 |
|
|
| 09-01-2010 |
 Boos |
Boos ben ik.
Boos op anderen, boos op mezelf.
Een gevoel dat me niet zo vaak overkomt.
Tenminste; de boosheid op een ander.
En hoe bozer ik innerlijk ben, hoe groter die stomende, kolkende massa, die onmacht, hoe rustiger en stiller ik uiterlijk ben.
Mijn gebaren onverstoorbaar, terugvallend op de rust van het repetitieve dat een huishouden is.
Schijnbaar, want nadat de hond een stamp gekregen heeft, Lucas een snauw, ik mijn vinger gesneden heb aan een scherf en een fles omver viel omdat ik ze te bruusk wegzette zeg ik mompelend tegen Piet dat iedereen vandaag maar beter uit mijn buurt blijft.
Wat hij als ervaringsdeskundige voor waar aanneemt.
's Avonds belt een vriendin me en plots vinden mijn boosheid, ontgoocheling en verdriet van jaren ver woorden.
Lachend zegt ze dat ik het ooit allemaal eens in één keer zal zeggen en dat het dan zijn beste dag niet zal zijn.
En aangezien zij me 2 jaar geleden ooit eens boos heeft gezien weet ik waarom ze lacht.
Beheersing is niet bepaald mijn sterkste punt als ik echt boos ben.
Maar aangezien het van toen geleden is neem ik het niet aan als een werkpunt.
Een kolkende en stomende massa uitspuwen kan soms nodig zijn.
Voor mij of voor de andere dat laat ik wijselijk in het midden.
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
