 |
|
|
| 19-09-2011 |
 Quiëtisme |
'Kijk, een dagpauwoog binnen' zegt opa terwijl we aan het eten zijn.
Nu we de vlinder nog zien vangen we haar.
Oma vertelt over de dagpauwoog, opa haalt er zijn vlinderboek bij en Helena laat de vlinder vrij.
'Brengt de winter door in quiëtisme' staat er geschreven.
In rust, in stilte, denken wij. 'Innerlijke rust tot passieve overgave' zegt het woordenboek.
Even later en ondertussen weer aan tafel vraagt Helena waarom opa zo raar doet.
'Je weet dat opa gaatjes in zijn hersenen heeft hé? Daardoor doet opa soms wat zotjes'.
Ik zeg het lachend tegen haar, maar ben stil van binnen.
Tot nu toe was zij het enige kleinkind dat zich geen vragen stelde bij het soms vreemd gedrag van opa, haar grote vriend.
Maar de tijd laat zich niet foppen. Papa gaat achteruit en zij vooruit en blijkbaar hebben ze elkaar nu gekruist.
Ik rij naar huis, mijn buik stil en een hele auto die ruikt naar appels.
Appels die ik met papa geraapt heb in hun boomgaard.
We moeten een appelboom planten in onze tuin bedenk ik. Een eigen appelboom.
Maar ik wil helemaal geen eigen appelboom.
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
