas klaargemaakt en afgezakt naar de Hasseltse deelgemeente .Hier zou ik ook mijn neef ontmoeten die ik al jaren niet meer heb gezien.Ook hij heeft een beetje de loopmicrobe te pakken en overweegt een verhuis van het verre Oostende naar zijn vertrouwde Limburgse roots. Ingeschreven, slechts 5 euro, tombolabiljet en bonnetje voor een borrel of frisdrank.Ook een chip overhandigd gekregen om rond de arm te dragen, handig.220 deelnemers aan de start van de 10 km wedstrijd.De meeste lopers kende ik van de HC, enfin iedereen was er weer.Matig gestart met 3.51 voor km één.Bikkelen om de concurrentie voor te blijven.Mijn blogmaatje Marckske Picasa nam zelfs even de leiding van het groepje waar ook Geert Reyskens inzat.Het zou hier een zware dobber worden met al een wedstrijd in de benen.Toch probeerde ik zo goed en kwaad het kon een versnelling te plaatsen. Niet evident op een bochtenrijk parcours, Finse piste en nog een trappenpartij aan de kerk die we 4 keer moesten zien te doorworstelen.Maar ik bleef mijn best doen en kon beide kerels na een tijdje afschudden al bleef Geert het langst in mijn buurt.Luc Lodewyckx liep voor eigen volk en zou vandaag te sterk zijn voor mij.Ook Benny Jooken was vandaag een maatje te groot, maar daar kon ik me bij neerleggen.Geen focus dus, alhoewel Marc Boesmans nog voor me liep, die in Kortessem ook al eens voor me was, die dus de laatste tijd progressie heeft gemaakt.Ook hij was vandaag weer beter.Nochtans heb ik moeite gedaan en ook alle bochten aan de binnenkant afgesneden, iets wat ik normaal nooit doe. En zo kwam ik na 10 km exact en zonder borreltjes over de meet in 39.55.Heb daar wel nog een serieuze eindsprint moeten voor inzetten, maar het resultaat was mooi. Na de wedstrijd en een heerlijke douche nog wat nagekaart met Geert en co. De tombola, zowel de kleine als de grote ging alweer aan mij voorbij. Geen geluk in het spel.....betekent geluk in de liefde zeker? Nog even mijn km tijden meegeven, 3.51/4.01/3.46/4.08/3.53/4.06/4.10/3.53/4.05/3.57. Alvorens af te sluiten nog wat foto's toevoegen van beide wedstrijden en jullie nog een fijne week toe wensen, zeg ik geen vaarwel, maar tot ziens.Volgend weekend staat er in principe niets op het schema, al is er wel de zware wedstrijd in St-Georges maar daar ben ik nog niet uit. We zien wel......groetjes ;-)
Vandaag werd de laatste wedstrijd afgewerkt van de Haspengouw Challenge, de zeskerken, eigenlijk maar 5 kerken-loop in Kortessem. Traditioneel is dit een zware wedstrijd vooral als het geregend heeft.Dan zijn de onvermijdelijke stukken onverhard best wel vettig. Maar vooraleer verder te gaan over de wedstrijd nog even een relaas over de voorbereiding....
...zaterdag mijn collega gebeld en nog eens op onze fiets gesprongen voor een toerke van ruim 100 km, paar uurtjes slaap en dan gaan werken, vanmorgen thuis gekomen en geslapen zo goed en kwaad het ging tot aan het middaguur. Dan alles in gereedheid gebracht en op naar Kortessem. Parkeerplaats zoeken is altijd wel een probleem daar, zeker als je pas een half uur voor aanvang van de wedstrijd aankomt.Uiteindelijk toch iets gevonden, gauw gaan inschrijven, enkele geimproviseerde sprintjes getrokken, moeilijke ademhaling,pff. Naar de plaats van gebeuren waar héél wat volk staat samengetroept, enfin, de bende van altijd. Startschot wordt gegeven en hoppa, we zijn er weer mee weg, véél te snel gestart en dat is te horen, amai, niet te doen. 3.49 voor de eerste km, dat blijf ik niet volhouden.Ik ben blijkbaar de enige met geluid, want iedereen bekijkt me of ik ga dood vallen.Voor sommige waar ik nu naast loop, is dit blijkbaar nieuw.Ja ik zit iets beter op mijn plaats dan normaal.Ik loop zelfs voorbij Isabelle Sluysmans, dé topper in Limburg!!!! Maar mooie liedjes duren niet lang en als ik uiteindelijk mijn ademhaling onder controle heb , zakt ook het tempo 3.56 voor km 2, dan weer even 3.45 voor km 3 Km 4 begint het bergaf te gaan in tegenstelling tot het parcours 4.03/4.10/4.07/4.15 tot km 7, waar we tussen 5,5 km tot km 7 ongeveer getrakteerd werden op een strook onverhard, die ook nog enkele vettige passages kende, waar het dus oppassen geblazen was. Ik heb het nog niet gehad over mijn rechtstreekse concurrent in de eindstand van de HC. Met hem moet ik in de clinch voor een 9 de of 10 de plaats in dat klassement.Niet dat het allemaal wat uitmaakt, maar toch proberen.Daarom ook dadelijk vanaf de start de pees erop gelegd.Foute keuze, zo bleek later, wat op het onverharde moet ik het groepje met mijn rivaal alten gaan.Op de stukken verhard maak ik niks meer goed en besef ik dat het over en uit is.Toch probeer ik zo goed en kwaad als gaat het tempo strak te houden.Maar ik haal geen 15 km/u meer. Er komen zelfs nog een paar lopers me voorbij gelopen waarbij de ongenaakbare Luc Lodewycks die ik vorige week in Hasselt nog kon afhouden.Hij heeft het moeilijk, maar ik ook, en ook hij gaat er dus vandoor.Nu heb ik nog maar één doel en dat is de wedstrijd ongehavend uitlopen. Ik kon nog tactisch spelen, hopen dat mijn concurrent de top tien niet haalt, en mij nog verder laten afzakken, dan hebben we beiden een schrapwedstrijd en blijf ik 8 punten voor.Maar ik kan onderweg natuurlijk niet inschatten hoeveel 45 plussers voor ons lopen, later blijkt zelfs dat er twee betere lopers nog achter me lopen, de kans is dan zo wiezo verkeken.Dus leg ik me maar neer bij het feit dat ik tevreden moet zijn met plaats 10. rustig, nou ja, probeer ik de wedstrijd uit te lopen km 8 en 9 heb ik nog even hoop met 4.02 en 4.03, maar dan is het echt over en uit, 4.20/4.14/4.25/4.16, ik voel nog mensen naderen, ééntje gaat er nog over, nog een tandje bijsteken 4.06 en de laatste km wordt uitgebold in 4.13 Eindtijd 1uur 2 min en een handvol sec. Niet echt een toptijd , maar ik kan er vrede mee nemen, gezien de zwaarte van het parcours, de fietstocht van gisteren en het weer dat niet in mijn voordeel pleit. Ben blij dat het er weer opzit, genoten van een lekkere douche nadat ik nog een tiental minuten heb moeten uithijgen. En daarna heeft de Grimbergen bijna alles weer goed gemaakt, een prijsje op de tombola had het compleet kunnen maken, maar helaas....pindakaas ;-) Enfin, het maakt allemaal niet zoveel uit, volgende week gaan we er weer er tegenaan, met traditioneel twee zondagswedstrijden op het schema, Oreye en Borreltjesloop.En daar gaan we nu eens niet alles geven. En zo zit ook weer dit weekend er bijna op, nog enkele fotootjes om na te genieten en dan sluit ik deze blog weer af.......tot.......volgende week ;-)
Na een deugddoende fietsvakantie in het zonnige Salou, waar ik gedurende zes dagen toch 660 km bijeenreed, was het stilaan terug tijd om de loopschoenen aan te binden. Want in oktober staat traditioneel Dwars door Hasselt op het schema.Deze wedstrijd had ik eigenlijk uit mijn to-do lijstje geschrapt wegens te duur. Maar vorig jaar liep ik deze gratis dank zij DVV verzekeringen en dit jaar kreeg ik terug een mail. Dus nog maar eens opnieuw ingeschreven voor Limburgs grootste loopevenement.
Zondagmorgend toen ik thuis kwam van't werk regende het pijpestelen.Hier had ik echt geen zin in, ik dacht eraan om niet naar Hasselt af te zakken. Maar na een paar uurtjes rust, was het blijkbaar toch opgehouden met regenen. En dus maakte ik me klaar, want Mario zou me omstreeks 13 uur oppikken.Kwestie van op tijd daar te zijn want zijn vrouw liep dit jaar ook mee, ze ging voor de 5 km. In Hasselt aangekomen was het zoals vanouds een plaatsje zoeken om de auto kwijt te raken. Toen dit gelukt was gingen we met heel ons hebben en houden ons inschrijvingsnummer afhalen aan de DVV stand. Nog gauw wat kleren gewisseld, sanitaire noodzaak gedaan en dan was het tijd voor de vuurdoop van Vanessa. Ondertussen was ik Mario kwijtgeraakt tussen de meute. Gewacht aan de aankomst, zijn vrouw niet zien aankomen, effe paniek, want ik moest mijn spullen nog kwijtraken. Even later vond ik ze dan toch.even nog wat opgewarmd en dat was nodig, want het was kil en koud. Op 10 min voor de start kroop ik over de nadarhekken om in de eerste startbox te kunnen, ik had immers door mijn gratis deelname geen laag startnummer. Vrij vooraan aan de startboog kunnen gaan staan en daar ook meteen de bende van de HC kunnen spotten. Luisa, Daniel, Geert, Marckske ....stonden allemaal in mijn nabijheid. De echte toppers zoals Peter Maris, Chris Moreau, Chris Wouters ea.... stonden vooraan. Meteen op gang toen het startschot weerklonk, wel even gehinderd door een loper met buggy, maar kwam toch nog vrij goed weg.Kon zelfs bijna aanpikken bij nog een andere topper Steven en liet even weten dat de bakker eraan kwam.Hij maande me aan maar te volgen, maar dat was jammer genoeg te hoog gegrepen.Onderweg na amper één km kreeg ik de raad van een onbekende loper om op mijn ademhaling te letten, ja het was weer erg,pfff.Maar die kende me dus blijkbaar niet . Verder ging het vrij goed, de eerste 3 km onder de 3.45, de volgende 3 km ietsje verval 3.55/3.56/3.59 Km 7 even een dipje 4.01 Km 8 terug op gang getrokken en 3.55.Vervolgens 3.54 en 3.57. En toen kwam km 10, we trokken richting kanaal met de wind vol op kop.Ik kon niet aansluiten met het groepje voor me en liep alleen met in mijn spoor twee lopers die niet van overnemen wilden weten.Het zij maar zo.Ik bleef desondanks tegen de wind opboksen met tijden van 4.08 naar km 11, 4.06 naar km 12 en 4.13 naar km 13.Ik werd ook even aangemoedigd en gehaasd door tempomaker Robin die een glansrijke prestatie neerzette op de 3 km.Hij probeerde me er door te trekken waarvoor mijn welgemeende dank ;-). Bij het inlopen van de binnenstad nog eens geprobeerd de pedalen wat dieper in te drukken, maar er kwamen toch nog wat lopers over me heen.Mijn goede plaats die ik nog had rond km 6, toen liep ik ongeveer 80tigste, smolt onderweg als sneeuw voor de zon.Zo kwam ik ongeveer binnen als iets meer dan 100ste deelnemer.Nog één atleet kwam me voorbij in de eindsprint die ik probeerde in te zetten zo goed en kwaad het kon en zo liep ik over de meet in mijn zelfgeklokte tijd van 58.35, die later zou gecorrigeerd worden naar 58.31.Hier zou ik echter tevreden moeten mee zijn, maar omdat ik vorig jaar 57.45 liep toch een beetje ontgoocheling.Wel zag ik op mijn Garmin dat het 100 meter meer was dan vorig jaar, en nee, ik had weer geen bochten afgesneden.Ik moet dat dringend beginnen doen, scheelt blijkbaar een handvol seconden.Positief is wel dat ik een concurrent van de HC achter me kon laten,Luc Lodewycks. Maar jammer genoeg liggen de plaatsen in de eindstand zo goed als vast, ik kan alleen nog zakken.Maar dat zien we aanstaande zondag wel in Kortessem. Na wat uithijgen en napraten met enkele lopers liep ik terug, nou ja, eerder strompelen, richting binnenstad waar ik loopmaatje Mario tegemoet zou lopen.Op 1u en 14 min was hij binnen en kon hij spreken van een geslaagde wedstrijd. Naderhand nog gauw iets gaan nuttigen in de VIP tent van DVV, maar niet blijven plakken wegens de koude waardoor de pintjes me ook niet lekker smaakten. Zo dit was weer het relaas van een middagje afzien en hiermee wil ik jullie lezers de foto's ook niet onthouden.
Tot volgende week, Kortessem, laatste wedstrijd HC Challenge, see you there ;-)
begin van de wedstrijd ging het nog vrij goed ja ;-) bijna dood in de binnenstad en nog alles uit de kast naar de aankomst toe ;-)
Gisteren werd de 13de manche (vorige week in St-truiden de 12de en niet zoals in mijn vorig bericht de 11de) gelopen van het Haspengouw Criterium. Meteen ook de voorlaatste wedstrijd en zo valt het eindklassement ook bijna in zijn plooi. Vandaag moest ik in principe maar één man in't ook houden en dat is mijn rechtstreekse concurrent Roger Palmans.Vorige week heb ik hem kunnen afhouden maar toen liep ik zo goed als thuis. En deze week was weer een weekje om snel te vergeten met twee pijnlijke baaldagen op donderdag en vrijdag. Van pure miserie ben ik zelfs op zaterdag nog een 10 km loopje gaan doen om het goede gevoel proberen op te wekken. Zondagmorgen had ik bij thuiskomst van mijn werk nog een redelijk goed gevoel en ik twijfelde zelfs om nog een 5 tal km te gaan loslopen, toch probeerde ik te gaan slapen Maar een tweetal uren later lag ik alweer te woelen te te kreunen in mijn bed.Ben dan maar opgestaan, wat gegeten en me stilaan klaargemaakt. De wedstrijd was pas om 16u, dus had ik een zee van tijd, die ik waarschijnlijk wel beter had kunnen benutten, maar soit, het zij zo. Omstreeks half drie pikte ik collega Mario op om richting Alken te trekken.Inschrijving werd voldaan, her en der nog wat bijgepraat, en na wat opwarmen was het tijd voor de strijd. Een paar kleppers aan de start (ja er viel weer geld te verdienen ), en voor de rest de menigte van altijd. Na het startschot schoot iedereen weer vooruit als een pijl uit een boog, ook ik probeerde het. We draaide twee rondjes op de plaatselijke piste eer we straat optrokken.Km 1 werd afgelegd in 3.27 nog sneller dan vorige week, maar jammer genoeg was mijn Garmin weer sneller dan het aangegeven km bordje. Dit tempo lag meteen te hoog voor mij, maar probeerde toch zo goed en kwaad ik kon door te trekken.Km 2 in 3.44, km 3 in 3.49.Ondertussen had ik al wel gezien dat mijn enige concurrent Roger het hazenpad had gekozen en toen wist ik al dat ik hem vandaag niet zou kunnen kloppen. hij had zich direct in het spoor van Benny Jooken en Hilde Kippers gezet, en bij die trein kon ik jammer genoeg niet aanpikken vandaag. Km 4 in 3.52, km 5 in 3.53.Km 6 en aanvang tweede ronde in 3.51. Ik bleef zo goed en kwaad ik kon op mijn elan doorgaan en zag dat Roger zich in het groepje net voor me had genesteld. Maar ook daar kon ik vandaag niet bij.Km 7 in 3.54 en km 8 zelfs in 4.02 een dipje weliswaar en ook wind tegen.Dan nog eens alle zeilen bijgezet want ik was ondertussen ook door een andere mij onbekende loper bijgehaald.Die moest ik ondanks mijn inspanning ook laten gaan, km 9 liep ik in 3.53.De laatste km nog es alles uit de kast gehaald en bijna tot bij een jongere gast geraakt, maar toen hij me hoorde komen stak die nog een tandje bij,grrr ;-). Soit, de laatste km klokte ik 3.49 en mijn eindtijd werd zo op 38.54 gebracht voor 10,1 km ongeveer.Mijn Garmin gaf 10.19 aan, sommige hadden amper 10 km.Maar volgens de organisatie en nog andere Garmin gebruikers overheerste de 10,1 km afstand. Daarmee ben ik uiteraard weer tevreden, alleen jammer dat er twee lopers van mijn categorie die niet meedoen met de HC, tussen mijn en Roger zitten , hiermee verlies ik toch 15 punten op mijn concurrent.Voorlopig sta ik nog voor hem op een zevende plaats.Maar de beslissing zal waarschijnlijk in zijn voordeel uitdraaien op de laatste wedstrijd in Kortessem daar hij nog met één slecht resultaat zit dat wegvalt.Ik moet zowiezo nog voor hem eindigen en hopen dat er een tweetal lopers tussen ons zitten.Het blijft spannend tot de laatste wedstrijd.Eén loper, Luc Lodewijckx komt nog over ons bij deelname in Kortessem, die is zowiezo sterker dan ons beiden. Het wordt dus waarschijnlijk plaats 8 of 9 bij de masters + 45. Toch een mooi resultaat ;-) Na de druppeldouche met gelukkig warm water was het weer tijd om de brouwerijgemeente haar naam waar te maken, en af te sluiten met twee donkere Grimbergen.Daar was tijdens en na de wedstrijd niets van te merken.Vroeger kreeg je na afloop nog drie blikjes bier, nu een flesje water waar ik dan ook nog maaglast van kreeg. Oja, en ik won ook eens bij de tombola, zowaar een kledinghoes van de Wibra,pff. Nu is het even geen wedstrijd meer, normaal zou ik zaterdag Bas-Oha lopen, een wedstrijd in de hesbignon, maar ik ben daar een beetje op uitgekeken. Dus heb ik een wandeltocht van 30 km op het schema staan die zaterdag, en die ga ik proberen om héél rustig te lopen in aanloop naar de 33 km loop in Battice in november. Maar dit zijn nog allemaal vage plannen, alles zal afhangen hoe mijn rug reageert op de alweer zware inspanning van gisteren. Vandaag heb ik toch al een 13 km loopje af kunnen werken, al ging het niet zo vlot.
Om af te sluiten nog enkele beelden, alles spreekt voor zich...
Gisteren zondag stond al de 11de wedstrijd van de Haspengouw Challenge op het schema.Voor mij een thuiswedstrijd, dus altijd gebrand op een goed resultaat. De voorbereiding liep nochtans niet van een leien dakje.Nog steeds rugklachten en ook de bilregio blijft maar aanmodderen.Mijn fietstochtje op donderdag liep zelfs zo slecht dat ik amper 25km/u gemiddeld haalde. Vrijdag nog een loopje gedaan om het goede gevoel een beetje proberen op te krikken, maar zaterdag viel ik al terug in een dipje en lag bijna gans de dag in mijn bed. Zondagochtend na het werk direct een Diclofenac gepakt en proberen wat te slapen.Maar het gewoel van elke week bleef aanhouden.Paar uurkes geslapen, nog wat rondgelopen, terug bed in en om 12u45 uiteindelijk opgestaan.Doucheke gepakt, wat gegeten en me klaargemaakt. Omstreeks haf 3 pikte ik dan collega Mario op en samen trokken we richting St-truiden.Nog net op tijd om de 5 km wedstrijd mee te maken. inschrijvingen voldaan en wat opgewarmd op de piste.Nog een pitstopje geprobeerd maar dat lukte niet. Goed, om 16 uur was het dan tijd voor de start.Voor ik het goed en wel besefte ging het startschot.Ik stond op de tweede startrij en kon dus vrij goed starten.Toch werd ik weer van alle kanten voorbijgevlogen, ook door de mindere goden.Na het ronde piste, trokken we de straat op.Ongeveer 50 meter voor het 1 km punt piepte mijn Garmin af in 3.30, héél snelle start dus, maar achteraf gezien blijkbaar toch niet zo snel, want op het einde van de rit had ik 100 meter te veel volgens mijn Garmin. Maar mijn doel was vandaag wat extra punten te scoren en zodoende wat concurrenten achter mij proberen te laten.Dus trok ik onmiddellijk in de aanval, da's volgens mij nog steeds de beste verdediging. Het bleef vrij goed gaan ondanks de warmte en ik kon me zelfs in het spoor van Kim Nulens handhaven.Ook Hilde Kippers liep daar net voor, maar zij bleek uiteindelijk een maatje te groot voor mij. Maar deze dames waren niet mijn bekommernis.Het ging mij om Luc Lodewijckx , Jooken Benny, de twee waar ik in het klassement niet meer aankan.Maar als ik ervoor kon bracht me dat wel 5 extra punten op per loper.Vooral was het uitkijken naar rechtstreekse concurrent Palmans en Vanloffelt Peter.Laatstgenoemde is de laatste weken in mindere doen, dus die kan ik normaal wel aan.Palmans is een andere zaak. De km 2, 3 en 4 liep ik in 3.45/3.45/3.50 Bij aanvang van de tweede ronde had ik op het 5 km punt een tussentijd van 3.51.Het ging dus al wat trager.Het goede nieuws was wel dat ik Palmans en Lodewijckx wel achter me had kunnen laten, Luc had blijkbaar een mindere dag.Het zou wel goed gewest zijn kon hij nog voor Palmans eindigen, maar later bleek dit niet gelukt te zijn. Soit we gingen door op ons elan; km 6 in 3.46. Dan kwam op km 7 het traditionele dipje en 3.57. toch kwam ik bij Benny Jooken terecht en kon de laatste km's bij hem blijven.Op km 8 terug 3.57 en groot was de verrassing als we ineens op en over Eric Surkijn liepen.Ook hij had blijkbaar problemen, want hij staat op een ongenakbare 5 de plaats in de rangschikking.Peter en ik bleven doorgaan, Eric achter ons latend en in de verte spotte ik Palmans, maar die liet ik niet meer terugkomen. Km 9 terug 3.57, mijn kaarsje was uit en ook Benny pufte, maar ik wist dat als ik met hem naar de meet zou trekken ik het niet zou halen.Maar een versnelling zat er echter niet in, dus probeerde ik zo goed als kwaad het kon hem te volgen. Eens we op de piste aankwamen bleef hij mooi achter me, ik liet het tempo wat zakken.En net bij het ingaan van de laatste 200 meter probeerde ik een kleine versnelling te plaatsen die onmiddellijk beantwoord werd door Benny, erop en erover heet dat dan. Totaal uitgeput perste ik er nog alles uit om de klok onder de 39 min te houden, wat lukte, want 38.56 was mijn eindtijd voor 10.1 km. Tevreden dus. Nog wat uitgepuft, uitgebabbeld met de rest van de bende en dan uiteindelijk als één van de laatsten de douches in. Daarna werd er nog duchtig bijgepraat en vloeide de Tongerlo rijkelijk terwijl wij wachtten op de tombola trekking.Helaas had ik alweer geen prijs, maar de Tongerlo heeft toch maar gesmaakt met dank aan Alin Follon, een supergast!!!! Toen de organisatie de laatste pinten uit het vat tapte en aan't opruimen was, nuttigde ook ik mijn laatste Tongerlo en dan was het uiteraard tijd om ietwat beschonken huiswaarts te keren.Hopelijk leest de Politie niet mee En zo kunnen we weer uitkijken naar de volgende wedstrijd, de Brouwerijloop in Alken, een wedstrijd over 10 km.
Hierbij ook nog enkele fraaie en minder fraaie beelden van mezelf
zondag 1 september werd ik 49 jaren ik had het idee opgevat van een iets ongewoons te doen op deze dag ;-).Voor sommige is dit misschien dagelijkse kost, maar véél lange afstanden doe ik eigenlijk niet. Dus liet ik me inschrijven voor de Oeverloop in Linkhout, een natuurloop over 25 km. Samen met collega Mario trok ik er naartoe, hij zou de 10 mijl lopen. Ginder aangekomen en onze voorinschrijving afgehaald. Opwarmen deed ik niet meer, maar ik moest wel naar de wc. Maar dat bleek geen sinecure, want er stond zowaar een rij lopers aan te schuiven met hetzelfde probleem. En vermits ik maar een vijftal minuten meer had voor de start zat er niks anders op dan me in te houden en onderweg eventueel de bosjes in te duiken. Zo ver is het gelukkig niet gekomen. Om half 11 werd dan het startschot gegeven.Denk een twintigtal lopers aan de start.Onmiddellijk gingen er drie lopers vandoor, ik nestelde me in het tweede groepje met een zestal lopers.Maar bij het verlaten van de straat na een viertal km, kon ik dit tempo niet meer aanhouden.We liepen immers het bos in en daar vertraag ik zowiezo door de onverharde structuur waar ik nog altijd geen liefhebber van ben.Maar desondanks kon ik me goed handhaven en liep een gematigd tempo.Tot km 15 ging het zo wat op en af, werd ik ook even gehinderd door wat mountainbikers die op hetzelfde traject hun georganiseerde koers reden.Dat begrijp ik dus niet, twee evenementen op dezelfde dag in hetzelfde bos, maarja echt veel hinder heb ik er niet van ondervonden. Ook liep ik een paar keer mis op het traject door de slechte bepijling, moest ik uitkijken voor verkeer als ik een straat moest oversteken zonder seingevers.En onderweg zelfs een km minder gelopen door die zelfde slechte afpijling, maar dit kwam ik pas na de rit te weten.Het was niet mijn bedoeling om er een wedstrijd van te maken dus bleef ik netjes rond de 4.30 draaien.Ik had ondertussen ook een paar keer haasje over gespeeld met een loper die ook uit het groepje was gelost.Op km 10 moest ik wegens sanitaire stop, neen gelukkig geen grote, hem laten gaan.Achter mij kijkend zag ik nog een loper naderen, maar deze kon me in principe niet bedreigen.Tot ik weer eens misliep en hij dus voor me de juiste richting inliep.nu was ik op achtervolgen aangewezen, maar na een tijdje kwam ik bij hem en hij vroeg me om met hem mee te lopen.Maar het tempo lag me wat te hoog en ik moest lossen.Op km 15 kwamen we aan het Schulensmeer en daar was de onverharde ondergrond redelijk goed beloopbaar.In een mum van tijd maakte ik mijn achterstand goed op mijn twee vluchters tot hun grote verbazing.Ik ging er zelfs op en over.Ik bleef dan ook op mijn elan verder gaan en kreeg toch even een dipje op km 21.Maar het tweetak kon me niet meer bedreigen.Ik wist ondertussen dat het maar twee km kon zijn en bleef een gestadig tempo aanhouden.Maar in de laatste km werd er ons nog een verrassing voorgeschoteld, een stukje onverhard dat nog eens de hoogte inging.Maar uiteindelijk haalde ik na net geen 24 km toch de eindstreep in één uur en bijna 47 min en daar was ik tevreden mee.Ongeveer een tempo van 13,4 km gelopen. Aan de aankomst mocht ik kiezen tussen een fles wijn en t-shirt, en vermits ik al genoeg vodden heb , koos ik voor het eerste.Nu was het wachten op collega Mario tot hij zijn 10 mijl beeindigde.Met stramme benen liep ik hem tegemoet en kon hem zelfs niet meer volgen richting zijn finish Ondanks de mooie prijzen zoals een tv die pas omstreeks 13 uur verloot zouden worden konden we jammer genoeg niet blijven, Mario had nog een feestje bij zijn thuis. Onderweg naar huis kreeg ik plots telefoon van een bevriende loper en ik kreeg zowaar een prachtig kado in de schoot geworpen.Ik mocht mee met een ballonvaart, ik moest alleen maar zorgen dat ik om 18 u aan het vliegplein vlak bij mij thuis klaarstond.Van een verrassing gesproken.Dit zou de eerste keer zijn dat ik van de grond zou gaan en had er toch wat vrees voor.Maar uiteindelijk is het héél goed meegevallen en wil ik de gulle schenker nog eens extra bedanken.Het was een héél toffe en leuke ervaring.Hééél erg bedankt L. Voila en zo zit mijn verjaardagsweekend er op en kunnen we weer uitkijken naar het volgende evenement, de Fruitloop in St-truiden volgende zondag en dat wordt voor mij een thuiswedstrijd.Wel ben ik er nog niet uit of ik alles op alles zal zetten voor deze wedstrijd, of dat ik ofwel op zaterdag ofwel zondagvoormiddag nog een wedstrijdje meepik.Mijn klassement in de HC ligt zo goed als vast, verbetering zit er niet meer in, dus niks moet en alles kan, Greeeeetzzzz ;-)
Afgelopen zondag werd de 11 de wedstrijd gelopen van de HC, en deze ging door te Gotem.
De voorbereiding op deze wedstrijd loopt zoals gewoonlijk, in de week wat looptraining afgewerkt, op zaterdag traditioneel een fietstocht, deze keer met een "special guest".Een Nederlands-Noorse vriendin die ik daar tijdens een loopevenement heb leren kennen stelde voor om eens naar België te komen om samen te fietsen. Ik dacht even dat ze een grapje maakte, maar toen ze vrijdagavond mijn adres vroeg begon ik toch al te twijfelen. Groot was dan ook mijn verwondering dat zij zaterdagmorgen om 10 u exact helemaal afgezakt vanuit Rotterdam aan mijn deur stond. Ze wou absoluut wat bergen verkennen, want volgens haar zijn die in Nederland niet. Het regende wel al een tijdje en eigenlijk had ik er geen zin in, ook mijn vaste collega had al afgebeld. Maar ik kon haar toch niet aan haar lot overlaten en toen het even later droog was vertrokken we. We zouden de eerder verreden Willy Vannitsen Classic rijden, een tochtje van 95 km met twee lange hellingen (2500 m) van ongeveer een 5%. De eerste 30 km ging het er vrij rustig aan toe en moest ik toch regelmatig gas terug nemen, en we hadden niet eens de heuvels gehad.Na een 40 tal km kwamen we dan aan in Engis, zowat het keerpunt van de rit.Iets verderop begon dan ook de eerste klim.Ik maande haar aan het rustig aan te doen, maar toen ik al een tijdje boven was en zij nog lang achterbleef reed ik terug naar beneden.Ze was van haar fiets gestapt en moest duwen.Dan duwde ik maar met haar mee tot boven.En toch vond ze het nog leuk ook.Maar voor een triathlete in wording had ik toch wat meer verwacht. Opeens begon het ook opnieuw te regenen en daar had ik nu net geen zin in.Soit, we reden steeds verder en na een achttal km kwam de volgende helling.opnieuw was ik eerst boven en ditmaal kon zij wel tot boven fietsen , al duurde het toch weer een eeuwigheid.De laatste 30 km ongeveer konden we de snelheid wat hoger brengen en af en toe sprintte ze me voorbij, maar dat was maar voor even. Uiteindelijk zijn we na 98 km thuisgeraakt, enkele keren misgereden en een extraatje aan het parcours toegevoegd.Zij vond het leuk en zei dat het voor herhaling vatbaar was, ik ben es benieuwd. Na wat gebabbel trok zij terug richting Rotterdam en ik mijn bed in, ik moest diezelfde avond nog werken
Zondagmorgen dan, thuisgekomen, twee uurtjes slaap.Middag wat gegeten en namiddag nog een uurtje op bed alvorens af te zakken naar Gotem. Tegen 16 u aangekomen daar om nog net de start van de dames die apart liepen mee te pikken.Dan gauw gaan inschrijven, even opwarmen en bijpraten met de vaste jongens en om kwart voor 5 was het onze beurt.De start werd gegeven op het Fonteinhof, een pracht van een locatie maar met een draak van een oprijlaan, waar we maar liefst 4 keer moesten passeren op ellendige kasseistenen. Mijn start was niet geweldig deze keer wegens de te smalle doorgang en na een paar honderd meter diende we rond een kegel te draaien en terug richting aankomst.Nu kon de wedstrijd beginnen.Eerst nog een stuk kasseistrook richting naar boven dat dan overging in een betonweg.Deze ging op het einde naar links en daar ging het een beetje naar beneden om dan weer linksaf te slaan en nog wat te dalen om dan uiteindelijk nog een beklimming te maken terug naar links en zo richting finish, annex kasseistrook. De eerste km liep ik in 4.00, de volgende in 3.56 en km 3 zelfs in 3.45.Ik had ondertussen de achtervolging ingezet op het groepje waar ik normaal thuishoor, maar liet hen ook al gauw achter.Groot was dan ook mijn verbazing als ik bij twee leeftijdsgenoten kwam, die elke wedstrijd wel ruim een minuut voor me eindigen.Een andere loper uit mijn categorie die afwisselend voor, dan achter mij is, kon niet aanpikken en moest dus na een tijdje lossen.Ik probeerde zo goed en kwaad als kon bij het tweetal te blijven.Af en toe werd er een speldeprik uitgedeeld die ik telkens kon beantwoorden.Maar dit kon niet blijven duren, toch nam ik af en toe ook eens de kop.Km 4 werd gelopen in 3.55, km 5 in 4.03, km 6 in 3.49. Laatste ronde ingegaan en hier moest ik toch alle registers open trekken om bij de mannen te blijven.Eéntje(Benny) prikte nog eens en de andere (Luc) riep dat hij niet zou kunnen volgen, dus probeerde ik zowaar het gat te dichten, maar de bergop brak ons zuur op.Km 7 in 4.01, km 8 in 4.09, duidelijk een klop van de hamer.Dan werd alweer het tempo opgedreven en km 9 liepen we in 3.48.Bij het ingaan van de laatste km kon opnieuw Benny een versnelling plaatsen, en geen van ons beiden kon deze beantwoorden.Ik stelde me al tevreden als ik Luc zou kunnen kloppen, maar ook hij plaatste de laatste 500 meter een demarrage, en toen was het uit.Toch probeerde ik nog alle zeilen bij te zetten, maar helaas, ik wam er niet meer bij.Helemaal uitgeput liep ik na 9,9 km over de meet ik 38.47 en daarmee héél tevreden.De jongens kwamen mij zelfs feleciteren voor mijn goede prestatie en weten dat ze me bij de volgende wedstrijden in het ook zullen moeten houden Uitgelopen richting douches, nog wat bijgepraat en bijgedronken tijdens de prijsuitreiking en de avond was zo weer om. De organisatie op zich vond ik wat minder dit jaar, maar al bij al ben ik toch tevreden. En desondanks dat ik momenteel met een Bursitis Trochanteria geplaagd zit blijf ik rustig verder trainen en ben ik zelfs van plan van aanstaande zondag rond het Schulensmeer een 25 km te gaan lopen als rustige duurloop. We zien het dan wel weer, om af te sluiten nog enkele sfeerfoto's
in achtervolging tijdens de eerste ronde.....op zoek naar de juiste groep voila, hier zit ik in de tweede ronde op mijn plaats.De man in het blauw is een rechtstreekse concurrent, hem kan ik vandaag achter me houden ;-) de finish.......zonder woorden ;-) niet helemaal dood.....
Gisteren maandag was het de Kermisloop in Kozen.De 10 de wedstrijd in het HC criterium.Aanvankelijk was ik niet van plan om deze te lopen, maar omdat ik op een gunstige plaats sta in het klassement die ik waarschijnlijk niet kan vasthouden wou ik er toch naartoe gaan.en ik ben vrij op maandag en dinsdag, dus kon ik nog voldoende rusten. Tegen het middaguur had mijn collega zin in een tochtje met de fiets en dan kan ik geen nee zeggen.We zouden de Vannitsen Classic eens gaan verkennen.Geen lichte omloop, maar dat maakte niet zoveel uit.We kozen voor de 93 km, maar vertrokken van thuis uit, en ook bij het thuisrijden zouden we thuis stoppen, dus werd het 80 km.alhoewel mijn collega wel zin had in de 135 km.Gelukkig heeft ie onderweg zijn planning herzien en daar was ook hij héééél blij mee.Want met tegenwind, slechte wegen, twee zware hellingen en slechte benen was het niet van de poes om deze tocht te rijden.Uiteindelijk haalden we net geen 25 km/u, niet om over te stoefen Thuisgekomen en enkele uurtjes rust genomen en me dan dik tegen mijn goesting klaargemaakt om af te zakken naar Kozen Inschrijving voltooid, her en der wat bijgepraat, een uitbrander gekregen van de organisator van de HC wedstrijd in Gotem over roddels die ik zou verspreid hebben, ik weet wel beter!!!!! Soit, het me niet aantrekkend trok ik naar de startplaats waar iedereen al vertrekkensklaar stond Na wat gezever met enkele collegalopers klonk het startschot en weg waren we Aanvankelijk liet ik me wat uitzakken om de grote massa te laten passeren op de véél te smalle doorgang.Dan begon ik in de beklimming mijn tempo op te voeren en zo kwam ik al gauw op mijn plaats in het peleton.Ik was ook alweer in de buurt van maatje Raphael en met hem kon ik regelmatig aanklampen en zelfs en paar keer haasje over spelen.Maar omdat hij de bochten hééél kort afsneed en ik niet kon hij telkens enkele meters terugwinnen.Dan kwam hij ineens bij Kim Nulens die in een dipje zat.Ook ik kwam er vlak achter, maar Raf nam haar op sleeptouw en ik kon jammer genoeg niet aanpikken.In de laatste ronde moest ik ze dan uiteindelijk toch laten gaan.Ik had persoonlijk mijn wedstrijd goed ingedeeld en liep mijn km-tijden allemaal onder de 4 min.Ik kwam dan ook volledig uitgeput over de finish in 46.22 voor 12,2 km, al heb ik daar mijn twijfels over.Andere lopers, ééntje uitgezonderd die ook 12 km optekende, hadden afstanden tussen 11,7 km en 11,9 km.Desalnietttemin ben ik toch tevreden met deze eindtijd en zelfs beste jaarprestatie.Wie had dat gedacht na een zwaar fietstochtje in de namiddag.Na de aankomst nog wat bijgepraat met andere collega's en toen ik uiteindelijk uitgehijgd was ben ik dadelijk huiswaarts getrokken.Ik had collega Mario meegenomen die zelf niet meeliep maar wel wat foto's trok en die wou op tijd thuis zijn.En veel viel daar achteraf toch niet te beleven , zodus.Na de wedstrijd kreeg ik wel enorm last in mijn linkerkuit, een branderig gevoel overheerste bij het stretchen. Deze morgen was het al lichtjes beter en ben dan naar de kiné gegaan voor verzorging. Uit voorzorg dan maar niet gaan loslopen.Morgen wacht er immers opnieuw een wedstrijd, namelijk in Waremme en deze is in het kader van de Challenge Hesbignon.Maar het zal afwachten worden of ik zal deelnemen.Het is een avondwedstrijd en ik moet ook op donderdag gaan werken. Donderdag plan ik wel een wandeltocht, want ik heb mijn hoofd nog maar eens op hol laten brengen om de Dodentocht mee te doen in 2014.Enige voorbereiding is hier dus wel op zijn plaats.Maar dit zijn nog vage plannen, we zien wel wat het wordt.
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
