 |
|
|
| 28-02-2010 |
 NEXT! |
Ik had naar een vriend geschreven dat er zoveel beweegt rond me de laatste tijd.
Het lijkt wel alsof ik stil sta en alles rond me draait en beweegt.
De kring van werkloosheid, echtscheidingen, ernstige ziektes en afscheid nemen steeds dichterbij komt, zich steeds enger rond ons gezinnetje sluit.
En letterlijk stonden Piet en ik dan ook stil deze week. In afwachting van de uitslagen van alle onderzoeken rond Lucas.
En niets meer is wat het is.
Na Haïti beefde gisteren de aarde in Chili.
Net als iedereen denkt 'het is voorbij, we zijn er' komt er toch nog iets.
Iets nieuws, iets anders, iets onverwacht.
Een duiveltje dat spottend en uitdagend uit een doosje springt.
Want een weg is nooit ten einde en het einde willen bereiken is een schijndoel.
De stappen die we erop zetten daarentegen. Springend, huppelend, dansend, zelfzeker, vertrouwend, rustig, aarzelend, bevend, angstig, achteruitdeinzend, of weigerend tot iemand ons meetrekt of een duw geeft.
Het duiveltje-in-het-doosje vervang ik in gedachten door een clowntje-in-een-doosje.
Een clowntje dat grappend en zottebekkentrekkend me van de ene opdracht naar de andere brengt, de ene stap na de andere doet zetten.
Ok, katarina, diep ademen en NEXT!
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
